Το δημοσίευμα που ακολουθεί είναι απο το ωραιο και πολυ προσεκτικο μπλογκ το hamomilaki που τόσο καιρό-να μην πω χρόνια- το παρακολουθώ και δεν έχει ποτέ εκτραπεί...αγαπα τα παιδια διδασκοντας τους ήθος και γνώσεις μ ο ν α δ ι κ έ ς αλλά ιδιαιτέρως ασχολείται με την καλλιεργεια των γονεών! και εχει απόλυτο δίκιο!
παπα-Ιερόθεος
30χρονη μητέρα δολοφονήθηκε, επειδή γέννησε για 3η φορά κορίτσι
Αφγανιστάν:
Μια 30χρονη δολοφονήθηκε από τον σύζυγο και την πεθερά της επειδή έκανε για τρίτη φορά κορίτσι.
... περίπου το 25% υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση.
Μια Αφγανή έχασε τη ζωή της από τα χέρια του συζύγου και της πεθεράς της, οι οποίοι την έπνιξαν επειδή έκανε για τρίτη φορά κορίτσι, ανακοίνωσε σήμερα εκπρόσωπος της αστυνομίας.
«Η Στόρεϊ, μια 30χρονη μητέρα τριών παιδιών, δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της και την πεθερά της σε ένα απομακρυσμένο χωριό στην περιοχή Καναμπάντ της επαρχίας Κουντούζ», δήλωσε στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Σαγιέντ Σαρουάρ Χουσεϊνι.
Όπως είπε ο ίδιος, «ο σύζυγός της της είχε πει ότι αν γεννούσε πάλι κορίτσι θα την σκότωνε» .
Η γυναίκα γέννησε το τρίτο της κορίτσι πριν από τρεις μήνες.
«Συλλάβαμε την πεθερά της Στόρεϊ και αναζητούμε τον σύζυγό της, ο οποίος διαφεύγει», είπε ο Χουσεϊνι.
Τον περασμένο μήνα, μια έφηβη διασώθηκε από την αστυνομία στην γειτονική επαρχία Μπαγκλάν μετά τον βασανισμό της από τα πεθερικά της και την κράτησή της επί έξι μήνες μέσα σε μια τουαλέτα επειδή αρνούνταν να εκπορνευθεί.
Οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν επανειλημμένως εκφράσει ανησυχίες για την μεταχείριση των γυναικών στην αφγανική κοινωνία.
Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών του 2010 αναφέρει ότι σχεδόν το ένα τρίτο όλων των γυναικών στο Αφγανιστάν εκτίθενται σε κάποιον βαθμό σωματικής και ψυχολογικής βίας και ότι περίπου το 25% υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://hamomilaki.blogspot.com/
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012
XρΙσΤοΔοΥλΟυ ακροστοιχίς (4 έτη μετά)
Χριστού δούλος, διάκονος της χάριτος και ενός του μόνου Θεού λατρευτής.
Ριζάς αγιασμένης και παραδοσιακής ενάς βλαστός γεννάται.
Ιερεύς του θυσιαστηρίου της καρδιάς Του και μέγας Ιεροκήρυξ μιάς και μόνης μετάνοιας.
Σήμερον αγάλλεται ο ουρανός στην γη χαίρεται και αγάπης λάκτισμα στην χαύνωση δίνει.
Τείχος αμαρτιτικών και κροκοδειλίων δακρύων μπορεί να υπάρχει για την θανή Του.
Οπλοφορεί με όπλα της χάριτος την προσευχή και την ψαλμώδηση, εχοροστάτει πατριαρχικώς και διηκόνει αρχιεπισκοπικώς και θα κριθεί ιστορικώς παρά του "ιστορικού" του μέλλοντος αιώνος.
Διδάχος Γένους του έλληνος λόγου αλλά και πονεμένος της πατριδος έ ν α ς πολιτης με οδύνη ελληνοπρεπή και πατριδογνωσία ου την τυχούσαν.
Ουρανοδρόμος χάριτος της θείας και μέτοχος αιωνίας χαράς ευχόμεθα να γίνει ο μέγας Χριστού δούλος!
Υπαρξιακός μεταδότης των θείων μυστηρίων που δίνουν κομμάτια στο μωσαϊκό της ψυχής μας γνήσια και "θεϊκά" (θείας δωρεάς μέτοχα γεγονότα).
Λαμπροστόλιστος Δεσπότης του ανθρωπίνου του πράγματος. μεταπτωτικής αδοξίας αμέτοχος και μάλλον της δόξης του Θεού ανθρώπινα-"διακονικά" αίτιος.
Ολόκληρος αν γίνεται να μένει, είναι το άκουσμα του ιερό και θείο, ακόμη η καρδιά μας περιμένει έναν νέον Χ ρ ι σ τ ό δ ο υ λ ο ν να μένει εις εκκλησίας την σωτήριον έλευσιν ιστορικώς εμπράγματη!
Σύνδεσμος άρρηκτος εν τη καρδία του αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ειν' η γλυκεία διάθεσις, το "ιερό" χαμόγελο και ενας ακάματος ιδρώτας να "μυρίζει" τα άνθη τα παραδείσια να ποτίζει με γηινού αγώνα επισκοπικού την γνησιότητα.
Στον ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΝ μας, τον αγωνιστή και πρωτοτοπόρον Ιεράρχην, ας είναι η μνήμη του αιωνία και πάντα παρούσα στην καρδιά μας,
+π.Ιερόθεος (modern father)
Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012
Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012
Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012
Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012
Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012
εκκλησιαστικές κοινότητες ή κοσμικής εκδηλώσεως αίθουσες με φερετζέ θρησκευτικότητος?
εκκλησιαστικές κοινότητες ή κοσμικής εκδηλώσεως αίθουσες με φερετζέ θρησκευτικότητος?
Δεν ξέρω τι να πω...δεν ξέρω πως να αποκριθώ, όταν άνθρωποι(πιστοί ή μη-πιστοί, κατα άλλους άπιστοι, το τελευταιο περι απίστων δεν θα το δεχθώ, ούτε θα το υιοθετήσω) μου λενε ότι κάνατε (σεις οι παπάδες και οι μανάζοντες) την "εκκλησία" α(νώνυμη).ε(ταιρεία).!!! Κάνατε το σώμα του Χριστού αμαρτωλή κατάσταση, επιχείρηση ιερά, αλλά επιχείρηση...αλλά αυτό είναι σύμπτωμα ούτως ει άλλως του πολιτισμού μας, ψάχνουμε πάντα τις αιτίες του κακού και των εκτροπών σε άλλους και όχι σε εμάς!
Δεν θα υπήρχαν εκτροπές, αδελφοί μου, σε κανένα μυστήριο αν γινόταν σε ενοριακή - κοινοτική βάση, αν δεν υπήρχαν προσκλήσεις και συναγωνισμός μωροφιλοδοξίας και ανθρωπίνων πραγμάτων, αν δεν εστόλιζαν γραφεία και άλλοι αλλά οι κουμπάροι των μυστηρίων (νονοί - ανάδοχοι των νεοεισαχθέντων δια του αγίου Βαπτίσματος και στεφανωτές - κουμπάροι στο ιερό μυστήριο του γάμου), στη δε κηδεία δεν θα υπήρχε τόση εκτροπή στο να πετάγονται τόσα χρήματα σε στέφανα και άχρηστα λουλούδια που πολλές φορές καταλήγουν σε επαρχιακές ή μεγάλες πίστες μπουζουκιών, όπως ακούμε ότι γίνεται.
Τώρα ο καθένας νομίζει ότι του ανήκει ο ναός (ενώ είναι του Θεού) και ο ιερεύς ειναι υπάλληλος του ανθρώπου που αιτεί το ιερό μυστήριον (ενω ο Πρεσβύτερος είναι διάκονος των μυστηρίων του Θεού), και όπου υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις ιερέων , οι οποίοι τους απαγορεύουν να κάνουν τον ναό του Θεού, τσαρλατάνικο θέατρο, εκει οι άνθρωποι μας λένε ότι διώχνετε, σεις -οι παπάδες- τον κόσμο απο την εκκλησία, ενω ουσιαστικά οι προσερχόμενοι έρχονται όχι για μυστήριο αλλά για αμαρτίες εντός του ναού.
και εξηγούμαι:
- ομιλούν συνήθως ακατάπαυστα, άρα βλάπτουν την προσευχητική ατμόσφαιρα που σίγουρα ο κληρικός θέλει και μερικές φόρές απαιτεί.
- εχουν ντυθεί ή γδυθεί με τόσα πολλά ευρώ πάνω τους που δείχνουν εν τοις πράγμασιν την ανθρώπινη αθεϊα τους και ας ισχυρίζονται μετα μανιώδους φωνασκίας ότι είναι πολύ πιστοί και όχι απλά πιστοί!!!
- αν (δε) δεχθούν κάποια ιερατική παρατήρηση εξανίστανται και αντιδρούν, είτε εκείνη την ώρα, είτε υστερα νομίζοντας ότι θα συμπεριφέρονται εντος του αγίου οικου του Θεού αναιδώς και όπως εκεινοι θέλουν χωρις να έχει κανεις δικαίωμα να ψέξει την ακαταστασια τους.
πολλά δε και άλλα θα μπορούσα να επισημάνω αλλά νομίζω ότι όσοι εξ ημων το διαβασετε αυτο το άρθρίδιο κάτι τις πολύτιμο θα έχετε να προσθέσετε!
πολλούς θα συνέφερε ακόμη και μερικούς συναδέλφους μου να γίνονται μυστήρια κάθε είδους αδιακρίτως και χωρίς προϋποθέσεις γιατί υπάρχει ο ανθρώπινος παράγων (της φιλοκτημοσύνης το αμεγέθες τεράστιο μέγεθος) για να υπάρχει έσοδο ακόμη ακόμη και εις τον ναό...αλλα δεν νομίζω ότι μας χάρισε ο Χριστός μας τα ιερά μυστήρια για ανθρώπινη - κοινωνική συνεύρεση και συναλληλία αλλά για να ερχόμαστε σε επαφή ανθρώπινη και ζεστή -καρδιακή- με τον Θεό μας και να λαμβάνουμε πλούσια την χάρη Του!
modern father
Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012
Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012
Προδρομικής φωνής το ηδύλαλον
Προδρομικής φωνής το ηδύλαλον
η του Προδρόμου άλλη φωνη,
το περασμα δηλεί (δηλώνει)
της των ανθρώπων περατότητος αντίπερα
στην οχθη της μετανοιωμένης Πόλεως.
που τάχατες θυμίζει Κωνσταντίνεια μεγαλεία,
Θεοδόσια τολμήματα,
Ιουστινιάνια νομοταγή καθημερινότητα,
αλλα τελικά βάζει το νυστερι στην πληγη.
η πληγή είναι στο χέρι, εκείνο,
που ανοίγει δρόμο για την ουράνια Βασιλεία,
η θύρα της οποίας είναι η καρδιά σου,
οπως σύγχρονος "προφήτης" αναφέρει!
η αναφορά είναι ανθρώπινη,
αλλα η μετάνοια προδρομικης φωνής "καταγγελία",
ως αγγελία ισαγγέλου φωνής το λαλον ύδωρ,
που ξεδιψά εμενα τον τρισάθλιον.
ευχου δε ουρανια χαρίσματα,
στην Ενορία σου άπασα Βαπτιστά,
αλλά και στην πολιν μας ολόκληρον,
κανείς μη διασπάσει την χαρά!
π.Ιερόθεος ο εκ Κρανιδίου
Ογδόη Ιανουαρίου του σωτηρίου έτους ΒΒ΄
(ένα έτος διάκονος Χριστού κατα ποιότηταν Πρεσβυτέρου)
Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012
αποκάλυψις όχι Ιωάννου αλλά ΙΕΡΑ!
Τάδε έφη Γέρων Θ ε ο λ ό γ ο ς μακαριστός π.Ιωάννης Ρωμανίδης:
"""""""""""""'Το κέντρον της Ιεράς Παραδόσεως είναι ο Χριστός και η μετ' Αυτού κοινωνία και η περί Αυτού μαρτυρία των φίλων Αυτού προφητών, αποστόλων και αγίων. Εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Χριστός απεκάλυπτεν Εαυτόν ασάρκως και εν Εαυτώ τον Πατέρα δια Πνεύματος Αγίου εις τους προφήτας φίλους Αυτού, μετά δε την ενανθρώπησιν Αυτού εν σαρκί εις τους φίλους Αυτού προφήτας, αποστόλους και αγίους.
Εν τη αποκαλύψει ως και εν τη Ιερά Παραδόσει έχομεν τρία τινα, 1) Τον αποκαλύπτοντα και δοτήρα, 2) το αποκαλυπτόμενον ή την δωρεάν, και 3) τον δέκτην, φύλακα και μεταδότην της αποκαλυπτομένης δωρεάς.
1) Ο αποκαλύπτων δοτήρ είναι ο Θεός. Ο απεσταλμένος μεταφορεύς και εν Εαυτώ κατά φύσιν φέρων και αποκαλύπτων τον Θεόν και την Αυτού δωρεάν δοτήρ είναι ο Λόγος του Θεού, όστις εν τω αποκαλύπτοντι και κατά φύσιν δοτήρι Πνεύματι Αυτού χαρίζει την αποκάλυψιν και μέθεξιν της δωρεάς τοις ανθρώποις μέσω των προφητών, των αποστόλων, των αγίων και του ιερατείου.
2) Η αποκαλυπτομένη και μετεχομένη δωρεά της οποίας την μέθεξιν χαρίζει ο Χριστός εκ του Πατρός εν Πνεύματι Αγίω εις τον λαόν του Θεού, μέσω των προφητών, αποστόλων και αγίων είναι η άκτιστος φυσική δόξα του Χριστού, ήτις αμερίστως μερίζεται εν μεριστοίς κατά την αξίαν ή προετοιμασίαν των ανθρώπων. Η δωρεά της αποκαλύψεως και μεθέξεως της δόξης του Θεού δια του Αγγέλου του Θεού εν τω Πνεύματι Αυτού τοις προφήταις και τω λαώ του Θεού εν τη Παλαιά Διαθήκη, συμπεριλαμβάνει εν τη ενσαρκώσει και την ανθρωπίνην φύσιν του Θεού Λόγου.
Μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης ναι μεν υπάρχει ταυτότης της πηγής της αποκαλυπτομένης δωρεάς, διότι και εις τας δύο Διαθήκας είναι ο Χριστός, Όστις αποκαλύπτει τον Θεόν, οδηγεί και σώζει τον λαόν Του, δια των θεουμένων φίλων Αυτού, αλλά υπάρχει ριζική διαφορά. Την διαφοράν ταύτην συνοψίζομεν ως εξής.
Ενώ ο λαός του Θεού εν τη Παλαιά Διαθήκη είχε μέθεξιν και πρόγευσιν της δόξης του Χριστού, παρά ταύτα εκυριάρχει επ' αυτού ο διάβολος δια του θανάτου. Υπό το κράτος του θανάτου ή εις τον Άδην ευρίσκοντο όχι μόνον οι άδικοι αλλά και οι δίκαιοι φίλοι του Θεού.1 Εν τω ενσαρκωθέντι Λόγω κατηργήθη ο θάνατος, και ο έχων το κράτος αυτού εστερήθη της κυριαρχίας ήν εξήσκει αδίκως επί των δικαίων.2 Αι πύλαι του Άδου ή του θανάτου κατίσχυον της Εκκλησίας εν τη Παλαιά Διαθήκη, αλλά δια της εν Χριστώ πρώτης αναστάσεως των αγίων και της καταργήσεως του πρώτου θανάτου έπαυσαν να κατισχύουν Αυτής.3 Πρό της ενσαρκώσεως η μέθεξις της δόξης ή βασιλείας του Λόγου υπό των προφητών και των πιστών ήτο προσωρινή, εν δε τω θανάτω και τη αναστάσει του ενσαρκωθέντος Λόγου κατέστη μόνιμος.4 Και εις τας δύο Διαθήκας η μέθεξις εις την δόξαν ή βασιλείαν του Χριστού έχει χαρακτήρα αποκαλυπτικόν, σωστικόν, αγιαστικόν και θεωτικόν, αν και προ της ενσαρκώσεως δεν ήτο μόνιμος.5
Αυτή η εν τω λαώ του Θεού ενέργεια του Λόγου προ και μετά την ενσάρκωσιν Αυτού είναι η Παρακαταθήκη της πίστεως,6 ως και το κέντρον και η μορφοποιός δύναμις της Ιεράς Παραδόσεως και η κεντρική διδασκαλία της Αγίας Γραφής.
3) Ο δέκτης, φύλαξ και μεταδότης της θείας ταύτης αποκαλύψεως και δωρεάς είναι ο δια της θεώσεως γενόμενος προφήτης, απόστολος και άγιος της Εκκλησίας, ως και ο παραμένων εν Πνεύματι Αγίω πιστός εις τους θεουμένους και την διδασκαλίαν αυτών λαός του Θεού. Ο ούτω θεούμενος προφήτης, απόστολος και άγιος λαμβάνει άμεσον γνώσιν του Θεού δια του Χριστού εν Πνεύματι, και ο λαός του Θεού λαμβάνει μέσω των θεουμένων φίλων του Χριστού έμμεσον γνώσιν περί του Θεού.7 Την έμμεσον ταύτην περί Θεού γνώσιν μεταδίδει ο Λόγος του Θεού δια των προφητών, αποστόλων και αγίων προφορικώς και γραπτώς εν νοήμασι μέσω εικόνων και ρητών. Ο λαός λαμβάνει από τους θεουμένους προφήτας, από τον ενσαρκωθέντα Λόγον, και από τους αποστόλους και τους αγίους νοήματα και εικόνας εν κτιστοίς ρήμασι, ενώ οι διαβεβηκότες εν θεωρία θεούμενοι βλέπουν αοράτως τα αόρατα, ακούουν ανηκούστως τα ανήκουστα και τα άρρητα και νοούν υπερνοητώς τα υπέρ την νόησιν και την λογικήν μυστήρια της βασιλείας.8 """""""""""""
απαντηση αριστη σε όσους αρνούνται την ιεραν του Χριστού αποκάλυψη είτε αμεσα είτε έμμεσα είτε εντελώς σκιωδώς!
modern father
"""""""""""""'Το κέντρον της Ιεράς Παραδόσεως είναι ο Χριστός και η μετ' Αυτού κοινωνία και η περί Αυτού μαρτυρία των φίλων Αυτού προφητών, αποστόλων και αγίων. Εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Χριστός απεκάλυπτεν Εαυτόν ασάρκως και εν Εαυτώ τον Πατέρα δια Πνεύματος Αγίου εις τους προφήτας φίλους Αυτού, μετά δε την ενανθρώπησιν Αυτού εν σαρκί εις τους φίλους Αυτού προφήτας, αποστόλους και αγίους.
Εν τη αποκαλύψει ως και εν τη Ιερά Παραδόσει έχομεν τρία τινα, 1) Τον αποκαλύπτοντα και δοτήρα, 2) το αποκαλυπτόμενον ή την δωρεάν, και 3) τον δέκτην, φύλακα και μεταδότην της αποκαλυπτομένης δωρεάς.
1) Ο αποκαλύπτων δοτήρ είναι ο Θεός. Ο απεσταλμένος μεταφορεύς και εν Εαυτώ κατά φύσιν φέρων και αποκαλύπτων τον Θεόν και την Αυτού δωρεάν δοτήρ είναι ο Λόγος του Θεού, όστις εν τω αποκαλύπτοντι και κατά φύσιν δοτήρι Πνεύματι Αυτού χαρίζει την αποκάλυψιν και μέθεξιν της δωρεάς τοις ανθρώποις μέσω των προφητών, των αποστόλων, των αγίων και του ιερατείου.
2) Η αποκαλυπτομένη και μετεχομένη δωρεά της οποίας την μέθεξιν χαρίζει ο Χριστός εκ του Πατρός εν Πνεύματι Αγίω εις τον λαόν του Θεού, μέσω των προφητών, αποστόλων και αγίων είναι η άκτιστος φυσική δόξα του Χριστού, ήτις αμερίστως μερίζεται εν μεριστοίς κατά την αξίαν ή προετοιμασίαν των ανθρώπων. Η δωρεά της αποκαλύψεως και μεθέξεως της δόξης του Θεού δια του Αγγέλου του Θεού εν τω Πνεύματι Αυτού τοις προφήταις και τω λαώ του Θεού εν τη Παλαιά Διαθήκη, συμπεριλαμβάνει εν τη ενσαρκώσει και την ανθρωπίνην φύσιν του Θεού Λόγου.
Μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης ναι μεν υπάρχει ταυτότης της πηγής της αποκαλυπτομένης δωρεάς, διότι και εις τας δύο Διαθήκας είναι ο Χριστός, Όστις αποκαλύπτει τον Θεόν, οδηγεί και σώζει τον λαόν Του, δια των θεουμένων φίλων Αυτού, αλλά υπάρχει ριζική διαφορά. Την διαφοράν ταύτην συνοψίζομεν ως εξής.
Ενώ ο λαός του Θεού εν τη Παλαιά Διαθήκη είχε μέθεξιν και πρόγευσιν της δόξης του Χριστού, παρά ταύτα εκυριάρχει επ' αυτού ο διάβολος δια του θανάτου. Υπό το κράτος του θανάτου ή εις τον Άδην ευρίσκοντο όχι μόνον οι άδικοι αλλά και οι δίκαιοι φίλοι του Θεού.1 Εν τω ενσαρκωθέντι Λόγω κατηργήθη ο θάνατος, και ο έχων το κράτος αυτού εστερήθη της κυριαρχίας ήν εξήσκει αδίκως επί των δικαίων.2 Αι πύλαι του Άδου ή του θανάτου κατίσχυον της Εκκλησίας εν τη Παλαιά Διαθήκη, αλλά δια της εν Χριστώ πρώτης αναστάσεως των αγίων και της καταργήσεως του πρώτου θανάτου έπαυσαν να κατισχύουν Αυτής.3 Πρό της ενσαρκώσεως η μέθεξις της δόξης ή βασιλείας του Λόγου υπό των προφητών και των πιστών ήτο προσωρινή, εν δε τω θανάτω και τη αναστάσει του ενσαρκωθέντος Λόγου κατέστη μόνιμος.4 Και εις τας δύο Διαθήκας η μέθεξις εις την δόξαν ή βασιλείαν του Χριστού έχει χαρακτήρα αποκαλυπτικόν, σωστικόν, αγιαστικόν και θεωτικόν, αν και προ της ενσαρκώσεως δεν ήτο μόνιμος.5
Αυτή η εν τω λαώ του Θεού ενέργεια του Λόγου προ και μετά την ενσάρκωσιν Αυτού είναι η Παρακαταθήκη της πίστεως,6 ως και το κέντρον και η μορφοποιός δύναμις της Ιεράς Παραδόσεως και η κεντρική διδασκαλία της Αγίας Γραφής.
3) Ο δέκτης, φύλαξ και μεταδότης της θείας ταύτης αποκαλύψεως και δωρεάς είναι ο δια της θεώσεως γενόμενος προφήτης, απόστολος και άγιος της Εκκλησίας, ως και ο παραμένων εν Πνεύματι Αγίω πιστός εις τους θεουμένους και την διδασκαλίαν αυτών λαός του Θεού. Ο ούτω θεούμενος προφήτης, απόστολος και άγιος λαμβάνει άμεσον γνώσιν του Θεού δια του Χριστού εν Πνεύματι, και ο λαός του Θεού λαμβάνει μέσω των θεουμένων φίλων του Χριστού έμμεσον γνώσιν περί του Θεού.7 Την έμμεσον ταύτην περί Θεού γνώσιν μεταδίδει ο Λόγος του Θεού δια των προφητών, αποστόλων και αγίων προφορικώς και γραπτώς εν νοήμασι μέσω εικόνων και ρητών. Ο λαός λαμβάνει από τους θεουμένους προφήτας, από τον ενσαρκωθέντα Λόγον, και από τους αποστόλους και τους αγίους νοήματα και εικόνας εν κτιστοίς ρήμασι, ενώ οι διαβεβηκότες εν θεωρία θεούμενοι βλέπουν αοράτως τα αόρατα, ακούουν ανηκούστως τα ανήκουστα και τα άρρητα και νοούν υπερνοητώς τα υπέρ την νόησιν και την λογικήν μυστήρια της βασιλείας.8 """""""""""""
απαντηση αριστη σε όσους αρνούνται την ιεραν του Χριστού αποκάλυψη είτε αμεσα είτε έμμεσα είτε εντελώς σκιωδώς!
modern father
Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012
χρονιας το πρωτο φθεγγιεσμα: αλλου παπα ο λόγος
Monday, 2 January 2012
Εἰσοδεύοντας στό νέο ἐνιαυτό
Ἀνάμεσα στά ἐρείπια τόπων ἀγαπημένων, στά σιωπηλά τά σπίτια, στά σκοτεινά τά ξωκκλήσια, στά ἄδεια κελλιά παλιῶν μοναστηριῶν, ὅπως ἐπίσης καί στά κρύα δωμάτια κάποιων σπιτιῶν πού τά κατέχουν μοναχικοί ἄνθρωποι, μιά παλιά μουσική σέρνεται ἀπόψε· μουσική μελαγχολική καί συνάμα ταυτισμένη μέ τό βουβό τό κλάμα κάποιων παλιῶν ἀρχοντικῶν Μορφῶν πού ἡ δυστυχία τἄφερε νά κρατήσουν ἀπ' ὅλα τους τά καλά, μόνο τήν ἀξιοπρέπεια καί τήν ἀρχοντιά τους. Μουσική μακρυνή, κρυμμένη στούς ξεθωριασμένους τούς τοίχους, στ' ἀνοιχτά κι ἄδεια ντουλάπια, κι ἀκόμα στούς χορταριασμένους τούς δρόμους καί στά παγερά, σκονισμένα δωμάτια. Καί δέν εἶναι διόλου εὔκολο τούτη τή μουσική νά τήν ἀκούσεις, ἤ ἄν τυχόν τήν ἀκούσεις ν' ἀποκρυπτογραφήσεις τούς φθόγγους της, οἱ ὁποῖοι κρύβουν μέσα τους ὅλη ἐκείνη τή σιωπηλή ἱστορία τῶν ὅσων κατοίκησαν τούτους τούς χώρους: χώρους μικρῶν κοινοτήτων -ὅπως ἐκείνου τοῦ Κάστρου τῆς Σκιάθου, ἀλλά καί τοῦ χωριοῦ τὴς Σκοπέλου Κλῆμα-, ἱερέων, ἱερομονάχων, συνοδιῶν, οἰκογενειῶν, ἐπιτρόπων... Μιά σειρά ἀπό ἀνθρώπινα πρόσωπα, τά ὁποῖα στελέχωναν αὐτούς τούς τόπους καί τούς χώρους, δίχως νά νοιάζονται ἄν ἡ ζωή τους ἐκεῖ ἦταν σκέτη ἀμάχη καί πυκνωμένα σύγνεφα· τό μόνο δηλαδή σκηνικό τοῦ καθημερινοῦ τους βίου. Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ἦταν οἱ Εἰκόνες τοῦ τόπου τους καί ὁ τόπος τους τό τέμπλο, τό εἰκονοστάσι ὁπού τοποθετοῦνταν.
Κάθομαι καί συλλογιέμαι ἀπόψε, παραμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς, τούς προγόνους μου τοῦ 1712, τοῦ 1812, τοῦ 1912 καί ψάχνω μέσα στά τεκμήρια πού ἄφησαν -τίς πέτρες, τά ξύλα, τόν ξεθωριασμένο τοῖχο μέ τά πολλά τά στρώματα τοῦ ἀσβέστη, νά καταλάβω κάποια πράγματα ἀπό τή ζωή τους. Δυστυχῶς οἱ φωτογραφίες δέν τούς ἤξεραν, γιά νἄχουμε τουλάχιστον κάποια ἁπτή φάση του βίου τους-, ἔστω καί μιᾶς κρυσταλλωμένης χρονικῆς στιγμῆς τήν ἔνδειξη, ἀπό τήν ἐδῶ ἐπίγεια παρουσία τους ὡς μαρτυρία· μαρτυρία μιᾶς στιγμῆς τους δηλ. πού, ὡστόσο, θά συμπύκνωνε μέσα της χῶρο, χρόνο καί βιοτή. Ἔτσι, ψάχνουμε τυφλά μέσα στό χρόνο, ὅπως κοιτάζουμε τούς διαβάτες πίσω ἀπό τά θολά τά τζάμια κι ἀναρωτιώμαστε: ποιός, ποιοί νἄναι, ἄραγε; Κι ὅλο προσπαθοῦμε, ἐντείνουμε τήν ὅρασή μας, ἐπιστρατεύουμε τή μαντική μας δεινότητα καί δέν κατορθώνουμε παρά μονάχα πολύ λιγοστά πράγματα νά μάθουμε. Τά ὑπόλοιπα μέσα μας τά κρατᾶμε, γιατί ἁπλῶς τά ὑποπτευόμαστε καί φοβόμαστε ν' ἀνακοινώσουμε κάτι πού κι ἐμεῖς δέν τό θεωροῦμε σίγουρο...
Κάτι βράδυα, λοιπόν, ὡσάν αὐτό, βράδυα μέ ἔντονη τή νοσταλγική διάθεση γιά ἕνα βύθισμα στό χρόνο πού διάβηκε, σ' αὐτό τό περίεργο τό χτές, τό συβιλλικό ἀλλά τόσο οἰκεῖο, σάν νά εἶναι ἡ χτεσινή ἡ μέρα πού τή ζήσαμε καί πέρασε, ὡστόσο κάτι φέρνει μέσα της ἀπό τήν παρελθοῦσα φρεσκάδα. Γιατί μαζί μέ τούς τόπους πού νοσταλγοῦμε τέτοιες μέρες, ἀναζητοῦμε ἐναγώνια ὄχι τόσο τήν παρουσία τῶν ἀγαπημένων μας προσώπων πού διάβηκαν τό ποτάμι, ὅσο ἐκείνη τους τήν προστασία, καθώς μᾶς σιγούρευαν πώς ἡ ζωή ἀντιμετωπίζεται μέ τήν εἰλικρίνεια τοῦ γνήσιου ἀγώνα καί μέ τήν ἀξιοπρεπῆ στάση ἀπέναντι στίς τρεῖς κινήσεις τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου: πρός τό Θεό, τόν κόσμο ἤ τόν συνάνθρωπο καί τόν ἑαυτό του. Ἄν δέν κρατηθεῖ μιά τέτοια ἰσορροπία, τότε ὅλα θρυμματίζονται, γιατί ἀρχίζει πιά νά βασιλεύει, νά κυριαρχεί στά πάντα ἡ κατάχρηση κι ὄχι λογική χρήση. Μέ λίγα λόγια ἡ ἀσυδοσία τό χάος, ἡ καταστροφή. Κύριε, εὐλόγησε τό νέο ἐνιαυτό φωτίζοντας τίς σκοτεινές συνειδήσεις μας καί τίς φοβισμένες ψυχές μας. Ἀμήν.""""""""""""""
http://anastasiosds.blogspot.com/2012/01/blog-post_02.html
αδελφε μου Bloger-father Αναστασιε Σαλαπάτα(άριστε ιστολόγε-με ποιοτικης σημασίας κείμενα) και πατερα Κωνσταντινε Καλλιανέ(συγγραφέα εξαισιε-οχι κολακεία αλλα πραγματικοτης),
συλλογάται σίγουρα καλύτερα όποιος συλλογάται ελεύθερος(ο Μακρυγιάννης το είπε? δεν ξέρω...δεν με πολυνοιαζει καποτε πριν τα 30 μου χρονια το ειχα διαβασει, δεν εχει σημασια) κάποτε αν και ήμουν μικρός ήμουν περήφανος που ή μ ο υ ν ΕΛΛΗΝΑΣ, τώρα λυπάμαι...και μάλλον αν και άωρο βρέφος μπροστά στους ξερόλες μεγαλυτέρους μου...πονώ και θλιβομαι για την πατρίδα τους που κατάντησε ενα με τις πιο διεφθαρμένες χώρες όχι διοτι οι απλοι και συνταξιούχοι έκλεψαν λιγο ή πολύ αλλά γιατι τον μπεζαχτά τον διαχειρίστηκαν...οι άθλιοι κάθε είδους!
δεν έχω υπαιτιότητα για το χάλι!!!
ημουν νόμιμος πολίτης ενός διεφθαρμένου κράτους!!!! (συνεχει στο modern father)
καλη χρονιά,
παπα-Ιερόθεος
Εἰσοδεύοντας στό νέο ἐνιαυτό
Ἀνάμεσα στά ἐρείπια τόπων ἀγαπημένων, στά σιωπηλά τά σπίτια, στά σκοτεινά τά ξωκκλήσια, στά ἄδεια κελλιά παλιῶν μοναστηριῶν, ὅπως ἐπίσης καί στά κρύα δωμάτια κάποιων σπιτιῶν πού τά κατέχουν μοναχικοί ἄνθρωποι, μιά παλιά μουσική σέρνεται ἀπόψε· μουσική μελαγχολική καί συνάμα ταυτισμένη μέ τό βουβό τό κλάμα κάποιων παλιῶν ἀρχοντικῶν Μορφῶν πού ἡ δυστυχία τἄφερε νά κρατήσουν ἀπ' ὅλα τους τά καλά, μόνο τήν ἀξιοπρέπεια καί τήν ἀρχοντιά τους. Μουσική μακρυνή, κρυμμένη στούς ξεθωριασμένους τούς τοίχους, στ' ἀνοιχτά κι ἄδεια ντουλάπια, κι ἀκόμα στούς χορταριασμένους τούς δρόμους καί στά παγερά, σκονισμένα δωμάτια. Καί δέν εἶναι διόλου εὔκολο τούτη τή μουσική νά τήν ἀκούσεις, ἤ ἄν τυχόν τήν ἀκούσεις ν' ἀποκρυπτογραφήσεις τούς φθόγγους της, οἱ ὁποῖοι κρύβουν μέσα τους ὅλη ἐκείνη τή σιωπηλή ἱστορία τῶν ὅσων κατοίκησαν τούτους τούς χώρους: χώρους μικρῶν κοινοτήτων -ὅπως ἐκείνου τοῦ Κάστρου τῆς Σκιάθου, ἀλλά καί τοῦ χωριοῦ τὴς Σκοπέλου Κλῆμα-, ἱερέων, ἱερομονάχων, συνοδιῶν, οἰκογενειῶν, ἐπιτρόπων... Μιά σειρά ἀπό ἀνθρώπινα πρόσωπα, τά ὁποῖα στελέχωναν αὐτούς τούς τόπους καί τούς χώρους, δίχως νά νοιάζονται ἄν ἡ ζωή τους ἐκεῖ ἦταν σκέτη ἀμάχη καί πυκνωμένα σύγνεφα· τό μόνο δηλαδή σκηνικό τοῦ καθημερινοῦ τους βίου. Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ἦταν οἱ Εἰκόνες τοῦ τόπου τους καί ὁ τόπος τους τό τέμπλο, τό εἰκονοστάσι ὁπού τοποθετοῦνταν.
Κάθομαι καί συλλογιέμαι ἀπόψε, παραμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς, τούς προγόνους μου τοῦ 1712, τοῦ 1812, τοῦ 1912 καί ψάχνω μέσα στά τεκμήρια πού ἄφησαν -τίς πέτρες, τά ξύλα, τόν ξεθωριασμένο τοῖχο μέ τά πολλά τά στρώματα τοῦ ἀσβέστη, νά καταλάβω κάποια πράγματα ἀπό τή ζωή τους. Δυστυχῶς οἱ φωτογραφίες δέν τούς ἤξεραν, γιά νἄχουμε τουλάχιστον κάποια ἁπτή φάση του βίου τους-, ἔστω καί μιᾶς κρυσταλλωμένης χρονικῆς στιγμῆς τήν ἔνδειξη, ἀπό τήν ἐδῶ ἐπίγεια παρουσία τους ὡς μαρτυρία· μαρτυρία μιᾶς στιγμῆς τους δηλ. πού, ὡστόσο, θά συμπύκνωνε μέσα της χῶρο, χρόνο καί βιοτή. Ἔτσι, ψάχνουμε τυφλά μέσα στό χρόνο, ὅπως κοιτάζουμε τούς διαβάτες πίσω ἀπό τά θολά τά τζάμια κι ἀναρωτιώμαστε: ποιός, ποιοί νἄναι, ἄραγε; Κι ὅλο προσπαθοῦμε, ἐντείνουμε τήν ὅρασή μας, ἐπιστρατεύουμε τή μαντική μας δεινότητα καί δέν κατορθώνουμε παρά μονάχα πολύ λιγοστά πράγματα νά μάθουμε. Τά ὑπόλοιπα μέσα μας τά κρατᾶμε, γιατί ἁπλῶς τά ὑποπτευόμαστε καί φοβόμαστε ν' ἀνακοινώσουμε κάτι πού κι ἐμεῖς δέν τό θεωροῦμε σίγουρο...
Κάτι βράδυα, λοιπόν, ὡσάν αὐτό, βράδυα μέ ἔντονη τή νοσταλγική διάθεση γιά ἕνα βύθισμα στό χρόνο πού διάβηκε, σ' αὐτό τό περίεργο τό χτές, τό συβιλλικό ἀλλά τόσο οἰκεῖο, σάν νά εἶναι ἡ χτεσινή ἡ μέρα πού τή ζήσαμε καί πέρασε, ὡστόσο κάτι φέρνει μέσα της ἀπό τήν παρελθοῦσα φρεσκάδα. Γιατί μαζί μέ τούς τόπους πού νοσταλγοῦμε τέτοιες μέρες, ἀναζητοῦμε ἐναγώνια ὄχι τόσο τήν παρουσία τῶν ἀγαπημένων μας προσώπων πού διάβηκαν τό ποτάμι, ὅσο ἐκείνη τους τήν προστασία, καθώς μᾶς σιγούρευαν πώς ἡ ζωή ἀντιμετωπίζεται μέ τήν εἰλικρίνεια τοῦ γνήσιου ἀγώνα καί μέ τήν ἀξιοπρεπῆ στάση ἀπέναντι στίς τρεῖς κινήσεις τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου: πρός τό Θεό, τόν κόσμο ἤ τόν συνάνθρωπο καί τόν ἑαυτό του. Ἄν δέν κρατηθεῖ μιά τέτοια ἰσορροπία, τότε ὅλα θρυμματίζονται, γιατί ἀρχίζει πιά νά βασιλεύει, νά κυριαρχεί στά πάντα ἡ κατάχρηση κι ὄχι λογική χρήση. Μέ λίγα λόγια ἡ ἀσυδοσία τό χάος, ἡ καταστροφή. Κύριε, εὐλόγησε τό νέο ἐνιαυτό φωτίζοντας τίς σκοτεινές συνειδήσεις μας καί τίς φοβισμένες ψυχές μας. Ἀμήν.""""""""""""""
http://anastasiosds.blogspot.com/2012/01/blog-post_02.html
αδελφε μου Bloger-father Αναστασιε Σαλαπάτα(άριστε ιστολόγε-με ποιοτικης σημασίας κείμενα) και πατερα Κωνσταντινε Καλλιανέ(συγγραφέα εξαισιε-οχι κολακεία αλλα πραγματικοτης),
συλλογάται σίγουρα καλύτερα όποιος συλλογάται ελεύθερος(ο Μακρυγιάννης το είπε? δεν ξέρω...δεν με πολυνοιαζει καποτε πριν τα 30 μου χρονια το ειχα διαβασει, δεν εχει σημασια) κάποτε αν και ήμουν μικρός ήμουν περήφανος που ή μ ο υ ν ΕΛΛΗΝΑΣ, τώρα λυπάμαι...και μάλλον αν και άωρο βρέφος μπροστά στους ξερόλες μεγαλυτέρους μου...πονώ και θλιβομαι για την πατρίδα τους που κατάντησε ενα με τις πιο διεφθαρμένες χώρες όχι διοτι οι απλοι και συνταξιούχοι έκλεψαν λιγο ή πολύ αλλά γιατι τον μπεζαχτά τον διαχειρίστηκαν...οι άθλιοι κάθε είδους!
δεν έχω υπαιτιότητα για το χάλι!!!
ημουν νόμιμος πολίτης ενός διεφθαρμένου κράτους!!!! (συνεχει στο modern father)
καλη χρονιά,
παπα-Ιερόθεος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
