«ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΩΔΕ»
Έτσι αποκρίθηκε, αδελφοί μου, ο άγγελος στην ερώτηση των μαθητριών του Κυρίου.
Τους λέγει «Ιησούν ζητείτε των Ναζαρηνόν τον Εσταυρωμένον?» ζητάτε τους λέγει τον Ιησούν Χριστόν τον Σταυρωμένον?
Δεν είναι εδώ, έφυγε, αφίσταται από εμάς, δεν υπάρχει πλέον στον τάφο!
Δεν ρώτησε που είναι ο Ιησούς Χριστός ο πεθαμένος!
Δεν ρώτησε που είναι ο Ιησούς Χριστός ο κεκοιμημένος!
Η ερώτηση έχει μεγάλη σημασία για τους χριστιανούς (και την πνευματική ζωή τους). Είναι λυπηρό το φαινόμενο στους ορθοδόξους ναούς ή μάλλον στους ελληνικούς (ναούς) να συγκεντρωνόμαστε μόνον στα μνημόσυνα.
Να βλέπουμε πολυπληθές εκκλησίασμα τότε που από κοινωνικές υποχρεώσεις ερχόμαστε και όχι από αγάπη στον Αναστάντα, αν αγαπούσαμε τον Αναστάντα (Χριστό) θα του το δείχναμε, όποιος αγαπάει τον ή την σύντροφό του, τους φίλους του…του το δείχνει δεν περιμένει μια φορά στις σαράντα μέρες να εκκλησιασθεί και όσοι δεν αγαπάμε τον Χριστό απορώ και εγώ και οι άλλοι κληρικοί και μοναχοί και χριστιανοί συνειδητοποιημένοι γιατί ερχόμαστε εδώ μέσα???
Δεν είναι αδελφοί μου η εκκλησία (σωστότερα ο Ναός στον οποίο λατρεύουμε τον Θεό) αίθουσα κοινωνικών εκδηλώσεων, δυστυχώς ακόμη και οι οικογενείς, οι συγγενείς των κεκοιμημένων δεν έχουν συνειδητοποιήσει το γιατί τελούνται τα μνημόσυνα.
«Ουκ έστιν ώδε» είπε δεν είναι εδώ, «ανέστη ο Κύριος όντως και όφθει Σίμωνι». Δεν είναι η Ανάστασις (του Χριστού) ιστορία, δεν είναι γεγονός παλαιό απλά, δεν είναι μύθος ή παραμύθι διότι αν ήταν έτσι τότε εμείς εδώ(οι εντός του ναού – οι χριστιανοί, τα παιδιά του Χριστού) λέει ο Απόστολος Παύλος είμαστε αφελείς.
Είναι λέει κενή η πίστη, χωρίς νόημα του χριστιανού εκείνου που δεν πιστεύει στην ανάσταση.
Το μυστήριο της Εκκλησίας είναι αυτό το μυστήριο της Αναστάσεως!
Ακούστηκε η κατηγορία από τους εβραίους : εκείνος ο πλάνος είπε ότι θα αναστηθεί…και ο πλάνος ήταν ο Ιησούς Χριστός!
Όποιος από εμάς δεν πιστεύει στον Χριστό και δεν τον αγαπά θα ήταν προτιμότερο και το ωραιότερο αυτή την ώρα να εξέλθει του Ναού!
Διότι πολλές φορές πλησιάζουμε, εγγίζουμε, ερχόμαστε (καλύτερον είναι το ρήμα «κοινωνούμε») στο Ποτήριον της Ζωής και ουσιαστικά δεν πιστεύουμε ότι εκεί μέσα είναι Σώμα και Αίμα Χριστού…δεν πιστεύουμε ότι εκεί υπάρχει ολόκληρος ο Χριστός, ο οποίος μας δίνει ζωή και η ζωή που μας δίνει δεν είναι η ζωή των εκατό ετών (η βιολογική λεγομένη ζωή), ούτε και των 130 (ετών) αν προχωρήσει η επιστήμη είναι η ζωή η αιώνιος!
Μας δίνει ευκαιρία αναστάσεως!
Περπατώντας στην Αθήνα είδα ένα πόστερ(μια αφίσα να κρέμεται) το οποίο έγραφε : ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΗΝ Ε.Ε., είναι κομματικό σύνθημα αλλά γίνεται ταυτόχρονα και θεολογικό…αν εκεί που (υπάρχει το) Ε.Ε. και σημαίνει άλλο πράγμα και το χρησιμοποιεί ο κομματικός μηχανισμός, εμείς χρησιμοποιήσουμε πνευματικά κριτήρια και στο Αντισταθείτε δίπλα βάλλουμε (στο Ε.Ε.) την Εξουσία του Εγώ!
Αντισταθείτε στην εξουσία του Εγώ και αυτό σημαίνει το εξής απλό : ανάσταση από τα πάθη, να ξεχάσουμε τα λάθη μας, τα πάθη μας, τις δυσκολίες μας, να ξεχάσουμε το μίσος κατά του αδελφού, να ξεχάσουμε τις κακίες που μας έκαμαν, να μην μνησικακούμε (κατά του αδελφού μας) αν αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν (τότε) είμαστε χαζοί και ψεύτες το λέει ο Απόστολος Ιωάννης (ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής), αν αδελφέ μου ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις στο Θεό και δεν αγαπάς τον αδελφό σου που είναι εικόνα του Θεού και τον βλέπεις, τότε είσαι ψεύ(σ)της.
Θέλουμε εμείς να είμαστε ψεύτες εδώ μέσα στο ναό? Όλοι θα κουνήσατε με απορία τα κεφάλια σας και θα πείτε όχι…δυστυχώς πολλών τα μάτια δείχνουν (με την έννοια του δηλώνουν) διαφορετικά πράγματα…
Κάνουμε τα μνημόσυνα, γιατί? Για να φέρουμε στάρια? Λουλούδια? Κεριά? Γι’ αυτό κάνουμε τα μνημόσυνα?
Ξέρετε γιατί χρησιμοποιούμε στάρι? Γιατί το στάρι αν πέσει στη γη καρπίζει…έτσι αδελφοί μου και εμείς, αν από αυτή τη γη (sic, λάθος το αυτή αφού δεν υπάρχει άλλη γη) δεν φύγουμε με πράξεις αρετής με ζωή επαναστάσεως κατά των παθών δηλαδή ζωή αναστάσιμη ποτέ δεν θα διορθωθεί ο κόσμος γύρω μας!
Αντισταθείτε στην εξουσία του εγώ, αυτό να θυμάστε, αυτό είναι το σύνθημα της σημερινής Κυριακής, αντισταθείτε στο Εγώ, αντισταθείτε στα πάθη.
Παράκληση μεγάλη, μεγίστη, όταν πλησιάζουμε στο Ποτήριο της Ζωής να είμαστε ετοιμασμένοι γι’ αυτό το ποτήριο, όποιος δεν έχει φόβο Θεού, όποιος δεν έχει αγάπη για τους γύρω του και ιδιαίτερα για τους εχθρούς του, τους φίλους μας τους αγαπάμε γιατί τους διαλέγουμε και δεν τους παιδεύουμε λέει το τραγούδι και τα μυστικά μας λέμε αλλά το σημαντικό είναι να αγαπήσουμε τους εχθρούς και δεν γελούμε τώρα (μου φάνηκε ανοίκειο που κάποιος γέλασε εντός του ναού και το σχολίασα προφορικώς, ζητώ συγνώμη αλλά η πιστή απομαγνητοφώνηση είναι σε αυτό το σημείο σε χωλαίνουσα θέση) είναι σημαντικό, εσείς γελάτε που είπα τραγούδι, αλλά και ο Χριστός χρησιμοποιούσε τα πράγματα (μέσα)της εποχής του, δεν ήρθε τον καιρό εκείνο να πάρει άλογο πήρε ένα ταπεινό γαϊδούρι, η Εκκλησία (ως λατρεύουσα κοινότητα) χρησιμοποίησε την γλώσσα της εποχής της και μετά από χρόνια μπορεί να αλλάξει την γλώσσα για να την καταλαβαίνετε όλοι σας!
Δεν είναι αδελφοί μου η Εκκλησία μαγεία, δεν είναι ντουβάρια και τοίχοι, δεν είναι επιχείρηση…είναι το μυστήριον της Αναστάσεως του Χριστού!
Οι μυροφόρες γυναίκες, ο άγιος Ιωσήφ που γιορτάζει σήμερα, ο άγιος Νικόδημος ο Βουλευτής του Ισραήλ, ο άγιος Πέτρος ο Πολιούχος της Αργολίδος και του Άργους μας καλούν σε αυτό να αντισταθούμε στην εξουσία του Εγώ (του εγωτικού – εγωκεντρικού ανθρώπινου πολιτισμού)…σας το εύχομαι από καρδίας, Αμήν.
Έτσι αποκρίθηκε, αδελφοί μου, ο άγγελος στην ερώτηση των μαθητριών του Κυρίου.
Τους λέγει «Ιησούν ζητείτε των Ναζαρηνόν τον Εσταυρωμένον?» ζητάτε τους λέγει τον Ιησούν Χριστόν τον Σταυρωμένον?
Δεν είναι εδώ, έφυγε, αφίσταται από εμάς, δεν υπάρχει πλέον στον τάφο!
Δεν ρώτησε που είναι ο Ιησούς Χριστός ο πεθαμένος!
Δεν ρώτησε που είναι ο Ιησούς Χριστός ο κεκοιμημένος!
Η ερώτηση έχει μεγάλη σημασία για τους χριστιανούς (και την πνευματική ζωή τους). Είναι λυπηρό το φαινόμενο στους ορθοδόξους ναούς ή μάλλον στους ελληνικούς (ναούς) να συγκεντρωνόμαστε μόνον στα μνημόσυνα.
Να βλέπουμε πολυπληθές εκκλησίασμα τότε που από κοινωνικές υποχρεώσεις ερχόμαστε και όχι από αγάπη στον Αναστάντα, αν αγαπούσαμε τον Αναστάντα (Χριστό) θα του το δείχναμε, όποιος αγαπάει τον ή την σύντροφό του, τους φίλους του…του το δείχνει δεν περιμένει μια φορά στις σαράντα μέρες να εκκλησιασθεί και όσοι δεν αγαπάμε τον Χριστό απορώ και εγώ και οι άλλοι κληρικοί και μοναχοί και χριστιανοί συνειδητοποιημένοι γιατί ερχόμαστε εδώ μέσα???
Δεν είναι αδελφοί μου η εκκλησία (σωστότερα ο Ναός στον οποίο λατρεύουμε τον Θεό) αίθουσα κοινωνικών εκδηλώσεων, δυστυχώς ακόμη και οι οικογενείς, οι συγγενείς των κεκοιμημένων δεν έχουν συνειδητοποιήσει το γιατί τελούνται τα μνημόσυνα.
«Ουκ έστιν ώδε» είπε δεν είναι εδώ, «ανέστη ο Κύριος όντως και όφθει Σίμωνι». Δεν είναι η Ανάστασις (του Χριστού) ιστορία, δεν είναι γεγονός παλαιό απλά, δεν είναι μύθος ή παραμύθι διότι αν ήταν έτσι τότε εμείς εδώ(οι εντός του ναού – οι χριστιανοί, τα παιδιά του Χριστού) λέει ο Απόστολος Παύλος είμαστε αφελείς.
Είναι λέει κενή η πίστη, χωρίς νόημα του χριστιανού εκείνου που δεν πιστεύει στην ανάσταση.
Το μυστήριο της Εκκλησίας είναι αυτό το μυστήριο της Αναστάσεως!
Ακούστηκε η κατηγορία από τους εβραίους : εκείνος ο πλάνος είπε ότι θα αναστηθεί…και ο πλάνος ήταν ο Ιησούς Χριστός!
Όποιος από εμάς δεν πιστεύει στον Χριστό και δεν τον αγαπά θα ήταν προτιμότερο και το ωραιότερο αυτή την ώρα να εξέλθει του Ναού!
Διότι πολλές φορές πλησιάζουμε, εγγίζουμε, ερχόμαστε (καλύτερον είναι το ρήμα «κοινωνούμε») στο Ποτήριον της Ζωής και ουσιαστικά δεν πιστεύουμε ότι εκεί μέσα είναι Σώμα και Αίμα Χριστού…δεν πιστεύουμε ότι εκεί υπάρχει ολόκληρος ο Χριστός, ο οποίος μας δίνει ζωή και η ζωή που μας δίνει δεν είναι η ζωή των εκατό ετών (η βιολογική λεγομένη ζωή), ούτε και των 130 (ετών) αν προχωρήσει η επιστήμη είναι η ζωή η αιώνιος!
Μας δίνει ευκαιρία αναστάσεως!
Περπατώντας στην Αθήνα είδα ένα πόστερ(μια αφίσα να κρέμεται) το οποίο έγραφε : ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΗΝ Ε.Ε., είναι κομματικό σύνθημα αλλά γίνεται ταυτόχρονα και θεολογικό…αν εκεί που (υπάρχει το) Ε.Ε. και σημαίνει άλλο πράγμα και το χρησιμοποιεί ο κομματικός μηχανισμός, εμείς χρησιμοποιήσουμε πνευματικά κριτήρια και στο Αντισταθείτε δίπλα βάλλουμε (στο Ε.Ε.) την Εξουσία του Εγώ!
Αντισταθείτε στην εξουσία του Εγώ και αυτό σημαίνει το εξής απλό : ανάσταση από τα πάθη, να ξεχάσουμε τα λάθη μας, τα πάθη μας, τις δυσκολίες μας, να ξεχάσουμε το μίσος κατά του αδελφού, να ξεχάσουμε τις κακίες που μας έκαμαν, να μην μνησικακούμε (κατά του αδελφού μας) αν αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν (τότε) είμαστε χαζοί και ψεύτες το λέει ο Απόστολος Ιωάννης (ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής), αν αδελφέ μου ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις στο Θεό και δεν αγαπάς τον αδελφό σου που είναι εικόνα του Θεού και τον βλέπεις, τότε είσαι ψεύ(σ)της.
Θέλουμε εμείς να είμαστε ψεύτες εδώ μέσα στο ναό? Όλοι θα κουνήσατε με απορία τα κεφάλια σας και θα πείτε όχι…δυστυχώς πολλών τα μάτια δείχνουν (με την έννοια του δηλώνουν) διαφορετικά πράγματα…
Κάνουμε τα μνημόσυνα, γιατί? Για να φέρουμε στάρια? Λουλούδια? Κεριά? Γι’ αυτό κάνουμε τα μνημόσυνα?
Ξέρετε γιατί χρησιμοποιούμε στάρι? Γιατί το στάρι αν πέσει στη γη καρπίζει…έτσι αδελφοί μου και εμείς, αν από αυτή τη γη (sic, λάθος το αυτή αφού δεν υπάρχει άλλη γη) δεν φύγουμε με πράξεις αρετής με ζωή επαναστάσεως κατά των παθών δηλαδή ζωή αναστάσιμη ποτέ δεν θα διορθωθεί ο κόσμος γύρω μας!
Αντισταθείτε στην εξουσία του εγώ, αυτό να θυμάστε, αυτό είναι το σύνθημα της σημερινής Κυριακής, αντισταθείτε στο Εγώ, αντισταθείτε στα πάθη.
Παράκληση μεγάλη, μεγίστη, όταν πλησιάζουμε στο Ποτήριο της Ζωής να είμαστε ετοιμασμένοι γι’ αυτό το ποτήριο, όποιος δεν έχει φόβο Θεού, όποιος δεν έχει αγάπη για τους γύρω του και ιδιαίτερα για τους εχθρούς του, τους φίλους μας τους αγαπάμε γιατί τους διαλέγουμε και δεν τους παιδεύουμε λέει το τραγούδι και τα μυστικά μας λέμε αλλά το σημαντικό είναι να αγαπήσουμε τους εχθρούς και δεν γελούμε τώρα (μου φάνηκε ανοίκειο που κάποιος γέλασε εντός του ναού και το σχολίασα προφορικώς, ζητώ συγνώμη αλλά η πιστή απομαγνητοφώνηση είναι σε αυτό το σημείο σε χωλαίνουσα θέση) είναι σημαντικό, εσείς γελάτε που είπα τραγούδι, αλλά και ο Χριστός χρησιμοποιούσε τα πράγματα (μέσα)της εποχής του, δεν ήρθε τον καιρό εκείνο να πάρει άλογο πήρε ένα ταπεινό γαϊδούρι, η Εκκλησία (ως λατρεύουσα κοινότητα) χρησιμοποίησε την γλώσσα της εποχής της και μετά από χρόνια μπορεί να αλλάξει την γλώσσα για να την καταλαβαίνετε όλοι σας!
Δεν είναι αδελφοί μου η Εκκλησία μαγεία, δεν είναι ντουβάρια και τοίχοι, δεν είναι επιχείρηση…είναι το μυστήριον της Αναστάσεως του Χριστού!
Οι μυροφόρες γυναίκες, ο άγιος Ιωσήφ που γιορτάζει σήμερα, ο άγιος Νικόδημος ο Βουλευτής του Ισραήλ, ο άγιος Πέτρος ο Πολιούχος της Αργολίδος και του Άργους μας καλούν σε αυτό να αντισταθούμε στην εξουσία του Εγώ (του εγωτικού – εγωκεντρικού ανθρώπινου πολιτισμού)…σας το εύχομαι από καρδίας, Αμήν.
modern father
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου