Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή του Παραλύτου!...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή του Παραλύτου!...: Χριστός Ανέστη! Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη  Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας “ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω,..

Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή του Παραλύτου! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη!

Χριστός Ανέστη!

Πανοσ. Αρχιμ.

Ιεροθέου Λουμουσιώτη 

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

“ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, 

βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει.” (Iωαν. Ε, 7)

Στην ερώτηση του Ιησού προς τον παραλυτικό της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ο ασθενής απαντά ότι δεν έχει άνθρωπο να τον βοηθήσει στα δύσκολα που περνά. Ποια είναι όμως τα δύσκολα; Δεν είναι απλά η ασθένεια του-που είναι από μόνο του αυτό ένα πολύ σοβαρό θέμα, αλλά και η μοναξιά και η απανθρωπιά που νοιώθει από τους ανθρώπους αλλά το ότι δεν έχει συνεργάτη και βοηθό να τον βάλλει στην κολυμβήθρα όταν ο άγγελος του Θεού κατεβαίνει και ταράσσει το ύδωρ.

Δύσκολο πράγμα η μοναξιά και ειδικά στον ασθενούντα άνθρωπο φαίνεται πιο δύσκολο και ως πρόβλημα φαντάζει σαν βουνό που προσπαθεί ο αναβάτης να το ανέβει και εκείνο φαίνεται ανηφορικό και επισφαλές. Αυτή την μοναξιά παλεύει καθένας μας όταν βρίσκεται στο κρεββάτι του πόνου. Αλλά να νοιώθει μοναξιά ο παραλυτικός μέσα σε τόσο κόσμο είναι και φαντάζει πολύ περίεργο πράγμα. Μοναξιά ανάμεσα στους ανθρώπους της Προβατικής στοάς; Ναι, αγαπητοί μου αδελφοί, καθότι στα δύσκολα όλοι είμεθα μόνοι μας, ο καθένας κλείνεται στο πρόβλημα του και δεν αφήνει κανέναν να το προσπελάσει και να έλθει κοντά του ή και κάποιοι εξ ημών αυτών έχουν τα δικά τους προβλήματα και δεν έχουμε διάθεση να τα βρουν με τους άλλους και ακόμη απλά να είναι εκεί στο πρόβλημα τους. 

Όχι μόνον δεν μπορώ να προστρέξω και να μπώ στην πηγή για να ιατρευθώ αλλά και συναντώ ως πρόβλημα τον ανθρώπινο ανταγωνισμό, κάποιος άλλος προσπαθεί και καταφέρνει να με υποσκελίσει, να με φέρει δεύτερο στο να γευθώ την χαρά της θεϊκής παρέμβασης δια του αγγέλου. Κάποιος άλλος με εξουθενώνει τελικά στις μικρές λεπτομέρειες καθότι εγώ είμαι παράλυτος. Μοναξιά και συναγωνισμός που καταντά στείρος ανταγωνισμός. Ο καθένας νομίζει ότι το δικό του πρόβλημα είναι πιο μεγάλο και δύσκολο, είναι ένα πρόβλημα που απαιτεί λύσεις και τελικά οι λύσεις δεν βρίσκονται γιατί οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει να παρεμβαίνουμε στη ζωή των άλλων συνήθως όχι προς το συμφέρον τους αλλά μόνο και μόνο για να επιβάλλουμε την δική μας ανθρώπινη γνώμη και καμιά φορά να κλείσουμε την πόρτα της συνεργασίας μας προς τους αδελφούς μας. 

Αν συνεργάζονταν δύο περαστικοί και αφιέρωναν χρόνο στον επί κραββάτου αδελφό τους και τον έβαζαν μέσα στην πηγή για να γίνει υγιής δεν θα ήταν και σπουδαίο πράγμα. Αλλά για να γίνει αυτό έπρεπε να βάλλουν στη θέση του «εγώ» τους, τον πονεμένο και ασθενούντα αδελφό τους και να ενδιαφερθούν παραπάνω από τις ανάγκες τους για τις ανάγκες του άλλου. Πολλές φορές και εμείς προσπερνούμε τους άλλους αισθανόμενοι ότι η δική μας ανάγκη είναι μεγαλύτερη και σημαντικότερη. Εμείς είμαστε οι έχοντες χρείαν βοηθείας και εννοείται ότι είμεθα και το κέντρο του κόσμου. Ενώ αν συνειδητοποιούσαμε ότι τελικά είμεθα ένας άνθρωπος μέσα στους πάμπολλους που έχουν πολλά προβλήματα και άρα δεν πρέπει ούτε να κλαιγόμεθα ούτε να αδημονούμε να βρεθεί λύση στο δικό μας πρόβλημα χωρίς να σκεφθούμε ότι και κάποιος άλλος έχει ομοιοπαθές ή και μεγαλύτερο πρόβλημα από εμάς. 

Άλλος είναι τελικά θα λέγαμε με απλά λόγια καταλήγει ο παραλυτικός ο τυχερός που μπαίνει στην κολυμβήθρα και κάνει καλό στην υγεία του, θεραπεύεται με την θαυματουργία του αγγέλου χάριτι Θεού. Ενώ εγώ μένω με το παράπονο στο χείλος και δεν το εκφράζω και πάντα, αλλά δεν παύει να το έχω μέσα μου ως κάρφος εν τη καρδία μου. Αυτές οι διεργασίες είναι διεργασίες που της σκέφτεται ο πονεμένος και κατακλιμένος στο κρεββάτι του πόνου επί τόσα πολλά έτη άνθρωπος. 

Εμείς έχουμε πολλές φορές πονέσει σαν τον παραλυτικό, έχουμε φωνάξει για βοήθεια, έχουμε ζητήσει την κοινωνία-επικοινωνία με τους αδελφούς μας και ενώ σήμερα την εποχή της πληροφορίας και του διαδυκτίου που έπρεπε όλοι να είμεθα αλληλέγγυοι και να μην αισθανόμαστε μόνοι και να πάσχουμε από κατάθλιψη που είναι προϊούσα κατάσταση της επαυξανόμενης μοναξιάς που βιώνουμε στα μήκη και τα πλάτη του σύγχρονου κόσμου.

Παραλυσία μας είναι κάθε αρρώστια σωματική και πνευματική από την οποία πάσχουμε εμείς οι άνθρωποι του 21ου αιώνος. Είμεθα παραλυμένοι και παρατημένοι να ζητιανεύουμε την συνεργασία και στην συναλληλία. Είμαστε στο κρεββάτι του πόνου και ας μην είμαστε πεσμένοι σε αυτό. Η μοναξιά είναι πνευματική ακαταστασία και μας οδηγεί όλους στην καταστροφή της δικής μας πνευματικής προόδου. Μας αφήνει έρμαια των ανθρωπίνων καταστάσεων όταν μας έχει όλους υποτεταγμένους στο εγώ μας. Να μια μεγάλη ευκαιρία όταν ταραχθεί η καρδιά μας να ζητήσουμε από τον φύλακα άγγελο μας να την ηρεμήσει και να απλώσουμε το χέρι στον διπλανό μας για να πορευτούμε στο διάβα της ζωής. Ας γίνουμε και εμείς άνθρωποι γεμάτη αναστάσιμη ελπίδα και ας στρέψουμε την ελπίδα μας στον ζωοδότη Κύριο και Λυτρωτή μας όπως την έστρεψε ο παραλυτικός του σημερινού ευαγγελίου, ο οποίος βρήκε την ίαση του στο πρόσωπο του Χριστού μας. Αμήν. 

Ιερουργια του Θείου Λόγου 2018 νο 20 Μοναξια και αρρωστια στον κραββατο του Παραλυτου

ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ

ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ

εψαχνα να βρω ποιος ειναι σημερα ο ασθενης,
εκεινος ο παράλυτος, που σε ζητά
θελει να σε συναντησει
το χερι τεινει για να το αγγιξεις!


κι εσυ Έρωτα της καρδιάς μου,
δεν του δίνεις το χέρι απλά,
του δίνεις τον Ίδιο σου τον εαυτό.

αυτόν τον εαυτό που κρύβεις από όσους δεν θέλουν να ειναι παιδιά και συντροφοι σου,
αυτόν τον εαυτό που δεν επιβάλλεις σε κανεναν

Συ, που έδωκες σε πολλούς το ζην
ανεμόρφωσες πολλών το ευ ζην
ανέλυσες εαυτόν και έμεινες καρφωμένος να μας αγαπάς,
να μας δίνεις τον εαυτό σου, να ιατρεύεις τα πάθια μας!

Ελα, ξανά και ξανα και άφησε το έαρ της καρδιάς σου
να ξεχυθεί στο έρεβος της υπάρξεως μου.
ζητησε μου τι θες;
απο σε μικρέ μου φίλε ζητώ να με φιλείς(να με αγαπάς)

δεν σου ζητώ τίποτα ανθρώπινο
τίποτα υλικό,
ούτε και πνευματιστικό στο διάβα σου,
αλλά ζητώ την καρδιά σου!

ζητώ την καρδιά σου να μεταπλάσω,
να αναπλάσω,
να διπλώσω μέσα της όλη την τρυφερότητα του
των παιδίων και των ζώων που μας περιβάλλουν.

γιατί οι άνθρωποι δεν ειναι πια άνθρωποι
αλλά είναι ο ένας εχθρός του άλλου...
καταστροφή και ανατγωνισμός του ίδιου μας του εαυτού,
ελα σε χρειάζομαι γιατί είμαι σε παραλυτική διάθεση.

αναδημιουργησε εντός μου την φωνή σου,
κάνε με να εχω ελπίδα και αγαπη στην μοναδική μου
Αγάπη μου είσαι ως αγαπη σε νοιώθω,
ως αγαπη σε αφήνω να ξεχυθείς στον πλησίον μου.

(Κυριακή του Παραλύτου 29η Απριλίου 2018)

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή των Μυροφόρων!...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή των Μυροφόρων!...: Χριστός Ανέστη! Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη  Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας «ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε ...

Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή των Μυροφόρων! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη! 22.04.2018

Χριστός Ανέστη!

Πανοσ. Αρχιμ.

Ιεροθέου Λουμουσιώτη 

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

«ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν.» 

(Μαρκ. ιστ, 6)

Οι μαθήτριες του Κυρίου αφού έθαψαν το σώμα του Κυρίου Ιησού με την παρέμβαση του αγίου Ιωσήφ του από Αριμαθαίας και του Νικοδήμου του ευσχήμονος Βουλευτού και νυκτερινού Μαθητού του Κυρίου μας, αγαπητοί μου αδελφοί, πορεύονται προς το μνημείο του Χριστού μας. Να περιποιηθούν πάλι το σώμα και να δουν σε τι κατάσταση βρισκόταν.

Αλλά τελικά και ενώ είχαν διερώτηση μέσα τους πως θα μετακινήσουν τον λίθον για να εύρουν το σώμα του Κυρίου Ιησού βλέπουν κυλισμένο τον λίθο από την θύρα του μνημείου και έναν νεανίσκο με λευκά ντυμένο να τους λέγει: μη θαμπώνεσθε και μην φοβάστε τίποτα, τον Ιησού από την Ναζαρέτ που σεις ζητάτε δεν θα τον βρείτε εδώ στον τάφο του καθότι ηγέρθη και δεν είναι πια εδώ, να και ο τόπος που τον τοποθέτησαν!

Ο άγγελος τους αναγγέλλει ότι ανέστη ο Κύριος! Την ανάσταση έμαθαν από τον ουράνιο κόσμο, για να χαρούν την ανάσταση Του Χριστού μας πρέπει να γίνουν και εκείνες και όλοι οι μαθητές του άγγελοι. Να αποκτήσουν την βεβαιότητα των Αγγέλων για την ανάσταση και να αναγγείλουν πανταχού ως αγγελιοφόροι το μήνυμα της αναστάσεως του Χριστού. 

Οι μαθήτριες είναι εκείνες που κατανικούν τον φόβο τους και τρέχουν να δουν τον τάφο του διδασκάλου τους και να δουν το σώμα που οι ίδιες με τους μαθητές που προαναφέραμε ετοίμασαν για να αναπαυθεί στον τάφο. Τρέχουν να δουν τον χώρο και τα σημεία-σημάδια του χώρου εκεί. Γίνονται δε μάρτυρες του αφάντου και αναστημένου Ιησού. Συναντιόνται με τον άγγελο που τους λέει τα καθέκαστα και πλέον είναι οι χαρούμενες μάρτυρες του Αναστημένου Χριστού.

Ενώ οι μαθητές είναι φοβισμένοι και τρομοκρατημένοι η γυναικεία νοικοκυροσύνη και ευταξία τις κάνει να τρέξουν να καλύψουν την ανάγκη των νεκρικών εθίμων τους και τελικά γίνονται διαπρύσιοι κήρυκες του κενού Τάφου. Ποιος θα μπορούσε να τους κλείσει το στόμα ενώ το είδαν άδειο με τα ίδια τους τα μάτια και αντι κλειστού τάφου διέβλεπαν παραβιασμένη θύρα και έναν άγγελο λευκοντυμένο να τους λέγει το ότι είναι πλέον έτοιμος να σας συναντήσει ο Χριστός στην Γαλιλαία όπως σας είχε πει.

Έγιναν μάρτυρες και κήρυκες του αναστημένου Χριστού και το μετέφεραν στους μαθητές και στον Πέτρο! Οι μαθητές είχαν φόβους και οι μαθήτριες είχαν χαρά, κλείνεται το ραντεβού και ο Ναζωραίος γίνεται αναστημένος Γαλιλαίος και αφήνει τον εαυτό Του να αποκαλυφθεί στην «Γαλιλαία των Εθνών» το κήρυγμα και το περιεχόμενο της δικής του Αναστάσεως είναι πρόσκληση ζωής αιωνίου στον καθένα που θα θελήσει να έλθει κοντά στον Αναστάντα Θεόν Λόγον. 

Η χαρά της αναστάσεως και το μήνυμα του κενού μνημείου είναι έτοιμο να ξεχυθεί παντού και να διαλαληθεί από καθένα που ελεύθερα προσεγγίζει τον Αναστάντα Ιησού Χριστό. Η ανάσταση προϋποθέτει την πίστη μας και την ελεύθερη βούληση μας δεν είναι γεγονός εξαναγκασμού αλλά γεγονός μετοχής και συμμετοχής μας στην αναστάσιμη θεία Λειτουργία όχι μόνον την βραδιά της Αναστάσεως, ξημερώνοντας η Κυριακή του Πάσχα, αλλά σε κάθε θεία λειτουργία.

Του «πάσχα του μυστικού» μετέχουμε όλοι εμείς ητοιμασμένοι να κοινωνήσουμε του αθανάτου και αναστημένου πλέον σώματος και αίματος του Σωτήρος Χριστού.

Οι γυναίκες μας έδειξαν τον δρόμο και αυτός ο δρόμος είναι γεμάτος ελπίδα και αυθορμητισμό, γεμάτος χαρά και τόλμη, για να δούμε με τα μάτια της καρδιάς μας το γεγονός της Αναστάσεως! Η ανάσταση του Χριστού σε όλους εμάς μας λέει αφήστε τον φόβο του θανάτου και ζήστε την χαρά της ζωής του Αναστάντος Ιησού. Αφήστε τους φόβους και τα αμαρτωλά σας σύνδρομα και ζήστε την χαρά του Κυρίου σας! Αφήστε πίσω το χθες και ανοιχθείτε στο αύριο μέχρι της κοινής αναστάσεως. Γιατί η ανάσταση δεν έγινε μόνον για Εκείνον αλλά έγινε και για όλους εμάς. Δόξα τω αναστάντι Θεώ Λόγω! Αυτή την δόξα και χαρά του δοξασμού μπορούμε να ζήσουμε με τον άδειο τάφο, με τον λίθο που μετακυλίσθηκε, με τον άγγελο που ανήγγειλε την συνάντηση στους μαθητές και τον άδειο τάφο στις μαθήτριες, με κάθε μόριο του εαυτού μας που συγκινείται και κινείται να ξεβαλτώσει τον εαυτό του από τον βάλτο των παθών και τελικά είναι αυτό το μόριο που μπορεί να ξεχύσει το φως του Αναστάντος σε όλο μας το «είναι», να κάνει τον άνθρωπο συμμέτοχο της χαράς και της πανηγύρεως της Αναστάσεως!

Κανένας φόβος και σύνδρομο θανάτου δεν μπορεί να σκιάσει την χαρά της Αναστάσεως! Δόξα τω Θεώ, αδελφοί μου, συγχάρειτε με τον Ιησού μας που δεν είναι πια στο μνήμα του αλλά είναι της «φθοράς αλλοιωτής» ο Αναλλοίωτος και Ανεξίκακος Κύριος που μας αγκαλιάζει και μας θέλει όλους χαρούμενους πλησίον του κενού του Τάφου για να εορτάζουμε την Ανάσταση Του μαζί με τις μαθήτριες Του και όλους τους χριστιανούς της γης. Αμήν.

Ερμηνεία του κατά Ματθαίον ευαγγελίου νο 17 μονη Κοιλαδος

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή του Θωμά! 15.0...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή του Θωμά! 15.0...: Χριστός Ανέστη! Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη  Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας «καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου ...

Χριστός Ανέστη!

Πανοσ. Αρχιμ.

Ιεροθέου Λουμουσιώτη 

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

«καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου.» (Iωάν. κ, 20)

Αυτή η Κυριακή ξεκινά τον κύκλο των Κυριακών του έτους που ανακυκλίζει το εορταστικό γεγονός κάθε Κυριακής, που είναι, αγαπητοί μου αδελφοί, η ανάσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού την οποίαν και εορτάζουμε και τιμούμε και ζούμε κατ’ αυτήν έτσι όπως την πιστεύουμε.

Με εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Θεανθρώπου πορευόμαστε στο διάβα της ζωής μας, παίρνουμε δύναμη από την απόλυτη δύναμη του Θεού και προχωρούμε ζώντας, παίρνοντας ζωή από την ΑυτοΖωή που μπήκε στον Τάφο και μετά τρεις ημέρες ανέστη και συνανέστησε όλους εμάς τους θνητούς ανθρώπους. 

Αυτή την Κυριακή θυμόμαστε τον Απόστολο Θωμά που ζητά για να πεισθεί ότι αναστήθηκε ο Ιησούς Χριστός μας να τον δει και αυτός όπως τον είδαν οι υπόλοιποι Απόστολοι. Να έχει αυτός την ίδια εμπειρία με εκείνους, να είναι σίγουρος ότι αναστήθηκε ο Κύριος Του και να μπορεί να κηρύττει με αυτή την περισσή βεβαιότητα για το γεγονός της Αναστάσεως που ναι μεν δεν το είδαν απευθείας οι απόστολοι και οι μαθήτριες αλλά έζησαν την χάρη και χαρά του Αναστάντος Ιησού, αφού τους εμφανίστηκε μετά την Ανάσταση Του. Κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει τα ίδια του τα μάτια. Γι’ αυτό και ο απόστολος Θωμάς ο λεγόμενος Δίδυμος ήθελε να τον αγγίξει και να τον δει.

Ζήτησε να μαρτυρήσει και εκείνος όπως εμαρτύρησαν οι υπόλοιποι βασισμένος στην προσωπική του εμπειρία. Ο Γλυκύς και Αναστάς Ιησούς του έκανε το χατίρι και του εμφανίσθηκε πάλι μαζί με τους υπολοίπους αδελφούς Αποστόλους όταν ήσαν μαζεμένοι στο υπερώο και κλειδαμπαρωμένοι για τον φόβο των Ιουδαίων που ήθελαν να μην μείνει καμμία υπόνοια αναστάσεως στα αυτιά και μάτια των συμπατριωτών τους.

Μα πως όμως θα μπορούσε να χαθεί η ευκαιρία που τους χάρισε ο Χριστός να είναι αυτήκοοι και αυτόπτες μάρτυρες του θείου Αυτού Γεγονότος. Εμφανίζεται ενώπιον των μαθητών του. Tους γεμίζει την χαρά Tου, τους δυναμώνει με την χάρη Tου, τους κάνει έμφορτους αγίου Πνεύματος για να έχουν αυτή την εξουσία Του πάνω στην γη να λύνουν και να δένουν τα αμαρτήματα των ανθρώπων.

H εμπειρία αυτής της Αναστάσεως Του στη ζωή τους είναι μοναδική και ανεπαναληπτη τους όπλισε με δύναμη και με την χάρη του Αγίου Πνεύματος να μπορέσουν να βροντοφωνάξουν παντού και πάντοτε από τότε και ύστερα την πίστη τους στον Αναστάντα Ιησού Χριστό.

Αυτή η δοξολογική αναφώνηση του Θωμά ότι Συ είσαι ο Κύριος μου και ο Θεός μου, δόξα και αίνο σε σένα Κύριε! Είναι η απόλυτη κατάφαση του ανθρώπου στο γεγονός της Αναστάσεως. Το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει τι είναι και πως γίνεται η ανάσταση. Αλλά ο Θωμάς πλέον τον είδε. Δεν χρειάζεται κάποια άλλη απόδειξη, δεν χρειάζεται να ψηλαφήσει, δεν χρειάζεται να πιάσει τα αναστημένα μέλη του Χριστού. Του φθάνει που τον είδε. Αυτή είναι δοξολογική αντιμετώπιση του πιστού Χριστιανού έναντι του Ιησού Χριστού που αναστάς εκ νεκρών πορεύεται στα έσχατα! Εκεί που όλοι θα ζήσουν την εμπειρία της κοινής αναστάσεως όλων από τους νεκρούς.

Δόξα τω Θεώ, ο Θωμάς γίνεται η αφορμή όλοι μας να ζήσουμε το εορταστικό γεγονός της παρουσίας του Αναστάντος Ιησού Χριστού ενώπιον των μαθητών Του! Όλοι χρειάζονταν ενίσχυση για να δεχθούν την ανάσταση διότι είναι γεγονός υπέρλογο και έξω από την ανθρώπινη δυνατότητα για κατανόηση όσων ζούμε και βιώνουμε στην γη. Η ανάσταση είναι μιάς άλλης βιοτής εμπειρία, της «αιωνίου απαρχή». Η χαρά της αιωνιότητος γίνεται χαρά προσωπική του καθενός από εμάς.

Όλοι μετέχουμε στην δοξολογία του αποστόλου Θωμά! Ναι, είναι ο Κύριος μου και ο Θεός μου και όπως τα υπεσχέθεις σε εμάς και σε όλους έγιναν πραγματικότητα και πράξη! Ότι είπες έγινε και όσα είπες περί τοy προσώπου σου εμείς τα είδαμε πραγματοποιούμενα αλλά για αυτό είμαστε μακάριοι και ευτυχείς ενώ τελικά υπάρχουν μακαριότεροι και ευτυχέστεροι αυτών των μαθητών του Χριστού μας. Είναι αυτοί που πιστεύουν στην ανάσταση του Χριστού χωρίς να την έχουν δει τα μάτια τους τα αισθητά αλλά την βιώνουν τα μάτια της καρδιάς μας. Αυτή είναι η αλήθεια της πίστεως στον Ιησού Χριστό. 

Εμείς οι απανταχού της γης χριστιανοί, βιώνουμε, αδελφοί μου την αλήθεια της Αναστάσεως στο χώρο της καρδιάς μας. Νοιώθουμε τον Αναστάντα Λόγο και είμαστε παιδιά του Ιησού Χριστού που ανέστη εκ νεκρών και με την δόξα της Αναστάσεως Του μας έκανε συμμετόχους της ένδοξης μετά θάνατον πορείας Του. Δόξα τω Αναστάντι Θεώ ημών, σε αυτόν ανήκει η τιμή και η προσκύνηση και η δοξολογία εις τους αιώνας. Αμήν. Χριστός ανέστη, αδέλφια μου, αληθώς ανέστη! Χρόνια σας πολλά!

Κυριακή των βαϊων 2018 εις τους Ναξιους Μελιστας

Πανοσ. Αρχιμ.

Ιεροθέου Λουμουσιώτη 

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

“μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου.” (Ιωαν. ιβ, 15)

Ο Κύριος έρχεται εις την αγίαν Πόλιν, έρχεται να δοξάσει και να δοξασθεί από και εις την Ιερουσαλήμ. Η δόξα του Χριστού είναι ο μαρτυρικός θάνατος του επί του Τιμίου Σταυρού. Έρχεται, όχι, με υπεροχή αλλά απλά και ταπεινά όπως πορεύθηκε, αγαπητοί μου αδελφοί, σε όλη του τη ζωή ο Ιησούς Χριστός. Έχει προϊδεάσει όλους για τα επερχόμενα αλλά και τους έχει κάνει σαφές με τα θαύματα του που εκ νεκρών ανέστησε τον υιόν της χήρας της Ναϋίν και της κόρης του Ιαείρου αλλά και με την εκ νεκρών ανάσταση του τετραημέρου φίλου του Λαζάρου ότι είναι δι’ αυτόν η ανάσταση εύκολο γεγονός.

Αλλά πως θα μπορούσε να το κατανοήσει αυτό ένας άνθρωπος που δεν θέλει να ξέρει για την ανάσταση και βασικά ενώ μπορεί να λέει ότι την πιστεύει, δεν την αφουγκράζεται στο τρόπο ζωής του τον καθημερινό. Δεν του λέει κάτι στη ζωή του η ανάσταση, διότι η ζωή του είναι νενεκρωμένη στην ολοκληρία της. 

Πως όμως να βιώσει ανάσταση; Πως δείχνει την ανάσταση ο Ιησούς μας; Όχι με διδασκαλικές μεθόδους αλλά με απλό και καθημερινό τρόπο. Φωνάζει στους ανθρώπους αυτό που ο προφήτης λέγει μη φοβάσαι, Σιών, διότι σε ένα πουλαράκι μικρό και απλό θα έρθει ο βασιλεύς σου. Θα σε εξουσιάσει με την απλότητα του και θα απλώσει πέπλο ταπεινώσεως στην κατάντια του εγωισμού σου. Με απλή διάθεση θα καλέσει ο Κύριος όλους να μετέχουν στο Πάθος του. όχι με υπερβολές, όχι με ομαδοποιήσεις, όχι με τραμπουκισμούς, όχι με φωνασκίες, όχι με την εξουσιαστική καμαρίλα των θρησκευτικών ηγετών του λαού του Ισραήλ.

Ο φόβος δεν πρέπει να υπάρχει σε κανέναν καθότι ο Χριστός μας επιλέγει να σταυρωθεί, θέλει να πάθει για χάρη μας. Από αγάπη και πόνο για όλο το ανθρώπινο γένος. Σκεπάζει με το πάθος του όλο το ανθρώπινο γένος που πονά και πεινά για δικαιοσύνη!

Aλλά πώς όμως να εμπιστευθείς έναν ταπεινό και τετραχειλισμένο; Πώς να εμπιστευθείς έναν ρακενδύτη και έσχατο στα ανθρώπινα όρια και πλαίσια; Πως τα απλά θα γίνουν ευλογημένα; Πως; Αυτά μας βασανίζουν τα ερωτήματα. Ο Κύριος το «μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία» το έλεγε γιατί το ζούσε και το ζούσε γιατί το έλεγε στην καθημερινότητα Του. Ήταν ταπεινός και πράος, ο Κύριος μας και δίδασκε έτσι όπως ζούσε, τους μυούσε στη ζωή Του.

Μα βασιλιάς που θα εκβάλει τον φόβον έξω από την καθημερινή μας ζωή θα έρθει σε ένα ταπεινό πουλαράκι ιππεύοντας; Γίνεται να τον εμπιστευθείς ενώ φαντάζει τόσο ταπεινός; Κι όμως το παράδοξον είναι εδώ ότι Αυτός δεν σε προδίδει, δεν σε κάνει να φοβάσαι τα απλά και ταπεινά και σε κάνει να ζητάς τα ταπεινά και ευτελή να δεις πως αυτό θα βιωθεί στην ζωή μας και στην πιστεύουσα δράση μας. Δρούμε καθώς πιστεύουμε και πιστεύουμε καθώς η καρδιά μας, μας επιτάσσει να εμπιστευόμεθα τον Χριστό του Κυρίου μας.

Mας κάνει να τον εμπιστευθπύμε ο Κύριος μας μέσα στην ταπείνωση του, μέσα στην κένωση του Σταυρού, μέσα στην δίψα πάνω στο ατιμοτικό ξύλο και να μάθουμε ότι ο Στυαρός δεν ήρθε ως τιμωρία αλλά ως δώρο ελευθερίας μας από τον φόβο. Πλέον δεν φοβούμεθα αλλά εμπιστευόμεθα και εμπιστευόμεθα αγαπώντας και αγαπώμενοι. Η αγάπη μας γίνεται σταυρός, η θυσία μας γίνεται άνοιγμα μας και συνεργασία μας προς τους ανθρώπους.

