Εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου μας
(Β ή 2α Φεβρουαρίου κάθε έτους)
«Όταν λοιπόν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσέως» — καίτοι δεν υφίστατο τέτοια ανάγκη για την Παρθένο, αλλ' όμως εκπληρωνόταν έτσι ο νόμος — «τον ανέβασαν στα Ιεροσόλυμα, για να τον προσφέρουν στον Κύριο, όπως έχει γραφή στον νόμο του Κυρίου». Όπου ο λόγος είναι για σωματικό καθαρισμό, λέει «σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσέως»· όπου για προσφορά του Αγίου, «όπως έχει γραφτή, λέει, στον νόμο του Κυρίου». Όχι ότι ο νόμος του Μωυσέως δεν ήταν νόμος του Κυρίου· διότι, όσα λέει ένας προφήτης κινούμενος από το Άγιο Πνεύμα, δεν τα λέει μόνος, αλλά ο Κύριος του τα υπαγορεύει. Επειδή όμως και ο καθαρισμός είχε χαρακτήρα σωματικό, γι’ αυτό λέει «νόμο του Μωυσέως». Όταν όμως προσφερόταν το πρωτότοκο, λέει «κατά τον νόμο του Κυρίου» τιμώντας έτσι το νεογέννητο. «Όπως είναι γραμμένο στον νόμο του Κυρίου: κάθε αρσενικό που διανοίγει μήτρα να ονομασθή άγιο και αφιερωμένο στον Κύριο». Αυτή λοιπόν η φράσις και η διάταξις ολόκληρη και η αφορμή της διατάξεως βάλθηκε γι' αυτόν που επρόκειτο να διανοίξη μήτρα. Γιατί όλα τα πρωτότοκα των ζώων και των ανθρώπων ουδέποτε διήνοιξαν μήτρα, αλλά ήταν απλώς και μόνο πρωτότοκα. Εκείνος όμως που γεννήθηκε από μητέρα παρθένο, αυτός μόνο διήνοιξε μήτρα. Κάνε μου λοιπόν την χάρι και πρόσεξε ότι η διατύπωσις όλου αυτού του νόμου έγινε για εκείνον μόνο που επρόκειτο να γεννηθή από μητέρα παρθένο. Πώς όμως να την κατανοούσαν οι Ιουδαίοι; Γιατί σαν σαρκικοί που είναι απέχουν πολύ από του να καταλάβουν τα νοήματα της πνευματικής διδασκαλίας.(Λόγος Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος εις την Υπαπαντήν του Κυρίου)
Ημέρες καθαρισμού υπήρχαν στον Μωσαϊκό νόμο, πλέον δεν υφίστανται, δεν υπάρχει κανένας καθαρισμός της γυναίκας, όλα τα της κυήσεως είναι ευλογημένα από τον Θεό και είναι χαρά για την εκκλησιαστική κοινότητα κάθε εισδοχή νέου μέλους εις την ενοριακή ζωή και πορεία. Την 40η μέρα φέρνουμε τα παιδιά μας εις τον Ναό στην αγκάλη δε του Πρεσβυτέρου της Εκκλησίας μας τα εμπιστευόμεθα και ο κληρικός εύχεται όπως η εκκλησιαστική παράδοσις το επιβάλλει! Καμμία άλλη ευχή εκτός της ευχής της πρώτης μέρας(δοξολογία για την γέννηση του παιδιού και την διατήρηση στη ζωή της μητέρας) και της ογδόης ημέρας(ημέρα ονοματοδοσίας) από την γέννηση του παιδιού μας και η ευχή «του εκκλησιάσαι το παιδίον», δηλαδή ευχή που μας εισάγει το παιδί στον χώρο που μόνον ο Θεός χωρεί χωρίς να είναι βάρος η παρουσία Του εκεί, ο ναός είναι το «σπίτι του Θεού» στον τόπο μας, πρέπει να μπαίνουμε με αγάπη στον Θεό και «φόβο Θεού» στον ιερό τούτο τόπο, ο ναός είναι χώρος αγιασμένος, δεν είναι ούτε αίθουσα εκδηλώσεων αλλά ούτε και χώρος στον οποίο πρέπει να επικρατεί φόβος μέγας αλλά η αγάπη προς τον Θεό!
Στην Υπαπαντή του Κυρίου βρίσκουμε την Παναγιά μας και τον μνηστήρα της τον Ιωσήφ να προσαγάγουν το παιδί στον ιερέα και να το αφιερώνουν στον Άγιο Θεό, ο Κύριος μας σαράντα μερών βρέφος εμπιστεύεται στον Συμεών τον Θεοδόχο και υποδέχεται Αυτόν, όλη η συναγωγή και πλέον αφιερώνεται στον Θεόν όπως ο νόμος Μωσέως θέλει και πλέον όμως η Παναγία γνωρίζει ότι ρομφαία θα διέλθει την ψυχή αυτής, θα πονέσει όταν τον χάσει ανθρωπίνως αλλά θα έχει εκείνη την ανεκλάλητη χαρά της Αναστάσεως! Έτσι βιώνει από τώρα τα μυστήρια του Θεού στην μεγάλη αυτή εορτή της Υπαπαντής του Χριστού μας στον Ναόν του Θεού.
Μακάρι να ζούμε και εμείς μιάν μόνιμον υπαπαντήν(προϋπάντηση) του Χριστού στη ζωή μας, κάθε μέρα να κάνουμε την καρδία μας αγκαλιά να δεχόμαστε τον Άγιο Θεό! Να μας σκεπάζει ο τεσσαρακονθήμερος εν τω Ναώ εισοδεύων Κύριος μας. Αμήν-Γένοιτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου