Διαδοχου λόγος θεοπνευστος

Eυεργετινός
Υπόθεση Ιγ (13)
όποιος απαρνείται τον κόσμο, πρέπει να γίνει ξένος.
Τι σημαίνει αυτή η ξενιτεία και ποιά είναι η ωφέλεια της.
Ποιοί τόποι ειναι κατάλληλοι για την άσκηση.

Του Αγίου Διαδόχου Επισκόπου Φωτικής:

"Είναι αδύνατο να επιθυμήσει η ψυχή να χωριστεί απο το σώμα, αν η αίσθηση της δεν γίνει εντελώς ανεξάρτητη απο την ατμόσφαιρα αυτης της ζωής. Όλες οι αισθήσεις του σώματος είναι αντίθετες στην πίστη, γιατί αυτές έχουν σχέση με τα παρόντα, ενώ η πίστη υπόσχεται τον ανεκτίμητο πλούτο των μελλοντικών αγαθών. Αυτός λοιπόν που ζει με ξενιτεία και αγωνίζεται, πρέπει να μην ενδιαφέρεται ποτέ για δένδρα φουντωμενα και σκιερά, για όμορφες πηγές, για κήπους στολισμένους, για ωραία σπίτια ή και για συναναστροφές με συγγενείς, ούτε να θυμάται τυχόν πανηγύρεις με τιμές και περιποιησεις, αλλά να αρκείται στα; αναγκαία ευχαριστώντας τον Θεό και να θεωρεί τη ζωή ως έναν παράδοξο δρόμο, έρημο απο κάθε σαρκική διάθεση. Γιατί μόνο αν έτσι περιορίσουμε τον νου μας, θα τον κατευθύνουμε ολόκληρο στο δρόμο της αιώνιας ζωής."


Eυεργετινός
Υπόθεση Ιγ (13)
όποιος απαρνείται τον κόσμο, πρέπει να γίνει ξένος.
Τι σημαίνει αυτή η ξενιτεία και ποιά είναι η ωφέλεια της.
Ποιοί τόποι ειναι κατάλληλοι για την άσκηση.

Του Αγίου Διαδόχου Επισκόπου Φωτικής:

"Είναι αδύνατο να επιθυμήσει η ψυχή να χωριστεί απο το σώμα, αν η αίσθηση της δεν γίνει εντελώς ανεξάρτητη απο την ατμόσφαιρα αυτης της ζωής. Όλες οι αισθήσεις του σώματος είναι αντίθετες στην πίστη, γιατί αυτές έχουν σχέση με τα παρόντα, ενώ η πίστη υπόσχεται τον ανεκτίμητο πλούτο των μελλοντικών αγαθών. Αυτός λοιπόν που ζει με ξενιτεία και αγωνίζεται, πρέπει να μην ενδιαφέρεται ποτέ για δένδρα φουντωμενα και σκιερά, για όμορφες πηγές, για κήπους στολισμένους, για ωραία σπίτια ή και για συναναστροφές με συγγενείς, ούτε να θυμάται τυχόν πανηγύρεις με τιμές και περιποιησεις, αλλά να αρκείται στα; αναγκαία ευχαριστώντας τον Θεό και να θεωρεί τη ζωή ως έναν παράδοξο δρόμο, έρημο απο κάθε σαρκική διάθεση. Γιατί μόνο αν έτσι περιορίσουμε τον νου μας, θα τον κατευθύνουμε ολόκληρο στο δρόμο της αιώνιας ζωής.
Ότι η όραση και η γεύση και οι υπολοιπες αισθήσεις αλλοιώνουν την μνήμη της καρδιάς, όταν τις χρησιμοποιούμε πέρα απο το μέτρο, πρώτη η Εύα μας το φανέρωσε. Όσο δηλαδή εκεινη δεν ειχε δει το απαγορευμένο δένδρο, θυμόταν διαρκώς την προσταγή του Θεού. Γι αυτό και σκεπαζόταν ακόμη με τα φτερά, θα λέγαμε, του θείου έρωτα και απο αυτό αγνοούσε τη γυμνότητα της. Όταν όμως είδε με ευχαρθστηση το δένδρο και το άγγιξε με δυνατή επιθυμία και στη συνέχεια έφαγε απο τον καρπό του(Γεν. 1,6) με αίσθηση ηδονής, αμέσως ένοιωσε έλξη για σαρκική σχέση, όπως ήταν γυμνή` και όλη της την επιθυμία, ενωμένη πια με το πάθος, την έδωσε στην απόλαυση των παρόντων, παρασύροντας στο φταίξιμο της και τον Αδάμ μέσω του φαινομενικά ευχαρίστου καρπού. Γι' αυτό απο τότε που ο ανθρώπινος νους με δυσκολία μπορεί να θυμάται τον Θεό ή τις εντολές του. Εμείς λοιπόν, βλέποντας συνεχώς στο βάθος της καρδιάς μας και έχοντας αδιακοπη μνήμη του Θεού, ας πέρνουμε αυτη την απατηλή ζωή σαν να είμαστε τυφλοί. Γιατί ειναι χαρακτηριστικό της πνευματικής φιλοσοφίας το να κρατούμε πάντοτε χωρίς φτερά τον έρωτα που ξεκινά απο τα μάτια. Αυτό μας το διδάσκει και ο πολύπαθος Ιώβ λέγοντας : "αν η καρδιά μου παρασύρθηκε απο τα μάτια μου..."(Ιωβ 31, 7) Τούτο είναι γνώρισμα και θεμέλιουωιστης εγκράτειας"
(Ευεργετινός, Λόγοι και Διδασκαλίες Αγιων Πατέρων, εκδ. το περιβόλι της παναγίας, σσ.128-129)