Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
“Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς·
ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.” (Μαρκ. η,34)
Πρόσκληση προς τον όχλο και τους μαθητές του απευθύνει, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Κύριος και Λυτρωτής μας. Απευθύνεται στην σύνολη ανθρωπογενή πραγματικότητα αλλά και στους δικούς του κατ’ όνομα κεκλιμένους μαθητές Του. Αυτοί είναι οι εκλεκτοί αλλά και όλοι όσοι εδέχθησαν την πρόσκληση για μετοχή στο δείπνο της Σωτηρίας αλλά και στο σύμβολο που ανοίγει αυτό το Τραπέζι της Βασιλείας.
Ο ιερεύς ανοίγει την πρόσκληση για μετοχή στην Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Θείου Πνεύματος, σταυρώνοντας το ιερό ευαγγέλιο πάνω στο αντιμήνσιο επί της αγίας Τραπέζης στην αρχή του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, στη θεια Λειτουργία που λέμε απλά εμεις οι απλοί και ταπεινοί πιστοί χριστιανοί!
Η ετοιμασία του Θρόνου είναι μιά πρόσκληση για μετοχή στο σύμβολο του Σταυρού του Χριστού, που συμβάλλει και ενώνει τα το πριν διεστώτα. Εν ειρήνη τώρα, με ένταση αργότερα, με δίψα από τον σταυρό Του. Μιά πρόσκληση ακόμα για συμμετοχή στον σταυρό Του. Συμμετέχω στο σταυρό σημαίνει μοιράζομαι αυτό το βάρος του σταυρού με όσους ελεύθερα θελήσουν να τον ακουμπήσουν έστω για να με απαλλάξουν ολίγον από τον κόπο του σταυρού! Ο σταυρός θέλει τον Λυτρωτή προσηλούμενο και συσταυρωμένους έναν με κακία και μοχθηρία που μας καλει να σωθουμε χωρίς όμως να μας σταυρώσει ο Κύριος μας και ενός ληστού που καλείται να μετάσχει στη βασιλεία του Θεού δια της μετανοίας του. Ζητά δε, τελικώς, να συσταυρωθεί, όχι, εξωτερικά όπως γινόταν, αλλά ουσιαστικά ,όπως το γνωρίζει ο Θεός μας.
Δύσκολο πράγμα να είσαι αθώος και να πάσχεις και να είσαι αναμάρτητος και να ξεπληρώνεις Σύ όλου του κόσμου τα δεινά και τις αμαρτίες. Δεν είναι η θυσία εξωτερική, δεν είναι επιδερμική αλλά είναι ουσιαστική. Αποκαθιστά τον άνθρωπο όχι όμως εξωτερικά αλλά εσωτερικά –μυστικά- αφού τον κάνει συμμέτοχο στο Ξύλο του Ζωοποιού Σταυρού.
Μα το ξύλο αυτό δεν είναι για τον Χριστό μόνον, είναι και για τον καθένα μας που ακολουθεί τον Χριστό, όχι στα λόγια, αλλά στο βίο, όχι στα εξωτερικά, αλλά όσα ζει στο μυστήριο του σταυρού, που η Εκκλησία το χαρίζει ως (απ-)ελευθερωτική διακονία «προς τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν». Σε αυτούς ξεχύνεται η δόξα της Βασιλείας. Σε αυτούς υπάρχει η αγάπη για θυσία, για αυτοθυσία. Ποτέ δεν θυσιάζουμε τον άλλον αλλά εμάς τους ίδιους. Όχι, γιατί μισούμε τον εαυτό μας, αλλά αγαπούμε να τον βλέπουμε να ζει σταυρικά. Δεν φθάνει να φορούμε τον σταυρό στο στήθος μας αν και είναι τεράστια αυτή η τιμή και ευθύνη! Αυτό δείχνει ότι είμαστε παιδιά του Εσταυρωμένου, ζούμε την πίστη μας. Παίρνουμε την ευθύνη μας, κάνουμε την ελευθερία μας απόλυτη ανάγκη για συνύπαρξη μας με τον Χριστό μας. Ελεύθεροι όντες υποτασσόμεθα αλλήλοις εν φόβω Θεού. Μας ελευθερώνει η αλήθεια του ευαγγελίου του Σταυρωμένου και αναστημένου Χριστού. Ο Ιησούς χωρίς Σταυρό είναι ανύπαρκτος ιστορικά και θεολογικά, γιατί αν δεν περάσει να σταυρώσει τον ίδιο του τον Εαυτό δεν θα έχει να απολαύσει την ευθύνη του τρόπου της αναστάσεως.
Ο άνθρωπος παίρνει τον σταυρό του και επακολουθεί στα τίμια ίχνη του Ιησού μας και των μαθητών Του, όλοι έδωσαν το αίμα της καρδιάς τους και της ζωής τους για να γευθούν τον μαρτυρικό θάνατο και σταυρό του Χριστού. Το ποτήριο αυτού του πικρού θανάτου τους είχε ο Κύριος μας τάξει να γευθούν.
Μα ήσαν τρελλοί οι Απόστολοι μετά Μαρτύρων και αγίων Ιεραρχών και Οσίων; Ήσαν αφελείς; Τους λέει ελάτε να πεθάνουμε για την πίστη μας που είναι το πενταπόσταγμα της ζωής μας, είναι η απόλυτη ταύτιση μας με την ζωή του Χριστού μας! Η ζωή σου Ζωή μου, “Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός·” (Γαλ. β, 20) συσταυρωνόμαστε με τον Χριστό και πλέον δεν ζούμε την ζωή μας αλλά την ζωή του Χριστού εντός της υπάρξεως μας.
Ελάτε να ζήσουμε, ελάτε να ακολουθήσουμε, ελάτε, αδελφοί μου να χαρούμε, μαρτυρώντας « ίνα και η ζωή του Ιησού φανερωθή εν τη θνητή σαρκι ημών.» (Β Κορινθ. δ, 11-12). Σεις και εμείς ελεύθερα αναλάβατε και αναλαμβάνουμε να ακουλουθούμε ελεύθερα χωρίς εξαναγκασμό αλλά με αυτοθέλητη δύναμη και ενέργεια μας να ακολουθούμε το θέλημα του Θεού για εμάς τους ίδιους.
Εκείνος δεν χρειάζεται τον σταυρό μας αλλά χρειάζεται την σταυρική μας διάθεση, δεν μας σταυρώνει αλλά εμείς σταυρώνουμε τον εαυτό μας για να φανερώσουμε την αγία ζωή του Χριστού μας. Για να άρουμε τον σταυρό μας έχουμε ευθύνη να βάζουμε προτεραιότητα μας τον άλλον άνθρωπο και φυσικά προτεραιότητα μας τον Ιησού μας με αγάπη και έρωτα θειο να τον προσεγγίσουμε.
Να αρνηθούμε τις ευθύνες και εγωτικές ιδέες και θέσεις του εαυτού μας και να αναλάβουμε την ευθύνη του σταυρού μας και να τρέξουμε με θέρμη να ακολουθούμε τον Χριστό μας. Να ακολουθούμε τον Εσταυρωμένος μας Λυτρωτή να ζούμε σταυρικά και σταυρωμένα σε μικρά ή μεγάλα πράγματα, γεγονότα, ασθένειες και οτιδήποτε ο Θεός μας χαρίζει ως σταυρούς στη ζωή μας για να αποκτήσουμε εμπειρία χάριτος του Θεού.
Να δοξάσουμε τον Σταυρό του Χριστού, ακολουθώντας τον βίο του έμπρακτα, ακολουθώντας το μαρτύριο Του εν μέσω της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, αδελφοί μου, για να κατανοήσουμε ότι η ευωδία του Χριστού στη ζωή μας δεν είναι το σταυρολούλουδο αλλά τα εύωσμα άνθη των αρετών που τις ενεργοποιούμε ως πράξη υπακοής στις αρετές μέσα στο σώμα της εκκλησίας με ανάσυρση του σταυρού μας ως μετοχή στο «πυρίμορφον και τετρακτινοπύρσευτον» (από την ακουλουθία των Χαιρετισμών του Τιμίου Σταυρού) Σταυρό του Χριστού μας.Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου