νεκρολόγημα χωρίς νεκρό

Αθώο θύμα

«αγνώστου» πατέρα για όλους εμάς

Αλλά με κοινό πατέρα

Τον Θεό (ΠΑΤΕΡΑ)

που χέρια ανθρώπινα οπλίστηκαν κατά σου

του αθώου θύματος!

Αδίκως χαμένο

Μικρό, κοιμισμένο

Ζωντανό, σαρκωμένο

Καθημερινά θυμίζει μια θηριωδία.

Παιδί που δεν είχε δικαίωμα,

να παίξει

να κλαύσει

Μακρυά να πετάξει

Εμάς να θρηνήσει

Το πολυθρύλητον ανθρώπινο γένος!

Που μόνο ανθρώπου λαλιά

Δεν μπορεί να θρηνήσει

Χαμό τον πολύκλαυστο

Και διαφημισμένο από κανάλια «μαυρισμένο».

Αθώο παιδάκι, εγώ θα θρηνήσω

Τα φώτα, ψυχή μου, μπορώ να τα σβήσω

Χαρά, δεν θα χαρίσω, σε άδικο «τέλος»

Σκοπό, δηλαδή, εσένα θα έχω…

μπορώ να προσέχω

Τα άλλα παιδάκια αθώα θυματακιά δικά μου,

Δικά σου, δικά τους, αδικοχαμένα, αδικώς τζακισμένα…

Και τα έχω χαμμένα!

στο ματωμένο και θυσιασμένο τσάμπα και βερεσέ παιδάκι...που δεν του επέτρεψαν κάποιοι δήθεν αντιεξουσιαστες και αναρχικοι να βγει απο το "κατάστημα" να δει το φως της μέρας!

εγίνηκαν απο δημοκράτες, στυγνοί δολοφόνοι, απλοί τρομοκράτες!

αιωνία σου η μνήμη αγέννητε νεκρέ!

π. Ιερόθεος ο εκ Κρανιδίου