Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

περι Πνεύματος Αγίου

Το 8ο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως, του συμβόλου της Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως είναι το εξής: «Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν».

Το Πνεύμα το άγιον είναι το τρίτο Πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος, που εορτάσθηκε την Δευτέρα του αγίου Πνεύματος, ως εκείνο το πρόσωπο που ενήργησε το χάρισμα της Πεντηκοστής και το ιστορικό γεγονός αυτής. Είναι ο Παράκλητος που όλο συγκροτεί τον εκκλησιαστικό θεσμό και συνέχει το εκκλησιαστικό χάρισμα, το ζωογόνο Πνεύμα του Θεού μας.


Το «Κύριον» (που ως χαρακτηριστικό του προσδίδεται από την Οικουμενική Β΄Σύνοδον, ελήφθη εκ την B΄ Κορινθίους επιστολή του θείου Παύλου και ακριβώς από το κεφ. 3, 17-18:
« ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν· οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία. ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος.»

Μετάφρασις του χωρίου:

Ο Κυριος είναι το Πνεύμα και όπου υπάρχει το Πνεύμα, το οποίον δια μέσου του Κυρίου χορηγείται, εκεί υπάρχει η απελευθέρωσις από το κάλυμμα και την δουλείαν του Νομου• εκεί ευρίσκεται η πραγματική ελευθερία. Ημείς δε όλοι με ακάλυπτον το πρόσωπον και ανεμπόδιστον την καρδίαν δεχόμεθα και αντικατοπτρίζομεν και ακτινοβολούμεν την δόξαν του Κυρίου, και μεταμορφωνόμεθα εις αυτήν ταύτην την εικόνα του και του ομοιάζομεν ταύτην την εικόνα του και του ομοιάζομεν πνευματικώς, προχωρούντες από δόξης εις δόξαν, όπως είναι φυσικόν να προχωρή αυτός, που αγιάζεται και λαμπρύνεται από το Πνεύμα, από τον Κυριον.
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/08.%20KorB.ಹ್ತ್ಮ್
το Πνεύμα το άγιον είναι η ελευθεροποιός δύναμις μας από κάθε αναγκαιότητα νόμου και τάξεως, αφού η χάρις του Πνεύματος μας προστατεύει και μας φωτίζει, αποκτούμε το χαρακτηριστικό του Πνεύματος, την Κυριότητα μας επί του εαυτού μας, επι της καθημερινότητος μας αλλά και επι πάσης κινήσεως μας που αναφέρεται σε εμάς. Καθετι που σκεπτόμεθα και πράττουμε μέσα εις την χάριν του Πνεύματος είναι κυριάρχος επιβολή μας επι του σχεδίου της προσωπικής μας σωτηρίας που υπάρχει και συντελείται εν Εκκλησία του Χριστού και εν πολλή υπομονή και κόπο περισσό!
Κύριον δε είναι το Πνεύμα και ως ξεχωριστό πρόσωπο, που δρα μετά του Πατρός και του Υιού, αλλά και είναι πρόσωπον ξεχωριστόν και ομότιμον και ουχί έκφρασις του Πατρός ή του Υιού…
Η λέξη «ζωοποιόν» είναι εμπνευσμένη από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον κεφάλαιο 6ο ,στιχος 63ος και από την επιστολή του Παύλου προς Ρωμαίους κεφ. 8ο , στιχ. 12ος και από την Β΄ Κορινθίους κεφ. 3ο , στιχ. 6ος
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει στο προαναφερθέν χωρίο : «τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν.» http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/04.%20Ioan.htm



Μετάφρασις του χωρίου:
Το Αγιον Πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί. Η δε σαρξ μου δίδει ζωήν αιώνιον, διότι ακριβώς έχει συλληφθή από το Πνεύμα το Αγιον και κατοικεί εις αυτήν το Πνεύμα. Καθε άλλη σαρξ δεν ωφελεί τίποτε. Τα λόγια, τα οποία εγώ σας διδάσκω, είναι πνεύμα Θεού, δι' αυτό δε έχουν και μεταδίδουν ζωήν.
Το Πνεύμα το άγιον ζωοποιεί και παρέχει παν ότι το ζωογόνο αλλά και οξυγόνο στην ψυχή για να πορεύεται προς νομάς χαρισμάτων , προς κοινωνίαν αγάπης των συν-ανθρώπων και προς πορείαν θεώσεως και αναλύσεως της ζωής μας με την «άλγεβρα» την πνευματική, που είναι τα μαθηματικά της χάριτος που δεν λειτουργούν τετράγωνα και λογικά αλλά λειτουργούν στο γεγονός της προσωπικής προθέσεως και στης αγαπητικής προαιρέσεως προς τον άλλον άνθρωπο!

π. Ιερόθεος

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΑΥΤΟΥ...

Ο Θεός δεν είναι κύριος και δεν κυριαρχεί, δεν έχει καμμιά δύναμη, καμμιά θέληση ισχύος. Δεν απαιτεί τον δουλικό θαυμασμό του υπόδουλου ανθρώπου. Ο Θεός είναι ελευθερία. Είναι ο ελευθερωτής και όχι ο δυνάστης. Εμπνέει το συναίσθημα της ελευθερίας και όχι της υποταγής. Είναι Πνεύμα και το Πνεύμα δεν γνωρίζει ούτε κύριον, ούτε δούλο. Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε τον Θεό κατ' αναλογίαν όσων συμβαίνουν στην κοινωνία, ούτε όσων συμβαίνουν στην φύση. Όταν σκεφτόμαστε τον Θεό δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε την αρχή του προσδιορισμού γιατί δεν προσδιορίζει τίποτε, ούτε την αρχή της αιτιότητας, γιατί δεν είναι αιτία ουδενός. Βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα μυστήριο που ξεφεύγει από κάθε αναλογία που συνάγουμε από την αναγκαιότητα, από την αιτιότητα, από την κυριαρχία: από την αιτιότητα των φυσικών φαινομένων, από την κυριαρχία, ως κοινωνικό φαινόμενο. Η μόνη δυνατή αναλογία είναι εκείνη πού συνάγεται από την ελεύθερη ζωή του πνεύματος. Ο Θεός δεν είναι η αιτία του κόσμου, δεν δρα επάνω στην ψυχή του ανθρώπου ως μία αναγκαιότης. Δεν κρίνει και δεν αποφαίνεται όπως γίνεται στην κοινωνική ζωή των ανθρώπων. Δεν είναι ένας κυρίαρχος που κρατά στην εξουσία του την ζωή και τον κόσμο. Καμμία από τις κοσμομορφικές και κοινωνιομορφικές «κατηγορίες» δεν μπορεί να αποδοθεί στον Θεό. Ο Θεός είναι ένα Μυστήριο προς το οποίο ο άνθρωπος εξαίρεται και με το οποίο κοινωνεί. Είναι η ψεύτικη και δουλική αντίληψη για τον Θεό, η δουλική καταφατική σύλληψη, που ήταν το τελευταίο καταφύγιο της ανθρώπινης δουλείας, ο τελευταίος της πόρος. Δεν είναι ο Θεός που έκαμε τον άνθρωπο δούλο, γιατί ο Θεός είναι ελευθερωτής, αλλά η θεολογία, η θεολογική αποπλάνηση. Η ειδωλολατρία είναι δυνατή, ακόμη και απέναντι στο Θεό, και οι κοινωνικές σχέσεις, με βάση την δουλικότητα, που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους, εχρησίμευσαν για παράδειγμα στην δημιουργία σχέσεων μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Ο Θεός, θεωρούμενος ως αντικείμενο μαζί με ό,τι χαρακτηρίζει τον κόσμο της αντικειμενικότητας, έγινε πηγή δουλείας. Ο Θεός, ως αντικείμενο, δεν αντιπροσωπεύει παρά την δύναμη φυσικού προσδιορισμού ή κοινωνικής κυριαρχίας, αναγόμενη στο απόλυτο. Ό,τι είναι ο ντετερμινισμός στη φύση, είναι η κυριαρχία στην κοινωνική ζωή.

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/berdayev_douleia.html

το πάναγιο και θείο Πνεύμα, σήμερα εορτάζει, το τρίτο της παναγίας Τριάδος πρόσωπον μας θυμίζει ότι ο κύριος δεν είναι δύναμη αλλά πρόσωπο, δεν είναι ισχύς επιβαλλομένη, αλλά προσωπικότης σχεσιοποιημένη στη ζωη και στα έργα μας.

Ο Θεός είναι ε λ ε υ θ ε ρ ί α, λέγει ο Νικολάι Μπερδιάγιεφ, το Πνέυμα το άγιον μας ελευθερώνει από τα δεσμά της αμαρτίας, μας ελευθερώνει από την επιβολή των αισθησιακών και αισθητικών (ως προϊόντα αισθήσεων) μεθόδων επι της βιωτής μας, μας ελευθερώνει από την αναγκαιότητα του νόμου και μας διατάσσει την προβολή στη ζωής μας της χάριτος του Θεού μας.

Δυναστεύει εκείνος που θέλει να επιβάλλεται, όποιος προσπαθεί να τον σεβασθούν θέλει να εξουσιάζει επιβαλλόμενος -όχι μέσω του βιώματος και της αγαθότητος του- αλλά μέσω της επιβολής και της προβολής του σε άλλους ενώ στο βάθος της δικής του υπάρξεως ξέρει και μπορεί να αναγνωρίσει την γυμνότητα του.

Το Πνεύμα το άγιο εμπνέει ε λ ε υ θ ε ρ ί α και αντιτάσσεται στην υποταγή, το θείο Πνεύμα δεν μπορεί να υπάρχει σε ατραπούς ανελευθερίας και σε περιβάλλοντα κλειστότητος και αποκλειστικότητος, αλλά μόνον σε υγιώς φωτισμένα πρόσωπα αναπαύεται. Τα οποία γίνονται πόλοι έλξεως της δικής μας κουφότητος, εμείς οι κούφιοι ζητούμε νόες φωτισμένους, διάνοιες κεκαθαρμένες από πάθη και εμπάθειες προς πρόσωπα και καταστάσεις, και ψυχοσωματικές ολότητες τεθεωμένες σε πορεία εσχατολογικής τελείωσης και ολοκλήρωσεως, σε συνάντηση στο Φως του Πνεύματος, που είναι και Φως του Πατρός και Φως του Υιού και πέμπεται να φωτίσει ημάς και υμάς παρα του Παρακλήτου Πνεύματος έχουσα φωσφορον χάριν και δόξα υπεράρχιον της Θεϊκής Μεγαλειότητος.

Πνεύμα ο Θεός μας, και το πνεύμα του Θεού, όλος ο Θεός ημών, δεν γνωρίζει κύριο και δούλο, δεν γνωρίζει κοινωνικοποιημένες και κοινωνίζουσες θέσεις στη σχέση του με τον κόσμο, με τον άνθρωπο και την κτίσιν, ο Θεός πεειμένει την μέλλουσα βασιλεία Του, να δοξάσει όσους Τον δοξάζουν επί γης, όσους τον προσμένουν και τον αναζητούν, όσους έχουν τον πόθο και το «πάθος» τους να τον εύρουν, να τον ζήσουν, να τον αγαπήσουν.

Ο Θεός μας δεν είναι μια αναγκαιότης, λέγει ο θρησκειοφιλόσοφος Μπερδιάγιεφ, αλλά ελεύθερη σχέση, αρχοντικής (ο Θεός μόνον δίνει και δεν παίρνει) και διαφοροτρόπου συνάφειας, ο άνθρωπος μετέχει του Θεού μόνον εν τη Εκκλησία και ο Θεός αποκαλύπτεται μόνον μέσα στο μυστήριο του Χριστού.

Ανάγκη (μόνον αυτή η ανάγκη μπορεί να δικαιολογηθεί) είναι να ευαγγελίζομαι τον λόγο του Θεού, λέγει ο θείος και ουρανοβάμων, μέγας Παύλος, αυτός δε ο ευαγγελισμός υπάρχει, και κάθε φορά που επανευαγγελίζεται η θεία Χάρις του Χριστού, ως άλλος απεσταλμένος Γαβριήλ, προς την ψυχή εκείνη που εν σώματι αγωνίζεται για να διατηρεί την χάρι του Πνεύματος του Αγίου ωσάν την Θεοτόκον, στην καρδιά που νήφει και αγωνίεται.

«Ο Θεός είναι ένα Μυστήριο προς το οποίο ο άνθρωπος εξαίρεται και με το οποίο κοινωνεί.» αυτός ο Μπερδιάγιεφ-κικός λόγος είναι σαφής και αποκαλυπτικός, ο άνθρωπος μετέχει του μυστηρίου του Θεού, θεούμενος υπ’ Αυτού και υπάρχοντας μόνον άνετα και πραγματικά ο άνθρωπος στη χάρη του Θεού.

Η «θεολογική αποπλάνηση» μοναδικά και ανεπανάληπτα καταστρέφει τον άνθρωπο, οδηγεί σε αλλαγή ήθους και καταστρέφει την αγνή και άδολη σχέση Θεού και ανθρώπου, ο ηθικισμός και εμμονή σε αντισεξιτικές και ανέραστες νόρμες, δεν παρήγαγαν ήθος και εδυσκόλευσαν τον άνθρωπον να περάσει στην όχθη του εκλεκτού λαού του Θεού του νέου Ισραήλ και έγιναν Ισμαήλ κατστρέφων και Διάβολος διαβάλων την αγνήν και απλήν σχέση πατέρα και τέκνου, θεού και ανθρώπου!

Με το καλό η Δευτέρα του Αγίου Πνευματος, να φωτίζει τις αθλιες καρδίες μας και να παρηγορεί τις εκκοσμικευμένες υπάρξεις μας.

ಮೊದೆರ್ನ್MODERN ಫಾದರ್FATHER

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Θ.Ο.Ε. ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ

όσοι είστε φιλάγαθοι και φιλο-πρόδοοι, διοτι ο πολιτισμός είναι αγαόν της προόδου και πρόοδος του αγαθου, αλλα και τιμώντας τις ερασιτεχνικες ερμηνείες φίλων εκ της Ερμιονίδος μάλλον πρέπει το επόμενο Σαββατο 22 και Κυριακή 23 να παρακολουθήσετε την παράσταση!
αξίζει ως έργοι διότι είναι επικαιρο και επικαιροποιημενο ερμηνευτικά!
αξίζει η αμοιβή της προσπάθειας των φίλων!
αξίζει να ανέβει το πολιτισμικό επίπεδο της επαρχίας και της περιοχής μας!
Σ Υ Γ Χ Α Ρ Η Τ Η Ρ Ι Α!

ΣΤΟΝ ΜΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΜΠΛΟΓΙΚΗ ΔIAMAXH

"Οσο αξιζει μια γρατζουνια απ'την ανασα σου
δεν αξιζουν οι θεωριες μιας ζωης
γυναικα αν εχω κανει λαθος συγχωραμε
γυναικα αν ειμαι σωστος μη μου το πεις”

Αυτό μας λέγει ο Θηβαίος, στο τραγούδι του και νομίζω ότι στη θέση της πολύτιμης γυναίκας του εγγάμου στη συζυγία του δεν μπορεί να μπεί κανενα άλλο πράγμα, γεγονός, αποσπασματική παρουσία στη ζωή…όπως και για τον φίλο είναι ο πραγματικός φίλος, για τον αδελφό ο κατά σάρκα και πνεύμα αδελφός…
Έτσι και για εμάς στο χώρο του διαδικτύου υπάρχει ο συνοδίτης συνοδείας διαφορετικής και μύστης μυσταγωγίας αλλωτινής! Ο blogger και καθένας που μετέχει στην «ιστολογική» διαδικασία είναι ελευθερίας συνοδοιπόροι!
Η ελευθερία είναι κατάκτηση και η κατακτηση του διαδυκτίου είναι που δίνει ως σήμα και σύνθημα να τρέχουμε ελεύθερα και να εκφραζόμαστε απολύτως ελεύθερα αλλά αυτό δεν μας κατοχυρώνει σε αλανθαστο κριτηριο!
Ο κρίνων κρίνεται! Αλλά και ο κρίνων τον κρίνοντα, συγκρίνει στην δική του υποκειμενική κρίση, και παρουσιάζεται στον αδελφό του, που τον αφορίζει κρινόμενον και τον σκοτίζει κρίνοντας τον, ρίχνοντας το σκοτάδι της ανελευθερίας στην έκφραση του!
Σύντροφε και συμμύστα ιστολόγε Μάκη , αφήσατε το μεσαίο το κατάρτι της σκέψεως Σας ελεύθερο μόνον και μόνον για να αναπνέετε και εμείς να χαιρόμεθα μαζί Σας…
Δύναμη στον πόνο της πληγής!
π.Ιερόθεος

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

αδέκαστος ιστορία και ελληνικη διαθεσις

"Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, γράφει ο δικαστής, ο Έλληνας αποκαλύφθηκε πάντοτε κατώτερος από τις περιστάσεις, αν και από διανοητική άποψη, κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά και εγωιστής, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά γεμάτος προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής. Έκτισε τον Παρθενώνα και αφού μέθυσε από την αίγλη του, τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος των έριδων, ανέδειξε τον Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει, θαύμασε τον Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει, υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον καταδιώξει, γέννησε τον Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει, έφερε το 21 για να το διακυβεύσει, δημιούργησε το 1909 για να το λησμονήσει. Τριπλασίασε την Ελλάδα και παραλίγο να τη θάψει. Κόπτεται τη μία στιγμή για την αλήθεια και την άλλη μισεί αυτόν που αρνιέται να υπηρετήσει το ψέμα. Παράξενο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο, εγωπαθές και σοφόμωρο, ο Έλληνας. Λυπηθείτε τον, θαυμάστε τον αν θέλετε. Κι αν μπορείτε προσπαθήστε να τον ταξινομήσετε"

http://ermionida1.blogspot.com/

Πρώτη διαπίστωση του κειμένου αυτού είναι η εξής, ότι όλα έχουν μια δικαιοσύνη που θα κρίνει το τ ί και το π ώ ς των πραγμάτων που μας περιβάλλουν! Μια διαδικασία που θα αποδώσει στο καθένα κατά τα έργα αυτού!
Ο Έ λ λ η ν είναι ένας πολίτης του κόσμου αυτού με δυνατότητα να έχει πολύ την έλλογο έφεση, να σκέπτεται θαυμάσια και να αποφασίζει με περίσκεψη αλλά πολλές φορές αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων, ελάχιστος στον όγκο των ευθυνών του, επιλήσμων των καθηκόντων του και άνθρωπος της προχείρου σχολής, έχουσα η σχολή αυτή, ως μορφή μεταμφίεσεως κοινήν προς όλους τους έχοντας την ατιμίαν να είναι μέλη της, την του χοίρου «αμφίεσιν», κατά τον ψαλμωδό που λέγει ότι συνανεστράφην με κτήνη και έγινα όμοιως τους (παρασυνεβλήθην τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθην αυτοίς!)!

modern father

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

αθάνατη η ψυχή? ή ανασταση νεκρών?

“Αυτός περίπου είναι και ο άνθρωπος! Το φέρετρο, που βλέπουμε μπροστά μας, είναι το κουκούλι και όχι η … ! Είναι το σώμα της, δηλ. το εργαλείο της αθάνατης ψυχής της! Η έφυγε πιά από τη φυλακή του σώματος! Η αθάνατη ψυχή της πετάει στη χώρα των Αγγέλων και των Αγίων, στην αγκαλιά του Θεού. Άγγελοι την παρέλαβαν και την οδηγούν στον Ουρανό!



O άνθρωπος γίνεται συνώνυμος με τον νεκρόν, τον προτιθέμενον ενώπιον του φερέτρου?

Ο δια της πλάσεως του Θεού δημιουργηθείς άνθρωπός μπορεί να ειδωθεί απλά ως ένα ζωοποιημένο κουφάρι, που όταν το ξεχάσει η ζωή τότε εκείνο δεν γίνεται τίποτα, δεν αξίζει τίποτα και δεν προσμένει τίποτα!

Το σώμα τελικώς τι είναι αγαθό ή κακό?

Από τα παραπάνω ο ναός του εν ημίν αγίου Πνεύματος, το μέλος του Σώματος του Χριστού, που είναι το ανθρώπινο σώμα μας, γίνεται «εργαλείο» και «φυλακή του σώματος», «κουκούλι» (που είναι -εκ του μεταξοσκώληκος- το περίβλημα) και θανατου συνώνυμο, αφού μόνον «η ψυχή είναι αθάνατη»???

«Εργαλείο της αθάνατης ψυχής» : δεν μπορεί το σώμα να είναι εργαλείο κανενός εκτός του Θεού, αλλά και Εκείνος το τιμά υπερ το δέον και το θεώνει εν Εαυτώ, ο Χριστός δίνει στον άνθρωπο ως δώρο του δικού του πικρού «δώρο», δηλαδή της αποστασίας, το Σώμα του αναστημένο, το σώμα του Αναστάντος είναι σώμα θεωμένο και ελπιδηφόρον, σώμα που εγγυάται την απόλυτη εξουσία του Χριστού μας επι του θανάτου!

Άρα είναι τεχνοκρατικός και άστοχος ο όρος αυτός…

«Φυλακή του σώματος» : αυτό είναι παρμένο από το παραπάνω επικηδειολόγημα, που καμμία σχέση δεν έχει αν ειδωθεί απλά όπως το αντιγράφουμε, στη συνάφεια του κειμένου, σημαίνει ότι η ψυχή είναι φυλακισμένη στο σώμα και με τον θάνατο η ψυχή ελευθερώνεται, γίνεται μέρος του πνευματικού κόσμου και όχι μέρος της εγκλωβισθείσας σαρκηκότητος. «Στον πολυσυζητημένο «Φαίδωνα» ο Σωκράτης ονομάζει το θάνατο σαν «την απαλλαγή της ψυχής από του σώματος»» http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/09/o-fobos-toy-thanatoy-ston-anthrwpo-kai-h-athanasia-ths-psyhhs.html άρα είναι σωκρατική ιδέα και θέαση των πραγμάτων και όχι χριστιανική αλήθεια και πίστευμα (πίστις)!

Το σώμα είναι σήμα, δηλαδή φυλακή της ψυχής όπως έλεγε ο Πλάτων (αν θυμάμαι καλά από το σχολείο…συζήτησις της πό το Πλάτωνος ρήσεως, -ότι- «σμα εναι τό σμα τς ψυχς» http://hellenes-markatos.gr/portal/index.php?option=com_content&view=article&id=123:ekdoseis23&catid=40:ekdoseis&Itemid=63 ) άρα ο επίσκοπος που λέγει τα παραπάνω είναι πιο κοντά στον Πλάτωνα και τους νεοπλατωνικούς παρά στην δική μας ορθόδοξη θεολογική παράδοση!

Άρα φαίνεται εμφανώς όχι μόνον σήμα δεν είναι το σώμα αλλά είναι το σώμα μας εκείνο το Σώμα που θέωνει ο Χριστός μας με την θεία οικονομία και τις «φάσεις» της, σάρκωσις, σταύρωσις, ανάστασις!

Το «κουκούλι» : μπορούμε να το δεχθούμε απλώς ως παρομοίωση αλλά και αυτή όχι πετυχημένη αφού το σημαντικό είναι το εντός, άρα η ψυχή – μεταξοσκώληξ είναι το σημαντικό ενώ το σώμα είναι ένα είδος άχρηστου τσοφλιού – περιβληματος.

Καλό είναι να αποφεύγουμε την απλούστευση μεσα σε όρια εξω-θεολογικής γλώσσης!

«η ψυχή είναι αθάνατη» : νομίζω πιο καλά και πιο άριστα από τον Ιωάννη Ζηζιούλα, μετέπειτα Μητροπολίτης Περγάμου, δεν μπορεί να απαντήσει στην αθανασία (δήθεν) της ψυχής, από τον λόγο του μεγάλου Θεολόγου πατρός Γεωργίου Φλωρόφσκυ

«Η ψυχή του ανθρώπου γεννιέται μαζί με το σώμα του και το σπουδαιότερο δεν αναπαύεται τελικά αν δεν ανακτήσει το σώμα της. Ο αείμνηστος πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκι, ο μεγαλύτερος ίσως θεολόγος των χρόνων μας, το έθεσε επιγραμματικά: «το σώμα χωρίς την ψυχή είναι πτώμα, μα και η ψυχή χωρίς το σώμα είναι φάντασμα, δεν είναι σε καμιά περίπτωση άνθρωπος. Δεν είναι η αλήθεια του ανθρώπου». Με το λόγο ακριβώς αυτό αποτελεί δόγμα του συμβόλου της πίστεώς μας, ότι προσδοκούμε ανάσταση νεκρών, στα αρχαία σύμβολα σαρκός ή σωμάτων. Κάθε ανάπαυση του Ορθοδόξου στην ιδέα της αθανασίας της ψυχής και κάθε εξασθένιση της προσδοκίας της αναστάσεως των σωμάτων, πράγμα, αλίμονο, συνηθέστατο μεταξύ των Ορθοδόξων, αποτελεί παρέκκλιση από την αλήθεια του ανθρώπου, δηλαδή αίρεση

http://www.oodegr.com/oode/dogma/fysis1.htm

ανάθεμα μας, αν θέλαμε να πούμε αιρετικό, κανέναν αλλά και καθέναν (δεν είναι ρόλος κανενός μεμονωμένου ανθρώπου αυτό το θέμα, αλλά συνοδικής αποφάσεως της Καθολικής Εκκλησίας) αλλά δεν θα μπορούσαμε να αποκόψουμε το κείμενο του πατρός Ιωάννου Ζησιούλα, μητρ. Περγάμου, χωρίς να το διαστρεβλώσουμε και να το παραποιήσουμε ουχί χωρίς πόνο, το αφήσαμε ολόκληρον διότι θέλαμε να δείξουμε το βάρος της ευθύνης μας και όσων λέμε να φέρουμε την ευθύνη απόλυτον!

Τελικά το σώμα είναι αγαθό και ευλογία του θεού στον άνθρωπο όπως ο π.Γεώργιος σημαντικά τονίζει!

Αίρεσις είναι ο διαφορετικός τρόπος βιώσεως του εκκλησιαστικού γεγονότος, μακάρι να μην έχουμε το θάρρος να βιώνουμε διαφορετικά και διαβρωτικά το μυστήριο του Αναστάντος Ιησού του Χριστού.


MODERN FATHER


Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Δεν Είναι Όλοι Ίδιοι χαιρόμαστε που υπάρχει και αυτός

Τις ήρξατο χειρών αδίκων?

Ποίος μπορεί να μας το πει εγκύρως ποίος είναι ο υπαίτιος μίας κρίσεως που έχει πολύπλευρον έκφασιν και παντοειδές αποτέλεσμα?

Αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι δεν κατανοούμε ότι αναίτιος είναι ο λαός που πληρώνει το πάπλωμα για να σκεπασθούν τα αίσχη των κλεπτών!

Κλέφτες θα συνεχίσουν να μας σηκώνουν το χέρι και να μας κουνάνε το δάχτυλο μεμφόμενοι οποιονδήποτε εκτός του (κλέφτικου) προσωπικού σκοπού τους, θα στοχοποιούν τον πτωχό και θα κατέχουν τον χρυσό, θα διαστρέφουν το αναμενόμενο και θα υποπτεύονται τον αθώο.

Είναι θλιβερό να έχυθη το αίμα αθώων τεσσάρων ανθρώπων, ενώ έπρεπε εκτός του βουλευτηρίου να οδηγηθούν οι βολευτές του εαυτού τους (κατ’ ευφημισμόν και έλληνες και βουλευτές) και των γύρω τους ρουσφετολόγων και ρουσφετο-βολεμένων ανθρώπων και να κρεμασθούν επι του μπαλκονιού της marfin που έχασαν άδικα την ζωή τους οι δούλοι της καπιταλιστικής τραπεζικής συμπράξεως και συντεχνίας που εμπαίζει κάθε έννοια δικαίου και ανάπτυξης.

Ποίος ανέλαβε την ευθύνη στην Ελλάδα του σήμερα? Κανείς? Είναι ορθό παντού και πάντα να ζητούν άλλους θύματα οι βο(υ)λευτές μας και τώρα να ποιούν σιγήν ιχθύος μεγάλου, που καταβροχθίζει ωσεί πυράνχας, παν ότι ευρεθεί πλησίον αυτού.

Τρώγουν και κατατρώγουν κάθε άλλον και συνταιριάζουν μεταξύ τους συνωμοτικά το θέλημα τους να είναι καθαρά συμφεροντολογικό.

Ας πληρώσει ένας τέλος πάντων και ας αφήσουν ακόμη και τις ελεύθερες φωνές του κοινοβουλίου να πάρουν τον λόγο και να εκφράσουν την αγανάκτηση τους για το μπουρδέλο στο οποίο μετέχουν…μην μας φοβίζει η λέξις διότι στον οίκο ανοχής μερικοί φεύγουν χαρούμενοι, ενώ υπο την σκέπη ευρισκόμενοι του Δ.Ν.Τ. κανείς δεν γελά και αστειεύεται, κανείς δεν χαίρεται και ελεύθερα πορεύεται…





νεκρολόγημα χωρίς νεκρό

Αθώο θύμα


«αγνώστου» πατέρα για όλους εμάς


Αλλά με κοινό πατέρα


Τον Θεό (ΠΑΤΕΡΑ)


που χέρια ανθρώπινα οπλίστηκαν κατά σου


του αθώου θύματος!




Αδίκως χαμένο


Μικρό, κοιμισμένο


Ζωντανό, σαρκωμένο


Καθημερινά θυμίζει μια θηριωδία.


Παιδί που δεν είχε δικαίωμα,


να παίξει


να κλαύσει


Μακρυά να πετάξει


Εμάς να θρηνήσει


Το πολυθρύλητον ανθρώπινο γένος!



Που μόνο ανθρώπου λαλιά


Δεν μπορεί να θρηνήσει


Χαμό τον πολύκλαυστο


Και διαφημισμένο από κανάλια «μαυρισμένο».



Αθώο παιδάκι, εγώ θα θρηνήσω


Τα φώτα, ψυχή μου, μπορώ να τα σβήσω


Χαρά, δεν θα χαρίσω, σε άδικο «τέλος»


Σκοπό, δηλαδή, εσένα θα έχω…


μπορώ να προσέχω




Τα άλλα παιδάκια αθώα θυματακιά δικά μου,


Δικά σου, δικά τους, αδικοχαμένα, αδικώς τζακισμένα…





Και τα έχω χαμμένα!


στο ματωμένο και θυσιασμένο τσάμπα και βερεσέ παιδάκι...που δεν του επέτρεψαν κάποιοι δήθεν αντιεξουσιαστες και αναρχικοι να βγει απο το "κατάστημα" να δει το φως της μέρας!

εγίνηκαν απο δημοκράτες, στυγνοί δολοφόνοι, απλοί τρομοκράτες!


αιωνία σου η μνήμη αγέννητε νεκρέ!


π. Ιερόθεος ο εκ Κρανιδίου


Radio Arvyla - Gia Ta Gegonota Tis 5/5/2010




Δεν το πίστευα οτι θα συμφωνησώ με τα παιδιά αυτά! ο αγώνας όμως είναι κοινός και όλοι μαζί θα νικήσουμε τον εχθρό που είναι ο καπιταλισμός, η πλουτοκρατία και η ματαιωση των ονείρων του λαού!

modern father

αυτοκριτικά κεφάλαια ιερατικού (κληρικού) ήθους κεφ. 3

Αυτοκριτικά κεφάλαια ιερατικού (κληρικού) ήθους.

Κεφάλαιο 3ον :

Στη στήλη αυτή που εγκαινιάσαμε, με θέμα την προσωπική μας αυτό-κριτική και όχι κανενος είδους επί-θεση γυαλιών ηλίου στα μάτια μας που θέλουν να δούν τον ήλιο! Δηλαδή ποτέ δεν θα αποκρύψουμε στοιχεία της ιερατικής μας ιδιότητος που μας εκθέτουν αλλά και μας πληγώνουν!

Μας λένε στους κληρικούς του αιώνος τούτου του απατεώνος ότι είμαστε α υ σ τ η ρ ο ι κ ρ η τ έ ς των ηθικών παρεκτροπων και απαντούμε ότι το ευαγγέλιο του Θεού δεν κρίνει και δεν καταδικάζει τίποτε άλλο τόσο πολύ και τόσο κατηγορηματικά όσο την υποκρισία, δηλαδή την διάθεση μας να κρίνουμε κάποιους ή και όλους τους αδελφούς μας, χωρίς ποτέ να κρίνουμε και να καταδικάσουμε τον εαυτό μας!

Κλεινόμαστε στα όρια της εγω-πάθειας μας και η ταυτότητα μας αντίς να ευρίσκεται στην ετερότητα του άλλου προσώπου προσπαθούμε να εγκεντρισθούμε στον εαυτό μας, χωρίς να ενδιαφερόμαστε για τον άλλον άνθρωπο ουσιαστικά και όχι εξωτερικά, ενδοσκοπικά και όχι υποκριτικά…

Αυτό τελικώς είναι άθλημα και σε αυτό το άθλημα – την εν Χριστώ ασκητική μας πορεία, που δεν είναι θεωρητικές ακροβασίες αλλά μυστικές προσευχές για τον άλλον που έχω την αίσθηση ότι «έπεσε», εμπεριέχει και την διάθεση μας να αγαπήσουμε, να μετέχουμε των δυσκολιών του άλλου, να σταθούμε στο πλευρό του και να μην αισθανθούμε ούτε στιγμή ότι εμείς οι «τέλειοι» και «αγιασμένοι» τον κρίνουμε!

Δεν πρέπει και δεν θέλουμε να αισθανθούμε αντίθετοι, αντίπαλοι και αντιμέτωποι, αλλά αδελφοί και οικείοι στην πίστη και στην ασκητική πρακτική, να είμαστε συνοδίτες και συν-οδοιπόροι, για να έχουμε την απαίτηση και την εμπειρία του να συμ-βαδίζει δίπλα μας ο Χριστός και η βασιλεία Του Θεού, να γίνεται εσωτερικό – προσωπικό μας γεγονός!

Μην κρίνουμε και μην κατακρίνουμε κανέναν, αυτό πρέπει να γίνει αξίωμα ζωής και τρόπος προσωπικής κοινωνίας με τον Θεό μας!

Μόνον όταν ο αδελφός θα γίνει δικό μου κομμάτι αυτό – πραγμάτωσης και αληθινής τελείωσης μπορούμε να πούμε ότι γίναμε «τέλειοι», αλλά τότε θα έχουμε περάσει στην (αντί-)περαν όχθη που ο Χριστός θα κρίνει δικαίως, δηλαδή θα κρίνει με αγάπη και όχι με νόμο, με τον δικό του τρόπο που είναι σωτήριος παρέμβαση στα ανθρώπινα, για να τα κοινωνήσει μεθ’ Εαυτού και να τα κάνει θεϊκά δηλαδή μέλη της αληθούς θεο-(ανθρωπο)-κοινωνίας Θεού και ανθρώπου για δεύτερη φορά στην Ιστορία!

modern father

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

κρανιδίου τόπος και συνάθροισις μικρού "δήμου"

Σήμερα 5 Μαϊου συγκεντρωθήκαμε μετά το κάλεσμα του Σωματείου Ξενοδοχουπαλλήλων Ερμιονίδος στην κεντρική πλατεία Κρανιδίου.
Εργαζόμενοι - άνεργοι - καταστηματάρχες - συνταξιούχοι - ελεύθεροι ακόμα πολίτες.
Συζητήσαμε και εκφράσαμε τις απόψεις μας για όλα αυτά που συμβάνουν και πλήττουν την εργατική τάξη.
Δηλώθηκε κατηγορηματικά η αντίθεσή μας στα νέα μέτρα.
Δώσαμε ραντεβού για παράταση των αγώνων, όσο αυτό χρειαστεί.

Λαϊκή Συνέλευση Κρανιδίου
(περίπου σαράντα με πενήντα ελεύθεροι άνθρωποι)


το προσυπογράφω όπως είναι ,
και θα είμαι και σε επόμενες κινητοποιήσεις!

modern father

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

όλοι να δώσουμε το παρόν!

μάλλον όλοι πρέπει να πάμε...

"ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΝΤ οχι στην ανεργια και την εξαθλιωση διεξοδο απο την κριση με υπερασπιση των εργασιακων μας δικαιωματων,την κριση να πληρωσουν οι υπευθυνοι οι πλουτοκρατες οι τραπεζες και το μεγαλο κεφαλαιο απο τα κερδη τους.Τις μιζες τους, τις πισινες τους κολητους και τους πισινους."


http://sikam.wordpress.com/2010/05/04/%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7-11-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%89%CE%90-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%89-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9/

όλοι έχουμε ευθύνη γιατί δεν αντιδρούμε...δυστυχώς! βολευόμαστε στην απραξία μας!
εμείς οι κληρικοί δεν μπορούμε να πάμε σε τέτοιες εκδηλώσεις διότι συνήθως γινόμασταν ένα με την εξουσία!
θα είμαι μαζί Σας!
θα έρθω με όποιο κόστος!
δεν με νοιάζει τι θα πούν!

μοδερν father