άφησε το δώρο και βρες τον αδελφό σου!

Ματθ. 5,23

Ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ,

Ματθ. 5,24

ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν

πρόσφερε τὸ δῶρόν σου.

Ματθ. 5,25

Ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕως ὅτου εἶ ἐν τῇ ὁδῷ μετ᾿ αὐτοῦ, μήποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικος τῷ κριτῇ καὶ ὁ

κριτής σε παραδῷ τῷ ὑπηρέτη, καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ·

http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/01.%20Math.htm

23

Εάν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο, και εκεί θυμηθείς, ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου,

24

άφησε εκεί το δώρο σου μπροστά στο θυσιαστήριο, και πήγαινε πρώτα και συμφιλιώσου με τον αδελφό σου, και τότε έλα και πρόσφερε το δώρο σου.

25

Δείξε ευνοϊκή διάθεση προς τον αντίδικό σου γρήγορα, έως ότου βρίσκεσαι στο δρόμο (προς το δικαστήριο) μαζί του, για να μη σε παραδώσει ο αντίδικος στον δικαστή και ο δικαστής στον εκτελεστή των ποινών και ριφθείς στη φυλακή.

http://paterikakeimena.blogspot.com/2010/09/blog-post_2510.html

Στον δρόμο προς την εκκλησιοποίηση του εαυτού μας, στον δρόμο προς την συνάντηση μας με την αιωνιότητα και το άπειρον του Δημιουργού, στον δρόμο που μόνο εμπειρία παραδείσου μπορεί να μας δώσει ως εφόδιο και τελικό σκοπό σε μια πορεία αγώνος πνευματικού.

Σε αυτό τον δρόμο η χάρις του Θεού μας λέγει αν διαγνώσουμε κάποιο είδος οφειλής και χρέους, αν έχουμε συμβόλαιο ανεκπλήρωτο προς κάποιον αδελφό μας έστω και προς κάποιον αντικειμενικά εχθρό μας, να αφήσουμε το δώρο -προσφορά προς τον Θεό- και να πάμε να ζητήσουμε συγγνώμη, να συγ-χωρέσουμε εις τόπον καινόν και αναμορφωμένον εις την Εκκλησίαν του Θεού, εις την σύναξιν όλον των πιστών.

Αλλά η λεπτομέρεια του ευαγγελικού λόγου είναι σημαντική καθότι δεν λέγει όταν δείς τον άλλον και κατευθύνεται προς εσέ, αλλά όταν ο άλλος έχει κάτι εναντίον σου και στο έχει εκφράσει δημόσια και σε έχει πληγώσει τότε άφησε το δώρο κάτω και πήγαινε να συμ-φιλιωθείς, να γίνει κοινωνός του εν Χριστώ, να του δείξεις την αγάπη σου.

Όταν δε ομονοήσεις με τον αδελφό σου, (και) γίνεται πάλι όπως πρώτα τότε έλα και προσέφερε θυσίαν ευπρόσδεκτον προς τον Θεό, που θέλει να είναι αγάπη το κύριο και μοναδικό χαρακτηριστικό που να ξεχειλίζει από την καρδιά του χριστιανού, του πιστού μαθητού του.

Διότι δεν μπορεί να προσφέρεται δώρον εις τον Θεόν, από αμαρτιάν δε να είναι γεμάτα τα χέρια του προσφέροντος «έλαιον δε αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλήν μου» όπως λέγει και ο προφητάναξ Δαυϊδ. Δεν μπορεί εκείνος που στον Θεό προσφέρει, να δίνει ούτε έλαιολαδο εις τον ναό και κατ’ επέκτασιν εις τον Θεόν μας αν δεν είναι κατά το ανθρώπινον αγωνιζόμενος να απορριφθεί από της καρδίας του κάθε σύνδεσμος αδικίας.

Καλό δε είναι να λύνονται οι διαφορές μας καθ’ οδόν προς το δικαστήριο και όχι ενώπιον του, διότι τότε η δικαιοκρισία του δικαστού μπορεί να σε παραδώσει να υποστείς ποινές και ύβρεις και κόλαφους και πολλά άλλα μαρτύρια από τους συνδίκους και εν φυλακεί ευρισκομένους συγ-καταδίκους αλλά και από του νόμου το γράμμα να υποφέρεις.

Ενώ αν λυθεί η αδικία «εξω-δικαστικά» το παράπτωμα ενώπιον του αδελφού σου είναι σαν να μην έγινε!

Μακάρι να μπορούμε και να έχουμε σθένος να λύσουμε τις επίγειες διαφορές μας με τρόπον «εξω-δικαστικό», και να λύσουμε την αδικία που κάναμε ενώπιον του Θεού και του πνευματικού, και τότε όλοι θα έχουν την χάρη του Θεού πλούσια στις καρδιές τους αφού έμαθαν να συγ-χωρούν και έτσι να χωρούν παντού και πάντοτε ανάμεσα στους αδελφούς τους!

modern father