Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

απροσδόκητη και άκοπος εξοδος απο τα επιγεια και εισοδος προς τον παράδεισον

  • ΕΝΑΣ μοναχός σ’ ένα Κοινόβιο, αμελής στα πνευματικά, έπεσε βαρειά άρρωστος κι’ ήλθε η ώρα του να πεθάνη. Ο Ηγούμενος κι’ όλοι οι αδελφοί τον περικυκλώσανε για να του δώσουν θάρρος στις τελευταίες του στιγμές. Παρατήρησαν όμως έκπληκτοι, πως ο αδελφός αντίκρυζε τον θάνατο με μεγάλη αταραξία και ψυχική γαλήνη.
  • - Παιδί μου, του είπε τότε ο Ηγούμενος, όλοι εδώ ξεύρομε πως δεν ήσουν και τόσο επιμελής στα καθήκοντά σου. Πως πηγαίνεις με τόσο θάρρος στην άλλη ζωη;
  • - Είναι αλήθεια, Αββά, ψιθύρισε ο ετοιμοθάνατος, πως δεν ήμουν καλός μοναχός. Ένα πράγμα όμως ετήρησα με ακρίβεια στη ζωη μου: Δεν κατέκρινα ποτέ μου άνθρωπο. Γι’ αυτό σκοπεύω να ειπώ στο Δεσπότη Χριστό, όταν παρουσιαστώ ενώπιόν Του: "Συ, Κυριε, είπες, μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε", κι’ ελπίζω ότι δε θα με κρίνη αυστηρά.
  • - Πηγαινε ειρηνικά στο αιώνιο ταξίδι σου, παιδί μου, του είπε με θαυμασμό ο Ηγούμενος. Εσύ κατώρθωσες, χωρίς κόπο να σωθής.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και όοολα τα υπόλοιπα τι ρόλο παίζουν;;

Modern Father είπε...

ολα χρειάζονται...είναι στάδια πνευματικής προόδου!!!
μπορείε εσείς να μην κρίνετε κανέναν σε όλη σας τη ζωη???
ε τότε ας είστε και λιγάκι αμελής...
αλλά αυτό ειναι πολύ δύσκολο να μην πεις κακό λόγο και καμμία κρίση για κανέναν κατά τα περιθώρια του βίου σου και κατα τον λόγο αλλά και κατά τον λογισμό σου να μην καταδικάσεις κανέναν!
πολύς κόπος και ας φαίνεται τόσο εύκολο!
είναι ενα βουνό δυσθεόρητο για να το ανεβούμε...ας κρατούμε όσες εντολές μπορούμε και ειδικά την αγάπη και ο Θεός θα μας κρίνει...!

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ για την απάντησή σας!

modern father είπε...

ευχαριστω για την ερωτηση σας!
διοτι ειναι ενδειξις ενδιαφ΄λεροντος και δικη μου εμβάθυνση σε όσα εγράφησαν ώδε!

Ανώνυμος είπε...

Ε..τότε, επί της ευκαιρίας, να ρωτήσω κάτι ακόμη;

Αν κατακρίνουμε κάποιον που πιθανόν μάς αδίκησε...πέρα από την εξομολόγηση, πώς αλλιώς μπορούμε να ξεφύγουμε απο το να ξανακάνουμε το ίδιο λάθος;

Κ.Σ.

Modern Father είπε...

agaphte Κ.Σ. να μαθουμε να πιέζουμε τον εαυτό μας να μην κρίνει κανέναν!
και ειδικά σε θέματα αμαρτίας και προσωπικών λαθών και αστοχιών!
αν ο άλλος είναι άρρωστος δεν τον πετροβολούμε αλλά του παραστεκόμεθα!

Ανώνυμος είπε...

Η σωτηρια της ψυχης είναι πολυ μεγαλο πραγμα!!! Αυτη η ιστορια που μας παραθεσατε πραγματικα μας αφυπνιζει!!!Οντως η κατακριση είναι μια απο τις μεγαλυτερες αμαρτιες!!! Αυτος που μπορει να κρινει είναι μονο ο παναγαθος θεος!!!! γιατ???? διοτι πολυ απλα είναι αναμαρτητος!!!! Καποιοι κληρικοι και κηρυκες του θειου λόγου κρινουν τους παντες και τα παντα!!! Είναι όντως αυτοι αναμαρτητοι??? Είναι τόσο καθαροι σαν τις ακτινες του ηλιου??? εχουν φθασει στο σταδιο της θεωσης??? Μαλιστα κρινουν και κατακρινουν αδελφους τους κληρικους!!! πως αυτοι οι κηρυκες του θειου λογου θα συλειτουργησουν αργοτερα με αυτους που κρινουν ??? ή μηπως θα καθησουν συμπροσευχόμενοι στο ιερο βημα για να μην μειανθουν!!!! Ντροπη τους!!! Εχουν το θρασος να μιλουν για ταπεινωση οταν δρουν κατ΄αυτον τον τροπο!!!! Μια φραση αρμοζει σε αυτους τους ψευτοιεροκηρυκες ανελεος η κρισις τω μη ποιησαντι ελεος!!!!!!!!!!!