περι Πολυτεχνείου

Το Πολυτεχνειο ηταν η αιωνια γιορτη.Η εξεγερση!
Νοεμβρίου 16, 2009 in Πολιτική-Κοινωνία των πολιτών | Leave a comment
Ενα ποιήμα του Μιχάλη Κατσαρού. Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ
Η διαθήκη μου
Αντισταθείτε
σ’αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί – εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
Μιχάλης Κατσαρός
Κατσαρός
Το δικο μου “Πολυτεχνειο”
Το Πολυτεχνείο δεν ηταν μια σταγονα
που επεσε απο τον ουρανο και χαθηκε στην ερημο της ιστοριας.
Σιγουρα δεν ηταν στεφανι στο Ηρωον
λογοι με λογια επαναλαμβανομενα
τυπος χωρις ουσια
ακαταλαβιστικες φρασεις για ηρωες και για νεκρους.
Το Πολυτεχνειο ειναι ενας κρικος
στην αλυσιδα της ανατασης της ανθρωπινης ψυχης
εδω και παντου
οταν η φωνη ξεσπα αδιαμεσολαβητη , καθαρια , ανεξελεγκτη.
Το Πολυτεχνειο ηρθε απο το χτες
και εξακοντισε το πυρηνο μηνυμα του στο αυριο
ξανα και ξανα
το Πολυτεχνειο ζει μεσα στους αγωνες του σημερα.
Οι υπολοιποι (καταναλωτες ανθρωποφαγοι της ιστοριας)
αιωνιοι αντιπαλοι οσων δημιουργουν τον κοσμο
βυθισμενοι παντα στην πολυθρονα σας να κρινετε οσα κανουν οι αλλοι
σωπαστε τουλαχιστον σημερα.
Λιγη ντροπη δεν βλαφτει
Το Πολυτεχνειο ειναι η δικια μας γιορτη
γιορτη τραγουδι, τρεχαλα, γεννα, περιπετεια, δημιουργια
ενα αγριμι ελευθερο που στο περασμα του χαραζει μονοπατια
δεν την νιωθετε, δεν την καταλαβαινετε
αυτη τη γιορτη
(ειναι η ιδια μας η ζωη)
δεν θα σας τη χαρισουμε ποτε να παιξετε μαζι της.
Θα την σκοτωσετε.
http://hermionidanews.blogspot.com/2008/11/blog-post_16.html
http://sikam.wordpress.com/


αντισταθείτε…
αντισταθείτε…
αντισταθείτε…
αυτό είναι το μήνυμα του Πολυτεχνείου : αντίσταση θα πάρω ενότητα και αγώνα για να βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί!
Δεν μπορεί κανείς να κάνει δικό του το «Πολυτεχνείο» δεν ανήκει σε κανέναν ούτε σε αριστερό ούτε σε δεξιό, ούτε μόνον σε μετριοπαθή ούτε στον ηττοπαθή πολιτικό, δεν ανήκει ούτε στον επιστήμονα ούτε στον εργάτη, ούτε στον υπουργό ούτε στον κληρικό, ούτε σε κάθε εξουσιαστή και σε κάθε εξουσιαζόμενο, ανήκει σε καθέναν από εμάς, ανήκει σε όλους και στους «κόντρα διαβόλους»!
Χρόνια μας πολλά!


Modern father