Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

H Ευρώπη και ο εξόριστος...που γιορτάζει!!!



H Ευρώπη και ο εξόριστος...που γιορτάζει!!!

το παράδοξο που συναντάται στους ευρωπαϊκούς εορτασμούς είναι να εορτάζουν Χριστούγεννα χωρίς την παρουσία του Χριστού!
να μιλούμε για φωτα, για ηλιους, για αγαπες και λουλούδια, γλυκά και λιχουδιές και να φοβούμαστε να μιλήσουμε για Εκείνον που ενηνθρώπισε!
ειναι τραγικό ίσως και αχάριστο γεγονός αυτό...δεν μπορούν να σταθούν Χριστούγεννα χωρίς την Παρουσία της Μητρός του Ιησού της Πανάγνου Παρθένου Μαρίας και του θείου Βρέφους Ιησού Χριστού!
δεν μπορείς να στέλνεις εξορία Αυτόν που νοηματοδοτεί την εορτή...ειναι το λιγότερο αγενές και ίσως και αχάριστο!δεν υπάρχει εορτή χωρίς τον Χριστό...δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς τον Γεννηθέντα...δεν υπάρχει ελπίδα για ανθρωπιά αν δεν υπάρχει εκει ο κατεξοχήν άνθρωπος ο Ιησούς Χριστός που ξεβολεύτηκε απο την Θεική Μεγαλειότητα και βολεύτηκε στην φάτνης την αθλιότητα και στην βρωμιά των σπαργάνων.
...
εόρτιες ευχές και ολόθυμον την αγαπη μας εν Χριστώ σαρκωθέντι,

αρχιμανδρίτης 
Ιερόθεος Λουμουσιώτης

Ιεροκήρυξ Ι.Μ.Υδρας

Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή προ της Χριστού Γε...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή προ της Χριστού Γε...:   Πανοσ Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη   Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως (Ματθαίου α, 1-15) Ακριβώς μ...



Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως! 24.12.2017. Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη

 Πανοσ Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη 
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως
(Ματθαίου α, 1-15)

Ακριβώς μία μέρα πριν να εορτάσουμε του Χριστού τα γενέθλια επί γης στην ταραγμένη εποχή μας έχουμε την Κυριακή πριν την γέννηση του Χριστού μας, αγαπητοί μου αδελφοί, ακούμε να επαναλαμβάνονται πολλά ονόματα στον γενεαλογικό κατάλογο του Ιησού Χριστού.

Ονόματα επιφανών και αφανών προγόνων, ονόματα δικαίων και αδίκων, εναρέτων και αμαρτωλών χωρίς να αποκρύπτουμε κανέναν της καταγωγής του γιατί μας ενδιαφέρει να περιγράψουμε την σάρκωση του Θείου Λόγου από κανονικές γενεές και από πατριά ευλογημένη μεν ανθρώπινη δε. Δηλαδή όχι εξωραϊσμένη αλλά αληθινά ανθρώπινη. Πολύ σημαντικό το ότι έγινε ένας από εμάς χωρίς καμμία υπεροχή ήταν σαν ένας από εμάς ακριβέστατα!

Η σάρκωση του, δηλαδή η γέννηση του είχε τα πάντα τα ανθρώπινα εκτός της υπάρξεως πατέρα επιγείου. Ο Κύριος μας έχει δύο γεννήσεις στην ιστορική του παρουσία. Μία γέννηση αμήτορα εκ Πατρός, δηλαδή γεννήθηκε αήδια και αιώνια από τον Θεό Πατέρα χωρίς την ύπαρξη μητέρας και αυτό είναι το μυστήριο της Θεότητος Του. Αριθμεί δε και δευτέρα γέννηση εν χρόνω και τόπω υπό Μαρίας της Παρθένου και εκ Πνεύματος αγίου όπως ομολογούμε όλοι οι πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί στο σύμβολο της Πίστεως μας. Την δεύτερη γέννηση του εορτάζουμε γιατί την πρώτη την εκ του Πατρός αήδιο και αιωνία δεν ξέρουμε πως υφίσταται απλά την πιστεύουμε, δηλαδή εμπιστευόμαστε την σκέψη μας και το θέλημα μας σε αυτό που αγία μας Εκκλησία θέλει και πιστεύει και πρεσβεύει για όλους εμάς τους χριστιανούς.


Αυτή την γέννηση την επίγειο την εορτάζουμε και την πανηγυρίζουμε ως μια ευκαιρία να γίνει ένας από εμάς, να πάρει σάρκα και οστά ο Θεός Λόγος, το δεύτερο πρόσωπο της αγίας Τριάδος και να ενωθεί στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού η θεία με την ανθρώπινη φύση. Ο Θεός με τον άνθρωπο, ο άπειρος Θεός με το πεπερασμένο πλάσμα Του και να σώσει τον άνθρωπο από την φθορά και τον θάνατο, τις συνέπειες της προπατορικής αμαρτίας. Γεννήθηκε με όλα τα ανθρώπινα όμως χωρίς αμαρτία! Έδωσε στον άνθρωπο πλέον προσλαμβάνοντας την σάρκα του να σώσει όλο το ανθρώπινο γένος, τους προ της παρουσίας Του επί γης ανθρώπους από αρχής έως την στιγμή της γεννήσεως Του, όσους ζούσαν κατά τον καιρό της επί γης παρουσίας Του αλλά και όσους θα ακολουθούσαν από τότε και μέχρι σήμερα την εμφάνιση τους στη γη. Άρα ενεργεί το μυστήριο της σωτηρίας μας για όλους εμάς τους ανθρώπους. Προσέλαβε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος στο Πρόσωπο Του και το έσωσε. Όλοι μπορούν αν το θελήσουν να σωθούν από την αμαρτία. Γιατί ο Κύριος έγινε άνθρωπος για όλους μας.

Της σωτηρίας και θεραπείας του Κυρίου μας στην ανθρώπινη φύση που είχε αρρωστήσει μέσω της πτώσεως των πρωτοπλάστων έρχεται Θεραπευτής και Ιατρός ο ίδιος ο Δημιουργός της. Για να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στο πρωτόκτιστο κάλλος και τελικά να τον οδηγήσει στην εν Χριστώ σωτηρία, στην θέωση και στον αγιασμό του ανθρώπου. Αυτή η δεύτερη γέννηση του εν χρόνω είναι συντελεσμένη με την δύναμη του Θεού, χωρίς την παρουσία Πατέρα επίγειου, αλλά ενός μνήστορος-αρραβωνιαστικού, οποίος και λέγεται Ιωσήφ και προστατεύει το παιδίον Ιησού από τους κινδύνους που ελλόχευαν για μια μητέρα και ένα παιδί που δοκιμάσθηκε πολύ κατά την παιδική του ηλικία. Οι συνθήκες της γεννήσεως του Ιησού δεν είναι οι πλέον ιδανικές αλλά είναι σκληρές και απάνθρωπες. Ο Κύριος δοκιμάζεται εξ αρχής πολεμείται, διώκεται και ως βρέφος από τον Ηρώδη και το περιβάλλον του και τελικά προσφεύγει στην Αίγυπτο περιπλανάται νήπιο στις ερημίες και επιστρέφει όχι όμως στον τόπο καταγωγής του αλλά στην ασήμαντη Ναζαρέτ, από την οποίαν και θα επικληθεί Ναζωραίος. Δεν αφήνεται όμως απροστάτευτη η αγία Παρθένος Μαρία και το παιδί της, το βρέφος Ιησούς αφού το συνοδεύει η θέληση και προστασία του Θεού και η επίγεια παρουσία του Ιωσήφ ως προστάτου του παιδίου.

Οι συνθήκες της γεννήσεως του είναι αντίξοες αλλά και η όλη του πορεία είναι σκληρή και δύσκολη. Δεν ήρθε να γίνει άνθρωπος για να βιώσει ήρεμη παιδική και εν γένει ηλικία αλλά ήρθε για να πορευθεί στην ανθρώπινη ιστορία δοκιμάζοντας και Εκείνος τις δυσκολίες των ανθρώπων που δοκιμάζονται.

Αυτή είναι η αλήθεια του Χριστού, ότι όποιος θέλει να γίνει στο Θεό αρεστός δεν είναι ανάγκη να επιζητεί τιμές και βασίλεια αλλά την ασημότητα του Σπηλαίου της Βηθλεέμ, την αφιλοξενία των σπαργάνων που τον συντρόφευαν στην Φάτνη του, την ασπλαχνία των ανθρώπων του τότε που δεν ευρέθει τόπος εν τω καταλύματι τους. Αδελφοί μου, ο Κύριος μεγάλωσε επί γης σε αντίξοες συνθήκες και ανθρώπινες καταστάσεις αν μη τι άλλο λιγάκι έως πολύ δύσκολες. Έτσι και εμείς θα τον μιμηθούμε μη φοβούμενοι χάριτι Χριστού πλέον να πορευθούμε στα ανθρώπινα και επίγεια και να συγχρωτισθούμε με τις δυσκολίες και τα προβλήματα μας και να νικήσουμε αυτά τα εμπόδια γιατί έχουμε τον Χριστό οδηγό και υπερασπιστή μας. Ας ζήσουμε ΧΡΙΣΤΟΥ-γεννα μαζί του, ας είμαστε εκείνοι που θα τον φιλοξενήσουμε στην καρδιά μας και αυτή η φιλοξενία θα είναι ΧΡΙΣΤΟ-ξενία και Εκείνος θα γίνει ο Κύριος της υπάρξεως μας να την οδηγήσει εις νομάς χαρισμάτων και εις τους κόλπους της δικής του σωτήρίας. Άγια και ευλογημένα ΧΡΙΣΤΟΥ-γεννα! Αμήν.

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

ω Χριστού γέννα σαν είναι πρώτη φορά 2017 έτη μετα

ο Χριστός γεννήθηκε
 για εμένα τον αμαρτωλό αριβίστα,
 τον μοχθηρό καριερίστα,
 τον απατηλά κινούμενο κενόδοξο, 
τον καλοφτιαγμένο "θρησκευόμενο" τύπο,
 τον άνθρωπο που νομίζει 
ότι ο "αχώρητος παντί" 
είναι εγκλωβισμένος
 στον δικό μου εαυτό!
!!!
τελικά 
ο Χριστός 
ως Ιησούς 
ως θείο Βρέφος 
ήρθε για όλους 
και καλούς και κακούς
 και δίκαιους και αδίκους,
 και πονηρούς και αγαθούς 
και για τον ένθεο 
και για τον "άθεο",
 και για τον μουσουλμάνο 
και τον κάθε τύπου "βραχμάνο"...
αρκεί να του πιάσουν
 το χέρι 
να ζεστάνει 
την επίγεια ύπαρξή του
 ως ευσπλαχνία και ειρήνη για όλους εμάς!
σήμερα 
γεννήθηκε η ευσπλαχνία...
είπε ο επίσκοπος μου στο μήνυμα του 
μπορεί κανείς
 να μην χαρεί 
με αγάπη 
για όλους και όλα!
Χριστός ετέχθη,
 αληθώς ετέχθη 
σώζον πάντας ημάς!
π.Ιερόθεος - modern father

Ιερουργια του Θειου Λογου νο 99 Συναξη της Θεοτοκου Κοιλάδα 2017


Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2017

Περι Χριστουγεννων 2017 ι.Ν.Ευαγγελισμου της Θεοτοκου Κοιλαδος


καλα και ηγιασμένα τα ιερα Χριστούγεννα!

καλα και ευλογημενα να ειναι τα φετινά Χριστούγεννα...αυτές οι στιγμές της εκκλησιαστικης βιώσεως του ιερου Μυστηρίου της Θείας Σαρκώσεως!στην θεια λειτουργία της εορτής που φέτος ειναι η επίσημη της Αγίας ανατολικής Εκκλησίας μας ειναι η θεια λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου η επισημότατη αυτη λειτουργική έκφραση!
αγιασμένη τυπική ακαταστασία...τι όμορφες οι στιγμές εκείνες που κάποιοι θα ακούσουμε ή θα διαβάσουμε τους λόγους του μεγάλου Πατρός της Εκκλησίας μας~!
αγια να περάσουμε...να πάμε στην Εκκλησία...γιατί μπορεί του χρόνου να μην ζούμε...να μην έχουμε παπα στην ενορία μας...να μας απαγορευθεί να λατρεύουμε τον Σαρκωθέντα Λόγον...να μην είμαστε στη γη αλλά να έχουμε μεταστεί εις τα ουράνια...μην αφήνετε αυτό που μπορείτε σήμερα για το αύριο!!!!
καλα και ηγιασμένα τα ιερα Χριστούγεννα!

Ιερουργια του Θείου Λόγου νο 98 Ελευθεριας τον επωνυμον τιμησωμεν


Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή των Προπατόρων! 17...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή των Προπατόρων! 17...: Πανοσ Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας “καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· Ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς  κ...



Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή των Προπατόρων! 17.12.2017. Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη!

Πανοσ Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

“καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· Ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς 
καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκός μου.” Λουκ. ιδ, 23

Ο Κύριος , ο δούλος, οι κεκλιμένοι και τέλος το γέμισμα με όλους τους έξωθεν κειμένους, αδελφοί μου, είναι η υπόθεση της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Ο Κύριος τι κάνει; Στρώνει τραπέζι και καλεί τους πάντες, δεν αποκλείει κανέναν. Εκείνος επιμελείται του δείπνου, ξοδεύει και ξοδεύεται, δαπανά χρήματα και εκδαπανάται για να είναι όλα στη θέση τους. Επιμελείται τα πάντα και έχει καλέσει τους πάντες. Χαίρεται με το δείπνο του και θέλει να χαρούν και όσοι συμφάγουν μαζί του. Δεν αποκλείει κανέναν, τελικώς. Αφού όμως κάποιοι του αρνήθηκαν την φυσική τους παρουσία και την χαρά της συνύπαρξης στην κοινή τράπεζα όλων χωρίς ανάγκη συνεισφοράς ο Κύριος ζητά να φέρουν όποιον βρουν έξω. Χαλαρώνει τα μέτρα και την πρόσκληση και την ανοίγει από τους εκλεκτούς σε όλους τους καλεσμένους και μετά σε όποιον είναι εκτός του δείπνου ούτως ώστε κανείς να μην μείνει νηστικός αφού ο πλούτος είναι πολύς της «χρηστότητος» Του. Ο Χριστός που είναι ο Κύριος του δείπνου φθάνει για όλους και δεν ολιγοστεύει ποτέ, δεν στερεύει και θρέφει όσους παρακαθίσουν στην χαρά του δείπνου. 

Ο δούλος τρέχει δύο φορές για να γεμισθεί ο οίκος του Κυρίου του και χώρος περισσεύει. Κάνει την εργασία του με επιμέλεια, ρωτά να μάθει τους κεκλιμένους αρχικώς, ύστερα τρέχει να φέρει τον οποιονδήποτε βρεί και ας μην έχει την ετοιμασία της επισημότητος ενός τέτοιου δείπνου μετα προσκλήσεων. Τελικά όλοι χωρούν καθότι αυτοί που είχαν κληθεί ευγενικά ή αγενώς, πραγματικά ή ψεύτικα αρνήθηκαν την συμμετοχή στο δείπνο. Έτσι δεν μένει το δείπνο χωρίς συνδαιτυμόνες απλά αυτοί αλλάζουν και ανοίγεται το τραπέζι της Βασιλείας του Θεού προς όλους, «κανείς να μην εξέλθει πεινών» όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος στον Κατηχητήριο Λόγο του Πάσχα!

Το δείπνο της Βασιλείας είναι κοινό είτε εορτάζουμε την γέννηση του Χριστού, είτε την ανάσταση, είτε την ανάληψη του Χριστού, οι όψεις του ίδιου Ευαγγελίου της χαράς του Θεανθρώπου για χάρη του κάθε ανθρώπου είναι! Δεν έχει αυτή η χαρά σταματημό και δεν στερεύει ποτέ, δεν χορταίνει κανείς το δείπνο αυτό και δεν σταματά να ζητά από τον Κύριο του να ενεργοποιήσει την πρόσκληση και να παρακαθίσει στο πάντοτε προσφερόμενο δείπνο του Κυρίου.

Να γίνει συνδαιτυμόνας από τον Τροφέα της Ζωής στο δείπνο της Ευχαριστίας! Το δείπνο που ο Χριστός προσφέρει και προσφέρεται, ζωοποιεί και θεοποιεί το ανθρώπινο!

Οι κεκλιμένοι στην αρχή οι υιοί της βασιλείας, τα παιδιά του εκλεκτού λαού του Θεού, ύστερα οι μαθητές του και μετά καθένας. Δεν είναι θέμα κάστας η γκέτο η υπόθεση του δείπνου της βασιλείας του Θεού. Αλλά είναι ανοιχτή πρόσκληση μεταστοιχειώσεως του φθαρτού σε άφθαρτο, του κακού σε καλό, της λύπης σε χαρά, του μίσους σε αγάπη για να είναι όλα μεταμορφωμένα και συμμετοχικά στο δείπνο που ο κύριος μας κράζει να προσέλθουμε με τους δούλους του! Οι κληρικοί είμαστε οι δούλοι που με αποστολικό φρόνημα θέλουμε να υπηρετούμε το δείπνο και να μετέχουν όλο και περισσότεροι με τις προϋποθέσεις πάντα μειούμενες για το συμφέρον των ανθρώπων, για να εγγίσουν τον Χριστό και να τον κάνουν της καρδιάς τους κεντρικό Πρόσωπο χαράς και ελπίδος και θυσιαστικής αγάπης!

Τελικά δε η αγκαλιά του Θεού δεν σταματά να τρέφει τον άνθρωπο με τον «μόσχο τον σιτευτό» που θύει ο φιλεύσπλαχνος πατήρ του ασώτου υιού, να τροφοδοτεί την συμμετοχή μας και να μας θρέφει ο Χριστός μας! Κανείς να μην μείνει αμέτοχος, κανείς να μην μείνει εκτός… Όλοι εντός αφού έχουν την εισαγωγική χάρη του Αγίου Πνεύματος από το άγιο Βάπτισμα της Εκκλησίας και έχουν ενεργοποιήσει τα δώρα του Πνεύματος!

Αδελφοί μου, Κύριος ο Θεός Πατήρ, ο δούλος ο Κύριος Ιησούς ως ηγαπημένος υιός του Θεού και συνεργάτες σύνδουλοι οι μαθητές Του και οι μετα’ αυτών ακολουθούντες κληρικοί! Κεκλιμένοι όλοι όσοι δέχθηκαν την πρόσκληση και μετά το γέμισμα του τραπέζιού του δείπνου με όλους όσοι είναι έξω και βολοδέρνουν στον αγώνα της ζωής αλλά δεν γνώρισαν τον Χριστό και ήρθε η σειρά τούτη την ώρα αυτής της γνωριμίας. Η γνωριμία έγινε, το εισιτήριο τους χαρίσθηκε με το ελεύθερο βάπτισμα τους στο όνομα της Αγίας Τριάδος και την ενεργοποίηση των δώρων και των δωρεών τους αγίου Πνεύματος από όλους τους πιστούς και δεχομένους την δευτέραν και γενικήν πρόσκληση!

Τι χαρά και τι πανηγύρη στο οποίο μετέχει ο Ουρανός και ο Ουρανός των Ουρανών ως θρόνος του Αοράτου Θεού και συνευφραίνεται και συναγάλλεται η γή άπασα!

Καλά και αγιασμένα Χριστούγεννα!

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017

΄χαρίσματα



ο Θεός σε ολους εχει χαρισει χαρισματα
σε ολους!

ακόμη και ο εωσφόρος είχε χαρίσματα...αλλά τα έβγαλε εκτός θεϊκής ευλογίας και τα απεκκλησιοποίησε τα αυτονόμησε...τα είδε ως δικά του και όχι χαρισμένα για να συνυπάρχει με τους άλλους αγγέλους!
ήθελε να υπάρχει μόνος..."ουαί τω ενί" αλίμονο σε εκείνον που είναι ένας...που θέλει μοναξιά, που δεν βάζει τα χαρίσματα του εντός του και εκτός του για να μπορέσει να χαρεί την παρουσία του άλλου!


παπα-Ιερόθεος τώρα...(15 Δεκεμβρίου 2017)
σε σχέση με μια συζητηση με ενα φιλο εδω!

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

ατάκτως και επικαίρως!!!



ατάκτως και επικαίρως!!!

δεν το περίμενε ποτέ κανείς...ότι θα έχουμε σήμερα τέτοια κατάσταση με τους πλειστηριασμούς...με αριστερή κυβέρνηση, προσωπικά περίμενα ανθρωπινότερη την μεταχείρηση των ανθρώπων και έλπιζα λόγω ηλικίας ο πρωθυπουργός να μην είναι πιο χάλια από τους προ αυτού ασκήσαντες εξουσίαν...και όχι μόνον αυτό αλλά μας φακελώνουν όλους στα χρέη μας και κάποια στιγμή όλοι θα έχουμε προβλήματα!
έ ν ο χ η πολλώ ν  η σ ι ω π ή...αδελφοί μου!
όσοι ωφεληθούν τώρα με τους πλειστηριασμούς και πάρουν περιουσιακά στοιχεία των αδελφών τους για ελαχιστότατα χρέη να ξέρουν ότι απ'εδώ στη γη θα πληρώνουν αυτές τους τις αετονύχηδες πρακτικές!
δεν θα μεινουν τα πράγματα ετσι...τραγικά πράγματα...

άλλο δεν χάλι και αυτό το λεγόμενο μέρισμα κοινωνικό ...αφού είναι ψίχουλα για λίγους καθότι τα εστέρησαν από τους πολλούς προς στιγμήν και προς καιρόν, προ ολίγου χρόνου...τα πετούν εν είδει ξεροκόμματου στους ταλαιπωρημένους ανθρώπους της πατρίδος μας!


+π.Ιερόθεος Λουμουσιώτης

Ερμηνεια του κατα Ματθαιον ευαγγελίου νο 8 μονη Κοιλαδος


Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2017

Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ι΄ Λουκά! 10.12.2017! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη!

Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ι΄ Λουκά! 10.12.2017! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη!

Πανοσ Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

“ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.” 
(Λουκ. ιγ, 14)

Ο Κύριος είναι στην συναγωγή το Σάββατο για να δοξάσει τον Θεό και να δείξει στους Ισραηλίτες ότι πρέπει να σέβονται τα ωραία έθιμα που είχαν παραλάβει από τους προγόνους τους.

Εκεί τον συναντά μια γυναίκα η οποία ήταν πολλά έτη συγκύπτουσα και δεν μπορούσε να σταθεί σωστά στα πόδια της και να αυτοεξυπηρετηθεί σωστά και αυτή ο Ιησούς την θεραπεύει.

Αλλά ο αρχισυνάγωγος οργίζεται με την πράξη αυτή του Ιησού και στρέφεται προς τον λαό και του λέγει ότι μπορείτε να ζητείτε θεραπείες όποιες άλλες ημέρες έρχεσθε στην συναγωγή εκτός της ημέρας της αργίας του Σαββάτου.

Μα η θεραπεία που ετέλεσε ο Χριστός μας δεν ήταν εργασία, αλλά ήταν εκτός των ορίων των φυσικών πραγμάτων ήταν μια θαυματουργία, μια παρέμβαση στους νόμους της φύσεως και υπέρβαση αυτών εκ μέρους του Ιατρού των Ψυχών και των Σωμάτων μας. Την θεραπεία από αγάπη προς το πλάσμα του την τέλεσε ο Χριστός. Αλλά την τέλεσε στην αργία του Σαββάτου και αυτό για τον αρχισυνάγωγο ήταν μια παρεκτροπή από τον νόμο του Θεού. Αυτή την παρεκτροπή την κάνει ο Ιησούς με λόγο γνώσεως αφού εκείνοι οι ισραηλίτες έκαναν τις απαραίτητες δουλείες με τα ζώα τους και τα επότιζαν και τα τάιζαν ενώ αυτή που ήταν ένα παιδί του Θεού με ένα πρόβλημα σωματικό δεν είχε δικαίωμα να γίνει καλά;

Φυσικά και είχε αυτό το δικαίωμα και ο Κύριος την ιάτρευσε και δεν έδωσε σημασία στη γνώμη κανενός άλλου, αφού είχε σκοπό να γίνει καλά η γυναίκα και να δοξασθεί ο Θεός με αυτή την θεραπεία.

Μα όντως είναι αλήθεια ότι το Σάββατο είχε δοθεί για την λατρεία του αληθινού Θεού. Μα έργο του Θεού ήταν και αυτή η θεραπεία, έργο της χάριτος του Χριστού ήταν αυτή η ιατρεία στην έχουσα ανάγκη αυτής της παρεμβάσεως. Πως θα μπορούσε ο άνθρωπος να δικαιολογήσει τις εργασίες τις ανθρώπινες στα ζώα του και να απορρίψει την παρέμβαση του ανθρώπου εις τα έργα του, τα πλάσμα του, τους ανθρώπους!

Τελικά ο Κύριος τους έμαθε την αληθινή λατρεία του Θεού και τον δοξασμό του στα απλά και καθημερινά πράγματα αλλά και στα μεγάλα και θαυμάσια πράγματα του Θεού! Ποίος σήμερα θα εθεώρει κακή την θαυματουργία την ημέρα της Κυριακής; Κανείς. Είναι κατεξοχήν μέρα που ο Κύριος δρα και επιδρά στα πλάσματα Του. Πως το κάνει αυτό με την θεραπεία των αδυναμιών μας στο έργο το γινόμενο απ’ Αυτόν της Θείας Λειτουργίας. Παρεμβαίνει στις ζωές μας και μας κάνει κοινωνούς της ενότητος Του αφού κοινωνούμε των αχράντων μυστηρίων, κοινωνώντας σώμα και αίμα Χριστού μετέχουμε της σωτηρίωδους θυσίας Του και ξαναζούμε την δόξα Του! Θεραπεύουμε την εμπάθεια μας και ξανακαινουργούμεθα στο σώμα του την Εκκλησία!

Εμείς είμαστε συγκύπτοντες και προσκολλημένοι στη γη και ο Κύριος μας ανεβάζει στους ουρανούς. Δεν μας αφήνει να κωλύσουμε στα επίγεια αλλά μας καλεί να γευθούμε την επουράνια μακαριότητα!

Όταν κάποιος αδελφός παρηγορείται και βοηθείται από την χάρη του Θεού εμείς πρέπει να γινόμαστε συμμέτοχοι και συγκοινωνοί αυτής της χαράς και όχι να βρίσκουμε προφάσεις να μην συνευφρανθούμε μετά των αδελφών μας. 

Η στάση του αρχισυναγώγου είναι καθαρά εωσφορική αφού μας καλεί να μην συμμετέχουμε στη δόξα του Θεού και μας καλεί επίσης να μην έχουμε επικοινωνία με τους αδελφούς μας στα δύσκολα προβλήματα τους, αλλά να τηρούμε τυπικά αυτά που μας παρέδωσαν οι προ ημών. Χάνει την ουσία της η συναγωγή, ως συνάθροιση και σε εμάς σήμερα δεν βρίσκει την πραγματική αποστολή της η εκκλησιαστική σύναξη αφού έχει σκοπό να κοινωνούμε όλοι όλων των αγαθών αλλά και των προβλημάτων των αδελφών μας. Δεν εκκλησιαζόμεθα μόνοι μας αλλά ως σύνολο πιστών, ως σώμα. Μας απασχολούν οι δυσκολίες των αδελφών μας και παρακαλούμε τον Κύριο και για αυτούς, ποτέ μόνον για εμάς.

Αδελφοί μου, κάθε πρόβλημα όταν το μοιρασθούμε ήδη μας έχει απαλλάξει σχετικά γιατί και κάποιος άλλος το κουβαλάει μαζί μας και όταν αυτό το κάνουμε και θέμα προσευχής τότε ο Κύριος μας μας εισακούει και δίνει την απαραίτητη και αρμόζουσα λύση Εκείνος που ξέρει τι και πως εμείς μπορούμε να βλαφθούμε από το πρόβλημα μας ή να το έχουμε ως μέσω παιδαγωγίας άνωθεν δωρημένο. Ας κάνουμε προσευχή και για τους αδελφούς μας πάντα και να χαιρόμεθα με τις χαρές τους και να λυπούμεθα με τις λύπες τους ως αληθινοί και γνήσιοι αδελφοί και τέκνα του Χριστού μας. Αμήν.http://naxioimelistes.blogspot.gr/2017/12/10122017_10.html?m=1

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

αφησαμε(-ντες λεει το πρωτότυπο) τον λόγον του Θεού διακονείν τραπέζας

οταν καταλάβουμε "οτι αφησαμε(-ντες λεει το πρωτότυπο) τον λόγον του Θεού διακονείν τραπέζας" χάσαμε μέρος της βασικής μας αποστολής τότε μαλλον θα είναι αργά...

δεν ειναι θεμα μας οι πολυ-ελαιοι σε ανθρώπους χωρίς ελεος και ελεημονα διάθεση προς πάντες!
δεν ειναι θεμα μας τα χρυσα και αργυρά αφού δεν ειναι δωρεά ανθρώπων του θεού αλλά "έλαιον αμαρτωλού"!
δεν ειναι θεμα μας τα μεγάλα και επιβλητικά κτήρια που διώχνουν τους ανθρωπους μακρυά τους γιατί έχουν μια παγερή διάθεση προς ημάς και αυτούς!
δεν ειναι θέμα μας τα κατηχητικά αν δεν είναι για παιδιά Χριστού αλλά για άλλου είδους "ολυμπιακούς" και "παναθηναϊκούς"!
και πολλά άλλα και αφήσαμε την θεία λειτουργία μας και το κήρυγμα της ελπίδος στον Ζώντα Θεό!~που ειναι το βασικό μας ιερατικό έργο!
+π.Ιερόθεος
μνήμη του οσίου Σάββα του Ηγιασμένου 2017

Ερμηνεία του κατα Ματθαιον ευαγγελίου νο 7 μονη Κοιλαδος


Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

εξ εμπειρίας 26 Νοεμβρίου 2017 μ.Χ..

πολλες φορές βρισκόμαστε σε κάποιο μη οικείο χώρο
και μπορεί
και απόμακρο!
αλλά συνήθως δεν νοιώθουμε έτσι όταν ευρισκόμαστε σε έναν ιερο ναό!
αυτη ειναι αληθεια...
αλλά καμμιά φορά
όταν παγερά σε αντιμετωπίζουν κάπου
που πας
έτσι
συνεπακόλουθα νοιώθεις και τον χώρο
εκείνο που δεν σε καλοδέχθηκαν!
ειναι τρομερο να νοιώθεις ξένο
κάτι
που είχες οικείο μέχρι χθές...
αλλά έτσι ειναι η ζωή
για να προχωρείς μπροστά
και να ξεχνάς τα όπισθεν αφήνοντας τα!
ανοίξου
αδελφέ μου,
στο καινούργιο
και έχει ο Θεός για την συνέχεια!

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά! Από τον...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά! Από τον...: Πανοσ Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας   «Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ,  τι ποιήσας ...





Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη!
Πανοσ Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
«Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ,
τι ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·
τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός.» (Λουκ. ιη, 18-19)
Προσέρχεται στον Ιησού μας ένας άρχοντας του Λαού, ένας διακεκριμένος Ισραηλίτης με ένα ερώτημα, που θα λέγαμε στην αρχή πως ήταν πολύ απλό και θα μπορούσε ο Κύριος μας, αδελφοί μου αγαπητοί, να το επιλύσει αμέσως και να του απαντήσει ευθέως. Αλλά ο Κύριος μας προτιμά να ασχοληθεί με το πώς τον προσφωνεί ο άρχων του λαού και όχι με το ερώτημα που του απευθύνετο παρ’ αυτού. Ενώ τον λέγει διδάσκαλο και με την προσοχή και αυθεντία που απευθύνετο εις ένα διδάσκαλο του ομιλεί στην ίδια πρόταση επίσης τον λέγει και αγαθό. Ο Κύριος αντιπαρέρχεται στον όρο του διδασκάλου και κατευθείαν περνά και ασχολείται με τον όρο αγαθέ. Του λέγει ότι αγαθός είναι μόνον ο Θεός, κανείς άλλος και άρα ότι αφού δεν τον αναγνωρίζει ως Θεό,τότε γιατί του απευθύνει την θεϊκή αυτή ιδιότητα.
Δεν θέλει ο Κύριος να λέμε ότι μας έρχεται εις τον νου αλλά να φιλτάρουμε αρκετά καλά και να απευθύνουμε εις τους άλλους ανθρώπους τον λόγον μας. Θέλει να είμαστε ακριβής και ακέραιοι εις τις εκφράσεις μας και να είμεθα προσεκτικοί όταν μιλούμε προς τους άλλους. Πολλώ δε μάλλον όταν απευθύνουμε ένα ερώτημα στον Κύριο μας, εκεί πρέπει να έχουμε προσοχή περισσή στην έκφραση και στον τρόπο εκφοράς.
Για να δειχθεί ακόμη ακόμη δι’ αυτού του ερωτήματος ο σεβασμός και η αγάπη μας προς τον Κύριο μας. Να είναι ένας ειλικρινής διάλογος προς Εκείνον και για να μπορεί να απαντηθεί όπως του πρέπει. Αγαθός είναι μόνον ο Θεός και Εκείνου οι προθέσεις είναι γεμάτες αγαθότητα και απλότητα ενώ σε εμάς δεν απαντάτε πάντα αυτή η απλότητα και αυτή η αγαθότητα γιατί είμαστε γεμάτοι υστεροβουλία και προσωπικό συμφέρον, θέλουμε εμείς γίνεται πάντα το δικό μας και φέρνουμε και τους άλλους εις αυτά τα νερά μας. Δηλαδή όταν ρωτούμε δεν ρωτούμε πάντα για να λάβουμε την ορθή και πρέπουσα απάντηση αλλά να πάρουμε την απάντηση που θα μας ικανοποιεί και θα μας βολεύει εμάς τους ίδιους.
Αρά καθόλου δεν είμαστε αγαθοί αλλά ίσως περισσότερο πονηροί αν και ο Κύριος δεν μας κρίνει και μας αφήνει να του απευθύνουμε τον λόγον μας ελεύθερα. Δεν μας απορρίπτει πριν μας ακούσει και μας δικαιολογεί αφού μας ακούσει γιατί ξέρει ότι δεν το κάνουμε πάντα με κακό τρόπο αλλά με λάθος τρόπο. Τεράστια διαφορά του ενός από τον άλλον ο λάθος τρόπος είναι γεμάτος λάθος και πλάνη και μπορεί να οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα αλλά μπορεί να μας οδηγήσει σε καλό συμπέρασμα τελικά. Ενώ ο κακός ο τρόπος μας μπορεί να οδηγήσει συμπέρασμα στρεβλό και έτσι να μην μπορούμε να το ξεπεράσουμε αυτό εις το μέλλον μας. Ουσιαστικά ο Κύριος μας προφυλάσσει από του να λέμε λόγους περισσούς και μάταιους. Καλύτερα λίγα και καλά λόγια παρά πολλά και μάταια που δεν μας οδηγούν πουθενά αλλά μας εκτρέπουν σε φλυαρίες και ματαιοδοξίες.
Αδελφοί μου, ο Κύριος μας καλεί να λέμε εις τους άλλους λόγους ακριβείς που βγαίνουν από την καρδιά μας και όχι λόγους μάταιους που βγαίνουν από την αθυροστομία και μεγαλοστομία μας. Το στόμα μας να είναι ο φορεύς του καρδιακού μας πνεύματος και η καρδιά να λειτουργεί μόνον για το καλό μας και το καλό όσων και όποιων εμείς απευθύνουμε τον λόγο μας. Τότε θα είναι το «ναι» σαν «ναι» και το «όχι» σαν «όχι» να μην γίνουμε άνθρωποι του περίπου και να λέμε και ναι και όχι στον ίδιο άνθρωπο και στην αυτή πρόταση. Για αυτό δεν δέχεται τον λόγο του άρχοντος γιατί δεν βγαίνει από την καρδιά του αλλά από την αμετροέπεια του στόματος του. Λόγους αγαθούς και καλούς να βγάζει το στόμα μας και ποτέ μην εκτρέπεται σε άλλους είδους λόγους μάταιους και εντελώς πεζούς. Να είναι η διάθεση των λόγων μας προσεκτική για να είναι και οι σχέσεις μας με τον Θεό και τον κάθε συνάνθρωπο εποικοδομητική και πολύ καίρια και να μας γεμίζει χαρά αυτός ο διάλογος μεταξύ μας. Αμήν.

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

"Τόσο μεγάλο κακό είναι η κ ε ν ο δ ο ξ ί α" αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

"Ποία δε είναι εκείνα, που μας βλάπτουν; Πολλά και διάφορα, μάλιστα δε το να συγκινούμεθα από την ανθρώπινη δόξα και να μη γνωρίζουμε να περιφρονούμε αυτή. Τούτο λοιπόν γίνεται η αιτία πολλών κακών σε εμάς, και εάν έχουμε κάποιο πνευματικό θυσαυρό, τον αφαιρεί και μας στερεί την ωφέλεια, που προέρχεται από αυτόν. Τι λοιπόν θα μπορούσε να γίνει καταστρεπτικώτερο απο αυτή τη βλάβη, όταν και εκείνα, τα οποία νομίζουμε ότι έχουμε, μας τα εξαφανίζει; Έτσι εκείνος ο Φαρισαίος έγινε μικρότερος από τον τελώνη , επειδή δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την γλώσσα του, αλλά επειδή με αυτή, σαν με κάποια μικρή θύρα(πόρτα), εξεστόμισε όλο τον πλούτο του. Τόσο μεγάλο κακό είναι η κ ε ν ο δ ο ξ ί α.
6. Ειπέ μου λοιπόν, για ποιόν λόγο και γιατί συγκινείσαι για τον έπαινο των ανθρώπων; Δεν γνωρίζεις ότι όπως ακριβώς η σκιά, και εάν υπάρχη κάτι, ευτελέστερον απο αυτή, έτσι ο έπαινος απο αυτούς, αφού διασκορπισθεί στον αέρα, εξαφανίζεται; Άλλωστε η φύση των ανθρώπων εύκολα και ανατρέπεται και μεταβάλλεται, και οι ίδιοι τώρα μεν επαινούν, ύστερα όμως επικρίνουν τον ίδιο άνθρωπο. Στην απόφαση όμως του Θεού αυτό δεν μπορεί να γίνει ποτέ. Ας μην είμεθα λοιπόν ανόητοι, ούτε να εξαπατούμε τους εαυτούς μας άσκοπα και μάταια. Διότι και αν κάνουμε κάτι αγαθό, χωρίς να καταγινώμεθα σ'αυτό μόνον για τούτο, για να εκπληρώσουμε δηλαδή την εντολή του Κυρίου μας και να γίνουμε γνώριμοι μόνον σε εκείνον, υπομένουμε τον κόπο άσκοπα, αφού στερούμε απο τους εαυτούς μας τον καρπό, που προέρχεται από εκεί. Διότι εκείνος που κάνει κάτι αγαθό για να επιδιώξει την δόξα απο τους ανθρώπους, ίσως θα μπορέσει να απολαύσει αυτή, ίσως όμως όχι` διότι πολλές φορές αν και κάνει τα πάντα προς τον σκοπό αυτό, δεν θα μπορέσει να επιτύχει αυτή` και είτε λοιπόν επιτύχει , είτε αποτύχει, έχει λάβει εδώ ικανοποιητική αμοιβή και δεν θα λάβει καμμία ανταπόδοση γι' αυτό. Γιατί; Διότι προκαταβολικώς εστέρησε τον τον εαυτό του από την αγάπη του κριτού, επειδή προτίμησε τα παρόντα αγαθά από τα μέλλοντα, και την δόξα των ανθρώπων απο την απόφαση του δικαίου κριτού. Εξάλλου αν γι' αυτό μόνον πράττουμε κάτι πνευματικό, για να αρέσουμε δηλαδή μόνον σ' εκείνο τον άγρυπνο οφθαλμό, ενώπιον του οποίου τα πάντα γυμνά και ολοφάνερα, και ο θυσαυρός μας παραμένει αδαπάνητος και η αμοιβή ακεραία και η αγαθή προσδοκία από εδώ ακόμη μας παρέχει μεγάλη παρηγορία και μαζί με το ότι η αμοιβή εκείνη φυλλάσσεται για εμάς μέσα στο απαραβίαστο θυσαυροφυλάκιο, θα ακολουθήσει και η δόξα απο τους ανθρώπους. Διότι τότε θα ακολουθήσει και η δόξα απο τους ανθρώπους. Διότι τότε απολαμβάνουμε αυτή με αφθονία, όταν την περιφρονούμε, όταν δεν την επιζητούμε, όταν δεν την επιδιώκουμε. Και γιατί απορείς, εάν αυτό γίνεται σ'εκείνους που καταγίνονται με την πνευματική φιλοσοφία, όπου βέβαια και εκείνους που συγκινούνται πολύ για τα πράγματα του κόσμου αυτού, οι περισσότεροι περφρονούν και παραβλέπουν εκείνους, που επιθυμούν να αποκτήσουν τον έπαινο απο τους ανθρώπους...

(Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Έργα 2, Πατερικαί Εκδόσεις "Γρηγόριος ο Παλαμάς", Ομιλία Ε εις την Γένεσιν, σ.127-131)

Ερμηνεία του κατα Ματθαιον ευαγγελίου νο 6α μονή Κοιλάδος


Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017

Ιερουργια του Θειου Λογου νο 95 περι Καλου Σαμαρειτου


  "Εν τω νόμω τι γέγραπται; πώς αναγινώσκεις;" αυτή είναι η απόκριση στο σημερινό νομικό, αγαπητοί μου αδελφοί, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ενώ τον ρώτησε: "Διδάσκαλε, τι θα κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;" ο Κύριος του απαντά με ένα ερώτημα: "τι διαβάζεις στο νόμο;" Εσύ είσαι νομικός του λέει, είσαι νομοδιδάσκαλος. Τι διδάσκεις τους ανθρώπους που το λέει ο νόμος; Τι αναγινώσκεις ανάμεσα στα άλλα ιερά κείμενα που προβλέπει ο νόμος για αυτό σου το ερώτημα; και εκείνη την ώρα ο νομοδιδάσκαλος-ο νομικός του λέει ότι πρέπει να αγαπήσω με όλη μου τη διάθεση, με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την ψυχή τον Θεό και "τον πλησίον μου ως σεαυτόν", και τον αδελφό που είναι δίπλα μου σαν τον εαυτό μου!
  Λέει κάτι το ευαγγέλιο που είναι τραγικό για τον νομοδιδάσκαλο. "και επειδή εκείνος ήθελε να δικαιώσει τον εαυτό του μέσω του νόμου" να πάρει ένα μπράβο δηλαδή από τον Ιησού Χριστό μέσω του νόμου τον οποίον ήξερε ρωτάει τον Χριστό μας, "ποιός είναι ο πλησίον μου;". Ποιός είναι αυτός που βρίσκεται κοντά μου; και ο κύριος του απευθύνει την παραβολή του Καλού Σαμαρείτου.
  Βλέπουμε έναν άνθρωπο τραυματισμένο στο δρόμο από τους ληστές, τον είχαν γυμνώσει απο τα ενδύματα του, του είχαν πάρει ότι είχε κοντά του και τον είχαν αφήσει έρημο στο πλάι του δρόμου θα λέγαμε στην οδό και εκείνη την ώρα περνάει ένας Ιερεύς, ο οποίος κατευθύνεται εις τον Ναό και τον αντιπαρέρχεται(δεν του δίνει ουδεμία σημασία), το ίδιο και ο Λευίτης  και ξέρετε γιατί; Για να μη χάσουν την εφημερία που είχαν στο Ναό. γιατί αν ακουμπούσαν νεκρό, καθότι δεν ήξεραν σε τι κατάσταση ήταν αυτός που βρισκόταν στην άκρη του δρόμου. Δεν θα μπορούσαν θα λέγαμε απλά να λειτουργήσουν στο Ναό των Ιεροσολύμων και θα τους έδιωχναν από την εφημερία τους εκείνη την ημέρα.
  Έτσι έρχεται και κάνει το νόημα του Νόμου, αξιοποιεί όλη την περιουσία την πνευματική που δίνει ο Νόμος στον άνθρωπο, ένας άνθρωπος ο οποίος δεν ανήκε στο γένος του Ισραήλ, δεν ανήκε στον εκλεκτό λαό του Θεού αλλά ήταν αλλογενής, ήταν από άλλο γένος, από άλλη θρησκευτική παράδοση, την παράδοση των Σαμαρειτών και αυτός ο Σαμαρείτης έκανε πράξη τον Νόμο. Γιατί δεν είναι σημαντικό να ξέρω τον Νόμο, να ξέρω τι λέει ο Νόμος το θέμα είναι να τον κάνω πράξη στη ζωή μου. Να ζω όπως ο νόμος του Θεού επιτάσσει σε εμένα και αν τον ξέρω μόνον δεν φθάνει, αν δεν τον κάνω πραγματικότητα στη ζωή μου, ο Νόμος δεν είναι σημαντικός για εμένα. Δεν φθάνει να γνωρίζω το γράμμα αλλά πρέπει με την ζωή μου να ερμηνεύω το πνεύμα του Νόμου. Πρέπει να ζω έτσι όπως ο Νόμος του Θεού επιτάσσει.
  Αδελφοί μου, ποιός είναι ο πλησίον; Ο οποιοσδήποτε άνθρωπος μας εγγίζει μας χτυπά την πόρτα μας. Αυτός που θέλει την βοήθεια μας. Μας έδειξε σήμερα, ο καλός Σαμαρείτης τι κάνουμε εις τον αδελφόν μας που χρειάζεται την ανάγκη μας. Τι κάνουμε σε εκείνον, ο οποίος μας ζητά την βοήθεια μας... 4.53 sec




Κηρυγμα Kυριακή Η Λουκά
Δίδυμα 12 Νοεμβρίου 2017
ιερος Ναος Αγίου Νικολάου Διδύμων,
ιεροκηρυξ της ι.Μητροπόλεως Υδρας,
αρχιμανδριτης π.Ιεροθεος Λουμουσιωτης

Ιερουργια του Θειου Λογου νο 94 περι Ταξιαρχων εις Λουκαιΐτιον 2017


Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

κηρυγμα επι τη εορτη των αγιών Αγγέλων εις Φούρνους Ερμιονίδος 2017


Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ε΄ Λουκά. Από τον ...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ε΄ Λουκά. Από τον ...: «ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων  εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη.» (Λ...



«ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων 
εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη.» (Λουκ. ιστ, 22) 

Πανοσ Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας



Σήμερα ακούσαμε επ’εκκλησίαις την γνωστή παραβολή του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου. Το μοτίβο της, αγαπητοί μου αδελφοί, περιγράφει έναν πλούσιο και έναν πτωχό και ουσιαστικά η αποδοκιμασία του πλούτου εις την μέλλουσαν ζωήν.

Όχι γιατί είναι κακός ο πλούτος αφ’ εαυτού του, αλλά ο πλούτος σε κάνει το λιγότερο σκληρό άνθρωπο. Ο καταπληγωμένος Λάζαρος ζούσε έξω από το σπίτι του πλουσίου, εκείνος πολλές φορές θα τον είχε δει και θα τον είχε προσπεράσει και ίσως δεν του είχε δώσει καμμία σημασία. Ίσως δεν τον ήξερε καν, δεν ήταν καλό για το πρεστίζ του να ασχολείται με τον παρακατιανό πτωχό ζητιάνο. Αλλά όταν ο θάνατος επεσκέφθη και τους δύο ό ένας παραλήφθηκε από τους αγγέλους του Θεού και πήγε εις τους κόλπους του δικαίου Αβραάμ και ο άλλος –ο πλούσιος- παραλήφθηκε από τους διαβόλους και πήγε εις τον Άδη, στον τόπο της βασάνου. 

Ακριβώς απολαμβάνοντας και ο μεν και ο δε τον τρόπο που ζούσαν επι γης. Ο πλούσιος απολάμβανε του κόσμου τα αγαθά και ποτέ δεν σκέφθηκε να τα μοιρασθεί, νόμιζε ότι του ανήκουν και είχε επαναπαυθεί να ζει και να κινείται με αυτά και ο πτωχός είχε στερηθεί τα πάντα και περίμενε να τραφεί από τα περισσεύματα που έπεφταν για τα ζώα από το τραπέζι του πλουσίου.

Σκληρή η εικόνα αυτή αλλά πραγματική μέχρι σήμερα αν σκεφθείτε ότι με τα σκουπίδια των προηγμένων χωρών δεν θα πεινούσε κανείς πάνω στη γη. Έτσι είναι εμείς πετάμε ένα κομμάτι ψωμί και ο άλλος το στερείτε και ίσως και το λιμπίζεται επειδή δεν το έχει.

Ο πλούτος μας κάνει απάνθρωπους, να μην ενδιαφερόμαστε για τους γύρω μας, για τους άλλους τους διπλανούς μας που έχουν ανάγκη του καθημερινού επιουσίου άρτου. Να μην νοιώθουμε την ανάγκη να βοηθήσουμε αφού εμεις δεν έχουμε νοιώσει αυτή την στέρηση.

Η αλήθεια είναι αν δεν στερηθούμε ίσως δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις δυσκολίες του πάμπτωχου Λαζάρου, που περίμενε την βοήθεια του πλουσίου. Αυτή είναι η πικρή και οδυνηρή αλήθεια, αυτό είναι η εν γένει πραγματικότητα μέχρι σήμερα, ο καθένας κλείνεται στο καβούκι του και δεν θέλει να βοηθεί στα προβλήματα των άλλων. Το πρόβλημα του διπλανού μας σήμερα είναι δικό του πρόβλημα, αύριο μπορεί να επισκεφθεί εμένα. Αλλά και στη μέλλουσα ζωή μας στέλνει ο τρόπος του ενθάδε βίου μας.

Όπως ζούμε εδώ θα πορευθούμε εις την αιωνιότητα, η σκληρότητα και η απανθρωπιά μας εδώ μας στέλνει στην αιώνια κόλαση όχι ο πλούτος ουτε φυσικά ο Κύριος μας. Εκείνος αποφασίζει να μας κρίνει κατά τον τρόπο του βίου μας στη ζωή αυτή την επίγεια. Από το πώς θα φερθούμε εις τους διπλανούς μας θα φερθεί και σε εμάς ο Κύριος μας.

Ο πλούσιος θα μπορούσε να σωθεί αν ήταν εύσπλαχνος και αγαπητικός προς τον συνάνθρωπο του, αλλά όχι δεν ήταν τέτοιος, προσπερνούσε τον άνθρωπο σαν να ήταν αντικείμενο και φυσικό είναι να μην μπορεί ο Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο προς παρηγορίαν του κολασμένου πλουσίου.

Τα αγαθά αν δεν τα μοιραζόμαστε τότε πως θα μοιρασθούμε και τον τόπο μας, πως θα μοιρασθούμε τα συναισθήματα μας και το χάδι μας, πως θα μοιρασθούμε το χαμόγελο μας; Τίποτα δεν θα μπορέσουμε να μοιρασθούμε.

Ο Κύριος δε θα στεναχωρηθεί αλλά δεν μπορεί να μας στείλει εις τον παράδεισον αφού δεν έχουμε μάθει να ζούμε αντάμα και να μοιραζόμαστε τα αγαθά μας. Ας πάρουμε το μάθημα της ζωής μας, αδελφοί μου, από αυτή την παραβολή και ας λάβουμε υπ’ όψιν μας οτι ότι μοιραζόμαστε παίρνει από την αιωνιότητα νόημα και νοηματοδοτεί αγαπητικά τη ζωή μας και μας οδηγεί εις τον παράδεισον. Αμήν. 

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

και μη θεασάντων



Παπα-(α)-δικώς!!!

ευτυχως που δεν ειμαι πνευματικος...
σκεψου 
να πρεπει να συμμαρτυρήσεις
 έναν 
μελλοντικό
 παπα
(επείτηδες 
δεν έχει τόνο αυτό,
 θα τονισθεί
 εξελισσόμενο 
εν τη πορεία του)
...και αυτος 
να ειναι καμουφλαρισμένα 
άλλος απο αυτο που έδειχνε...
και μετα την χειροτονία
 να εμφανησθεί 
ως λέων οριώμενος...
!!!!!!
μεγάλη
 η ευθύνη και δη των επι-
θ ε σ ά ν τ ω ν  
(και  
μη  
θεασάντων)
 χείρας ταχέως...
δύσκολο πράγμα...
μια σκέψη...
δεν εχει ονοματεπώνυμο...
ισως ειμαι 
και εγω για καποιους ακατάλληλος...
θελω να τιμώ τον επίσκοπο 
και τον συμμαρτηρύσαντα γεροντα μου...
δεν ξερω αν το κάνω 
αλλά απλώς τροχιοδρομώ
 το τραίνο 
της "ταχείας" μου εκεί...

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

κ ό λ α σ η ...ανύπαρκτη για τον προσευχόμενο χριστιανό



  Κάθε προσευχόμενος έχει στραμμένο τον νου και την διάθεση του στην προσ+ευχή, στην ευχή προς κάτι τις στοχευμένο και αυτός ο στόχος είναι ο παράδεισος, είναι το φως, είναι η ζωή, είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης φωτίζει την ελπίδα του προσευχομένου προς μόνο το φως, δεν υπάρχει σκοτάδι, δεν υπάρχει έρεβος και καμμία τιμωρία, καμμία κόλαση...

  Ειναι ανύπαρκτη όταν προσευχόμεθα και αν την αναφέρουμε στην προσευχή μας είναι για να μην πάμε...να μην πάμε το τονίζω, να μην κατευθυνθούμε εκεί με όλη τη δύναμη μας υπαρξιακά και με όλες τις δυνάμεις του θυμοειδούς της ψυχής μας!
  Όλα μας οδηγούν στον παράδεισο που μπορεί να μην τον αξίζουμε, αλλά τον ποθούμε και φωνάζουμε "Παράδεισε πάντιμε", τον προσωποποιούμε και στρεφόμαστε σε Εκείνον και του μιλάμε φιλικά, ποιητικά και γιατί όχι ερωτικά. Ναι! έρωτικά, όχι σεξιστικά και σεξουαλικά, αλλά με θείο έρωτα μανικό- τρελλαμένο έρωτα και του μιλάμε και του λέμε ότι μας λείπει και ότι "όλες οι αισθήσεις μας οδηγούν σε εσένα" (όπως λέει και λαϊκό δημώδες άσμα) σε εκείνον οδηγούν όλες οι υπάρχουσες και ευλογημένες ανθρώπινες λειτουργίες μας.
  Ναι, ποθούμε τον παράδεισο γιατί εκεί θα β α σ ι λ ε ύ ε ι    α β α- σ ί λ ε υ τ α το Φως της Ουράνιας Βασιλείας, της Τριαδικής και μιάς Θεότητος!   
  Εκεί, η χαρά θα είναι ασταμάτητη και όσοι πάμε στον παράδεισο -ευχή δε προσωπική είναι να μην υπάρξει κόλαση αφού όλοι θα προσέλθουμε με μετάνοια στον Χριστό μας, αλλά και όσοι διαλέξουμε-επιλογή μας θα είναι στο μελλον, που καθορίζει το παρόν μας- καθορίζει εμάς τους ίδιους και τον τρόπο ζωής μας αλλά και επιλογή βίου που κάνουμε... η κόλαση.
  Χαρακτηρίζει την ανύπαρκτη προσευχή μας η έλλειψη φωτός χαράς-δηλαδή παραδείσου τρυφής πνευματικής και η ζωή μας σε απέλπιδα κατάσταση ελλείψεως προσευχής για την σωτηρία μας... Π ά ψ τ ε, παρακαλώ, να προσεύχεσθε υπέρ υγείας μόνον αλλά και υπέρ της σωτηρίας μας, της σωτηρίας όλης της ψυχοσωματικής υπάρξεως που λέγεται άνθρωπος δούλος της αμαρτίας.
  Ανύπαρκτη άρα η κόλαση για έναν άγιο και επειδή ο στόχος μας είναι να γίνουμε και εμείς άγιοι, ας μην αφήνουμε την έλλειψη του παραδείσου να χαρακτηρίζει την ψυχή μας.



σε εναν μικρό Γιάννη-δηλαδή δώρο Θεού, αφου αυτο σημαίνει το όνομα του- που ρώτησε εδω μέσα!


Κρανίδι, 30 Οκτωβρίου 2017

+π.Ιερόθεος

Ιερουργια του Θειου Λογου νο 92 θ.λ. αγιου Δημητριου εορταστικο


Μιά φωνή μέσα από τα δεσμά της ακούμε σήμερα να δοξάζεται από τον Θεό και από όλους εμάς, τους ευσεβείς χριστιανούς, σεβαστέ μου συμπρεσβύτερε, αγία γερόντισσα, αγαπητοί μου αδελφοί χριστιανοί, που ήρθαμε σήμερα εδώ. Ποιά είναι αυτή η φωνή; Είναι η φωνή από τα δεσμά του αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου. Πώς γίνεται ένας ανθρωπος, ο οποίος χάνει την εξωτερική του ελευθερία, την ανθρώπινη ελευθερία, χάνει το αξίωμα του, χάνει οτιδήποτε έχει μέχρι τότε να γίνεται μια δυνατή και ισχυρή φωνή που μένεις εις τον αιώνα; Να γίνεται μία φωνή που μπορεί να ευεργετεί και να στηρίζει και άλλους. Δεν εστήριζε τον ίδιο του τον εαυτό με την χάρη του Χριστού αλλά εστήριξε τον μαθητή του ενώπιον του Λυαίου, όχι, για να αφαιρέσει την ζωή του Λυαίου αλλά για να καταδείξει σε όλους ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός, πλην από του Κυρίου Ιησού Χριστού... sec 1.30

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017

Ερμηνεια του κατα Ματθαιον ευαγγελιου νο 5 μονη Κοιλαδος

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Στ΄ Λουκά! Από τον...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Στ΄ Λουκά! Από τον...: “τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς.”  (Λουκ. η, 28) Πανοσ Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη...



“τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς.”
 (Λουκ. η, 28)

Πανοσ Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

Η φωνή του ανθρώπου του δαιμονισμένου είναι ξεκάθαρη ως ικεσία, ως παράκληση, ως καλός λόγος προς τον Ιησού μας μη με βασανίσεις!

Ήδη ο άνθρωπος της περικοπής βασανιζόταν και κουραζόταν από την παρουσία του δαίμονος στην ζωή του. Τα δαιμόνια τον έκαναν ένα ράκος που εν μπορούσε να έχει καμμία κοινωνική συναναστροφή και καμμία σχέση κοινωνικού ενδιαφέροντος προς άλλους ανθρώπους αφού η συμπεριφορά του ήταν αλλοπρόσαλλη. Μια συμπεριφορά που είχε όχι ανθρώπινη έμπνευση ή θεϊκό μεγαλείο αλλά μια ανθρώπινη κατάσταση γεμάτη εξαλλοσύνη και ακαταστασία. Έτσι είναι η ζωή του ανθρώπου που έχει παραδοθεί στα έργα του διαβόλου πόσο μάλλον εκείνου που όχι απλά έχει παραδοθεί αλλά καθοδηγείται υπό των δαιμόνων.

Δαιμονιώδης η κατάσταση του ανθρώπου της περικοπής αλλά ακόμη και σε αυτή την κατάσταση ο άνθρωπος μιλά με πλήρη σεβασμό προς τον Ιησού, ξέρει ότι δεν έχει καμμία εξουσία να αντιδικήσει μαζί του και του μιλά με προσοχή. Είναι ξεκάθαρη η ικετευτική φωνή του ανθρώπου προς τον Ιησού, μη με βασανίσεις. 

Φυσικά δε ο Ιησούς δεν ενδιαφερόταν μην βασανίσει τον δαίμονα αλλά μην βασανίσει το πλάσμα του έτι περισσότερο. Το είχε ο δαίμονας βασανίσει ουκ ολίγον, δεν του είχε αφήσει συγγενείς και φίλους, κανείς δεν τον ανεχόταν για τον τρόπο που συμπεριφερόταν αλλά ο άνθρωπος δεν το ήθελε μόνος του, στο κακό τον οδηγούσε ο αρχαίκακος όφις και παμμίαρος διάβολος. Ήταν υπό τις διαταγές του στην απόλυτη εξουσία του.

Δεν απευθύνεται όμως μόνο στους δαιμονισμένους αυτή η συμπεριφορά, όταν είμαστε δούλοι της αμαρτίας και δεν έχουμε ζωή γεμάτη με έργα μετανοίας ίσως και εμείς φοβόμαστε τον Χριστό και την παρουσία του στη ζωή μας.

Ίσως και εμείς έχουμε τον φόβο της απόρριψης από Εκείνον και της μη καλής συμπεριφοράς του προς εμάς. Έχουμε την ίδια κραυγή να αναπέμψουμε μη μας βασανίσεις Κύριε! Αλλά, τελικώς, ποιος μας βασανίζει; Το κακό, ο διάβολος και οι άγγελοι του, όχι ο Κύριος. Εκείνος είναι γλυκής και παρηγορητικός, είναι γεμάτος αγάπη και έλεος για εμάς γιατί μας βλέπει τυραννουμένους υπό του διαβόλου. Δεν μας έπλασε για αυτή την σχέση με Εκείνον. Δεν καλλιεργεί τον φόβο Του σε εμάς αλλά θέλει στην αγάπη Του να ζούμε, να κινούμεθα και να υπάρχουμε!

Ο Ιησούς δεν βασανίζει, λύνει προβλήματα τέτοιου είδους αλλά και γενικότερα γαληνεύει και δεν θεριεύει μέσα μας τα πάθη και τους εμπαθείς λογισμούς, αυτή είναι εργασία του διαβόλου. Εργασία του Χριστού μας είναι να απαλλαγούμε από αυτά τα πάθη και να οδηγήσουμε, αδελφοί μου, τις δυνάμεις και όλες τις ψυχικές μας λειτουργίες στην υπηρεσία του Χριστού, που είναι η ίαση των ψυχών και των σωμάτων μας.

Αδελφοί μου, ο μέγας και απλούς Ιατρός μας είναι ο Ιησούς Χριστός και απαλλάσσει ημάς από παντός είδους κακού και φυσικά όταν του απευθυνόμαστε παίρνουμε απόσταση από τον διάβολο αμέσως. Ας έχουμε στα χείλη μας το πανάγιο Όνομα Του, αυτό να είναι καθημερινό εντρύφημα μας και Εκείνος ξέρει πώς να λύνει τα προβλήματα μας τα πνευματικά και τα σωματικά πάθη μας και να μας απαλλάσσει από αυτά. Αμήν.

Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Δ΄ Λουκά! (Του σπο...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Δ΄ Λουκά! (Του σπο...: “ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. ”  (Λουκ. η, 5.)  Πανοσ Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας ...





“ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. ” 
(Λουκ. η, 5.) 

Πανοσ Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

Εξ αρχής ο Κύριος αναφερόμενος στην παραβολή αυτή προς τους ακροατές του δηλώνει το θέμα και την αναφορά του στην παραβολή αυτή σε ένα θέμα γνωστό τους, από την καθημερινότητα τους και μια αναφορά στην αγροτική ζωή που οι περισσότεροι ή ζούσαν ή είχαν ακουστά εκ πείρας ή εξ ακοής. Άρα αυτά που τους λέγει, αδελφοί μου τους είναι γνωστά. Ξέρουν τις εικόνες που προσπαθεί ο Χριστός μας να τους περιγράψει και έχουν και εμπειρία μερικοί εξ αυτών. 

Βγήκε έτοιμος να σπείρει ο σποριάς τον σπόρο του. Γιατί όμως τέτοια επιμονή και λεπτομερής αναφορά σε κάτι αυτονόητο; Αφού βγήκε να σπείρει σπόρο θα έσπερνε! Λογικό είναι αυτό! θέλει να τονίσει την σημαντικότητα στην πνευματική ζωή της σποράς, δεν μας νοιάζει πόσοι θα καρπίσουν, πόσοι θα είναι αποδοτικοί σε καρπούς μας νοιάζει να συντελεσθεί η σπορά. 

Σποριάς είναι εδώ ο Λόγος του Θεού, ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός και κατ’ επέκταση είναι οι διάκονοι του σήμερα, οι κληρικοί που με τον λόγο και το παράδειγμα τους αυτή την σπορά του μεγάλου Σποριά συνεχίζουν και με την χάρη του Χριστού αυξάνουν και πλουτίζουν. 

Αλλά δεν θα τους ζητηθεί ο λόγος παρά του εντολοδόχου τους γιατί δεν πήγε καλά η σπορά αν εκείνοι εν επιγνώσει και με προσοχή την επιτελούσαν στα χωράφια των καρδιών των ανθρώπων. 

Ο ιερεύς, ο κήρυκας σπέρνουν τον λόγο του Θεού και Εκείνος προχωρά το έργο Του με τον φωτισμό του, φωτίζει και τους σπείροντες και το έργο της σποράς και τα χωράφια που σπείρονται! 

Είναι σημαντική αυτή η ιεραποστολή της διαδόσεως του ευαγγελικού λόγου είναι το πρώτιστο ιερατικό έργο, αυτό πρέπει να ενδιαφέρει τον κάθε πνευματικό ποιμένα! Όλα τα άλλα είναι δεύτερα στην διακονία του. Αυτό το έργο το αυξάνει και το εμπλουτίζει ο ίδιος ο μεγάλος Σποριάς, ο Ιησούς Χριστός. 

Αυτή και η αποστολή μας να καλλιεργήσουμε το χωράφι της ψυχής μας, το δικό μας και των αδελφών μας χριστιανών. Δεν είναι εύκολη η σπορά ακόμη και ως διαδικασία δεν τα έχει όλα ρόδινα αλλά πρέπει να γίνεται με προσοχή και προσευχή και ο Θεός μας αυξάνει το έργο Του, γιατί είναι και παραμένει δικό του έργο επιτελούμενο από εμάς αλλά συνεπικουρούμενο και επιβλεπόμενο παρ’ Εκείνου. Μην το ξεχνάμε αυτό, Εκείνος επιβλέπει προς την γην της καρδιάς μας και φωτίζει την πνευματική μας ύπαρξη να δεχθεί το περιεχόμενο της σποράς που είναι ο λόγος για τον Λόγο του Θεού. 

Αδελφοί μου, όμως η πνευματική μας καλλιέργεια δεν σταματά, δεν έγινε μια φορά και δεν ξαναγίνεται, δεν έγινε άπαξ και δεν εμπλουτίζεται αλλά θέλει προσοχή και διατήρηση των καρπών της σποράς. Έγκειται σε εμας η διατήρηση και συντήρηση της σποράς και ο Κύριος πάλι και πάλι θα μας δώσει ευκαιρία για να τονωθεί η καρποφορία της πνευματικής σποράς του. Ο αγρός του ευαγγελίου του ανήκει και εμείς διακονούμε με τον τρόπο του ο καθένας και με το χάρισμα του μέσα σε αυτόν. 

Παρακαλείσθε όμως όπου βλέπετε καρπούς αυτής της σποράς να μην τους μαραίνετε και όπου ακόμη δεν κάρπισε να βοηθείτε να καρπίσει εκατονταπλασίονα. Πολύς ο αγρός προς καρποφορίαν, οι δικές μας δυνάμεις ελάχιστες αλλά πλούσιο το Έλεος του Θεού στο οποίο ελπίζουμε και το οποίο εκζητούμε ως αρωγό στα έργα μας τα επίγεια προς ζέση πνευματική και καρποφορία ευαγγελική στο χωράφι της καρδιάς μας. Αμήν.

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχαμοί! Κυριακή Γ΄ Λουκά, Από τον Π...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχαμοί! Κυριακή Γ΄ Λουκά, Από τον Π...: Πανοσ Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας “ἔλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας...





“ἔλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.” 
(Λουκ. ζ, 16)


Ένα αίσθημα που μας κατατρύχει όταν δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις λεπτομέρειες και τα στίγματα των κινήσεων μας και όταν επίσης δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τον λόγο όλων των δικών μας ψυχικών κινήσεων επί τω θεάματι οιουδήτινος πράγματος που δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε ή δεν μπορούμε να αισθανθούμε άνετοι ενώπιον του.

Αυτός ο φόβος στο άγνωστο, ο φόβος στο μη μετρήσιμο με υλικές νόρμες και σταθμά και μέτρα, εκείνος ο φόβος πανικοβάλει τους Ιουδαίους όταν ενώπιον τους βλέπουν μια νεκρανάσταση. Είχαν δει και στο παρελθόν οι πρόγονοι τους από τον Προφήτη Hλία παρόμοια περίπτωση μα και τότε σκυθρωποί και ενεοί αντιμετώπισαν το γεγονός. Μα και τώρα ο απόλυτος πανικός, ο φόβος όλους τους κατέλαβε και κατέληξαν να δοξάζουν με φόβο τον Θεό. Όχι, όμως τον φόβο του Θεού των αγίων που είναι μια σχέση παιδιού και πατέρα, το παιδί αισθάνεται ενώπιον του πατρός του μια συστολή και ένα κόμπιασμα. Το ίδιο και οι άγιοι ζουν ενώπιον του Θεού. Δεν μπορούν να μιλήσουν για Εκείνον χωρίς δάκρυα, δεν μπορούν να κάνουν αναφορά σε Εκείνον και να μην σταυρώσουν την ύπαρξη τους.

Δεν μπορούν να μην χαρούν όταν τον βλέπουν να ενθρονίζεται στις καρδιές των αδελφών τους χριστιανών, γιατί αγαθό που δεν μοιράζεται είναι μισό αγαθό κατά πως λέει το τραγούδι ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή χαμένη. Έτσι είναι και το αγαθό που δεν κοινωνείται δημοσία, που δεν το χαίρονται όλοι είναι μισό και ίσως και άχρηστο αφού δεν προσφέρει χαρά όταν και αν χρησιμοποιηθεί. 

Η δοξολογία του Θεού γεμίζει φως τους αγίους μας και όλους εμάς μας κάνει ευγνώμονες ενώπιον του Θεού και φυσικά και ενώπιον των αδελφών μας! Δοξολογία είναι όταν η καρδιά, ο λόγος, η σκέψη, η γραφίδα μας να ξεχειλίζει από ευχαριστιακή διάθεση και η θαυμασιότερη δοξολογία προς τον Θεό είναι το χοϊκό και ταπεινό ψωμί μας και το απλό και άσημο κρασί μας να «μεταβληθεί» δοξαστικά σε σώμα και αίμα του Χριστού. Αυτή την δοξολογία την έχει άπασα η εκκλησιαστική κοινότητα, εκεί δεν χωρεί μιζέρια και ανθρωπαρέσκεια, εκεί δεν χωρεί κατήφεια και αυτοπροβολή, εκει δεν χωρεί φόβος στο άγνωστο αλλά αγάπη στο γνωστό. Αυτό το γνωστό είναι ο κόπος μας που γίνεται ευθύνη του Χριστού στον Σταυρό και οδηγεί στην διάλυση των φόβων μας αφού γίνει το ανθρώπινο τραπέζι μας, αγία Τράπεζα γεμάτη με χαρά αναστάσιμη και ανασασμό πανηγυρικό.

Έτσι βλέπει ο Χριστός τον Νέο και τον παραδίδει στην μητέρα του. Ναι στην μητέρα Εκκλησία παραδίδει κάθε πιστό μετά την κολυμβήθρα για να τον ξανα-θρέψει και να τον ξανα-λούσει στα νάματα της ευχαριστιακής πίστεως μας. Να ξανα-λουσθεί το ύδωρ της απολυτρώσεως ως ύδωρ της μετανοίας μας ενώπιον Κυρίου αλλά και εις την Εκκλησίαν Του για να ξανα-καθαρθεί ωσεί χιών και να του αποδοθεί το λευκό ένδυμα του βαπτίσματος του και να ξανα-τραφεί από το σώμα και το αίμα του Λυτρωτού Του κάθε άνθρωπος, μέλος της Μητρός μας Εκκλησίας.

Καθότι αυτός ήταν ο Προφήτης, Εκείνος για τον οποίον κάθε προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης προεφήτευε και ότι ο Θεός επεσκέφθη τον λαό Του με το Φως και το Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Θεάνθρωπος Χριστός φώτισε τα σκοτάδια μας και μας έφερε και εμάς γεμάτους ευγνωμοσύνη, αγαπητοί μου χριστιανοί, να χαρούμε τον παράδεισο επι της γης στην Εκκλησία του χωρίς να έχουμε φόβο κανέναν και φυσικά μη φοβούμενοι θάνατον καθότι μας «ηλευθέρωσε ο του Σωτήρος θάνατος». Η αναστάσιμη αφοβία των μαθητριών ας χαρακτηρίζει και τον δικό μας ένθεο φόβο ενώπιον του Θεού μας. Αμήν. 

Ερμηνεια του κατα Ματθαιον ευαγγελιου νο 3α Κοιλαδα ι.Ν.Ευαγγελισμου της Θεοτοκου


Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Ιερουργια του Θείου Λόγου νο 90 Ελεησον με ο Θεος, ερμηνεια πρώτων στιχων.





Κηρυγμα Σαββατο Β εβδ.Του κατα Λουκαν Ευαγγελιου
Κρανιδι 7 Οκτωβριου 2017
ιερος Μητροπολιτικος Ναος Τιμιου Προδρομου Κρανιδιου,
ιεροκηρυξ της ι.Μητροπόλεως Υδρας,
αρχιμανδριτης π.Ιεροθεος Λουμουσιωτης