Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Η΄ Ματθαίου! 22.07.2018
Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
Ο Κύριος μας πάντοτε ενδιαφερόταν για τον «συναμφότερον» των ανθρώπων και για την ψυχή τους και την θεραπεία της και για το σώμα και την προστασία και υγεία και ίαση Του! Ποτέ δεν έδινε περισσότερη σημασία στο ένα εις βάρος του άλλου, αδελφοί μου αγαπητοί, ήθελε την αρμονία που ο «παρασκευαστής» και δημιουργός του ανθρώπου επόθει για το πλάσμα Του. Ο Ιησούς δεν ήθελε σώμα υγιές με ψυχή χαίνουσα από τις πληγές ή φυσικά και δεν ποθούσε ψυχή να είναι υγιεστάτη σε σώμα που δεν μπορεί να ζήσει αυτή την αρτιότητα της υγείας!
O Xριστός μας ήταν ο θεραπευτής και ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας είναι ξεκάθαρο από τον ευαγγελικό λόγο αυτό και συνάγεται ακόμη και με επιδερμικό και απλό διάβασμα και όχι ενδελεχή μελέτη πάνω σε αυτό το θέμα. Αυτός είναι ο σήμερα απασχολούμενος με το θέμα το απλό και καθημερινό της τροφής των ακροατών των λόγων Του, τους εδίδαξε αλλά και ύστερα σκέφθηκε τους όχλους για το καθημερινό, το προσφάι τους. Ρώτησε τους μαθητές Του αν έχουν να δώσουν εκείνοι εκ των υπαρχόντων στα δισάκια τους, από το δικό τους φαγητό που είχαν στα ιδιωτικά τους πράγματα. Ήθελε ο Χριστός μας το προσωπικό να γίνει κοινωνικό, το απλό να γίνει κοινό, το καθημερινό να γίνει σημαντικό, το δικό μου να γίνει δικό σου και τελικά όλοι να χαρούν το μοίρασμα που θα κάνουν άπαντες. Ο ένας να σκεφτεί τους πολλούς και να νοιαστεί για αυτούς και να τους μάθει πως αν δεν μοιρασθούν το πιο απλό που είναι το φαί πως θα μοιρασθούν μετά ταύτα τις κοινές εμπειρίες τις θεοφώτιστες και τις πνευματοκίνητες;
Ήθελε να δει καρδιές πάλλουσες από νιάξιμο για τον συνάνθρωπο και όχι καρδιές που να κλείονται στην ασφάλεια της τήρησης ενός νόμου γεμάτου με διατάξεις και λεπτομέρειες που είναι ανώφελες αν δεν οδηγούν στο να γίνει ο άνθρωπος δοχείο κοινωνικό και ανοιχτό προς τους αδελφούς του. Δύσκολο φαντάζει στα μάτια μας αυτό που τους εφιστά την προσοχή ο Κύριος να το εκτελέσουν αλλά αυτό είναι πολύ σημαντικό για την γνησιότητα της αποστολικής διακονίας τους εν τη Εκκλησία. Αν δεν καταλάβαιναν αυτό το άνοιγμα δεν θα μπορούσαν να βγουν έξω από τα όρια του Ισραήλ και δεν θα μπορούσαν να κάνουν πράξη το άνοιγμα του Χριστού προς τα Έθνη που εμπνέεται από την χαρά της Αναστάσεως και από την δόξα της Αναλήψεως Του. δεν ανέλαβε και δεν εθέωσε έθνος ή έθνη συγκεκρυμμένα αλλά ανθρωπο και ανθρώπινο γένος ολόκληρο!
Δεν ηρθε για να βάλλει ειρήνη στη γη αλλά να αναστατώσει τις σχέσεις μας μέχρι να δοκιμασθούν στην γνησιότητα που χρειάζεται η σχέση μας με τον Θεό. Αν δεν νοιάζεσαι να δίνεις όλο σου το «είναι» στον Θεό τι να κανει μέρος του εαυτού σου; Σε θέλει όλον και ολόκληρον, σε θέλει να ξέρεις τι είναι του Θεού και τις είναι δικό σου και του Θεού μαζί την ίδια στιγμή.
Τους ετοιμάζει όχι απλά να δουν τον χορτασμό των ανθρώπων αλλά να είναι έτοιμοι με την χάρη του Αγίου Πνεύματος να χορτάσουν οι ίδιοι από εμπειρίες και να μεταφυτεύσουν και μεταλαμπαδεύσουν τις εμπειρίες τους ως ευκληματούσες αμπέλους αλλά και ως λαμπάδες που πυρακτώνονται από τα έργα της αρετής όμως όχι αρετής για την «αρετη» και την κοινωνική καταξίωση και το χειροκρότημα που εξαντλείται σε κοινωνικό ακτιβισμό και έργα αλτρουιστικά που αρέσουν και σε έναν που δεν ζει κατά Θεόν αλλά έργα, αρετές και κόπο πνευματικής πείρας που γεμίζει τον άνθρωπο με την βεβαιότητα ότι φτιάχθηκε για να χαρεί τον πλούτο της χρηστότητος! Ότι φτιάχθηκε για να ζει σε κοινωνία με την κοινωνία της Αγίας Τριάδος, με το αρχαιότερο κοινόβιο που είναι κοινός ο βίος, μία η ουσία της Θεότητος αλλά μεριστή σε τρεις αυθυπαρκτες και μη αλληλοσυγχαιόμενες και αλληλοεμπλεκόμενες προσωπικές υπάρξεις- τα τρία Πρόσωπα της αγιας Τριάδος!
Αυτής της χάριτος αιώνια μέτοχοι είναι οι άγιοι, σε αυτή την χάρη της εμπειρίας και της ευλογητής παρουσίας στη ζωή τους γίνονται οι Απόστολοι μάρτυρες, νοιώθουν συθέμελα να τους αγγίζει αυτή η χάρις του Πνεύματος εν ταις καρδίαις αυτών. Τρέχουν όχι απλά να χορτάσουν από ψωμί και το υλικό αλλά να χορτάσουν την πείνα και την δίψα για ουράνο και για μαρτυρία ουρανίας ζωής και αποκαλύψεως στο Πρόσωπο του Χριστού, του οποίου τον τίμιο αγώνα ακολουθούν οι Απόστολοι, τίμιος και επίπονος ο αγώνας αλλά δεν σταματά. Ο Κύριος τους εκάλεσε και καλεί και εμάς τους κήρυκας του ευαγγελίου και κληρικούς αλλά και κάθε χριστιανό να τρέχει να χορτάσει την πείνα του αδελφού του πρώτα και ύστερα να του πει πως ζει με την χάρη του Χριστού.
Αν δεν μπορεί αυτό να το πει σήμερα η Εκκλησία μας είναι άχρηστη η παρουσία της και όχι απλά άχρηστη αλλά και ά-Χριστός, μια πράξη που δεν έχει Χριστό και ας παίρνει όλα τα μπράβο των επιγείων απάντων και όλων των ηγητόρων της γης. Αυτή η Εκκλησία δεν είναι του Χριστού είναι κάπου άλλου και επιδιώκει άλλους στόχους και όχι αυτό που ήθελε πηγαία ο Χριστός μας να ζει η κοινωνία της αγάπης ως μια μόνιμη αγάπηση της Εκκλησίας Του για όποιον πονά και θλίβεται. Να πεδίο δόξης λαμπρόν, αδελφοί μου να τρέξουμε να αγαπήσουμε τον Χριστό στο πρόσωπο του αδελφού μας, αδελφοί μου, ας κάνουμε προσπάθεια όσο δύσκολο και να φαντάζει να χορτάσουμε όλους με το δικό μας ψωμί και το δικό μας κρασί που ξε-πεινά(sic) –χορταίνει σωστότερα- αλλά και ξε-διψά όποιον είναι έτοιμος να αφήσει την καρδιά Του να την σκιάσει η χάρη του Χριστού. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου