Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012
Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012
αν όλα τα παιδιά της γης...
έχω μέρες, αδελφοι μου αναγνωστες και φίλοι επισκέπτες τόσο πολύτιμοι, που ακούω για καταγραφή των παιδιών των αλλοδαπών εν Ελλάδι στα σχολειά μας, και καταμέτρηση και έξοδος και χιλια δυο ανθελληνικά βαθύτατα (αφου πάντα η Ελλάδα ήταν φιλόξενη και βαθύτατα βοηθητική σε όσους είχαν αναγκη) και ξενοφοβικώς ρατσιστικά! και λέω για ονομα του μεγαλου Θεού ημών, οχι του κατασκευάσματος "θεού" που πρεσβεύουν οσοι ειναι μισαλλόδοξοι ρατσιστές...δεν φταίνε τα παιδιά αυτά τα ευλογημένα...
εγω, πάντως, το χέρι το βέβηλο του παπα του αμαρτωλού τα έράντισα όλα με αγιασμό και έδωσα τον τίμιο σταυρό να τον φιλησουν όλα τα μικρά παιδιά που με την χάρη του Θεού ηγίασα στα νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία αφου ο Θεός μας για όλους εγινε θυσία!
ο μεγας αποστολος Του ο θειος Παύλος τονίζει...έγινα τα πάντα τοις πάσι ινά τινάς σώσω!ντροπη να λεμε τέτοια πράγματα...η λυσις εδόθη υπο των ιστορικών μορφών...όταν εζητηθη λίστα αλλοδαπών-τότε εβραίων-(ειναι και της μοδός πλέον) απο τους: μακαριστο Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνο και αειμνηστο Μητρ.Ζακυνθου Χρυσόστομο, ο πρώτος συνεννοήθη μετα του Αγγελου Εβερτ και εδιδαν εις όλους ελληνικάς ταυτότητας με χριστιανικά ονόματα (χωρίς να περιπαίζουν το άγιο Βάπτισμα) και ο δεύτερος ανέγραψε στην λίστα το όνομα Του μόνον και την παρέδωσε!εμεις τέτοια ελληνική και χριστιανική παράδοσιν έχουμε και τίποτε άλλο!!!!!!!
δεν θα ηταν χριστιανικό να πασχίζω να ξεριζώσω το δένδρο της θυσίας του Τιμίου Σταυρού απο της καρδιάς το ωραιο φύλλωμα ενώ ταυτόχρονα να θελω να τον καμαρώνω (και το γράφω με ελληνική περιφάνια και συναίσθηση βαθύτατη) στο κοντάρι και στης σημαίας μας το ιερό πανί και το αιματοβαμμένο νήμα!
αυτα είναι αντιφαντικά, ανθελληνικά και αντιχριστιανικά!
εχει κανείς διαφορετική άποψη ας την εκφράσει!ελευθερα και ντόμπρα!!!!
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012
ΑΡΤΕΜΗΣ - ΜΑΞ (ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ) μουσικη απάντηση στους εχθρευομένους τον πατέρα Παίσιο!
τρείς ωρες να αναλύαμε την προσωπικότητα του Γέροντος πατρός Παϊσίου δεν θα μπορουσαμε να εκφράσουμε αυτο που λέγει στο τέλος το τραγούδι ότι στη φυλακή που είναι ο Αδης κανεις άλλος δεν ωφέλησε τον φυλακισμένο παρα ενα βιβλίο του πατρος Παϊσίου!
ποσο μας ωφελει το διαβασμα τετοιων αναγνωσματων και ποσο ανακαινίζει τις θανατοειδής και θανατο-δαρμένες υπάρξεις μας!
modern father
αφιερωμενο στην γερμανιδα επισκεπτη μας
στην κυρία καγκελάριο Μέρκελ αφιερωμένο και εις τους Έλληνες πολιτικούς(αμφιβάλλω αν είναι-ήσαν- αγνοί στις προθέσεις τους, όλα έγιναν για να περνούν καλά) που έπαιρναν τα δανεια και τα έτρωγαν...ενω τώρα όλα τα ρίχνουν στο λαό και εκείνος πληρώνει το μάρμαρο ενω το έχει επι του στήθους του ως ταφοπλακα!!!αναθεμα σας εξυγχρονιστές δήθεν, ευρωλιγούρηδες που μας καταστρέψατε!!!
Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012
Μὴ κλαῖε!!!
"Μ ὴ κ λ α ῖ ε"(γ΄κυριακή του Ευαγγελιστού Λουκά)
Αυτό είπε ο Κύριος μας στην λυπημένη μάνα του μονάκριβου υιού της χήρας στην "ωραιόπολη" της Ναϊν (αφού Ναϊν σημαίνει ωραία).
Η συντροφιά του Ιησού χαρούμενη μετά απο όσα θαυμάσια θεραπευτικά ενήργησε εις τον δούλον του εκατοντάρχου ο θεάνθρωπος Διδάσκαλος και ενώ πολλά τινά θα συμβούν εις την αποστολικήν διακονίαν πλησίον του Χριστού εκεί όλως παραδόξως αλλά όχι αναιτίως ξεχνιέται η χαρά τους και συναντώνται με την λύπη προσωποιημένη.
Με μιά οχι αναιτίως θρηνοδούσα μάνα, που έχασε το στήριγμα της, έχασε τη γη κάτω απο τα πόδια της και έσβησε η χαρά της ζωής στο πρόσωπο της μόνον με τον θάνατο του υιού της.
ο Χριστός και ενω ξέρει ότι όλα μπορεί να τα κάνει πράξη και μεσα σε αυτά και την νεκρανασταση του νεαρού, δεν ερευνά ούτε την πίστη της χήρας, ούτε την διάθεση της γυναικάς, αλλά της ζητά να σταματήσει τον θρήνο, να αφεθεί στην Ελπίδα Του Ιδίου και να γευθεί την χαρά του γιού της ζωντανού ανάμεσα τους και πλέον να είναι ο νέος ξανα η βακτηρία της στο διάβα της ζωής.
Της έκαμε την χάρη να γίνει η χάρις του Θεού σωτήριος λύτρωση απο τον πονο και τον φόβο του θανάτου! εγινε η εγερσις σαν απο ύπνο ελαφρό σε κρεββάτι βασιλικό και όχι ταφικό κράββατο, η μανα αφου την είχε σπλαχνισθεί ο Χριστός μας πρώτα, εκείνη ύστερα σταμάτησε τον θρήνο για να μπορεί ψύχραιμα να βιώσει την ανασταση του γιού της.
Επαυσε κάτι που έκανε γοερά και ένοιωσε κάτι που βίωσε σιωπηλά...επαυσε να θρηνεί και χάρηκε την "θανή" του γιού της αφού γνώρισε τον Σωτήρα και Λυτρωτή του γιού της και της ίδιας.
Εκείνη (η χήρα γυναίκα) έγινε μάρτυρας της αναστάσεως, έγινε απόστολος χαράς και κήρυκας πίστεως ...ενω μέχρι πριν στη γη κειτόταν πονεμένη, λύπη έθλιβε την υπαρξη της και αθεϊα(θα λέγαμε με σημερινά δεδομένα) κατέκλιζε την ψυχή της.
Ο γιός της το σημείο της θαυματουργίας και της σωτηριώδους πορείας του Χριστού στη γη ήταν νεκρός και ανέζησε, ήταν χαμένος στο σκοτάδι του θανάτου και βρέθηκε...
και οι μαθητές οι κατα τα άλλα αποσβολωμένοι, έμαθαν πως ειναι να έχεις πατέρα τον Θεό (που αποκαλύπτεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού), που δεν σε ξεχωρίζει επειδή είσαι απόστολος Του, αλλά σε διδάσκει καθημερινά με ποικίλους τρόπος, πόσω δε μάλλον με τέτοια παρέμβαση στους νόμους της φύσεως, νικήθηκαν προσωρινά οι ανθρώπινες συνθήκες και οι όροι της φύσεως.
όλα ήρθαν διαφορετικά αφού η μάνα σταμάτησε να κλαίει και πήρε την ζωή του γιού στα χέρια της...αν μεμψημοιρούσε μπορεί αλλιώς να εγένετο ο ευαγγελικός διάλογος Θεού και ανθρώπου, Ιησού και μαθητών του, χήρας και γιού, αν έκλαιε όλα μπορεί να ήσαν αλλιώς και εμεις να μην είχαμε αυτή την ευαγγελική μαρτυρία της δυνατότητος του Θεού να εξουσιάζει καθετι που φαίνεται πελώρια δυναμικό και δυναμικά πελώριο στα ανθρώπινα μάτια, που συχνά σε παρόμοιους θανάτους βουρκώνουν εκφράζοντας απιστία και δειλία ενώ είναι έτοιμοι να εκτελέσουν μαραθώνιο επιτυχίας και σωτηρίας με συμπαραστάτη τον Χριστό χωρίς κλάμα και οιμωγή! Αμήν.
(αν και δεν έχει πολύ σχέση με το σημερινό εκφωνηθέν εντός του ναού, το αφιερώνω στον σημερινό συλλειτουργό μου της 7ης Οκτωβρίου 2012 στον ναό του Αγ. Νικολάου)
modern father
περι "συζυγου" του Ιησού
Και η πολύφερνη νύφη Μαρία Μαγδαληνή; Ο καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Πέτρος Βασιλειάδης επισημαίνει ότι
«δεν υπάρχει καμιά απολύτως ιστορική
ένδειξη, ή έστω υποψία, ότι η Μαγδαληνή
ήταν πόρνη, ερωμένη ή σύντροφος του Ιησού.
Αντίθετα, είναι πέρα για πέρα επιβεβαιωμένο
ότι ήταν προβεβλημένη μαθήτριά του,
απόστολος των αποστόλων». Ηταν η ταύτισή της με άλλες ανώνυμες γυναίκες που αναφέρονται στα ευαγγέλια και η εξίσωσή της με μετανοημένη μοιχαλίδα από τον Πάπα Γρηγόριο τον Μέγα τον 6ο μ.Χ. αιώνα που παγίωσαν «τον μύθο της Μαρίας της Μαγδαληνής ως της πόρνης με τη χρυσή καρδιά». Η Μαρία Μαγδαληνή υπήρξε επομένως θύμα των περιστάσεων. Μένει να φανεί αν το ίδιο συνέβη και με την Κάρεν Κινγκ.
http://e-theologia.blogspot.gr/2012/10/blog-post_972.html
http://e-theologia.blogspot.gr/2012/10/blog-post_972.html
Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012
αθεϊστές με αφορμη τα περι αθεϊσμού πολλών επιφανών
Ο Αθεϊσμός, είναι πολύ πιο μπερδεμένος από τις ανωτέρω θέσεις. Και οι λόγοι είναι συνήθως δύο:
Ο πρώτος λόγος είναι ότι συνήθως οι αθεϊστές είναι άνθρωποι αμόρφωτοι και ημιμαθείς, που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Έτσι μπερδεύουν τις έννοιες, και ενώ μερικές φορές δεν είναι αθεϊστές, οι ίδιοι λένε ότι είναι... "αθεϊστές"!
Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι όσοι έχουν διαβάσει λίγο περισσότερο, αντιλαμβάνονται τα αδιέξοδα στα οποία τους οδηγεί η αθεϊστική τους θρησκεία, και καταφεύγουν σε διάφορες υπεκφυγές και επινοήσεις, για να "κουκουλώσουν" τις αντιφάσεις τους.
Έτσι, εμφανίζονται ΤΡΕΙΣ ομάδες "αθεϊστών", που στην πραγματικότητα είναι ΜΟΝΟ ΔΥΟ, αλλά παρουσιάζονται ως τρεις, για τους παραπάνω λόγους. Θα τις κατονομάσουμε στη συνέχεια, και θα τις αναλύσουμε περιληπτικά, δείχνοντας την αμάθεια και το δόλο της τελευταίας αυτής αθεϊστικής ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ. Κατά δικό τους διαχωρισμό λοιπόν, οι άθεοι χρησιμοποιούν τρία (γνωστά σ' εμάς) ονόματα ομάδων:
1. Ασθενής Αθεϊσμός.
2. Ισχυρός Αθεϊσμός.
3. Αντιθεϊσμός.
Ο Ασθενής Αθεϊσμός, στην πραγματικότητα είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ εντός της Αθεϊστικής θρησκείας. Πρεσβεύει ότι "δεν πιστεύει στον Θεό εφόσον δεν έχει στοιχεία, αλλά δεν αποκλείει την ύπαρξή Του". Όμως αυτό δεν είναι αθεϊσμός, αλλά ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ. Και ονομάζεται "αθεϊσμός", λόγω αγνοίας αυτών που τον πρεσβεύουν!
Απομένουν λοιπόν οι δύο άλλες ομάδες, οι οποίες είναι πραγματικές:
Ο Ισχυρός Αθεϊσμός, είναι αυτός που διατυπώνει ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ, ότι "Δεν υπάρχει Θεός (ή θεοί)", αποκλείοντας οριστικά αυτό το ενδεχόμενο.
Η δογματική αυτή διατύπωση, φέρνει τον αθεϊστή στη δυσάρεστη θέση, να ανήκει σε ΘΡΗΣΚΕΙΑ!!! Ο άνθρωπος αυτός, παραθεωρεί όλες τις μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων που γνώρισαν προσωπικά τον Θεό, κλείνει τα μάτια στις ενδείξεις που τον περιτριγυρίζουν για τον Θεό, και η κακή προαίρεση της καρδιάς του, δεν του αφήνει το παραμικρό περιθώριο να δεχθεί την πραγματικότητα της ύπαρξης κάποιου Θεού. Πρόκειται για μια θρησκεία απωλείας, που κλείνει στον άνθρωπο την πόρτα τής Χάρης τού Θεού, και τον αφήνει μόνο σε μια ζωή χωρίς αληθινό νόημα.
Οι αθεϊστές, για να ξεφύγουν από αυτή την αντίφαση, λένε: "Εμείς δεν λέμε ότι πιστεύουμε σε κάτι. Λέμε ότι ΔΕΝ πιστεύουμε. Άρα είναι παράλογο να μας ονομάζει κάποιος θρησκεία". Όμως η ουσία του θέματος, δεν βρίσκεται στη διατύπωση. Βρίσκεται στο ότι ΔΟΓΜΑΤΙΖΟΥΝ χωρίς αποδείξεις. Και μάλιστα πολύ περισσότερο, όταν οι ίδιοι επικαλούνται την έλλειψη αποδείξεων για να δεχθούν τον Θεό! Πώς βλέπουν την έλλειψη αποδείξεων για την ύπαρξη τού Θεού, αλλά δεν τη βλέπουν όταν πρόκειται για την ανυπαρξία Του; Πώς μετράνε με δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Δεν λέμε ότι πρέπει να πιστέψουν. Αλλά η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ τους πεποίθηση ότι "θεός δεν υπάρχει", και μάλιστα χωρίς αποδείξεις, τους κάνει άλλη μία ΘΡΗΣΚΕΙΑ.Δεν είναι «απουσία πίστης». Είναι: «δογματική διατύπωση θέσης» ότι «δεν υπάρχει Θεός». Δεν αφήνει το ενδεχόμενο να υπάρχει. Το δογματίζει, χωρίςαποδείξεις! Όποιος δογματίζει, θρησκεύει. Είτε δογματίζει θετικά, (Υπάρχει Θεός), είτε δογματίζει αρνητικά (Δεν υπάρχει Θεός).
Θα μπορούσαν να πουν: "Δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός ελλείψει αποδείξεων, αλλά δεν το αποκλείω". Τότε φυσικά δεν θα ήταν "αθεϊστές", αλλά Αγνωστικιστές. Θα ήταν όμως συνεπέστεροι. Ως Αθεϊστές όμως είναι εντελώς αντιφατικοί, και αποτελούν πράγματι ΘΡΗΣΚΕΙΑ.
Τα παραπάνω όμως, δημιούργησαν την τρίτη αθεϊστική ομάδα, τών Αντιθεϊστών. Μόνο που αυτή είναι η ομάδα για την οποία μιλούσαμε πιο πάνω, και τους ονομάζουν έτσι, κάποιοι πιο καινούργιοι αθεϊστές, για να πουν ότι δήθεν: "αυτοί είναι οι κανονικοί αθεϊστές". Όμως όπως θα δείξουμε, πρόκειται περί τσαρλατάνων.
Ενήμεροι μερικοί πιο διαβασμένοι αθεϊστές, για τις αντιφάσεις της θρησκείας τους, προχωρούν σε μια ΣΟΦΙΣΤΕΙΑ, με σκοπό να ξεφύγουν από τις αντιφάσεις στις οποίες τους οδηγεί το παράλογο δόγμα της "ανυπαρξίας τού Θεού". Και το σκεπτικό τους είναι το εξής: "Αν παρουσιάσουμε το θέμα περί Θεού ως κάτι χωρίς νόημα, δεν χρειάζεται να απολογηθούμε για την έλλειψη αποδείξεών μας!". Έτσι, προχώρησαν στην εξής επιχειρηματολογία:
Ξεκινούν πρώτα, δίνοντας έναν εσφαλμένο ορισμό περί Θεού. Λένε: "Θεϊστής είναι αυτός που πιστεύει σε κάποια απροσδιόριστη ανωτέρα, συνήθως δημιουργό, δύναμη που την αποκαλεί Θεό, ή σε κάποιο αόριστο και απροσδιόριστο Θεό, συνήθως δημιουργό, που τον αποκαλεί ανωτέρα δύναμη." Και αυτόν τον ορισμό τον δίνουν, επειδή τους βολεύει, για να παρουσιάζουν τον Θεό ως κάτι "αόριστο", "απροσδιόριστο", ή "ανωτέρα δύναμη". Τους βολεύει επειδή η ΨΕΥΔΗΣ ΑΟΡΙΣΤΙΑ αυτή, είναι απαραίτητη για τη συνέχεια τής σοφιστείας που δημιούργησαν.
Στον 20ό αιώνα, σύμφωνα με τον Ludwig Wittgenstein στην Αναλυτική Φιλοσοφία και τη Γλωσσανάλυση, ο ορισμός του αθεϊσμού έλαβε την εξής τεχνητή και παράλογη μορφή:
Κατά τον αθεϊστή αυτόν, και όσους άλλους αθεϊστές με μειωμένη αντίληψη τον ακολουθούν, "Η έννοια του «θεού» και όλες οι έννοιες που παράγονται από αυτήν είναι ψευδοέννοιες και ως εκ τούτου κάθε συζήτηση περί αυτών είναι στερημένη νοήματος και δεν οδηγεί σε κανένα συμπέρασμα. Άρα έχουμε να κάνουμε με ανόητη συζήτηση".
Με τον τρόπο αυτό, προσπαθεί να ΥΠΕΚΦΥΓΕΙ από τις αντιφάσεις που δημιουργεί στη θρησκεία τού αθεϊσμού η δογματική απόρριψη ύπαρξης τού Θεού. "Γιατί, αν δεν έχει περιεχόμενο η λέξη: "θεός", αν είναι "ψευδοέννοια", τότε δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τη συζητήσουμε", υποστηρίζει.
Με άλλα λόγια, οι θέσεις αυτές, όχι μόνο δεν λύνουν τον παραλογισμό τού αθεϊσμού, αλλά αντιθέτως, κηρύσσουν γενική υποχώρηση από κάθε συζήτηση. Αποφεύγουν έτσι κάθε συζήτηση, ώστε να μη βρεθούν στην αντιφατική θέση να φανούν ασυνεπείς! Αν μη τι άλλο, αυτή η στάση από μέρους τους δείχνει επίγνωση τής αντιφατικότητάς τους, και ΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΙΑ. Μάλιστα ο συγγραφέας αυτός, θεωρεί ότι "η θέση αυτή είναι η μόνη άτρωτη". Με άλλα λόγια, παραδέχεται έτσι τα προβλήματα τής αθεϊστικής θέσης, και η μόνη άτρωτη θέση, είναι η άρνηση συζήτησης περί Θεού!!!
Έτσι, οι οπαδοί αυτής της θέσεως, ονομάζουν τους εαυτούς τους: "αθεϊστές", και εκείνους που δέχονται συζήτηση περί Θεού, τους ονομάζουν: "αντιθεϊστές"! Με το σκεπτικό, ότι "εφόσον συζητούν περί Θεού, είναι σαν να αποδέχονται ότι αυτή η έννοια έχει κάποιο περιεχόμενο, και την αντιστρατεύονται".
Τώρα που δείξαμε την υστεροβουλία αυτής τής νέας αθεϊστικής θεωρίας, θα προχωρήσουμε εν συντομία, να δείξουμε ότι στην πραγματικότητα, είναι ακόμα πιο σκοτισμένοι από τους άλλους αθεϊστές, (και ας τους ονομάζουν αντιθεϊστές).
Πρώτα - πρώτα, η νέα αυτή θεωρία τους, πάσχει στο ότι παρουσιάζουν τον Θεό ως κάτι: "αόριστο", "απροσδιόριστο", και "ανωτέρα δύναμη". Και ενώ αυτό είναι αλήθεια για πλήθος θρησκειών, δεν είναι αλήθεια για τη Χριστιανική πίστη. Όμως δεν τολμούν να κάνουν αυτό το διαχωρισμό, παρά βάζουν τη Χριστιανική πίστη ανάμεσα σε άλλες συγκεχυμένες θεϊστικές θεωρίες, γιατί έτσι τους συμφέρει!
Στη Χριστιανική πίστη δεν έχουμε έναν Θεό αόριστο, αλλά η λέξη: "Θεός", είναι μια καλά διατυπωμένη έννοια, με πλήρες και σαφώς συγκεκριμένο περιεχόμενο. Πρόκειται μάλιστα για σαφέστατο ιστορικό πρόσωπο, για τον Ιησού Χριστό! Μαρτυρημένος επαρκώς από αυτόπτες μάρτυρες, και από προφητείες, τόσο στο παρελθόν, όσο και σήμερα. Σαφέστατα η Χριστιανική πίστη, δογματίζει ότι το πρόσωπο αυτό, ήταν η ενσάρκωση τού "Θεού τού αοράτου", τον οποίο σαφέστατα πάλι κατονομάζει ως "παντοδύναμο", "πανταχού παρόντα", "δημιουργό τού σύμπαντος", "άχρονο", και "απεριχώρητο". Σαφέστατη ύπαρξη, με σαφέστατες ιδιότητες. Πώς λοιπόν λένε ότι είναι κάτι αόριστο;
Η Χριστιανική πίστη, δίνοντας στη λέξη: "θεός" συγκεκριμένο περιεχόμενο, στερεί από τους κομπογιαννίτες αυτούς το επιχείρημα τής αοριστίας, και τους σύρει ξανά πίσω στο στίβο τής αντιπαράθεσης επιχειρημάτων, από την οποία αντιπαράθεση σπεύδουν να ξεφύγουν τρέχοντας!
Η Χριστιανική πίστη, αποτελεί τη μόνο συνεπή θεϊστική θέση. Έχει για τον Θεό συγκεκριμένα δόγματα, συγκεκριμένες μαρτυρίες, συγκεκριμένη μέθοδο γνωριμίας μαζί Του. Έχει μια πλήρη και συνεπή διατύπωση για το κάθε τι σχετικά με Αυτόν, ο οποίος ο Ίδιος αποκαλύφθηκε στους Χριστιανούς. Γι' αυτό κανείς, όσο πονηρά και αν φερθεί, όσο λογικά και αν προσπαθήσει να συζητήσει, ΠΟΤΕ δεν θα μπορέσει να αποδείξει πως η Χριστιανική αλήθεια για τον Θεό είναι εσφαλμένη.
N. M.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
ΧΡΙΣΤΟΣ εκ νεκρών εγήγερται! Ο νεκρός του Ιησού, ηγέρθη όντως και φανερώθηκε σε όποιον είχε την αγαθή προα...
