ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ…
Η απόφαση είναι τελεσίδικη…το μάθημα των θρησκευτικών είναι προαιρετικό!!!
Τόση πια δημοκρατία στο χώρο της παιδείας που την «πληρώνει» για μια ακόμη φορά η εκκλησιαστική αγωγή των παιδιών μας;
Παραμερίζεται το συμφέρον τους και το καλό για τα παιδιά είναι να μάθουν την ιστορική πραγματικότητα του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας του! Δεν υπάρχει καμμιά περίπτωση να κοπεί ένα μέλος του οργανισμού και ο οργανισμός να μην πονέσει και να μην καταθλιβεί…άρα τότε πως μπορεί να κόπτεται από τον κορμό των μαθημάτων, ένα αντικείμενο μεγίστου μαθησιακού ενδιαφέροντος, ένα μάθημα ορθόδοξης αγωγής με έντονο τον σεβασμό κάθε διαφορετικότητος, με σκοπό το παιδί να βάλει στόχο να γνωρίσει εξωτερικά και «εκ διφθέρας» το εκκλησιαστικό γεγονός που ήρθε να κηρύξει ο Χριστός...
Δεν πρέπει το μάθημα να γίνεται ούτε έντονη ομολογιακή – κατηχητική μαρτυρία, ούτε όμως και μια «απνευμάτιστη» παράθεση θρησκευτικών εμπειριών λανθασμένων (δικών μας), αλλά να είναι μάθημα που να έχει ελάχιστη από την μοσχοβολιά του Χριστού και έτσι ο καθένας θα μπορεί και θα θέλει να διδάσκονται τα παιδιά μας, να συνυπάρχουν, εκεί που η ύπαρξη του άλλου είναι κόλαση…
Αυτή την κόλαση ήρθε να κάνει παράδεισο ο Χριστός!
Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα να διαλέξουν αν θα είναι μαζί με τον Χριστό ή μακρυά από Αυτόν, Εκείνος σέβεται την ελεύθερη επιλογή τους και ή είναι μέσα τους ή εκτός τους!
Δεν υπάρχουν, ούτε εισηγούμεθα μεσοβέζικες λύσεις…πρέπει να παραμείνει το μάθημα υποχρεωτικό όπως και όλα τα μαθήματα…ο καθένας δε που δεν θέλει την συμμετοχή του παιδιού του στο μάθημα ας έχει το δικαίωμα να απαλλαγεί της μαθησιακής λειτουργίας…αν και καλό θα ήταν να το παρακολουθούν όλα τα παιδιά για να βιώνουν αρνητικά ή θετικά τον ορθόδοξο πολιτισμό και τον χριστιανικό τρόπο σκέψης, που έχει διαποτίσει την ιστορική πορεία της Ευρώπης!
Η απόφαση είναι τελεσίδικη…το μάθημα των θρησκευτικών είναι προαιρετικό!!!
Τόση πια δημοκρατία στο χώρο της παιδείας που την «πληρώνει» για μια ακόμη φορά η εκκλησιαστική αγωγή των παιδιών μας;
Παραμερίζεται το συμφέρον τους και το καλό για τα παιδιά είναι να μάθουν την ιστορική πραγματικότητα του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας του! Δεν υπάρχει καμμιά περίπτωση να κοπεί ένα μέλος του οργανισμού και ο οργανισμός να μην πονέσει και να μην καταθλιβεί…άρα τότε πως μπορεί να κόπτεται από τον κορμό των μαθημάτων, ένα αντικείμενο μεγίστου μαθησιακού ενδιαφέροντος, ένα μάθημα ορθόδοξης αγωγής με έντονο τον σεβασμό κάθε διαφορετικότητος, με σκοπό το παιδί να βάλει στόχο να γνωρίσει εξωτερικά και «εκ διφθέρας» το εκκλησιαστικό γεγονός που ήρθε να κηρύξει ο Χριστός...
Δεν πρέπει το μάθημα να γίνεται ούτε έντονη ομολογιακή – κατηχητική μαρτυρία, ούτε όμως και μια «απνευμάτιστη» παράθεση θρησκευτικών εμπειριών λανθασμένων (δικών μας), αλλά να είναι μάθημα που να έχει ελάχιστη από την μοσχοβολιά του Χριστού και έτσι ο καθένας θα μπορεί και θα θέλει να διδάσκονται τα παιδιά μας, να συνυπάρχουν, εκεί που η ύπαρξη του άλλου είναι κόλαση…
Αυτή την κόλαση ήρθε να κάνει παράδεισο ο Χριστός!
Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα να διαλέξουν αν θα είναι μαζί με τον Χριστό ή μακρυά από Αυτόν, Εκείνος σέβεται την ελεύθερη επιλογή τους και ή είναι μέσα τους ή εκτός τους!
Δεν υπάρχουν, ούτε εισηγούμεθα μεσοβέζικες λύσεις…πρέπει να παραμείνει το μάθημα υποχρεωτικό όπως και όλα τα μαθήματα…ο καθένας δε που δεν θέλει την συμμετοχή του παιδιού του στο μάθημα ας έχει το δικαίωμα να απαλλαγεί της μαθησιακής λειτουργίας…αν και καλό θα ήταν να το παρακολουθούν όλα τα παιδιά για να βιώνουν αρνητικά ή θετικά τον ορθόδοξο πολιτισμό και τον χριστιανικό τρόπο σκέψης, που έχει διαποτίσει την ιστορική πορεία της Ευρώπης!
ΚΑΛΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ!
Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΕΙΟΥΣ ΜΑΣ.
Α Μ Η Ν.
Modern Father
3 σχόλια:
Αν και βλέπω αρνητικά το γεγονός πρέπει να ομολογήσω πως πολλές ευθηνές φέρουν οι θεολόγοι. Το μάθημα έχει καταντήσει στεγνή ομολογιακή παρουσίαση της πίστης. Μίας πίστης κακός νοουμένης και αναπαραγμένης. Μίας πίστης που συνδέετε ηθικιστικά και όχι οντολογικά – ενεργειακά με την ζωή. Οι παραθρησκευτικές οργανώσεις έχουν συμβάλει και αυτές σε μεγάλο βαθμό. Οι θεολόγοι τους παιδαγωγούν τους μαθητές στις αίθουσές τους και εκεί με περισσότερη ελευθερία χύνουν το δηλητήριο του πιετισμού και του πουριτανισμού στις αγνές ψυχές. Αρκετοί καλογεροπαρμένοι θεολόγοι εκτός πραγματικότητας κατά την κρίση μου έχουν εξοβελίσει τα διδακτικά εγχειρίδια και έχουν εισάγει στην τάξη τα περίφημα γεροντικά με σκανδαλώδη αποκλειστικότητα. Αυτά είναι λίγα από τα παραδείγματα που δείχνουν πως το μάθημα αυτό χάνει την σοβαρότητα που του αρμόζει. Το μάθημα θεωρώ ότι πρέπει να μην είναι ομολογιακό. Κατά την γνώμη μου πολλά πράγματα θα καλυτέρευαν αν το μάθημα των θρησκευτικών ήταν πολιτιστικοστραφές. Αν μέσα από τα μνημεία όχι μόνο του ορθόδοξου ή χριστιανικού εν γένει πολιτισμού αλλά και του ελληνικού και νεοελληνικού ερμήνευε την σημερινή πραγματικότητα ώστε η κοινωνία να γίνει πιο ανθρώπινη και οι άνθρωποι πιο ανεκτικοί
Θα ήθελα να ρωτήσω που είδατε τον «έντονο τον σεβασμό κάθε διαφορετικότητος» όχι απλός στο μάθημα των θρησκευτικών αλλά γενικά στον νεοελληνικό πολιτισμό; Και να εστιάσω το θέμα στα άτομα με ειδικές δεξιότητες. Που όταν ένα άτομο με αναπηρία βγαίνει βόλτα στην ελληνική ύπαιθρο (με τις όσες τεχνικές δυσκολίες συνεπάγεται αυτό) οι περισσότεροι κοιτάμε με μισό μάτι. Αυτό είναι το επίπεδο. Όχι του σεβασμού που είναι προς το παρόν ουτοπία αλλά της ανοχής. Ποιόν θεολόγο είδατε να ασχολείται με τέτοια θέματα; Πάντως το «υποχρεωτικό» του μαθήματος που υποστηρίζετε από το «Εκείνος σέβεται την ελεύθερη επιλογή» θαρρώ πως έχει μία σαφέστατα ευδιάκριτη διαφορά.
Ταπεινά συγνώμη για το ύφος και τον τόνο αλλά είναι τρόπος εξωτερίκευσης της οργής που νιώθω. Συγνώμη επίσης που δεν ξέφευγα από τον πειρασμό του μεγάλου κειμένου. Με εκτίμηση στο πρόσωπό σας.
ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΜΕΜΝΙΕ ΝΑΪΤΑ,
ΟΝΤΩΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ ΛΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ…ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙΣ ΚΑΤΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΥΣΗ ΤΟΥ…ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ο Χ Ι ΩΣ Ο Μ Ο Λ Ο Γ Ι Α Κ Ο (ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΤΕ -ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΧΟΜΑΙ ΜΕ ΧΑΡΑ- ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΞΕΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΣΗ), ΑΛΛΑ ΩΣ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΕΚΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΤΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΘΕΟΝ, ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΜΑΣ!
ΑΝ ΔΕΝ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΩΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ…ΔΕΝ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ…ΔΕΝ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΣΕΒΑΣΤΙΚΆ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΑΣ!
ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΗΝ ΒΡΙΣΚΩ ΜΟΝΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ…ΘΕΩΡΩ ΣΤΕΡΗΜΕΝΟΥΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΜΕΤΕΧΟΥΝ ΤΟΥ ΑΓΑΘΟΥ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΧΩΛΑΙΝΟΥΣΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΜΟΡΦΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ…
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ’ ΕΞΟΧΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟ…ΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΕΙ Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΓΑΘΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΕΓΝΟΣ ΚΑΙ ΣΚΕΤΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΥΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ…ΕΠΙΣΗΣ Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ…
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΧΑΡΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΤΑ ΓΕΜΑΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΚΕΨΗ!
Modern Father
Χαίρετε όσοι ΠΕ01 συναδέλφισσες, συνάδελφοι!
-Πέραν της φιλολογικής, ιδεολογικής συζήτησης
-πέραν της όποιας γραπτής διαμαρτυρίας από Σύνοδο, Μητροπολίτες, ανεξάρτητους χριστιανούς
-πέραν της όποιας διαμαρτυρίας από τοπικές Ενώσεις Θεολόγων ή θεολόγους bloggers, που η διαμαρτυρία μπορεί να εμπερικλείεται στο: «Λυπηθείτε μας» ή «Σώστε την ελληνορθόδοξη παράδοση!», που η διαμαρτυρία τους μπορεί καν να μην έχει σταλεί στο Υπουργείο ή κάλλιστα να έχει απορριφθεί ως μη σχετιζόμενη με την πραγματικότητα του σύγχρονου σχολείου
Μήπως:
-στη λογική των αξιόλογων και σχετιζόμενων με τη σύγχρονη διδακτική μας κατάσταση, απόψεων που παραθέτει ο/η mama στο: http://alfavita.gr/proaylio/YaBB.pl?num=1220300355/0#15 : Το μάθημα των θρησκευτικών είναι συνυφασμένο με την ίδια τη μορφωτική διαδικασία, την προαγωγή της ψυχικής υγείας, αλλά και τον πολιτισμό του τόπου μας. Με λυπεί ιδιαίτερα, βέβαια, και με προβληματίζει το γεγονός ότι ούτε οι ίδιοι οι καθηγητές πολλές φορές, οι οποίοι ανήκουν στους λεγόμενους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας μας, δεν μπορούν να συνδέσουν τις παραπάνω έννοιες μεταξύ τους. Σας θυμίζω ότι η έννοια του σχολείου και της μάθησης ως ψυχοπνευματικής τελειώσεως του ανθρώπου, συνδέεται σαφώς με την έννοια της θρησκείας, καθώς η τελευταία έχει ως βασικό της στόχο τη μόρφωση του ανθρώπου, με την ευρύτερη έννοια του όρου, και ως εκ τούτου την ψυχοπνευματική του τελείωση. Όσον αφορά τον πολιτισμό, είναι επίσης σαφές ότι εξ' ορισμού κάθε θρησκεία δημιουργεί και προάγει τον πολιτισμό… Τέλος, θα ήθελα με σαφήνεια να επισημάνω ότι θρήσκεία και επιστήμη, όχι μόνο δεν είναι αντίθετες μεταξύ τους, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά είναι αλληλοσυμπληρούμενες και η κάθε μια παίζει το δικό της ξεχωριστό ρόλο στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας…
… Το περιεχόμενο του μαθήματος είναι αυτό που πρέπει να προσεχθεί κυρίως και σ' αυτό συμφωνούμε όλοι οι θεολόγοι... Έχετε ξεφυλλίσει ποτέ τα καινούρια βιβλία του Γυμνασίου;… Επειδή, λοιπόν, οι περισσότεροι πετάτε απλώς κουβέντες για εντυπωσιασμό, θα αναφερθώ για λίγο στα βιβλία, τα οποία τα διδάσκω. Έχει γίνει πραγματικά εξαιρετική δουλειά, με έμφαση στα κοινωνικά προβλήματα και γενικότερα στη σύνδεση του μαθήματος με την καθημερινότητα και τη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα. Θέματα γενικού ενδιαφέροντος, όπως ο ρατσισμός, κοινωνικός ή φυλετικός, η βία, τα προβλήματα των χωρών του τρίτου κόσμου, οι λαοί που καταδυναστεύονται, η προσφυγιά, αλλά και θέματα τέχνης, ζωγραφικής, αρχιτεκτονικής, και ο,τιδήποτε προάγει τον πολιτισμό πραγματεύονται τα βιβλία των θρησκευτικών του Γυμνασίου. Ποιο άλλο μάθημα μπορεί να κάνει τόσο άμεση τη σύνδεση με τα θέματα αυτά; Αλλά ας πάμε και στα βιβλία του Λυκείου, τα οποία σαφώς πρέπει να βελτιωθούν, όσον αφορα τη διατύπωση των θεμάτων. Αλλά για δείτε τι πραγματεύονται: φανατισμός & ανεξιθρησκεία, παράδοση, ανθρωπισμός, δικαιοσύνη, αθεϊα (Β Λυκείου), συνείδηση, το κοινωνικό πρόβλημα, το όραμα της παγκόσμιας ειρήνης, τα δύο φύλα, οικογένεια, ναρκωτικά, το οικολογικό πρόβλημα, άγχος-μοναξιά & περιθωριοποίηση (Γ Λυκείου)κ.τ.λ. Σας θυμίζω ότι ο "ανθρωπισμός" και η "παράδοση" είναι τα δύο τελευταία θέματα έκθεσης των πανελλάδικών εξετάσεων. Στα πλαίσια δε του ανθρωπισμού εξετάζεται και το ζήτημα του τελευταίου Διαφωτισμού (Διαφωτισμοί υπάρχουν κι άλλοι στην Ιστορία), με όλες τις θετικές συνέπειες, αλλά και τις αρνητικές επιπτώσεις (ατομοκρατία, μοναξιά) που είχε στο σύγχρονο άνθρωπο. Βλέπετε λοιπόν, ότι εμείς δε μένουμε σε κουβέντες εντυπωσιασμού, αλλά εξετάζουμε το κάθε φαινόμενο και το παρουσιάζουμε στα παιδιά για να το γνωρίσουν σε όλες τις διαστάσεις του!
-με προφανέστατη τη μονοδιάστατη αντιμετώπιση των «ατομικών ελευθεριών», αφού –κατά το απλούστερο επιχείρημα-, το: «Δε δηλώνω τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, παίρνει απαλλαγή το παιδί μου απ’τα Θρησκευτικά», θά’πρεπε να συνεπάγεται τη δυνατότητα: «Δε δηλώνω τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, παίρνει απαλλαγή το παιδί μου απ’την Κοινωνιολογία», «Δε δηλώνω τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, παίρνει απαλλαγή το παιδί μου απ’την Ιστορία», «Δε δηλώνω τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, παίρνει απαλλαγή το παιδί μου απ’τη Λογοτεχνία», «Δε δηλώνω τις φιλοσοφικές μου πεποιθήσεις, παίρνει απαλλαγή το παιδί μου απ’τη Φιλοσοφία», κ.ο.κ.
Και μήπως
-στον περαιτέρω προβληματισμό για την εφαρμογή των νεότερων εγκυκλίων περί απασχόλησης των απαλασσόμενων μαθητών, βλ. π.χ.: http://manitaritoubounou.wordpress.com/2008/08/04/8rhskeytika-syntagma-1/#comment-2055 : α) Πως θα γίνει η διάκριση σε αλλόθρησκους ή ετερόδοξους με τη νέα εγκύκλιο, αφού η πρώτη το απαγορεύει ουσιαστικά;… Είναι φυσικό να έχουμε νέες προσφυγές για το διαχωρισμό των απαλλασσόμενων.
β) Δέχονται όλοι οι εκπαιδευτικοί και πολίτες να μετατραπεί η ώρα σε ουσιαστική ενισχυτική διδασκαλία αντί π.χ. πολιτισμικού ή θρησκειολογικού μαθήματος;
γ) Δεν δημιουργεί άνισες ευκαιρίες σε όσους μαθητές παρακολουθούν το ομολογιακό μάθημα (Ορθόδοξους εν γένει ή και ρωμαιοκαθολικούς π.χ. στις Κυκλάδες ή μουσουλμάνους στη Θράκη) που έχουν ανάγκη ενισχυτικής διδασκαλίας;
δ) Εάν οι μαθητές αυτοί ζητήσουν άλλο ομολογιακό μάθημα (όπως γίνεται και σε κάποιες χώρες της Ε.Ε.) θα τους δοθεί η δίκαιη αυτή δυνατότητα;
ε) Εάν οι μαθητές ζητήσουν ενίσχυση σε διαφορετικά μαθήματα το ΥΠΕΠΘ θα πληρώνει πολλές ειδικότητες για λίγους μαθητές ή θα τους πειθαναγκάζει να “ενισχύονται” σε μάθημα που δεν θέλουν;
στ) Πως θα απασχολούνται οι μαθητές που δεν δηλώσουν θρήσκευμα και ζητήσουν να παραμείνουν στο προαύλιο μαζί με πολλούς “ορθόδοξους” που θα απαλλάσσονται λόγω του εξεταστικοκεντρικού σχολείου;
ζ) Τελικά αν το ζήτημα αυτό είναι απλά ένα δόλωμα για κατάργηση όλων των δευτερευόντων μαθητών στο Λύκειο και Γυμνάσιο - όπως είπε-πρότεινε ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ - ποιά θα είναι η ενιαία αντίληψη αυτών που διαφωνούν με το σχολείο των λίγων μαθημάτων;
Μήπως συνάδερφοι κρίνεται αναγκαία μία πιο οργανωμένη διαμαρτυρία των διορισμένων ΠΕ01 Θεολόγων για:
-Ουσιαστικότερη ενασχόληση του Υπουργείου με το μάθημα κ όχι απερίσκεπτη κ άστοχη ευθυγράμμιση με ιδεοληπτικές θέσεις
-Αντιμετώπιση όλων των μαθημάτων με το ίδιο πνεύμα «σεβασμού των ατομικών ελευθεριών»
-Ουσιαστική ενασχόληση με τη διαπαιδαγώγηση του μαθητή που δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη;
Από μόνη της η σύγχρονη πραγματικότητα καθοδηγεί τον Εκπαιδευτικό Θεολόγο μακριά από μάθημα κατηχητικό. Σε μια πολυπολιτισμική πλέον κοινωνία, δεν υπάρχουν περιθώρια δογματισμού. Όσοι εξακολουθούν παλιές τακτικές, απωθούνται από τα ίδια τα παιδιά στο μονόλογό τους.
Τα νέα βιβλία του γυμνασίου δίνουν δυνατότητες απεριόριστες προς αυτόν τον τομέα. Αλλά και με κατάλληλη προσαρμογή στην εκάστοτε κατάσταση, μπορεί ο Θεολόγος και στο λύκειο να αναδείξει τις παναθρώπινες κοινά αποδεκτές αξίες. –Το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών της Α’ Λυκείου χρήζει αλλαγής/εναλλαγής-. Ποιος συνάδερφος, με 10 μεταναστόπουλα και 5 άθεους, μες στην τάξη, θα προσπαθήσει να πείσει για ένα Θαύμα του Χριστού και δε θα προχωρήσει στα βαθύτερα νοήματα μιας τέτοιας –τουλάχιστον- εξιστόρησης για το σήμερα;
-Γιατί να μην δούμε την προβληματική, συντεχνιακά; Έχει να φοβηθεί όποιος δεν ξέρει ποια ακριβώς είναι η δουλειά του και προσπαθεί να αποδείξει ότι θα κάνει ή δε θα κάνει νέους/καλύτερους χριστιανούς. Ο χριστιανός ξέρει/πρέπει να ξέρει καλύτερα απ’όλους να συνυπάρχει με τον όποιον άλλο πιστό ή μη πιστό. Συνάδερφοι θα επαληθεύσουν ότι σε πολλές τάξεις οι «καλύτεροι»(και όχι σε επίδοση, αλλά σε ενδιαφέρον) στα Θρησκευτικά είναι τα μουσουλμανάκια της Αλβανίας! Ο άθεος έχει την καλύτερη ευκαιρία να ασχοληθεί με ένα τεράστιο πολιτιστικό φαινόμενο, με μια πίστη εκατομμυρίων ανθρώπων, όπως είναι ο Χριστιανισμός.
Όποιος πιστεύει σ’αυτό που κάνει, πιστεύει ότι κάτι έχει πάρει ο ίδιος που αξίζει να το δώσει και στις επόμενες γενιές, Μην το πείτε Χριστό, πείτε το Αγάπη.
Μήπως πρέπει, οι διορισμένοι θεολόγοι, να πούμε στο Υπουργείο, ότι πιστεύουμε ότι η θρησκευτική διαπαιδαγώγηση – με όποιες αναγκαίες αλλαγές- είναι απαραίτητη για μια ολοκληρωμένη αγωγή στην παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα;
Δημοσίευση σχολίου