Σάββατο 31 Μαρτίου 2012
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Αναστάσεως Ημέρα.
μακαριστέ Αρχιεπισκοπε μας κυρέ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ...μας λείπεις...κανεις δεν ομιλει με τη ζεση της Καρδιάς ΣΟΥ!
κανεις δεν αγαπα την πατρίδα μας και δεν με φοβίζει τίποτα για την πίστη μου...το νεο-τζιβαηρικον μου γίνεται η πατρίδα μου~!
ποίος θα την αναστήσει και ποίος θα την ανασυστησει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1111??????????
θυμισου την αγαπημενη Ελλάδα μας απο τον ουρανό!
modern father
Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012
Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012
Σάββατο 24 Μαρτίου 2012
Ελλάδα μας γλυκειά
Ναι· όπως έγραφε και ο αείμνηστος Δ. Π. Τυπάλδος.
Οι λέξεις Πατρίδα και Θρησκεία (sic) για τον Έλληνα εκφράζουν την ίδια ιδέα. Είναι τόσο βαθειά χαραγμένες στην καρδιά του, ώστε μπορούμε να τις παραβάλουμε με τις δύο κυριότερες κινήσεις αυτής, δηλ. την Πατρίδα με την συστολή της καρδιάς και την Θρησκεία με την διαστολή αυτής, εις τρόπον ώστε η ύπαρξις της μιας (της Πατρίδας) προϋποθέτει την υπάρξη της άλλης (της Θρησκείας).
Σε όλα τα εθνικά κινήματα, οι Έλληνες έλαβαν πάντοτε ως σύνθημα το υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Οι πρωτομάρτυρες της Ελληνικής ελευθερίας ήταν οι αρχηγοί της θρησκείας {sic} (σωστοτερα της Εκκλησιας μας), πατριάρχες και αρχιερείς.
***
ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΓΛΥΚΕΙΑ
Ελλάδα μας γλυκειά
τρισδοξασμένη εσύ,
που ήσουν τίποτε στη γη,
σαν ήλθε όμως η στιγμή
πετάχτηκες ορθή.
Με χρόνια, με καιρούς
ζωσμένη το σπαθί
εσκόρπισες το άγιο φως
εκεί που σκλάβος αδελφός
επρόσμενε σκυφτός.
Μα πέρα στη σκλαβιά
στον ξενικό ζυγό
στενάζουν κι άλλα σου παιδιά
και καρτερούνε λευτεριά
Ελλάδα μας γλυκειά.
Ο Θεός σώζοι την Ελλάδα.
Αμήν.
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012
Τρίτη 20 Μαρτίου 2012
Tns & Demy-Ντέμυ Κράτησε Με Σφιχτα (θεολογική εκδοχή)
modern-father.blogspot.comθεολογία, κοινωνία και άνθρωπος στην εποχή μας! Εκκλησία, σύναξη εν Χριστώ και πίστη στο Χριστό! αγάπη, πόνος και σκέψη για σύγχρονα θέματα τα αφορόντα τον πολίτην! δεν παύει όμως να θέλει και να τοποθετείται μακρυά απο φατριασμούς και ομαδοποιήσεις! αναστασιμη αντίλαλοι σε ανθρώπινη κατάσταση, ο...
Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012
Σάββατο 17 Μαρτίου 2012
Μια απίστευτη ιστορία!
Μια απίστευτη ιστορία!
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/03/blog-post_3565.html#ixzz1pO4qKtyC
Και βλέπεις, ο ταπεινός, και θαύματα να κάνει, πάλι δεν πιστεύει στον λογισμό του. Ήταν στην Ιορδανία ένας πολύ απλός παπάς που έκανε θαύματα. Διάβαζε ανθρώπους και ζώα που είχαν κάποια αρρώστια και γίνονταν καλά. Πήγαιναν και μουσουλμάνοι σ’ αυτόν, όταν έπασχαν από κάτι, και τους θεράπευε.
Αυτός, πριν λειτουργήσει, έπαιρνε ένα ρόφημα με λίγο παξιμάδι και μετά όλη την ημέρα δεν έτρωγε τίποτε. Κάποτε έμαθε ο Πατριάρχης ότι τρώει πριν από την Θεία Λειτουργία και τον κάλεσε στο Πατριαρχείο. Πήγε εκείνος, χωρίς να ξέρει γιατί τον ζητάνε.Ώσπου να τον φωνάξει ο Πατριάρχης, περίμενε μαζί με άλλους σε μια αίθουσα. Έξω έκανε πολλή ζέστη· είχαν κλειστά τα παντζούρια και από μια τρυπούλα περνούσε μια ακτίνα. Αυτός νόμισε ότι είναι σχοινί. Επειδή είχε ιδρώσει, βγάζει το ράσο του και το κρεμάει πάνω στην ακτίνα.Όταν το είδαν οι άλλοι που κάθονταν εκεί στην αίθουσα, τα έχασαν.
Πάνε και λένε στον Πατριάρχη: «Ο παπάς που κολατσίζει πριν από την Θεία Λειτουργία κρέμασε το ράσο του πάνω σε μια ακτίνα!». Τον κάλεσε μέσα ο Πατριάρχης και άρχισε να τον ρωτάει: «Τι κάνεις; Πώς πας; Κάθε πότε λειτουργείς; Πώς ετοιμάζεσαι για την Θεία Λειτουργία;».«Να, λέει, διαβάζω την ακολουθία του όρθρου, κάνω και μερικές μετάνοιες και ύστερα φτιάχνω ένα ρόφημα, κολατσίζω λίγο, και έπειτα λειτουργώ». «Γιατί το κάνεις αυτό;», τον ρωτάει ο Πατριάρχης. «Άμα φάω λιγάκι πριν από την Θεία Λειτουργία, λέει εκείνος, όταν κάνω κατάλυση , πάει ο Χριστός επάνω.Ενώ, αν φάω μετά την Θεία Λειτουργία, πάει ο Χριστός από κάτω»! Με καλό λογισμό το έκανε! Του λέει τότε ο Πατριάρχης: «Όχι, δεν είναι σωστό αυτό. Πρώτα να κάνεις κατάλυση, και έπειτα να τρως λίγο». Έβαλε μετάνοια και το δέχθηκε.Θέλω να πω, παρόλο που είχε φθάσει σε τέτοια κατάσταση, να κάνει θαύματα, το δέχθηκε απλά· δεν είχε δικό του θέλημα. Ενώ, αν πίστευε στον λογισμό του, μπορούσε να πει: «Εγώ διαβάζω ανθρώπους και ζώα άρρωστα και γίνονται καλά, κάνω θαύματα· τι μου λέει αυτός; Έτσι που το σκέφτομαι, είναι πιο καλά, γιατί αλλιώς πάει το φαγητό πάνω από τον Χριστό».Έχω καταλάβει ότι ή υπακοή πολύ βοηθάει. Και λίγο μυαλό να έχει κανείς, αν κάνει υπακοή, γίνεται φιλόσοφος. Είτε έξυπνος είτε κουτός είτε υγιής είτε άρρωστος πνευματικά ή σωματικά είναι κανείς και βασανίζεται από λογισμούς, αν κάνει υπακοή, ελευθερώνεται. Λύτρωση είναι η υπακοή.
Αυτός, πριν λειτουργήσει, έπαιρνε ένα ρόφημα με λίγο παξιμάδι και μετά όλη την ημέρα δεν έτρωγε τίποτε. Κάποτε έμαθε ο Πατριάρχης ότι τρώει πριν από την Θεία Λειτουργία και τον κάλεσε στο Πατριαρχείο. Πήγε εκείνος, χωρίς να ξέρει γιατί τον ζητάνε.Ώσπου να τον φωνάξει ο Πατριάρχης, περίμενε μαζί με άλλους σε μια αίθουσα. Έξω έκανε πολλή ζέστη· είχαν κλειστά τα παντζούρια και από μια τρυπούλα περνούσε μια ακτίνα. Αυτός νόμισε ότι είναι σχοινί. Επειδή είχε ιδρώσει, βγάζει το ράσο του και το κρεμάει πάνω στην ακτίνα.Όταν το είδαν οι άλλοι που κάθονταν εκεί στην αίθουσα, τα έχασαν.
Πάνε και λένε στον Πατριάρχη: «Ο παπάς που κολατσίζει πριν από την Θεία Λειτουργία κρέμασε το ράσο του πάνω σε μια ακτίνα!». Τον κάλεσε μέσα ο Πατριάρχης και άρχισε να τον ρωτάει: «Τι κάνεις; Πώς πας; Κάθε πότε λειτουργείς; Πώς ετοιμάζεσαι για την Θεία Λειτουργία;».«Να, λέει, διαβάζω την ακολουθία του όρθρου, κάνω και μερικές μετάνοιες και ύστερα φτιάχνω ένα ρόφημα, κολατσίζω λίγο, και έπειτα λειτουργώ». «Γιατί το κάνεις αυτό;», τον ρωτάει ο Πατριάρχης. «Άμα φάω λιγάκι πριν από την Θεία Λειτουργία, λέει εκείνος, όταν κάνω κατάλυση , πάει ο Χριστός επάνω.Ενώ, αν φάω μετά την Θεία Λειτουργία, πάει ο Χριστός από κάτω»! Με καλό λογισμό το έκανε! Του λέει τότε ο Πατριάρχης: «Όχι, δεν είναι σωστό αυτό. Πρώτα να κάνεις κατάλυση, και έπειτα να τρως λίγο». Έβαλε μετάνοια και το δέχθηκε.Θέλω να πω, παρόλο που είχε φθάσει σε τέτοια κατάσταση, να κάνει θαύματα, το δέχθηκε απλά· δεν είχε δικό του θέλημα. Ενώ, αν πίστευε στον λογισμό του, μπορούσε να πει: «Εγώ διαβάζω ανθρώπους και ζώα άρρωστα και γίνονται καλά, κάνω θαύματα· τι μου λέει αυτός; Έτσι που το σκέφτομαι, είναι πιο καλά, γιατί αλλιώς πάει το φαγητό πάνω από τον Χριστό».Έχω καταλάβει ότι ή υπακοή πολύ βοηθάει. Και λίγο μυαλό να έχει κανείς, αν κάνει υπακοή, γίνεται φιλόσοφος. Είτε έξυπνος είτε κουτός είτε υγιής είτε άρρωστος πνευματικά ή σωματικά είναι κανείς και βασανίζεται από λογισμούς, αν κάνει υπακοή, ελευθερώνεται. Λύτρωση είναι η υπακοή.
απ'το βιβλίο του γέροντα Παϊσίου, εκδ. Ι.Η.Αγ.Ιω Θεολόγου Σουρωτής
(Ευχαριστούμε θερμά τον π.Η.Κ. που μας το έστειλε και το επιμελήθηκε!)ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/03/blog-post_3565.html#ixzz1pO4qKtyC
νεο-αντι-οθωμανικη "επανασταση"
Χότζας έγινε Χριστιανός
Πνευματική Ζωή - Πίστης Σημεία(1)
Τετάρτη, 26 Μάρτιος 2008 08:49
Share
Δύο ακόμη συνταρακτικά γεγονότα συγκλονίζουν τους απανταχού Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Α) Χότζας έγινε Χριστιανός
&
Β) Βαπτίσθηκε Ορθόδοξος
Αμερικανός συνταγματάρχης
Δύο ακόμη συνταρακτικά γεγονότα συγκλονίζουν τους απανταχού Ορθοδόξους Χριστιανούς. Οι πιστοί κάνουν λόγο για μεγάλα θαύματα ενώ Αγιορείτες μοναχοί δεν διστάζουν να μιλήσουν για σημάδια του Θεού.
Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές γνωστός Χότζας της Αιγύπτου μαζί με την οικογένεια του, εγκατέλειψαν τον μουσουλμανισμό και βαπτίσθηκαν Χριστιανοί. Ορθόδοξος Χριστιανός ακόμη βαπτίσθηκε Αμερικανός συνταγματάρχης, που υπηρετεί στην αμερικανική βάση της Σούδας. Υπενθυμίζουμε ότι των μεγάλων αυτών θαυμάτων είχε προηγηθεί και η ανάσταση του Σαουδάραβα μεγιστάνα στη Συρία (βλ. τεύχος Σ.Ο. υπ' αριθμ. 59).
Ποιο όμως συνταρακτικό γεγονός έκανε τον γνωστό Χότζα, τα στοιχεία του οποίου για ευνόητους λόγους δεν δημοσιεύουμε να γίνει χριστιανός; Όπως εξιστορεί ο ίδιος η μεταστροφή του οφείλεται σε θαύμα. Ο πρώην Χότζας και νυν νεοφώτιστος Χριστιανός ανέφερε ότι η μικρή κόρη του έπασχε από ανίατη ασθένεια. Γύρισε όλα τα νοσοκομεία και επισκέφθηκε αρκετούς γιατρούς στην Αίγυπτο, όπου μέχρι πρότινος ζούσε αλλά και στο εξωτερικό. Όλοι οι γιατροί σχεδόν συνέκλιναν στην ίδια άποψη. Συνιστούσαν θεραπευτική αγωγή, η οποία ωστόσο, όπως τόνιζαν δεν θα βοηθούσε για την αποφυγή του μοιραίου. Μάλιστα συνέστησαν στον απελπισμένο πατέρα να πάρει την κόρη του στο σπίτι, αφού πίστευαν ότι δεν υπάρχει πλέον θεραπεία. Ο απελπισμένος πατέρας, καλλίφωνος Χότζας προσευχόταν καθημερινά στον Αλλάχ για βοήθεια.
Βλέποντας τη θλίψη του κάποιος κοντινός φίλος του πρότεινε να βάλει πάνω από το προσκεφάλι της κόρης του, ένα σταυρό. Στο άκουσμα της πρότασης ο πρώην Χότζας αντέδρασε… «Δεν είναι δυνατόν να κάνω εγώ κάτι τέτοιο, δεν θα πουλήσω την πίστη μου…», είπε. Η ιδέα, ωστόσο, της τοποθέτησης του σταυρού άρχισε να τον απασχολεί. Χωρίς να αναφέρει σε κανένα τίποτε, αγόρασε ένα σταυρό και το έβαζε όταν ήταν μόνος στο δωμάτιο της κόρης του πάνω από το προσκεφάλι της. Οι ημέρες περνούσαν και η κόρη του εισήλθε σε κωματώδη κατάσταση, χάνοντας κάθε επικοινωνία με το περιβάλλον. Όλοι στην οικογένεια αλλά και στην περιοχή που υπηρετούσε ο πρώην Χότζας περίμεναν το μοιραίο. Ο απελπισμένος πατέρας μέρα-νύκτα καθόταν δίπλα της, κλαίγοντας. Μέσα του, όπως ομολογεί τώρα, υπήρχε μια ελπίδα πως κάτι θα συμβεί.
Ένα βράδυ καθώς ο θλιμμένος πατέρας κρατούσε το χέρι της κόρης του, είδε πως από το σταυρό που είχε στο προσκεφάλι της να εκπέμπεται ένα εκτυφλωτικό φως, το οποίο απλώθηκε σ' όλο το κρεβάτι. Αρχικά νόμιζε πως ονειρεύεται ή ότι κάτι συμβαίνει με τη σκέψη του εξ αιτίας της στεναχώριας. Ωστόσο, το φως το έβλεπε φανερά. Ξαφνικά βλέπει την κόρη του να σηκώνεται από το κρεβάτι της και να λέει: «Μπαμπά πεινάω, φέρε μου κάτι να φάω»! Ο δυστυχής Χότζας δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Πήγε στην κουζίνα περιχαρής. Οι φωνές του ξεσήκωσαν τη σύζυγό του αλλά και τη γειτονιά. Σε λίγο στο σπίτι του ήταν το αδιαχώρητο. Ο ίδιος έλεγε και ξανα-έλεγε τις ακριβώς συνέβη. Μιλούσε για το θαύμα του σταυρού. Τηλεφώνησε μάλιστα στο φίλο του που του είχε προτείνει να βάλει το σταυρό στο προσκεφάλι της μικρής κόρης του και τον ευχαρίστησε.
Οι γείτονες και οι φίλοι του προσπάθησαν να αποδώσουν το θαύμα στον Άγιο Γεώργιο, τον οποίο αποδέχονται οι μουσουλμάνοι. Εκείνος όμως ήξερε για την δύναμη του σταυρού. Βίωσε το θαύμα. Η κόρη του πλέον δεν παρουσίαζε τίποτε και οι θεράποντες γιατροί που γνώριζαν την κατάσταση δεν πίστευαν στα μάτια τους, όταν είδαν πως οι νέες εξετάσεις δεν έδειχναν απολύτως τίποτε. Λίγες ημέρες μετά το θαύμα ο πρώην Χότζας είχε λάβει την απόφασή του. Είπε στη σύζυγο του πως θα γίνει Χριστιανός. Εκείνη αρχικά αντέδρασε και σκέφθηκε τους διωγμούς που θα ακολουθήσουν για τον ίδιο και για όλη την οικογένεια από τους μουσουλμάνους. «Θα μας σκοτώσουν» έλεγε. Εκείνος όμως είχε πλέον πάρει το δρόμο του. Της ανακοίνωσε πως θα φύγουν οριστικά από την Αίγυπτο. «Θα βαπτισθούμε χριστιανοί και θα ζήσουμε πλέον σε άλλη χώρα». Έτσι και έπραξε.
Ωστόσο, η είδηση της εισόδου του στην Εκκλησία του Χριστού κυκλοφόρησε ευρέως τόσο στην πόλη που υπηρετούσε, όσο και στο μουσουλμανικό ιερατείο. Σήμερα ο πρώην Χότζας και νυν νεοφώτιστος Χριστιανός σπουδάζει θεολογία. Για τους μουσουλμάνους σήμερα ο ίδιος και η οικογένεια του είναι επικηρυγμένοι. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε περισσότερα στοιχεία.
Κατάνυξη στην Μονή Μεγίστης Λαύρας κατά τη βάπτιση Αμερικανού συνταγματάρχη
Βαπτίσθηκε Ορθόδοξος και Αμερικανός συνταγματάρχης
Σε κλίμα κατάνυξης τελέσθηκε το μυστήριο του Βαπτίσματος στην Ιερά Μονή της Μεγίστης Λαύρας για τον νεοεισερχόμενο στην Ορθόδοξη Εκκλησία Αμερικανό συνταγματάρχη, που υπηρετεί στην αμερικανική βάση της Σούδας. Μοναχός της Μονής Μεγίστης Λαύρας, που υπηρετούσε σε μετόχι της Μονής στην Κρήτη κατήχησε τον νεοβαπτιζόμενο, ο οποίος κατά μαρτυρίες παρόντων μοναχών στο μυστήριο ήταν πολύ συγκινημένος. Δάκρυα χαράς έτρεχαν ασταμάτητα καθ' όλη τη διάρκεια του μυστηρίου, στοιχείο που φανερώνει την παρουσία της θείας Χάρης. Τώρα όπως υποσχέθηκε ο ίδιος στους μοναχούς, θα αναλάβει να κατηχήσει και άλλους Αμερικανούς στρατιώτες που υπηρετούν στη Σούδα.
Συντάκτης: Διονύσης Μακρής
Πηγή: Σ.Ο. Σεπτέμβριος 2005
http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=159&Itemid=48
Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012
Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012
χαιρε ω Μαρκες μεγαλε λογοτέχνη!
"Ένα σπουδαίο πνεύμα μας αποχαιρετά"
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας:
καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του :
"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."
Κρανίδι και Ενετοκρατία
Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται η διάλεξη της καθηγήτριας και ακαδημαϊκού κας Χρύσας Μαλτέζου στο Λύκειο Κρανιδίου την Τετάρτη το απόγευμα και ώρα 19:00 (σήμερα).
Θέμα της διάλεξης "Η Πελοπόννησος κάτω από τη σημαία του Αγίου Μάρκου : Ο τόπος και οι άνθρωποι"
Βιογραφικό σημείωμα της ομιλήτριας
Η Χρύσα Μαλτέζου είναι ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθύντρια (από το 1998) του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας. Αν και εξελέγη στην έδρα της «Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού, 1453-1821» διαδέχεται ουσιαστικά μια άλλη γυναίκα ακαδημαϊκό και σπουδαία βυζαντινολόγο, την αείμνηστη Αγγελική Λαΐου. Η Χρύσα Μαλτέζου είναι Αιγυπτιώτισσα. Κουβαλάει την πολυπολιτισμική κουλτούρα των ανθρώπων οι οποίοι γαλουχήθηκαν σε χώρες όπου ανθούσε ο Ελληνισμός και η αγάπη τους για τη μητέρα-πατρίδα μετουσιωνόταν σε πάθος για τη μελέτη των έργων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και τελείωσε το Αβερώφειο Γυμνάσιο. Σπούδασε όμως στην Αθήνα, στο Πανεπιστήμιο Μεσογειακών Σπουδών της Aix en-Provence και στο Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας. Συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβας (1965-1967) και πήρε πτυχίο της Σχολής Παλαιογραφίας, Αρχειονομίας και Διπλωματικής των Κρατικών Αρχείων της Βενετίας. Υπήρξε ερευνήτρια του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, έχει διδάξει Μεσαιωνική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, αλλά και Ιστορία του Πολιτισμού (με έμφαση την ιστορία της Βενετοκρατίας στον ελληνικό κόσμο) στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέλος ελληνικών και ξένων επιστημονικών εταιρειών, έχει λάβει μέρος σε πολλά ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Εχει τιμηθεί με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για την ταξινόμηση του Ιστορικού Αρχείου Κυθήρων, με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής (2003) και το μεγάλο βραβείο Dante Aligheri (2007). Στη διεύθυνση του Ινστιτούτου της Βενετίας διαδέχθηκε τον ακαδημαϊκό Μανούσο Μανούσακα. Ανθρωπος δυναμικός και δραστήριος όπως είναι, η Χρύσα Μαλτέζου δεν έπαψε να αγωνίζεται για τη διατήρηση λειτουργίας του Ινστιτούτου και για τη διάσωση των πολύτιμων θησαυρών του.
http://www.dimitriskamizis.blogspot.com/2012/03/1900.html
Θέμα της διάλεξης "Η Πελοπόννησος κάτω από τη σημαία του Αγίου Μάρκου : Ο τόπος και οι άνθρωποι"
Βιογραφικό σημείωμα της ομιλήτριας
Η Χρύσα Μαλτέζου είναι ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθύντρια (από το 1998) του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας. Αν και εξελέγη στην έδρα της «Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού, 1453-1821» διαδέχεται ουσιαστικά μια άλλη γυναίκα ακαδημαϊκό και σπουδαία βυζαντινολόγο, την αείμνηστη Αγγελική Λαΐου. Η Χρύσα Μαλτέζου είναι Αιγυπτιώτισσα. Κουβαλάει την πολυπολιτισμική κουλτούρα των ανθρώπων οι οποίοι γαλουχήθηκαν σε χώρες όπου ανθούσε ο Ελληνισμός και η αγάπη τους για τη μητέρα-πατρίδα μετουσιωνόταν σε πάθος για τη μελέτη των έργων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και τελείωσε το Αβερώφειο Γυμνάσιο. Σπούδασε όμως στην Αθήνα, στο Πανεπιστήμιο Μεσογειακών Σπουδών της Aix en-Provence και στο Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας. Συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβας (1965-1967) και πήρε πτυχίο της Σχολής Παλαιογραφίας, Αρχειονομίας και Διπλωματικής των Κρατικών Αρχείων της Βενετίας. Υπήρξε ερευνήτρια του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, έχει διδάξει Μεσαιωνική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, αλλά και Ιστορία του Πολιτισμού (με έμφαση την ιστορία της Βενετοκρατίας στον ελληνικό κόσμο) στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέλος ελληνικών και ξένων επιστημονικών εταιρειών, έχει λάβει μέρος σε πολλά ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Εχει τιμηθεί με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για την ταξινόμηση του Ιστορικού Αρχείου Κυθήρων, με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής (2003) και το μεγάλο βραβείο Dante Aligheri (2007). Στη διεύθυνση του Ινστιτούτου της Βενετίας διαδέχθηκε τον ακαδημαϊκό Μανούσο Μανούσακα. Ανθρωπος δυναμικός και δραστήριος όπως είναι, η Χρύσα Μαλτέζου δεν έπαψε να αγωνίζεται για τη διατήρηση λειτουργίας του Ινστιτούτου και για τη διάσωση των πολύτιμων θησαυρών του.
http://www.dimitriskamizis.blogspot.com/2012/03/1900.html
Κυριακή 11 Μαρτίου 2012
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012
Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012
ο Αντιχριστος...
O Aντίχριστος (Γ. Μαντζαρίδη, Ομοτ. Καθηγητού Παν/μίου)
«Και νυν, αγαπητοί, ο αντίχριστος εστίν»Ο αντίχριστος, όπως βεβαιώνουν οι απόστολοι του Κυρίου και μας υπενθυμίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, είναι παρών: «Και νυν, αγαπητοί, ο αντίχριστος έστιν». Αν μάλιστα παραδοθούμε στο πνεύμα της εποχής μας και λησμονήσουμε ότι είμαστε άνθρωποι πλασμένοι «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Θεού, αν δεχθούμε να ζούμε και να συμπεριφερόμαστε ως αριθμοί, ως άβουλα όντα, που για την άνεση ή για την επιβίωσή τους δέχονται να προσκυνούν την οποιαδήποτε γραφειοκρατία, τί άλλο απομένει; Τί περισσότερο να κάνει ο αντίχριστος; Τί περισσότερο θέλησε να επιτύχει, όταν πείραξε το Χριστό; «Και δείκνυσιν αυτώ πάσας τας βασιλείας του κόσμου και την δόξαν αυτών και λέγει αυτώ· ταύτα πάντα σοι δώσω, εάν πεσών προσκυνήσης με». Και το θηρίο της Αποκαλύψεως, όπως σημειώνει ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, υποχρεώνει όλους να χαραχθούν στο χέρι ή στο μέτωπο με το όνομά του ή με τον αριθμό του ονόματός του, για να, μπορούν να συναλλάσσονται. Προσφέρει στους ανθρώπους τα αγαθά του, τις υπηρεσίες του, με τον όρο να υποταχθούν και να το προσκυνήσουν.Ο αριθμός του θηρίου «αριθμός ανθρώπου εστί». Και ο άνθρωπος που παύει να ζει ως άνθρωπος και υπάρχει ως αριθμός, ο άνθρωπος που θυσιάζει την ψυχή του, για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες και τις αισθήσεις του, έχει ήδη υποταχθεί στον άρχοντα του αιώνος τούτου. Έχει ήδη «το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού».Ο αριθμός του ονόματος του θηρίου, το 666, γράφεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως με τα ελληνικό γράμματα Χξς’. Μια εύστοχη συμβολική ερμηνεία βλέπει στα γράμματα αυτά τα αρχικά των λέξεων: Χριστός ξένος σταυρού. Ο αντίχριστος παρουσιάζεται στον κόσμο ως ένας Μεσσίας ξένος προς το σταυρό. Δεν σταυρώνεται ο ίδιος, γιατί δεν έχει σχέση με την αγάπη και τη θυσία. Ούτε ζητάει από τους ανθρώπους να σηκώσουν το σταυρό τους. Υπόσχεται ευκολία και άνεση με μοναδικό όρο την πλήρη υποταγή τους. Αρκεί να παραδοθεί ο άνθρωπος σ’ αυτόν, για να ζήσει άνετα. Αρκεί να τον προσκυνήσει, νια ν’ απολαύσει τα αγαθά της γης.Σήμερα ο κύριος στόχος του ανθρώπου και του πολιτισμού του είναι η άνεση και η απόλαυση των αγαθών της γης. Όλα συγκεντρώνονται σε συσκευές, σε υπηρεσίες και σε πληροφορίες που διευκολύνουν τη ζωή. Στο βωμό τους θυσιάζεται η ανθρώπινη ελευθερία. Θυσιάζεται δηλαδή ο ίδιος ο άνθρωπος. Και υπομένει τη θυσία αυτή, γιατί τη θεωρεί αναπόφευκτη. Να αρνηθεί τις ευκολίες του; Να απορρίψει τις κατακτήσεις του; Να εγκαταλείψει τον πολιτισμό του; Ένας ριζοσπαστικός ασκητισμός θα μπορούσε να είναι σε όλα αρνητικός. Άλλα η ζωή μέσα στον κόσμο είναι διαφορετική. Και η σωτηρία πρέπει να είναι προσιτή και στον κόσμο. Στο σύγχρονο κόσμο της υψηλής τεχνολογίας και της πληροφορικής.Τί μπορεί λοιπόν να γίνει στην κατάσταση αυτή; Η απάντηση δεν είναι απλή. Ο σύγχρονος πολιτισμός δεν προέρχεται από το διάβολο. Στηρίζεται στη σκέψη και τις Ικανότητες του άνθρωπου. Ταυτόχρονα όμως ο πολιτισμός αυτός υλοποιεί τη διαβολική προτροπή για αυτόνομη χρήση και καταξίωση της γνώσεως. Είναι ο πολιτισμός του εκπεσμένου άνθρωπου στην υψηλότερη μορφή του. Ο άνθρωπος προχωρεί στις οριακές καταστάσεις της εκπτώσεως του «εν όλη τη δόξη του». Ο Θεός εξορίζεται από τα ενδιαφέροντα του. Το πνεύμα σβήνει. Η ηθική παραγκωνίζεται. Και ο άνθρωπος μένει ανυποψίαστος και ικανοποιημένος με τα αγαθά και τις ανέσεις του. Με το αλλοτριωμένο πρόσωπο και την αλλοτριωμένη ελευθερία του.Ο αντίχριστος κατορθώνει καλύτερα το έργο του, όταν ο άνθρωπος τον λησμονεί ή πιστεύει πως δεν υπάρχει. Κι εμείς ζούμε λησμονώντας ή αρνούμενοι την ύπαρξή του, Στο μεταξύ ο αντίχριστος εξακολουθεί το έργο του. Και κινδυνεύουμε να δούμε ή και να βλέπουμε ήδη την αποκορύφωση του μυστηρίου της παρουσίας του, χωρίς καν να το υποψιασθούμε. Κινδυνεύουμε να φτάσουμε ή και να φτάσαμε στην εποχή της τελικής εμφανίσεώς του, χωρίς να το καταλάβουμε. Χωρίς να υποψιαστούμε ότι ακολουθούμε την προτροπή του και να μετανοήσουμε.Οι άγιοι πολεμούσαν τον αντίχριστο σε ολόκληρη τη ζωή τους. Με την άσκηση και την προσευχή, με τους κοινωνικούς και τους δογματικούς αγώνες τους κτύπησαν το διάβολο και τα έργα του διαβόλου. «Πάλιν ο δεινός και αρχέκακος όφις» υψώνει το κεφάλι εναντίον μας, συνήθιζε να λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, όταν κάποια καινούργια απειλή παρουσιαζόταν στην Εκκλησία. Αλλά ο σταυρός του Χριστού, πρόσθετε, συνέτριψε την κεφαλή του διαβόλου. Και ο διάβολος που χρησιμοποιεί ως κεφαλές όσους τον ακολουθούν, συντρίβεται από αυτούς που έχουν ως κεφαλή το Χριστό. Τέλος, και ο ίδιος ο διάβολος, χωρίς να το θέλει, βοηθάει στο έργο του Χριστού. «Συνεργός γαρ έστι και ο διάβολος αεί τη του Θεού βουλή, αλλ’ αυτός ου τούτο βουλόμενος, ουδέ προς τούτο βλέπων». Αποκαλύπτοντας τη γύμνια και την αθλιότητά του κάνει εμφανέστερο το μεγαλείο του Θεού.Το μυστήριο του σταυρού του Χριστού συντρίβει και αφανίζει το μυστήριο του αντίχριστου. Και όποιος ζει το μυστήριο του σταυρού, που είναι μυστήριο αυταπαρνήσεως και νεκρώσεως για τον κόσμο, μετέχει ήδη από τη ζωή του αυτή στη νίκη κατά του αντιχρίστου και στη δόξα της Αναστάσεως του Χριστού.Κύριος του κόσμου και της ιστορίας είναι ο Χριστός και όχι ο Αντίχριστος. Όσο και αν προκαλούν οι αντίθετες δυνάμεις, όσο και αν φαίνεται να νικούν οι πλάνοι και οι αντίχριστοι, ο κόσμος βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Όποιος γνωρίζει και ζει την αλήθεια αυτή, δεν φοβάται ούτε απελπίζεται. Χαίρεται και προσβλέπει στον Ερχόμενο. Σ’ αυτόν που έφερε τη βασιλεία του Θεού όταν κόσμο και έρχεται ως Κύριος Παντοκράτωρ. Σ’ αυτόν που «εξήλθε νικών και ίνα νικήση». Ο Αντίχριστος έχει ήδη νικηθεί με το σταυρό του Χριστού. Η σπασμωδική αναδίπλωσή του κατά τους έσχατους καιρούς, το τελικό ξέσπασμά του, θα είναι προανάκρουσμα της τελικής φανερώσεως του Χριστού και της δόξας των πιστών.
«Και νυν, αγαπητοί, ο αντίχριστος εστίν»Ο αντίχριστος, όπως βεβαιώνουν οι απόστολοι του Κυρίου και μας υπενθυμίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, είναι παρών: «Και νυν, αγαπητοί, ο αντίχριστος έστιν». Αν μάλιστα παραδοθούμε στο πνεύμα της εποχής μας και λησμονήσουμε ότι είμαστε άνθρωποι πλασμένοι «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Θεού, αν δεχθούμε να ζούμε και να συμπεριφερόμαστε ως αριθμοί, ως άβουλα όντα, που για την άνεση ή για την επιβίωσή τους δέχονται να προσκυνούν την οποιαδήποτε γραφειοκρατία, τί άλλο απομένει; Τί περισσότερο να κάνει ο αντίχριστος; Τί περισσότερο θέλησε να επιτύχει, όταν πείραξε το Χριστό; «Και δείκνυσιν αυτώ πάσας τας βασιλείας του κόσμου και την δόξαν αυτών και λέγει αυτώ· ταύτα πάντα σοι δώσω, εάν πεσών προσκυνήσης με». Και το θηρίο της Αποκαλύψεως, όπως σημειώνει ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, υποχρεώνει όλους να χαραχθούν στο χέρι ή στο μέτωπο με το όνομά του ή με τον αριθμό του ονόματός του, για να, μπορούν να συναλλάσσονται. Προσφέρει στους ανθρώπους τα αγαθά του, τις υπηρεσίες του, με τον όρο να υποταχθούν και να το προσκυνήσουν.Ο αριθμός του θηρίου «αριθμός ανθρώπου εστί». Και ο άνθρωπος που παύει να ζει ως άνθρωπος και υπάρχει ως αριθμός, ο άνθρωπος που θυσιάζει την ψυχή του, για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες και τις αισθήσεις του, έχει ήδη υποταχθεί στον άρχοντα του αιώνος τούτου. Έχει ήδη «το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού».Ο αριθμός του ονόματος του θηρίου, το 666, γράφεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως με τα ελληνικό γράμματα Χξς’. Μια εύστοχη συμβολική ερμηνεία βλέπει στα γράμματα αυτά τα αρχικά των λέξεων: Χριστός ξένος σταυρού. Ο αντίχριστος παρουσιάζεται στον κόσμο ως ένας Μεσσίας ξένος προς το σταυρό. Δεν σταυρώνεται ο ίδιος, γιατί δεν έχει σχέση με την αγάπη και τη θυσία. Ούτε ζητάει από τους ανθρώπους να σηκώσουν το σταυρό τους. Υπόσχεται ευκολία και άνεση με μοναδικό όρο την πλήρη υποταγή τους. Αρκεί να παραδοθεί ο άνθρωπος σ’ αυτόν, για να ζήσει άνετα. Αρκεί να τον προσκυνήσει, νια ν’ απολαύσει τα αγαθά της γης.Σήμερα ο κύριος στόχος του ανθρώπου και του πολιτισμού του είναι η άνεση και η απόλαυση των αγαθών της γης. Όλα συγκεντρώνονται σε συσκευές, σε υπηρεσίες και σε πληροφορίες που διευκολύνουν τη ζωή. Στο βωμό τους θυσιάζεται η ανθρώπινη ελευθερία. Θυσιάζεται δηλαδή ο ίδιος ο άνθρωπος. Και υπομένει τη θυσία αυτή, γιατί τη θεωρεί αναπόφευκτη. Να αρνηθεί τις ευκολίες του; Να απορρίψει τις κατακτήσεις του; Να εγκαταλείψει τον πολιτισμό του; Ένας ριζοσπαστικός ασκητισμός θα μπορούσε να είναι σε όλα αρνητικός. Άλλα η ζωή μέσα στον κόσμο είναι διαφορετική. Και η σωτηρία πρέπει να είναι προσιτή και στον κόσμο. Στο σύγχρονο κόσμο της υψηλής τεχνολογίας και της πληροφορικής.Τί μπορεί λοιπόν να γίνει στην κατάσταση αυτή; Η απάντηση δεν είναι απλή. Ο σύγχρονος πολιτισμός δεν προέρχεται από το διάβολο. Στηρίζεται στη σκέψη και τις Ικανότητες του άνθρωπου. Ταυτόχρονα όμως ο πολιτισμός αυτός υλοποιεί τη διαβολική προτροπή για αυτόνομη χρήση και καταξίωση της γνώσεως. Είναι ο πολιτισμός του εκπεσμένου άνθρωπου στην υψηλότερη μορφή του. Ο άνθρωπος προχωρεί στις οριακές καταστάσεις της εκπτώσεως του «εν όλη τη δόξη του». Ο Θεός εξορίζεται από τα ενδιαφέροντα του. Το πνεύμα σβήνει. Η ηθική παραγκωνίζεται. Και ο άνθρωπος μένει ανυποψίαστος και ικανοποιημένος με τα αγαθά και τις ανέσεις του. Με το αλλοτριωμένο πρόσωπο και την αλλοτριωμένη ελευθερία του.Ο αντίχριστος κατορθώνει καλύτερα το έργο του, όταν ο άνθρωπος τον λησμονεί ή πιστεύει πως δεν υπάρχει. Κι εμείς ζούμε λησμονώντας ή αρνούμενοι την ύπαρξή του, Στο μεταξύ ο αντίχριστος εξακολουθεί το έργο του. Και κινδυνεύουμε να δούμε ή και να βλέπουμε ήδη την αποκορύφωση του μυστηρίου της παρουσίας του, χωρίς καν να το υποψιασθούμε. Κινδυνεύουμε να φτάσουμε ή και να φτάσαμε στην εποχή της τελικής εμφανίσεώς του, χωρίς να το καταλάβουμε. Χωρίς να υποψιαστούμε ότι ακολουθούμε την προτροπή του και να μετανοήσουμε.Οι άγιοι πολεμούσαν τον αντίχριστο σε ολόκληρη τη ζωή τους. Με την άσκηση και την προσευχή, με τους κοινωνικούς και τους δογματικούς αγώνες τους κτύπησαν το διάβολο και τα έργα του διαβόλου. «Πάλιν ο δεινός και αρχέκακος όφις» υψώνει το κεφάλι εναντίον μας, συνήθιζε να λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, όταν κάποια καινούργια απειλή παρουσιαζόταν στην Εκκλησία. Αλλά ο σταυρός του Χριστού, πρόσθετε, συνέτριψε την κεφαλή του διαβόλου. Και ο διάβολος που χρησιμοποιεί ως κεφαλές όσους τον ακολουθούν, συντρίβεται από αυτούς που έχουν ως κεφαλή το Χριστό. Τέλος, και ο ίδιος ο διάβολος, χωρίς να το θέλει, βοηθάει στο έργο του Χριστού. «Συνεργός γαρ έστι και ο διάβολος αεί τη του Θεού βουλή, αλλ’ αυτός ου τούτο βουλόμενος, ουδέ προς τούτο βλέπων». Αποκαλύπτοντας τη γύμνια και την αθλιότητά του κάνει εμφανέστερο το μεγαλείο του Θεού.Το μυστήριο του σταυρού του Χριστού συντρίβει και αφανίζει το μυστήριο του αντίχριστου. Και όποιος ζει το μυστήριο του σταυρού, που είναι μυστήριο αυταπαρνήσεως και νεκρώσεως για τον κόσμο, μετέχει ήδη από τη ζωή του αυτή στη νίκη κατά του αντιχρίστου και στη δόξα της Αναστάσεως του Χριστού.Κύριος του κόσμου και της ιστορίας είναι ο Χριστός και όχι ο Αντίχριστος. Όσο και αν προκαλούν οι αντίθετες δυνάμεις, όσο και αν φαίνεται να νικούν οι πλάνοι και οι αντίχριστοι, ο κόσμος βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Όποιος γνωρίζει και ζει την αλήθεια αυτή, δεν φοβάται ούτε απελπίζεται. Χαίρεται και προσβλέπει στον Ερχόμενο. Σ’ αυτόν που έφερε τη βασιλεία του Θεού όταν κόσμο και έρχεται ως Κύριος Παντοκράτωρ. Σ’ αυτόν που «εξήλθε νικών και ίνα νικήση». Ο Αντίχριστος έχει ήδη νικηθεί με το σταυρό του Χριστού. Η σπασμωδική αναδίπλωσή του κατά τους έσχατους καιρούς, το τελικό ξέσπασμά του, θα είναι προανάκρουσμα της τελικής φανερώσεως του Χριστού και της δόξας των πιστών.
Διαδοχου λόγος θεοπνευστος
Eυεργετινός
Υπόθεση Ιγ (13)
όποιος απαρνείται τον κόσμο, πρέπει να γίνει ξένος.
Τι σημαίνει αυτή η ξενιτεία και ποιά είναι η ωφέλεια της.
Ποιοί τόποι ειναι κατάλληλοι για την άσκηση.
Του Αγίου Διαδόχου Επισκόπου Φωτικής:
"Είναι αδύνατο να επιθυμήσει η ψυχή να χωριστεί απο το σώμα, αν η αίσθηση της δεν γίνει εντελώς ανεξάρτητη απο την ατμόσφαιρα αυτης της ζωής. Όλες οι αισθήσεις του σώματος είναι αντίθετες στην πίστη, γιατί αυτές έχουν σχέση με τα παρόντα, ενώ η πίστη υπόσχεται τον ανεκτίμητο πλούτο των μελλοντικών αγαθών. Αυτός λοιπόν που ζει με ξενιτεία και αγωνίζεται, πρέπει να μην ενδιαφέρεται ποτέ για δένδρα φουντωμενα και σκιερά, για όμορφες πηγές, για κήπους στολισμένους, για ωραία σπίτια ή και για συναναστροφές με συγγενείς, ούτε να θυμάται τυχόν πανηγύρεις με τιμές και περιποιησεις, αλλά να αρκείται στα; αναγκαία ευχαριστώντας τον Θεό και να θεωρεί τη ζωή ως έναν παράδοξο δρόμο, έρημο απο κάθε σαρκική διάθεση. Γιατί μόνο αν έτσι περιορίσουμε τον νου μας, θα τον κατευθύνουμε ολόκληρο στο δρόμο της αιώνιας ζωής."
Eυεργετινός
Υπόθεση Ιγ (13)
όποιος απαρνείται τον κόσμο, πρέπει να γίνει ξένος.
Τι σημαίνει αυτή η ξενιτεία και ποιά είναι η ωφέλεια της.
Ποιοί τόποι ειναι κατάλληλοι για την άσκηση.
Του Αγίου Διαδόχου Επισκόπου Φωτικής:
"Είναι αδύνατο να επιθυμήσει η ψυχή να χωριστεί απο το σώμα, αν η αίσθηση της δεν γίνει εντελώς ανεξάρτητη απο την ατμόσφαιρα αυτης της ζωής. Όλες οι αισθήσεις του σώματος είναι αντίθετες στην πίστη, γιατί αυτές έχουν σχέση με τα παρόντα, ενώ η πίστη υπόσχεται τον ανεκτίμητο πλούτο των μελλοντικών αγαθών. Αυτός λοιπόν που ζει με ξενιτεία και αγωνίζεται, πρέπει να μην ενδιαφέρεται ποτέ για δένδρα φουντωμενα και σκιερά, για όμορφες πηγές, για κήπους στολισμένους, για ωραία σπίτια ή και για συναναστροφές με συγγενείς, ούτε να θυμάται τυχόν πανηγύρεις με τιμές και περιποιησεις, αλλά να αρκείται στα; αναγκαία ευχαριστώντας τον Θεό και να θεωρεί τη ζωή ως έναν παράδοξο δρόμο, έρημο απο κάθε σαρκική διάθεση. Γιατί μόνο αν έτσι περιορίσουμε τον νου μας, θα τον κατευθύνουμε ολόκληρο στο δρόμο της αιώνιας ζωής.
Ότι η όραση και η γεύση και οι υπολοιπες αισθήσεις αλλοιώνουν την μνήμη της καρδιάς, όταν τις χρησιμοποιούμε πέρα απο το μέτρο, πρώτη η Εύα μας το φανέρωσε. Όσο δηλαδή εκεινη δεν ειχε δει το απαγορευμένο δένδρο, θυμόταν διαρκώς την προσταγή του Θεού. Γι αυτό και σκεπαζόταν ακόμη με τα φτερά, θα λέγαμε, του θείου έρωτα και απο αυτό αγνοούσε τη γυμνότητα της. Όταν όμως είδε με ευχαρθστηση το δένδρο και το άγγιξε με δυνατή επιθυμία και στη συνέχεια έφαγε απο τον καρπό του(Γεν. 1,6) με αίσθηση ηδονής, αμέσως ένοιωσε έλξη για σαρκική σχέση, όπως ήταν γυμνή` και όλη της την επιθυμία, ενωμένη πια με το πάθος, την έδωσε στην απόλαυση των παρόντων, παρασύροντας στο φταίξιμο της και τον Αδάμ μέσω του φαινομενικά ευχαρίστου καρπού. Γι' αυτό απο τότε που ο ανθρώπινος νους με δυσκολία μπορεί να θυμάται τον Θεό ή τις εντολές του. Εμείς λοιπόν, βλέποντας συνεχώς στο βάθος της καρδιάς μας και έχοντας αδιακοπη μνήμη του Θεού, ας πέρνουμε αυτη την απατηλή ζωή σαν να είμαστε τυφλοί. Γιατί ειναι χαρακτηριστικό της πνευματικής φιλοσοφίας το να κρατούμε πάντοτε χωρίς φτερά τον έρωτα που ξεκινά απο τα μάτια. Αυτό μας το διδάσκει και ο πολύπαθος Ιώβ λέγοντας : "αν η καρδιά μου παρασύρθηκε απο τα μάτια μου..."(Ιωβ 31, 7) Τούτο είναι γνώρισμα και θεμέλιουωιστης εγκράτειας"
(Ευεργετινός, Λόγοι και Διδασκαλίες Αγιων Πατέρων, εκδ. το περιβόλι της παναγίας, σσ.128-129)
Υπόθεση Ιγ (13)
όποιος απαρνείται τον κόσμο, πρέπει να γίνει ξένος.
Τι σημαίνει αυτή η ξενιτεία και ποιά είναι η ωφέλεια της.
Ποιοί τόποι ειναι κατάλληλοι για την άσκηση.
Του Αγίου Διαδόχου Επισκόπου Φωτικής:
"Είναι αδύνατο να επιθυμήσει η ψυχή να χωριστεί απο το σώμα, αν η αίσθηση της δεν γίνει εντελώς ανεξάρτητη απο την ατμόσφαιρα αυτης της ζωής. Όλες οι αισθήσεις του σώματος είναι αντίθετες στην πίστη, γιατί αυτές έχουν σχέση με τα παρόντα, ενώ η πίστη υπόσχεται τον ανεκτίμητο πλούτο των μελλοντικών αγαθών. Αυτός λοιπόν που ζει με ξενιτεία και αγωνίζεται, πρέπει να μην ενδιαφέρεται ποτέ για δένδρα φουντωμενα και σκιερά, για όμορφες πηγές, για κήπους στολισμένους, για ωραία σπίτια ή και για συναναστροφές με συγγενείς, ούτε να θυμάται τυχόν πανηγύρεις με τιμές και περιποιησεις, αλλά να αρκείται στα; αναγκαία ευχαριστώντας τον Θεό και να θεωρεί τη ζωή ως έναν παράδοξο δρόμο, έρημο απο κάθε σαρκική διάθεση. Γιατί μόνο αν έτσι περιορίσουμε τον νου μας, θα τον κατευθύνουμε ολόκληρο στο δρόμο της αιώνιας ζωής."
Eυεργετινός
Υπόθεση Ιγ (13)
όποιος απαρνείται τον κόσμο, πρέπει να γίνει ξένος.
Τι σημαίνει αυτή η ξενιτεία και ποιά είναι η ωφέλεια της.
Ποιοί τόποι ειναι κατάλληλοι για την άσκηση.
Του Αγίου Διαδόχου Επισκόπου Φωτικής:
"Είναι αδύνατο να επιθυμήσει η ψυχή να χωριστεί απο το σώμα, αν η αίσθηση της δεν γίνει εντελώς ανεξάρτητη απο την ατμόσφαιρα αυτης της ζωής. Όλες οι αισθήσεις του σώματος είναι αντίθετες στην πίστη, γιατί αυτές έχουν σχέση με τα παρόντα, ενώ η πίστη υπόσχεται τον ανεκτίμητο πλούτο των μελλοντικών αγαθών. Αυτός λοιπόν που ζει με ξενιτεία και αγωνίζεται, πρέπει να μην ενδιαφέρεται ποτέ για δένδρα φουντωμενα και σκιερά, για όμορφες πηγές, για κήπους στολισμένους, για ωραία σπίτια ή και για συναναστροφές με συγγενείς, ούτε να θυμάται τυχόν πανηγύρεις με τιμές και περιποιησεις, αλλά να αρκείται στα; αναγκαία ευχαριστώντας τον Θεό και να θεωρεί τη ζωή ως έναν παράδοξο δρόμο, έρημο απο κάθε σαρκική διάθεση. Γιατί μόνο αν έτσι περιορίσουμε τον νου μας, θα τον κατευθύνουμε ολόκληρο στο δρόμο της αιώνιας ζωής.
Ότι η όραση και η γεύση και οι υπολοιπες αισθήσεις αλλοιώνουν την μνήμη της καρδιάς, όταν τις χρησιμοποιούμε πέρα απο το μέτρο, πρώτη η Εύα μας το φανέρωσε. Όσο δηλαδή εκεινη δεν ειχε δει το απαγορευμένο δένδρο, θυμόταν διαρκώς την προσταγή του Θεού. Γι αυτό και σκεπαζόταν ακόμη με τα φτερά, θα λέγαμε, του θείου έρωτα και απο αυτό αγνοούσε τη γυμνότητα της. Όταν όμως είδε με ευχαρθστηση το δένδρο και το άγγιξε με δυνατή επιθυμία και στη συνέχεια έφαγε απο τον καρπό του(Γεν. 1,6) με αίσθηση ηδονής, αμέσως ένοιωσε έλξη για σαρκική σχέση, όπως ήταν γυμνή` και όλη της την επιθυμία, ενωμένη πια με το πάθος, την έδωσε στην απόλαυση των παρόντων, παρασύροντας στο φταίξιμο της και τον Αδάμ μέσω του φαινομενικά ευχαρίστου καρπού. Γι' αυτό απο τότε που ο ανθρώπινος νους με δυσκολία μπορεί να θυμάται τον Θεό ή τις εντολές του. Εμείς λοιπόν, βλέποντας συνεχώς στο βάθος της καρδιάς μας και έχοντας αδιακοπη μνήμη του Θεού, ας πέρνουμε αυτη την απατηλή ζωή σαν να είμαστε τυφλοί. Γιατί ειναι χαρακτηριστικό της πνευματικής φιλοσοφίας το να κρατούμε πάντοτε χωρίς φτερά τον έρωτα που ξεκινά απο τα μάτια. Αυτό μας το διδάσκει και ο πολύπαθος Ιώβ λέγοντας : "αν η καρδιά μου παρασύρθηκε απο τα μάτια μου..."(Ιωβ 31, 7) Τούτο είναι γνώρισμα και θεμέλιουωιστης εγκράτειας"
(Ευεργετινός, Λόγοι και Διδασκαλίες Αγιων Πατέρων, εκδ. το περιβόλι της παναγίας, σσ.128-129)
Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012
Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012
εισοδικόν Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Αν ένας αθλητής θελήσει να αγωνισθεί απροετοίμαστος ο αλείπτης του, του εφιστά την προσοχή του, για το ότι δεν πληρεί τις προυποθέσεις για να μπει στο στάδιο της αθλήσεως!
Εδώ στάδιο είναι η παλαίστρα των αρετών ακολουθούσα την εκκλησιαστικήν προσευχή και ακολουθία! ένα στάδιο που άλλος κάνει"(ε)κατοστάρι", άλλος "διακοσάρι" και άλλος "πέντε χιλιάδες" μέτρα (εκ του κατα-μετρώ/τις δυνάμεις της ενάσκησεως των ελευθεριών επι του εαυτού μου).
"(ε)Κατοστάρι" είναι ο απλός αγώνας του τυπικού της νηστείας, της εξωτερικής νηστείας, της νηστείας των τροφών και την συστοιχίας με την εγκράτεια του στομάχου μας!
άλλος "διακοσάρι" κάμνων προσπαθεί να συνδυάσει τον δρόμο της νηστευτικής πορείας των τροφών με την εγκράτεια της γλώσσης που είναι μέγας άθλος...αδύνατον σε ανθρώπινα πλαίσια να τελεσθεί καθ' ολοκληρίαν, να παύσει η γλώσσα και να παύσουν και οι εσωτερικοί αρνητικοί λογισμοί για τους αδελφούς μας!
τα δε "πεντε χιλιάδες" τελούνται στην απόλυτο νίψη της αρετής, στην παύση της γλώσσης και στον διαμοιρασμό των λογισμών επι πτερύγων ανέμων αγαθών αγγέλων, που οδηγούν απ'ευθείας στον θρόνο του Θεού!
ντρέπομαι που γράφω αυτά που δεν ζω...αλλά ευχηθείτε να τα ζήσω...έστω και στο πρώτο στάδιο των αρετών τελών και ευρίσκων την ψυχή μου εν μετανοιά να διάγω πάντοτε!
Καλή Τεσσαρακοστή!
modern father
εισοδικόν μεγάλης Σαρακοστης
αν ενας αθλητης θελήσει να αγωνισθεί απροετοίμαστος ο αλείπτης του του εφιστά την προσοχή του για το ότι δεν πληρεί τις προυποθέσεις για να μπει στο στάδιο της αθλήσεως!
εδώ στάδιο είναι η παλαίστρα των αρετών ακολουθούσα την εκκλησιαστικήν προσευχή και ακολουθία!............
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
