θεολογία, κοινωνία και άνθρωπος στην εποχή μας! Εκκλησία, σύναξη εν Χριστώ και πίστη στο Χριστό! αγάπη, πόνος και σκέψη για σύγχρονα θέματα τα αφορόντα τον πολίτην! δεν παύει όμως να θέλει και να τοποθετείται μακρυά απο φατριασμούς και ομαδοποιήσεις! αναστάσιμοι αντίλαλοι σε ανθρώπινη κατάσταση, ο Χριστός δια του λόγου του αναμεσα μας, Φιλάνθρωπος Θεος και Άνθρωπος μαζι, ο Θεάνθρωπος Χριστός!
Τετάρτη 27 Απριλίου 2011
Σάββατο 23 Απριλίου 2011
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
για να ξενίσουμε τον Φωτοδότη Κύριο μας πρέπει να δοκιμάσουμε την αγάπη μας σε όλους τους άλλους, να αγαπήσουμε τον καθέναν για να αινέσουμε αγαπητικά τον Έναν!
η ύπαρξις μας αλλάζει αφού καεί στο καμινι των πειρασμών, αφού ανθέξει την δίωξη μας απο τους καλοβολεμένους "χριστιανούς", αφού μας αφήσει μόνους και έρημους εκείνος που πρίν μας αγαπούσε και μας προιμοδοτούσε με την αγάπη του ο κάθε άγνωστος τότε μόνον τότε θα γίνει μοναδική συνάντηση πεφωτισμένου και ολοσκότεινου, το φως θα συναντήσει το σκοτάδι και εμεις θα αλλάξουμε...ας ζήσουμε αυτή την Αλλαγή!
Χριστός Ανέστη!
Χρονια καλά σε όλους!
modern father
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
Τετάρτη 20 Απριλίου 2011
Ιερά Μητρόπολις Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας: Η Άγνωστη Γυναίκα
Τρίτη 19 Απριλίου 2011
Δευτέρα 18 Απριλίου 2011
Μιά Βδομάδα Μεγάλη
Ως οι άλλες βδομάδες
Και τούτη η βδομάδα
Αλλά με νόημα άλλο.
Η μεγάλη Βδομάδα
Του Χριστού η βδομάδα
Του Πάθους του Θείου η Βδομάδα.
Σταυρός και Ανάσταση,
Εις διαδοχήν πληγής (της αμαρτία) πληγών η θεραπεία.
Το αίμα και το ύδωρ από την Πλευρά ρέουν.
Ξεπλένουν τον βόρβορο της ασωτίας
Πορφυρώνουν το άχρωμο της ανυπαρξίας
Ζωογονουν την κάθε ανθρώπινη παρουσία.
Στον καθρέφτη του «Σταυρού»
Ο καθένας βλέπει τον πόνο του
Και ο πόνος του Χριστού ξε-πονά κάθε πόνο.
Μεταμορφώνεται ο άνθρωπος του πάθους και των παθογενειών του
Και ανίσταται εν θεια μεγαλειότητι
Πέφτει σταυρικά και εγείρεται αναστάσιμα
Προσμένει τον Έναν
Την καρδιά σου κάνει να δεχθεί
Το παιάνισμα του Αναστάσιμου Παιάνα
Με αυτό δε το «Χριστός ανέστη»
Τον καθένα να χαιρετίσει και να ζει μαζί αναστάσιμα
Σε κόσμο σταυρικά διακείμενο.
καλό Πάσχα!
καλή ανάσταση!
modern father
Κυριακή 17 Απριλίου 2011
ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ-ΑΜΑ ΤΑ ΠΑΡΩ
ΠΟΥ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ να ζουν, υπάρχουν εκει και κοινωνικοποιούνται διαφορότροπα απο την ηλικία τους και μακαρι και εμεις να φθάσουμε σε τέτοια ελευθερια που να διεκδικει το αυτονόητο...κόντρα σε συμφέροντα και άλλου είδους πράγματα που μας κάνουν να συμβιβαζόμαστε με ενα σάπιο σύστημα!
modern father
Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων που τον πλανήτη τον κρεμάνε σα μπρελόκ
Θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα, θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
Νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου, τους ψηφοφόρους που χεις μέσα στην κοιλιά σου
Θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ανταμώνω
Θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!
Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα, θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα
Άμα τα πάρω δε θα μπορέσουν δυο διμοιρίες από ΜΑΤ να με βολέψουν
Κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
Έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, τη φαντασία μου χορεύω στο κενό
Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
Ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
Θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι! Θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
Δημοκρατία κι αξιοκρατία πλέον πωλούνται σε πανέρια σε ευκαιρία!
Μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο, σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα ρε γαμώτο
Νομίζουμε ποτέ δε θα μιλάμε, όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε!
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ανταμώνω
Αχ Ελλάδα σ αγαπώ και βαθιά σ ευχαριστώ που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω!
Σάββατο 16 Απριλίου 2011
O Χριστός μας εισέρχεται στην Αγία Πόλη,
O Χριστός μας εισέρχεται στην Αγία Πόλη, η εισδοχή του Χριστού στο ανθρώπινο που είναι λιγάκι στυλιζαρισμένο και φτιαγμένο για να φαίνεται όμορφο και κάτι παραπάνω…να φαίνεται κάτι άλλο από αυτό που είναι, δεν τον συγκινεί αλλά απλά βλέπει με «οίκτο» τις βασιλικές επιθυμίες και ιαχές! Ο Χριστός έρχεται απλά και ταπεινά να δείξει στον άνθρωπο, τον τρόπο κοινωνίας με τον Θεό!
Ο Θεός δείχνει ότι θέλει να επικοινωνήσει πραγματικά, να κοινωνήσει στο βάθος της ανθρωπίνης φύσεως, στο βόρβορο της αμαρτίας να απαντήσει καθαρτικά για το μέλλον του ανθρώπου και της σχέσεως της θεοκοινωνίας με την «(θέα)ανθρωπία(ς)»(την θέαση της ανθρωπίνης διαστάσεως)!
Ο σαρκωμένος Βασιλιάς της Οικουμένης εισέρχεται θριαμβευτικά διότι ξέρει και θέλει τον Σταυρό Του για όλους εμάς…εχει μάθει να προσφέρει πάντα για τον άνθρωπο! Πάντα προς τον άνθρωπο με στόχο και σκοπό να ιατρεύσει την εφθαρμένη σχέση μας μαζί Του! Να γίνει ο Θεός που θεραπεύει, ιατρεύει, πονά για το πλάσμα Του και συμπονά το ανθρώπινο!
Όσο και να θέλουμε να φαντασθούμε μέσα μας τον Χριστό υπερ-άνθρωπο και υπερ-δύναμο(ένα είδος superman) Εκείνος επιφυλάσσει στον Εαυτό Του, ρόλο «σκουπιδιάρη» των βρώμικων ψυχών μας, περισυλλέγει τον βρωμικο νου μας και τον αγιοποιεί στις ακολουθίες της μεγάλης Εβδομάδος μην αφήνοντας απλά να σταθούμε απέναντι Του και να θαυμάσουμε το ύψος της ΚΕΝΩΣΕΩΣ Του, αλλά να πάμε δίπλα Του και να σύρουμε μαζί Του όλοι τον Σταυρό του που είναι βαρύς και φορτωμένος με όλου του κόσμου τις αμαρτίες.
Να γίνουμε μέλη Του τίμια γινώσκοντας και θεασάμενοι την αγωνία της προσευχής Του που φθάνει στην γη αιματοβαμμένη και πονεμένη ως θρόμβοι αίματος, που είναι ο πολύς και περισσός κόπος και μόχθος για τον επερχόμενο Σταυρό και την εν Αυτώ τω Ξύλω του ατιμασμένου ανθρώπου από της αμαρτία την Απολύτρωση!
Γεύεται χολή και όξος όταν διψά της σωτηρίας μας την ανταπόδοση…κανείς δεν είναι κοντά Του στο Πάθος Του εκτός ολίγων και του Ηγαπημένου Ιωάννου στου οποίου την αγαθότητα εμπιστεύεται το ανθρώπινο μέλλον της Μητρός Του, της οποίας ο μέγας πόνος είναι ο πόνος του Υιού της αδίκως επι του Σταυρού αλλά τίποτα δεν είναι στατικό και πιο αποτελεσματικό από την Ανάσταση!
Ο Σταυρός είναι μέσον…η Ανάστασις είναι σχέση του Θεού με τον θεωμένο άνθρωπο και έτσι μόνον σταυρικά και αναστάσιμα, Σταυρό-ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ζούμε στην Εκκλησία για αυτό και δεν φθάνει η μεγάλη Παρασκευή, υπάρχει η Ανάστασις που λαμπροφορεί όλη την κτίση και ιδιαιτερα τον άνθρωπο που όλες οι ελπίδες του απέπνευσαν και εμεινε μόνη ελπίδα μας ο Αναστάς Ιησούς μας!
Καλή Ανάσταση!
Resurrezione buona,
good Resurrection,
yaxşı qiyamət,
جيد القيامة,
լավ Հարությունը,
ona Resurrección,
добро възкресение,
Resurrección boa,
Résurrection bonne,
gute Auferstehung,
טוב תחיית המתים,
hea Ülestõusmise,
Resurrección buena,
Resurrezione buona
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011
ενας μάρτυς ιερευς!
ΕΝΑ ΦΡΙΚΩΔΕΣ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ:Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΚΡΕΚΑ,ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ 1947!
Αρκετοί από αυτούς, αντιλαμβανόμενοι τον θανάσιμο κίνδυνο έφυγαν απο τα χωριά τους και κατέβηκαν στις πόλεις, όπου υπήρχε περισσότερη ασφάλεια. Πολλοί όμως, μή πιστεύοντας οτι κάποιος "έλληνας" θα μπορούσε να τους βλάψει, και αφού κανέναν δεν πείραζαν παρά μόνον επιτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, έμειναν.
Από αυτούς, εκατοντάδες δολοφονήθηκαν με φρικτό τρόπο, όπως επι Νέρωνα και Διοκλητιανού. Μάλιστα αρκετοί σταυρώθηκαν.
Ομως κανενός το μαρτύριο δεν μοιάζει τόσο με το Θείο Δράμα, όσο του ιερέα Γιώργου Σκρέκα.
Την 27η Μαρτίου 1947, ο ιερέας Γιώργος Σκρέκας, εφημέριος του χωριού Μεγάρχης Τρικάλων, πληροφορήθηκε οτι οι εαμοκομμουνιστές Μεγάρχης έκαμαν συμβούλιο στο οποίο αποφασίστηκε να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο. Όντως, τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου μετέβηκαν οι λησταντάρτες στο σπίτι του και του αφαίρεσαν τα πάντα.
Μή αρκούμενοι όμως σε αυτά, αφού άδειασαν τους στάβλους απο τα ζώα και ανάγκασαν τον πατέρα και τον θείο του ιερέα να πάνε τα ζώα στο χωριό Πρόδρομος μαζί με δύο λησταντάρτες, έκλεισαν τον ιερέα μέσα στον στάβλο και άρχισαν να τον δέρνουν άγρια, ζητώντας του κι άλλα χρήματα.
Η γυναίκα του, ακούγοντας τις φωνές και τις κραυγές του άνδρα της, έτρεξε στον Αθανάσιο Ίτσιο, κομμουνιστή απο τα σπουδαιότερα στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και σε άλλα μέλη της "αυτοάμυνας" Μεγάρχης. Με δάκρυα τους εκλιπαρούσε να ελευθερώσουν τον σύζυγο της και να πάψουν να τον χτυπούν. Δυστυχώς, ο εν λόγω ιούδας και οι άλλοι δεν θέλησαν να ακούσουν τα παρακάλια της και δεν έκαναν τίποτα για τον συλληφθέντα.
Την ίδια νύχτα παρέλαβαν τον ιερέα Γιώργο Σκρέκα αιμόφυρτο, ημίγυμνο και ξυπόλητο και τον οδήγησαν στο χωριό Γοργογύριο. Ο μελλοθάνατος ζήτησε να δει τον εκεί ιερέα. Με δάκρυα στα μάτια είπε στον ιερέα που ήρθε να τον παρηγορήσει: "Ο Θεός γνωρίζει τί θ'απογίνω. Αν με το μαρτύριο με καλεί δίπλα Του, ας είναι ευλογημένο το όνομα Του, ας γίνει το θέλημα Του".
Κατόπιν τον παρέλαβαν έφιπποι λησταντάρτες και τον έσυραν πεζό μέχρι το χωριό Τύρνα. Δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά τον μετέφεραν σε άθλια κατάσταση πρώτα στο Ξυλοπάροικο και μετά στο Νεραϊδοχώρι. Εκεί τον βασάνιζαν από τις 29-3, Σάββατο του Λαζάρου, μέχρι την Μ.Παρασκευή.
Γυναίκες συμμορίτισες του έλεγαν "γιατί δεν προσεύχεσαι στο Χριστό να έρθει να σε σώσει;", οι δε δήμιοι πιό ωμά "Εσύ που πιστεύεις στο Χριστό, θα σε σταυρώσουμε σαν Εκείνον την ίδια μέρα".
Αυτό που έγινε πριν 2 χιλιετηρίδες στον Γολγοθά, επαναλήφθηκε στην Πίνδο.
Μεγάλη Παρασκευή, και οι συμμορίτες έσυραν τον βασανισμένο ιερέα στον Σταυρικό θάνατο.
Τον σταύρωσαν επάνω σε ένα έλατο που είχε το σχήμα σταυρού.
Του τρύπησαν τη δεξιά πλευρά με ξιφολόγχη και άνοιξαν πληγές στο μέτωπο του με περόνια.
Οταν ξεψύχησε, έρριξαν το γυμνό σώμα του σε μια χαράδρα και το σκέπασαν με πέτρες και κλαδιά, για να κρύψουν το έγκλημά τους.
Οταν απελευθερώθηκε το Νεραϊδοχώρι από τον Ελληνικό στρατό, ο αξιωματικός Νικόλαος Χόνδρος αναζήτησε και βρήκε το λείψανο του Μάρτυρα.
Το μετέφερε στα Τρίκαλα, όπου έγινε πάνδημη κηδεία.
Το φέρετρο του συνόδευαν 60 ιερείς, ψάλλοντας "Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου εν τω σώματι μου βαστάζω".
Ο ιερέας Γεώργιος Σκρέκας, στα πλαίσια της "συμφιλίωσης" δεν ανακηρύχθηκε Αγιος από την Εκκλησία, μέχρι σήμερα.
Μακάρι από εκεί ψηλά που βρίσκεται να μας βοηθάει και να μας προστατεύει από τον Σατανά και τους οπαδούς του.
Τρίτη 12 Απριλίου 2011
Δευτέρα 11 Απριλίου 2011
θα με κλάψεις όταν πεθάνω?
Τι να το κάνω το καυτό σου δάκρυ τότε?
πως να μπορέσω να αποφύγω την συγκίνηση
γιατί σε έχασα, αφού ποτέ δεν χάρηκα την επίγεια παρουσία σου!
Υπόσχομαι ότι χαιρόμουν που σε έκλαιγα!
αλλά τελικά έκλαιγα
γιατί χαιρόμουν που σε έχανα.
έχανα και χάνω εσένα που μου θύμιζε το χθές.
το παρελθόν, εκείνο, που αόργητα αναθυμώμουν,
αλλά έντονα ζούσα!
Η χαρά του να βλέπω
το χθές με τα μάτια του άυριο
και να ζω ένα παρόν αγκαλιά με το χθες.
το χθες -το δικό μου-
που περιλαμβάνει το χθες των δικών μου,
πατέρων, γονέων και αδελφών μου.
Δεν έχω τίποτα σίγουρο,
για αυτό για μένα τον Ίδιο,
δάκρυ καυτό θα χύσω.
για να δείξω -κλαίω- όχι εγωπαθώς θρηνών,
αλλά ανθρωποπαθώς μεταποιών τα δάκρυα
σε ύδωρ ζων που με ζωοποιεί!
modern father
Σάββατο 9 Απριλίου 2011
η οσία Μαρία η "παναμαρτωλός" Αγία
στην συνέχεια της ερμηνείας της παραβολής του Σπορέως:
http://www.agioskosmas.gr/agioskosmas.asp?sitem=1&artid=248
Τρίτη 5 Απριλίου 2011
Δευτέρα 4 Απριλίου 2011
Σάββατο 2 Απριλίου 2011
kentripotideas μιλάμε την γλώσσα του νομού....εσύ?: ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΣΤΗΝ ΙΟΡΔΑΝΙΑ:ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΧΕΙ...
Παρασκευή 1 Απριλίου 2011
πρωτη Απρίλη...δυστυχώς με "ψέματα"
Τα ψέματα της πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό.
Η πρώτη εκδοχή θέλει το έθιμο να ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο κώδικας δεοντολογίας των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο.
Η δεύτερη εκδοχή θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 15ου αιώνα, στην οποία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η πρώτη του Απρίλη είχε καθιερωθεί ως πρωτοχρονιά.
Έτσι ενώ όλη η άλλη Ευρώπη την πρωτοχρονιά την γιόρταζε την 1 Ιανουαρίου, οι Γάλλοι, ήταν οι μοναδικοί που ξεχώριζαν, και την γιόρταζαν την 1 Απρίλη. Όταν το 1564 ο βασιλιάς Κάρολος θ’ αποφάσιζε να το αλλάξει, καθιερώνοντας ως πρώτη του έτους την 1 Ιανουαρίου, συνάντησε έντονες αντιδράσεις από ορισμένους ένθερμους οπαδούς του εθίμου, οι οποίοι επέμεναν σε πείσμα όλων των άλλων να γιορτάζουν σαν πρωτοχρονιά την Πρωταπριλιά. Οι άλλοι που δέχτηκαν την αλλαγή πείραζαν τους «παραδοσιακούς» με κάλπικα πρωτοχρονιάτικα δώρα και πιπεράτα ψέματα.
Για κάποιους πάλι, οι πρωταπριλιάτικες φάρσες οφείλουν την ύπαρξή τους στη γιορτή της «Kοροϊδίας και του Ξεγελάσματος» της ρωμαϊκής Θεάς «Bένους Aπρίλις», δηλαδή της Aπριλίου Aφροδίτης, που έδινε το έναυσμα για απελευθέρωση του πνεύματος ταυτόχρονα με την οργιώδη απελευθέρωση της φύσης…
http://www.madata.gr/epikairotita/san-simera/98389.html
το μόνον σίγουρο είναι ότι στην ελληνο-χριστιανική παράδοση καμμία διάθεση για ψέμματα δεν υφίσταται…το πλαστό και κίβδηλο, ψεύτικο και επίπλαστο ανήκει στον διάβολο.
Ο πατέρας του ψεύδους διάβολος μας οδηγεί στο να πιστεύουμε ότι φθάνει να λέμε μόνον σήμερα ψέματα τα οποία γίνονται προσωπικός τρόπος εκφράσεως του λόγου και των αισθημάτων μας. Και από την σημερινή πρακτική πολλοί εξ ημών αυτών παίρνουμε αυτή την κακή συνήθεια στη ζωή μας και αρχίζουμε με μικρά ψεύδη και ύστερα με μεγαλύτερα και μετά ψευδόμαστε ακόμη και εντός του εαυτου μας, ζούμε ψεύτικα και μπορεί να ζούμε όπως οι άλλοι μας επιβάλλουν για να μην μας κακοχαρακτηρίσουν και τελικώς ψευδομεθα ενώπιον μας και ενώπιον του Θεού μας.
Δεν αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας κανένα δικαιώμα στο λάθος, αλλα όλα είναι καλά καμωμένα σε εμάς και για εμας! Άλλο λάθος και άλλο ψεύδος…το λάθος είναι του ανθρώπου, το ψεύδος είναι του διαβόλου!
Ο Θεός συγχωρεί και τα δύο όταν μετανοούμε αλλά αντέχει ο άλλος άνθρωπος πιο εύκολα το λάθος από το ψέμα, για αυτό αν κάνουμε λάθη δεν χρειάζεται να επιστρατεύουμε ψεύδη εις επίρρωσιν τους. Όποιος λανθάνει ζητά συγγνώμη καρδιακή και καλύπτεται και ενώπιον Θεού και ενωπιον ανθρώπων! Αλλά όποιος ψεύδεται συνήθως ξεχνά να ζητήσει συγγνώμη και καλύπτει το ένα ψέμα με ένα νέο, σκαρφίζεται και τρίτο να καλύψει τα προηγούμενα…και μιλάμε πλέον για μόνιμη πρωταπριλιάτικη διάθεση με ψευδείς και άρα μονίμως νεφελώδεις σκέψεις και σε «βροχερές» (που βρέχει πόνο και δάκρυα πόνου) σχέσεις, μιλάμε για το ηρωοελεγείον του διαβόλου που αντίς καλού κάνει κακό και πάντα συνεργεί προς διάλυση της ειλικρινούς και ελπιδοφόρου διαθέσεως του αδελφού να εγγίσει προς τον άλλον!
Άρα ας αφήσουμε τα ψέμματα για τους Ευρωπαίους που μας πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες! Και τώρα δρέπουμε τα στάχυα των ακάρπων προσπαθειών στις οποίες μας ενέπλεξαν!
modern father