Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
Η χάρη της Παναγίας μας σήμερα, αδελφοί μου αγαπητοί, εορτάζει την αγία της Σκέπη! Την αγάπη της που εφαπλούται ως ένδυμα προσωπικό της επί την βασιλίδα των πόλεων, την Πόλη του Κωνσταντίνου. Tην Σκέπη της που όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί εορτάζουν την 1η Οκτωβρίου κάθε έτους, ενώ εμείς στην Ελλάδα με απόφαση της ιεράς Συνόδου του έτους 1952 μετεφέραμε την εορτή της, από της αρχής του Οκτωβρίου την μέρα που άρχισε ο αγώνας της Ελλάδος εναντίον των Ιταλών το 1940.Αυτή η μεταφορά της Εορτής εγένετο και με ειδική ακολουθία που έγραψε ο Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας μας, γέροντας Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης. Ανυμνεί το μεγαλείο της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και μας θυμίζει την αγία της ευλογία στα παιδιά μας στο μέτωπο που επολέμουν. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρός Χρυσάνθος ετύπωσε ένα μικρό εικονάκι που έγραφε: «Παιδί μου, η Παναγία μαζί σου» και αυτό συντρόφευε τα παιδιά μας στο μέτωπο. Όχι, γιατί η Παναγία μας μισεί κάποιο λαό, αλλά γιατί το άδικο στην περίπτωση αυτή ευρίσκετο στην πλάτη του Έλληνα, που έβλεπε την πατρίδα του να απειλείται και να συρρικνώνεται.
Σήμερα έχουμε αυτή την εμπιστοσύνη στη Σκέπη της Παναγίας μας; Έχουμε την αγκαλιά της Μάνας μας Παναγιάς για να καταφεύγουμε σε αυτήν ή χάσαμε την εν Χριστώ ελπίδα για σωτηρία πνευματική και χάσαμε και τον μπούσουλα μας ως ευλαβική κοινότητα Ελλήνων και Χριστιανών; Αυτή την χάρη τη γεμάτη έλεος Θεού και βοήθεια επιδεόμενη σε όλους μας την έχουμε αδήριτο ανάγκη.
Κανείς δεν είναι έτοιμος να αφήσει την μητρική της αγκάλη, όλοι θέλουμε το χάδι και την προστασία της. Όλοι θέλουμε να γίνει η ζεστασιά στην παγωμάρα του σύγχρονου καιρού. Θέλουμε να είναι το δροσερό αεράκι στον καύσωνα των παθών μας. Να είναι το ένδυμα που θα μας ενδύει και θα μας παρουσιάζει έτοιμους να εμπιστευθούμε το νέο και δεύτερο καταπέτασμα. Τα δικά μας άγια των Αγίων, δεν είναι σχηματικά και τύπος που υποδεικνύουν κάτι ως τύπο ξηρό και κάτι που υποκαθιστά κάτι άλλο, αλλά είναι η ζωντανή παρουσία της Μάνας μας. Της μάνας του Χριστού και Θεού μας. Η Παναγιά δεν αυτονομείται αλλά υποτάσσεται στην επίγεια παρουσία Της στην Εκκλησία του Χριστού για αυτό και αυτή, η μία Εκκλησία του Χριστού σε κάθε της Σύναξη μετά τον καθαγιασμό των τιμίων δώρων που προσφέρουν οι πιστοί, μας θυμίζει ότι τα έργα του Θεού και τα δημιουργήματα του είναι τα σημαντικά ανάμεσα στους ανθρώπους.
Φωνάζει δε σε όλους μας μην αφήσετε ο άνθρωπος να αμαυρωθεί και να γίνει απάνθρωπος. Μην αφήσετε το Χριστός μας να γίνει α-Χριστός, ένας Χριστός δηλαδή που δεν ξεβολεύει τον αμαρτωλό, αλλά ένας Χριστός που βολεύει τις συνειδήσεις εκείνων που δεν τον έχουν ερωτευθεί, αλλά ζουν απλά για να καταξιώνονται από την πίστη τους.
Η Παναγία μας θυμίζει ότι η διακονία πάντων και πασών είναι πολύ ενδιαφέρουσα προσφορά προς τον συνάνθρωπο και μας αφήνει να της φωνάξουμε ότι πάνω από όλα τα άλλα κτίσματα εμείς «εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου» μνημονεύουμε και ευχαριστούμε που μας χάρισε ως δώρο τον Χριστό μας.
Ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο να γίνει ένας από εμάς ο Θεός του Ουρανού, να χαρούμε και να απολαύσουμε και την επίγεια παρουσία Του. Να γευθεί τα δικά μας θετικά και αρνητικά αισθήματα και συναισθήματα και να είναι Εκείνος που να χαρεί την συνύπαρξη μας μαζί Του. Μας καταδέχεται ο Χριστός σε όλα μας τα αδιάβλητα πάθη και είναι Αυτός που μας κάνει να μην σπαρταράμε από το κακό που μας κατατρύχει αλλά να γευόμαστε την ευγνωμοσύνη του ότι έχουμε κει Εμείς προστάτη πλέον ενώπιον του Θεού έναν από εμάς!
Είμαστε εικόνες Χριστού πλασμένες να δοξασθούμε και αυτές οι εικόνες μόνο στη χαρά του Χριστού βρίσκουν νόημα ζωής αιωνίου. Η Μάνα Του Παναγιά μας γίνεται και για Εκείνον σπλάχνα οικτιρμών και χαρά μοναδική στα δύσκολα του βίου Του αλλά ακόμη και στις τελικές στιγμές επί της γης είναι κάτω από τον Σταυρό και την τρυπά δίστομος ρομφαία αλλά δεν εγκαταλείπει την θέση της. Τον γιο της, τον νεκρό του, το σώμα του το πανάσπιλο που πήρε από εκείνη και τελικά το χάρισε σε όλους εμάς τεθεωμένο και αναστημένο. Άλλης βιωτής σώμα, άλλη εμπειρίας ύπαρξη!
Δόξα τω Θεώ, όλοι μας σκεπασθήκαμε ως παιδιά από τη μάνα μας αυτή την γλυκιά μέριμνα την είχε και η Παναγιά μας για τον Υιό της από της παιδικής του ηλικίας μέχρι το τέλος του επί γης. Πάντα εκεί και πάντα παρούσα. Κάθε μάνα είναι σαν Παναγιά και κάθε Παναγιά έχει λίγη ιερότητα από την μητρότητα που την γεύεται με τον ένα ή άλλο τρόπο κάθε γυναικεία ύπαρξη!
Η Παναγιά μας είναι ένας ύμνος στη γυναίκα σε όλες τις φάσεις στην επίγεια ζωής της, κάθε τι που φέρει κόπο και προσπάθεια και είναι γεμάτο εντιμότητα και πρόοδο η Παναγία μας το σκεπάζει και αυτή την αγία της Σκέπη επικαλούμεθα εφ’ όλων υμών. Η Μάνα του Θεανθρώπου να σκεπάζει όλων των ανθρώπων τις δυσκολίες και να χαρίζει ειρήνη στους λαούς και ευγενή συνύπαρξη μεταξύ τους. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου