Βιωματικές στιγμές ιερατικής χάριτος. Η σταυρική πορεία ενός ιερωμένου.

Βιωματικές στιγμές ιερατικής χάριτος.

Η σταυρική πορεία ενός ιερωμένου.

Πόσο μυστήρια είναι η ανθρώπινη περιδιάβαση επί γης; Πόσο λίγος ή πολύς ο τρόπος που αποτυπώνουμε τα πράγματα του ημετέρου βίου επί χάρτου(βιογραφούμενοι), επί ασπίδας(σε μαχητικές αψιμαχίες), επί σφυράς και άκμωνος (σε πολύ δύσκολη θέση) και ατμίδος καπνού(σε στιγμές που πετούν από μπροστά μας και εξαφανίζονται); Πόσο απλά και σύνθετα τα ανθρώπινα;;;

Πώς να περιγράψεις μια ζωή, μια διακονία, μια στάση βιωμένης πραγματικότητος… Γέροντα μου, σήμερα σας κάνουμε ανυπακοή (διατηρώ πληθυντικό γεμάτο αγάπη και σεβασμό και καμία απόσταση δεν μας χωρίζει) καθότι ξέρω ότι βαρέως φέρετε την εκδήλωση αγάπης, σεβασμού και τιμής προς Υμάς,

Σεβασμιώτατε Πατερ και Δεσποτα, σεβαστοι μου πατέρες και σεβαστε μας γεροντα πατερα Γκικα, αγαπητοι μου αδελφοί,

αλλά καθηκόντως ενώπιον 55 πλέον συμπεπληρωμένων ετών ιερωσύνης, 55 εσταυρωμένων και πονεμένων ετών στα χνάρια του εΣταυρωμένου Λυτρωτού μας, έτσι εκφραζόμαστε δοξαστικά προς τον Θεό, ευχαριστιακά προς την Παναγία μας και με σεβασμό στην ιερατική χάρη όπως την βιώνουν όλοι οι κληρικοί άγιοι μας και ιδιατέρως ο ηγαπημένος Σας άγιος Νικόλαος.

Η διακονία σας ξεκινά ένα βράδυ σε Προηγιασμένα δώρα τελούμενα στον άγιο Γεώργιο Κηφισιάς υπό του Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κυρού Ιακώβου του Βαβανάτσου την 30ην Μαρτίου 1961 χωρίς να έχετε ετοιμασθεί για διακονία μεγάλη ή σύντομον, καθότι ακόμη και τα άμφια τα διακονικά ησαν δανεικά, του μετεπειτα Μητρ.Ν.Κρήνης και Καλαμαριάς κυρού Προκοπίου. Στα μαυροφορεμενα ξεκινα η διακονια σας, ένα βράδυ διακονος της Εκκλησιας!

Το επόμενο πρωί 1η Απριλίου 1961 Σαββατο του Λαζάρου, Οικονόμος Μυστηρίων Θεού απευθείας πάλι υπο του Ιδίου Μητροπολίτου εις τον ίδιον Ναόν με την ευλογια και αναθεση του Γεροντος Σας Μητροπολίτου Ύδρας κυρού Προκοπίου του Καραμάνου, νεαρός Ιερεύς μόλις 27 ετών. Η ελπίδα για το αύριο! Ό όμορφος παπάς όπως χαρακτηκε στα ματια των μικρών ενοριτισσών του και συγγενών μας…ετσι τον έβλεπαν αφου τον συνέκριναν με την δρυν την παλαιάν του πατρός Κυριακού Μίληση. Εγινατε ιερεύς εις διαδοχην του, επρεπε από το βάρος του χρόνου να κοντοσταθεί και να ξαποστάσει ο πολιός παπαΚυριακός…το ήθελε? Δεν ξερουμε…ακριβώς…ισως κανεις δεν το θέλει ει μη μόνον Ηλίας ο Θεσβίτης που εφευγε «ως εις τον ουρανόν» και αφηνε διάδοχον με διπλή επ’αυτού την χαρη του και την μηλωτήν ως ιστορική μαρτυρία της συνεχείας της Προφητικής μαρτυρίας!

Αλλά έπρεπε, αναγκη επείκειτο να αλλαχθούν οι συνθηκες και να διακονησει νεος κατά το μετρον του δυνατου καλυτερος του προκατόχου του. Ο Γέροντας μας π.Γκίκας παντα θυμόταν με αγαπη και σεβασμο τον προκατοχο του και ιστοριες που ηταν λιγακι άκομψες με χιουμορ τις διηγείτο!

Ανελαβε από την επομενη 2α Απριλίου 1961 και από τότε διακονει ευόρκως και σιωπηλά τις αναγκες και διακονιες της ενορίας Αυτής, του Ι.Ν.Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου.

Ο ναός κατεστη δεύτερον ίσως και πρώτον σπίτι του, πρωι και απογευμα διακονων τον ανθρωπον προσευχόμενος… έτσι τον γνώρισε και η ευτελεια μου, 9η Μαρτιου 1983, είναι η πρωτη μας γνωριμία στην προσευχη της Εκκλησίας! Ετσι έζη και ζούσε και θα ζει ο π.Γκικας. Η προσευχή είναι η χαρά του, το καταφύγιο, η απαντοχή του! Όλα μια προσευχή!

Εκανε τον σαραντισμο μου ως άλλος Συμεών, με εκράτησε στην αγκαλη του…που να ήξερε ότι όχι μονον θα συνδεθουμε πνευματικως αλλά ότι θα γινω και εγω αδελφος και συλλειτουργός του. Εγώ μειράκιον και εκεινος μέγας, εγώ χαμερπής και εκεινος υψικορμος!αλλά εγινε από τότε ο δευτερος πατέρας μου και ο πνευματικος μας!

Μας υπεραγαπουσε…ολους τα παιδια του…ισως ξεχναγε τα δικα του τα παιδια για να μας μαθει εμας να ψαλλουμε, να δοξολογουμε τον Θεό, να διαβαζουμε και να προσευχόμεθα!τιποτα επιδερμικά γινόμενα αλλά όλα ουσιαστικά!

Πολλές φορές εγω θυμώδης και εκεινος πράος…και όταν του ζητουσα συγγνώμην, με πηγαινε στον Εσταυρωμενο του ιερού βήματος, που είναι ιδιος με του Προδρομου(της ενοριας μας πλεον)τιποτα τυχαιο στο θελημα του Θεού! ακομη και αυτές οι συμπτώσεις είναι αγιασμένες…να βάλω μετάνοια, να ζητησω συγχωρεση και ανοιγε την αγκαλη του και με ξαναδεχόταν ολο στοργή και αγάπη!

Τι να πω…δεν φθανουν χρονια και καιροι για να μιλαμε!

Γεροντα συγχωρηστε με θα συνεχισω… και φθανει ο καιρός ο μικρός να μεγαλωσει και να αποφασισει να ακολουθησει σπουδες θεολογικες-ιερατικες…δεν υπαρχει θεολογια χωρίς ιερωσύνη(γιατι είναι προτεσταντικη εκπτωση) και ούτε ιερωσυνη διχως θεολογία(γιατι είναι παπικό «θέσφατο»)! Με τις ευχες του Επισκοπου γεροντος κυρου Ιεροθέου και του Πρωτοσυγκελλου του πατρός Εφραιμ, νυν αγιου Υδρας και την συμμετοχη σε όλα του αγιου Κηθύρων πατρός Σεραφείμ και φυσικα σε όλα το άγρυπνο βλέμμα και η προτροπή του παπαΓκίκα!

Φθανει δε η 10 Σεπτεμβριου του 2000 τελευταια εξομολογηση, πριν την ανωτερα εκκλησιαστικη σχολη που πηγα με την συστατικη επιστολη του αγιου Υδρας κυρού Ιεροθέου. Επισκέπτομαι τον παπουλη στο σπίτι του, εξομολογούμαι και μου λεει: «Αγγελε μου Αγγελε μου φίλε και αγαπητε μου εκει που θα πας δεν θα υπάρχουν αλλοι άγγελοι εκτος σου, να προσεχεις παιδι μου» και μια συμβουλή που σε όποιον ετοιμάζεται για ιερωσύνη είναι απαραίτητη… «ακου, βλεπε, σιώπα…» εκει που θα πας να ακολουθείς το τρίπτυχο αυτό…το ενεργοποίησα μεχρι πριν το σιώπα! είδα ότι ειχατε απόλυτο δίκιο μετά ταύτα!

Φθανει και η 19 μαρτίου 2006 που με την δικη σας συμμαρτυρία και προσευχη ο Επίσκοπος μας πατήρ Εφραίμ με εισηγαγε εις την διακονιαν της Εκκλησίας! Ειχατε χαραξει εντος μου τις Κρανιδιώτικες ιερατικες μορφές…τις απαρίθμησα τότε στην χειροτονία…τις μιμήθηκα, προσπαθησα να βαδισω πίσω από αυτές και από εσας!

Δεν ξερω αν τα καταφερα!ξερω ότι με μάθατε να αγαπώ και να μην μισώ…να αντεχω όπως ο Φωστίνης Παντελεημων, μητρ.Χιου, σαν το βουνο του Προφητου Ηλιου Κρανιδίου που εμενε στον καύσωνα και στην βροχή στις αλλοιώσεις του καιρού πάντα ίδιο!με μαθατε να προσευχομαι , να ψέλνω, να λειτουργώ και να κηρύττω με λόγο αυτά που εσεις Γεροντα μου με την σιώπή σας με διδάξατε!

Παντα ευγνώμων στον Τρισάγιο Κύριο και στην Παναγια Μητερα του Χριστού μας που με έφερε κοντα σας!να ξέρετε πως αν δεν ησασταν τρυφερος και ολο στοργη και αγαπη εγω σημερα δεν θα ημουν αναμεσα σας ως κληρικός…ισως να ημουν ενας των εχθρων της Εκκλησιας! Μην σας ξενιζει αυτό…οι μεγαλυτεροι αθεοι του περασμενου αιώνος ησαν υιοί παστόρων και ιερεων, και φοιτητες θεολογίας όπως ο Στάλιν!

(προσφωνήσεις)

Ο Γέροντας μας έμαθε να αγαπαμε την μελετη της αγιας Γραφης, μας το ελεγε συχνα αρα, θα κλείσουμε με τον λόγο του αποστόλου Πέτρου, την φωνη που είναι φωνή του Λόγου, του Ιησού Χριστού: « 21 εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ· 22 ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ· 23 ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως·»(Α Πέτρου 2, 21 εως 23) δεν αντιδρουσε σε κανεναν καιρο αντιθετο ο Κύριος, εμενε σταθερός και εδραίος! Αυτό θελουμε και για εσας…σταθερός και εδραίος να διακονειτε τον Αναστάντα Λόγο και την Μητροπάρθενον Κόρην την Μεσοσπορίτισσα, μέχρι βαθέος γήρατος και τελευτης επιγείου…ευχαριστουμε για την διακονια σας!

Αξιος δια μιαν εισετι φορά. Η αγαπη μας και ο σεβασμός μας κατατίθεται εδώ δημόσια ως προσευχή και παράκληση προς μακροημερευσιν!

αφου δεν εγινε η εκδηλωση για τον γεροντα μας...ας το διαβασουν εδω οι ανθρωποι...ειναι προσωπικο κειμενο δεν επιτρεπεται αναδημοσιευση του...παρακαλω πολυ!

+π.Ιερόθεος