Ιερου του Θείου Λόγου 2018 νο 25 η βλασφημια του Αγιου Πνευματος

Σκέψεις περι του Αγίου Πνεύματος 2018

ιερουργια του θείου Λόγου 2018 νο 24 εορτη της Πεντηκοστης

Πρόγραμμα Ιεροκηρυκτικής και Λειτουργικής Διακονίας μας τον Ιούνιο 2018

Πρόγραμμα Ιεροκηρυκτικής και Λειτουργικής Διακονίας μας τον Ιούνιο 2018:
Σαββάτο 2α Ιουνίου ε.ε. όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Μονήν Παντανάσσης Κρανιδίου.
Κυριακή 3η Ιουνίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Κυριακή 10η Ιουνίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ερμιόνης.
Τετάρτη 13η Ιουνίου ε.ε., Προφήτου Ελισσαίου, εορτάζει το ομώνυμο παρεκκλήσιο του ι.Μητρ.Ν.Τιμίου Προδρόμου Κρανιδίου στον περιφερειακό του Κρανιδίου στις 21.00 θα αρχίσει πανηγυρική Αγρυπνία προς τιμήν του Αγίου μετά θείου Κηρύγματος.
Σαββάτο 16η Ιουνίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Μονήν Παντανάσσης Κρανιδίου.
Κυριακή 17η Ιουνίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Λουκαϊτίου.
Κυριακή 24η Ιουνίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις Ν. Αγίου Νικολάου Διδύμων.
Πέμπτη 28η Ιουνίου ε.ε. Πανηγυρικός Εσπερινός Αγίων Αποστόλων Ηλιοκάστρου.
Παρασκευή 29η Ιουνίου ε.ε. όρθρος και πανηγυρική θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Αγίων Αποστόλων Ηλιοκάστρου.
το εσπέρας Πανηγυρικό εσπερινό εις τον Ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος για τον εορτασμό των Δώδεκα Αγίων Αποστόλων.
Σαββάτο 30η Ιουνίου ε.ε., όρθρος και πανηγυρική Θεία Λειτουργία εις τον ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος.
το εσπέρας και περι ώραν 21.30 πανηγυρικός Εσεπρινός εις την εορτάζουσα Ι.Μονήν Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.Εφραίμ.

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή της Πεντηκοστή...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή της Πεντηκοστή...: Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη  Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας   “λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ ...

Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή της Πεντηκοστής! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη! 27.05.2018

Πανοσ. Αρχιμ.

Ιεροθέου Λουμουσιώτη 

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

 

“λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν·

μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ᾿ αὐτοῦ πρότερον

καὶ γνῷ τί ποιεῖ; ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ;

ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.” (Ιωάν. ζ, 50-52)

Σήμερα, αδελφοί μου αγαπητοί, εορτάζουμε τούτη την μεγάλη εορτή που είναι η Πεντηκοστή, μια εορτή καθαρά κοινοτική και κοινωνική για εμάς τους χριστιανούς. Έτσι όπως ξεκινήσαμε τελειώνει το σημερινό ευαγγέλιο και περιγράφει τις διαμάχες και αψιμαχίες τις οποίες έγειρε μεταξύ τους το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Που δεν ήταν τωρινό φαινόμενο στην ευαγγελική στιγμή της συνάφειας που αναφέρεται αλλά μια συνηθισμένη κατάσταση διαμάχης ή και διαφωνίας μεταξύ των εβραίων της εποχής του Χριστού.

Ήταν λογικό εν μέρει να προκαλεί η παρουσία του Χριστού φθόνο και δοξασμό από ανθρώπους που είχαν διαφωνία μεταξύ τους. Αλλά επίσης να πούμε ότι αυτές τις διαφωνίες δεν τις προκαλούσε αμέσως ο Ιησούς αλλά εμμέσως, δηλαδή ο λόγος, η συναναστροφή αλλά και η ίδια η θεραπευτική του παρουσία ανάμεσα στον απλό λαό του Ισραήλ ήταν ικανή να τους κάνει να χωρίζονται σε στρατόπεδα υποστηρικτών και οπαδών του αλλά και αντιμαχομένων του. Αλλά αυτοί ουσιαστικά δεν είχαν αγάπη και σεβασμό προς Εκείνον και το έργο της επίγειας παρουσίας Του, αλλά πρόσκαιρο θαυμασμό, αφού δεν μπορούσαν να αρνησθούν τα μεγαλεία του Θεού που έβλεπαν ενώπιον τους να γίνονται. Όσο και αρνητικοί να ήσαν οι θεραπείες και τα καλά που έκανε και το ότι δεν έχει ποτέ ξανακουσθεί κήρυγμα τέτοιο ενώπιον τους ήταν πασιφανές, δεν είχε λαλήσει έτσι ξανά κανείς σαν αυτόν τον άνθρωπο Ιησού, «οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (Ιωάν. ζ, 46). Αυτό δεν μπορούσε κανείς να το αμφισβητήσει, Εκείνος δεν ομιλούσε όπως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, είχε άλλο τρόπο και μέθοδο διδασκαλίας ήταν απλός και στους τρόπους του και σε αυτή και έκανε τους ανθρώπους να εκπλαγούν ευχάριστα. 


Υπήρχαν όμως και ανάμεσα στο ετερόκλητο όχλο και λαό αλλά και στους προκρίτους του Ισραήλ ήρεμες φωνές και διαλλακτικές όπως την φωνή που ακούσαμε στο ιερό ευαγγέλιο της μεγάλης αυτής Εορτής της Πεντηκοστής και αυτή είναι η φωνή του Νικοδήμου του νυκτερινού μαθητού τελικά του Σωτήρος Χριστού.

Τι τους λέγει; Όχι, κάτι που απευθείας είναι υποστηρικτικό για τον Κύριο μας αλλά εμμέσως πλην σαφώς τον υποστηρίζει δημοσία που αυτό για την εποχή του και την θέση που κατείχε ανάμεσα στους άλλους ηγουμένους και άρχοντες του Ισραήλ ήταν επικίνδυνη θέση και ριψοκίνδυνη υποστήριξη. Όμως την αποτολμά γιατί εκτός από την σχέση που τελικά είχε προς τον Κύριο και αυτή η σχέση είναι σχέση διδασκάλου και μαθητού, ήταν δίκαιος και ειλικρινής Ιουδαίος και τους εκφράζει σε δημόσιο άκουσμα αυτό που όλοι ήξεραν, ότι ο νόμος μας, ο Νόμος του Ισραήλ που είναι και θεόσδοτος Νόμος, δεν καταδικάζει κανέναν αθώο, δηλαδή κανέναν πριν απολογηθεί και ομιλήσει ελεύθερα για τον εαυτό του ενώπιον του μεγάλου Συνεδρίου. Αυτή ήταν μία θέση θρησκευτικά επιβεβλημένη για έναν δίκαιο Ιουδαίο αλλά και πολιτική θέση συνάμα διότι το μεγάλο Συνέδριο ήταν το ανώτατο διοικητικό και θρησκευτικό όργανο του τότε σκλαβωμένου Ισραήλ που και αν ήθελε να καταδικάσει κάποιον σε θάνατο έπρεπε να απευθυνθεί στους Ρωμαίους για να προχωρήσουν και αυτοί τις δικές τους διαδικασίες και να καταδικασθεί αυτός που τον επέκρινε το μεγάλο Συνέδριο. Χωρίς την δική του γνώμη ποτέ για κάτι που δεν ήταν κακουργηματική ή εγκληματική πράξη ενώπιον των Ρωμαίων δεν επρόκειτο ο Ιησούς να καταδικασθεί στο Ρωμαϊκό Πραιτώριο.

Αυτά που τους λέει ο Νικόδημος τα ξέρουν όλοι και έτσι δεν μπορούν να αντικρούσουν κάτι στο λόγο και τον ισχυρισμό του αλλά του προκρίνουν κάτι που λένε οι Προφήτες τους, ότι δεν μπορεί να υπάρξει προφήτης από την Γαλιλαία, προφήτης από μια κακόφημη και εθνική περιοχή που ήταν ταυτισμένη με την ειδωλολατρία και την έκπτωση ηθών και την έκλυση τους! άρα του λένε ότι έχεις μεν δίκαιο σιωπηρά χωρίς να τον αντιμάχονται αλλά συνάμα είναι και μια προειδοποίηση – «απειλή» συνεσκιασμένη για να μην υποστηρίζει τον Ιησού. Αυτό την εποχή εκείνη ήταν το πλέον επικίνδυνο, να στέκεσαι στο πλευρό του νούμερο ένα εχθρού των αρχόντων του Ισραήλ. Ο Ιησούς χαλούσε την “πιάτσα” για να το πούμε απλά πρώτον διότι αν και δεν έκανε όσα του ζητούσε ο λαός αλλά όσα έπρεπε για την σωτηρία των ανθρώπων ο λαός τον αγαπούσε και είχε τις ελπίδες του σε Αυτόν και δεύτερον, επίσης, κανείς δεν θα οδηγούσε τον Ιησού στους Ρωμαίους, αν δεν υπήρχε η οδήγηση και κλιμάκωση των καταστάσεων έτσι εναντίον του από την πολιτικο-θρησκευτική εξουσία του Ισραήλ ούτως ώστε να στρέψει τον λαό κατά του Ιησού όταν έπρεπε και να οδηγηθεί στο Σταυρό και στον θάνατο.

Η ερώτηση του Νικοδήμου είναι θα λέγαμε μια ωραία και ευγενής υπεράσπιση ενώπιον σκαι(ωδ)ών και υπογείων εξουσιολάγνων ανθρώπων που δεν ήξεραν τέτοιες ευγένειες ενώπιον της αμφισβητούμενης εξουσίας τους, διότι αν ζούσε λίγο ακόμη ο Ιησούς θα άφηνε τους ηγήτορες μόνους αφού στο λαϊκό και απλό στοιχείο η αγάπη στον θεραπευτή και διδάσκαλο Ιησού υπερίσχυε.

Αλλά η σχέση με τον Ιησού δεν ήταν τέλεια μόνον με την επίγεια παρουσία του έπρεπε να αναληφθεί εις τα δεξιά του Θεού και Πατρός και να ολοκληρωθεί η αποστολή του πέμποντας-στέλνοντας τον άλλον Παράκλητον το Πνεύμα της Αληθείας, που εκπορεύεται από τον Θεό-Πατέρα και πέμπεται στον κόσμο από τον Θεό-Υιό για να κατανοήσουν οι άνθρωποι την αποστολή του Υιού και το πώς δρα από τότε μέχρι σήμερα η Εκκλησία του που είναι η κατεξοχήν ενεργουμένη από το άγιο του Πνεύμα. Το είχε υποσχεθεί ο Χριστός μας στους αποστόλους Του ότι δεν θα μας αφήσει ορφανούς αλλά θα μας στείλει το άγιο Πνεύμα που θα μαρτυρήσει και θα φωτίσει εμάς να οδηγηθούμε εις «πάσαν την Αλήθειαν».

Με το Πανάγιο Πνεύμα φωτισμένοι επορεύθησαν οι Απόστολοι και όλοι οι άγιοι μας από τότε μέχρι σήμερα. Δεν υπάρχει καμμία κίνηση προς τον Θεόν ει μη δι’ Υιού και Πνεύματος αγίου. Μακάρι , αδελφοί μου αγαπητοί, που έχουμε τις δωρεές του αγίου Πνεύματος από το άγιο βάπτισμα μας, να ενεργοποιήσουμε τα δώρα Του και να αποκτήσουμε την απόλυτη και πνευματική αθωότητα που είχε ο άγιος Νικόδημος, ο νυκτερινός μαθητής του Κυρίου μας και το στόμα μας πάντα να ομιλεί με φόβο και βεβαιότητα και καλοσύνη και ευγένεια για τους άλλους τους αδελφούς μας όπως έκανε για τον Κύριο μας ο μαθητής του ενώπιον συνεδρίου ματαιότητος! Να μην φοβόμαστε κανέναν και να μην οροδίζουμε προ ουδενός εχθρού και επίβουλου της πίστεως μας στο έργο και την σωτηρία που μας χαρίσθηκε δια του Ιησού Χριστού, του Σωτήρος και Λυτρωτού μας. Αμήν.

Ιερουργια του Θειου Λογου 2018 νο 23 περι Ψυχοσαββατου Πεντηκοστής

Δευτερα του Αγίου Πνεύματος 2018

Πάσχα είχαν και έχουν και οι Εβραίοι!

Πεντηκοστή είχαν και έχουν και οι Εβραίοι!

Αν και με άλλο νόημα και το πρώτο και το δεύτερο… τι δεν έχουν οι Εβραίοι (Δευτέρα) του Αγίου Πνεύματος. Στερούνται το άγιο Πνεύμα που μας δείχνει τον δρόμο της λατρείας του αληθινού Θεού εν τω προσώπω του αποκαλυφθέντος Ιησού Χριστού. Ο Χριστός ο Ιησούς και το Πνεύμα το άγιο έχουν την δική τους έκφραση στην περίοδο της ιεράς Ιστορίας της Καινής Διαθήκης.

  Στην Παλαιά Διαθήκη το Πάσχα είναι το πέρασμα από την δουλεία της Αιγύπτου στην ελευθερία των τέκτων του Θεού στη γη της επαγγελίας την οποία όμως ο Προφήτης Μωϋσής δεν απολαμβάνει ουδόλως αφού δεν εισέρχεται στην αγία Πόλη αλλά την αντικρίζει από μακρυά σε αυτή εισέρχεται ο Ιησούς του Ναυή. Ο Ιησούς είναι το Πάσχα μας το Χριστιανικό Πάσχα, η θυσία του και η προσφορά του είναι ότι μας χαρίζεται αυτός ο Ίδιος θυσία άμωμος και ευάρεστος τω Θεώ.

  Στην προ Χριστού εποχή η Πεντηκοστή ημέρα από το Πάσχα- το πέρασμα από την δουλεία στην ελευθερία των τέκνων του Θεού- μας θύμιζε την παράδοση του Νόμου στις θεοχάρακτες πλάκες του Μεγάλου Μωϋσέως ο οποίος τελικά δίνει τον Νόμο αλλά οι άνθρωποι ατελείς όντες δεν μπορούν να γευτούν την εφαρμογή του αλλά τον βλέπουν σαν τροχοπέδη στις ανομίες τους. Ενώ στην χριστιανική παράδοση Πεντηκοστή σημαίνει ότι ξεχύνεται ο Παράκλητος στην πρώτη Εκκλησία που εκκάλεσε το πρώτον κοντά του ο Χριστός δια των Αποστόλων Του αλλά εκείνοι ήσαν γεμάτοι φόβο και πνοή ενός άλλου πνεύματος γεμάτο ιουδαϊκά κατάλοιπα το οποίο μετά την Πεντηκοστή και την ιδιαίτερη τιμή στο ομοδύναμο, ομότροπο και συναϊδιο με τον Πατέρα και τον Υιό, Πνεύμα καινοποιεί τους εγγίζοντας την Εκκλησία του Χριστού.

  Αυτό το Πνεύμα το άγιο έλειπε να ζωογονήσει και να τροφοδοτήσει με πλούσια τα ελέη του την κοινωνία των πιστών. Η πρώτη Εκκλησία της Πεντηκοστής συνεχίζει να ζει και σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία της οποίας είμεθα μέλη όχι απλά δι’ Υιού αλλά εν αγίω Πνεύματι τιμώντες το θέλημα του Πατρός και την αποκάλυψη του Υιού.

  Έχουμε μέσα μας κατανοήσει ότι το λαμβάνουμε όλοι δια του αγίου βαπτίσματος το άγιο Πνεύμα αλλά οι δωρεές του είναι ανενέργητες καθόσον δεν συνειδητοποιούμε ότι για να φανεί ότι ζούμε εν Πνεύματι πρέπει να ζήσουμε τις δωρεές του και να ξεχυθούνε αυτές οι δωρεές όχι μόνον από το μυστήριο του Χρίσματος που λάβαμε με το βάπτισμα αλλά επιρεάζοντας και τροφοδοτόντας την καθημερινή συναναστροφή και εμπειρία μας. Η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος γίνεται και η δική μας δευτεραία και σημαντικοτάτη προσκύνηση του Αυτού Θεού, ως Πατρός και Υιού, του Σαρκωθέντος Ιησού Χριστού, ως θείου Πνεύματος όχι αφαιρετικού Πνεύματος αλλά ενός προσώπου του Τριαδικού Θεού  μας που είναι Προσωπικός Θεός και δημιουργεί σχέση με εμάς!

  Μπορεί να νηπιοβαπτισθήκαμε αλλά αυτό αν θελήσουμε δεν είναι θέμα σημαντικό στην εμπειρία μας μέσα στην Εκκλησία εν Πνεύματι αγίω. Θέλουμε αυτή την εορτή να την χαρούμε όχι απλά να περάσει από μέσα μας ή και από γύρω μας χωρίς να αφήσει το Πανάγιο Πνεύμα ως βιαία αλλά και λεπτή αύρα να δροσίσει τις δροσοσταλίδες της καρδιάς μας και να μας κάνει πνευματοκίνητους μαθητές Εκείνου που δεν έχει την σωτηρία μας όμηρο στα πόδια Του αλλά αφού αναλαμβάνεται στους Ουρανούς πέμπει, δια θελήματος του Πατρός του, το Πανάγιο Πνεύμα που στέλνεται από τον Υιό αλλά εκπορεύεται από τον Πατέρα να τελειώσει το έργο της θείας Οικονομίας και να περάσουμε στην Τρίτη φάση της Ιστορίας και της Δημιουργίας εκείνης που την διαφεντεύει το άγιο Πνεύμα που λείπει από μέσα και γύρω μας. Αυτό μας συγκροτεί εν Εκκλησία, αυτό μας στηρίζει ως μέλη του Σώματος του Χριστού. Παρακαλώ δε αδελφοί το Πνεύμα να μην σβεσθεί εντός μας και να έχουμε την γλωσοπυρφόρον χάρην Του εντός του οίκου της καρδίας ημών.

Εν όψει του Αγίου Πνεύματος και της Δευτέρας ημέρας της Πεντηκοστής 28^η Μαίου 2018,

Έγραφον εν Κρανιδίω,

Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Λουμουσιώτης,

Ιεροκήρυξ της ι.Μητροπόλεως Ύδρας

Iερού Χρυσοστόμου, τόμος 2ος Ε Π Ε , ομιλία Δ, Γενέσεως κεφ 1ο, στιχ 6 8 μερος α

Ερμηνεία του κατα Ματθαίον ευαγγελίου νο 21 μονη Κοιλαδος

Ερμηνεία του κατα Ματθαίον ευαγγελίου νο 20 μόνη Κοιλαδος

Ερμηνεία του κατα Ματθαίον ευαγγελίου νο 19 μονη Κοιλαδος

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή του Τυφλού! Απ...

Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή του Τυφλού! Απ...: Χριστός Ανέστη! Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη  Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας «ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰ...

Κυριακάτικοι Στοχασμοί στην Κυριακή του Τυφλού! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιωτη! 13.05.2018

Χριστός Ανέστη!

Πανοσ. Αρχιμ.

Ιεροθέου Λουμουσιώτη 

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

«ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· 

ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα.» (Ιωαν. θ, 11)

Ο εκ γενετής Τυφλός του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι εκείνος που γίνεται αφορμή να φανερωθούν τα έργα του Θεού. Να δει το φως του από τον φωτοδότη Κύριο μας. Αυτό το φως το αληθινό που φωτίζει πάντα άνθρωπο που έρχεται στο φως του κόσμου τούτου. Αυτός ο κόσμος είναι μια εισαγωγή για τον κόσμο της αιωνιότητος. Το φως το υλικό είναι εκείνο που μας κάνει να βλέπουμε γύρω μας. Αλλά μέσα μας δεσπόζει άλλο φως, το φως του Θεού που μας αποκαλύφθηκε εις το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Αυτός είδε ο τυφλός το φως του αφού ένιψε τον εαυτό του στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, που σημαίνει απεσταλμένος. Απεσταλμένος του Θεού είναι ο Ιησούς Χριστός και η αποστολή Του είναι η σωτηρία του κόσμου και του ανθρώπου από το σκοτάδι της αμαρτίας. Η αμαρτία είναι κατάσταση που μας βυθίζει στο σκοτάδι και στο έρεβος της ενώ αντίθετα τα έργα του Θεού είναι γεμάτα φως και ζωή. 

Αφού τον άλειψε με τον πυλό τον έστειλε να νιφθεί στο ύδωρ του Σιλωάμ. Να βρει έτσι δια των υλικών στοιχείων αλλά με την εντολή του Χριστού το φως του. Να επανεύρει τη επικοινωνία με τους ανθρώπους και να μπορεί πλέον να εξυπηρετεί τον εαυτό του χωρίς να χρειάζεται καμίας ανθρώπινης βοήθειας. Αλλά αυτό το γεγονός δεν το αντιλαμβάνονται όλοι ίδια. Κάποιοι νομίζουν ότι δεν είναι αυτός ο τυφλός αλλά κάποιος άλλος που του μοιάζει. Αλλά εκείνος τους διαβεβαιώνει ότι είναι ο τυφλός που ζητιάνευε κοντά εκεί που τον βρίσκουν πλέον καλά και βλέποντα.

Ρωτούν τους γονείς του και εκείνοι επιβεβαιώνουν ότι είναι ο γιός τους ο εκ γενετής τυφλός αλλά τον τρόπο που έγινε καλά δεν τον ξέρουν αλλά και να τον ξέρουν δεν μπορούν να τον παραδεχθούν δημοσία λόγω του φόβου των ηγητόρων του Ισραήλ. Οι οποίοι γραμματείς και φαρισαίοι απορρίπτουν το θαυμαστό γεγονός και ότι εκείνος που το έκανε είναι εκ Θεού λόγω του ότι έγινε η θεραπεία του τυφλού την ημέρα του Σαββάτου. Ερίζουν μεταξύ τους αν είναι μαθητές του Χριστού ή του Μωϋσέως και το μόνο που καταφέρνουν είναι τελικά ενώ βλέπουν το θαυμαστό γεγονός να το αμφισβητούν.

Αυτή είναι και η σημερινή στάση πολλών εξ ημών που ένα βλέπουν θαυμαστά γεγονότα και τα έργα του Θεού ενεργούμενα στον παρόντα καιρό και χρόνο αμφισβητούν με την στάση τους τα θαυμάσια αυτά. Πολλοί λένε να ειδούμε ένα θαύμα και να πεισθούμε…και τελικά βλέπουν κάποιοι το θαύμα και δεν πείθονται αφού έχουν μέσα τους την αμφισβήτηση στην δύναμη και τα έργα του Θεού. Άρα ποτέ δεν είναι το θαύμα αυτό που καθορίζει την πίστη μας αλλά η πίστη μας που ποδηγετεί και ιχνηλατεί επί του θαύματος. Η πίστη ως εμπιστοσύνη στον Θεό και τα έργα του προηγείται οιουδήποτε θαυμαστού γεγονότος.

Οι φαρισαίοι είδαν το θαύμα και το απέρριψαν ότι δεν ήταν εκ Θεού επειδή έγινε την ημέρα του Σαββάτου και φαινόταν εξωτερικά ότι καταπατά τον Νόμο του Θεού. Αλλά ο νόμος δόθηκε για την σωτηρία του ανθρώπου, όχι για την καταδυνάστευση του. Αυτός ο νόμος που μας κάνει υποχείρια και δουλικά εντολών και κανόνων είναι νόμος που μας κρατά δεμένους με την γη και τους ανθρώπους και δεν μας αφήνει να αναχθούμε εις τον ουρανό και να γευθούμε τις δωρεές του Θεού.

Ο Τυφλός στο τέλος της ευαγγελικής περικοπής συναντάται με τον Ιησού Χριστό και δηλώνει ότι πείθεται και υποκλίνεται ενώπιον του Θεού. Αναγνωρίζει δηλαδή την θεότητα στο πρόσωπο του σωτήρα και λυτρωτού του, του Ιησού Χριστού που του χάρισε το φως του! είναι δύσκολο αλλά και εύκολο αν το θέλει ο άνθρωπος να χαρεί με την παρουσία του Θεού. 

Αυτή η παρουσία να γίνει χαρά και χάρισμα στη ζωή του. ο Τυφλός βρίσκει το φως του και το φως του είναι και υλικό δια των οφθαλμών του αλλά και πνευματικό – καθαρσιο του εσωτερικού του κόσμου δια του φωτός της δόξης του Θεού που το βρήκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Αυτό το φως ζούμε στην περίοδο αυτή της χαράς της Αναστάσεως, ανέσπερο και αψεγάδιαστο φως είναι το φως του Χριστού που μας κάνει όλους να είμαστε φωτεινοί και ολόφωτοι με την παρουσία του Χριστού στη ζωή μας. Ας μην κλείνουμε τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής μας στο φως του Θεού που μας αποκάλυψε ο Ιησούς Χριστός στην επίγειο παρουσία και μαρτυρία του. ας απολαμβάνουμε αυτού του φωτός και ας είμαστε φωτεινοί με τα έργα, την συναναστροφή και τον λόγο μας αναμέσα στους ανθρώπους που είναι πλησίον μας και μας περιβάλλουν!

Ιερουργια του Θειου Λογου 2018 νο 22 περι Σαμαρειτιδος

Ιερουργια του Θειου Λογου 2018 νο 21 εργατική Πρωτομαγιά και Σκηνοπηγια

Ερμηνεία του κατα Ματθαίον ευαγγελίου νο 18 μονη Κοιλαδος