Ιερουργια του θειου Λογου νο 87 περι Προδρομου λογος πανηγυρικος

  Την Φωνήν του Λόγου, τον Λύχνον του Φωτός τον Εωσφόρον, εκείνον που οδοποίησε τον δρόμον που οδηγεί στον Έναν, στον Σωτήρα και Λυτρωτή μας.

  Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, αγαπητοί μου Άρχοντες και Λαέ του Κυρίου ηγαπημένε, ήλθαμε απόψε εδώ να τελέσουμε τον μεγάλο Πανηγυρικό Εσπερινό του Αγίου μας, του Προστάτου μας, του Πολιούχου και Πατέρα της Πόλεως ταύτης, του Τιμίου Προδρόμου.

  Ήλθαμε να τιμήσουμε την φωνήν της Αληθείας, εκείνον που δεν υπελόγιζε ποτέ κανέναν για να πει την αλήθεια και η αλήθεια του ήταν πάντα θεοκεντρική. Δεν ήταν ανθρώπινη. Την αλήθεια του Προδρόμου δεν την καθόριζαν οι σχετικότητες του κόσμου τούτου, δεν την καθόριζαν οι γνωριμίες και τα ανθρώπινα πράγματα, δεν την καθόριζαν η θέση και η ισχύς σε εκείνους τους οποίους απευθυνόταν αλλά την καθόριζε ο Θεός και το πως τον βίωνε ο Προφήτης μέσα του.

  Ο Προφητικός του λόγος είναι μοναδικός στην ιστορία. Ο Προφήτης Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι η συνέχεια των Προφητών και το τέλος τους. Πριν απο τον Πρόδρομο προφήτης είναι ο Μαλαχίας, πεντακόσια χρόνια πριν απο τον άγιο Ιωάννη προεφήτευσε. Έχει όμως μιά διαφορά ο προφητικός του λόγος. Οι υπόλοιποι (ενν. προφήτες) είπαν για τον ερχομό του Μεσσία, αλλά δεν είδαν τον Μεσσία. Προεφήτευσαν για τον Μεσσία αλλά δεν είχαν μπροστά τους τον Μεσσία, ενώ εκείνος τον αντίκρυσε. Τον έδειξε, τους είπε πηγαίνετε μαζί Του. Δεν έχετε να χάσετε, θα χάσετε υλικά αγαθά αλλά θα κερδίσετε την Βασιλεία των Ουρανών.
  Απόψε θυμόμαστε την προφητική φωνή που είδε έναν γάμο να κλονίζεται, ένα γάμο να καταστρέφεται και στενοχωρήθηκε για την κρίση του θεσμού του γάμου. Στενοχωρήθηκε για την αμαρτία που είδε ο Πρόδρομος και έψεξε αυτή την αμαρτία του Βασιλιά Ηρώδη.
  Ο Βασιλιάς Ηρώδης πήρε την γυναίκα του αδελφού του, ενώ ζούσε ακόμη ο αδελφός του. Αν είχε πεθάνει ο αδελφός του (και ήτο άτεκνος) θα είχε δικαίωμα να την πάρει ως νύφη, του το έδινε ο Νόμος της Παλαιάς Διαθήκης, αυτό το δικαίωμα.
  Ο Ηρώδης στα γενέθλια του που είναι ένα γεγονός για να χαίρεται κάθε άνθρωπος, έφυγε απο τα όρια του Νόμου του Θεού και ήπιε παραπάνω και έφαγε παραπάνω και όλα αυτά είχαν ως συνέπεια να αμαρτήσει και παραπάνω.
  Τι έκανε; Όταν είδε την κόρη της έκθεσμης γυναίκας που είχε πάρει, της Ηρωδιάδος, την Σαλώμη να χορεύει ενώπιον του άρεσε αυτός ο χορός. Ενώ την είχε ανιψιά του και δεν έπρεπε ποτέ να σκεφθεί έτσι.
  Εσκέφθηκε βρώμικα και πονηρά και τις είπε ότι και αν μου ζητήσεις μέχρι και το μισό μου βασίλειο, εγώ θα στο δώσω. Αλλά ενώ τα υλικά αγαθά που έταξε ο Βασιλιάς ήταν πολλά. Υπήρχε μιά φωνή που ήταν αβάσταχτη, η φωνή του Ιωάννου, γιατί ήταν ίδια με την φωνή της συνείδησης της γυναίκας εκείνης, που της θύμιζε καθημερινά την φωνή του Ιωάννου και η φωνή της συνείδησης της, ότι είναι παράβαση αυτό που κάνει του Νόμου του Θεού.
  Αν ήταν παράβαση τότε σήμερα, αδελφοί μου αγαπητοί, που φθάσαμε; Παραβαίνουμε καθημερινά το θέλημα του Θεού, μόνοι μας διαλύσαμε τους γάμους. Πλέον αμφισβητείται και αν ο γάμος γίνεται μεταξύ ανδρός και γυναικός. Περνάμε και αυτή την κρίση του θεσμού του γάμου, αν διαλυθεί, αδελφοί μου, και αυτό το κύτταρο της οικογενείας όπως την παραλάβαμε "πατέρας-μητέρα-και τέκνα" τότε και το προτελευταίο ανάχωμα γιατί το τελευταίο είναι η πίστη μας, η Εκκλησία μας, τότε και αυτό το τελευταίο ανάχωμα θα γκρεμισθεί, θα καταπέσει, θα διαλυθεί και η φωνή του Ιωάννου αυτό φωνάζει: Σεβασθείτε τον γάμο, που είναι θεόσδοτος και σεβαστός ενώπιον των ανθρώπων. Μην τον αφήνετε να διαλυθεί. Όχι, τότε, αλλά σήμερα. Εμείς, πρέπει να κρατήσουμε τον γάμο υψηλά. Λέει ο άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης-ο τελευταία ανακηρυγμένος Άγιος, μόλις προ τριετίας ανεκηρύχθη- ότι τα έγγαμα ζευγάρια αν φυλάσσουν το στεφάνι τους, ήδη έχουν πάει στον παράδεισο. Γιατί είναι δύσκολο σήμερα, σε αυτή την υλόφρονα κοινωνία που ζούμε, να τηρηθεί το στεφάνι μας.
  Κι όμως, εμείς, οι χριστιανοί, αυτές τις εξετάσεις πρέπει να δώσουμε στον κόσμο τούτο. Να σεβαστούμε την πίστη μας που μας επιτάσσει γάμο, μας τον δίνει ως χάρισμα, ως τρόπο ζωής και μας θέλει να σεβόμαστε ο άνδρας την γυναίκα του και η γυναίκα τον άνδρα της. Να βλέπουμε το πρόσωπο του συζύγου ο σύζυγος και η σύζυγος στο πρόσωπο του συζύγου την σχέση Χριστού και Εκκλησίας. Τόσο υψηλά φθάνει τον ανθρώπινο γάμο ο Απόστολος Παύλος και λέει ότι είναι μέγα το μυστήριο του γάμου. Αυτού του μυστηρίου μύστες είναι οι άγιοι μας, αυτό το μυστήριο μας προστατεύουν.
  Αυτήν την διάθεση έχει ο Ιωάννης, δεν ήθελε ποτέ να προσβάλλει τον Βασιλιά, δεν τον ενδιέφερε να τον εκθέσει γιατί ο Βασιλεύς ήταν έκθετος στα μάτια του Θεού. Τον Ιωάννη τον ενδιέφερε τι θα πει ο Θεός και όχι, τι θα πουν οι άνθρωποι. Γιατί αυτή η παράνομη σχέση την οποία είχε ο Ηρώδης, δεν τον άφηνε να προσευχηθεί ελεύθερα και αληθινά προς τον Θεό. Τον κράταγε στη γη, ήταν γαιώδης, ήταν αμαρτωλή σχέση. Ενώ ο γάμος είναι μιά σχέση που οδηγεί στον ουρανό γιατί έχει εγγυητή τον Κύριο Ιησού Χριστό που μυσταγωγεί αυτό τον γάμο.
  Τέτοια φωνή σαν του Ιωάννου σπανίζει, αδελφοί μου, είναι πολύ δύσκολος ο δρόμος του Ιωάννη. Λέει ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ο πάστορας αυτός στην Αμερική που αγωνίστηκε εναντίον του ρατσισμού και ιδιαιτέρως για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Νέγρων τότε της Αμερικής, "αν πεις την αλήθεια, θα κάνεις εχθρούς" και είναι λογικό.
  Τον άνθρωπο του Θεού, τον Προφήτη, τον Άγιο, τον Όσιο, τον Μάρτυρα, δεν τον ενδιαφέρει αυτό, γιατί ζει μέσα του ο Θεός και αφού ζει μέσα του ο Χριστός μπορεί να ομιλεί ελεύθερα και με παρρησία, μπορεί να φωνάζει την φωνή της Αληθείας.
  Την φωνή του Αγίου Ιωάννου συνεχίζει σήμερα η Εκκλησία μας, έχει προφητική φωνή και μας φωνάζει. Αν εμείς δεν σεβασθούμε τους θεσμούς που παραλάβαμε, την παραδοσιακή κοινωνία που μας άφησαν οι πρόγονοι μας, ίσως να μην έχουμε κοινωνία οργανωμένη να αφήσουμε.
  Άμα μόνο το συμφέρον και ο υλικός πλούτος ρυθμίζει τις σχέσεις μας τότε όχι γάμος δεν θα μείνει όρθιος, ούτε σχέσεις πατέρα και γιού και μητέρας και κόρης όλα θα διαλυθούν στο βωμό του συμφέροντος και στο βωμό των ανθρωπίνων πραγμάτων.
  Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, ευχηθείτε ο Πρόδρομος μας, ο Προστάτης μας να προστατεύει αυτή την πόλη ες αεί, πάντοτε δηλαδή, να την προστατεύει από κάθε κακό λοιμικό ανθρώπινο και από την ασθένεια της αμαρτίας, που προσβάλλει την σχέση μας με τον Θεό. Να έχουμε και εμείς αυτή την πίστη του Προφήτου, αυτήν την δυναμική του Προφήτου και να κάνουμε πραγματικότητα τον Νόμο του Θεού στη ζωή μας για να απολαμβάνουμε την ευλογία και τον αγιασμό του Προφήτου και Βαπτιστού και Προστάτου μας Τιμίου Προδρόμου. Αμήν.



εκφωνηθέν
παρουσία του Σεβασμιωτάτου
Μητροπολίτου μας κ.Εφραίμ,
υπο του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη


εις τον Ι.Μητροπολιτικόν Ναόν Τιμίου Προδρόμου Κρανιδίου 28η Αυγούστου 2017   

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου! Υπό ...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου! Υπό ...: Κυριακάτικοι Στοχασμοί (Α΄ Κορ. ιε΄ 1-11)  Πανοσ. Αρχιμ. π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκα Ι.Μ. Ύδρας « ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλά...

Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου! Υπό του Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη!

Κυριακάτικοι Στοχασμοί

(Α΄ Κορ. ιε΄ 1-11) 

Πανοσ. Αρχιμ.

π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη

Ιεροκήρυκα Ι.Μ. Ύδρας

« ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς 

καλεῖσθαι ἀπόστολος, διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ·» (Α Κορ. 15,9) 

Ποιος από εμάς, αδελφοί μου, θα εδέχετο τον χαρακτηρισμό ως ελάχιστος; Σχεδόν κανείς! Για να είμεθα ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και με τους πέριξ μας. Αυτή είναι η πικρότατη αλήθεια. 

Ενώ ο αιθεροβάμων, στην κυριολεξία Παύλος, το λέγει για τον Εαυτό του και δεν σταματά εκεί λέγει και τον λόγο του, ότι είναι ο ελάχιστος των αποστόλων, επειδή εδίωξε την Εκκλησίαν του Χριστού. 

Κυνήγησε τους πρώτους χριστιανούς και όχι μόνον στην Ιερουσαλήμ αλλά και κατευθυνόταν για οργανωμένο διωγμό τους στην Αντιόχεια, αλλά η Χάρις του Θεού τον επέλεξε για να αλλάξει πορεία και από διώκτης να γίνει συλλέκτης και καλλιεργητής χριστιανικών κλίσεων εις το σχέδιο της εν Χριστώ σωτηρίας. 

Εμείς θα μπορούσαμε ποτέ να ειπούμε ότι δεν μας αξίζει να λεγόμαστε χριστιανοί; Όπως λέγει ο θείος Παύλος ότι δεν μου αξίζει να λέγομαι απόστολος του Χριστού; Η αλήθεια είναι πως όχι…να μην βαυκαλιζόμεθα, δεν έχουμε την στεντόρεια ομολογία του αποστόλου Παύλου για την πρότερη ζωή μας, που σε εμάς είναι και τωρινή κατάσταση, συνεχίζεται και μέχρι σήμερα που συνδιαλεγόμεθα το κύλισμα μας στην αμαρτία και στις επιθυμίες της σαρκός ενυπάρχει εντός μας. Μέχρι και τώρα είμεθα περισσότερο σάρκινοι και λίθινοι πνευματικά παρά αγιασμένοι πνευματικά άνθρωποι. 

Τι νομίζετε, αδελφοί μου, δεν είναι διωγμός εις τον ίδιον τον Θεό μας, το ότι εμείς ζούμε με έτερο νόμο στη ζωή μας, δηλαδή με τον νόμο ή καλύτερα την ανομία της αμαρτίας; Αυτή είναι η πνευματική μας αφροντισιά, δεν κηδόμαστε της σωτηρίας μας, δεν φροντίζουμε την πνευματική μας ζωή και πορεία, δεν υφιστάμεθα πνευματικούς καθαρμούς στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ της δικής μας πίστεως, δεν ζούμε εν μετανοία και δεν θέλουμε να προοδεύσουμε πνευματικά σαν τους αγίους μας και ιδιαίτερα τον απόστολο Παύλο. Καθότι δεν παραδεχόμαστε το ότι είμεθα σε πνευματικό τέλμα, σε πνευματική ανωριμότητα. Αν όλα αυτά τα παραδεχθούμε τότε θα υπάρξει και για εμάς ολόλαμπρη εκκλησιαστική πορεία και ολόφωτη πνευματική ανασυγκρότηση μας εν Εκκλησία και εν τοις μυστηρίοις Αυτής. 

Αδελφοί μου, πολλοί είναι κλητοί στην Βασιλεία του Θεού, ολίγοι όμως εκλεκτοί, αν παραδεχθούμε τα λάθη και σφάλματα μας τα πνευματικά τότε και θα μπορέσουμε να επαναπροσανατολισθούμε στην κιβωτό των Αγίων μας που είναι η Εκκλησία του Χριστού, ας βάλουμε τέτοιο στόχο πνευματικό και η ζωή μας θα αλλάξει αφου θα εν-Χριστωθεί και η πορεία μας θα αλλάξει αφου θα γινει ορθόδοξη και η πραγματικότητα μας θα επαν-εκκλησιοποιηθεί με τη χάρη του Χριστού μας.Αμήν. 

Ιερουργια του Θειου Λογου νο 86 Κυριακη ια επιστολων.Απ.Παυλος και δικαιωματα του

    Σχολιασμός εκ του αποστολικού Αναγνώσματος της Κυριακής ΙΑ Ματθαίου, (Α΄Κορινθ., θ, 2-12)

  Ακούσαμε, αγαπητοί μου αδελφοί, στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα τον Απόστολο Παύλο να απευθύνει λόγο στους Κορινθίους, με την πρώτη προς Κορινθίους επιστολή. Έχει γράψει τρεις προς Κορινθίους επιστολές, στην Καινή Διαθήκη όπως ειναι σήμερα σώζονται μόνον οι δύο. Η πρώτη που είναι όντως η πρώτη (ενν. επιστολή) και η δεύτερη επιστολή που είναι η τρίτη όμως κατά σειράν που είχε σταλεί. Διότι υπήρχε και μία ενδιάμεσα τους που χάθηκε. Η ενδιάμεση επιστολή που χάθηκε λέγεται επιστολή των δακρύων και ο απόστολος Παύλος με πολύ στενοχώρια, τους απευθύνει λόγο και προσπαθεί να τους συνετίσει στο να ακολουθούν τον ευαγγελικό τρόπο ζωής.

  Τι τους λέει στην σημερινή αποστολική περικοπή; Σφραγίδα της δικής μου αποστολής, εσείς είστε εν Κυρίω. Δηλαδή, του έργου που εγώ έκανα εις την Εκκλησία, η σφραγίδα είστε εσείς. Αυτά που εγώ σας δίδαξα και αυτά που απο εμένα μάθατε στην Εκκλησία του Θεού, μόνον όταν τα κάνετε πράξη είστε η σωστή και πρέπουσα σφραγίδα της δικής μου αποστολής. Όταν ξεφεύγετε και δεν τα κάνετε αυτά που σας δίδαξα πράξη, τότε δεν είστε η σωστή αποστολική μου σφραγίδα αλλά είστε παραχάραξη του ευαγγελικού λόγου και έτσι οδηγείται το κήρυγμα του Χριστού διαφορετικά απο εκεί που Εκείνος ηθέλησε για όλους εμάς και μας εδίδαξε και ύστερα τους περιγράφει πως εκείνος και ο απόστολος Βαρνάβας έχουν παραιτηθεί των αποστολικών δικαιωμάτων τα οποία είχαν όλοι οι άλλοι απόστολοι. Τους τα περιγράφει με λεπτομέρειες.

  "Μήπως εμείς δεν έχουμε εξουσία -λέει- να φάμε και να πιούμε;Μήπως δεν έχουμε εξουσία να περιφέρουμε γυναίκα χριστιανή όπως και οι άλλοι Απόστολοι και οι Αδελφοί του Κυρίου και ο Πέτρος; ή μόνο εγώ και ο Βαρνάβας δεν έχουμε εξουσία να μη εργαζώμεθα;Ποιός;" και απαντά πάλι με ερώτημα σε αυτά τα οποία είχε ο ίδιος παραιτηθεί. Ουσιαστικά, αυτοπαραιτηθεί, αποφάσισε να παραιτηθεί απο τον μισθό για την εργασία του ευαγγελίου και το λέει στο τέλος της περικοπής που διαβάζουμε σήμερα, για να μην δώσει "εγκοπήν τινά το ευαγγελίω", για να μην μπορεί δηλαδή κάποιος να σκοντάψει στο ότι εκείνος ζει απο ευαγγέλιο, τρέφεται απο το ευαγγέλιο και άρα δεν θα μπορεί να κάνει πραγματικότητα την πίστη, γιατί σου λέει, έτσι απλά να το πούμε: είναι το επάγγελμα του άρα αυτά που μας λέει είναι μία επαγγελματική αντιμετώπιση των πραγμάτων και όχι ουσιαστική, ευαγγελική, αντιμετώπιση του λόγου του Θεού.

  Απαντά πάλι ο ίδιος με ερωτήματα: " Ποιός υπηρετεί στο στρατό με δικά του έξοδα;" Ποιός πάει δηλαδή για να πολεμήσει ή να στρατευθεί για μία χώρα και βάζει απο την τσέπη του για να υπερασπισθεί αυτή την χώρα; " Ποιός φυτεύει αμπέλι και δεν τρώγει από τον καρπό του; ή ποιός βόσκει κοπάδι με ζώα και δεν τρώγει απο το γάλα της ποίμνης;" και συνεχίζει:αυτά τα οποία είναι αυτονόητα τα λέει και ο νόμος του Μωϋσέως "είναι γραμμένο, δεν θα κλείσεις το στόμα του βοδιού που αλωνίζει". Δηλαδή ουσιαστικά ο εργάτης του ευαγγελίου δικαιούται να τρώγει από τον ευαγγελικό αγρό, να τρώγει εκεί που εργάζεται πνευματικά μεν αλλά εργάζεται.

  Για αυτό όμως ο απόστολος Παύλος κάνει την αυτοπαραίτηση του αποφασίζει να εργάζεται "ταις ιδίαις χερσί", όπως μας λέγει αλλού, με τα δικά του χέρια ως σκηνοποιός, φτιάχνοντας σκηνές για να μένουν οι άνθρωποι μέσα και ήταν ένα καλό επάγγελμα εκείνης της εποχής. Του έφερε , δηλαδή κάποια χρήματα, τα οποία όλα εκδαπάνησε για το ευαγγέλιο. Έβαλε στόχο της ζωής του τον Ιησού Χριστό που του αποκαλύφθηκε να τον κηρύξει σε όλα τα έθνη. 

  Οι υπόλοιποι απόστολοι απευθύνθηκαν και κατευθύνθηκαν στις περιοχές πέριξ των Ιεροσολύμων, σε κοντινά μέρη, μόνον ο Αγιος Θωμάς πήγε μέχρι την Ινδία. Οι υπόλοιποι γύρω γύρω απο τα Ιεροσόλυμα, στην Αντιόχεια, στην Αίγυπτο, σε άλλα μέρη κοντινά. 

  Εκείνος μόνον μαζί με τον απόστολο Πέτρο, ο Πέτρος πήγε μόνο  μέχρι την Ρώμη και ο Παύλος εγύρισε τον γνωστό τότε κόσμο μέχρι την Ισπανία έφθασε όπως ο ίδιος μας περιγράφει.

  Τα ταξείδια του αυτά, τα 4 μεγάλα ιεραποστολικά ταξείδια του, είχαν μόνον έναν σκοπό. Όχι να προσπορισθεί αγαθά και να βγάλει χρήματα αλλά να κηρυχθεί το ευαγγέλιον του Κυρίου Ιησού Χριστού "πάση τη κτίσει", να κηρυχθεί παντού το ευαγγέλιο. 

  Είναι θα λέγαμε ο απόστολος Παύλος ο συνεπέστερος απο τους αποστόλους. Συνεπέστατος στο έργο του κηρύγματος και ο τρόπος ζωής του αλλά και ο τρόπος που απευθυνόταν στους πιστούς είναι ένα γνήσιο ευαγγέλιο. Είναι γνήσιος κήρυκας της Αληθείας. Αυτόν (τον θείον Παύλον εννοείται) τον ακούμε συχνά να απευθύνετε προς ημάς, σήμερα παραιτείται από τα δικαιώματα του γιατί θέλει να τρέχει ο ευαγγελικός λόγος, ποτέ να μην σταματήσει να διαδίδεται το ευαγγέλιο όπως και μέχρι σήμερα γίνεται, αυτό που ο απόστολος Παύλος μας ζήτησε, να τρέχουμε, να κηρύττουμε τον Ιησούν Χριστόν. 

  Οι κοινότητες των χριστιανών πάντα τρέφουν και πάντα στέργουν τις ανάγκες του κήρυκα του ευαγγελίου, του ιερέως, του επισκόπου. Είναι κοντά οι χριστιανοί ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στον ποιμένα τους και τον πνευματικό τους πατέρα.

  Αδελφοί μου, όταν κάνουμε κάτι στη ζωή μας βάζουμε στόχο αυτό να μοιάζει του ευαγγελίου; Βάζουμε στόχο τα κίνητρα μας να είναι καθαρά και ξάστερα και να στέκουν ενώπιον του ευαγγελικού λόγου; Αν δεν βάζαμε τέτοιο στόχο μέχρι χθές, μπορούμε να βάζουμε τέτοιους στόχους απο σήμερα και πέρα! Να βάζουμε στόχο, ότι και αν κάνουμε, όπως και αν δρούμε ανάμεσα στους συνανθρώπους μας, στο κοινωνικό σύνολο, να μπορεί να στηριχθεί αυτός μας ο τρόπος ύπαρξης και οι λόγοι μας, πάνω στα ευαγγελικά κριτήρια. Τα οποία θέτουν και οι απόστολοι και οι ευαγγελιστές μέσα εις την Καινή Διαθήκη.

  Αδελφοί μου, αν κάνουμε πράξη το ευαγγέλιο τότε ο Θεός θα έρθει ίλεος, θα έρθει γεμάτος έλεος στην ύπαρξη μας και θα στηρίξει εμάς και τους οικείους μας στις δύσκολες στιγμές και θα απλώσει το χέρι Του να μας κρατήσει την ώρα του πειρασμού, την ώρα που καταποντιζόμεθα!  Αν εμείς έχουμε απόλυτη και αταλάντευτη πίστη σε Εκείνον όπως το ευαγγέλιο και ο ιερός απόστολος που διαβάζουμε σε κάθε ακολουθία μας επιτάσσει. Αμήν. 

εκφωνηθέν
υπο του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη
εις τον Ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος 20η Αυγούστου 2017

τάματα και δωρεές απο τον κινηματογράφο

"α παπάς:ο μακαρίτης έκανε καμμιά δωρεά στην ενορία σου?

β παπάς:δι εμέ αγαπητοί μου το χρέος της ψυχής δεν τακτοποιείται με δωρεές και τάματα, όπου αγάπη και αδελφοσύνη εκεί λαμπρύνεται ο σκοπός της Εκκλησίας!

α παπάς: μην τον ακούτε αγαπητέ μου, δύο φορές τον έχει τιμωρήσει με μηνιαίες αργείες ο Δεσπότης και αυτός δεν θέλει να βάλει μυαλό.

γ παπάς: ποιός ο Δεσπότης;

α παπάς: ήμαρτον συνάδελφε, περί του δεξιού συναδέλφου σας ομιλώ, είναι παράλογος.

γ παπάς: ναι, δεν παίρνει καθόλου λεφτά στα μνημόσυνα και στις κηδείες.

α παπάς: περί αυτού σας ομιλώ.

υποσημείωση:

https://www.youtube.com/watch?v=4DOPaSqcm-M

Ιερουργια του Θειου Λογου νο 85 Παναγια η μητηρ της υπακοης Δεκαπενταυγουστος 2017

εκφωνηθέν
υπο του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη
εις το μετόχιον της ι.Μονής Αγίων Αναργύρων, ι.Μονή Ζωοδόχου Πηγής Κοιλάδος ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 15 Αυγούστου 2017.

Ιερουργια του Θειου Λογου νο 84 Παναγιας 2017 Εσπερινος στην ιερά Μονή Κοιλάδος 14η Αυγούστου 2017

  Mία κηδεία θυμόμαστε απόψε, σεβαστέ μου συμπρεσβύτερε και αγαπητοί μου αδελφοί Θεοτοκόφιλοι Χριστιανοί, την κηδεία της Θεοτόκου, της Μητέρας της Ζωής. Κηδεύουμε την Μητέρα του Ιησού Χριστού. Την λέμε "Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός" είναι Μητέρα Εκείνου που φωτίζει τα σύμπαντα. Είναι εκείνο το ιερώτατο όνομα και ιερώτατη εκείνη γυναίκα, η οποία έδωσε φώς επί γης στον Δημιουργό του Παντός, έδωσε ελπίδα επί γης στο ανθρώπινο γένος που είχε απελπιστεί, έδωσε χαρά επί γης σε όλους εμάς που πλέον έχουμε την χαρά και την χάρη Της μέσα στη ζωή μας και την ύπαρξη μας.

  Αν πηγαίναμε σε άλλη κηδεία λαμπροφορεμένοι όπως ερχόμαστε απόψε εδώ και χαρούμενοι (να ήμασταν) θα μας έλεγαν τρελλούς και αυτή την τρέλλα την έχουμε οι χριστιανοί πάμε σε μία κηδεία και χαιρόμαστε γιατί ξέρουμε ότι η Μητέρα της Ζωής, η Παναγία μας δεν έχει ανάγκη ανθρωπίνου κριτηρίου για να σωθεί έχει φθάσει πολύ ψιλά στην αρετή και έφθασε τόσο υψηλά μέχρι που έδωσε γάλα σε Εκείνον που έδωσε τροφή σε όλους εμάς. Ετροφοδότησε τον Τροφέα απάσης της Κτίσεως, ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Να δίνεις; γάλα σε Αυτόν που σου έδωσε τα πάντα. Να δίνεις γάλα σε Αυτόν που σου έδωσε την ύπαρξη και μέχρι τόσο χαμηλά έφθασε ο Κύριος που είχε ανάγκη την Μητέρα Του.

  Κι όμως την στιγμή της Εξόδου, όταν έφυγε από τη γη,για όλους εμάς κατα την παράδοση της Εκκλησίας μας, Άγγελος παραλαμβάνει την ψυχή μας και την πηγαίνει στον Δημιουργό του Παντός. Εδώ κατά την ορθόδοξη χριστιανική βυζαντινή εικονογραφία, όπως θα δείτε στην εικόνα της Παναγίας μας ο ίδιος ο Γιός της, γίνεται Εκείνος που παραλαμβάνει την ψυχήν της Θεοτόκου και την  οδηγεί εις τα Ουράνια και δεν εορτάζουμε απλά την Κοίμηση της αλλά εορτάζουμε και την εις Ουρανούς Μετάσταση Της.

  Κατά την Ορθόδοξη Διδασκαλία της Εκκλησίας μας, η Παναγία είναι εκείνη που με το σώμα της ολόκληρο ανελήφθη εις τους Ουρανούς και εβίωσε ως πρόωρη Ανάσταση, την επανάπαυση Της στα χέρια του Υιού Της, είναι εκείνη που χαίρεται την δόξα της παραδείσιας μακαριότητος.

  Αυτήν δοξάζουμε και υμνολογούμε και ευχαριστούμε και προσκυνούμε και φιλούμε το τίμιο εικόνισμα Της και της φωνάζουμε κάθε στιγμή και κάθε φορά στα δύσκολα μας ιδιαίτερα: "Παναγιά μου, φθάσε". Αυτήν θέλουμε να φθάσει, διότι ξέρουμε ότι εκείνη μπορεί ως παρηγορία να μας παρηγορήσει, μπορεί ως μητέρα να μας σκουπίσει το δάκρυ, μπορεί ως μάνα να μας σφίξει στην αγκαλιά Της. Μπορεί ως τροφεύς του παιδιού Της και κάθε παιδιού να μας δώσει τροφή αθανασίας. Αυτή την τροφή την λαμβάνουμε από τον Υιό Της, εις το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αυτή είναι η τροφή αθανασίας την οποία εμείς απολαμβάνουμε ως μέλη της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας.

  Αδελφοί μου, η Παναγία είναι η ευλογημένη, Εκείνη, ύπαρξη που μας κάνει όλους να δακρύζουμε και ο πιο σκληρός άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές, όταν φωνάζει το όνομα Της χύνει δάκρυα μετανοίας και επιστροφής στον Υιόν της, ενώπιον Της.

  Κάθε ένας μπορεί να ψελλίσει σε Εκείνην το πρόβλημα του, τον πόνο του, την χαρά του, την δυσκολία του, την εύκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, οποιαδήποτε στάση ζωής ενώπιον Της μπορεί να αναλυθεί και Εκείνη μπορεί και αναλύει κάθε πρόβλημα μας στον Υιόν Της. Το μεταφέρει (ενν. το αίτημα μας) και μπορεί με την δική Της προσευχή να μεταστρέψει του Δεσπότου Χριστού την γνώμη. Διότι "πολλά γάρ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου". Μπορεί η Παναγιά μας να μεταστρέψει την δίκαιη γνώμη και απόκριση του Χριστού να την αλλάξει προς το συμφέρον μας για το καλύτερο μας το πνευματικό πρωτίστως.

  Δεν είναι τα υλικά αγαθά που μας κάνουν να χαιρόμαστε, είναι η αγάπη, η συνύπαρξη μέσα σε αυτή την αγάπη μεταξύ μας. Όποιος έχει αγάπη,έχει τα πάντα. Αλλά όχι αγάπη ανθρώπινη, δηλαδή μου κάνει κάτι ο άλλος και εγώ του το επιστρέφω. Αλλά αγάπη θεϊκή, δεν μου κάνει κάτι ο άλλος και εγώ του κάνω κάτι αγαθό, του δίνω την ύπαρξη μου, του δίνω την ψυχή μου. Αυτό έκανε η Παναγία στο διάβα Της στη γη.

  Μετά την Σταύρωση του Υιού Της και αφού της είπε ότι πλέον δεν έχω την ευθύνη σου εγώ διότι σταυρώνομαι θα την έχει την ευθύνη σου ο Ιωάννης και του είπε "να, η μητέρα σου, Ιωάννη"και είπε στην Παναγία, "γυναίκα, να ο γιός σου" τους έδεσε με αυτόν τον αιώνιο δεσμό και την πήρε ο Ιωάννης στο σπίτι του και την είχε όπως και πριν την υπεραγαπούσε, την είχε σαν μάνα του. 

  Γιατί, Εκείνος, που έδωσε τον Νόμο είναι πάντα Αυτός ο οποίος τον τηρεί. Τι λέει η Πέμπτη Εντολή του Δεκαλόγου: "Τίμα τον Πατέρα σου και την Μητέρα σου".

  Σήμερα, σε μιά χριστιανική κοινωνία όπως θέλουμε να λεγόμαστε είναι γεμάτα τα γηροκομεία, είναι γεμάτοι οι οίκοι ευγηρίας. Είναι αυτό τιμή προς εκείνους που όταν πονούσαμε και διψούσαμε μας έδωσαν νερό και μας απάλυναν με το χάδι τους τον πόνο μας; Όχι, φυσικά. Έτσι κάνει ο άνθρωπος του Θεού όπως έκανε ο Ιωάννης, ανέλαβε την ευθύνη εκείνης της γυναίκας. Ο κάθε άνθρωπος του Θεού αναλαμβάνει την ευθύνη και του εαυτού του και των αδελφών του αλλά ιδιατέρως των γεννητόρων του. Πρέπει να τιμηθούν αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει να δείξουμε τον κατάλληλο σεβασμό, χριστιανοπρεπώς, επειδή είμαστε παιδιά του αναστημένου Ιησού Χριστού.Να δείξουμε την αγάπη μας, τον σεβασμό μας. Να δείξουμε την φροντίδα μας, να έχουμε κηδεμονία για αυτούς που μας εκηδεμόνευσαν όταν εμείς ήμασταν στα μικράτα μας.... sec. 8.18

εκφωνηθέν
υπο του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη
εις το μετόχιον της ι.Μονής Αγίων Αναργύρων, ι.Μονή Ζωοδόχου Πηγής Κοιλάδος παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 14 Αυγούστου 2017.

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ι' Ματθαίου! Υπό τ...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ι' Ματθαίου! Υπό τ...:

Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ι' Ματθαίου! Υπό του Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεου Λουμουσιώτη!

Κυριακάτικοι Στοχασμοι

(Α΄ Κορ. δ΄ 9-16) 

Πανοσ. Αρχιμ.

π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη

Ιεροκήρυκα Ι.Μ. Ύδρας

“ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα.” (Α Κορ. 4,15 )

Υπάρχει η βιολογική γέννηση και η πνευματική γέννηση. Η γέννηση που μας αναδεικνύει στο φως της μέρας και η αναγέννηση που μας αναδεικνύει στο φως του Χριστού. Αυτός ο δεύτερος φωτισμός είναι διαρκής και αγωνιστικά πολυκύμαντος. 

Έχει στάδια πνευματικά κατά τους αγίους Πατέρες μας και είναι εν συντομία η κάθαρση, ο φωτισμός και η θέωση-ο αγιασμός μας! Αυτή η πνευματική πορεία του ανθρώπου του Θεού εν Χριστώ Ιησού δεν θέλει απλά έναν διδάχο ο οποίος είναι απόμακρος ως προς εμάς αλλά θέλει έναν αλείπτη πνευματικό, έναν παιδοτρίβη πνευματικό που να μας δίνει τόπο εν τω καταλύματι της αγίας Εκκλησίας μας!

Να είναι ο πνευματικός μας οδηγός και διδάσκαλος, ο πνευματικός μας πατέρας να μας φωτίζει το δρόμο της πορείας μας με το φως του Χριστού, όχι με δικές του θεωρίες αλλά με εκκλησιαστικές εμπειρίες θείας Χάριτος και μετοχής σε Αυτήν. Αυτός είναι ο ορθόδοξος πνευματικός πατέρας τον οποίο περιγράφει εδώ ο μέγας Παύλος και ενώ δεν αποκλείει αρκετούς ως προς την διδαχή του ευαγγελίου μας λέει ότι ο πνευματικός πατέρας είναι εκείνος που νουθετεί, που διδάσκει, που δίνει την ζωή του για εμάς.

Άρα ο καθένας μας πρέπει να συνδέεται με έναν πνευματικό πατέρα και εκείνος ο ένας να μπορεί να διαβλέψει την πρόοδο μας ή την πτώση μας και ένα γίνει ο θεράπων ιατρός της πνευματικής μας υγείας. Της υγείας της ψυχής μας που την έχουμε τόση πολύ ανάγκη!

Έτσι πρέπει να δούμε και την αγία μας Εκκλησία ως ένα διδασκαλείο αρετής και εμπειρίας πνευματικής, εκεί εμείς μετέχουμε των ενεργειών της ακτίστου θείας Χάριτος, γινόμαστε συμμέτοχοι των ενεργειών του Θεού για εμάς. Μετέχουμε της δόξης και του φωτός του!

Έρχεται δε σαν τον πνευματικό ιατρό και διδάσκαλο π πνευματικός μας πατέρας και μας ιατρεύει και διδάσκει χάριτι Χριστού.

Ο άνθρωπος που προοδεύει πνευματικά στηρίζει και τους αδελφούς του, δεν ενδιαφέρεται για την πρόοδο του μόνο αλλά θέλει και όλους να προοδεύουν πνευματικά, να γίνεται ενάρετος ο βίος τους και να είναι θεοφώτιστοι και θεοδίδακτοι στην πνευματική τους πορεία. Που φυσικά θα έχει αυξομειώσεις άλλοτε επι τα χείρω και άλλοτε επι τα βέλτιω, άλλοτε χαρές και άλλοτε λύπες!

Αλλά εκείνο που μετράει είναι ο αγώνας ο πνευματικός, ο δρόμος που είναι ο Χριστός μας και μας οδηγεί στη ζωή.

Αυτήν την οδό βαδίζουμε εις την ζωήν μας και είμεθα χαρούμενοι όταν αγωνιζόμεθα, αδελφοί μου, ας αγωνιζόμεθα ορθοδόξως και εντός των εκκλησιαστικών ορίων, ούτως ώστε κάθε προσπάθεια μας να μην πηγαίνει στράφι και να μην μας οδηγεί σε απώλεια αλλά στην απόλαυση της παραδείσιας μακαριότητος ένδον του ιλαστηρίου του Χριστού. Γένοιτο.