ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑ ή ΣΥΓΚΥΡIΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ

ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑ

ή ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ?

Αδελφοί μου και φίλοι μετά από αρκετό καιρό επικοινωνώ μαζί σας να σας εκφράσω μια «εμπειρία» μου…Γυρνώντας από πανηγύρι στην Αίγινα για την σύναξη των εν Αιγίνη Αγίων προστατών της Νήσου, έφθασα το βράδυ της 30ης Ιουλίου εφέτος στον Πειραιά και έψαχνα ταξί για την οικεία μου εν Αθήναις.Τελικά σταμάτησε ένα ταξί και ο οδηγός μου φώναξε: «που πάτε Σεβασμιώτατε;», εγώ όπως ήταν φυσικό δεν γύρισα να απαντήσω…αλλά αφού ήρθε μπροστά μου και με ξαναρώτησε, του είπα την διαδρομή και επιβιβάστηκα σε υπερπλήρες επιβατών ταξί…Εκεί ο οδηγός του αμαξώματος μας έπιασε συζήτηση…και μέσα στα άλλα που μας είπε ήταν ότι πρώτον δεν είχε καμμιά αμαρτία κάνει, αν και είχε παραδεχθεί ενώπιον μας ότι είχε πάει με άλλη γυναίκα εκτός του γάμου του, άρα ότι μοιχευόταν εις βάρος της συζύγου του και δεύτερον και παραδοξότερον όλων ήταν, ότι ήθελε να γίνει κληρικός!!!Φυσικά νόμιζε ότι αμαρτία είναι μόνον ότι αναφέρεται όπως μας είπε ανερυθριάστως στις παρά φύσιν σεξουαλικές εκτονώσεις μεταξύ ανδρών (αρρενομανία) και μεταξύ γυναικών (γυναικοφιλία)…αν αυτές οι σχέσεις όσο και παράξενες όσο και καταστροφικές να είναι για τον γάμο και την κοινωνία (ως ήταν η περίπτωση του) δεν είναι αμαρτίες! Άρα δύο μέτρα και δύο σταθμά!Φυσικά του εξήγησα ότι ο Θεός συγχωρεί κάθε αμαρτία…αλλά για την ιερωσύνη υπάρχουν προϋποθέσεις και κωλλύματα που σε κωλλύουν από την άσκηση των ιερατικών καθηκόντων αν τα επιτελέσεις ως κληρικός, αλλά και πριν την ιερωσύνη διερευνώνται αν έχεις την κατά σάρκα και πνεύμα καθαρότητα, ούτε φθάνει μόνον η σωματική καθαρότητα ούτε φθάνει μόνον η πνευματική καθαρότητα όταν έχεις υποπέσει σε φανερά – σαρκικά αμαρτήματα τα οποία το άλλο πρόσωπο μπορεί να αποκαλύψει!Αλλά για να συγχωρεθεί κάθε αμαρτία πρέπει να προηγηθεί μετάνοια και ειλικρινείς σε πνευματικό πατέρα εξομολόγησις!Θυμάμαι δε αυτό που διαβάσαμε στην Κυριακάτικη Λατρευτική Σύναξη που έλεγε «Θάρσει τέκνον` αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου.» Δηλαδή έχε θάρρος, παιδί μου` σου έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου!Αυτό όμως έγινε το γεγονός της συγχωρήσεως των αμαρτιών από τον ίδιο τον Χριστό! Ναι, Εκείνος είχε το δικαίωμα να συγχωρεί αμαρτίες που δεν τις είχαν ομολογήσει οι άνθρωποι αφού ήταν ο μόνος επί της γης Θεάνθρωπος που γνώριζε τα κρύφια της καρδίας μας!Όμως τώρα πρέπει να περάσουμε στο δια ταύτα και να πούμε τι είναι αμαρτία;;;Αμαρτία όπως είχαμε πει και στο κυριακό κήρυγμα της 27ης Ιουλιου 2008, αμαρτία είναι η αστοχία…αστοχία δε σημαίνει ότι δεν έχω επιτύχει τον στόχο τον οποίο και έχω θέσει! Ο στόχος δε για τον άνθρωπο είχε τεθεί από τον Θεό – Δημιουργό του και ήταν να θεωθεί εν Θεώ ο άνθρωπος (τονίζω δε την εν Θεώ θέωση του ανθρώπου αν και εννοείται αλλά τελικώς ο άνθρωπος διάλεξε τον δρόμο της «αυτοθεώσεως» και της εμπιστοσύνης στο «εγώ» του και όχι στον Θεό του)!Αυτή δε η αστοχία υπάρχει σε όλους εμάς σήμερα ξέρουμε ότι στόχος είναι η θέωσις δια των αγαθών λογισμών και πράξεων και εμείς συνεχίζουμε να πράττουμε πονηρά και άστοχα πράγματα!Αμαρτία είναι η πτώσις από την μακαριότητα του παραδείσου της τρυφής κοντά στον Θεό και η έξοδος μας σε πολλούς και ποικίλους κινδύνους! Πτώσις δε είναι και η πτώση μας από τις αγαθές συγκυρίες στις ασχήμονες καταστάσεις, από την αγιότητα βίου στον βίο τον ενήδονο που οδηγεί σε οδυνηρή ζωή μέσα στα πάθη και αστοχήματα!Αμαρτία είναι η παράβασις της εντολής του Θεού, αφού δε η εντολή είχε σκοπό παιδαγωγικό να μάθει ο άνθρωπος να είναι ώριμος όταν κάνει τα επικίνδυνα ανοίγματα του προς το κακό και συνεπώς προς τον θάνατο τον πνευματικό…άρα να διαλέξει τον παράδεισο από την κόλαση, την βασιλεία του Θεού από τα ανθρώπινα αγαθά! Ο άνθρωπος παρέβη ενώ ήξερε ότι μετά τον πνευματικό θάνατο κατόπιν της συντελέσεως της αμαρτίας θα έρθει και ο βιολογικός θάνατος, έχει και η πτώσις συνέπεια την φθορά και τον θάνατο!Τελικά η πτώσις είναι το ξεθύμασμα του αρώματος της αγωνιστικότητος μας στην πορεία της ζωής! Άρα αμαρτία – πτώσις είναι το τέλος ως τελειωμός και όχι ως σκοπός, του αγώνος του πνευματικού και της ασκητικής – αγωνιστικής διαθέσεως που βιώνει ο χριστιανός της ουσίας και όχι της ταυτότητος!Νομίζω από τα παραπάνω ότι τελικά κατανοούμε όλοι τι είναι αμαρτία αλλά δεν θέλουμε πάντα να το παραδεχθούμε για να παραμένουμε ζώντες μια ζωή εμπαθή και βοσκηματώδη που μας οδηγεί κατευθείαν στο κενό, στην ανυπαρξία, στην κόλαση που θα είναι ο τόπος της βασάνου όσων από εμάς όλους δεν ακολουθήσουν τον Χριστό στην σταυρική πορεία ζωής του που οδηγεί όμως στην αναστάσιμη χαρά!

Μodern Father