Τα ψέματα της πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό.
Η πρώτη εκδοχή θέλει το έθιμο να ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο κώδικας δεοντολογίας των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο.
Η δεύτερη εκδοχή θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 15ου αιώνα, στην οποία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η πρώτη του Απρίλη είχε καθιερωθεί ως πρωτοχρονιά.
Έτσι ενώ όλη η άλλη Ευρώπη την πρωτοχρονιά την γιόρταζε την 1 Ιανουαρίου, οι Γάλλοι, ήταν οι μοναδικοί που ξεχώριζαν, και την γιόρταζαν την 1 Απρίλη. Όταν το 1564 ο βασιλιάς Κάρολος θ’ αποφάσιζε να το αλλάξει, καθιερώνοντας ως πρώτη του έτους την 1 Ιανουαρίου, συνάντησε έντονες αντιδράσεις από ορισμένους ένθερμους οπαδούς του εθίμου, οι οποίοι επέμεναν σε πείσμα όλων των άλλων να γιορτάζουν σαν πρωτοχρονιά την Πρωταπριλιά. Οι άλλοι που δέχτηκαν την αλλαγή πείραζαν τους «παραδοσιακούς» με κάλπικα πρωτοχρονιάτικα δώρα και πιπεράτα ψέματα.
Για κάποιους πάλι, οι πρωταπριλιάτικες φάρσες οφείλουν την ύπαρξή τους στη γιορτή της «Kοροϊδίας και του Ξεγελάσματος» της ρωμαϊκής Θεάς «Bένους Aπρίλις», δηλαδή της Aπριλίου Aφροδίτης, που έδινε το έναυσμα για απελευθέρωση του πνεύματος ταυτόχρονα με την οργιώδη απελευθέρωση της φύσης…
http://www.madata.gr/epikairotita/san-simera/98389.html
το μόνον σίγουρο είναι ότι στην ελληνο-χριστιανική παράδοση καμμία διάθεση για ψέμματα δεν υφίσταται…το πλαστό και κίβδηλο, ψεύτικο και επίπλαστο ανήκει στον διάβολο.
Ο πατέρας του ψεύδους διάβολος μας οδηγεί στο να πιστεύουμε ότι φθάνει να λέμε μόνον σήμερα ψέματα τα οποία γίνονται προσωπικός τρόπος εκφράσεως του λόγου και των αισθημάτων μας. Και από την σημερινή πρακτική πολλοί εξ ημών αυτών παίρνουμε αυτή την κακή συνήθεια στη ζωή μας και αρχίζουμε με μικρά ψεύδη και ύστερα με μεγαλύτερα και μετά ψευδόμαστε ακόμη και εντός του εαυτου μας, ζούμε ψεύτικα και μπορεί να ζούμε όπως οι άλλοι μας επιβάλλουν για να μην μας κακοχαρακτηρίσουν και τελικώς ψευδομεθα ενώπιον μας και ενώπιον του Θεού μας.
Δεν αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας κανένα δικαιώμα στο λάθος, αλλα όλα είναι καλά καμωμένα σε εμάς και για εμας! Άλλο λάθος και άλλο ψεύδος…το λάθος είναι του ανθρώπου, το ψεύδος είναι του διαβόλου!
Ο Θεός συγχωρεί και τα δύο όταν μετανοούμε αλλά αντέχει ο άλλος άνθρωπος πιο εύκολα το λάθος από το ψέμα, για αυτό αν κάνουμε λάθη δεν χρειάζεται να επιστρατεύουμε ψεύδη εις επίρρωσιν τους. Όποιος λανθάνει ζητά συγγνώμη καρδιακή και καλύπτεται και ενώπιον Θεού και ενωπιον ανθρώπων! Αλλά όποιος ψεύδεται συνήθως ξεχνά να ζητήσει συγγνώμη και καλύπτει το ένα ψέμα με ένα νέο, σκαρφίζεται και τρίτο να καλύψει τα προηγούμενα…και μιλάμε πλέον για μόνιμη πρωταπριλιάτικη διάθεση με ψευδείς και άρα μονίμως νεφελώδεις σκέψεις και σε «βροχερές» (που βρέχει πόνο και δάκρυα πόνου) σχέσεις, μιλάμε για το ηρωοελεγείον του διαβόλου που αντίς καλού κάνει κακό και πάντα συνεργεί προς διάλυση της ειλικρινούς και ελπιδοφόρου διαθέσεως του αδελφού να εγγίσει προς τον άλλον!
Άρα ας αφήσουμε τα ψέμματα για τους Ευρωπαίους που μας πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες! Και τώρα δρέπουμε τα στάχυα των ακάρπων προσπαθειών στις οποίες μας ενέπλεξαν!
modern father
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου