Κάθε προσευχόμενος έχει στραμμένο τον νου και την διάθεση του στην προσ+ευχή, στην ευχή προς κάτι τις στοχευμένο και αυτός ο στόχος είναι ο παράδεισος, είναι το φως, είναι η ζωή, είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης φωτίζει την ελπίδα του προσευχομένου προς μόνο το φως, δεν υπάρχει σκοτάδι, δεν υπάρχει έρεβος και καμμία τιμωρία, καμμία κόλαση...
Ειναι ανύπαρκτη όταν προσευχόμεθα και αν την αναφέρουμε στην προσευχή μας είναι για να μην πάμε...να μην πάμε το τονίζω, να μην κατευθυνθούμε εκεί με όλη τη δύναμη μας υπαρξιακά και με όλες τις δυνάμεις του θυμοειδούς της ψυχής μας!
Όλα μας οδηγούν στον παράδεισο που μπορεί να μην τον αξίζουμε, αλλά τον ποθούμε και φωνάζουμε "Παράδεισε πάντιμε", τον προσωποποιούμε και στρεφόμαστε σε Εκείνον και του μιλάμε φιλικά, ποιητικά και γιατί όχι ερωτικά. Ναι! έρωτικά, όχι σεξιστικά και σεξουαλικά, αλλά με θείο έρωτα μανικό- τρελλαμένο έρωτα και του μιλάμε και του λέμε ότι μας λείπει και ότι "όλες οι αισθήσεις μας οδηγούν σε εσένα" (όπως λέει και λαϊκό δημώδες άσμα) σε εκείνον οδηγούν όλες οι υπάρχουσες και ευλογημένες ανθρώπινες λειτουργίες μας.
Ναι, ποθούμε τον παράδεισο γιατί εκεί θα β α σ ι λ ε ύ ε ι α β α- σ ί λ ε υ τ α το Φως της Ουράνιας Βασιλείας, της Τριαδικής και μιάς Θεότητος!
Εκεί, η χαρά θα είναι ασταμάτητη και όσοι πάμε στον παράδεισο -ευχή δε προσωπική είναι να μην υπάρξει κόλαση αφού όλοι θα προσέλθουμε με μετάνοια στον Χριστό μας, αλλά και όσοι διαλέξουμε-επιλογή μας θα είναι στο μελλον, που καθορίζει το παρόν μας- καθορίζει εμάς τους ίδιους και τον τρόπο ζωής μας αλλά και επιλογή βίου που κάνουμε... η κόλαση.
Χαρακτηρίζει την ανύπαρκτη προσευχή μας η έλλειψη φωτός χαράς-δηλαδή παραδείσου τρυφής πνευματικής και η ζωή μας σε απέλπιδα κατάσταση ελλείψεως προσευχής για την σωτηρία μας... Π ά ψ τ ε, παρακαλώ, να προσεύχεσθε υπέρ υγείας μόνον αλλά και υπέρ της σωτηρίας μας, της σωτηρίας όλης της ψυχοσωματικής υπάρξεως που λέγεται άνθρωπος δούλος της αμαρτίας.
Ανύπαρκτη άρα η κόλαση για έναν άγιο και επειδή ο στόχος μας είναι να γίνουμε και εμείς άγιοι, ας μην αφήνουμε την έλλειψη του παραδείσου να χαρακτηρίζει την ψυχή μας.
σε εναν μικρό Γιάννη-δηλαδή δώρο Θεού, αφου αυτο σημαίνει το όνομα του- που ρώτησε εδω μέσα!
Κρανίδι, 30 Οκτωβρίου 2017
+π.Ιερόθεος
Όλα μας οδηγούν στον παράδεισο που μπορεί να μην τον αξίζουμε, αλλά τον ποθούμε και φωνάζουμε "Παράδεισε πάντιμε", τον προσωποποιούμε και στρεφόμαστε σε Εκείνον και του μιλάμε φιλικά, ποιητικά και γιατί όχι ερωτικά. Ναι! έρωτικά, όχι σεξιστικά και σεξουαλικά, αλλά με θείο έρωτα μανικό- τρελλαμένο έρωτα και του μιλάμε και του λέμε ότι μας λείπει και ότι "όλες οι αισθήσεις μας οδηγούν σε εσένα" (όπως λέει και λαϊκό δημώδες άσμα) σε εκείνον οδηγούν όλες οι υπάρχουσες και ευλογημένες ανθρώπινες λειτουργίες μας.
Ναι, ποθούμε τον παράδεισο γιατί εκεί θα β α σ ι λ ε ύ ε ι α β α- σ ί λ ε υ τ α το Φως της Ουράνιας Βασιλείας, της Τριαδικής και μιάς Θεότητος!
Εκεί, η χαρά θα είναι ασταμάτητη και όσοι πάμε στον παράδεισο -ευχή δε προσωπική είναι να μην υπάρξει κόλαση αφού όλοι θα προσέλθουμε με μετάνοια στον Χριστό μας, αλλά και όσοι διαλέξουμε-επιλογή μας θα είναι στο μελλον, που καθορίζει το παρόν μας- καθορίζει εμάς τους ίδιους και τον τρόπο ζωής μας αλλά και επιλογή βίου που κάνουμε... η κόλαση.
Χαρακτηρίζει την ανύπαρκτη προσευχή μας η έλλειψη φωτός χαράς-δηλαδή παραδείσου τρυφής πνευματικής και η ζωή μας σε απέλπιδα κατάσταση ελλείψεως προσευχής για την σωτηρία μας... Π ά ψ τ ε, παρακαλώ, να προσεύχεσθε υπέρ υγείας μόνον αλλά και υπέρ της σωτηρίας μας, της σωτηρίας όλης της ψυχοσωματικής υπάρξεως που λέγεται άνθρωπος δούλος της αμαρτίας.
Ανύπαρκτη άρα η κόλαση για έναν άγιο και επειδή ο στόχος μας είναι να γίνουμε και εμείς άγιοι, ας μην αφήνουμε την έλλειψη του παραδείσου να χαρακτηρίζει την ψυχή μας.
σε εναν μικρό Γιάννη-δηλαδή δώρο Θεού, αφου αυτο σημαίνει το όνομα του- που ρώτησε εδω μέσα!
Κρανίδι, 30 Οκτωβρίου 2017
+π.Ιερόθεος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου