Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

ωραία όπως Συ θες

καμμιά φορά η μιζέρια δεν οδηγεί πουθενά!κανεις μίζερος δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα...δεν μπορεί να εργασθεί, να πετάξει, να ονειρευτεί και μαραίνει και την των ετέρων διάθεση!
αν ενας μέγας Παύλος απεγοητεύθη οταν τον εγκατέλειψε ο Δημάς, "αγαπήσας τον νυν αιώνα", δεν το έβαλε κάτω, δεν ειπε δεν μπορώ, δεν έριξε την ευθυνη σε εκείνον τον πρώην ομόψυχο που τον είχε συνεργάτη!
ρίχτηκε στη δουλειά να κάνει συνεργάτες, να φτιάξει και να δημιουργησει θερμουργούς κήρυκες του ευαγγελίου σε μια κοσμική περιρρέουσα ατμόσφαιρα που υπέγραφε το τέλος του χριστιανικού πυροτεχνήματος!
που ήταν σίγουρη οτι θα σβύσει το των εβραίων παρακλάδι...αλλα τελικά δεν "ετάφη" αλλά "επορεύθη"...πέρασαν πολλών αιώνων τα ανηφορικά και κατηφορικά μεγέθη και ο χριστιανικός οργασμός δεν σταμάτησε να ζεσταίνει καρδιές πρωην ανοργασμικών και εξωφθαλμα ανέραστων προσωπικοτήτων, τις έκαμε οργανικα δωσμένες στο σώμα της Εκκλησίας και ερωτευμένες με τον Νυμφίο της Εκκλησίας μας!
ω Χριστέ μου έρωτα μου κανε με να ξεπεράσω την μιζέρια και να εργάζομαι ελεύθερα και ωραία!
ωραία όπως Συ θες και με εμπνέεις!


+π.Ιερόθεος 
(μεταδύ Διδύμων και Φούρνων το συνέλαβα...30 Ιουλίου 2017)

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι στοχασμοί! Κυριακή Η΄ Ματθαίου


Κυριακή, 30 Ιουλίου 2017

Κυριακάτικοι στοχασμοί! Κυριακή Η΄ Ματθαίου

Κυριακή Η΄ Ματθαίου

Πανοσ. Αρχιμανδρίτου
π. Ιερόθεου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας




“τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ, ἡγιασμένοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, κλητοῖς ἁγίοις, σὺν πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν παντὶ τόπῳ αὐτῶν τε καὶ ἡμῶν·” (A’ Koρινθ. α, 2)

  Κάθε εκκλησιαστική κοινότητα, αδελφοί μου, είναι καθολική – ολοκληρη Εκκλησία ως τέτοια υπάρχει στο ιστορικό παρών. Ως τέτοια δραστηριοποιείται και ως τέτοια πνευματική κοινότητα υπάρχει αναμεσα μας! Έτσι κάθε ενορία, υπάγεται σήμερα στην μητροπολή της και εκείνη στην ιερά Σύνοδο και αυτή στην Πανορθόδοξη Σύνοδο.
  
  Εδώ ο απόστολος Παύλος απευθύνεται σε μιά εκκλησία νεόφυτη και μια εκκλησία που θέλει στήριξη από το δικό του αποστολικό χάρισμα και κηρύττει τον Ιησού Χριστό όπως τον είχε παραλάβει από την Εκκλησία από τους προ Αυτού Αποστόλους και όπως του είχε αποκαλυφθεί και του Ιδίου απευθείας.

  
  Σε ποίους τώρα απευθύνεται; Σε εκείνους τους ανθρώπους που έχουν αγιασθεί στο όνομα του Χριστού, έχουν ως κέντρο της υπάρξεως τους τον Κύριο μας.
  Επίσης αυτοί είναι «κλητοί άγιοι», δηλαδή έχουν κληθεί στην αγιότητα. Απόλυτος φορέας αυτής της αγιότητος είναι ο Θεός μας. Άρα και εμείς ως εικόνες Χριστού μετέχουμε στην αγιότητα Του με αγώνες και θυσίες πνευματικές, μετέχουμε στο έλεος του Θεού, ελεώντας κάθε άνθρωπο όχι τόσο με υλικά αγαθά αλλά περισσότερο με την ωφέλιμη και ειρηνική παρουσία μας ανάμεσα στους συνανθρώπους μας. 

  Αλλά όχι μόνο σε αυτούς απευθύνεται ο μέγας Παύλος αλλά και σε όλους όσους επικαλούνται το όνομα του Χριστού. Στον καθένα που αναγνωρίζει ως Κύριο και Δεσπότη στη ζωή του τον Ιησού Χριστό. Στον οποιοδήποτε καλοπροαίρετο ακούσει τον λόγο του Θεού ως ευαγγελικό κήρυγμα και τον ακολουθήσει, όποιος ακολουθεί το κήρυγμα της αγιας Εκκλησίας, ακολουθεί τον ίδιο τον Χριστό. Αυτό φανερώνει η κάθε εκκλησιαστική κοινότητα την στοίχιση της στο λόγο του Θεού, την καθημερινή αγωνιστική της προσπάθεια και παρουσία να επαναπαύει τον Κύριο με την ουσιαστική της μετοχή και παρουσία σε μια κοινωνία χειμαζόμενη και καταταλαιπωρούμενη. Μια κοινωνία που δεν είναι κοινωνία αλλά είναι συλλογή ατομικοτήτων ενώ στην εκκλησιαστική ζωή έχουμε πορεία προσώπων με συλλογική πορεία και συνείδηση. 

  Κανείς δεν είναι μόνος του Εκκλησία, αλλά « «ὅπου εἰσί δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» ( Ματθ 18, 20), μας διαβεβαιώνει ο Κύριος. Αλλά αυτό για να υπάρξει ως προϋπόθεση και συντυχία συγκεκριμένη πρέπει η πίστη μας να είναι του Χριστού και της Καθολικής και Αποστολικής, Μίας και Αγίας μας Εκκλησίας. Να μην είναι δικές μας θεωρίες και σκέψεις πάνω στα ιερά ευαγγελικά και αποστολικά κείμενα αλλά να είναι Εκείνο που ο Χριστός μας μεσω των Προφητών, Αποστόλων, Κυρήκων και Ευαγγελιστών μας εκήρυξε διαμέσου των αιώνων.

  Να έχουμε το κριτήριο της καθολικής και αποστολικής Πίστεως ανόθευτο για να είναι η πίστη μας πίστη ανθρώπων κεκλιμένων στην αγιότητα. Τότε θα είμαστε αληθείς χριστιανοί και θα τηρούμε με αγάπη τον λόγο του Θεού καλλιεργώντας την προσωπική μας πνευματική ζωή στην μυστηριακή ζωή της ενοριακής κοινότητος στην οποία ανήκουμε ψυχή τε και σώματι, χωρίς διάθεση «θρησκευτικού τουρισμού»(το να πηγαίνουμε κάθε φορά σε άλλο ναό να εκκλησιαζόμαστε, θίγω εδώ) αλλά με γνήσια διάθεση «πραγματικού εκκλησιασμού»(με έντονη ενοριακή συνείδηση) του εαυτού μας. Γένοιτο.














Αναρτήθηκε από Δημήτριος Παπάνης στις 7/30/2017 06:00:00 π.μ.

Ιερουργια του θειου Λογου νο 83 εγω Κηφα,εγω Απολλω,εγω Παυλου...


Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Ιερουργία του Θείου Λόγου νο 82 Αγ Παντελεήμων Ιαματικός και ίαση εν Εκ...







εκφωνηθέν
υπο του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη
εις το παρεκκλησιον του Aγίου Παντελεήμονος ανήκον εις την ιεραν Ενορίαν Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος.
27 Ιουλίου 2017

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

Ιερουργια του Θειου Λογου νο 81 αγ.Παντελεημονος-ιατρικη και θεια λειτουργια Κρανιδι 2017


εκφωνηθέν
υπο του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη
εις το παρεκκλησιον του Κρανιδίου άγιον Παντελεήμονα ανήκον εις την ιεραν Ενορίαν Συναξεως της Θεοτόκου και παλαιάς Ενορίας αγίου Γεωργίου Κρανιδίου κτισμένο το 1925 μ.Χ..!

Ιερουργια του Θείου Λογου νο 80 αγιας Παρασκευης.Προσευχη.Υπομονη και Αγαπη



  Μνήμη της αγίας του Χριστού Μάρτυρος, της αγίας οσιοπαρθενο-μάρτυρος Παρασκευής, Σεβαστοί μου Πατέρες και αγαπητοί μου αδελφοί, ήλθαμε εδώ όλοι με διάθεση πνευματικής ζέσεως, με εσωτερική και εξωτερική προσευχή, με αφοσίωση ανθρώπινη να ακουμπήσουμε το κεφάλι μας ενώπιον της αγίας της Εικόνος, να αφήσουμε εκεί την καρδιά μας να ομιλήσει και όχι το στόμα μας, να αφήσουμε τον νου μας να ξεχυθεί ενώπιον της και να περιγράψει στην αγία μας τα προβλήματα, τους πειρασμούς, τις αρρώστιες, τους καρκίνους και όλα αυτά που μας καταστεναχωρούν ως ανθρώπους και μας δυσκολεύουν την ανθρώπινη κατάσταση.    ...sec 1.17




εκφωνηθέν
υπο του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη
εις το εξωκκλήσι της ενορίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ερμιόνης
την αγίαν Παρασκευήν Αυλώνος
26 ιουλίου 2017

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ζ΄Ματθαίου! Του Πα...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ζ΄Ματθαίου! Του Πα...: Κυριακή Ζ΄Ματθαίου Πανοσ. Αρχιμανδρίτου Ιερόθεου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

«ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ αγαθόν πρὸς οἰκοδομήν·» (Ρωμ. ιε, 2) 

Ο Απόστολος Παύλος, ο πρωτοκορυφαίος μαθητής του Ιησού Χριστού, ο Θεόκλητος που μετεστράφη ενώ εδίωκε την Εκκλησιαν του Θεού, απευθείας απ’ Εκείνον μας βάζει έναν χρυσό κανόνα θα λέγαμε καλής συμπεριφοράς και ειρηνικής συνυπάρξεως.

Ο καθένας σας να προσπαθεί να αρέσει όχι στον εαυτό του, αλλά ούτε και στο Θεό, μόνον αλλά να προσπαθεί να αρέσει στον πλησίον του. Να κάνει ότι κάνει ο άνθρωπος με στόχο και σκοπό της ζωής του να αρέσει στον άλλον, να μπορεί μέσω της πράξεως του να συν-υπάρχει ειρηνικά με τον αδελφό του. Να είναι η πράξη του γεμάτη καλωσύνη, υπομονή και αγάπη για να μπορεί αυτή η πράξη να χαροποιήσει τον άλλον άνθρωπο. Αυτό είναι και δύσκολο και δύστροπο καμμιά φορά αλλά όχι ακατόρθωτο.

Με σκοπό το αγαθό, το καλό, το όντως καλό, εκείνο που κανει τον άνθρωπο καλύτερο και ωραιότερο όχι εξωτερικά αλλά εσωτερικά, όχι επίγεια και ανθρώπινα, αλλά επουράνια και θεία. 

Ο αρχαίος σοφός Κλεόβουλος ο Ρόδιος (6ος αιώνας π.Χ.) λέγει το εξής: «ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις». Δηλαδή βάλε κάτω τα γεγονότα, τα πράγματα του βίου σου, τις συνθήκες ζωής σου και διάλεξε τι σου αρέσει και αυτό που αρέσει σε σένα να το κάνεις στους άλλους και αυτό που δεν σου αρέσει να σου κάνουν να μην το κάνεις και εσύ στους άλλους. Έτσι δε μαθαίνεις να σέβεσαι τον άλλον άνθρωπο. Όποιος δε σέβεται τον άλλον άνθρωπο θα σεβασθεί και τον Δημιουργό Του και όποιος δεν σέβεται τον άνθρωπο πώς θα σεβασθεί τον Θεό; Άρα όποιος σέβεται τους επιγείους συνανθρώπους, θα σεβασθεί και τον επουράνιο Πατέρα όλων μας , τον Θεό μας. 

Επίσης η Παλαιά Διαθήκη που εκφράζει το θέλημα του αληθινού Θεού μας λέγει στον Τωβίτ: «πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου καὶ ἴσθι πεπαιδευμένος ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ σου. καὶ ὃ μισεῖς, μηδενὶ ποιήσῃς.» (Τωβίτ δ, 14-15) να προσέχεις παιδί μου όλα τα έργα σου και να είσαι γεμάτος παιδεία και νουθεσία Κυρίου πλέον στην Καινή Διαθήκη και την εποχή της σε κάθε σου αναστροφή. Αυτό δε που εσύ μισείς να μην το κάνεις σε κανέναν. Απλά και σταράτα λόγια, γεμάτα σοφία! 

Αυτή η σοφία η ένθεη μας λείπει και σε εμάς σήμερα, γιατί αν και χριστιανοί, ο τρόπος ζωής μας είναι από-χριστιανισμένος και ευκαιρία να αναβαπτισθεί στην πίστη των Πατέρων μας.

Αυτό δεν το αγαθό το οποίο βιώνει ο άνθρωπος του Θεού να είναι «προς οικοδομήν», να δημιουργεί νέες συνθήκες σχέσεων εξαγιασμένες και εξανθρωπισμένες. Αδελφοί μου αγαπητοί, να αγαθοποιήσουμε την καθημερινότητα μας για να Χριστοποιηθεί η ζωή μας και να λάμψει μέσα μας το φως του Χριστου που οικοδομεί νέα ζωή αληθινή και αγιασμένη. Γένοιτο.

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

Κήρυγμα Κυριακής Ε Ματθαίου επι αποστολικού αναγνώσματος (Ρωμ. ι, 1-10)

  "Αδελφοί, η επιθυμία της καρδιάς μου και η προσευχή μου εις τον Θεόν είναι υπέρ των Ισραηλιτών δια να σωθούν. Μαρτυρώ για αυτούς ότι έχουν ζήλον Θεού, αλλά όχι με επίγνωση διότι επειδή αγνοούν την δικαίωση που δίνει ο Θεός και προσπαθούν να στήσουν το δικό τους τρόπο δικαιώσεως, δεν υπετάχθησαν εις την δικαίωσιν που προέρχεται απο τον Θεό. Διότι το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός, δια να δικαιωθεί καθένας που πιστεύει" ( Ρωμ. ι, 1-4).
  Σεβαστέ μου συμπρεσβύτερε και αγαπητοί αδελφοί, αυτά είναι τα λόγια που μας απευθύνει ο μέγας εν αποστόλοις, ο θείος Παύλος, λέει: η επιθυμία της καρδιάς του και η προσευχή του είναι όλο το έθνος των ισραηλιτών να σωθεί. Το έχει πει και αλλού καλύτερα να γινόμουν εγώ ανάθεμα για να σωθούν όλοι οι ισραηλίτες και γιατί λέει ότι δεν θα σωθούν; Επειδή εμπιστεύονται πρώτον περισσότερο απο τον νόμο του Θεού το δικό τους εαυτό και δεύτερον στην θέση του νόμου του Θεού έχουν εισαγάγει μία δικαίωση προσωπική και διαφορετική απο αυτήν την δικαίωση που εισάγει ο Χριστός με την είσοδο του -στο σχέδιο για- (σ)τη σωτηρία.
  Δικαίωση στην προς Ρωμαίους επιστολή είναι ο όρος εκείνος που αναφέρεται στην σωτηρία του ανθρώπου στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Δεν μας δικαιώνει ο νόμος , δεν μας καταξιώνει ο νόμος, ούτε οι εντολές και οι διατάξεις που τηρούμε, αν δεν γίνονται όλα αυτά από αγάπη στον Χριστό. Αν εμείς τηρούμε τις εντολές, μόνο για να τις τηρούμε δεν είναι ουσιαστική η τήρησις των εντολών αλλά είναι τυπική, είναι εξωτερική, είναι κάτι το οποίο δεν αγγίζει την καρδιά του ανθρώπου και δεν μπορεί να τον οδηγήσει στην εν Χριστώ δικαίωση και σωτηρία.
  Αυτήν την δικαίωση και σωτηρία ο άνθρωπος του Θεού βιώνει μέσα στην Εκκλησία και όταν λέμε Εκκλησία εννοούμε την σύναξη των πιστών. Εδώ ενεργείται το της σωτηρίας μυστήριο, το πως δηλαδή ο Θεός σώζει τον άνθρωπο και πως τον σώζει, όχι μαγικά και με έναν τρόπο δυναμικό, αλλά ταπεινά και ανθρώπινα. Γίνεται ένας από εμάς παίρνει επάνω του τη θνητή σάρκα μας, παίρνει επάνω του όλα αυτά τα οποία εμείς στο διάβα των αιώνων είχαμε σωρρεύσει ως αμαρτία επάνω στην ανθρώπινη σάρκα και την αποκαθιστά έτσι όπως Εκείνος την είχε προδιαγράψει, όταν την είχε δημιουργήσει, ξέρετε αδελφοί μου ένας μεγάλος θεολόγος, ο π.Γεωργιος Φλωρόφσκυ λέει ότι δεν είμαστε μόνον εικόνες του Θεού που είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να συλλάβουμε με το νου μας αλλά λέει ότι είμαστε εικόνες της εικόνος του Θεού, δηλαδή του Ιησού Χριστού.
  Ο Ιησούς Χριστός είναι ο τέλειος άνθρωπος και τι λέει στη σημερινή αποστολική περικοπή; Ότι τέλος του νόμου, είναι ο Χριστός.Τέλος δεν σημαίνει μόνο τέλος, δηλαδή τελείωμα αλλά σημαίνει και σκοπός. Ο σκοπός για τον οποίο δόθηκε ο νόμος είναι για να ομοιάζουν οι άνθρωποι του Κυρίου Ιησού Χριστού και αυτή η ομοιότης δεν μας νοιάζει τόσο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Δηλαδή δεν μας ενδιαφέρει όλοι να γίνουμε έτσι όπως ήταν εξωτερικά ο Χριστός, αλλά μας ενδιαφέρει στο κέντρο της καρδιάς μας να μπεί το θέλημα του Θεού. Να μπεί ο σκοπός του νόμου που είναι να γίνουμε εμείς καθομοίωση του Θεού. Όπως μας έπλασε κατ' εικόνα εμείς αυτό το κατ' εικόνα, να το καταξιώσουμε ενώπιον του Θεού, να κάνουμε δηλαδή καλύτερους τους εαυτού μας, όχι όμως καλύτερους όπως και ένα κοσμικό σύστημα μπορεί να τους θέλει αλλά να τους κάνουμε αγιότερους.
  Ουσιαστικά δε αγιότερος άνθρωπος σημαίνει να έχει επίγνωση της αμαρτίας του, δηλαδή να ξέρει ότι είναι αμαρτωλός και να κάνει προσπάθεια την αμαρτία να την πετάξει από επάνω του και όταν λέμε αμαρτία ουσιαστικά μία μεγάλη αμαρτία, τεράστια αμαρτία υπάρχει το να μην έχουμε σχέση με τον Θεό. Τι να το κάνω εγώ, αδελφοί μου, στα εξωτερικά να μοιάζουμε με χριστιανοί και εσωτερικά να μην είμαστε, δεν είναι ο σκοπός μας αυτός, δηλαδή κάπως όπως μάθαμε αλλά να είμαστε έτσι όπως ο Θεός μας θέλει και τι θέλει; να δίνουμε την καρδιά μας σε Εκείνον, να δίνουμε το θέλημα μας σε Εκείνον και να τον υπακούουμε όπως ο Χριστός υπήκουσε τον Πατέρα Του, μέχρι τον θάνατο του Σταυρού υπήκουσε τον Πατέρα. Δηλαδή απόλυτη υπακοή του Υιού προς τον Πατέρα. αυτήν την υπακοή θέλει και ο Θεός μας για όλους εμάς. Που υπακοή τι σημαίνει; όλο το θέλημα μου, όλη η δική μου κατάσταση να είναι ξεχυμένη ενώπιον των ποδών του Δημιουργού. Εγώ να είμαι δηλαδή μία κατάσταση τέτοια που ο Θεός να αναπαύεται εντός μου, να αναπαύεται μέσα μου και έτσι να μπορώ να πω αυτό που λέει ο απόστολος Παύλος, ότι μιμηθείτε εμένα γιατί μιμούμαι τον Χριστό. Μόνον τότε έχουμε ασφαλή την οδό της σωτηρίας, όταν ο τρόπος ζωής μας, ο τρόπος ύπαρξης μας και η όλη πολιτεία μας ομοιάζουν των αγίων του Θεού. Για λέμε εκείνο το Παύλειο: ζώ εγώ γιατί ζει μέσα μου ο Χριστός και ενώ εξωτερικά φαίνεται ζωντανός, ουσιαστικά είναι ένας ζωντανός νεκρός γιατί ζει το σώμα του αλλά το πνεύμα του κοιμάται και αν κοιμάται είναι καλά γιατί μπορεί να εγερθεί από του ύπνου αλλά υπάρχει περίπτωση και να είναι πεθαμένο το πνεύμα του ανθρώπου άρα ο άνθρωπος να κάνει τον προορισμό του και να κάνει την δικαίωση-τον αγιασμό του, την εν Χριστώ σωτηρία.
  Αδελφοί μου, λέει ο Απόστολος Παύλος: ότι δεν έχουν ζήλο, όπως τον θέλει ο Θεός με επίγνωση. Δηλαδή οι Ισραηλίτες δεν ξέρουν τι ζούν, δεν ξέρουν πως ζουν έχουν χάσει δηλαδή την επίγνωση του δικού τους προσωπικού παλαίσματος, του δικού τους πνευματικού αγώνα και έχουν φθάσει στην εξωτερική μίμηση ενώ εσωτερικά δεν μιμούνται εκείνο που ο Θεός θέλησε για τους ανθρώπους. Εμείς όμως στην αγία Εκκλησία δεν πρέπει να χάνουμε αυτή την εν Χριστώ μίμηση. Δεν πρέπει να έχουμε ζήλο όχι με επίγνωση αλλά ο ζήλος μας να είναι γεμάτος από επίγνωση. Να ξέρουμε γιατί κάνουμε ότι κάνουμε μέσα στην αγία Εκκλησία.    Αλλά υπάρχει και η διδασκαλία του Χριστού που πάντα μας βάζει στους τροχούς σωστά, το τραίνο της υπάρξεως μας επανατροχιοδρομείται και μπορεί πλέον να ξανατρέξει με πολλά χιλιόμετρα πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές, που αυτές οι γραμμές είναι το έργο των μαθητών του Χριστού, των αποστόλων και ευαγγελιστών. Εκεί εμείς θα βαπτίσουμε την πίστη μας, εκει θα την γεμίσουμε όλο περιεχόμενο και νόημα και τότε, μόνο τότε θα μπορέσουμε να έχουμε μία πίστη που βγαίνει απο την καρδιά μας, μία πίστη γεμάτη εν Χριστώ πληροφορία, μία πίστη που είναι χαρισμένη απο τον Θεό και δοσμένη σε όλους εμάς.
  Αδελφοί μου, μέσα εις την Εκκλησία αυτά τα παλαίσματα που σας περιέγραψα εμείς προσπαθούμε να τα κατορθώσουμε. Δεν σημαίνει ότι ό,τι και αν κάνουμε έχουμε κάποια καταξίωση πνευματική αλλά ότι και αν κάνουμε πρέπει να λέμε ότι είμαστε αχρείοι δούλοι του Κυρίου Ιησού Χριστού, με αυτό το πνεύμα όχι της δουλικότητος και της δουλοφροσύνης αλλά το πνεύμα της υιότητος μέσα στην αγαπη του Θεού, εμείς να εμβαπτίζουμε τους εαυτούς μας και τότε θα αναπαύεται το πνεύμα του Θεού εντός μας και θα είμαστε του Κυρίου Ιησού Χριστού αληθινοί μαθητές με θέληση, με επίγνωση και με πνευματική κατ' άνθρωπον πορεία προς την τελειότητα, τον σκοπό μας, το τέλος μας που είναι να ομοιάσουμε και να γίνουμε ένα με τον Κύριον Ιησούν Χριστόν εις δόξαν Θεού Πατρός, Αμήν.
   
   


εκφωνηθείς
υπο του αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Ιωάν. Λουμουσιώτη,
Ιεροκήρυκος της ι.Μητρ. Υδρας
εις τον Ι.Ν.Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
στο Κρανίδι Αργολίδος την 9η Ιουλίου 2017.

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Αγίων Πατέρων Δ΄ Ο...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Αγίων Πατέρων Δ΄ Ο...: Κυριακή Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου Πανοσ. Αρχιμανδρίτη π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας.





Κυριακή Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου






Πανοσ. Αρχιμανδρίτη

π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας









«Αιρετικό άνθρωπο, ο οποίος ύστερα από την πρώτη και δεύτερη συμβουλή σου μένει με πείσμα στην πλάνη του, παράτησε τον και μη συζητάς πλέον μαζί του. Αφού γνωρίζεις, ότι αυτός έχει παρεκκλίνει από την αλήθεια και την διαστρέφει και αμαρτάνει, ελεγχόμενος από τον ίδιο του τον εαυτό, από την ίδια του τη συνείδηση.» (Τίτ. γ, 10-11)

Ο αιρετικός άνθρωπος είναι ξεκάθαρα αυτός ο οποίος έχει παρεκκλίνει στην ουσία της πίστεως, καταστρατηγεί την ορθοδόξη δογματική και εν γένει διδασκαλία της αγίας μας Εκκλησίας. Επιλέγει όσα εκείνος νομίζει και άρα η αλήθεια της πίστεως μας δεν τον αγγίζει, οδηγεί τον εαυτό του μακρυά από την πίστη της εκκλησιαστικής κοινότητος και αποκόπτει θα λέγαμε μόνος του τον εαυτό του αποκοπτόμενος από το εκκλησιαστικό σώμα.

Ο διάλογος που απαγορεύει εδώ ο μέγας Παύλος και δίνει συμβουλή στον μαθητή του τον άγιο Τίτο επίσκοπο της Κρήτης είναι ο περί πίστεως διάλογος διότι κινδυνεύει ο πιστός άνθρωπος να παρασυρθεί στην αίρεση, αφού παρουσιάζεται υπό του διαβόλου γλυκυτέρα της δικής μας πίστεως, είναι πιο λογική και πιο εύκολη η οδός της αιρέσεως. Ειναί ο πλατύς δρόμος που οδηγεί τον άνθρωπο στην «αυτοκατάκριση», στο να μέμφεται με αυτή την εμπιστοσύνη στην αιρετική διδασκαλία τον ίδιο του τον εαυτό. Αφού τον οδηγεί όχι σε δρόμο θεϊκό αλλά σε δρόμο καταστροφικό και ίσως και αντίχριστο.

Καθότι ο τρόπος ζωής του αιρετικού δεν είναι ενδοεκκλησιαστικός αλλά εξω-εκκλησιαστικός, δρόμος γεμάτος εγώ που οδηγεί τον άνθρωπο σε μια προσωπική θέαση και όχι αγιοπατερική θέαση των πραγμάτων. 

Σήμερα εορτάζουμε τους Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Εκείνοι διετράνωσαν την πίστη στην ενανθρώπηση του Χριστού μας, έτσι όπως η Εκκλησία το βιώνει όχι με λογικές νόρμες και με ορθολογική θέαση αλλά έτσι όπως οι άγιοι μας το βιώνουν. Αυτή την πνευματική εμπειρία ζητούμε οι Χριστιανοί σήμερα μέσα στην Εκκλησία μας, μέσα στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, μέσα σε κάθε προσευχητική τελετή της Εκκλησίας μας!

Το άτρεπτον, το αχώριστον , το αδιαίρετον, το αναλλοίωτον των δύο φύσεων των ενωμένων στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Θεού των όλων που έγινε άνθρωπος και εθέωσε το ανθρώπινο στη θνητή του σάρκα, την οποία και έκανε αθάνατη! Ανέστησε δε εκ νεκρών ο Θεός Πατήρ τον Υιό Του τον μονογενή. Σε Αυτόν εμείς δίνουμε το είναι μας, σε Αυτόν υποτάσσουμε το θέλημα μας και Εκείνος είναι το περιεχόμενο της πίστεως μας. 

«Κρατώμεν της ομολογίας» (Ἑβρ. 4,14), μένουμε σταθεροί σε αυτή την πίστη και το διακηρύσσουμε παντού και πάντα! Είμαστε αληθινά παιδιά της αμωμήτου πίστεως μας, της αγίας Ορθοδοξίας μας και δεν θα την αρνηθούμε ποτέ! Παρακαλώ αδελφοί μου, αυτή την πίστη να την κάνουμε τρόπο ζωής ελπίζοντας στον Θεό που σαρκώθηκε για εμάς στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Γένοιτο.

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

Υδρας Αρχιθύτα ΙΕΡΟΘΕΕ σκέπε ημάς άνωθεν πρεσβεύων



Σαν σήμερα το 2008 έφυγε απο την ματαιότητα των επιγείων ο πολιός Ιεράρχης της Εκκλησίας μας ο Μητροπολίτης Υδρας κυρός Ιερόθεος τουπίκλην Τσαντίλης ο εκ Πατρών γόνος πνευματικός του οσιοτάτου Γερβασίου του Παρασκευοπούλου. 
Γόνος των δουλων του Θεού Γεωργίου και Βιολέτας. γεννηθείς εν Πάτραις το 1920, ο κατα κόσμος Σπυρίδων Τσαντίλης εδραστηριοποιήθη πνευματικώς αφού σπούδασε Θεολογία στην Αθήνα, αφού έλαβε το πτυχίο του το 1948. Διάκονος και Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1958. Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας, Καθηγητής Μ. Εκπαίδευσης και Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών. Μητροπολίτης Ύδρας εξελέγη το 1967 και το έτος 2001 παραιτήθηκε εκ της θέσεώς για λόγους υγείας. 
ο Βασικός λόγος παραιτήσεως του μακαριστού κυρού Ιεροθέου ήτο ότι ειχε 6 μήνες μακρυα απο το Ιερό Θυσιαστήριο και άρα δεν μπορούσε να ποιμαίνει αλειτούργητος το ποιμνιο του. Ομως ηθέλησε να τον διαδεχθεί δικό του παιδί, πράγμα το οποίο εισήκουσε ο τοτε μεγας εν Πρωθιεράρχαις Αθηνών κυρός Χριστόδουλος και η περι αυτό Ιεραρχία, τον νυν Μητροπολίτη μας κύριο Εφραίμ.
ο Γέροντας ηταν ενας λειτουργικός Αρχιερευς που εποίμανε προσευχητικώς και πολυδραστηρίως σε πλειστους όσους τομείς και ιδιαιτερα με πολυ προσοχή στις χειροτονίες Του! ηταν πολύ προσεκτικός στην επιλογή συνεργατών του είχε μια δράκα Ιεροκηρύκων που ξεχυνόταν ως και Εκείνος εκανε στα μηκη και τα πλατη της πολυνησιακης ιερας Μητροπόλεως Του και μαζι με τους ευλαβεις και ταπεινους Ιερεις-Εφημερίους των Ενοριών της ι.Μητροπόλεως προσεπάθησε για το καλύτερο των ενοριών και ιερων Μονών.
Αλλά ήτο και άφθαστος Ιεροκήρυξ ανυποχώρητος και ιδιαιτερως προσηλωμένος σε ότι παρέλαβε!δεν υπεχώρει εις τα της πίστεως ποτέ και νομίζω ενας πιστός Χριστιανός αυτό πρέπει να ζητάει απο τον Ποιμένα του, Επίσκοπο και Πρεσβύτερο να ποιμένει με φόβο Θεού και όχι καταχρηστικώς και παραχρηστικώς, κάνοντας χρήση ολο "οικονομίας"(πνευματικη η εννοια της, δηλαδη τροποποίηση συνηθειών και ειωθότων για το καλο του ανθρωπου)!
εμεις ως πιστοί χριστιανοι της περιοχής του θα τον θυμόμαστε σαν αναμμένη λαμπάδα ενώπιον του Ιερού Θυσιαστηρίου, λυγερόκορμο και σεβίζοντα προς το εν μερος να αναπέμπει δεήσεις και ικεσίας και να κηρύττει Χριστόν Εσταυρωμένο και Αναστάντα!
Αιωνία σου η μνήμη ευγενή και αρχοντικέ Μητροπολίτα μας κυρέ Ιερόθεε της Υδρας Αρχιθύταν Σεβάσμιε!
17-7-1967 έως 12-12-2000 που παρητ'ηθη τοπυ θρόνου του και εξεμέτρησε το ζήν την 15η Ιουλίου 2008 απο γεννήσεως Χριστού.


αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Λουμουσιώτης 
Ιεροκήρυξ της ι.Μητροπόλεως Υδρας.

Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

Πρόγραμμα Ιεροκηρυκτικής Διακονίας μας στην Ερμιονίδα για τον Αύγουστο 2017.



Πρόγραμμα Ιεροκηρυκτικής Διακονίας μας στην Ερμιονίδα για τον Αύγουστο 2017.


Τρίτη 1η Αυγούστου ε.ε., το πρωί θεία λειτουργία εις ι.Ν.Μεταμορφώσεως του Σωτηρος Κρανιδίου και το εσπέρας :
ιερά Παράκλησις εις ι.Ν.Παναγίας Ερμιόνης.


Τετάρτη 2α Αυγούστου ε.ε., ι. Παράκλησις εις ι.Ν. Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου.


Πέμπτη 3η Αυγούστου ε.ε., ι. Παράκλησις εις ι. Μητρ.Ναόν Τιμίου Προδρόμου Κρανιδίου.


Παρασκευή 4η Αυγούστου ε.ε., ι.Παράκλησις εις ι. Ν.Συνάξεως της Θεοτόκου Κρανιδίου.


Σαββάτο 5η Αυγούστου ε.ε., Πανηγυρικός Εσπερινός εις ι.Ν.Μεταμορφώσεως του Κυρίου Κρανιδίου.


Κυριακή 6η Αυγούστου ε.ε., όρθρος και θεια Λειτουργία εις ι.Ν. Ευαγγελισού της Θεοτόκου Κοιλάδος και το εσπέρας της Κυριακής ι.Παράκλησις εις ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτοχελίου.


Δευτέρα 7η Αυγούστου ε.ε., ι.Παράκλησις εις ι.Ν.Ταξιαρχών Φούρνων.


Τρίτη 8η Αυγούστου ε.ε., ι. Παράκλησις εις ι.Ν.Αγίου Νικολάου Διδύμων.


Τετάρτη 9η Αυγούστου ε.ε., ι.Παράκλησις εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Θερμησίας.


Πέμπτη 10η Αυγούστου ε.ε., ι.Παράκλησις εις ι.Μητρ.Ν.Ταξιαρχών Ερμιόνης.


Παρασκευή 11η Αυγούστου ε.ε., ι.Παράκλησις εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος.


Κυριακή 13η Αυγούστου ε.ε., όρθρος και θεια Λειτουργία εις ι.Ν.Ταξιαρχών Ερμιόνης και εσπέρας ι.Παράκλησις εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.


Δευτέρα 14η Αυγούστου ε.ε., Πανηγυρικός Εσπερινός εις ι.Μονήν Κοιλάδος.


Τρίτη 15η Αυγούστου ε.ε., όρθρος και πανηγυρική θεία Λειτουργία εις εορτάζουσα ι.Μ. Κοιλάδος.


Κυριακή 20η Αυγούστου ε.ε., όρθρος και πανηγυρική θεια Λειτουργία εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος.


Τρίτη 22α Αυγούστου ε.ε., πανηγυρικός εσπερινός, όρθρος και βραδυνή θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ερμιόνης.


Κυριακή 27η Αυγούστου ε.ε., όρθρος και πανηγυρική θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.





Δευτέρα 28η Αυγούστου ε.ε., εις Πανηγυρικόν Εσπερινόν Πολιούχου της Πόλεως του Κρανιδίου εις τον ι.Μητρ.Ν.Τιμίου Προδρόμου.


Tρίτη 29η Αυγούστου ε.ε., εις τον ως Ανω Πανηγυρίζοντα ι.Μητρ.Ναόν.

Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

Ιερουργια του Θειου Λογου νο 79 τέλος του νομου ο Χριστος


  "Αδελφοί, η επιθυμία της καρδιάς μου και η προσευχή μου εις τον Θεόν είναι υπέρ των Ισραηλιτών δια να σωθούν. Μαρτυρώ για αυτούς ότι έχουν ζήλον Θεού, αλλά όχι με επίγνωση διότι επειδή αγνοούν την δικαίωση που δίνει ο Θεός και προσπαθούν να στήσουν το δικό τους τρόπο δικαιώσεως, δεν υπετάχθησαν εις την δικαίωσιν που προέρχεται απο τον Θεό. Διότι το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός, δια να δικαιωθεί καθένας που πιστεύει" ( Ρωμ. ι, 1-4).
  Σεβαστέ μου συμπρεσβύτερε και αγαπητοί αδελφοί, αυτά είναι τα λόγια που μας απευθύνει ο μέγας εν αποστόλοις, ο θείος Παύλος, λέει: η επιθυμία της καρδιάς του και η προσευχή του είναι όλο το έθνος των ισραηλιτών να σωθεί. Το έχει πει και αλλού καλύτερα να γινόμουν εγώ ανάθεμα για να σωθούν όλοι οι ισραηλίτες και γιατί λέει ότι δεν θα σωθούν; Επειδή εμπιστεύονται πρώτον περισσότερο απο τον νόμο του Θεού το δικό τους εαυτό και δεύτερον στην θέση του νόμου του Θεού έχουν εισαγάγει μία δικαίωση προσωπική και διαφορετική απο αυτήν την δικαίωση που εισάγει ο Χριστός με την είσοδο του -στο σχέδιο για- (σ)τη σωτηρία.
  Δικαίωση στην προς Ρωμαίους επιστολή είναι ο όρος εκείνος που αναφέρεται στην σωτηρία του ανθρώπου στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Δεν μας δικαιώνει ο νόμος , δεν μας καταξιώνει ο νόμος, ούτε οι εντολές και οι διατάξεις που τηρούμε, αν δεν γίνονται όλα αυτά από αγάπη στον Χριστό. Αν εμείς τηρούμε τις εντολές, μόνο για να τις τηρούμε δεν είναι ουσιαστική η τήρησις των εντολών αλλά είναι τυπική, είναι εξωτερική, είναι κάτι το οποίο δεν αγγίζει την καρδιά του ανθρώπου και δεν μπορεί να τον οδηγήσει στην εν Χριστώ δικαίωση και σωτηρία.
  Αυτήν την δικαίωση και σωτηρία ο άνθρωπος του Θεού βιώνει μέσα στην Εκκλησία και όταν λέμε Εκκλησία εννοούμε την σύναξη των πιστών. Εδώ ενεργείται το της σωτηρίας μυστήριο, το πως δηλαδή ο Θεός σώζει τον άνθρωπο και πως τον σώζει, όχι μαγικά και με έναν τρόπο δυναμικό, αλλά ταπεινά και ανθρώπινα. Γίνεται ένας από εμάς παίρνει επάνω του τη θνητή σάρκα μας, παίρνει επάνω του όλα αυτά τα οποία εμείς στο διάβα των αιώνων είχαμε σωρρεύσει ως αμαρτία επάνω στην ανθρώπινη σάρκα και την αποκαθιστά έτσι όπως Εκείνος την είχε προδιαγράψει, όταν την είχε δημιουργήσει, ξέρετε αδελφοί μου ένας μεγάλος θεολόγος, ο π.Γεωργιος Φλωρόφσκυ λέει ότι δεν είμαστε μόνον εικόνες του Θεού που είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να συλλάβουμε με το νου μας αλλά λέει ότι είμαστε εικόνες της εικόνος του Θεού, δηλαδή του Ιησού Χριστού.
  Ο Ιησούς Χριστός είναι ο τέλειος άνθρωπος και τι λέει στη σημερινή αποστολική περικοπή; Ότι τέλος του νόμου, είναι ο Χριστός.Τέλος δεν σημαίνει μόνο τέλος, δηλαδή τελείωμα αλλά σημαίνει και σκοπός. Ο σκοπός για τον οποίο δόθηκε ο νόμος είναι για να ομοιάζουν οι άνθρωποι του Κυρίου Ιησού Χριστού και αυτή η ομοιότης δεν μας νοιάζει τόσο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Δηλαδή δεν μας ενδιαφέρει όλοι να γίνουμε έτσι όπως ήταν εξωτερικά ο Χριστός, αλλά μας ενδιαφέρει στο κέντρο της καρδιάς μας να μπεί το θέλημα του Θεού. Να μπεί ο σκοπός του νόμου που είναι να γίνουμε εμείς καθομοίωση του Θεού. Όπως μας έπλασε κατ' εικόνα εμείς αυτό το κατ' εικόνα, να το καταξιώσουμε ενώπιον του Θεού, να κάνουμε δηλαδή καλύτερους τους εαυτού μας, όχι όμως καλύτερους όπως και ένα κοσμικό σύστημα μπορεί να τους θέλει αλλά να τους κάνουμε αγιότερους.
  Ουσιαστικά δε αγιότερος άνθρωπος σημαίνει να έχει επίγνωση της αμαρτίας του, δηλαδή να ξέρει ότι είναι αμαρτωλός και να κάνει προσπάθεια την αμαρτία να την πετάξει από επάνω του και όταν λέμε αμαρτία ουσιαστικά μία μεγάλη αμαρτία, τεράστια αμαρτία υπάρχει το να μην έχουμε σχέση με τον Θεό. Τι να το κάνω εγώ, αδελφοί μου, στα εξωτερικά να μοιάζουμε με χριστιανοί και εσωτερικά να μην είμαστε, δεν είναι ο σκοπός μας αυτός, δηλαδή κάπως όπως μάθαμε αλλά να είμαστε έτσι όπως ο Θεός μας θέλει και τι θέλει; να δίνουμε την καρδιά μας σε Εκείνον, να δίνουμε το θέλημα μας σε Εκείνον και να τον υπακούουμε όπως ο Χριστός υπήκουσε τον Πατέρα Του, μέχρι τον θάνατο του Σταυρού υπήκουσε τον Πατέρα. Δηλαδή απόλυτη υπακοή του Υιού προς τον Πατέρα. αυτήν την υπακοή θέλει και ο Θεός μας για όλους εμάς. Που υπακοή τι σημαίνει; όλο το θέλημα μου, όλη η δική μου κατάσταση να είναι ξεχυμένη ενώπιον των ποδών του Δημιουργού. Εγώ να είμαι δηλαδή μία κατάσταση τέτοια που ο Θεός να αναπαύεται εντός μου, να αναπαύεται μέσα μου και έτσι να μπορώ να πω αυτό που λέει ο απόστολος Παύλος, ότι μιμηθείτε εμένα γιατί μιμούμαι τον Χριστό. Μόνον τότε έχουμε ασφαλή την οδό της σωτηρίας, όταν ο τρόπος ζωής μας, ο τρόπος ύπαρξης μας και η όλη πολιτεία μας ομοιάζουν των αγίων του Θεού. Για λέμε εκείνο το Παύλειο: ζώ εγώ γιατί ζει μέσα μου ο Χριστός και ενώ εξωτερικά φαίνεται ζωντανός, ουσιαστικά είναι ένας ζωντανός νεκρός γιατί ζει το σώμα του αλλά το πνεύμα του κοιμάται και αν κοιμάται είναι καλά γιατί μπορεί να εγερθεί από του ύπνου αλλά υπάρχει περίπτωση και να είναι πεθαμένο το πνεύμα του ανθρώπου άρα ο άνθρωπος να κάνει τον προορισμό του και να κάνει την δικαίωση-τον αγιασμό του, την εν Χριστώ σωτηρία.
  Αδελφοί μου, λέει ο Απόστολος Παύλος: ότι δεν έχουν ζήλο, όπως τον θέλει ο Θεός με επίγνωση. Δηλαδή οι Ισραηλίτες δεν ξέρουν τι ζούν, δεν ξέρουν πως ζουν έχουν χάσει δηλαδή την επίγνωση του δικού τους προσωπικού παλαίσματος, του δικού τους πνευματικού αγώνα και έχουν φθάσει στην εξωτερική μίμηση ενώ εσωτερικά δεν μιμούνται εκείνο που ο Θεός θέλησε για τους ανθρώπους. Εμείς όμως στην αγία Εκκλησία δεν πρέπει να χάνουμε αυτή την εν Χριστώ μίμηση. Δεν πρέπει να έχουμε ζήλο όχι με επίγνωση αλλά ο ζήλος μας να είναι γεμάτος από επίγνωση. Να ξέρουμε γιατί κάνουμε ότι κάνουμε μέσα στην αγία Εκκλησία.    Αλλά υπάρχει και η διδασκαλία του Χριστού που πάντα μας βάζει στους τροχούς σωστά, το τραίνο της υπάρξεως μας επανατροχιοδρομείται και μπορεί πλέον να ξανατρέξει με πολλά χιλιόμετρα πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές, που αυτές οι γραμμές είναι το έργο των μαθητών του Χριστού, των αποστόλων και ευαγγελιστών. Εκεί εμείς θα βαπτίσουμε την πίστη μας, εκει θα την γεμίσουμε όλο περιεχόμενο και νόημα και τότε, μόνο τότε θα μπορέσουμε να έχουμε μία πίστη που βγαίνει απο την καρδιά μας, μία πίστη γεμάτη εν Χριστώ πληροφορία, μία πίστη που είναι χαρισμένη απο τον Θεό και δοσμένη σε όλους εμάς.
  Αδελφοί μου, μέσα εις την Εκκλησία αυτά τα παλαίσματα που σας περιέγραψα εμείς προσπαθούμε να τα κατορθώσουμε. Δεν σημαίνει ότι ό,τι και αν κάνουμε έχουμε κάποια καταξίωση πνευματική αλλά ότι και αν κάνουμε πρέπει να λέμε ότι είμαστε αχρείοι δούλοι του Κυρίου Ιησού Χριστού, με αυτό το πνεύμα όχι της δουλικότητος και της δουλοφροσύνης αλλά το πνεύμα της υιότητος μέσα στην αγαπη του Θεού, εμείς να εμβαπτίζουμε τους εαυτούς μας και τότε θα αναπαύεται το πνεύμα του Θεού εντός μας και θα είμαστε του Κυρίου Ιησού Χριστού αληθινοί μαθητές με θέληση, με επίγνωση και με πνευματική κατ' άνθρωπον πορεία προς την τελειότητα, τον σκοπό μας, το τέλος μας που είναι να ομοιάσουμε και να γίνουμε ένα με τον Κύριον Ιησούν Χριστόν εις δόξαν Θεού Πατρός, Αμήν.
   
     


εκφωνηθείς
υπο του αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Ιωάν. Λουμουσιώτη,
Ιεροκήρυκος της ι.Μητρ. Υδρας
εις τον Ι.Ν.Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
στο Κρανίδι Αργολίδος την 9η Ιουλίου 2017.

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Ιερουργια του Θείου Λόγου νο 73 περι της ελπιδος μας στον Χριστο


Ιερουργια του Θείου Λόγου νο 73 περι της ελπιδος μας στον Χριστο






"Η ελπίδα τελικά δεν απογοητεύει μαρτυρεί για αυτό η αγάπη του Θεού με την οποία το άγιο Πνεύμα που μας δόθηκε γέμισε και ξεχείλησε τις καρδιές μας" (Ρωμ. ε, 5) Ποιάν ελπίδα περιγράφει εδώ ο απόστολος Παύλος; Σεβαστέ μου συμπρεσβύτερε και αγαπητοί μου αδελφοί χριστιανοί, η ελπίδα έχει όνομα, η ελπίδα είναι σαρκωμένη, η ελπίδα έγινε ένας απο εμάς (ενν. τους ανθρώπους). Αυτή η ελπίδα είναι ο Ιησούς Χριστός. Ιησούς σημαίνει σωτήρας αυτός ο οποίος ενδιαφέρεται για την σωτηρία μας μεν, αλλά και την ενεργεί εν τω σεπτώ Αυτού προσώπω και Χριστός, σημαίνει κεχρισμένος, αυτός τον οποίον ο Θεός εδιάλεξε για να γίνει ο Μεσσίας.


Η ελπίδα δηλαδή δεν είναι κάτι το αόρατο, δεν είναι κάτι το οποίο υπάρχει έξω απο εμάς, αλλά είναι κάτι το οποίο υπάρχει μέσα μας. Όταν οι γονείς μας μας παρέδωσαν στα χέρια του ιερέως για να βαπτισθούμε, μας βάπτισε στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του θείου Πνεύματος, αλλά αυτό το βάπτισμα είχε συγκεκρυμμένη ελπίδα σαρκωμένη-συγκεκρυμμένο συμβολισμό την συμμετοχή μας στην Τριήμερη Ταφή και στην Ανάσταση του Χριστού. Καθημερινά θαπτόμαστε μαζί με την αμαρτία και μας συνανιστά, μας συνεγείρει από την αμαρτία, δηλαδή μας σηκώνει απο την πτώση μας ο Κύριος.

Δεν φθάνει να ενδιαφερθούμε μόνο για να ξεπεράσουμε την αμαρτία αλλά πρέπει να συνδεθούμε και με τον Χριστό, διότι ακόμη και έξω απο την Εκκλησία μερικοί αποφεύγουν τα αμαρτήματα επειδή κάποιοι νόμοι τα προβλέπουν και λέει ο Απόστολος Παύλος ότι δεν φταίει ο νόμος για το ότι εμείς πέφτουμε καθημερινά στην αμαρτία. Φταίει το ότι εμείς ξεχνάμε ποιού παιδιά είμαστε! Ξεχνάμε ότι είμαστε παιδιά του αληθινού Θεού.Μα Εκείνος ποτέ δεν ξεχνά την ιδιότητα μας, απο την στιγμή που μας έπλασε, ο κάθε άνθρωπος είτε είναι χριστιανός είτε όχι είναι παιδί του Θεού, αλλά δεν είναι παιδί του Ιησού Χριστού. ο Χριστιανός Άνθρωπος, ο ορθόδοξος χριστιανός είναι παιδί του Ιησού Χριστού, της ελπίδος που δεν μας γεμίζει ντροπή αλλά μας γεμίζει χαρά! όχι, χαρά ανθρώπινη, όχι, χαζογελώντας` αυτή δεν είναι χαρά είναι προς στιγμήν μιά αλλοίωση των συναισθημάτων μας προς την χαρούμενη κατάσταση. Μα εκείνη τη στιγμή που γελούμε μετά απο λίγο μπορεί να κλαίμε. Οι ψυχικές μας μεταπτώσεις εναλλάσονται, έτσι γίνονται και στην πνευματική ζωή.
Στον Προφήτη Ιεζεκιήλ λέει ο Θεός :"εν ω ευρώ σε, εκεί και κρινώ σε", εκει που θα σε βρώ θα σε κρίνω και η καθημερινή προσευχή των ασκητών δεν ήταν να μην αμαρτάνουν αλλά ήταν να μετανοούν. Λέει μία ευχή της Εκκλησίας μας: "δώρησαι μοι μετάνοιαν ολόκληρον". Τι σημαίνει ολόκληρη μετάνοια; Μπορεί να είναι και μισή μετάνοια; όχι, ολόκληρη μετάνοια σημαίνει καθολική επανάσταση του εσωτερικού μας κόσμου. Καθολικό ξέχασμα της αμαρτίας, να αφήσουμε πίσω μας ότι μας δένει με τα επίγεια. Όχι τα αγαθά και τους ανθρώπους αλλά τις σχέσεις εκείνες που μας απομακρύνουν απο την αληθινότητα της ελπίδας της εμπεπιστευμένης στον Ιησού Χριστό. Της ελπίδας εκείνης την οποία εμείς έχουμε προς τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας. αλλά λέει και κάτι άλλο στις θαυμάσιες ευχές της Πεντηκοστής(του εσπερινού της Γονυκλισίας) προσέξτε, το αδελφοί μου, "Συ μόνο αμαρτάνουμε αλλά και Συ μόνο λατρεύουμε". Ξέρουμε ότι αμαρτάνουμε ενώπιον Σου, αλλά Κύριε μην ξεχάσεις παρόλο που αμαρτάνουμε, εμείς Εσένα μόνο λατρεύουμε. Εσένα έχουμε ως κέντρο της υπάρξεως μας και της καρδιάς μας και όταν λέω καρδιά δεν εννοώ το (βιολογικό) όργανο του σώματος αλλά εννοώ το κέντρο της υπάρξεως μας και το κέντρο όλων των ψυχικών, σωματικών και νοητικών δυνατοτήτων, που έχει ο κάθε άνθρωπος.
Όλοι έχουμε πολλά και ποικίλα χαρίσματα, αλλά υπάρχει ένα χάρισμα που θέλει πολύ κόπο και πολύ προσπάθεια. Έχει γραφτεί ένα ποίημα για την Παναγία που συναντά μία γυναίκα θρηνωδούσα την στιγμή που γυρίζει απο τον Σταυρό του Χριστού, έχει χάσει όπως θα νομίζαν οι υπόλοιποι την ελπίδα στο Γιό της. Τον έχασε, έτσι νόμιζαν οι υπόλοιποι, η Παναγία ήξερε τι πρέπει να γίνει την τεσσαρακοστή ημέρα (ενν. απο της γεννήσεως του παιδίου Ιησού) της το είχε προφητεύσει ο Συμεών, θα διέλθει την καρδιά σου δίκοπο σπαθί και μαχαίρι. Θα πονέσεις αλλά αυτός ο πόνος δεν είναι ανθρώπινος, δεν είναι τέτοιος όπως έχουμε συνηθίσει εμείς και που φαίνεται το μεγαλείο. Ο ποιητής την βάζει να συναντά μια γυναίκα που κλαίει και η Παναγία ξεχνά και αφήνει πίσω τον ανθρώπινο πόνο που φυσικά είχε και ρωτάει την άλλη γυναίκα: "γιατί κλαίς;" και της λέει η θρηνωδούσα γυναίκα: "ξέρεις έχασα το παιδί μου, τον Ιούδα". Η μάνα του Ιούδα (ενν. του Ισκαριώτου) ήταν η άλλη, εμείς τι θα κάναμε αυτή την ώρα, θα σηκώναμε τα χέρια, θα βάζαμε την μεγαλύτερη φωνή, έτοιμοι να ξεσκίσουμε τον άνθρωπο που μας προκάλεσαι τόσο κακό, να χάσουμε το παιδί μας.
Και ο ποιητής ακόμη αλλοιωμένος από την αγάπη προς το πρόσωπο της Θεοτόκου την δείχνει να την αγκαλιάζει και αυτό το αγκάλιασμα είναι η απόλυτη συγχώρεση που της χάρισε. Ο άνθρωπος του Θεού, αδελφοί μου, δεν σκέπτεται με κατηγορίες: μου έκανε κάτι, του ανταποδίδω, αλλά κάνει αυτό που κάνει γιατί το θέλει ο Θεός αλλά και το θέλει και ο ίδιος, κάνει αυτό που κάνει γιατί δίνοντας στον άλλον κάτι, δεν γεμίζουν τα χέρια του άλλου, αλλά γεμίζει η δική μας καρδιά που έμαθε να μοιράζεται.
Ρώτησαν κάποτε έναν μοναχό: "τι κάνετε, ρε παιδί μου, εδώ στο μοναστήρι;" και τους είπε: "πέφτουμε και σηκωνόμαστε!". Σου λέει ο άλλος (ενν. που ερώτησε) δεν είναι καλά ας τον ξαναρωτήσω. "Τι κάνετε, λέει παππούλη εδώ;" Του λέει: "στο είπα μόλις, πέφτουμε και σηκωνόμαστε." Διότι στην πνευματική ζωή δεν σταματάει η πτώση, η πορεία προς την αμαρτία. Κανείς από τους αγίους που μας περιβάλλουν εκτός της Θεοτόκου που έχει σχετική αναμαρτησία και μετά τον Ευαγγελισμό, δεν την βαρύνει ούτε το προπατορικό αμάρτημα αλλά για να φθάσει στον Ευαγγελισμό είχε κοπιάσει και είχε εναρετοποιηθεί μέσα σε περιβάλλον το οποίο ήταν χάλια. Το περιβάλλον του ναού τότε είναι χειρότερο από τους ναούς μας σήμερα, ήταν γεμάτο υποκρισία και γεμάτο αμαρτίες, δωσοληψίες και ανθρώπινες καταστάσεις κι όμως εκεί που επλεόνασε η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις και η Παναγία έκαμε όλον αυτό το θαυμάσιο να δεχθεί τον Υιό του Θεού μέσα Της.
Αφού πέσουμε δεν ξεχνάμε την ελπίδα μας, δεν μας ντροπιάζει ο Χριστός να επιστρέψουμε όσες φορές και αν πέσαμε. Λέει όσες φορές και αν πέσεις "έγειρε και σωθήσει", σήκω και θα σωθείς. Αυτή η σωτηρία είναι χαρισμένη, αδελφοί μου, η ελπίδα μας, ο Κύριος μας, μας περιμένει με ανοιχτές τις αγκάλες Του στο Σταυρό.
Εμείς πέφτουμε καθημερινά και έχουμε όμως την ευκαιρία, αυτό είναι η ευκαιρία της Εκκλησίας μας, η χρυσή πνευματική ευκαιρία να μετανοήσουμε! Να αμαρτάνουμε ενώπιον του Θεού αλλά και μόνον σε Αυτόν ενώπιον να ζητούμε συγχώρεση.
Αδελφοί μου, μη φοβάστε να φέρνετε και να φέρνουμε όλοι τα σκουπίδια της καρδιάς μας εις τον ναό. Τούτες τις μέρες στις μεγάλες πόλεις δεν γίνεται συγκομιδή αλλά εδώ στο ναό καθημερινά ο κάθε ιερεύς και ο πνευματικός ιδιατέρως παίρνει τα σκουπίδια μας και μας καθαρίζει δωρεάν χάριτι Χριστού. Δεν υπάρχει καμμία ανθρώπινη στενοχώρια σε αυτή την μετάνοια. Ο Ιερεύς δεν είναι δικαστής, είναι πατέρας πνευματικός και ανοίγει την αγκαλιά του και εκείνος όπως η μάνα Παναγιά αγκάλιασε την μάνα του Ιούδα και της χάρισε την συγγνώμη που ανέτειλε από τον Τάφο του Αναστάντος Λυτρωτού.Αμήν.

αρχιμανδρίτου π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη,
Ιεροκήρυκος της ι.Μητροπόλεως Ύδρας
εκφωνηθέν εις Ι.Μητρ.Ναόν Τιμίου Προδρόμου Κρανιδίου

σχόλιο στο αποστολικό ανάγνωσμα της Γ Κυριακής του Ματθαίου
απο την προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, κεφάλαιο ε, στιχ. 1-10.