τι πιο ωραία ευχή απο το: "Χριστός ανέστη, χαρά μου"!
μια ευχή αγιόφθεγκτος (αφού την εψέλλησαν διατυπωμένη έτσι τα χειλη του αγιου Σεραφείμ του Σάρωφ), μια ευχη ουσιαστική, μια ευχη οντως ε υ χ ή! Απευθύνει τον παιάνα της αναστασεως του Σωτήρος, η ευχή γεμάτη χαρά αφού στη θέση της χαρά(ς) μου βάζει τον αδελφό μου, για τον ανθρωπο που ζει αναστάσιμα, ο άλλος ειναι η χαρά του και ο όντως Άλλος περιέχει και περιέχεται απο αυτή την χαρά! απο το βράδυ το προ-χθεσινό ηχεί στα αυτιά μας το αναστάσιμο τροπάρι: "Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν, καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον, τὸν μόνον εὐλογητὸν τῶν Πατέρων, Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον."
πως εορτάζουμε την νέκρωσιν του θανάτου ενω είμαστε ακόμη κατεχόμενοι υπ'αυτου? πως εκμηδενίζεται ο θάνατος? πως παραμένει ανίδεος θεατής έργου που πρωταγωνιστεί ο αναστάς Ιησούς?
ειναι παράδοξο και συνάμα λυτρωτικό να εορτάζουμε την νέκρωση του Θανάτου, την καθαίρεση του άδου, την διάνοιξη νέας πορείας πλησίον του Χριστού! ο Ιησούς με τον θανατο του ενίκησε τον Αδη, κατηργησε τον το "κράτος έχοντα του θανάτου", εζωογόνησε τα νεκρά μας κύτταρα και τα έκανε όλο ζωή! ο Χριστός πλέον ειναι ο πρώτος και ο έσχατος Αναστημένος Ανθρωπος και Θεός εν ταυτώ! ο θεάνθρωπος ολο ζωή χαρίζει ζωή στο πλάσμα του!
κανει τον άνθρωπο να ζει άλλο τρόπο ζωής με έναν τρόπο αναστημένο, εναν τρόπο καινουργιο όσο και παλαια πρωτοκατασκεύαστο! ο άνθρωπος πλάσθηκε για να ζει...υπάρχει μονον όταν ζει και πεθαίνει ζώντας και μετά θανατον!
αλλιώς η ζωη του δεν εχει αξία, η λογική του ειναι άχρηστη, η ψυχική του διαθεση ειναι τραγική αφου ξέρει οτι μετρα αντιθετα στο χρόνο και μπορει να φθάνει το τέλος του, που αν δεν τον τελειωνεί ουτε και τον σκοποποιεί και η ποίση του σκοπού του ανθρώπου ειναι να ζει θεωμένα, να ζει αληθινά!να ζει αιώνια στο Φως της αναστάσεως του Χριστού! οχι ενα απρόσωπο Φώς αλλα ενός προσωπικού θεού το Φως! το Αγιο Φως της εν Χριστώ πίστεως!
ο αίτιος δε της αιωνιου απαρχης, της αιώνιας Σωτηρίας και ατελευτείτου απολυτρώσεως ειναι "ο Ην, ο Ών και ο Ερχόμενος"! η αιτιά ειναι η αγαπη προς το πλάσμα Του που ζούσε τον φόβο του Θανάτου, ενω η θεία Αγάπη, ο θείος Έρως Χριστού και ανθρωπότητος εχει ως αποτέλεσμα την εκμηδένιση του θανάτου!
εμεις το ζούμε ορθόδοξα και αγιασμένα όλο χαρά, οι κεκοιμημένοι μας δεν ειναι θανατοποινήτες νεκροί αλλα υπνούντες μέχρι της κοινής Αναστάσεως!
ποσο όμορφο ειναι να το ζεις κηδεύοντας τον ανθρωπο σου, κηδεύομενος του σώματος του και κηδόμενος της ψυχης υπερ ης αιώνια προσεύχεται ο πιστός ακομη ακόμη και το βράδυ της αναστάσεως, δεν λείπει κανεις Χριστιανός ουτε ζων ούτε αποθανών απο το κοινό της Αγάπης Ποτήριο!
Χριστός Ανεστη, Αληθώς Ανέστη, χαρά μου!
+π.Ιερόθεος or modern father
Πασχα 2015 (10ο Πάσχα ως κληρικός!Δόξα τω αναστάντι Θεώ ημων)
μια ευχή αγιόφθεγκτος (αφού την εψέλλησαν διατυπωμένη έτσι τα χειλη του αγιου Σεραφείμ του Σάρωφ), μια ευχη ουσιαστική, μια ευχη οντως ε υ χ ή! Απευθύνει τον παιάνα της αναστασεως του Σωτήρος, η ευχή γεμάτη χαρά αφού στη θέση της χαρά(ς) μου βάζει τον αδελφό μου, για τον ανθρωπο που ζει αναστάσιμα, ο άλλος ειναι η χαρά του και ο όντως Άλλος περιέχει και περιέχεται απο αυτή την χαρά! απο το βράδυ το προ-χθεσινό ηχεί στα αυτιά μας το αναστάσιμο τροπάρι: "Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν, καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον, τὸν μόνον εὐλογητὸν τῶν Πατέρων, Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον."
πως εορτάζουμε την νέκρωσιν του θανάτου ενω είμαστε ακόμη κατεχόμενοι υπ'αυτου? πως εκμηδενίζεται ο θάνατος? πως παραμένει ανίδεος θεατής έργου που πρωταγωνιστεί ο αναστάς Ιησούς?
ειναι παράδοξο και συνάμα λυτρωτικό να εορτάζουμε την νέκρωση του Θανάτου, την καθαίρεση του άδου, την διάνοιξη νέας πορείας πλησίον του Χριστού! ο Ιησούς με τον θανατο του ενίκησε τον Αδη, κατηργησε τον το "κράτος έχοντα του θανάτου", εζωογόνησε τα νεκρά μας κύτταρα και τα έκανε όλο ζωή! ο Χριστός πλέον ειναι ο πρώτος και ο έσχατος Αναστημένος Ανθρωπος και Θεός εν ταυτώ! ο θεάνθρωπος ολο ζωή χαρίζει ζωή στο πλάσμα του!
κανει τον άνθρωπο να ζει άλλο τρόπο ζωής με έναν τρόπο αναστημένο, εναν τρόπο καινουργιο όσο και παλαια πρωτοκατασκεύαστο! ο άνθρωπος πλάσθηκε για να ζει...υπάρχει μονον όταν ζει και πεθαίνει ζώντας και μετά θανατον!
αλλιώς η ζωη του δεν εχει αξία, η λογική του ειναι άχρηστη, η ψυχική του διαθεση ειναι τραγική αφου ξέρει οτι μετρα αντιθετα στο χρόνο και μπορει να φθάνει το τέλος του, που αν δεν τον τελειωνεί ουτε και τον σκοποποιεί και η ποίση του σκοπού του ανθρώπου ειναι να ζει θεωμένα, να ζει αληθινά!να ζει αιώνια στο Φως της αναστάσεως του Χριστού! οχι ενα απρόσωπο Φώς αλλα ενός προσωπικού θεού το Φως! το Αγιο Φως της εν Χριστώ πίστεως!
ο αίτιος δε της αιωνιου απαρχης, της αιώνιας Σωτηρίας και ατελευτείτου απολυτρώσεως ειναι "ο Ην, ο Ών και ο Ερχόμενος"! η αιτιά ειναι η αγαπη προς το πλάσμα Του που ζούσε τον φόβο του Θανάτου, ενω η θεία Αγάπη, ο θείος Έρως Χριστού και ανθρωπότητος εχει ως αποτέλεσμα την εκμηδένιση του θανάτου!
εμεις το ζούμε ορθόδοξα και αγιασμένα όλο χαρά, οι κεκοιμημένοι μας δεν ειναι θανατοποινήτες νεκροί αλλα υπνούντες μέχρι της κοινής Αναστάσεως!
ποσο όμορφο ειναι να το ζεις κηδεύοντας τον ανθρωπο σου, κηδεύομενος του σώματος του και κηδόμενος της ψυχης υπερ ης αιώνια προσεύχεται ο πιστός ακομη ακόμη και το βράδυ της αναστάσεως, δεν λείπει κανεις Χριστιανός ουτε ζων ούτε αποθανών απο το κοινό της Αγάπης Ποτήριο!
Χριστός Ανεστη, Αληθώς Ανέστη, χαρά μου!
+π.Ιερόθεος or modern father
Πασχα 2015 (10ο Πάσχα ως κληρικός!Δόξα τω αναστάντι Θεώ ημων)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου