θα με κλάψεις όταν πεθάνω?

θα με κλάψεις όταν πεθάνω?

Τι να το κάνω το καυτό σου δάκρυ τότε?
πως να μπορέσω να αποφύγω την συγκίνηση
γιατί σε έχασα, αφού ποτέ δεν χάρηκα την επίγεια παρουσία σου!

Υπόσχομαι ότι χαιρόμουν που σε έκλαιγα!
αλλά τελικά έκλαιγα
γιατί χαιρόμουν που σε έχανα.

έχανα και χάνω εσένα που μου θύμιζε το χθές.
το παρελθόν, εκείνο, που αόργητα αναθυμώμουν,
αλλά έντονα ζούσα!

Η χαρά του να βλέπω
το χθές με τα μάτια του άυριο
και να ζω ένα παρόν αγκαλιά με το χθες.

το χθες -το δικό μου-
που περιλαμβάνει το χθες των δικών μου,
πατέρων, γονέων και αδελφών μου.

Δεν έχω τίποτα σίγουρο,
για αυτό για μένα τον Ίδιο,
δάκρυ καυτό θα χύσω.

για να δείξω -κλαίω- όχι εγωπαθώς θρηνών,
αλλά ανθρωποπαθώς μεταποιών τα δάκρυα
σε ύδωρ ζων που με ζωοποιεί!

modern father