άφησε το δώρο και βρες τον αδελφό σου!

Ματθ. 5,23

Ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ,

Ματθ. 5,24

ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν

πρόσφερε τὸ δῶρόν σου.

Ματθ. 5,25

Ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕως ὅτου εἶ ἐν τῇ ὁδῷ μετ᾿ αὐτοῦ, μήποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικος τῷ κριτῇ καὶ ὁ

κριτής σε παραδῷ τῷ ὑπηρέτη, καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ·

http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/01.%20Math.htm

23

Εάν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο, και εκεί θυμηθείς, ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου,

24

άφησε εκεί το δώρο σου μπροστά στο θυσιαστήριο, και πήγαινε πρώτα και συμφιλιώσου με τον αδελφό σου, και τότε έλα και πρόσφερε το δώρο σου.

25

Δείξε ευνοϊκή διάθεση προς τον αντίδικό σου γρήγορα, έως ότου βρίσκεσαι στο δρόμο (προς το δικαστήριο) μαζί του, για να μη σε παραδώσει ο αντίδικος στον δικαστή και ο δικαστής στον εκτελεστή των ποινών και ριφθείς στη φυλακή.

http://paterikakeimena.blogspot.com/2010/09/blog-post_2510.html

Στον δρόμο προς την εκκλησιοποίηση του εαυτού μας, στον δρόμο προς την συνάντηση μας με την αιωνιότητα και το άπειρον του Δημιουργού, στον δρόμο που μόνο εμπειρία παραδείσου μπορεί να μας δώσει ως εφόδιο και τελικό σκοπό σε μια πορεία αγώνος πνευματικού.

Σε αυτό τον δρόμο η χάρις του Θεού μας λέγει αν διαγνώσουμε κάποιο είδος οφειλής και χρέους, αν έχουμε συμβόλαιο ανεκπλήρωτο προς κάποιον αδελφό μας έστω και προς κάποιον αντικειμενικά εχθρό μας, να αφήσουμε το δώρο -προσφορά προς τον Θεό- και να πάμε να ζητήσουμε συγγνώμη, να συγ-χωρέσουμε εις τόπον καινόν και αναμορφωμένον εις την Εκκλησίαν του Θεού, εις την σύναξιν όλον των πιστών.

Αλλά η λεπτομέρεια του ευαγγελικού λόγου είναι σημαντική καθότι δεν λέγει όταν δείς τον άλλον και κατευθύνεται προς εσέ, αλλά όταν ο άλλος έχει κάτι εναντίον σου και στο έχει εκφράσει δημόσια και σε έχει πληγώσει τότε άφησε το δώρο κάτω και πήγαινε να συμ-φιλιωθείς, να γίνει κοινωνός του εν Χριστώ, να του δείξεις την αγάπη σου.

Όταν δε ομονοήσεις με τον αδελφό σου, (και) γίνεται πάλι όπως πρώτα τότε έλα και προσέφερε θυσίαν ευπρόσδεκτον προς τον Θεό, που θέλει να είναι αγάπη το κύριο και μοναδικό χαρακτηριστικό που να ξεχειλίζει από την καρδιά του χριστιανού, του πιστού μαθητού του.

Διότι δεν μπορεί να προσφέρεται δώρον εις τον Θεόν, από αμαρτιάν δε να είναι γεμάτα τα χέρια του προσφέροντος «έλαιον δε αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλήν μου» όπως λέγει και ο προφητάναξ Δαυϊδ. Δεν μπορεί εκείνος που στον Θεό προσφέρει, να δίνει ούτε έλαιολαδο εις τον ναό και κατ’ επέκτασιν εις τον Θεόν μας αν δεν είναι κατά το ανθρώπινον αγωνιζόμενος να απορριφθεί από της καρδίας του κάθε σύνδεσμος αδικίας.

Καλό δε είναι να λύνονται οι διαφορές μας καθ’ οδόν προς το δικαστήριο και όχι ενώπιον του, διότι τότε η δικαιοκρισία του δικαστού μπορεί να σε παραδώσει να υποστείς ποινές και ύβρεις και κόλαφους και πολλά άλλα μαρτύρια από τους συνδίκους και εν φυλακεί ευρισκομένους συγ-καταδίκους αλλά και από του νόμου το γράμμα να υποφέρεις.

Ενώ αν λυθεί η αδικία «εξω-δικαστικά» το παράπτωμα ενώπιον του αδελφού σου είναι σαν να μην έγινε!

Μακάρι να μπορούμε και να έχουμε σθένος να λύσουμε τις επίγειες διαφορές μας με τρόπον «εξω-δικαστικό», και να λύσουμε την αδικία που κάναμε ενώπιον του Θεού και του πνευματικού, και τότε όλοι θα έχουν την χάρη του Θεού πλούσια στις καρδιές τους αφού έμαθαν να συγ-χωρούν και έτσι να χωρούν παντού και πάντοτε ανάμεσα στους αδελφούς τους!

modern father

μόνον λόγος αγαθός εκφέρεται απο στόμα χριστιανού

“πᾶς λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω, ἀλλ' εἴ τις ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴν τῆς χρείας, ἵνα δῷ χάριν τοῖς ἀκούουσι.” (Εφεσ. 4, 29)

Κάθε λόγος κακός να μην εξέρχεται από το στόμα σας, αλλά μόνον καλός (λόγος), για να οικοδομήσει εκεί που υπάρχει ανάγκη και να ωφελήσει εκείνους που θα τον ακούσουν.

Ο Απόστολος Παύλος, το στόμα του Χριστού, ο κήρυκας της Αληθείας, ο απλός απόστολος που κηρύσσει και δεν βαπτίζει, που μυσταγωγεί κηρυγματικώς και δεν ασχολείται με το άγιο βάπτισμα το οποίο έκαμαν και άλλοι απόστολοι (όπως λέγει στους Κορινθίους στην πρώτη επιστολή, χωρίς να απορρίπτει το βάπτισμα, αλλά έχοντας άλλη διακονία από τον Θεό) μας τονίζει το πώς πρέπει να είναι ο λόγος του εργάτου της αληθείας, του κήρυκος του ευαγγελίου αλλά και κάθε πιστού.

Αφού η πίστις μας και το βάπτισμα μας είναι ένα και ενιαίο γεγονός.

Δεν υπάρχει πίστη για τον κληρικό και πίστη άλλη για τον λαϊκό, τα παιδιά της Βασιλείας του Θεού έχουν κοινή πίστη και άρα και κοινή κλήση.

Άρα κάθε λόγος μας πρέπει να είναι καλός, αγαθός, αγνός, δεν μπορεί να είναι «σαπρός» όπως ακριβώς τον λέγει ο άγιος Απόστολος, δεν μπορεί κακός λόγος να βγαίνει από το στόμα του χριστιανού! Δεν μπορεί λόγος που διαβρώνει την κοινωνία των προσώπων εν Χριστώ να γίνεται λόγος ενός πιστού, που κάνει αγώνα πνευματικό, που προσπαθεί να μοιάσει του Χριστού.

Ο λόγος του Χριστού παρόλο που θα μπορούσε συχνά να είναι επιτιμητικός και καταδικαστικός για τον άνθρωπο (τον καθένα αμαρτωλό ξεχωριστά που τον συναντούσε στο διάβα του) ήταν τελικά λόγος οικοδομής και προς το συμφέρον του ανθρώπου.

Ο Χριστός είχε έρθει για να σώσει, είχε σκοπό ο άνθρωπος να ξαναβρεί τον Θεό στο πρόσωπο Του, να ζωντανέψει την ελπίδα των ανθρώπων, να ξαναβρούν τον Θεό και να πιστέψουν στο λόγο του και όχι να (κατά)κρίνει και (κατά)δικάσει κανέναν.

Αυτή ήταν η αποστολή του να σώσει το «απολωλός πρόβατον», το οποίο είναι ο καθένας από εμάς. (φυσικά τα έβαλε με τους φαρισαίους και γραμματείς διότι είχαν διαστρέψει τον νόμον και από εντολές του Θεού για τον άνθρωπο, τον είχαν κάνει τον νόμο εντάλματα ανθρώπων, βαρέα και δυσβάστακτα, άρα ασήκωτα και ανεφάρμοστα! Τα έβαλε με την υποκρισίαν και την προσωπική τους προβολή που προσέβαλε την διακονία που είχαν, να κηρύσσουν στους ανθρώπους τον νόμο του Θεού, που δεν το έκαναν όπως ο Κύριος ήθελε!)

Ο κάθε άνθρωπος είναι ο στόχος του κληρικού να ακούσει τον λόγο του, να αφουγκρασθεί τον πόνο του και να γίνει συμμέτοχος της αγωνίας του ποιμένα αν βαδίζει στο δρόμο του Χριστού ή παρεξέκλινεν εξ αυτού του δρόμου.

Όταν ο λόγος είναι αγαθός οικοδομεί και στηρίζει εκεί που τον ζητούν, εκεί που ανάγκη επίκειται, εκεί που τον Χριστόν ζητούσι ή με τις διάνοιες ή με τις καρδιές … πάντως τον ζητούν και τον προσμένουν, τον ζητούν και τον θέλουν σύντροφο τους, του ζητούν και προσμένουν την παρουσία Του.

(και) Δίνει την χάρη του σε όσους τον ακούνε τον λόγον αυτό τον αγαθό που εκφέρεται υπό των διακόνων του Λόγου του Θεού, υπό των κληρικών της Εκκλησίας του Χριστού, δίνει απλόχερα την δική του παρουσία που γίνεται περιουσία πολλή μεγάλη και ανεκτίμητη, η πρόοδος του λόγου του αδελφού μας στην καρδιά μας, η πρόοδος του λόγου του ποιμένα στην καρδιά αυτού που ποιμαίνει αλλά εδώ θέλει εμείς να αφεθούμε αμφότεροι στα «χέρια» του Θεού, να αφεθούμε ελεύθεροι στην χάρη Του για να την απολαύσουμε πλουσιοπάροχα και αιώνια, αφού αν δοθεί τέτοια εμπειρία στην καρδιά κανείς δεν μπορεί να μας τη στερήσει, όταν αγώνας καλού λόγου βγαίνει από το στόμα μας.

Modern father

μιά πίστη και εν βάπτισμα

«Εγώ εδιάβασα πολλά περί Εβραίων, ασεβών, αιρετικών και αθέων. Τα βάθη της σοφίας ηρεύνησα. Όλες οι πίστες είναι ψεύτικες. Τούτο εκατάλαβα αληθινά. Μόνον η πίστις των Ορθοδόξων είναι καλή και αγία, το να πιστεύομε και να βαπτιζώμεθα εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος… Τούτο σας λέγω εις το τέλος, να ευφραίνεσθε όπου είσθε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να κλαίτε διά τους ασεβείς και τους αιρετικούς που περιπατούν εις το σκότος».
Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

O άγιος Κοσμάς ο Ισαπόστολος και Εθναπόστολος, στην καταγωγή δε Αιτωλός, μας λέγει ότι κάθε πίστη σε έναν Θεό κατασκευασμένο υπ’ αυτής είναι ψεύτικη, δηλαδή δεν είναι αποκάλυψη του αληθινού Θεού!

Αυτό το υποστηρίζει έχοντας γνωρίσει και διαβάσει περί των πίστεων αυτών: περι του εβραϊσμού, περί αιρετικών (προτεσταντών, παπικών κλπ αιρέσεων της εποχής του) και περί αθεϊσμού, και λέγει ότι η δική μας πίστη στην ορθόδοξη παράδοση και η ακολουθία μας στην ορθόδοξη εκκλησία είναι γεγονός για το οποίο πρέπει να δοξάζουμε τον αληθινό Θεό και όν απέστειλε Ιησού Χριστό.

Η πίστη μας κάνει μετόχους στο ένα βάπτισμα στο όνομα της Αγίας Τριάδος και η μετοχή μας στο βάπτισμα το τριαδικό μας κάνει πιστούς της Εκκλησίας μας ακολούθους και τέκνα της Αποκαλύψεως του Θεού στον άνθρωπο.

Χαρά πρέπει να δημιουργεί σε εμάς το βάπτισμα μας και η πίστη μας στον Τριαδικό Θεό και η μετοχή μας στην αληθινή κοινότητα του μόνου και αληθινού Θεού, την Εκκλησία του Χριστού, πρέπει να περιποιεί τιμή στα μέλη της Εκκλησίας μας, της Ορθοδόξου!

Αλλά εκεί στην εκκλησία του Χριστού δεν ξεχνούμε τους αιρετικούς και ασεβείς, όσους όπως λέγει ο άγιος «περιπατούν στο σκότος», σκοτάδι και έρεβος υπάρχει στη ζωή του και εμείς που είμαστε μέλη της Εκκλησίας προσευχόμεθα για αυτούς να κατανοήσουν το παραστράτημα τους και να επανέλθουν την Εκκλησία του Θεού.

Μακάρι να χαιρόμαστε που είμαστε χριστιανοί και μακάρι να θυμόμαστε στις προσευχές μας τους παραστρατημένους αδελφούς μας.

modern father

μέγας ο μηδέν θεωρούμενος

"Μεγας θα είσαι, όταν θα θεωρής τον εαυτόν σου μ η δ έ ν` όταν δια του πνεύματος σου ανυψωθής έως το Πνεύμα, το άπειρον και απύθμενον, και ίδης τον εαυτό σου αφ' υψηλού, μακρόθεν, ως εν αντικείμενον, όπως τώρα μέσα απο το σώμα σου αντιλαμβάνεσαι όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα πέριξ σου`" άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

όταν νοιωθεις μηδέν, τίποτα, έκτρωμα του κόσμου, ο ελάχιστος των αδελφών σου, ο τελευταιος των ανθρώπων, τότε εισαι μέγας!

ανακαλύπτεις το μεγαλείο της φτώχειας σου, την ευτέλεια της εσχατιάς σου, την ατέλεια της καταστάσεως σου … και έρχεσαι πιο κοντά στον άλλον που είναι η ευτυχία του Θεού στη ζωη σου, η ευλάβεια του άλλου γίνεται μυρωδάτος ανθός στο περιβόλι της καρδιάς σου και συ σκαλίζεις και ποτίζεις και αναθάλεις που βρισκεις άνθη μυρίπνοα παραδείσιου κάλλους!

Όταν ως τρίτος θα θωράς και από μακρυά θα βλέπεις τον εαυτό σου ως «άλλον», ως έτερον, τότε θα διατηρείς την απόσταση που πρέπει, το μεγαλείο θα βλέπεις των άλλων και εσύ θα είσαι απλά κατι τις ελάχιστο, κατι τις μικρό και ο άλλος θα είναι μέγας, σημαντικός, πολύς και ουχί τυχαίος ο άλλος είναι η εικόνα του Θεού, ο καθένας μια ξεχωριστή εικόνα Θεού, μια εξαίσια παρουσία του Χριστού που μας βοηθά να γίνουμε πνευματέμφοροι και πνευματοκίνητοι!

Πνεύμα το θείον θα εμφωλεύει τα μύχια της καρδιάς σου και κανεις δεν θα μπορεί να αρνηθεί την πρόοδο σου την γεμάτη ταπείνωση, το μεγαλείο της εκούσιας ταπεινωτικής πορείας σου, το μεγαλείο της φτώχειας σου!

Ο άγιος Νικόλαος, ο Χρυσόστομος του 20ου αιώνος, αυτή την πορεία διαλέγει είναι πορεία καθημερινής πάλης με το «εγώ» που αν δεν γίνει «εσύ» δεν θα φθάσει στο «εμείς» , στην εκκλησιαστική νοοτροπία και συνείδηση! Του όλοι και όλα για Έναν, τον Χριστό και Θεό μας.

modern father