Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

απαντησις σε εκκοσμικευμενο τρόπο ζωής ενός Συγχρόνου Αγίου!

Η μοναχικη υπόσχεση της ακτημοσύνης
Τελειώνοντας η σύνεδρίαση της Σερβικής Συνόδου στο Βελιγράδι,ο πατριάρχης Παύλος ξεκίνησε κατά τη συνήθεια του να πάει στον εσπερινό στον Καθεδρικό Ναό.
Βγαίνοντας είδε στο πάρκινγκ ένα πλήθος από πολυτελή μαύρα αυτοκίνητα και ρώτησε:
-Σε ποιόν ανήκουν αυτά τα αυτοκίνητα;
-Είναι των επισκόπων που ήρθαν για τη σύνοδο μακαριώτατε,του απάντησε ένας ιερέας που τον συνόδευε.
Ω,ο Θεός να τους φυλάει.Με τι θα κυκλοφορούσαν άραγε εάν δεν είχαν δώσει τη μοναχική υπόσχεση της ακτημοσύνης;
Ο καθένας βλέπει ότι θέλει!
Ο διάκονος που συνόδευε τον πατριάρχη στις εξόδους του στο Βελιγράδι διηγείται για το μάθημα που πήρε από αυτόν μια φορά που πήγαιναν στην εκκλησία Μπάνοβο Μπρντο.-Με τι θα πάμε, με το αυτοκίνητο;ρώτησε ο διάκονος.-Όχι,με το λεοφωρειο!,απάντησε κατηγορηματικά ο Πατριάρχης.-Μα το λεωφορείο είναι πάντα γεμάτο και η ζέστη είναι αποπνιχτική.
Και δεν είναι και κοντά.
-Ετσι θα πάμε του λεει κοφτά ο πατριάρχης.-Μακαριώτατε,προσπαθούσε να τον πείσει ο διάκονος.,είναι καλοκαίρι ο κοσμος πηγαίνει για μπάνιο στο νησάκι Τσιγκάλια και οι πιο πολλοί είναι ημίγυμνοι,δεν είναι σωστό…
-Πάτερ.του λέει ήσυχα ο πατριάρχης,ο καθένας βλέπει ότι θέλει!
Αύξηση;Για ποιόν λόγο;
Ο πατριάρχης αρνούνταν πολλές φορές να πάρει και το μισθό του και αρκούνταν στη σύνταξη που είχε ως πρώην επίσκοπος Ράσκα και Πρίζρεν.Τα ρούχα του και τα παπουτσια του τα διόρθωνε μόνος…Του έμεναν και χρήματα από τη μικρή του σύνταξη τα οποία έδινε στους φτωχους και σε άλλες αγαθοεργείες.
Διηγούνται κάποιοι ότι όταν οι ιεράρχες ζητησαν το 1962 αυξηση μισθών ο Παύλος-επίσκοπος τότε-είπε έκπληκτος:’’Γιατί να γίνει αύξηση αφου δε μπορουμε να ξοδεψουμε ούτε αυτά που έχουμε;
Πολυτέλεια.
Οι κάτοικοι του Βελιγραδίου συναντουσαν συχνά τον πατριάρχη Παύλο στο δρόμο,στο τραμ ή στο λεοφωρείο.
Μια φορά ενώ περπατούσε επί της λεοφώρου Πέτρος ο Α΄κατευθυνόμενος προς το πατριαρχείο σταματησε δίπλα του μια Μερσεντες,τελευταιο μοντέλο.
Στο τιμόνι ήταν ο ιερέας μιας πλουσιας βελιγραδινής ενορίας
-Μακαριώτατε, παρακαλώ επιτρεψτε μου να σας πάω όπου επιθυμείτε του λέει περιποιητικά.
Ο πατριάρχης μόλις ανέβηκε ρώτησε:-Πατέρα, ποιανού είναι αυτό το πολυτελές αυτοκίνητο;
-Δικό μου μακαριώτατε!
-Σταματα αμεσως! τον διέταξε ο πατριαρχης.
Κατέβηκε έκανε ταπεινά το σημείο του σταυρου,τον ευλογησε και του είπε:O Θεός να σε προστατεύει!
http://proskynitis.blogspot.com/

σημερα μας λείπουν τα βιωμένα παραδείγματα της εμπράκτου αγιότητος…μας λείπει ενας Παύλος εν Ελλάδι???ο μακαριστός Πατριάρχης ήταν τύπος και υπογραμμός!
Τι να πούμε???μακαρι να του μοιάζαμε…αλλά που…σήμερα στα εκκλησιστικά πράγματα…
Όσοι φορούν απλά άμφια χαρακτηρίζονται γύφτοι ή και μη γνωρίζοντες της λατρείας το μεγαλείο λες και θέλει λαμπερά ενδύματα για να δειχθεί η δόξα της Βασιλειας που φαινόταν στο ταπεινό και μειλίχιο πρόσωπο του μακαριστου αγίου Πατριάρχου Παύλου!
Οσοι δεν θέλουν να παίρνουν χρήματα από τους πιστούς χαρακτηρίζονται βλάκες και γραφικοί και τελικά ή ενδίδουν στην πολυκαιρισμένη συνήθεια ή δεν έχουν άλλο εταιρικό μέλος να τους αναπαύει στους συναδέλφους Πρεσβυτέρους , μένουν φιλοσοφώντες την μοναξιά τους ή φιλοσοφούν μονάζοντες επι δωμάτων πολλών ή λίγων!
Ο Παύλος ο άγιος Γέρων εκείνος ήταν αντιστάρ επίσκοπος, διάκονος Χριστού και των τέκνων αυτού πιστός οικονόμος!
Ήταν φωνη αντιεκκοσμικευμένη, μισούσε κάθε κοσμική εκδήλώση - δραστηριότητα με την έννοια ότι ο κόσμος δεν κοσμεί την σχέση μας με τον Θεό εν υπηρεσία και σχέση αλληλεγγύης αλλά εκείνος μας κάνει υποχείρια του κόσμου και του διαβολικού πνεύματος που υπηρετεί αυτός ο κόσμος, και που η υποδούλωσης του σε αυτόν σημαίνει μαμωνικόν πνεύμα και παγερή αδιαφορία μας για τον Θεό!
Το καταπληκτικό δε είναι ότι αντιδρά χωρίς να ψέγει, αντιδρά χωρίς να μαλλώνει με κανέναν…αλλά αντιδρά στον εαυτό του…δεν αλλάζει τον τρόπο ζωής του ούτε ως μοναχός ούτε ως διάκονος ούτε ως ιερομόναχος ούτε ως επίσκοπος ούτε ως πατριάρχης διότι έχει στόχο να βρίσκει τον Μεσσία σε κάθε στάδιο της ζωής του και όχι να έχει άνεση κοσμική!\
Μακαρία η ευχή του αγίου Πατριάρχου κυρού ΠΑΥΛΟΥ του πατέρα και επισκόπου όλων των Σέρβων να σκέπει και να ευλογεί τους αδελφούς μας κληρικούς και μοναχούς αλλα και τους λαϊκούς Χριστιανούς!
modern father

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Σήμερα βρισκόμαστε 36 χρόνια μετά από την πτώση του αμερικανόφερτου καθεστώτος της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Σήμερα τόσα χρόνια μετά το φόντο μιάς επανάστασης που συγκεντρώνει τον αγώνα και την αγωνία όλης της κοινωνικής διαστρωμάτωσης του λαού της πατρίδος μας είναι μάλλον πολύ επίκαιρο!
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι σήμερα μπορεί να είμαστε σε χειρότερη οικονομική κατάσταση από τότε…μπορεί η χώρα να είναι μέτοχος πολλών παγκόσμιων οργανισμών, ευρωπαϊκών προοπτικών και συνθέσεων και κάθε διεθνούς μετοχής σε συντονιστικά όργανα εξουσίας, αλλά δυστυχώς τα συμφέροντα τα οικονομικά και οι κάθε είδους έμποροι που υπάρχουν εδώ γύρω μας δεν αφήνουν να υπάρχει το δίκαιο του εργάτη, το δίκαιο του χειρώνακτος εργαζομένου, το δίκαιο του υπαλλήλου, το δίκαιο του ιατρού που δουλεύει σε άθλιες συνθήκες, το δίκαιο του οποιουδήποτε που καταστρατηγείτε στην τελική μορφή του και η λίστα μπορεί να γίνει ατελείωτη…δάσκαλοι, επιστήμονες, χτίστες, υδραυλικοί…οι πάντες ταλαιπωρούνται…και ταλαιπωρούν, παρανομούν ή μάλλον εξαπατούν για να ζήσουν, έχει γίνει η εξαπάτηση μια μορφή επανάστασης απέναντι σε ένα κράτος που το κλέβουν διότι ξέρουν ή μάλλον νομίζουν ότι δεν μπορεί να τους χορηγήσει τα απαραίτητα σε υγεία, παιδεία και αξιοπρεπή διαβίωση!
Ένα κράτος που «κλέβει» και δεν υπολογίζει του υπηκόους του, τότε είναι απάνθρωπα σαδιστικό και σαδιστικά απάνθρωπο!
Σήμερα το «Πολυτεχνείο ’ 73» μας θυμίζει την πτώση της θύρας εισόδου της Σχολής και αυτή η πόρτα είναι η πόρτα των δικαιωμάτων του ανθρώπου που γκρεμίζουν όσοι κυβερνούν (κάθε συλλογικότητα) και καταστρατηγούν το κάθε δικαίωμα μας!
Το ψ ω μ ί, δηλαδή το δικαίωμα στην εργασία και επιβίωση μας, έχει γίνει αμφισβητούμενο , δυστυχώς καταντήσαμε να χαιρόμαστε με το επίδομα ανεργίας το οποίο λαμβάνουν παιδιά που έπρεπε να απαιτούσαν την εργασία που τους έταξαν κάποιοι πολιτικοί και πολιτικάντηδες!
Έχει γίνει το θέμα εντελώς πνευματικό, ο άνθρωπος που αγαπά τον Θεό δεν μπορεί να αγνοεί τον συνάνθρωπο του που πεινά και συνθλίβεται από τα των διεθνών παγκοσμιοποιημένων οργανισμών συμφέροντα…ζητάς εργασία και δουλεύεις φθηνά και εκείνοι (τα αφεντικά –που δεν είναι πια προϊστάμενοι και υπάλληλοι, αλλά αφεντικά και δούλοι –οι εργαζόμενοι-, αφού από οκτάωρο χτυπούν 10 -12 ωρο και δεν διαμαρτύρονται διότι αν απολυθούν δεν ξέρουν πως θα ζήσουν!)με διάθεση καμμόρας και μαφίας δεν σε αφήνουν να χαρείς τον κόπο σου…δουλεύουν πολλοί και διάφοροι και όχι μόνον αλλοδαποί (που και γι’ αυτούς είναι απαράδεκτο) αλλά και πολίτες αυτού του κράτους με δικαιώματα καταστρατηγημένα:
1. ωράριο απάνθρωπο.
2. συνθήκες εργασίας πρωτόγονες.
3. σχέσεις εργατών – εργοδοσίας ακαθόριστες
4. ασφαλιστική εξασφάλιση με «εναέρια ελεύθερη πτώση» που οδηγεί στην αυτοκαταστροφή.
5. διάθεση αποχαύνωσης λόγω της καθημερινότητας που συνθλίβει την σκέψη και τα δικαιώματα!
Δυστυχώς πολλοί από τους πολιτικούς δεν ενδιαφέρονται για τον πολίτη …αλλά πολιτεύονται για την δική τους τσέπη, προς ίδιον όφελος, …χειρότερα και από τους συνταγματάρχες που είναι τώρα εντός της φυλακής…
Στο δημοκρατικό παρελθόν της χώρας από το 1974 έως σήμερα υπάρχει περιθώριο να αποκτηθούν παράνομα χρήματα και περιουσιακά στοιχεία δήθεν νόμιμα σε μια ή δυο τετραετίες και κανείς να μην επέμβει!
Κλέβουν , αποκτούν και καταστρατηγούν κάθε έννοια νομιμότητος και ηθικής υπόστασης τους και κανείς δεν τους ελέγχει…τύφλα να έχει η μαφία, που έχει εδώ γίνει καθεστώς εναλλαγής των δύο πολιτικών χώρων που αλλάζουν την εξουσία όπως αλλάζει ένας ξάδελφος με τον εξάδελφο του μπλούζα για να βγεί έξω και δυστυχώς «χαμένοι από χέρι, χαμένοι και οι δυό…λόγια, λόγια, λόγια ψεύτικα» ακούμε από τους δύο πόλους εξουσίας κάθε μέρα εμείς οι άνθρωποι οι απλοί και καθημερινοί!
Π α ι δ ε ί α: είναι μια πονεμένη ιστορία στην ελληνική επικράτεια, τι είναι η παιδεία η ελληνική? Πως νοηματοδοτείται? Τι μπορεί να προσφέρει σε εμάς σήμερα?
Η ελληνική παιδεία έχει μια έντονη ιστορική προοπτική που μπορεί αν ειδωθεί σωστά και διδαχθεί επίκαιρα να ανδρώσει απογόνους του αρχαίου, ανατολικό-ρωμαϊκού (βυζαντινού) και νεοελληνικού παρελθόντος, υπερήφανους για τους προγόνους τους που πολέμησαν την αποχαύνωση και τον Ξέρξη, την αποϊεροποίηση και τον Τούρκο (ή μάλλον τον Οθωμανό, διότι με τους σημερινούς τούρκους ποιο πολλά μας συνδέουν παρά μας ενώνουν),την επέλαση των βαρβάρων και τον «συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης» (έτσι κάποιοι βλέπουν την μικρασιατική καταστροφή, που μπορεί να ξεκίνησε λανθασμένα από τους εν Ελλάδι έλληνες, αλλά η καταστροφική μανία των Τούρκων ήταν άνευ προηγουμένου βαρβαρώδης) την κατοχή και τον Γερμανοϊταλικό άξονα μαζί με την βουλγαρική απειλή…η παιδεία μας ομιλεί για την Εκκλησία της Ελλάδος και την ορθόδοξη πίστη που έγινε η τροφός και μάνα του έθνους…(αν και σήμερα πολλοί στρέφονται εναντίον της για δικά μας λάθη…)άσχετα με την σχέση κράτους – Εκκλησίας είναι απαραίτητο να διδάσκεται η πίστη στο Ευαγγέλιο του Χριστού, για να γνωρίζουν οι πάντες το πολιτισμικό υπόβαθρο της χώρας από την οποία κατάγονται ή τους φιλοξενεί!
Όπως αν εγώ έμενα στην Κορέα έπρεπε να μελετήσω στοιχεία του κορεατικού πολιτισμού εν οίς στοιχείοις είναι και η θρησκευτική παράδοση του βουδισμού για να κατανοώ το περιβάλλον στο οποίο βρίσκομαι!
Η παιδεία η νεοελληνική εξέπεσε σε εκπαίδευση!
Σε συλλογή και συσσώρευση πολλές φορές άχρηστων πληροφοριών…που δεν έχουν όφελος να δώσουν στα παιδιά αλλά να τα φορτίσουν ψυχοσωματικώς αρνητικά τα παιδιά προς το σχολικό περιβάλλον! (εδώ δεν φταίνε τόσο οι δάσκαλοι και καθηγητές αλλά ο σκόπελος του εξ Εσπερίας και μέσω υπουργείου παιδείας σταλέντος αναλυτικού προγράμματος…αλλά και τι να κάνουν οι διδάσκαλοι κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας που είναι μερικοί ωρομίσθιοι, άλλοι αναπληρωτές –που τώρα είναι στο έλεος του Θεού και μιάς κυβέρνησης που έδειχνε μια βάρκα άδεια γεμάτη ελπίδα να εισορμήσουν και τελικά ήταν ένα καλοστημένο αντιτορπιλικό- και ταλαιπωρούνται από τον δήθεν αδιάβλητο ασέπ)! Ο κόπος πολλών εξ αυτών είναι άξιος συγχαρητηρίων και επαίνων αφού πονούν και αγαπούν τους μαθητές τους και τους μαθαίνουν όσα έμαθαν και εκείνοι από τις μελέτες και τους δικούς τους δασκάλους!
Ε λ ε υ θ ε ρ ί α :
Τελικά είναι μεγάλο θέμα το θέμα της ελευθερίας,!
Αν σε κάτι διαφέρει ο άνθρωπος από τα ζώα δεν είναι ούτε ο νους αφού νοητικό σύστημα έχουν και άλλα ζώα, ούτε η γλώσσα αφού γλωσσικό σύστημα (μάλλον καλύτερα γλώσσα επικοινωνίας έχουν όλα τα ζώα), ούτε η σχέση τους σε κοινωνική συνύπαρξη αφού πολλά ζώα ζουν σε αγέλες αλλά η ελευθερία είναι το μοναδικό αγαθό, μυστήριο, προσόν, δώρο που έχει ο άνθρωπος σε σχέση με τα άλλα όντα!
Κανείς δεν χρειάζεται να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες του γιατί και πώς η ελευθερία είναι το πανυπέρτερο αγαθό επί γης…γιατί η Ελευθερία μας ενώνει ή μας χωρίζει από τον Θεό, τον (συν-)άνθρωπο, την κτίση άλογη και έλλογη
Πώς υπάρχει εν Ελευθερία ο άνθρωπος? υπάρχει όταν είναι αδούλωτος στην εγωπάθεια του, αντίθετος στην αποχαυνωτική ευμάρεια του πολιτισμού μας, αντίθετος στο συστημ(ατ)ικό εναρμονισμό μας με την καθεστηκυία τάξη, δηλαδή αντίθετος σε ότι από άνθρωπο τον εξομοιώνει με την άλογη φύση όχι βιολογικά αλλά ενστικτωδώς! Δεν μπορεί ο άνθρωπος να γίνει ζώο αλλά μπορεί να αλλοτροιώσει το «είναι» του και να είναι του και να είναι χειρότερο από το ζώο…αφού το ζώο δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο αλλά ο άνθρωπος μπορεί ελεύθερα να διαλέξει κάθε είδους αγαθό και την σχέση του με τον μόνον Αγαθόν που είναι ο Κύριος μας!
Μακάρι το «Πολυτεχνείο» να νοηματοδοτεί ένα επαναστατικό τρόπο βίωσης των πραγμάτων!

modern father

περι Πολυτεχνείου

Το Πολυτεχνειο ηταν η αιωνια γιορτη.Η εξεγερση!
Νοεμβρίου 16, 2009 in Πολιτική-Κοινωνία των πολιτών | Leave a comment
Ενα ποιήμα του Μιχάλη Κατσαρού. Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ
Η διαθήκη μου
Αντισταθείτε
σ’αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί – εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
Μιχάλης Κατσαρός
Κατσαρός
Το δικο μου “Πολυτεχνειο”
Το Πολυτεχνείο δεν ηταν μια σταγονα
που επεσε απο τον ουρανο και χαθηκε στην ερημο της ιστοριας.
Σιγουρα δεν ηταν στεφανι στο Ηρωον
λογοι με λογια επαναλαμβανομενα
τυπος χωρις ουσια
ακαταλαβιστικες φρασεις για ηρωες και για νεκρους.
Το Πολυτεχνειο ειναι ενας κρικος
στην αλυσιδα της ανατασης της ανθρωπινης ψυχης
εδω και παντου
οταν η φωνη ξεσπα αδιαμεσολαβητη , καθαρια , ανεξελεγκτη.
Το Πολυτεχνειο ηρθε απο το χτες
και εξακοντισε το πυρηνο μηνυμα του στο αυριο
ξανα και ξανα
το Πολυτεχνειο ζει μεσα στους αγωνες του σημερα.
Οι υπολοιποι (καταναλωτες ανθρωποφαγοι της ιστοριας)
αιωνιοι αντιπαλοι οσων δημιουργουν τον κοσμο
βυθισμενοι παντα στην πολυθρονα σας να κρινετε οσα κανουν οι αλλοι
σωπαστε τουλαχιστον σημερα.
Λιγη ντροπη δεν βλαφτει
Το Πολυτεχνειο ειναι η δικια μας γιορτη
γιορτη τραγουδι, τρεχαλα, γεννα, περιπετεια, δημιουργια
ενα αγριμι ελευθερο που στο περασμα του χαραζει μονοπατια
δεν την νιωθετε, δεν την καταλαβαινετε
αυτη τη γιορτη
(ειναι η ιδια μας η ζωη)
δεν θα σας τη χαρισουμε ποτε να παιξετε μαζι της.
Θα την σκοτωσετε.
http://hermionidanews.blogspot.com/2008/11/blog-post_16.html
http://sikam.wordpress.com/


αντισταθείτε…
αντισταθείτε…
αντισταθείτε…
αυτό είναι το μήνυμα του Πολυτεχνείου : αντίσταση θα πάρω ενότητα και αγώνα για να βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί!
Δεν μπορεί κανείς να κάνει δικό του το «Πολυτεχνείο» δεν ανήκει σε κανέναν ούτε σε αριστερό ούτε σε δεξιό, ούτε μόνον σε μετριοπαθή ούτε στον ηττοπαθή πολιτικό, δεν ανήκει ούτε στον επιστήμονα ούτε στον εργάτη, ούτε στον υπουργό ούτε στον κληρικό, ούτε σε κάθε εξουσιαστή και σε κάθε εξουσιαζόμενο, ανήκει σε καθέναν από εμάς, ανήκει σε όλους και στους «κόντρα διαβόλους»!
Χρόνια μας πολλά!


Modern father


Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

ευσεβιστικός ατομισμός και εκκλησιαστικος εγκεντρισμός

«Από τον 7ο αιώνα και μετά, το κίνημα που συνέχισε την παράδοση του Γνωστικισμού στη Μικρά Ασία, Συρία, Μεσοποταμία και Θράκη ήταν λοιπόν οι Παυλικιανοί. Ονομάστηκαν έτσι για την εξαιρετική τιμή που απέδιδαν στον Απόστολο Παύλο και στη διδασκαλία του. Δέχονταν τον οντολογικό δυαλισμό του Μαρκίωνα, την «κατά δόκησιν» ανθρώπινη παρουσία του Χριστού, απέρριπταν την εβραϊκή παράδοση και την Παλαιά Διαθήκη, αλλά και τις εκκλησιαστικές ιεροτελεστίες, τον κλήρο, τους ναούς, τις εικόνες, την προσκύνηση των αγίων. Ονόμαζαν μόνο τους εαυτούς των «Χριστιανούς», ενώ όσους ανήκαν στην Εκκλησία τους αποκαλούσαν «Ρωμαίους»: άγευστους της Χάρης και της σωτηρίας. Συμπτώματα που σαφώς μαρτυρούν την θρησκευτική άρνηση του εκκλησιαστικού γεγονότος και των θεσμικών εκφάνσεων, την υποκατάσταση του από έναν ευσεβιστικό ατομοκεντρισμό – την απευθείας ατομική πρόσβαση στη σωτηρία.»

Χρήστου Γιανναρά, “Ενάντια στη θρησκεία”, εκδ. Ίκαρος, σσ. 257- 258.

Περιδιαβαίνοντας την πατρίδα μας πολλές έχουμε μαρτυρίες για τον χριστιανικό της χαρακτήρα συνιφασμένο με το ιστορικό της παρελθόν!

Δυστυχώς πολλοί θέλοντας να σκιαμαχήσουμε νε αυτό το παρελθόν με μια αναγκαστική μονοκονδυλιά προσπαθούν να το διαγράψουν και δικαιολογημένα -κατ’ εμέ- διότι η παρουσία του Χριστού σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας, τους ελέγχει παντοιοτρόπως και σκαλίζει το περιβόλι της καρδιάς τους που στο βάθος αγαπά και σέβεται τον Ιησού Χριστό.


συνεχίζεται....

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

περι της Αγίας Άννης...

Δεν ξέρω γιατί και ποιος προκαλεί αυτή την έριδα περί της μοναχής που άνευ αδείας και ευλογίας του επισκόπου τείνει να έχει καταλάβει πραξικοπηματικά το παρεκκλήσιον της ενορίας των Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου, την αγία Άννα…
Εκκλησιαστικώς το θέμα είναι απλούν, αφού ο επίσκοπος απεφάσισε ότι το «μοναστήρι» που δεν είναι νομίμως και κανονικώς ιδρυμένο ως μονή, να μην κατοικηθεί ακόμη, δεν μπορεί κανείς να επιβάλλει την παρουσία του!
Ο μοναχός(ή μοναχή) δεν αποφασίζει μόνος του και αυθαιρέτως όταν η Εκκλησιαστική Αρχή θελήσει να μην γίνει αυτό που εκείνος είχε αποφασίσει, ο μοναχός κάνει υπακοή και ποιεί το θέλημα του επισκόπου.
Ο επίσκοπος είπε στην μοναχή να αποσυρθεί και να εγκαταβιώσει σε άλλο μοναστήρι!
Δεν της είπε απλά να φύγει από την αγία Άννα…δεν είναι τσιφλίκι κανενός και ιδιαιτέρως κάποιας που ήλθε μόλις προ λίγων μηνών εδώ…δεν έχει κανένα δικαίωμα η μοναχή να προκαλεί τριγμούς στην τοπική εκκλησία!
Ένας άλλος στο παρελθόν ευαίσθητος μοναχός (και ουχί αιθεροβάμων αναίσθητος που κάνει το θέλημα του!)διέγνωσε ότι στην τοπική Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ξέσπασε το θέμα της αμφισβήτησης της προσωπικής του εκλογής στο θρόνο του Επισκόπου ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος παραιτήθηκε του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως και δεν θέλησε να επιβάλλει τον εαυτό του ετσιθελικώς και με την υποστήριξη κοσμικών μέσων(ως είναι εν τη περιπτώσει μας, η συλλογή υπογραφών).
Που ακούστηκε μοναχή να μαζεύει υπογραφές για να εγκαθιδρυθεί σε μοναστήρι στο οποίο ούτε ένα λιθαράκι δεν έχει βάλει εκείνη ούτε πνευματικό ούτε υλικό!
Θα πείτε πολλοί ότι δεν τις μαζεύει εκείνη αν δεν το ήθελε να γίνει θα το είχε σταματήσει…δεν μπορεί ένα πνευματικό κεφάλαιο να θέλει να επιβληθεί με κοσμικά κριτήρια, τον μοναχό τον επιβάλλει η προσευχητική διάθεση του και μάλλον αυτή είναι άγνωστη οδός για πολλούς από όσους συλλέγουν υπογραφές και γνώμες!
Η Εκκλησία είναι του Χριστού, ούτε δική μου ούτε μοναχού ούτε κανενός και αποφασίζουν όργανα διακονίας ως είναι ο Επίσκοπος και οι κληρικοί του με τη γνώμη του λαού!
Εύχομαι να λυθεί το θέμα όχι κοσμικά αλλά πνευματικά!
modern father