“τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς.”
(Λουκ. η, 28)
Πανοσ Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
Ήδη ο άνθρωπος της περικοπής βασανιζόταν και κουραζόταν από την παρουσία του δαίμονος στην ζωή του. Τα δαιμόνια τον έκαναν ένα ράκος που εν μπορούσε να έχει καμμία κοινωνική συναναστροφή και καμμία σχέση κοινωνικού ενδιαφέροντος προς άλλους ανθρώπους αφού η συμπεριφορά του ήταν αλλοπρόσαλλη. Μια συμπεριφορά που είχε όχι ανθρώπινη έμπνευση ή θεϊκό μεγαλείο αλλά μια ανθρώπινη κατάσταση γεμάτη εξαλλοσύνη και ακαταστασία. Έτσι είναι η ζωή του ανθρώπου που έχει παραδοθεί στα έργα του διαβόλου πόσο μάλλον εκείνου που όχι απλά έχει παραδοθεί αλλά καθοδηγείται υπό των δαιμόνων.
Δαιμονιώδης η κατάσταση του ανθρώπου της περικοπής αλλά ακόμη και σε αυτή την κατάσταση ο άνθρωπος μιλά με πλήρη σεβασμό προς τον Ιησού, ξέρει ότι δεν έχει καμμία εξουσία να αντιδικήσει μαζί του και του μιλά με προσοχή. Είναι ξεκάθαρη η ικετευτική φωνή του ανθρώπου προς τον Ιησού, μη με βασανίσεις.
Φυσικά δε ο Ιησούς δεν ενδιαφερόταν μην βασανίσει τον δαίμονα αλλά μην βασανίσει το πλάσμα του έτι περισσότερο. Το είχε ο δαίμονας βασανίσει ουκ ολίγον, δεν του είχε αφήσει συγγενείς και φίλους, κανείς δεν τον ανεχόταν για τον τρόπο που συμπεριφερόταν αλλά ο άνθρωπος δεν το ήθελε μόνος του, στο κακό τον οδηγούσε ο αρχαίκακος όφις και παμμίαρος διάβολος. Ήταν υπό τις διαταγές του στην απόλυτη εξουσία του.
Δεν απευθύνεται όμως μόνο στους δαιμονισμένους αυτή η συμπεριφορά, όταν είμαστε δούλοι της αμαρτίας και δεν έχουμε ζωή γεμάτη με έργα μετανοίας ίσως και εμείς φοβόμαστε τον Χριστό και την παρουσία του στη ζωή μας.
Ίσως και εμείς έχουμε τον φόβο της απόρριψης από Εκείνον και της μη καλής συμπεριφοράς του προς εμάς. Έχουμε την ίδια κραυγή να αναπέμψουμε μη μας βασανίσεις Κύριε! Αλλά, τελικώς, ποιος μας βασανίζει; Το κακό, ο διάβολος και οι άγγελοι του, όχι ο Κύριος. Εκείνος είναι γλυκής και παρηγορητικός, είναι γεμάτος αγάπη και έλεος για εμάς γιατί μας βλέπει τυραννουμένους υπό του διαβόλου. Δεν μας έπλασε για αυτή την σχέση με Εκείνον. Δεν καλλιεργεί τον φόβο Του σε εμάς αλλά θέλει στην αγάπη Του να ζούμε, να κινούμεθα και να υπάρχουμε!
Ο Ιησούς δεν βασανίζει, λύνει προβλήματα τέτοιου είδους αλλά και γενικότερα γαληνεύει και δεν θεριεύει μέσα μας τα πάθη και τους εμπαθείς λογισμούς, αυτή είναι εργασία του διαβόλου. Εργασία του Χριστού μας είναι να απαλλαγούμε από αυτά τα πάθη και να οδηγήσουμε, αδελφοί μου, τις δυνάμεις και όλες τις ψυχικές μας λειτουργίες στην υπηρεσία του Χριστού, που είναι η ίαση των ψυχών και των σωμάτων μας.
Αδελφοί μου, ο μέγας και απλούς Ιατρός μας είναι ο Ιησούς Χριστός και απαλλάσσει ημάς από παντός είδους κακού και φυσικά όταν του απευθυνόμαστε παίρνουμε απόσταση από τον διάβολο αμέσως. Ας έχουμε στα χείλη μας το πανάγιο Όνομα Του, αυτό να είναι καθημερινό εντρύφημα μας και Εκείνος ξέρει πώς να λύνει τα προβλήματα μας τα πνευματικά και τα σωματικά πάθη μας και να μας απαλλάσσει από αυτά. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου