Η Εκκλησία μας δόθηκε για την σωτηρία των ψυχών μας και για τίποτε άλλο! Δεν μπορούμε να το κάνουν ένα εργαλείο ή σε αρένα για το παιχνίδι των παθών μας και για την επίλυση των προσωπικών τους λογαριασμούς μας. Αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος(Taushev) + 1976
πολύ σοφός ο λόγος του Αρχιερέως, δεν είναι η εκκλησία καρπός προσωπικών επιδιώξεων και αρένα εκδηλώσεως προσωπικών παθων αλλά τόπος σωτηρίας, της εν Χριστώ σωτηρίας!
μακάρι να μπορούσαμε να εμβαθύναμε σε αυτη την προσέγγιση του Εκκλησιαστικού σώματος και τότε θα υπήρχε μέσα μας ενεργημένος, εν χρόνω και τόπω, ο προσωπικός μας αγιασμός.
τότε δεν θα βλέπαμε το καθίδρυμα (της Εκκλησίας) ως ίδρυμα κοινωνικών πραγμάτων και δηλώσεων και το χάρισμα (της Εκκλησίας πάλι) ως κοινωνική καταξίωση αλλά θα βιώναμε την χάρη του Θεού ενεργούσα εν ημίν.
πολύ σημαντικό να αρχίσουμε να ζούμε εκκλησιαστικά και εδώ το εκκλησιαστικά σημαίνει κοινοτικά -κοινότητα λατρευτική- και όχι απλά κοινωνικά -σε κοινωνία επιδερμική με τους γύρω μας- άρα μπορούμε να ζούμε ως ενοριακές κοινότητες την ευαγγελική μας κλήση ως τρόπο ζωής καθημερινά. αυτός ο τρόπος διακονίας μας λείπει και αυτό μας λυπεί ιδιαιτέρως ...δεν ειναι τα τριμερα, εννιάμερα και σαραντα οι υποχρεωσεις μας αλλά είναι να βρεθούμε στην θεία Λειτουργία προσευχητικά και λατρευτικά συναντώμενοι ενώπιον του Χριστου μας στον θρόνο της μεγαλώσύνης Του!
μακάρι δε το αίμα του αγίου μάρτυρος του μεγάλου Δημητρίου να μας θυμίζει ότι είναι συνέχεια του "μαρτυρίου" του Χριστού, συνέχεια της πατρικής του Θεού κλήσεως για διακονία προσωπική προς τους άλλους και όχι διακονία των άλλων προς το πρόσωπο μας!
ούτως ώστε η αρένα του σταδίου να είναι απλά μια προ-υμνασία του δικού μας γυμνάσματος που θέλει να αποδώσει πολλούς καρπούς και να καρπίσει το δένδρο του Χριστού τα προϊόντα των αρετών μας.
modern father
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου