σημερα του οσιου Κυριακου του Αναχωρητού!

σημερα του οσιου Κυριακου του Αναχωρητού!

μπορούμε και εμεις να αναχωρήσουμε απο τα πάθη μας που μας καταστρεφουν το αγαθό της συνύπαρξης και απο τα λάθη μας που δεν μας αφηνουν να επικοινωνήσουμε ειλικρινά με τους αδελφούς μας!

τιποτα δεν μας χωρίζει απο τον διπλανό μας, εκείνος είναι ο εγγύτερος που μας οδηγεί στην θεϊκή κοινωνία με τον Δεσποτη Χριστό!ειναι ο πλησίον μας, εκείνος που θα κρίνει την πορεία της ζωής μας, η σωτηρία δεν είναι απλά προσωπική αλλά ειναι κοινωνική υπόθεση και τι να την κανω την πρόοδο αν δεν μπορώ να την χαρώ με τον αδελφό μου, τι να την κάνω την καλύτερη "μοιρα" μου οταν με χωρίζει απο τον αδελφό μου;

αν δεν κοινωνηθεί ένα αγαθό μπορεί να ειναι επίτευγμα, μπορεί να ειναι κάτι σημαντικό...αγαθό δεν είναι!το αγαθό κοινωνείται με αυτό συ-ζούμε...ζούμε μαζί!το μοιραζόμαστε...τότε φαίνεται το μεγαλείο του όταν μοιράζεται!

καλημερα αδελφια μου!

29 Σεπτεμβρίου 2017

+π.Ιερόθεος

Ερμηνεια του κατα Ματθαιον Ευαγγελιου νο 2 Μονη Κοιλαδος

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Α΄ Λουκά! Υπό του ...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Α΄ Λουκά! Υπό του ...: “καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται·” Β Τιμ. γ, 12 Ο απόστολος Παύλος απευθυνόμενος για δεύτερ...

“καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται·”

Β Τιμ. γ, 12

Ο απόστολος Παύλος απευθυνόμενος για δεύτερη φορά στον μαθητή του απόστολο Τιμόθεο, τον βεβαιώνει εκ της πείρας του ότι το ευαγγέλιο και οι διάκονοι του πάντα (θα) διώκονται, πάντα θα έχουν απέναντι τους τον εχθρό της σωτηρίας μας τον παμμίαρο διάβολο και τα υποχείρια του ανά τους αιώνες, που το μόνο που κάνουν είναι να διώκουν το έργο της Εκκλησίας του Χριστού.

Αυτό το έργο του ευαγγελισμού των ψυχών στον ευαγγελικό τρόπο βίου και στην ευαγγελική πίστη είναι η διακονία των ποιμένων και κάθε πιστού χριστιανού, να μεταλαμπαδεύει την πίστη του, να γίνεται διαπρύσιος κήρυκας με τον βίο, τα έργα και τον λόγο του.

O άνθρωπος του Θεού ζει ευσεβώς, ζει κατά Θεόν και σεβόμενος κάθε άλλον άνθρωπο, δεν χρησιμοποιεί κανέναν για ίδιον όφελος αλλά ζει και υπάρχει για χάρη των άλλων και ζει με κανόνα του την αγάπη προς τον Θεό και στον κάθε συνάνθρωπο του.

Αλλά όσοι ζουν με τέτοιες εμπειρίες πνευματικές και πορεύονται ειρηνικώς στη ζωή τους χλευάζονται από το κοσμικό περιβάλλον, από όσους έμαθαν να πατούν επί πτωμάτων για να πορεύονται και να ανεβαίνουν στην κοινωνική και εν γένει πορεία τους. Ενώ ο ευσεβής χριστιανός δεν χρησιμοθηρεί, δεν χρησιμοποιεί κανέναν αλλά εργάζεται και συνεργάζεται σε όλους τους τομείς του βίου του. Αλλά ιδιαίτερα εργάζεται την σωτηρία του «εν Εκκλησία» στο εκκλησιαστικό σώμα, ζει και υπάρχει λειτουργικά μέσα στα μυστήρια της Εκκλησίας μας στα οποία μετέχει ενσυνείδητως και προσεκτικώς. Με την δέουσα ευσέβεια και ευλάβεια για να βιώνει την ενέργεια του μυστηρίου της σωτηρίας μας υπο του Ιησού Χριστού, σε εκείνον τον ίδιο τον απλό και καθημερινό άνθρωπο. Δεν διαφέρει εξωτερικά από τους συνανθρώπους του αλλά εσωτερικά έχει αγωνιστικό πνευματικό ορθόδοξο φρόνημα. 

Αυτό το φρόνημα τονώνεται από τους βίους και συναξάρια των αγίων μας που θέλησαν να ζήσουν «ευσεβώς» και για αυτή τους την ευσέβεια συνήθως και εδιώχθησαν, κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, λιθοβολήθηκαν, αποκεφαλίστηκαν και έδωσαν την ζωή τους για τον Χριστόν.

Αυτές οι μορφές διώξεων μπορεί εν πολλοίς να έχουν αλλάξει αν και συναντώνται ακόμη ως μορφές μαρτυρίου μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ακόμη και σήμερα διώκεται η ευσέβεια των αγίων μας και λανσάρονται άλλες μορφές δήθεν πνευματικής καταξίωσης. 

Σήμερα, αδελφοί μου, μπορεί ο άλλος να το «παίζει» ευσεβής αλλά να μην είναι, γιατί συμβιβάζεται συχνά με το κοσμικό πνεύμα και τους «υιούς της απωλείας» ακολουθεί. Εμείς είναι άγιο να ζούμε ευσεβώς όπως και ο μέγας απόστολος Παύλος μας περιγράφει μέσα στην εκκλησιαστική μας κοινότητα και χωρίς να φοβόμαστε κάθε μορφή εκδιώξεως μας. Διότι σε αυτόν τον βίο της ευσεβείας ο καθοδηγητής και οδηγός μας είναι ο Θεός και δεν φοβόμαστε ουδεμία ανθρώπινη δύναμη ή εξουσία.Κανείς δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγαπή του Θεού που καλλιεργούμε πνευματικά ζώντας εν ευσεβεία και βεβαία πίστη! Ας έχουμε την χάρη του Θεού σκεπαστή και βοηθό στο βίο μας και στα έργα μας. Αμήν.

Ερμηνεια του κατα Ματθαιον Ευαγγελιου νο 1 Μονη Κοιλαδος

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή μετά την Ύψωσιν! Τ...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή μετά την Ύψωσιν! Τ...: Πανοσ. Αρχιμ. π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκα Ι.Μ. Ύδρας « ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου,  διότ...

Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή μετά την Ύψωσιν! Του Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη

Πανοσ. Αρχιμ.

π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη

Ιεροκήρυκα Ι.Μ. Ύδρας

« ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, 

διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.» ( Γαλ. β, 16)

Για να δικαιωθούμε από την πίστη στον Ιησού Χριστό και όχι από τα έργα του νόμου, διότι δεν θα δικαιωθεί καμμία ανθρώπινη ύπαρξη από τα έργα του νόμου, αυτό το λέγει στην προς Γαλάτας επιστολή του ο μέγας των Εθνών Απόστολος Παύλος.

Όταν εδώ αναφέρεται ο νόμος, δεν εννοεί κάθε νομικό κείμενο αλλά τον νόμο του Μωϋσέως, τον νόμο του Θεού που έλεγαν ότι τηρούν Γραμματείς και Φαρισαίοι και οι Νομοδιδάσκαλοι του Λαού. Ίσως δε εξωτερικά να τον τηρούσαν, αλλά στην ουσία απήχαν πόρρω απ’αυτού. Είχαν την προσήλωση τους στην εξωτερική τήρηση των διατάξεων του νόμου και είχαν χάσει την ουσία του νόμου που ήταν να διατηρεί την σχέση του ανθρώπου με τον μόνο και αληθινό Θεό.

Ο νόμος δόθηκε για να θυμάται ο εκλεκτός λαός του Θεού την διαθήκη που είχε συνάψει με τον Θεό, αλλά οι ισραηλίτες συχνά πυκνά αθετούσαν τον νόμο και για αυτό τους δόθηκε γραπτώς. Αλλά και αυτόν τον νόμο τον κατέστησαν ανενεργή προς σωτηρία διότι τον έκαναν να φαίνεται σαν καταναγκαστικό έργο και όχι ως υπενθύμιση αυτής της εν ελευθερία διαρκούσης και υπαρχούσης σχέσεως Θεού και ανθρώπου.

Ο νόμος έχασε την σφριγηλότητα του και την ζωντάνια του γιατί απέκτησε πολλές κανονιστικές διατάξεις που όπως λέει αλλού ο θείος των Αποστόλων Παύλος ήταν αδύνατον να τηρηθεί και από αυτούς ακόμη που έλεγαν ότι ήσαν προσηλωμένοι τηρητές του νόμου του Μωσέως. 

Αστόχησε ο άνθρωπος στην τήρηση του νόμου και τους χάρισε ο Θεός την μοναδική ευκαιρία να δικαιωθούν και να σωθούν οι άνθρωποι από την κατάρα του νόμου, καθώς έγινε ο Ίδιος, ο Ιησούς «επικατάρατος» αφού κρεμάσθηκε για χάρη του ανθρώπου επι ξύλου.

Το ξύλο αυτό ατίμωσε την αμαρτία «εν τη θνητή σαρκί Αυτού», όπως λέγει ο μέγας Βασίλειος στις ευχές της θειας Λειτουργίας του. Αυτό το ξύλο είναι ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός του, η λύση της δικής μας δικαιώσεως. Δικαιώνεται ο άνθρωπος από τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού και όχι απλά από την τήρηση ενός νόμου, όλα καλά και άγια, αλλά πως καταργείται ο νόμος τελικά; Γιατί ο νόμος δεν υφίσταται πλέον;

Γιατί αλλάζει νόημα και περιεχόμενο. Νόημα του είναι, πλέον, ο Σταυρός και περιεχόμενο του η Ανάσταση του Χριστού. Η ζωή του πιστού γίνεται σταυρικής ζωής μίμηση και όλος ο τρόπος της ζωής μας γεμίζει με χαρά αναστάσιμη χωρίς να ξεχνά να περνά αυτή η χαρά από τον Γολγοθά.

Δεν υπάρχει Ανάσταση χωρίς Σταυρό αλλά και Σταυρός χωρίς Ανάσταση, δηλαδή η σταύρωση του εαυτού μας εθελουσίως οδηγεί στην ανάσταση της συνυπάρξεως μας με τον Χριστό στην «τριαδική ενότητα»: Χριστός-Εκκλησία-Κόσμος. Αυτή δε η καινή συνύπαρξη μας οδηγεί τον Κόσμο να γίνει μια αληθινή σύναξη πιστών του δικαιούμενου ανθρώπου από τον Χριστό ως Εκκλησία Του, εξαγιασμένη και ευλογημένη στο όνομα του Σωτήρος και Λυτρωτού μας.

Αδελφοί μου, όπου υπάρχει πρόβλημα και δυσκολία εκεί κατεργάζεται ο Θεός την ελπίδα της δικής του δικαιώσεως για τον άνθρωπο που βαπτίζει τον εαυτό του στον Σταυρό και αγιάζεται τον αγιασμό του κόπου και του ιδρώτος του στο διάβα του σύγχρονου ανθρώπου. Ας ελπίσουμε να μην μείνουμε στο Σταυρό λυπημένοι αλλά να εξέλθουμε στους τάφους της απαισιοδοξίας μας και ας φωνάξουμε «ανέστη ο Κύριος» άπαντες εν επιγνώσει και αληθινή διαθέσει ψυχής φιλαμαρτήμονος μεν, αλλά μετανοούσης δε, ες αεί στο όνομα του Χριστού.Αμήν.