«πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς…»
(Λουκ. στ, 35)
Η συνέχεια της επί του Όρους ομιλίας του Κυρίου μας, αδελφοί μου, μας επιτάσσει να κάνουμε αγάπη προς πάντας και ιδιατέρως στους εχθρούς μας, εκείνους που θέλουν το κακό μας, εμείς είναι αγιασμένο να θέλουμε το καλό τους. Έτσι θα κάνουμε αγάπη προς όλους και όχι μόνο σε εκείνους που μας αγαπούν. Η αγάπη θα είναι αυτοθιαστική αφού θα θυσιάζουμε την έχθρα και το κακό που μας βάζει ο διάβολος να σκεφτούμε να ανταποδώσουμε σε αυτές τις περιπτώσεις.Αγαθοποιούμε, απαντάμε δηλαδή στο κακό με το καλό, στο άσχημο και στρεβλό με το αγαθό και ευθές. Τι ωραίο να κάνεις το καλό, μέσα σου βασιλεύει η λιακάδα της αρετής και όχι το σκοτάδι της εκδίκησης και του κακού. Χαίρεται ο άνθρωπος όταν κάνει καλό, ο εσωτερικός του κόσμος πλουτίζεται και γίνεται ομορφότερος, δεν έχει σκαιότητα και κακότητα. Δεν κάνουμε το καλό όμως επειδή μας έκαναν καλό όπως λέει σε προηγηθέντες στίχους γιατί αυτό το κάνουν όλοι, αλλά κάνουμε το καλό εκεί που δεν περιμένουμε ανταπόδοση ή ακόμη ακόμη εκεί που μας κάνουν κακό και μας έχουν απογοητεύσει.
Διότι εμάς μας εμίσθωσε ο Αγαθός Πατήρ των Οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως, Εκείνος, που εχάρισε την ζωή του σε όλους ακόμη και στους αχάριστους και αγνώμονες σταυρωτές του. Πως το επραγματοποίησε αυτό; Συγχωρώντας τους! αυτή είναι δική του η απάντηση στην δική τους κακότητα. Ίσως είναι και αυτή η μεγαλύτερη «εκδίκηση» που έχουμε ως άνθρωποι του Θεού, συγχωρούμε αδιακρίτως, δεν σταματάμε να συγχωρούμε! Αυτή είναι η δική μας τακτική εκεί που οι άλλοι βλέπουν εκδίκηση και κακό να κάνουν στους άλλους. Μέσα μας γαληνεύουμε, δεν σκεφτόμαστε πως θα πάρουμε απλά «το αίμα μας πίσω» αλλά γευόμαστε την καλωσύνη που πρέπει να ξεχύνεται από καρδιά χριστιανική!
Δίνουμε από τα ανθρώπινα και υλικά αγαθά όσο μπορούμε και χωρίς μέτρο, χωρίς να περιμένουμε κάποτε να μας τα επιστρέψουν και ετσι γεμίζει η τράπεζα του Ουρανού, αγαθά για όλους εμάς που μοιράζουμε αδιάκριτα!
Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά από τις κοσμικές επιδιώξεις και ισορροπίες μας οδηγούν στην αγιότητα του βίου του χριστιανού και κάνουν την ζωή μας μια απλή και ταπεινή μίμηση της ζωής του Χριστού. Ζούμε μέσα μας αλλά και σε κάθε φάση του βίου μας τον Χριστό και Θεό μας, δεν είμαστε χριστιανοί ολίγων ωρών της Κυριακής αλλά διαποτίζει το μήνυμα και ο λόγος του Χριστού τον βίο μας και τα έργα μας!
Τότε τα έργα μας είναι και νοηματοδοτούνται ως έργα αγάπης και ανακούφισης κάθε αδελφού και ιδιατέρως εκείνου που μας εχθρεύεται για να απολαύσουμε τον μισθό μας τον επουράνιο, την χαρά του Παραδείσου. Τέτοια και τόση χαρά θα χαιρόμαστε απολαμβάνοντες εις τα Ουράνια. Αυτή την χαρά την ξεκινούμε στη γη μοιράζοντας αγαθά και διαμοιραζόμενοι ακόμη και την ίδια μας τη ζωή με τους αδελφούς μας και θα την γευθούμε εν ολοκληρία στη μέλλουσα Βασιλεία του Θεού που ξεκινά βιούμενη «εντός ημών».
Αδελφοί μου, όταν δίνεις δίνεσαι, μοιράζεσαι, χαρίζεσαι και είναι άγιο αυτό σήμερα που όλοι έχουμε κλεισθεί στα υπάρχοντα μας και στους εαυτούς μας. Ας χαρούμε τον λόγο του Χριστού μας που μας προτρέπει να μοιράζουμε και να αγαθοποιούμε «μηδέν απελπίζοντες», χωρίς να χάνουμε την ελπίδα μας σε Εκείνον που αυτή η ελπίδα είναι γεμάτη χαρά και αισιοδοξία και δεν χάνει ποτέ την ποιότητα και την ποσότητα της την πνευματική. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου