ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ Π Α Ν Α Γ Ι Α !

Αδελφοί μου,

Χαίρετε την χαράν του Κυρίου μας … Δεν είναι φυσιολογικό να γιορτάζει ο άνθρωπος την ημέρα που πεθαίνει, ούτε και να θυμόνται οι άλλοι την μέρα που πέθανε κάποιος…Εδώ ξεκινάει το μυστήριο, ο Θεός θέλησε σε μια κοιμηση να χαίρεται όλη η κτίση!
Ποίος δεν πήγε να προσκηνήση τη χάρη της, ποίιός δεν θέλησε δυο λόγια να της ψελλίσει, ποίος αρνήθηκε το γλυκό και παρηγορητικό της χάδι…που φροντίζει κάθε πενόμενο πνευματικά και πονεμένο ψυχοσωματικά άνθρωπο.
Χαρα και πάσχα είναι η κοίμηση της, ευλογία και ευφροσύνη είναι η σεπτή μετάσταση της…
Είναι μοναδικός ο τρόπος που οι χριστιανοί αντιλαμβάλονται την θεία προστασία, πέθανε και αφθαρτοποιήθηκε με την χάρη του Θεού το ανθρώπινο σαρκίο της και εν τέλει έγινε δοχείο της θείας εκλογής του Πνεύματος.
Μετά τον Χριστό μας, η Θ ε ο τ ό κ ο ς, είναι η μάνα μας η πνευματική, είναι η ιατρεια της ψυχοσωματικής ολότητος, «όλου (του) ανθρώπου», είναι το δοχείο που ξένισε τον «ξενιτεμένο» Θεό, όταν ενηνθρώπισε ο Θεός Λόγος, είναι η περιστερά που έγινε του Πνεύματος όργανο!
Η χάρις της Κεχαριτωμένης Μητρός να μας ευλογεί απαξάπαντες και να έχουμε την ανύστακτο προστασία Της. Βοήθεια την Μητέρα του Θεού μας!

ΠΕΡΙ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ Η ΣΥ-ΖΗΤΗΣΙΣ

ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ…


Η απόφαση είναι τελεσίδικη…το μάθημα των θρησκευτικών είναι προαιρετικό!!!
Τόση πια δημοκρατία στο χώρο της παιδείας που την «πληρώνει» για μια ακόμη φορά η εκκλησιαστική αγωγή των παιδιών μας;
Παραμερίζεται το συμφέρον τους και το καλό για τα παιδιά είναι να μάθουν την ιστορική πραγματικότητα του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας του! Δεν υπάρχει καμμιά περίπτωση να κοπεί ένα μέλος του οργανισμού και ο οργανισμός να μην πονέσει και να μην καταθλιβεί…άρα τότε πως μπορεί να κόπτεται από τον κορμό των μαθημάτων, ένα αντικείμενο μεγίστου μαθησιακού ενδιαφέροντος, ένα μάθημα ορθόδοξης αγωγής με έντονο τον σεβασμό κάθε διαφορετικότητος, με σκοπό το παιδί να βάλει στόχο να γνωρίσει εξωτερικά και «εκ διφθέρας» το εκκλησιαστικό γεγονός που ήρθε να κηρύξει ο Χριστός...
Δεν πρέπει το μάθημα να γίνεται ούτε έντονη ομολογιακή – κατηχητική μαρτυρία, ούτε όμως και μια «απνευμάτιστη» παράθεση θρησκευτικών εμπειριών λανθασμένων (δικών μας), αλλά να είναι μάθημα που να έχει ελάχιστη από την μοσχοβολιά του Χριστού και έτσι ο καθένας θα μπορεί και θα θέλει να διδάσκονται τα παιδιά μας, να συνυπάρχουν, εκεί που η ύπαρξη του άλλου είναι κόλαση…
Αυτή την κόλαση ήρθε να κάνει παράδεισο ο Χριστός!
Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα να διαλέξουν αν θα είναι μαζί με τον Χριστό ή μακρυά από Αυτόν, Εκείνος σέβεται την ελεύθερη επιλογή τους και ή είναι μέσα τους ή εκτός τους!
Δεν υπάρχουν, ούτε εισηγούμεθα μεσοβέζικες λύσεις…πρέπει να παραμείνει το μάθημα υποχρεωτικό όπως και όλα τα μαθήματα…ο καθένας δε που δεν θέλει την συμμετοχή του παιδιού του στο μάθημα ας έχει το δικαίωμα να απαλλαγεί της μαθησιακής λειτουργίας…αν και καλό θα ήταν να το παρακολουθούν όλα τα παιδιά για να βιώνουν αρνητικά ή θετικά τον ορθόδοξο πολιτισμό και τον χριστιανικό τρόπο σκέψης, που έχει διαποτίσει την ιστορική πορεία της Ευρώπης!

ΚΑΛΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ!
Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΕΙΟΥΣ ΜΑΣ.
Α Μ Η Ν.

Modern Father

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΚΕΠΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΣΟΥ!

«Εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν…» Λουκ. 1, 30 – 32.

Βρήκες χάρη, ευλογία και δικαιώματα ενώπιον του Θεού του ζώντος και θα συλλάβεις στην κοιλιά σου και θα γεννήσεις υιό…
Αυτός ο υιός θα είναι η ελπίδα των Εθνών και η σωτηρία του κόσμου!
Αυτή είναι η ευλογημένη ιστορική επεξήγηση του Θείου Ευαγγελισμού…
Ο Άρχων των Αγίων Αγγέλων , ο ασταπόμορφος και πυρίπνους Γαβριήλ φέρνει αναστάσιμο προάγγελμα σωτηριώδους χάριτος στην Παναγιά μας.
Ότι το Πνεύμα το άγιο, διάλεξε το σκεύος εκείνο –κατά τα ανθρώπινα δεδομένα- και μέσα στα ανθρώπινα ιστορικά πλαίσια, το οποίο είναι σκεύος εκλογής το απόρρητο.
Η Θεοτόκος είναι το δοχείο από το οποίο ρέει το μύρο της θεϊκής και ουρανίας παρουσίας και το οποίο θα ξενοδοχήσει πραγματικά και θα φιλοξενήσει μοναδικά και ουσιαστικά τον Θεό μας και εκ της οποίας θα προέλθει χωρίς ανθρώπινη συνάφεια –χωρίς δηλαδή σεξουαλική σχέση ο Πανάγαθος Κύριος μας, η σωτήρια τομή της ιστορικής συγκυρίας έρχεται και χωρίζει στα δύο την Ιστορία…Συγκεφαλαιώνει στο πρόσωπο του την σωτηρία του ανθρώπου του αυτονομήμενου από τον Θεό, το θέλημα του Θεού και τον τρόπο ζωής του Θεού στην καρδιά του ανθρώπου.
Λέγει ο μέγας Αθανάσιος ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας : «Από τη Μαρία ο Λόγος έλαβε σάρκα, και ένας άνθρωπος γεννήθηκε του οποίου η φύση και η ουσία ήταν ο Λόγος του Θεού και του οποίου η σάρκα ήταν από το σπέρμα του Δαβίδ, ένας άνθρωπος από τη σάρκα της Μαρίας»[1].
Ο άνθρωπος Χριστός, το παιδίον Ιησούς ήταν αληθινός άνθρωπος εκ της σαρκός της Μαρίας και εκ Πνεύματος Αγίου Θεός αληθινός.
Αρά ήταν πραγματικός Θεάνθρωπος, ο οποίος και θεράπευσαι ως μέγας Ιατρός, τον τετραυματισμένο άνθρωπο…
Η θεραπεία δε διενεργήθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού διότι εκείνος ήταν θεωμένος άνθρωπος (αν μπορεί να υποθεί αυτό για τον Θεάνθρωπο Χριστό), ο μόνος επι γης και εν είδη ανθρώπου κανονικού αληθινός Θεός!
Ο Χριστός όλα τα ενεργούσε θ ε α ν θ ρ ώ π ι ν α … άρα η σωτηρία που ήρθε εξ οίκου και πατριάς Δαυϊδ, εξ αυτού τούτου του Θεού μας ευλόγησε καθολικά το ανθρώπινο γένος.
Η δε Θεοτόκος είναι η μητέρα του Θεού μας, είναι εκείνη που τιμούμαι όλο τον Αύγουστο στα μοναστήρια και στις Ενορίες μέχρι της 23ης Αυγούστου, η οποία οδηγεί από την γη στον ουρανό, από την κόλαση στον παράδεισο, από την αμαρτία στο αγαθό, από το καλό στο κακό, είναι μεσίτρια ως μητέρα προς τιμήν και για την σωτηρία όλων ως μητέρα του Θεού μας.
Η Παναγία είναι εκείνη, η οποία δείχνει τον δρόμο προς τον Παράδεισο, μας λέγει ότι παράδεισος στην γη είναι ο ολάνθιστος και ευώδης κήπος της ενοριακής συνάξεως, της τοπικής Εκκλησίας στην οποία ο καθένας από εμάς, ζει, πορεύεται και κινείται.
Ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος και χαρούμενος όταν την ζωή του την νοηματοδοτεί η μοναδική, παγκόσμια και οικουμενική έξοδος του Χριστού, προς το πλάσμα του, προς όλο το ανθρώπινο γένος δια της σαρκώσεως δηλαδή της γεννήσεως του Χριστού, γεννήθηκε μέσα στον χρόνο ο άχρονος!
Αυτή τη σάρκωση σε κάθε θεία Λειτουργία την βιώνουμε, κάθε θεία Ευχαριστία που τελούμε είναι μια καταδεκτική «ξανα – σάρκωση» του Λόγου, μια αγαπητική «επανα – σάρκωση» του Χριστού, μια νέα θυσία και ανάσταση, θυσία των επιθυμιών μας –αισχρών και αμαρτωλών – και ανάσταση από την παθογένεια της;αμαρτίας που ρυπαίνει και κουρελιάζει την ανθρώπινη φύση μας. Εύχομαι στην αγάπη σας να «συλληφθεί» -να «κυοφορηθεί» ο Χριστός στις καρδιές μας και να «τεχθεί» - ανα – γεννηθεί ο καθένας μας στην κολυμβήθρα της εν Χριστώ σωτηρίας, η οποία σωτηρία ξεκινά από τη μήτρα της Παρθένου και κατοικεί εν τέλει στον κόσμο, με την σκέπη και την προστασία της προστάτιδος μας και Μητρός μας .

Κ Α Λ Η Π Α Ν Α Γ Ι Α !

Modern Father

[1] π. Γεώργιος Φλορόφσκι, «Οι Ανατολικοί Πατέρες του Τετάρτου», Εκδ. Π.Πουρναρά, Θεσσαλονική 1991, σ. 69.

ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑ ή ΣΥΓΚΥΡIΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ

ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑ

ή ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ?

Αδελφοί μου και φίλοι μετά από αρκετό καιρό επικοινωνώ μαζί σας να σας εκφράσω μια «εμπειρία» μου…Γυρνώντας από πανηγύρι στην Αίγινα για την σύναξη των εν Αιγίνη Αγίων προστατών της Νήσου, έφθασα το βράδυ της 30ης Ιουλίου εφέτος στον Πειραιά και έψαχνα ταξί για την οικεία μου εν Αθήναις.Τελικά σταμάτησε ένα ταξί και ο οδηγός μου φώναξε: «που πάτε Σεβασμιώτατε;», εγώ όπως ήταν φυσικό δεν γύρισα να απαντήσω…αλλά αφού ήρθε μπροστά μου και με ξαναρώτησε, του είπα την διαδρομή και επιβιβάστηκα σε υπερπλήρες επιβατών ταξί…Εκεί ο οδηγός του αμαξώματος μας έπιασε συζήτηση…και μέσα στα άλλα που μας είπε ήταν ότι πρώτον δεν είχε καμμιά αμαρτία κάνει, αν και είχε παραδεχθεί ενώπιον μας ότι είχε πάει με άλλη γυναίκα εκτός του γάμου του, άρα ότι μοιχευόταν εις βάρος της συζύγου του και δεύτερον και παραδοξότερον όλων ήταν, ότι ήθελε να γίνει κληρικός!!!Φυσικά νόμιζε ότι αμαρτία είναι μόνον ότι αναφέρεται όπως μας είπε ανερυθριάστως στις παρά φύσιν σεξουαλικές εκτονώσεις μεταξύ ανδρών (αρρενομανία) και μεταξύ γυναικών (γυναικοφιλία)…αν αυτές οι σχέσεις όσο και παράξενες όσο και καταστροφικές να είναι για τον γάμο και την κοινωνία (ως ήταν η περίπτωση του) δεν είναι αμαρτίες! Άρα δύο μέτρα και δύο σταθμά!Φυσικά του εξήγησα ότι ο Θεός συγχωρεί κάθε αμαρτία…αλλά για την ιερωσύνη υπάρχουν προϋποθέσεις και κωλλύματα που σε κωλλύουν από την άσκηση των ιερατικών καθηκόντων αν τα επιτελέσεις ως κληρικός, αλλά και πριν την ιερωσύνη διερευνώνται αν έχεις την κατά σάρκα και πνεύμα καθαρότητα, ούτε φθάνει μόνον η σωματική καθαρότητα ούτε φθάνει μόνον η πνευματική καθαρότητα όταν έχεις υποπέσει σε φανερά – σαρκικά αμαρτήματα τα οποία το άλλο πρόσωπο μπορεί να αποκαλύψει!Αλλά για να συγχωρεθεί κάθε αμαρτία πρέπει να προηγηθεί μετάνοια και ειλικρινείς σε πνευματικό πατέρα εξομολόγησις!Θυμάμαι δε αυτό που διαβάσαμε στην Κυριακάτικη Λατρευτική Σύναξη που έλεγε «Θάρσει τέκνον` αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου.» Δηλαδή έχε θάρρος, παιδί μου` σου έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου!Αυτό όμως έγινε το γεγονός της συγχωρήσεως των αμαρτιών από τον ίδιο τον Χριστό! Ναι, Εκείνος είχε το δικαίωμα να συγχωρεί αμαρτίες που δεν τις είχαν ομολογήσει οι άνθρωποι αφού ήταν ο μόνος επί της γης Θεάνθρωπος που γνώριζε τα κρύφια της καρδίας μας!Όμως τώρα πρέπει να περάσουμε στο δια ταύτα και να πούμε τι είναι αμαρτία;;;Αμαρτία όπως είχαμε πει και στο κυριακό κήρυγμα της 27ης Ιουλιου 2008, αμαρτία είναι η αστοχία…αστοχία δε σημαίνει ότι δεν έχω επιτύχει τον στόχο τον οποίο και έχω θέσει! Ο στόχος δε για τον άνθρωπο είχε τεθεί από τον Θεό – Δημιουργό του και ήταν να θεωθεί εν Θεώ ο άνθρωπος (τονίζω δε την εν Θεώ θέωση του ανθρώπου αν και εννοείται αλλά τελικώς ο άνθρωπος διάλεξε τον δρόμο της «αυτοθεώσεως» και της εμπιστοσύνης στο «εγώ» του και όχι στον Θεό του)!Αυτή δε η αστοχία υπάρχει σε όλους εμάς σήμερα ξέρουμε ότι στόχος είναι η θέωσις δια των αγαθών λογισμών και πράξεων και εμείς συνεχίζουμε να πράττουμε πονηρά και άστοχα πράγματα!Αμαρτία είναι η πτώσις από την μακαριότητα του παραδείσου της τρυφής κοντά στον Θεό και η έξοδος μας σε πολλούς και ποικίλους κινδύνους! Πτώσις δε είναι και η πτώση μας από τις αγαθές συγκυρίες στις ασχήμονες καταστάσεις, από την αγιότητα βίου στον βίο τον ενήδονο που οδηγεί σε οδυνηρή ζωή μέσα στα πάθη και αστοχήματα!Αμαρτία είναι η παράβασις της εντολής του Θεού, αφού δε η εντολή είχε σκοπό παιδαγωγικό να μάθει ο άνθρωπος να είναι ώριμος όταν κάνει τα επικίνδυνα ανοίγματα του προς το κακό και συνεπώς προς τον θάνατο τον πνευματικό…άρα να διαλέξει τον παράδεισο από την κόλαση, την βασιλεία του Θεού από τα ανθρώπινα αγαθά! Ο άνθρωπος παρέβη ενώ ήξερε ότι μετά τον πνευματικό θάνατο κατόπιν της συντελέσεως της αμαρτίας θα έρθει και ο βιολογικός θάνατος, έχει και η πτώσις συνέπεια την φθορά και τον θάνατο!Τελικά η πτώσις είναι το ξεθύμασμα του αρώματος της αγωνιστικότητος μας στην πορεία της ζωής! Άρα αμαρτία – πτώσις είναι το τέλος ως τελειωμός και όχι ως σκοπός, του αγώνος του πνευματικού και της ασκητικής – αγωνιστικής διαθέσεως που βιώνει ο χριστιανός της ουσίας και όχι της ταυτότητος!Νομίζω από τα παραπάνω ότι τελικά κατανοούμε όλοι τι είναι αμαρτία αλλά δεν θέλουμε πάντα να το παραδεχθούμε για να παραμένουμε ζώντες μια ζωή εμπαθή και βοσκηματώδη που μας οδηγεί κατευθείαν στο κενό, στην ανυπαρξία, στην κόλαση που θα είναι ο τόπος της βασάνου όσων από εμάς όλους δεν ακολουθήσουν τον Χριστό στην σταυρική πορεία ζωής του που οδηγεί όμως στην αναστάσιμη χαρά!

Μodern Father