Mία κηδεία θυμόμαστε απόψε, σεβαστέ μου συμπρεσβύτερε και αγαπητοί μου αδελφοί Θεοτοκόφιλοι Χριστιανοί, την κηδεία της Θεοτόκου, της Μητέρας της Ζωής. Κηδεύουμε την Μητέρα του Ιησού Χριστού. Την λέμε "Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός" είναι Μητέρα Εκείνου που φωτίζει τα σύμπαντα. Είναι εκείνο το ιερώτατο όνομα και ιερώτατη εκείνη γυναίκα, η οποία έδωσε φώς επί γης στον Δημιουργό του Παντός, έδωσε ελπίδα επί γης στο ανθρώπινο γένος που είχε απελπιστεί, έδωσε χαρά επί γης σε όλους εμάς που πλέον έχουμε την χαρά και την χάρη Της μέσα στη ζωή μας και την ύπαρξη μας.
Αν πηγαίναμε σε άλλη κηδεία λαμπροφορεμένοι όπως ερχόμαστε απόψε εδώ και χαρούμενοι (να ήμασταν) θα μας έλεγαν τρελλούς και αυτή την τρέλλα την έχουμε οι χριστιανοί πάμε σε μία κηδεία και χαιρόμαστε γιατί ξέρουμε ότι η Μητέρα της Ζωής, η Παναγία μας δεν έχει ανάγκη ανθρωπίνου κριτηρίου για να σωθεί έχει φθάσει πολύ ψιλά στην αρετή και έφθασε τόσο υψηλά μέχρι που έδωσε γάλα σε Εκείνον που έδωσε τροφή σε όλους εμάς. Ετροφοδότησε τον Τροφέα απάσης της Κτίσεως, ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Να δίνεις; γάλα σε Αυτόν που σου έδωσε τα πάντα. Να δίνεις γάλα σε Αυτόν που σου έδωσε την ύπαρξη και μέχρι τόσο χαμηλά έφθασε ο Κύριος που είχε ανάγκη την Μητέρα Του.
Κι όμως την στιγμή της Εξόδου, όταν έφυγε από τη γη,για όλους εμάς κατα την παράδοση της Εκκλησίας μας, Άγγελος παραλαμβάνει την ψυχή μας και την πηγαίνει στον Δημιουργό του Παντός. Εδώ κατά την ορθόδοξη χριστιανική βυζαντινή εικονογραφία, όπως θα δείτε στην εικόνα της Παναγίας μας ο ίδιος ο Γιός της, γίνεται Εκείνος που παραλαμβάνει την ψυχήν της Θεοτόκου και την οδηγεί εις τα Ουράνια και δεν εορτάζουμε απλά την Κοίμηση της αλλά εορτάζουμε και την εις Ουρανούς Μετάσταση Της.
Κατά την Ορθόδοξη Διδασκαλία της Εκκλησίας μας, η Παναγία είναι εκείνη που με το σώμα της ολόκληρο ανελήφθη εις τους Ουρανούς και εβίωσε ως πρόωρη Ανάσταση, την επανάπαυση Της στα χέρια του Υιού Της, είναι εκείνη που χαίρεται την δόξα της παραδείσιας μακαριότητος.
Αυτήν δοξάζουμε και υμνολογούμε και ευχαριστούμε και προσκυνούμε και φιλούμε το τίμιο εικόνισμα Της και της φωνάζουμε κάθε στιγμή και κάθε φορά στα δύσκολα μας ιδιαίτερα: "Παναγιά μου, φθάσε". Αυτήν θέλουμε να φθάσει, διότι ξέρουμε ότι εκείνη μπορεί ως παρηγορία να μας παρηγορήσει, μπορεί ως μητέρα να μας σκουπίσει το δάκρυ, μπορεί ως μάνα να μας σφίξει στην αγκαλιά Της. Μπορεί ως τροφεύς του παιδιού Της και κάθε παιδιού να μας δώσει τροφή αθανασίας. Αυτή την τροφή την λαμβάνουμε από τον Υιό Της, εις το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αυτή είναι η τροφή αθανασίας την οποία εμείς απολαμβάνουμε ως μέλη της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Αδελφοί μου, η Παναγία είναι η ευλογημένη, Εκείνη, ύπαρξη που μας κάνει όλους να δακρύζουμε και ο πιο σκληρός άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές, όταν φωνάζει το όνομα Της χύνει δάκρυα μετανοίας και επιστροφής στον Υιόν της, ενώπιον Της.
Κάθε ένας μπορεί να ψελλίσει σε Εκείνην το πρόβλημα του, τον πόνο του, την χαρά του, την δυσκολία του, την εύκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, οποιαδήποτε στάση ζωής ενώπιον Της μπορεί να αναλυθεί και Εκείνη μπορεί και αναλύει κάθε πρόβλημα μας στον Υιόν Της. Το μεταφέρει (ενν. το αίτημα μας) και μπορεί με την δική Της προσευχή να μεταστρέψει του Δεσπότου Χριστού την γνώμη. Διότι "πολλά γάρ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου". Μπορεί η Παναγιά μας να μεταστρέψει την δίκαιη γνώμη και απόκριση του Χριστού να την αλλάξει προς το συμφέρον μας για το καλύτερο μας το πνευματικό πρωτίστως.
Δεν είναι τα υλικά αγαθά που μας κάνουν να χαιρόμαστε, είναι η αγάπη, η συνύπαρξη μέσα σε αυτή την αγάπη μεταξύ μας. Όποιος έχει αγάπη,έχει τα πάντα. Αλλά όχι αγάπη ανθρώπινη, δηλαδή μου κάνει κάτι ο άλλος και εγώ του το επιστρέφω. Αλλά αγάπη θεϊκή, δεν μου κάνει κάτι ο άλλος και εγώ του κάνω κάτι αγαθό, του δίνω την ύπαρξη μου, του δίνω την ψυχή μου. Αυτό έκανε η Παναγία στο διάβα Της στη γη.
Μετά την Σταύρωση του Υιού Της και αφού της είπε ότι πλέον δεν έχω την ευθύνη σου εγώ διότι σταυρώνομαι θα την έχει την ευθύνη σου ο Ιωάννης και του είπε "να, η μητέρα σου, Ιωάννη"και είπε στην Παναγία, "γυναίκα, να ο γιός σου" τους έδεσε με αυτόν τον αιώνιο δεσμό και την πήρε ο Ιωάννης στο σπίτι του και την είχε όπως και πριν την υπεραγαπούσε, την είχε σαν μάνα του.
Γιατί, Εκείνος, που έδωσε τον Νόμο είναι πάντα Αυτός ο οποίος τον τηρεί. Τι λέει η Πέμπτη Εντολή του Δεκαλόγου: "Τίμα τον Πατέρα σου και την Μητέρα σου".
Σήμερα, σε μιά χριστιανική κοινωνία όπως θέλουμε να λεγόμαστε είναι γεμάτα τα γηροκομεία, είναι γεμάτοι οι οίκοι ευγηρίας. Είναι αυτό τιμή προς εκείνους που όταν πονούσαμε και διψούσαμε μας έδωσαν νερό και μας απάλυναν με το χάδι τους τον πόνο μας; Όχι, φυσικά. Έτσι κάνει ο άνθρωπος του Θεού όπως έκανε ο Ιωάννης, ανέλαβε την ευθύνη εκείνης της γυναίκας. Ο κάθε άνθρωπος του Θεού αναλαμβάνει την ευθύνη και του εαυτού του και των αδελφών του αλλά ιδιατέρως των γεννητόρων του. Πρέπει να τιμηθούν αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει να δείξουμε τον κατάλληλο σεβασμό, χριστιανοπρεπώς, επειδή είμαστε παιδιά του αναστημένου Ιησού Χριστού.Να δείξουμε την αγάπη μας, τον σεβασμό μας. Να δείξουμε την φροντίδα μας, να έχουμε κηδεμονία για αυτούς που μας εκηδεμόνευσαν όταν εμείς ήμασταν στα μικράτα μας.... sec. 8.18
εκφωνηθέν
υπο του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη
εις το μετόχιον της ι.Μονής Αγίων Αναργύρων, ι.Μονή Ζωοδόχου Πηγής Κοιλάδος παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 14 Αυγούστου 2017.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου