Ημέρα μεγάλη, αδελφοί μου, σήμερα η Εκκλησία μας τιμά το γενέθλιο του Βαπτιστού του Χριστού, του Προφήτου Ιωάννου, του Προδρόμου. Ο Τίμιος Πρόδρομος είναι μία εξέχουσα μορφή στην εκκλησιαστική ιστορία και πραγματικότητα, είναι εκείνος που οδοποιεί, λυαίνει τον δρόμο για να βαδίσει ο Χριστός και είναι προάγγελος του κηρύγματος του Χριστού.
Το τελευταίο κήρυγμα του Ιωάννου, πριν αφαιρέσουν τη ζωή του είναι "Μετανοείτε ήγγικεν η Βασιλεία των Ουρανών", μετανοήστε γιατί έφθασε ο χρόνος να πραγματοποιηθεί η Βασιλεία των Ουρανών. Απο εκεί ξεκινά ο Ιησούς Χριστός το κήρυγμα του, ακριβώς εκεί που το άφησε η "Φωνή του Λόγου", που έτσι τον λέει η εκκλησία μας, τον άγιο Ιωάννη και η αρχή του κηρύγματος του Χριστού είναι μετανοήστε γιατί έφθασε ο καιρός της Βασιλείας (ενν. του Θεού), που είναι η Βασιλεία; το ίδιο το ιερό λέει ότι η
"Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί", μέσα μας είναι η Βασιλεία του Θεού κι αν δεν βρούμε τον Θεό μέσα μας, δεν θα τον βρούμε ούτε σε τούτη τη ζωή ούτε στην άλλη. Μόνον όσοι ψάξουν εντός τους θα βρουν τον Κύριο της δόξης και θα δώσουμε τον λόγο στον Απόστολο Παύλο, που τον ακούσαμε να μας λέει: "εκείνον που είναι ασθενής κατά την πίστη, να τον δέχεσθε αλλά όχι δια συζητήσεις γνωμών."
Ο ασθενής στην πίστη δηλαδή έρχεται στην Εκκλησία. Η Εκκλησία του Θεού, δηλαδή η σύναξις των πιστών χριστιανών τον αγκαλιάζει, όχι όμως για να ζητήσει την γνώμη του αλλά για να συνταχθεί αυτός που προσέρχεται στην εκκλησιαστική κοινότητα, με την γνώμη ολοκλήρου της κοινότητος. Δεν ζητάει δηλαδή η εκκλησία τη γνώμη μας, αλλά εμείς συντασσόμασθε με την γνώμην της Εκκλησίας! Διότι η γνώμη της Εκκλησίας είναι το θέλημα του Θεού όπως έχει εκφρασθεί στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη δια γραπτού λόγου και όπως εκφράζεται στην εμπειρία όλων των αγίων της Εκκλησίας μας.
Από την αρχή των αγίων της εκκλησίας μας, που ουσιαστικά πρωτομάρτυς είναι ο άγιος Στέφανος, απο τους ανθρώπους μέχρι και τον τελευταίο άγιο που τούτη την ώρα που μιλάμε ζεί και που υπάρχει αναμέσα μας στην Εκκλησία έχουν την ίδια βεβαία και αταλάντευτη πίστη οι άγιοι μας.
Αυτών την πίστη μιμούμεθα, δεν κοιτάμε τους ασθενείς στην πίστη ούτε τα λάθη δεσποτάδων και ιερέων, αλλά κοιτάμε αυτό που οι άγιοι ζουν. Οι άγιοι ζούσαν, ζούνε και θα ζούνε τον Χριστό για πάντα!
Όμως εδώ ο Απόστολος Παύλος μας δίνει συνταγές ούτως ώστε και η πίστη μας να μεγαλώνει αλλά και η συνύπαρξη μας στο εκκλησιαστικό σώμα να μην παρεμποδίζει του ενός την ύπαρξη, η ύπαρξις του άλλου.
Ο ένας που πιστεύει ότι επιτρέπεται να φάγει απο όλα, αλλά ο ασθενής τρώγει λάχανα. Εκείνος που τρώγει, ας μην περιφρονεί εκείνον που δεν τρώγει και εκείνος που δεν τρώγει, ας μην κρίνει εκείνον που δεν τρώγει, διότι ο Θεός τον έχει δεχθεί. Ποιός είσαι εσύ που κρίνεις ξένον υπηρέτη;
Δεν έχεις δικαίωμα μας λέγει ο Απόστολος Παύλος να κρίνεις εσύ αδελφε μου και να κρίνουμε εμείς αδελφοί μου ουδένα. Για να κρίνουμε τον άνθρωπο δεν πρέπει να ξέρουμε μόνο τα εξωτερικά στοιχεία του πως πράττει αλλά και τι γίνεται στην καρδιά του και τι σκέπτεται ο νους, μη όντες Παντοδύναμοι εμείς οι άνθρωποι, δεν ξέρουμε ούτε την καρδιά του κάθε ανθρώπου και πως επεξεργάζεται τα πράγματα, ούτε πως εκείνη την ώρα ο νους του ανθρώπου σκέπτεται γι' αυτό μας λέει ο μέγας Παύλος μην κουράζεται ο ένας τον άλλον, ο ένας έμαθε να τρώει από όλα τα πράγματα του Θεού είναι ευλογημένος για αυτό. Ξέρετε εδώ λέει για την διαμάχη των καθαρών και ακαθάρτων ζώων, οι εβραίοι κατα τις διατάξεις της Παλαιάς Διαθήκης θεωρούσαν ακάθαρτα ζώα το χοιρινό και κάποια άλλα και δεν τα έτρωγαν, όπως δεν τα τρώνε μέχρι σήμερα και οι εβραίοι και οι μουσουλμάνοι αλλά υπήρχαν άνθρωποι που προσέρχονταν στον Χριστό (δια του βαπτίσματος) που ήσαν απο τους εθνικούς, απο τους ειδωλολάτρες έτρωγαν τα πάντα απο τα ανθρώπινα πράγματα (εννοεί τις τροφές όλων των κρεάτων) και αυτά που απαγόρευε ο νόμος.
Τους λέει ουσιαστικά ο μέγας Παύλος ότι εμείς δεν ήρθαμε να συνεχίσουμε έναν εβραϊσμό, μία ιουδαϊκή θρησκευτικότητα αλλά ήρθε η Εκκλησία να ελευθερώσει τον άνθρωπο (ακούστε το αυτό προσεκτικά) από την σκλαβιά της θρησκείας.
Καμμιά φορά ακούω που λένε έχουμε ωραία θρησκεία είναι ένα καλοφτιαγμένο ψέμα. ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, δεν είναι θρησκευτικότητα αλλά τι είναι; είναι Εκκλησία, είναι ελεύθερη προσέλευση των χριστιανών στα ιερά μυστήρια του Θεού, είναι ελεύθερη προσέλευση των ανθρώπων του Θεού μέσα στη θεία Λειτουργία.
Η πίστη μας είναι ελευθερία απο τις συνθήκες αυτές, δεν χρειάζονται ούτε τριάντα μετάνοιες, ούτε εκατό, ούτε εκατόν είκοσι, ούτε εκατόν πενήντα, είναι τυπικό. Χρειάζεται η καρδιά μας να έρθει πιο κοντά στον Χριστό, να εγγίσει τον Κύριο και όταν τον εγγίσει και ακουμπήσει στην πίστη της Αναστάσεως του Χριστού τότε θα έχει αναμορφωθεί η εσωτερική ύπαρξη του ανθρώπου και ο άνθρωπος θα έχει αυτή την πίστη των Αποστόλων και θα έχει την ελευθερία απο κάθε ανάγκη και συνθήκη ανθρώπινη.
Δεν μπορεί ε γ ώ, ο χριστιανός, να κρίνω τον άλλον. Τι μου είπε ο απόστολος Παύλος; "συ τι κρίνεις αλλότροιον ικέτην;" διαβάσαμε προ ολίγου, ποιός είσαι εσύ που κρίνεις αυτόν τον οποίον δεν μπορείς να του παράσχεις τίποτα γιατί άλλον ικετεύει! Τον Θεό ικετεύει ο άνθρωπος, τον Θεό παρακαλεί, τον ίδιο τον Θεό ζητάει να κατέβει στη γη και κατεβαίνει στη θεία Ευχαριστία, απόλυτα η χάρις Του και ιδιατέρα τη στιγμή που το ψωμί και το κρασί, που όλοι εμείς προσφέρουμε και το φέρνουμε στον ιερέα, με την χάρη της ιερωσύνης το κάνει σώμα και αίμα Χριστού και ερχόμαστε ελεύθεροι όπως σας είπα την ανάγκη αυτής της θρησκευτικότητος και προσερχόμαστε στα μυστήρια του Θεού και ιδιαίτερα στη θεία Ευχαριστία ετοιμασμένοι, προετοιμασμένοι πνευματικά για να ανοίξουμε το στόμα μας και να ανοιχθεί η ύπαρξη μας και εκεί να έρθει και να θρονιαστεί ο Χριστός.
Αν αυτό δεν το έχουμε καταλάβει, αν έτσι δεν είναι η χριστιανική πίστη μας, ή δεν είναι χριστιανική η πίστη μας και είναι μία δεισιδαίμων κατάσταση ή δεν είναι πίστη όπως την θέλει ο Χριστός και όπως την περιγράφει στην αγία του Γραφή- στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη.
Δεν έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε κανέναν. Μόνον ο πνευματικός άνθρωπος μπορεί να κρίνει, δηλαδή ο άγιος και ξέρετε οι άγιοι έχουν κριτήριο πολύ ανοικτό μέσα στην ανοικτοσύνη της ορθοδόξου πίστεως αγκαλιάζουν τον καθένα γιατί ο Κύριος τους έχει πει το εξής το λέει στους προηγούμενους στίχους αυτής της περικοπής: "να αγαπήσεις τον πλησίον σου ως (σαν) τον εαυτόν σου".
Δεν φροντίζουμε το σώμα μας; Δεν το καθαρίζουμε; Δεν το περιποιούμεθα; Δεν το ενδύουμε; Δεν το θρέφουμε; Δεν κοιτάμε την υγεία του; Έτσι και ο πνευματικός άνθρωπος θέλει και το ένυμα του το πνευματικό που είναι το ένδυμα της βαπτίσεως, θέλει και την τροφή την πνευματική: το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. θέλει και το ξέπλυμα του το πνευματικό που είναι η μετάνοια και η εξομολόγηση. Θέλει και τα παπούτσια του τα πνευματικά που είναι τα έργα αρετής. Θέλει και τα χέρια γεμάτα αγάπη και ελεημοσύνη.
Αδελφοί μου, σας είπα ότι στην Εκκλησία ερχόμαστε για να ελευθερωθούμε απο την αναγκαιότητα της θρησκευτικότητος και όντως αυτό είναι πραγματικό που και πως θα ελευθερωθούμε; Ανοίγοντας την καρδιά μας στην ανοικτοσύνη του πελάγους του ελέους του Θεού που υπάρχει μέσα στην Εκκλησία Του και την βοηθεί να πορεύεται εις αιώνας αιώνων.Αμήν.
αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Λουμουσιώτης,
Ιεροκήρυξ Ι.Μητρ.Υδρας
Ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος
24η Ιουνίου 2017, εορτή Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου