Ο Βασιλεύς των Βασιλευόντων, ο Κύριος μας, ο βασιλεύς της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο μέγας Κωνσταντίνος και ο βασιλέας της ησυχαστικής και πατερικής θεολογίας του 19 ου αιώνος, Νικόδημος ο Αγιορείτης,
Είναι ομοτράπεζοι και συμπανηγυριστές της κοινής μας συνάξεως προς τιμήν τους, ευρισκόμενος στο κέντρο ο Αγαθότατος Λόγος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, και στην περιφέρεια του κέντρου σε ομοκέντρους κύκλους δύο μεγάλοι αστέρες του νοητού στερεώματος της δόξης του Θεού, οι άγιοι Κωνσταντίνος και Νικόδημος οι αθλητές του αγώνος του καλού ο καθένας από το μετερίζι που τον έταξε ο Κύριος!
Ο αναστάς Ιησούς, ο βυζαντινός αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος και ο αγιορείτης όσιος Νικόδημος τι κοινό μπορεί να έχουν???
Ο νούς του ανθρώπου σήμερα όταν λειτουργεί με τη λογική μόνον και δεν λειτουργεί με την καρδιά του, δεν μπορεί να χωρέσει τον κοινό στόχο, ο οποίος είναι και κοινός τρόπος ζωής και στόχος του τυγχάνει το να βιωθεί στο ιστορικό παρών μας η Βασιλεία του Θεού, την οποία Βασιλεία ζούν οι βιαστές του φρονήματος τους και ταπεινωτές των παθημάτων τους!
Ο Χριστός μας έρχεται στη γη και εκκλησιάζει τον άνθρωπο, έχοντας α υ τ ε π ί γ ν ω σ η της ζωής του και της πορείας που ο Ίδιος διέγραψε επι γης, μας δείχνει τον τρόπο με τον οποίον η Βασιλεία του Θεού είναι η σάρκωσις, η σταύρωσις και η ανάστασις Του, και για τον καθένα από εμάς γίνεται μια σάρκωση του Χριστού στην καρδιά μας, μια μόνιμη και διαρκής σταύρωση του αμαρτωλού εαυτού μας και ανάσταση καθολικής φύσεως δηλ. αναφερομένη στον όλο άνθρωπο, για το σώμα μας με την Δευτέρα Παρουσία και για την ψυχή μας από τώρα με αγώνα πνευματικό και στο μέλλον επεκτεινόμενοι οι πιστοί πνευματικά για να θεωθούμε εν Χριστώ.
Όλοι για να πάμε στον παράδεισο πρέπει στον κόσμο που ζούμε με σάρκα και οστά, δηλαδή ο σαρκικός εαυτός μας να ξεχάσει τις αμαρτίες και τα πάθη του που μας κωλύουν από τώρα να ζούμε στον παράδεισο, να αφήσουμε αφήσουμε στο παρελθόν τις κακίες μας που μας χωρίζουν από τους αδελφούς μας, για να προχωρήσουμε στην βίωση της αναστάσιμης ζωής του Χριστού.
Ωραία και όμορφα θα σκεφθούμε ο Ιησούς Χριστός, ζει την ζωή του, βιώνει την οδό και την αλήθεια στον εαυτό του και γίνεται όντως ο παράδεισος επι γης, δίνει την Βασιλεία του σε εμάς ως δώρο, το οποίο λαμβάνουμε δωρεάν και το δίνουμε πάλι δωρεάν ως προσωπική εμπειρία στον καθένα να το ψηλαφήσει και να το γευθεί από εμάς.
Είναι ο Δωρεοδότης Κύριος, που δίνει βιώνομενο το θέλημα του ως δωρό σε δύο εξ όψεως και εξωτερικώς αντιθετικούς και γιατί όχι αντιθετικούς τρόπους ζωής, ένας άρχοντας και ένας αρχόμενος, ένας βασιλιάς του κόσμου αυτού και ένας ταπεινός ζητιάνος της χάριτος του Θεού.
Ο δεύτερος ομόκεντρος κύκλος, ο άγιος Κώνσταντινος είναι ο μέγας εκείνος της ανατολής μονοκράτωρ, ο οποίος διείδε στον χριστιανισμό μια ομόνοια πλήρεστάτη για την αυτοκρατορια του και έναν παλμό που οδηγεί στον παράδεισο, ένα βίωμα που ουρανώνει την γη.
Τελικώς και με πολλές μεταπτώσεις σ’ όλη την αυτοκρατορική εξάσκηση της εξουσίας του` αποφάσισε και στο τέλος της ζωής του έκανε το μεγάλο βήμακαι διάβηκε το κατώφλι του ουρανού στη γη που είναι η Εκκλησία μας!
Βαπτίστηκε χριστιανός από κάποιον κληρικό και εισήλθε ως ταπεινός δούλος την πόρτα εκείνη της σύναξης των πιστών, της θείας λειτουργίας που με την μετοχή μας στο σώμα και το αίμα του Χριστού, οδηγεί στον παράδεισο!
Εμείς έχουμε αυτή την πίστη και την διάθεση όταν βαπτίζουμε τα παιδιά μας???
Έχουμε την πίστη ότι όπως τα δηλώνουμε στο ληξιαρχείο της γής, έτσι
κατά άλλον τρόπο πνευματικό τα δηλώνουμε και στις δέλτους του ουρανίου Πατρός μας???
Κατανοούμε ότι το βάπτισμα είναι ριζική αλλαγή στη ζωή μας, είναι αλλαγή τρόπου ύπαρξης???
Αν δεν βιώνουμε την πίστη της Εκκλησίας στον Αναστάντα Ιησού και την οντολογική (βαθύτατα υπαρξιακή και αναφερομένη στο «είναι» του ανθρώπου), αλλαγή που έφερε στην ζωή του μεγάλου Κωνσταντίνου η αναδοχή του ιερού Βαπτίσματος, ως μια συγκλονιστική αλλαγή και εμπειρία που μας φέρνει τον άγιο και εμάς μακρυά από το φρόνημα του κόσμου του φθαρτού και γηϊνου, τότε δεν είναι εφικτό να σταυρώσουμε τον εαυτό μας και τα πάθη μας για να γίνει η ζωή μας, ζωή αναστάσιμη στο χαρακτήρα της τον πνευματικό και ζωή αναστάσεως στον χαρακτήρα της τον σωματικό (αφού θα ξεσηκωνόμαστε σε αγώνα κατά των παθών που κατεξουσιάζουν το σαρκίο μας), με προορισμό και θέα τελικά και μετά θάνατον, τον παράδεισο, την ουράνιο βασιλεία που δεν είναι από αυτόν τον κόσμο και εντός των ορίων της φθαρτής βιολογικής μας υπάρξεως αλλά είναι τρόπος ύπαρξεως θεοκεντρικός και κάνει τον άνθρωπο «παραδείσου οικήτορα».
Ο τρίτος κύκλος με κέντρο τον Ιησού και δεύτερο κύκλο τον μεγάλο άγιο προστάτη της Ενορίας μας Κωνσταντίνο, ομόκεντρος εκ των δύο άλλων προσώπων, είναι ο κύκλος ο πνευματικός του αγιορείτου Νικοδήμου, του οποίου το ιερό τεμάχιο της αγίας κάρας του λειψάνου του, είναι εν τω μέσω του Ναού και εμείς ερχόμαστε δια των χειλέων προσκυνώντας το και δια του νοός κοντά του, είναι του οσίου πατρός ημών, του εκ Νάξου ορμωμένου, που κατήλθε στον εορτάζοντα ναό με τις ευχές και ευλογίες του πατρός και επισκόπου μας, μητροπολίτου Ύδρας κ.
Εφραίμ και παρεχωρήθει προς προσκήνυσιν τη ευλογία και αδεία του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Παροναξίας κ. Καλλινίκου, του και ιεροκήρυκος εις την μητρόπολιν μας χρηματίσαντος και γόνου πνευματικού του Γέροντος Μητροπολίτου ημών κυρού Ιεροθέου του εκ Πατρών, με πόθο δε και ανύστακτον φροντίδα και μέριμνα του αιδεσιμολογιωτάτου πατρός Χαραλάμπους Μυλωνοπούλου.
Ο όσιος Νικόδημος εξωτερικά δεν έχει τίποτα κοινό με τον άγιο Κωνσταντίνο αλλά τελικώς και οι δύο ενεργοποίησαν το χάρισμα του Βαπτίσματος και αγίασαν μέσω του επαγγέλματος που είχε δοθεί σε καθέναν από αυτούς, ο βασιλεύς επαγγέλετο την καλυτέρευσιν του κοσμικού ανθρώπου και του βιωτικού επιπέδου του και ο μοναχός επαγγέλετο εις άπαντας την καλυτέρευσιν του πνευματικου ανθρώπου και του ποιοτικού – πνευματικού επιπέδου του!
Ο όσιος Νικόδημος είναι θεολόγος της καρδιάς και όχι του χάρτου και των βιβλίων, είναι θεωρητικός του αγίου Πνεύματος και όχι της θεωρίας και της γνώσεως του ανθρώπου αλλά λέγει περί Θεού εξ όσων έπαθε και έμαθε στον εαυτό του, προσωπικά στη ζωή του εντός της καρδιάς του.
Ο όσιος Νικόδημος έχει επετειακά αναθύματα και ενθυμήσεις όλων των πιστών μαθητών του Χριστού και όσων αναγινώσκουν τα συγγράματα του, διότι εφέτος κλείνει τα 200 χρόνια από την έξοδο του από την φθαρτότητα την σωματική και αυτή η επέτειος γίνεται γενέθλια επέτειος του αγίου στον ουρανό.
Αφού εκοιμήθη ο μέγας των θεολογικών καλάμων του προπερασμένου αιώνος, ο φιλόκαλος και ησυχαστής, ο οσιότατος εν λογίοις και λόγιος εν
οσιοίς, άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, εμείς τον γνωρίζουμε δια το άρωμα της αγιότητος της ζωής του αλλά και από τα ευωδέστατα άνθη της ανθηδόνος των συγγραμμάτων του.
Εδώ δε είναι μια συνδετική προϋπόθεση των δύο αγίων του βασιλέως και του καλογέρου, του εξουσίαν έχοντος στα χέρια του για όλους τους υπηκόους του και του εξουσίαν δίδοντος στον καθένα να ελέγχει την ζωή και το έργο του!
Οι δύο άγιοι εδιάλεξαν την ορθόδοξον πίστινκαι ζούν όχι ζούσαν τότε αλλά ζουν και σήμερα, ζούν μυστικώς και μυστηριακώς εν τη Εκκλησία, είναι η ορθόδοξος πίστη, μιά στρογγυλή αγία Τράπεζα:
Στο κέντρο της ο Ιησούς Χριστός, ο χθες και σήμερον, ο αυτός και εις τους αιώνας, συμπάρεδρος του Πατρός και του αγίου Πνεύματος, στους ομοκέντρους κύκλους είναι όλοι οι άγιοι μας και ιδιαιτέρως όσα εξ αυτών πνευματικά άστρα του νοητού στερεώματος της δόξης του Παντοκράτορος Κυρίου μας που εδιάλεξαν τον σίγουρο δρόμο που οδηγεί στον παράδεισο.
Αυτόν τον σίγουρο δρόμο μας καλούν να ακολουθήσουμε στο κατόπι του βαδίζοντος αργά αλλά σταθερα, όπως λέγει ένας σύγχρονος άγιος, Ιησού Χριστού, ενεργοποιώντας το δώρο του βαπτίσματος που εδόθη και στους αγίους μας, Κωνσταντίνο τον Μέγα και όσιο Νικόδημο των Αθωνίτη, με τις ευχές του Σεβασμιωτάτου πατρός και Επισκόπου μας και των κληρικών αδελφών μας αλλά και τις προσευχές όλων σας για να στηρίζει ο ένας τον άλλον προς το αγαθόν και όχι προς τον γκρεμό του Άδου και της απωλείας.
Αμήν.
MODERN FATHER
(TRADITIONAL ΕΙΣ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου