Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν! 30.12.2018. Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη
Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
«Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον
αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.»
(Γαλ. α, 11-12)
Η τελευταία Κυριακή αυτού του έτους, αγαπητοί μου αδελφοί, σφραγίζεται εκκλησιαστικά και λατρευτικά με την Δεσποτική Μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Η Σάρκωση του Θείου Λόγου είναι αυτή που μας φέρνει ένα καινό στην ιστορία, την λύτρωση του ανθρώπου από τον Θεάνθρωπο με την ελεύθερη και ταπεινή σάρκωση του Θεού σε ανθρώπινο πρόσωπο. Αυτό τον απλό και ταπεινό τρόπο θέλησε ο Υιός του Θεού να γίνει υιός ανθρώπου. Έτσι, πλέον στην ιστορία εισέρχεται ο Θεός και σώζει τον άνθρωπο. Θεραπεύει την αρρώστια του μεγάλου τραύματος που είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Όχι, όμως με εντολές και λόγο αλλά με κόπο και προσπάθεια, γινόμενος ένας από εμάς τους ανθρώπους. Όμοιος σε όλα με εμάς χωρίς αμαρτία.
Σε όλες τις πίστεις των ανθρώπων και σε όλες τις μορφές θρησκευτικότητος συναντούμε το πανανθρώπινο αίσθημα για να κατανοήσουμε το επέκεινα και να καταλάβουμε τι είναι ο Θεός. Ενώ στην χριστιανική πίστη έχουμε την αντίθετη κίνηση, δεν κινείται ο άνθρωπος να ανακαλύψει το Θεό. Αλλά κινείται ο Θεός για να αποκαλυφθεί στον άνθρωπο. Και τελικά αυτό είναι η πίστη μας, η αποκάλυψη του ίδιου του Θεού σε εμάς, αποκάλυψη του θεανθρώπου Χριστού μας σε όλους μας. Αυτό το άνοιγμα το κάνει ο Θεός μας, θέλει και γίνεται άνθρωπος για να κάνει όχι χάρη και αβάντα στον άνθρωπο αλλά να θεραπεύσει την διαταραγμένη σχέση του με τον Θεό.
Ο Χριστός μας είναι το περιεχόμενο του ιερού ευαγγελίου, που κηρύττει η Εκκλησία μας. Ο Χριστός μας είναι το ευαγγέλιο και το ιερό ευαγγέλιο είναι ο θεάνθρωπος Χριστός μας. Αυτό το ευαγγέλιο έχει περιεχόμενο την αγάπη του για τον άνθρωπο. Δεν είναι νομικό κείμενο, αλλά είναι μιά υπόμνηση αγάπης και σωτηρίας και ένα συμβόλαιο θεραπείας που δείχνει στον άνθρωπο το ανίστακτο ενδιαφέρον του Θεού Πατέρα που στέλνει τον πάντοτε εργαζόμενο την σωτηρία μας Υιό του, με την επέλευση του Αγίου Πνεύματος στη χοϊκή ύπαρξη της Θεομήτορος.
Ο Θεός, ο άνθρωπος και ο κόσμος συμβάλλονται και αντισυμβάλλονται να εύρουν τόπον ο ένας στονάλλο, και ο κόσμος να ξανακοσμηθεί με το στόλισμα του Ίδιου του Θεανθρώπου Χριστού μας.
Η σωτηρία δεν είναι εξώκοσμη ή εξωκοσμική αλλά ενδόκοσμη και ενδοκοσμική, όλα γίνονται εν χρόνω και τόπω, σε χωροχρονική διάσταση για να επανέλθει ο άνθρωπος στην αγκαλιά του Σωτήρα του, που δεν είναι κάποιος δυνατός και εξωτερικός βοηθός αλλά ένα αδύναμο Βρέφος και εσωτερικό ιστορικό πρόσωπο.
Δόξα τω σαρκωθέντι Λόγω! Αυτός, ο Λόγος, διαλέγεται με τα ανθρώπινα και αισθητά πράγματα. Πονά και θλίβεται πλησίον των αδελφών του και ζει σε δύσκολες συνθήκες, μεγαλώνει με δυσκολίες και αφήνεται να δοκιμάσει όλες τις αθλιότητες των ανθρώπων. Σταύλος, Φάτνη, Προσφυγιά, και τόσα άλλα που ξέρουμε όλοι από τα μικράτα μας και μπορεί να μην τα έχουμε συνειδητοποιήσει. Κι όμως όλα αυτά συνθέτουν την υποδοχή του ανθρώπου στον ίδιο τον Θεό του και όμως ο Χριστός δεν απαιτεί, ούτε επαιτεί αλλά έρχεται να εργασθεί όπως πάντα ο Πατέρας του εργάζεται. Η εργασία του είναι η διακονία στον άνθρωπο, είναι το αγκάλιασμα αυτού που όλα τα βλέπει μαύρα, είναι το αφόπλισμα του ηρωδιανού καταστροφικού πνεύματος που δεν υφίσταται ως εκδίκηση από τον Θεό του Ουρανού και της Γης.
Η χαρά της σωτηρίας δεν έχει ανθρώπινη επίνευση, δεν υπάρχει ως ανθρώπινη επινόηση κατά τον απόστολο Παύλο αλλά ούτε επίσης διδαχή ανθρώπινη και γήινη αλλά είναι κάτι τις διαφορετικό. Είναι άλλο το νόημα του ευαγγελίου διότι είναι του Χριστού η αποκάλυψη.
Αυτή την αποκάλυψη την έχουμε δεχθεί; Ζει μέσα μας ο Χριστός με βεβαιότητα ως βρέφος, ως νεαρός και ως ο Ιησούς της δημοσίας του δράσεως έως της σταυρώσεως Του; Φωνάζει η χοϊκή μας ύπαρξη ότι ζει μέσα μας ο Χριστός και άρα η ζωή μας είναι Ζωή Του και η αναπνοή μας είναι Αναπνοή Του και η σκέψη μας είναι Σκέψη Του, Νους Χριστού, που τόσο τον έχουμε ανάγκη σήμερα;
Τι μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ή απλά εξαντλούμεθα σε χρόνια πολλά και δώρα που δείχνουν απλά την κενότητα του βιώματος μας ενώ είναι άγιο να φαίνεται η καινότητα της πίστεως μας και η καινούργια βεβαιότητα στην ελπίδα μας που είναι ο Χριστός μας!
Ο Ιησούς μας, αγαπητοί μου Χριστιανοί, που ακόμη και η χριστιανική μας ιδιότητα μας τον θυμίζει, είναι ο Θεάνθρωπος που έγινε για εμάς το χάδι στο μικρό παιδί και τον ενήλικα γιατί όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα μικρό παιδί. Ο Ιησούς μας έγινε η κουβέρτα που σκεπάζει την γύμνια μας την πνευματική. Ο Ιησούς μας έγινε το ζεστό προσφάι του πεινασμένου και το δροσερό νερό του διψασμένου για δικαιοσύνη σύγχρονου ανθρώπου που ψάχνει παντού εκτός από την φάτνη της δικής του καρδιάς μέσα στην οποία και μπορεί να συναντήσει τον αποκεκαλυμμένο Θεό μας.
Ευχόμαστε να συναντήσουμε εκεί στον τόπο της καρδιάς μας τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας.Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου