αδέκαστος ιστορία και ελληνικη διαθεσις

"Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, γράφει ο δικαστής, ο Έλληνας αποκαλύφθηκε πάντοτε κατώτερος από τις περιστάσεις, αν και από διανοητική άποψη, κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά και εγωιστής, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά γεμάτος προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής. Έκτισε τον Παρθενώνα και αφού μέθυσε από την αίγλη του, τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος των έριδων, ανέδειξε τον Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει, θαύμασε τον Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει, υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον καταδιώξει, γέννησε τον Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει, έφερε το 21 για να το διακυβεύσει, δημιούργησε το 1909 για να το λησμονήσει. Τριπλασίασε την Ελλάδα και παραλίγο να τη θάψει. Κόπτεται τη μία στιγμή για την αλήθεια και την άλλη μισεί αυτόν που αρνιέται να υπηρετήσει το ψέμα. Παράξενο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο, εγωπαθές και σοφόμωρο, ο Έλληνας. Λυπηθείτε τον, θαυμάστε τον αν θέλετε. Κι αν μπορείτε προσπαθήστε να τον ταξινομήσετε"

http://ermionida1.blogspot.com/

Πρώτη διαπίστωση του κειμένου αυτού είναι η εξής, ότι όλα έχουν μια δικαιοσύνη που θα κρίνει το τ ί και το π ώ ς των πραγμάτων που μας περιβάλλουν! Μια διαδικασία που θα αποδώσει στο καθένα κατά τα έργα αυτού!
Ο Έ λ λ η ν είναι ένας πολίτης του κόσμου αυτού με δυνατότητα να έχει πολύ την έλλογο έφεση, να σκέπτεται θαυμάσια και να αποφασίζει με περίσκεψη αλλά πολλές φορές αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων, ελάχιστος στον όγκο των ευθυνών του, επιλήσμων των καθηκόντων του και άνθρωπος της προχείρου σχολής, έχουσα η σχολή αυτή, ως μορφή μεταμφίεσεως κοινήν προς όλους τους έχοντας την ατιμίαν να είναι μέλη της, την του χοίρου «αμφίεσιν», κατά τον ψαλμωδό που λέγει ότι συνανεστράφην με κτήνη και έγινα όμοιως τους (παρασυνεβλήθην τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθην αυτοίς!)!

modern father