Αυτοκριτικά κεφάλαια ιερατικού (κληρικού) ήθους.

Αυτοκριτικά κεφάλαια ιερατικού (κληρικού) ήθους.

Στη στήλη αυτή που εγκαινιάζουμε θα παίρνουμε τις γνώμες γνωστων και φίλων που μας εκθέτουν, αλλά και δικές μας σκέψεις και δεν θα εκφράζουμε ανέξοδα γνώμες και θέσεις για άλλους αλλά για εμάς τους ίδιους, και προσωπικώς για τον εαυτό μας!
Μας λένε στους κληρικούς του αιώνος τούτου του απατεώνος ότι είμαστε σ τ υ γ ν ο ί ε π α γ γ ε λ μ α τ ί ε ς και απαντούμε όταν διακονούμε με συνέπεια και φόβο Θεού τους αδελφούς μας εσείς δεν θέλετε την ποιμαντική μας παρατήρηση και ποιοτική μας παρέμβαση στο χώρο της προσωπικής θρησκευτικότητος σας!
Αλλά θέλετε αντί πατέρα ένα πάτρωνα, αντί γελαστό και μειλίχιο παπά έναν σκιερό και αγέλαστο δυνάστη! Θέλετε έναν ρυθμιστή και λεπτομερειών της καθημερινότητος σας και όχι έναν ελεύθερο συναθλητή ή έναν έμπειρο παιδοτρίβη να σας συμπαρίσταται!
Πόνος και δάκρυα στάζουν τα άμφια μας και τελικώς δεν θέλετε την ανάπαυση του πόνου σας αλλά την εγωτική σ(-μ-)ας κατοχύρωση και τον «υιικό» εγκλωβισμό του Θεού Πατέρα σας στην τσέπη του παντελονιού σας … Θέλετε όχι τον Θεό μύστη του προσωπικού έναθλου αγώνος της εν-Χρίστωσης σας και της ελευθέρας κοινωνίας μαζι Του, αλλά έναν Χριστό δύσ-χρηστο και α-Χριστο, δηλαδή στο περιθώριο της καρδιάς σας και στην αστένωτη στένωση του «είναι» σας, της ύπαρξης σας, εκεί που δεν υπάρχει περιθώριο να αλλάξουμε κάτι αλλά όλα τα έχουμε παραλάβει και τα διατηρούμε μουσειακά! Επίσης ένα Χριστό χωρίς να είναι ο Χριστός του δυναμικού κηρύγματος της Εκκλησίας, έναν Χριστό φιλόσοφο αλλά όχι Σοφό Θεό, έναν Χριστό δυναμικό αλλά όχι έχοντας την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, έναν Χριστό αποδυναμωμένο και απαράδοτο στους ανθρώπους από τον Ίδιο αλλά αποκαλυπτόμενο από εμάς τους ίδιους προβάλλοντας τον εγωκεντρισμό μας και την φιλαυτία μας!
Με αυτές τις στρεβλές αρχές και προϋποθέσεις όλοι μας δεν μπορούμε να πούμε ότι ένας επαγγελματισμός σήμερα του ιερατικού διακονήματος και κληρικού λειτουργήματος εν τη Εκκλησία δεν μπορεί να υφίσταται! Πρέπει ο Πρεσβύτερος της Θείας Χάριτος να έχει επαγγελματισμό όχι σε οικονομικά πρότυπα αλλά σε οριακά και οριοθετημένα σημεία! Είναι αναγκαίο το ενοριακό γραφείο και το εκκλησιαστικό σώμα θέλει ωράριο να βλέπει τον πατέρα του!
Αυτός ο επαγγελματισμός επιβάλλεται , όμως ο χρηματοπιστωτικός επαγγελματοειδής (στρεβλούμενος και εξαθλιωτικά εμφανιζόμενος ενώπιον των παιδιών του) ιερατικός βίος είναι ά-θεος και α-σταύρος (σωστότερα ασαταύρωτος) βίος!

modern father