Δεν μπορεί να δεχθεί ο Ιουδαίος και ο Εθνικός τον Θεό να πάσχει στο Σταυρό Του! Μα ο Χριστιανός νοιώθει την εν Χριστώ ελευθερία δια της θείας Σταυρώσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού μας, ενώ τώρα δέχεται την χαρά της υποδοχής του Χριστού υπό των ανθρώπων. Τον υποδέχονται με χαρά σαν βασιλιά και τον σταυρώνουν καθότι η βασιλεία του «ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου». Χαίρονται και προσδοκούν αποκατάσταση επίγεια της Ιουδαϊκής Εξουσίας, μα η εξ-ουσία του Χριστού είναι γεμάτη ουσία. Ουσία και ουσιώδη επανάκτηση σχέσεων Θεού και ανθρώπου. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος και φθάνει μέχρι του Σταυρού για να γίνει πάλι ο άνθρωπος μέτοχος του Σταυρού που οδηγεί στην ανάσταση του Χριστού.

Η οποία ανάσταση είναι η συνέχεια του Σταυρού, ανάσταση χωρίς σταυρό θα ήταν μια θαυματοποιία και σταυρός χωρίς ανάσταση θα ήταν μια θαυματοποιία της αποστολής του Ιησού Χριστού ανάμεσα στους ανθρώπους.

Κανείς φόβος να μην παραμονεύει ούτε στα μετόπισθεν των σκέψεων μας και φυσικά να μην αγγίζει την ύπαρξη μας. Ο «φόβος φυλάει τα έρημα» λέγει ο λαός μας ο θυμόσοφος, ενώ εμείς δεν είμεθα έρημοι, ούτε πρόβατα μη έχοντες ποιμένα. Μας ποιμαίνει ο Χριστός με την παρουσία του την γεμάτη απλότητα και ταπεινότητα, αφού αυτά για τον Χριστό ήταν φυσικά και αβίαστα μέσα Του. μας σώζει, αδελφοί μου, με το μυστήριο του Σταυρού και βιώνει όμως και Εκείνος την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των ανθρώπων που σε δέχονται όταν κάνεις αυτό που θέλουν και όταν προσβάλλεις το θέλημα τους κινδυνεύεις μέχρι του σταυρού να φθάσεις χωρίς να κατανοούμε οι άνθρωποι, ότι ο Κύριος διάλεξε τον δρόμο του Σταυρού και μας άφησε ελεύθερους από φόβο για να χαρούμε το μυστήριο του Σταυρού μέσω της Αναστάσεως του και να πορευθούμε στην Ανάσταση του δια σταυρώσεως του αμαρτιτικού θελήματος μας. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας στην αγάπη του Θεού για να εκβάλλουμε έξω τον φόβο της ασημαντότητας μας που είναι συνυφασμένη με την αγωνία του θανάτου μας. Αμήν.

http://naxioimelistes.blogspot.gr/2018/04/01042018.html

http://naxioimelistes.blogspot.gr/2018/04/01042018.html

Προπασχαλια μηνυνατα εν όψει Μεγαλης Εβδομάδος Κοιλαδα 2018

"Εχθές(ενν. την Παρασκευή προ του Λαζάρου) μάλλον τελείωσε η μεγάλη Τεσσαρακοστή, το ακούσαμε το πρωί στην ακολουθιά της Παρασκευής της κουφής Εβδομάδος να λέει το τροπάριο: "Την ψυχωφελή τελέσαντες Τεσσαρακοστήν...". Αρα η εκκλησία μας δίνει έναν ορισμό στην μεγάλη Τεσσαρακοστή λέει ότι ειναι ωφελημότατη για την ψυχική μας διάθεση, για την καρδιά μας και την όλη ύπαρξη μας. Μας ωφελεί ψυχικά, μας ωφελεί στο να καλλιεργούμε τα εσωτερικά των καρδιών μας...sec 0.41"