Διαφωνία, για την διαφωνία, ίσως οδηγεί εις παραφωνίαν.
γιατί να θέλουμε να ακουσθεί η φωνή μας? τι έχει να πει? τι θελει να διατυπώσει? την εν κρανίω υπάρχουσα τρικυμία, την δυσκολία έκφρασεως μας, την αναγκη για ανοχή στην άποψη του άλλου, την ελευθερια εκφράσεως που δεν μπορει να ποινικοποιείται στους θεολογικούς κύκλους?
απλα πράγματα η αγια μας Εκκλησια ειναι ενα περβόλι ολάνθιστο και έχει πολλά ανθη αλλα με χρώματα έντονα αλλά με χρώματα πιο απαλά, αλλά ευωδέστατα αλλα με λιγότερη ευωδιά, άλλα με όψη υπέρλαμπρη, αλλα με όψη ταπεινή αλλά για να ειναι το περβόλι γεμάτο και ωραιο τα χρειάζεται όλα...όμορφο πράγμα να συνθέτουμε αποψεις εστω και διαφωνούντων αλλά όχι να αρχίζουμε τους σολικισμούς κατά των αδελφών μας, όχι διαφωνιά για την διαφωνιά και οχι διαφωνία με σκοπό την αυτοπροβολή αλλα με σκοπό της εκθέσεως της απόψεως μας!
ελευθερία, στο ποτάμι της ζωής και της θεολογικης εκφράσεως για να ξεχυθεί το καθαριο ύδωρ που θα μας ξεδιψάσει και να ακουστεί κελαριστός ο ωραίος ήχος του νερού που άλλοτε τρέχει και άλλοτε πηγαινει σιγότερα για να μην κουράζει μονότονα και παραφωνεί ενίοτε απαξιωτικά!
με αφορμή τις δύο επιστολές των επισκόπων μας,
+ιερομόναχος Ιερόθεος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου