Δοξάζουμε το όνομα του Τρισαγίου Θεού,αδελφοί μου, και ευχαριστούμε ταυτόχρονα την Παναγία Μητέρα Του. Έχουμε ενθρονίσει στο κέντρο του Ναού την Παναγία την Γλυκοφιλούσα. Βλέπουμε αυτή την θαυμάσια εικόνα, την όντως ε ρ ω τ ι κ ή!
Όχι, σεξιστική, όχι αμαρτωλή, ε ρ ω τ ι κ ή. Δηλαδή να ξεπηδά ο έρωτας, η χαρά που έχει η μάνα για το παιδί της και η αγάπη, που υπάρχει ως έρωτας, ως σεβασμός που έχει το παιδί για την μάνα του.
Ο έρωτας δεν είναι αμαρτωλός εμείς τον καταντήσαμε έτσι και κάναμε την έννοια πεζή και φθάσαμε να την λέμε με αυτά τα τρία γράμματα(εννοώ σέξ) που στα λατινικά σημαίνουν φύλο, τα κάναμε δηλαδή σέξ-sex. Δεν είναι αυτό.
Ο έρωτας είναι το δόσιμο και στη σχέση του Ιησού Χριστού προς την Μητέρα του υπάρχει αυτό το δόσιμο. Αμφίδρομα και δίνει ο Ιησούς Χριστός τα πάντα στη Μητέρα Του μέχρι και την τελευταία στιγμή της επιγείου παρουσίας Του. Θυμηθείτε και δείτε ακριβώς πίσω μου (στο ιερό βήμα του Ναού εχει εσταυρωμένο με λυπηρα, την Θεοτόκο και τον Ιωάννη τον Θεολόγο) ποιόν έχει στο αριστερό του χέρι ο Κύριος μας; Τον Ιωάννη τον νεώτερο μαθητή Του, δεκαοκτάχρονο, νέο παιδί για την εποχή εκείνη αρκετά μεγάλο ήταν ενήλικος στα δεκαοκτώ σχεδόν απο τα δεκαέξι άρα δούλευε, αυτοεξυπηρετήτο, τον εαυτό του αφέντευε. Είχε δε μαζί με τον αδελφό του τον Ιάκωβο, τα παιδιά δηλαδή του Ζεβεδαίου, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης είχαν μία επιχείρηση απο την οποία και τους κάλεσε στο αποστολικό αξίωμα.
Σε αυτόν τον πιό νέον, την εμπιστεύεται. γιατί στον πιο νέον, για το αυτονόητο, διότι ο νεώτερος θα φύγει αργότερα απο αυτήν την ζήση... sec 2.12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου