Αποστολικός Λόγος

Αποστολικός Λόγος

Της Κυριακής μετά την Ύψωσιν του Σταυρού του Χριστού μας (Γαλ. β’, 16-21)\

21 Σεπτεμβρίου 2014

 

  Η δικαίωση είναι, αδελφοί μου, είναι αυτή καθἐαυτήν η σωτηρία μας πραγματοποιούμενη. Η Σωτηρία μας είναι η σταυρική θυσία του Χριστού επί του Σταυρού Του. Ο Σταυρός του Χριστού είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Δικαιώνεται ο άνθρωπος με τα έργα και από τα έργα του νόμου, ή δικαιώνεται από την πίστη του χωρίς έργα? Η συνέργεια της πίστεως με έργα αγαθἀ και τα αγαθά έργα με μιά πίστη αληθινή και ευαγγελική είναι ο σωστικός συνδυασμός ενός νοήματος ζωής πολύ ανώτερου και ομορφότερου από την φλάτ σύγχρονη θρησκευτικότητα.

  Ο τύπος του θρησκευομένου ανθρώπου δεν είναι ο τύπος του δικαιωμένου εν Χριστώ ανθρώπου, ο δήθεν δικαιωμένος άνθρωπος εξ έργων νόμου δεν έχει ήδη  αυτοδικαιωθεί, αλλά δικαιώνεται από τον Χριστό. Σώζεται από τον Σωτήρα Χριστό μας ο τραυματισμένος απὀ την αμαρτία άνθρωπος. Όταν κατανοήσει την αμαρτία του που είναι ενώπιον του «δια παντός». Όταν τα μάτια της ψυχής καθαρίζονται από το δάκρυον το παρακλητικόν και ηγιασμένον της μετανοίας. Όταν αλλάζει η ζωή και ό άνθρωπος ζει για τον Θεό και στη Χάρη του Σταυρού του Χριστού. Τότε ενεργείται εντός μας και με τρόπο αγνωστο στο κοσμικό πνεύμα το «μυστήριο της ευσεβείας», η εν Χριστώ σωτηρία!

  Ο Σταυρός εχει προοπτική την Ανάστασιν και η Ανάστασις του Χριστού μας περνάει πάντα από τον φρικτότατο Γολγοθά. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι χωρίς κόπο και θυσία, χωρίς σταυρό, δηλαδή  χωρίς το σταυρικό πνεύμα και φρόνημα ενεργούμενο, μπορεί να εγερθεί και να θεραπευθεί από πάθη χαλεπά και ανίατα. Επίσης δε να ισχυρισθεί ότι υπάρχει βολική πνευματική ζωή, ά(νευ)-σταυρού ή ασταύρωτος πνευματικός βίος, δεν θα μπορεί ούτε καν να το σκεφθεί, διότι δεν υπάρχει άγιος της Εκκλησίας μας ή μητέρα αγία Αυτής που να μην υπέφερε κάτι τις ως μαρτύριο είτε σώματος είτε συνειδήσεως που είναι εξίσου επίπονον και πληγηρόν.

  Τι σημαίνει αυτό στην πράξη? Ο λόγος του Σταυρού θα δοθεί σε έναν μικρό υιό του Εσταυρωμένου Λυτρωτού μας, τον όσιο Πορφύριο τον νέο ασκητή και ιερομόναχο της Αθήνας, τον όντως αγιορείτη, τον αφιερωμένο στον Σταυρικό τρόπο του ζείν και ιερατεύειν.

  Η ιερωσύνη του Χριστού εύρισκε την γνησιότητα του Σταυρωμένου Χριστού στο πρόσωπο του Πορφυρίου: λένε πολλοί άνθρωποι και ειδικά στην Σερβία την μετά τον πόλεμο της εισβολής του 1992 «Εγώ θα μείνω εδραίος στην π ί σ τ η, κι ας μου κόψουν το κεφάλι» ο όσιος Πορφύριος το σχολίασε ως εξής: “Καλό είναι και αυτό, αλλά έτσι δεν γίνεται το έργο του Χριστού [...]. σε συμβουλεύω πάτερ (απευθύνεται σε έναν επιφανή κληρικό Σέρβο, παιδί του οσίου Ιουστίνου του νέου ομολογητού, του Πόποβιτς) να πορεύεσαι κάπως διαφορετικά. Για να γίνεται το έργο του Χριστού, για ωφελούνται και να σώζονται ακόμη και οι άθεοι, οι κομμουνισταί και άλλοι, να μην τους αντιπαρατίθεσαι` να μην τα βάζεις μαζί τους και να μην τους προκαλής...Ακόμη και αν κάποιος μπροστά σου π τ ύ σ η την εικόνα του Χριστού, εσύ να σ ι ω π ή σ η ς. Μην υπερασπίζεσαι τον Χριστό. Δεν έχει ανάγκη ο Χριστός να τον υπερασπισθής εσύ. Τι λες εσύ γι’αυτά; Θέλει ο Χριστός να σωθούν και οι άθεοι και οι κομμουνισταί ή όχι;”» (θ.Ν. Παπαθανασίου, οσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, ένας ησυχαστής του Αγ.Ορους στην καρδιά της πόλης, Εν πλω, σ. 20) δεν ψάχνει λέει ο άγιος μας Πορφύριος, ο νέος και τελευταίος προς το παρόν, αγιοκαταταγείς μόλις την 27^η Νοεμβρίου του παρελθόντος έτους, δικηγόρους και υπερασπιστές αλλά ανθρώπους να ζουν με πίστη κατά το θέλημα του, να μην βασίζονται στα εγωτικά τους έργα και να ψάχνουν να δίδουν μαρτυρία πίστεως ήσυχα και αθόρυβα ή όταν χρειάζεται μετά παρρησίας ακατακρίτως.

  Η ερώτηση του αγίου είναι αφοπλιστικά, προφανώς απαντημένη, ποιός μπορεί να πει ότι ο Χριστός του Κυρίου έχασε την ευλογία του Θεού άνωθεν πλούσια και μοιρασμένη προς όλους και προς πάντα ευπροσήγορο με την χάρη του Θεού, και θέλει απλά να σώσει μιά συγκεκρυμμένη μερίδα χριστιανών;

  Όποιος ανοίξει διαλογο με τον Χριστό σώζεται, αδελφοί μου χριστιανοί, θυμηθείτε την Σαμαρείτιδα και την αμαρτωλό που του Χριστού μας εξέμαξε τα πόδια με της κεφαλής τοις βοστρύχοις! Και είπε ο Κύριος, ότι αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου αι πολλές γιατί ηγάπησας πολύ, αν δεν αγαπήσεις δεν σταυρώνεσαι, αν δεν σταυρώσεις εαυτόν δεν σώζεσαι και αν δεν σωθείς είσαι αυτοδικαιωμένος και ενώπιον του Θεού του Ουρανού και της γης ήδη ευτελισμένος.  Ας ευχηθούμε να σταυρώσουμε τον αμαρτωλό εαυτό μας πλησίον του Χριστού του Εσταυρωμένου και να γευθούμε την χαρά των τέκνων των αληθινών του Θεού μας.

ΓΕΝΟΙΤΟ.

Ιερόθεος