εκκοσμίκευση μια μόνιμη γενίκευση ή ενα αόρατο σύμπτωμα ενος αρρώστου σώματος???

Ενας ορισμός της εκκοσμίκευσης εκ των χειλέων του καθηγητού, κ. Xρήστου Γιανναρά :
H αντίδραση στον «θρησκευτικό αποχρωματισμό» ήταν μια αγωνιώδης προσπάθεια να προσαρμοστεί και ο Xριστιανισμός , ως ατομική θρησκευτική επιλογή, στους όρους της Nεωτερικότητας : Nα εξορθολογιστεί , να βάλει στην άκρη τα «μυθολογικά» του στοιχεία ( Entmytholo - gisierung ), να αποδείξει την πρακτική κοινωνική του χρησιμότητα, την ωφελιμότητα που προσπορίζει στο άτομο.
Eτσι προέκυψε το δεύτερο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ευρωπαϊκής Nεωτερικότητας :η « εκκοσμίκευση » ( secularisation ) της θρησκείας και ειδικά του Xριστιανισμού . O λόγος της μεταφυσικής ελπίδας απογυμνώθηκε από κάθε μεταφυσική: επικεντρώθηκε αποκλειστικά στην ηθικοποίηση της ατομικής συμπεριφοράς, στη βελτίωση του ατομικού χαρακτήρα, στη διόρθωση των κοινωνικώς εσφαλμένων, στην οργάνωση δραστηριοτήτων κοινής ωφελιμότητας. Eγινε λόγος ραδιοφωνικός, τηλεοπτικός, καταιγισμός έντυπης προπαγάνδας, δηλαδή λόγος αποκλειστικά ιδεολογικός, άσχετος με κάθε εμπορική αμεσότητα σχέσεων κοινωνίας.
http://www.romios.bravehost.com/theologia/giannaras/apoxromatismos.html
εκκοσμίκευση δυστυχώς στον εκκλησιαστικό χώρο είναι πάντα μια κατηγορία πάντα απευθυνόμενη από μένα προς κάποιον άλλον, από εμένα που λογίζομαι παραδοσιακός σε κάποιον που τον θεωρώ μετα – μοντέρνο και της μετά - νεωτερικότητος προϊόν, άρα πάντα επιφορτισμένη αρνητικά έννοια και κατάσταση ά-Χάρις αφού μας απομακρύνει από την χάριν του Χριστού.
Αν όμως ψάξει ο καθένας μέσα του, τότε θα βρει και στον εαυτό του που κατηγορεί κάποιον άλλον για εκκοσμικευμένο τρόπο ζωής και για εκκοσμικευμένη άλογο πραγματικότητα την οποία βιώνει…δικές του στιγμές και φάσεις εκκοσμίκευσης, δικές του προοπτικές που ο λόγος του από λόγος χάριτος και ελπίδος στο γεγονός της Αναστάσεως γίνεται λόγος φορτικός και αβάσταχτος με φορτία βαρέα και δυσβάστακτα απευθυνόμενα στους άλλους ανθρώπους, άρα η εκκοσμίκευση είναι προϊόν του δυτικότροπου πολιτισμικού μας γίγνεσθαι εντός του οποίου αναπτυσσόμεθα εκκλησιαστικώς και δυστυχώς διαστρεβλώνουμε πολλαπλώς και πολλαχώς την ζωή του Χριστού, της οποίας μάρτυρες είμαστε όλοι οι χριστιανοί κληρικοί και λαϊκοί!
Άρα φθάνουμε «γιανναρικώς» στο δια ταύτα λέγοντας και πιστεύοντας ότι αν δεν έχουμε εμπειρία της χάριτος του Θεού τότε όλα γίνονται από ήθος Χριστού, μια ανερμάτιστη και δύσκολη χριστιανική ηθική, χάνουμε το ήθος περιοριζόμαστε στη ηθική και αντί να εξαγιαζόμαστε εν τη Εκκλησία του Χριστού απομονωνόμαστε κοινωνικώς έξω από τις κοινωνικές και βιολογικές δομές της κοινωνίας μας.
Από δε τόπος ζωής των αγίων μας γινόμαστε τόπος ζωής ενός εκκοσμικευμένου εξωεκκλησιαστικού ηθικισμού, ο οποίος και βλάπτει την Εκκλησιαστική κοινωνία και κοινότητα διότι αλλοιώνει το μήνυμα της Αναστάσεως!
Ας αποφύγουμε την εκκοσμίκευση με εν-χρίστωση της ζωής μας μέσα στην Εκκλησια του Θεού μας.

Modern Father