“Αυτός περίπου είναι και ο άνθρωπος! Το φέρετρο, που βλέπουμε μπροστά μας, είναι το κουκούλι και όχι η … ! Είναι το σώμα της, δηλ. το εργαλείο της αθάνατης ψυχής της! Η … έφυγε πιά από τη φυλακή του σώματος! Η αθάνατη ψυχή της πετάει στη χώρα των Αγγέλων και των Αγίων, στην αγκαλιά του Θεού. Άγγελοι την παρέλαβαν και την οδηγούν στον Ουρανό!”
O άνθρωπος γίνεται συνώνυμος με τον νεκρόν, τον προτιθέμενον ενώπιον του φερέτρου?
Ο δια της πλάσεως του Θεού δημιουργηθείς άνθρωπός μπορεί να ειδωθεί απλά ως ένα ζωοποιημένο κουφάρι, που όταν το ξεχάσει η ζωή τότε εκείνο δεν γίνεται τίποτα, δεν αξίζει τίποτα και δεν προσμένει τίποτα!
Το σώμα τελικώς τι είναι αγαθό ή κακό?
Από τα παραπάνω ο ναός του εν ημίν αγίου Πνεύματος, το μέλος του Σώματος του Χριστού, που είναι το ανθρώπινο σώμα μας, γίνεται «εργαλείο» και «φυλακή του σώματος», «κουκούλι» (που είναι -εκ του μεταξοσκώληκος- το περίβλημα) και θανατου συνώνυμο, αφού μόνον «η ψυχή είναι αθάνατη»???
«Εργαλείο της αθάνατης ψυχής» : δεν μπορεί το σώμα να είναι εργαλείο κανενός εκτός του Θεού, αλλά και Εκείνος το τιμά υπερ το δέον και το θεώνει εν Εαυτώ, ο Χριστός δίνει στον άνθρωπο ως δώρο του δικού του πικρού «δώρο», δηλαδή της αποστασίας, το Σώμα του αναστημένο, το σώμα του Αναστάντος είναι σώμα θεωμένο και ελπιδηφόρον, σώμα που εγγυάται την απόλυτη εξουσία του Χριστού μας επι του θανάτου!
Άρα είναι τεχνοκρατικός και άστοχος ο όρος αυτός…
«Φυλακή του σώματος» : αυτό είναι παρμένο από το παραπάνω επικηδειολόγημα, που καμμία σχέση δεν έχει αν ειδωθεί απλά όπως το αντιγράφουμε, στη συνάφεια του κειμένου, σημαίνει ότι η ψυχή είναι φυλακισμένη στο σώμα και με τον θάνατο η ψυχή ελευθερώνεται, γίνεται μέρος του πνευματικού κόσμου και όχι μέρος της εγκλωβισθείσας σαρκηκότητος. «Στον πολυσυζητημένο «Φαίδωνα» ο Σωκράτης ονομάζει το θάνατο σαν «την απαλλαγή της ψυχής από του σώματος»» http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/09/o-fobos-toy-thanatoy-ston-anthrwpo-kai-h-athanasia-ths-psyhhs.html άρα είναι σωκρατική ιδέα και θέαση των πραγμάτων και όχι χριστιανική αλήθεια και πίστευμα (πίστις)!
Το σώμα είναι σήμα, δηλαδή φυλακή της ψυχής όπως έλεγε ο Πλάτων (αν θυμάμαι καλά από το σχολείο…συζήτησις της ὑπό τοῦ Πλάτωνος ρήσεως, -ότι- «σῶμα εἶναι τό σῆμα τῆς ψυχῆς» http://hellenes-markatos.gr/portal/index.php?option=com_content&view=article&id=123:ekdoseis23&catid=40:ekdoseis&Itemid=63 ) άρα ο επίσκοπος που λέγει τα παραπάνω είναι πιο κοντά στον Πλάτωνα και τους νεοπλατωνικούς παρά στην δική μας ορθόδοξη θεολογική παράδοση!
Άρα φαίνεται εμφανώς όχι μόνον σήμα δεν είναι το σώμα αλλά είναι το σώμα μας εκείνο το Σώμα που θέωνει ο Χριστός μας με την θεία οικονομία και τις «φάσεις» της, σάρκωσις, σταύρωσις, ανάστασις!
Το «κουκούλι» : μπορούμε να το δεχθούμε απλώς ως παρομοίωση αλλά και αυτή όχι πετυχημένη αφού το σημαντικό είναι το εντός, άρα η ψυχή – μεταξοσκώληξ είναι το σημαντικό ενώ το σώμα είναι ένα είδος άχρηστου τσοφλιού – περιβληματος.
Καλό είναι να αποφεύγουμε την απλούστευση μεσα σε όρια εξω-θεολογικής γλώσσης!
«η ψυχή είναι αθάνατη» : νομίζω πιο καλά και πιο άριστα από τον Ιωάννη Ζηζιούλα, μετέπειτα Μητροπολίτης Περγάμου, δεν μπορεί να απαντήσει στην αθανασία (δήθεν) της ψυχής, από τον λόγο του μεγάλου Θεολόγου πατρός Γεωργίου Φλωρόφσκυ
«Η ψυχή του ανθρώπου γεννιέται μαζί με το σώμα του και το σπουδαιότερο δεν αναπαύεται τελικά αν δεν ανακτήσει το σώμα της. Ο αείμνηστος πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκι, ο μεγαλύτερος ίσως θεολόγος των χρόνων μας, το έθεσε επιγραμματικά: «το σώμα χωρίς την ψυχή είναι πτώμα, μα και η ψυχή χωρίς το σώμα είναι φάντασμα, δεν είναι σε καμιά περίπτωση άνθρωπος. Δεν είναι η αλήθεια του ανθρώπου». Με το λόγο ακριβώς αυτό αποτελεί δόγμα του συμβόλου της πίστεώς μας, ότι προσδοκούμε ανάσταση νεκρών, στα αρχαία σύμβολα σαρκός ή σωμάτων. Κάθε ανάπαυση του Ορθοδόξου στην ιδέα της αθανασίας της ψυχής και κάθε εξασθένιση της προσδοκίας της αναστάσεως των σωμάτων, πράγμα, αλίμονο, συνηθέστατο μεταξύ των Ορθοδόξων, αποτελεί παρέκκλιση από την αλήθεια του ανθρώπου, δηλαδή αίρεση.»
http://www.oodegr.com/oode/dogma/fysis1.htm
ανάθεμα μας, αν θέλαμε να πούμε αιρετικό, κανέναν αλλά και καθέναν (δεν είναι ρόλος κανενός μεμονωμένου ανθρώπου αυτό το θέμα, αλλά συνοδικής αποφάσεως της Καθολικής Εκκλησίας) αλλά δεν θα μπορούσαμε να αποκόψουμε το κείμενο του πατρός Ιωάννου Ζησιούλα, μητρ. Περγάμου, χωρίς να το διαστρεβλώσουμε και να το παραποιήσουμε ουχί χωρίς πόνο, το αφήσαμε ολόκληρον διότι θέλαμε να δείξουμε το βάρος της ευθύνης μας και όσων λέμε να φέρουμε την ευθύνη απόλυτον!
Τελικά το σώμα είναι αγαθό και ευλογία του θεού στον άνθρωπο όπως ο π.Γεώργιος σημαντικά τονίζει!
Αίρεσις είναι ο διαφορετικός τρόπος βιώσεως του εκκλησιαστικού γεγονότος, μακάρι να μην έχουμε το θάρρος να βιώνουμε διαφορετικά και διαβρωτικά το μυστήριο του Αναστάντος Ιησού του Χριστού.
MODERN FATHER
1 σχόλιο:
Η ανάσταση των νεκρών και η αθανασία της ψυχής είναι δύο άσχετα δόγματα με διαφορετική προέλευση που συγχωνεύτηκαν στον μεταβιβλικό ιουδαϊσμό και χριστιανισμό, όπως καταδεικνύει η επιστημονική έρευνα. Ο συνδυασμός τους ήταν αναπόφευκτο να οδηγήσει σε αντιφάσεις, καθώς άλλοτε οι πιστοί ακούν πως η ανασταση εκ νεκρών είναι η ελπίδα των χριστιανών (όπως π.χ. στο Σύμβολο της Πίστεως) και άλλοτε η ελευθέρωση της ψυχής από τη φυλακή του σώματος και η μετάθεσή της στον ουρανό (όπως π.χ. στους Παραμυθητικούς λόγους του Νύσσης). Για περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος, μπορείς να δεις τις πληροφορίες που έχω δημοσιεύσει στο ιστολόγιό μου.
http://earlychristiandoctrine.wordpress.com/%ce%b7-%cf%88%cf%85%cf%87%ce%ae%e2%80%94%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b2%ce%af%ce%b2%ce%bb%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b2%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8c/
Δημοσίευση σχολίου