Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί Κυριακής Αγίων Προπατόρων! ...: Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας «ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· ὁ Χρ...
«ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.» (Κολ. γ, 3-4)
Πλησιάζουν οι άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, αγαπητοί μου αδελφοί, και εμείς οι χριστιανοί εντίνουμε τον αγώνα μας τον πνευματικό και θέλουμε να δοξάσουμε τον Θεό με την παρουσία μας στις λατρευτικές εκκλησιαστικες συνάξεις μας γιατί Χριστούγεννα δεν είναι φώτα και λαμπιόνια, ρεβεγιόν και κρεατοφαγία αλλά είναι πρωτιστα και μέγιστα εκκλησιασμός και θεία ευχαριστία.
Αλλιώς κάνουμε Χριστούγεννα με εξόριστο τον βασικό πρωταγωνιστή, κάνουμε θέατρο χωρίς πρώτο ρόλο και κινηματογράφο χωρίς φίρμα άρα είναι σίγουρο ότι και η παράσταση η θεατρική θα ματαιωθεί και το έργο το κινηματογραφικό δεν θα πετύχει αφού ελλείπει ο βασικός και κύριος μέτοχος αμφοτέρων των έργων. Πως θα μπορούσαμε να εορτάσουμε χωρίς τον Χριστό; Και γιατί τελικά μας φαντάζει αδύνατο να τον έχουμε εντός της καρδιάς μας και να τον κοινωνήσουμε ως σώμα και αίμα, του Θείου Βρέφους που γεννιέται στην φάτνη; Σε ποια φάτνη; Για την ακρίβεια στην φάτνη της αλογίας της καρδιάς μας.
Οι στίχοι αυτοί οι δύο στους οποίους αναφερόμαστε είναι ο ένας από το αποστολικό ανάγνωσμα και ο άλλος ο αμέσως προηγούμενος του είναι για να κατανοήσουμε τι θέλει να πεί ο μέγας των αποστόλων σύσκηνος, θείος Παύλος. Το βάπτισμα σας είναι ο θάνατος σας, για να γίνεται ένα με τον Χριστό και η ζωή σας κρύβεται στο πρόσωπο του Χριστού και ο Χριστός κρύβεται στο πρόσωπο του Θεού Πατρός. Αλλά όταν ο Χριστός φανερωθεί στην απόλυτη του δόξα κατά την Δευτέρα Παρουσία Του τότε και σεις θα συν-δοξασθείτε στην δόξα της Βασιλείας Του.
Βάπτισμα είναι η μετοχή σας στο θάνατο και την ανάσταση του Χριστού μας. Ναι αυτό είναι το άγιο βάπτισμα και αυτή η προετοιμασία πριν τη μεγάλη εορτή καθότι στην αρχαία Εκκλησία τα Θεοφάνεια-Επιφάνεια εβαπτίζοντο άρα ετοιμάζονταν πριν εορτάσουν Χριστούγεννα και Θεοφάνεια να ζήσουν το γεγονός της βαπτίσεως τους. Η δε αρχαία Εκκλησία μας, τα Χριστούγεννα και την επιφάνεια στην Βάπτιση του Ιησού Χριστού από τον Ιωάννη τα εόρταζε και τα ζούσε συνολικά και επί τω αυτώ. Σε ένα γεγονός λειτουργικό την θεοφάνεια, γιατί και στην Σάρκωση σαρκώνεται ο Ιησούς μας και είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός μας τον οποίον γνωρίζουμε αλλά η βούληση είναι του Πατρός και η επενέργεια είναι του Θείου Πνεύματος συνεργούσης της αγίας Παρθένου Μαρίας. Άρα τα δώρα του θείου βαπτίσματος, οι χριστιανοί τα κατανοούμε ως δώρα του Ιδίου, του Χριστού. Εκείνος δώρισε τον εαυτό του στην ανθρωπότητα για να πεθάνει για χάρη της και ο άνθρωπος δώρισε την ύπαρξη του στο Θεό δια του αγίου Βαπτίσματος. Αμφότεροι υποχώρησαν ο Ιησούς εκκένωσε το θεϊκό του μεγαλείο και την θεια του δόξα και έγινε ένας από εμάς με τρόπο υποδοχής από τους ανθρώπους ευτελέστατον αλλά και ο άνθρωπος ανύψωσε τον εαυτόν του, τόσο υψηλά όσο του έδωσε να δοξασθεί ο Υιός του Θεού.
Οι άνθρωποι είναι εικόνες Χριστού από καταβολής κόσμου και αυτές οι εικόνες όσο και να αμαυρωθούν είναι και παραμένουν ιερές και τρισευλογημένες. Αυτές τις εικόνες ήρθε ο Χριστός να ζωηρεύσει, να τους φτιάξει τα χρώματα και να τις καινουργώσει, να τις κάνει όπως εκείνος ως κατασκευαστής ήθελε. Το αν θα δεχθούμε εμείς να συντηρηθούν από τον κατασκευαστή, οι ιερές εικόνες εξαρτάται από εμάς τους ίδιους, εκείνος μπορεί να τις κάνει όλες καινούργιες και να τις δοξάσει στην αιωνιότητα.
Αλλά αυτή η επέμβαση θέλει την δική μου ελεύθερη καρδιά να την ανοίξω και να αφήσω τον κατασκευαστή των ιερών εικόνων, των ιδίων μας των υπάρξεων να τις κάνει ο Κύριος καινές και ολοφώτεινες. Εμείς μόνοι μας, θα δεχθούμε να γίνουμε φωτεινοί και καινούργιοι ή θα μείνουμε σκοτεινοί και απαρχαιωμένοι.
Πολύ απλό το σκεπτικό και πολύ εύκολη η μετοχή σε αυτό το έργο. Η σάρκωση του Θείου Λόγου, δεν έγινε μιά φορά και εγκαταλείφθηκε ο άνθρωπος εκεί να προσπαθεί μοναχός του, αλλά ο Κύριος μας επιτρέπει σε κάθε θεία Λειτουργία να ξανα-σαρκωθεί για όλους εμάς ο Θείος Λόγος και να μας προσφερθεί στα ευχαριστιακά είδη, του άρτου και του οίνου και να μας πει: «εγώ έγινα για σας άρτος ως σώμα μου και σας μέθυσα με το κρασί του αίματος μου, ελάτε να με γευθείτε ελάτε να με κάνετε δικό σας».
Η δόξα της Δευτέρας Παρουσίας προγεύεται από τους ανθρώπους σε αυτή την επίγεια πραγματικότητα γιατί η θεία Λειτουργία είναι η μέλλουσα δόξα των αγίων του Θεού. Εμείς δε μετέχοντας στο δείπνο του Θεού, σε αυτό το τραπέζι της Βασιλείας Του, είμεθα έτοιμοι να τα δώσουμε όλα για να είμαστε αυτοί που τελικά θα ζήσουμε Χριστού-γεννα, Θεο-φάνεια, Ανά-σταση και Ανά-ληψη. Μπορεί να εορτάζουμε αυτές τις εορτές ξεχώριστα αλλά δεν είναι ξέχωρες μεταξύ τους, είναι μία εορτή ουσιαστική. Είναι το μυστήριο της Ογδόης ημέρας που βιώνουμε, το σχέδιο του Θεού να μας ξαναβάλει στον Παράδεισο όχι στατικά και αρχαιο-πληκτικά αλλά ουσιαστικά και νεω-ποιητικά! Δόξα τω Θεώ, που εμείς ως χριστιανοί, προσπαθούμε να ζήσουμε όσα πιστεύουμε.
Ευχαριστούντες τον Σαρκωθέντα Λόγο, Σωτήρα Χριστό που μας χάρισε τον Παύλο στην αγία του Εκκλησία, για να μπορούμε να ζούμε το μεγαλείο της πίστεως μας και να κατανοούμε έστω και λίγο τον πλούτο της δικής του χρηστότητος, που δεν είναι απλα χρηστότης αλλά είναι η δική μας θεο-ποιητική εν-Χρίστωση. Ας ζήσουμε έστω και λίγο τούτη τη χρονιά Χριστούγεννα στην καρδιά μας που την προσφέρουμε ως φάτνη στον Χριστό μας όχι από δική του ανάγκη αλλά από δική μας προσφορά και θέληση. Αμήν.
Καλά Χριστούγεννα, αδελφοί μου Χριστιανοί και αγαπητοί.
Κυριακάτικοι Στοχασμοί Κυριακής Αγίων Προπατόρων! 16.12.2018 Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη
Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
«ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.» (Κολ. γ, 3-4) Πλησιάζουν οι άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, αγαπητοί μου αδελφοί, και εμείς οι χριστιανοί εντίνουμε τον αγώνα μας τον πνευματικό και θέλουμε να δοξάσουμε τον Θεό με την παρουσία μας στις λατρευτικές εκκλησιαστικες συνάξεις μας γιατί Χριστούγεννα δεν είναι φώτα και λαμπιόνια, ρεβεγιόν και κρεατοφαγία αλλά είναι πρωτιστα και μέγιστα εκκλησιασμός και θεία ευχαριστία.
Αλλιώς κάνουμε Χριστούγεννα με εξόριστο τον βασικό πρωταγωνιστή, κάνουμε θέατρο χωρίς πρώτο ρόλο και κινηματογράφο χωρίς φίρμα άρα είναι σίγουρο ότι και η παράσταση η θεατρική θα ματαιωθεί και το έργο το κινηματογραφικό δεν θα πετύχει αφού ελλείπει ο βασικός και κύριος μέτοχος αμφοτέρων των έργων. Πως θα μπορούσαμε να εορτάσουμε χωρίς τον Χριστό; Και γιατί τελικά μας φαντάζει αδύνατο να τον έχουμε εντός της καρδιάς μας και να τον κοινωνήσουμε ως σώμα και αίμα, του Θείου Βρέφους που γεννιέται στην φάτνη; Σε ποια φάτνη; Για την ακρίβεια στην φάτνη της αλογίας της καρδιάς μας.
Οι στίχοι αυτοί οι δύο στους οποίους αναφερόμαστε είναι ο ένας από το αποστολικό ανάγνωσμα και ο άλλος ο αμέσως προηγούμενος του είναι για να κατανοήσουμε τι θέλει να πεί ο μέγας των αποστόλων σύσκηνος, θείος Παύλος. Το βάπτισμα σας είναι ο θάνατος σας, για να γίνεται ένα με τον Χριστό και η ζωή σας κρύβεται στο πρόσωπο του Χριστού και ο Χριστός κρύβεται στο πρόσωπο του Θεού Πατρός. Αλλά όταν ο Χριστός φανερωθεί στην απόλυτη του δόξα κατά την Δευτέρα Παρουσία Του τότε και σεις θα συν-δοξασθείτε στην δόξα της Βασιλείας Του.
Βάπτισμα είναι η μετοχή σας στο θάνατο και την ανάσταση του Χριστού μας. Ναι αυτό είναι το άγιο βάπτισμα και αυτή η προετοιμασία πριν τη μεγάλη εορτή καθότι στην αρχαία Εκκλησία τα Θεοφάνεια-Επιφάνεια εβαπτίζοντο άρα ετοιμάζονταν πριν εορτάσουν Χριστούγεννα και Θεοφάνεια να ζήσουν το γεγονός της βαπτίσεως τους. Η δε αρχαία Εκκλησία μας, τα Χριστούγεννα και την επιφάνεια στην Βάπτιση του Ιησού Χριστού από τον Ιωάννη τα εόρταζε και τα ζούσε συνολικά και επί τω αυτώ. Σε ένα γεγονός λειτουργικό την θεοφάνεια, γιατί και στην Σάρκωση σαρκώνεται ο Ιησούς μας και είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός μας τον οποίον γνωρίζουμε αλλά η βούληση είναι του Πατρός και η επενέργεια είναι του Θείου Πνεύματος συνεργούσης της αγίας Παρθένου Μαρίας. Άρα τα δώρα του θείου βαπτίσματος, οι χριστιανοί τα κατανοούμε ως δώρα του Ιδίου, του Χριστού. Εκείνος δώρισε τον εαυτό του στην ανθρωπότητα για να πεθάνει για χάρη της και ο άνθρωπος δώρισε την ύπαρξη του στο Θεό δια του αγίου Βαπτίσματος. Αμφότεροι υποχώρησαν ο Ιησούς εκκένωσε το θεϊκό του μεγαλείο και την θεια του δόξα και έγινε ένας από εμάς με τρόπο υποδοχής από τους ανθρώπους ευτελέστατον αλλά και ο άνθρωπος ανύψωσε τον εαυτόν του, τόσο υψηλά όσο του έδωσε να δοξασθεί ο Υιός του Θεού.
Οι άνθρωποι είναι εικόνες Χριστού από καταβολής κόσμου και αυτές οι εικόνες όσο και να αμαυρωθούν είναι και παραμένουν ιερές και τρισευλογημένες. Αυτές τις εικόνες ήρθε ο Χριστός να ζωηρεύσει, να τους φτιάξει τα χρώματα και να τις καινουργώσει, να τις κάνει όπως εκείνος ως κατασκευαστής ήθελε. Το αν θα δεχθούμε εμείς να συντηρηθούν από τον κατασκευαστή, οι ιερές εικόνες εξαρτάται από εμάς τους ίδιους, εκείνος μπορεί να τις κάνει όλες καινούργιες και να τις δοξάσει στην αιωνιότητα.
Αλλά αυτή η επέμβαση θέλει την δική μου ελεύθερη καρδιά να την ανοίξω και να αφήσω τον κατασκευαστή των ιερών εικόνων, των ιδίων μας των υπάρξεων να τις κάνει ο Κύριος καινές και ολοφώτεινες. Εμείς μόνοι μας, θα δεχθούμε να γίνουμε φωτεινοί και καινούργιοι ή θα μείνουμε σκοτεινοί και απαρχαιωμένοι.
Πολύ απλό το σκεπτικό και πολύ εύκολη η μετοχή σε αυτό το έργο. Η σάρκωση του Θείου Λόγου, δεν έγινε μιά φορά και εγκαταλείφθηκε ο άνθρωπος εκεί να προσπαθεί μοναχός του, αλλά ο Κύριος μας επιτρέπει σε κάθε θεία Λειτουργία να ξανα-σαρκωθεί για όλους εμάς ο Θείος Λόγος και να μας προσφερθεί στα ευχαριστιακά είδη, του άρτου και του οίνου και να μας πει: «εγώ έγινα για σας άρτος ως σώμα μου και σας μέθυσα με το κρασί του αίματος μου, ελάτε να με γευθείτε ελάτε να με κάνετε δικό σας».
Η δόξα της Δευτέρας Παρουσίας προγεύεται από τους ανθρώπους σε αυτή την επίγεια πραγματικότητα γιατί η θεία Λειτουργία είναι η μέλλουσα δόξα των αγίων του Θεού. Εμείς δε μετέχοντας στο δείπνο του Θεού, σε αυτό το τραπέζι της Βασιλείας Του, είμεθα έτοιμοι να τα δώσουμε όλα για να είμαστε αυτοί που τελικά θα ζήσουμε Χριστού-γεννα, Θεο-φάνεια, Ανά-σταση και Ανά-ληψη. Μπορεί να εορτάζουμε αυτές τις εορτές ξεχώριστα αλλά δεν είναι ξέχωρες μεταξύ τους, είναι μία εορτή ουσιαστική. Είναι το μυστήριο της Ογδόης ημέρας που βιώνουμε, το σχέδιο του Θεού να μας ξαναβάλει στον Παράδεισο όχι στατικά και αρχαιο-πληκτικά αλλά ουσιαστικά και νεω-ποιητικά! Δόξα τω Θεώ, που εμείς ως χριστιανοί, προσπαθούμε να ζήσουμε όσα πιστεύουμε.
Ευχαριστούντες τον Σαρκωθέντα Λόγο, Σωτήρα Χριστό που μας χάρισε τον Παύλο στην αγία του Εκκλησία, για να μπορούμε να ζούμε το μεγαλείο της πίστεως μας και να κατανοούμε έστω και λίγο τον πλούτο της δικής του χρηστότητος, που δεν είναι απλα χρηστότης αλλά είναι η δική μας θεο-ποιητική εν-Χρίστωση. Ας ζήσουμε έστω και λίγο τούτη τη χρονιά Χριστούγεννα στην καρδιά μας που την προσφέρουμε ως φάτνη στον Χριστό μας όχι από δική του ανάγκη αλλά από δική μας προσφορά και θέληση. Αμήν.
Καλά Χριστούγεννα, αδελφοί μου Χριστιανοί και αγαπητοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου