οταν ακουω τους προϊσταμενους μας(πνευματικα δεν υφισταται τετοια εννοια...αλλα ας το δεχθουμε να συνεννοηθούμε) να λεν σεις φταίτε που δεν εχετε ψάλτη, σεις φταίτε που δεν εχετε παιδια στο ιερό, σεις φταιτε που δεν εχετε κυριες της φιλοπτωχου καταλληλες, εσεις φταιτε που δεν εχετε καλους ιεροψαλτες, εσεις οι ερημοι παπαδες φταίτε για ολα...
Γίνομαι έξαλλος, διηκονησα επι διετιαν όλην σε ενα χωριό, που με σημαδευσαι ακομη και στην υγεία μου, στα προβληματα υγειας μας ποτε οι προισταμενοι μας δεν ενδιαφερθηκαν δεν ησαν εκει, ουτε και οι αλλοι κληρικοι, ισως οι γονεις και οι φιλοι ησαν εκει, αλλα αυτο δεν ειναι το θεμα. το θεμα ειναι οτι βρισκεις μια κατασταση και δεν μεμψημοιρείς πάντοτε, θες αλλαγές πολλλες και ποικίλες μα δεν δινεται δυνατότητα πρέπει να κανεις εγγραφο, πρεπει να παρακαλέσεις το σουλτανάτο του "Σινάν-πασά", να υποβληθείς εις κόπους και μόχθους.
κανεις δεν θα σε καταλάβει, θα πας να κάνεις πράξη τον ιερο ευαγγελικό λόγο. θα αρχισουν να διαμαρτύρονται...και ο "επόπτης εργασίας σου" θα σου στειλει κανενα εγγραφο που θα παγωσεις αμέσως.
θα σε χαρακτηρίσουν μοντέρνο-μα γιατι ειναι κακό αυτό-, θα σε πουν νεωτεριστή-αφου δεν θα εχουν προσλαμβάνουσες εξωτερικες να σε καταλάβουν...
και μια μέρα των ημερών θα αντικατασταθεις ή θα παρετηθείς και εκ πείρας θα ξέρεις οτι πλεον πρεπει να σε ενδιαφέρει να κανεις το καλυτερο δυνατο απο μερους σου, να κάνεις πράξη με τον τρόπο ζωής σου την ουσια του ευαγγελικου λόγου και αποστολοικού κηρύγματος. και να χωνέψεις μέσα σου οτι δεν θα ακούσεις καλό λόγο και μπράβο ποτέ και θα τελειωσεις την επιγεια διακονία σου με το παράπονο του Χριστού σου και Λυτρωτή σου,« ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περὶ τοῦ κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς, τί με δέρεις;.
μετάφραση της ι.Μ.Γουμενίσσης: "Του απήντησεν ο Ιησούς· “εάν κακώς ωμίλησα, μαρτύρησε εδώ ενώπιον του δικαστηρίου δια το κακόν αυτό. Εάν όμως καλά και σωστά απήντησα, διατί με δέρνεις;”
(Ιω. 18,23)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου