Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008

ΕΥΓΕ ΑΓΙΕ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!


Λάβρος εναντίον Βενέδικτου ο Πειραιώς Σεραφείμ!από το ΠΑΡΟΝ
Καταγγέλλει το Βατικανό ότι χρησιμοποιεί ως «δούρειο ίππο» κατά της Ελλαδικής Εκκλησίας τους έλληνες ουνίτες και ζητά αποχώρηση από τον διεκκλησιαστικό διάλογο




Θέμα αποχώρησης της Αυτοκέφαλου Ελλαδικής Εκκλησίας από το «Παγκόσμιο συμβούλιο των λεγόμενων “εκκλησιών”, καθώς από τους λοιπούς μετά των ετερόδοξων διαλόγους», θέτει με επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιερά Σύνοδο ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, με αφορμή την πρόσφατη εκλογή ως νέου επισκόπου των εν Ελλάδι Ουνιτών του κ. Δημητρίου Σαλάχα, κατόπιν υπόδειξης του Πάπα της Ρώμης Βενέδικτου του 16ου.
Θεωρώντας προφανώς ο άγιος Πειραιώς τη συγκεκριμένη εξέλιξη ευθεία πρόκληση κατά της Ελληνικής Εκκλησίας τονίζει ότι «αποκαλύπτει το αληθές δυσειδέστατον πρόσωπον του Παπισμού» και επισημαίνει χαρακτηριστικά «ότι επιτέλους ήλθεν η ώρα να αντιδράσωμεν εις τον επιχειρούμενον βιασμόν της αξιοπρεπείας της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας την οποίαν επιχειρεί ανερυθριάστως η εκπεσούσα Ρώμη».Ακολουθεί αυτούσια η επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιάς Σεραφείμ, με ημερομηνία 23 Μαΐου 2008:Μακαριώτατέ μοι Δέσποτα,Κατόπιν της πρότριτα γενομένης εκλογής νέου Επισκόπου των εν Ελλάδα ουνιτών δι’ αποφάσεως του Πάπα Ρώμης κ. Βενεδίκτου 16ου, επιβεβαιούται πέραν οιασδήτινος αφελούς αμφιβολίας, ότι η αιρετική παπική παρασυναγωγή, ως απεκάλει αυτήν ο αοίδιμος πνευματικός ημών πατήρ Αρχιεπίσκοπος κυρός ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ουδ’ όλως μετέβαλε την θηριώδη αυτής στάσιν έναντι της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, εξ ης απεκόπη οδηγηθείσα εις μυρίας πτώσεις, διαστρεβλώνουσα υπαιτίως και μεθοδικώς και το δόγμα και το πολίτευμα και το ήθος της αδιαιρέτου Εκκλησίας.Η ενθρόνησις δε εν μέσαις Αθήναιας την 24η λήγοντος μηνός Μαΐου ε.ε. του κ. Δημητρίου Σαλάχα ως Επισκόπου των εν Ελλάδι ανυπάρκτων ουνιτών αποβάλλει το προσωπείον της δήθεν αγαπητικής σχέσεως και της θεωρίας των «αδελφών Εκκλησιών» και αποκαλύπτει το αληθές δυσειδέστατον πρόσωπον του Παπισμού, του πλήξαντος καιρίως την αλήθειαν της πίστεως και εμμένοντος σατανικώς εν τη αφορήτω αυτού κακία.Όθεν ευλόγως φρονώ ότι χρέος έχομεν όπως επανεκτιμήσωμεν κατόπιν και του επαισχύντου διά την Αδιαίρετον Ορδόδοξον Καθολικήν Εκκλησίαν κειμένου της Ραβέννας την περαιτέρω μετοχήν ημών, ως Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, ευθέως πλησσομένης υπό της κακοτρόπου Ρώμης, εν των διεξαγομένων μετ’ αυτής διαλόγω και εν ταυτώ όπως επανεκτιμήσωμεν την μετοχήν ημών εις το συμπίλημα των αιρετικών παραφυάδων του παγκοσμίου Συμβουλίου των λεγομένων «Εκκλησιών» ως και το λυσιτελές ή μη της μετοχής ημών εις τους λοιπούς μετά των ετεροδόξων διαλόγους, διότι φοβούμαι ότι το μόνον επιτυγχανόμενον είναι η παροχή διά της ημετέρας συμμετοχής άλλοθι εις τας ηγεσίας αυτών περί της δήθεν πνευματικής ισοτιμίας μετά της Θεοϊδρύτου Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.Η εκλογή και η ενθρόνησις του νέου ουνίτου Επισκόπου εν Αθήναις θέτει έκαστον εξ ημών προ των ιστορικών ευθυνών αυτού και ταπεινώς φρονώ ότι επί τέλους ήλθεν η ώρα να αντιδράσωμεν εις τον επιχειρούμενον βιασμόν της αξιοπρεπείας της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τον οποίον επιχειρεί ανερυθριάστως η εκπεσούσα Ρώμη. Θα ενθυμείσθε ασφαλώς την τραγικήν εκείνη εικόνα την οποίαν επαρουσίασεν η τηλοψία εκ της εξοδίου ακολουθίας του Πάπα Ρώμης Ιωάννου Παύλου Β΄, ότε εις θίασος ουνιτών αλλοεθνών έψαλλον εις την ελληνικήν γλώσσαν διά τους προφανείς λόγους της δήθεν οικουμενικότητος του παπικού θρόνου επιμνημόσυνον δέησιν παρουσία Αρχηγών Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.Δι’ ο και πάνυ ευλαβώς εισηγούμαι, όπως δι’ Αποφάσεως Υμών συμπεριληφθή το άκρως αυτό επίκαιρον θέμα εις τα προς συζήτησιν θέματα της ημερησίας διατάξεως της συγκληθησομένης τακτικής Συνόδου της Ιεραρχίας του προσεχούς Οκτωβρίου ε.ε. με ορισθησόμενον εισηγητήν τον βαθυνούστατον και ακραιφνέστατον θεολόγον και πολυγραφότατον συγγραφέα και αγαπητόν εν Χριστώ αδελφόν Σεβ. Μητροπολίτην Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου κ.κ. ΙΕΡΟΘΕΟΝ, όστις σημειωτέον ουδεμίαν γνώσιν της ημετέρας προτάσεως κέκτηται.Επί δε τούτοις υποβάλλων την αδιάπτωτον αφοσίωσίν μου Υμίν, διατελώ μετ’ αδελφικής αγάπης και της προσηκούσης τιμής,
Ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός
+ο Πειραιώς Σεραφείμ

Σημ.: Για τους μη επαΐοντες στα δογματικά, Ουνίτες (από το ουνιτά = ενότητα) ονομάζονται οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Ανατολής που αποδέχτηκαν τα δόγματα της καθολικής εκκλησίας και ενώθηκαν μ’ αυτήν, κατ’ εφαρμογή των αποφάσεων της Συνόδου της Φεράρας-Φλωρεντίας (1439). Η αίρεση της Ουνίας κατηγορείται ότι επιδιώκει, με κάθε μέσο, την ένωση των χριστιανών της Ανατολής με τη Δυτική Εκκλησία, αν όχι την υποταγή της στον Πάπα της Ρώμης. Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμη ουνίτες, που όμως αριθμητικά είναι πολύ αδύναμοι. Ωστόσο διατηρούν την αυτονομία τους με αποφασιστικότητα.
Το μόνον σίγουρο είναι ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κύριος Σεραφείμ, δεν εξέφρασε απλά και μόνον τους συντηρητικούς κύκλους και τους "τρεφομένους" με τον "ορθόδοξο τύπο", αλλά και όλους εμάς τους κληρικούς και τους λαϊκούς που με περίσσεια δυνάμεως φωνάζουμε ότι : η Εκκλησία του Χριστού μας είναι η μία, αγία, αποστολική και καθολική (ορθόδοξος)Εκκλησία είναι μόνον η ανατολική διότι αυτή επακολουθεί τοις των αγίων ίχνεσιν και στηρίζεται στην πίστη του αποστόλου Πέτρου, επάνω στην οποία πίστη και παράδοση εποικοδομείται ολόκληρος η αγία του Χριστού Εκκλησία...
Δυστυχώς ο διάλογος είναι μάλλον αδιέξοδος, οι συμπροσευχές κι οι συνοδοιπορίες μας είναι μάλλον ένας εκκοσμικευμένος (δηλ. άθεος) συγκρητισμός, που οδηγεί σε μιά παγκόσμια χριστιανική αν όχι και πανθρησκειακή πανσπερμία που καταφέρνει απλά να μας αποπροσανατολίζει από την ένθεο πορεία της ζωής μας και να σχετικοποιεί την σωτηρία που δωρείται εις τον κόσμον άπαντα δια του Σταυρού και της Αναστάσεως του Λυτρωτού μας, Σωτήρος Χριστού και μόνον εν τη Εκκλησία Του! (το αν ο Θεός θα σώσει και εκτός της Εκκλησίας του, είναι θέμα δικό του)! εμείς το μόνο που ξέρουμε μετά βεβαιότητος είναι ότι δεν υπάρχει σε κανέναν άλλον παρά στον Ιησού Χριστό η σωτηρία του πονεμένου και φθαρμένου και θνητού ανθρώπου. Γι' αυτό και του δείχνουμε την λατρεία και την πίστη μας εν τη μιά Εκκλησία, την των Ορθοδόξων αγίαν Σύναξιν και Εκκλησίαν!
Modern Father

3 σχόλια:

Σμέμνιος Ναΐτης είπε...

Με όλο το σεβασμό στο πρόσωπό σας. Παρανοήσατε πατέρα μου. Δεν κατέχουμε την αλήθεια αλλά μετέχουμε σε αυτήν. Σε οποιαδήποτε αλήθεια. Σε οποιαδήποτε γνώση. Ακόμα και αν αυτή σχετίζεται με τη παραδεδομένη πίστη των προφητών της παλαιάς διαθήκης των αποστόλων της καινής και των αγίων της εκκλησίας. Στην ορθόδοξη θεολογία η βασική θεολογική διάκριση είναι η διάκριση κτιστού ακτίστου. Στην ορθόδοξη θεολογία επίσης η αλήθεια δεν είναι μία αφηρημένη ιδέα αλλά το θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού. Αυτό και μόνο (το ότι είμαστε μέρος της κτιστής πραγματικότητας) μας καθιστά μη ικανούς της επαρκής γνώσης του κτιστού κόσμου. Για τα άκτιστα ούτε λόγος.
Κατοχή σημαίνει σχέση χωρίς εξέλιξη και ό μόνος που δεν υφίσταται εξέλιξη είναι ο θεός ως τέλειος και άκτιστος. Μετοχή σημαίνει δυναμική σχέση, σχέση που κάθε τόσο παίζεται κορόνα γράμμα. Που είτε αυξάνεται είτε μειώνεται. Και μόνο αυτή μπορεί να είναι ζωντανή σχέση είτε με τον θεό είτε με τον συνάνθρωπο και την κτίση.
Στην θεία λειτουργία δεν εύχεται η εκκλησία υπέρ της των πάντων ενώσεως; Πού πήγε το οικουμενικό πνεύμα του χριστιανικού μηνύματος; Ο χριστός ήρθε μόνο για εμάς τους ορθοδόξους; Η σε πιο σεμνή και ταπεινή έκδοση η ορθοδοξία είναι καίριο κριτήριο σωτηρίας; Μα αν αυτό δεν είναι κατεξοχήν εγωισμός τότε τι μπορεί να είναι; Οι ορθόδοξοι μου θυμίζουμε πολλές φορές έναν άλλον άσπλαχνο αδελφό (της γνωστής παραβολής του σπλαχνικού πατέρα) που πίσω από την ηθική καθαρότητα και πίσω από την καθαρότητα της πίστης στην παρούσα κατάσταση, έκρυβε συνειδητά ή ασύνειδα το μίσος για τον αδερφό του. Και το μίσος είναι ξεκάθαρο. Δεν μπορούσε να μετάσχει στην χαρά του πατέρα του για τον γυρισμό του νεκρού και ανήθικου αδελφού του. Η αγάπη του πατέρα του γι αυτόν ήταν η κόλασή του.
Ζούμε στην κατεξοχήν εποχή που το καλό παρουσιάζεται ως κακό και το κακό ως καλό.

Προσπαθώντας, με αγάπη Χριστού.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνούμε, ακριβώς αυτά που εσύ επεκτείνεις εγώ τα έγραψα διαφορετικά...πουθενά εγώ δεν έγραψα ότι κατέχουμε την αλήθεια, αλλά για Εμάς Αλήθεια είναι ο Ιησούς Χριστός και το Σώμα του, η Εκκλησία του Χριστού! φυσικά εμείς οι ανήκοντες στην ιστορία με έντονη εσχατολογική προοπτική μετέχουμε κοινωνούντες με όλους τους αδελφούς (χριστιανούς και μη)στο πρόσωπο του Χριστού...αλλά ο πολυδιαφημισμένος διάλογος δεν ωφελεί (έτσι πιστεύω και συγνώμη αν λανθάνω) εμάς διότι μέσω αυτού εισβάλλει στις συνειδήσεις μας ο οικουμενισμός (αίρεση κατά τον όσιο πατέρα της Σερβικής Εκκλησίας, άγιο Ιουστίνο τον Πόποβιτς) και δεν ενσαρκώνουμε ουσιαστικά και αγαπητικά το οικουμενικό πνεύμα του Χριστού και της Εκκλησίας Του! Τα περί της των πάντων ενώσεως είναι η επέκταση του λόγου του Χριστού προς τον Πατέρα, η προσευχή και η αφωνία του να μην μας επηρεάσει ο κόσμος και εκκοσμικευθούμε αλλά να μείνουμε ένα εν τω Χριστώ, «ίνα πάντες εν ώσιν»!

Ανώνυμος είπε...

αντί για α φ ωνία στο σχόλιο μας γράφε και διάβαζε α γ ωνία!