Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή μετά την Χριστού Γ...
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή μετά την Χριστού Γ...: Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι ο...
«Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ
ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον
αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.»
(Γαλ. α, 11-12)
Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν! 30.12.2018. Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη
Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
«Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον
αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.»
(Γαλ. α, 11-12)
Η τελευταία Κυριακή αυτού του έτους, αγαπητοί μου αδελφοί, σφραγίζεται εκκλησιαστικά και λατρευτικά με την Δεσποτική Μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Η Σάρκωση του Θείου Λόγου είναι αυτή που μας φέρνει ένα καινό στην ιστορία, την λύτρωση του ανθρώπου από τον Θεάνθρωπο με την ελεύθερη και ταπεινή σάρκωση του Θεού σε ανθρώπινο πρόσωπο. Αυτό τον απλό και ταπεινό τρόπο θέλησε ο Υιός του Θεού να γίνει υιός ανθρώπου. Έτσι, πλέον στην ιστορία εισέρχεται ο Θεός και σώζει τον άνθρωπο. Θεραπεύει την αρρώστια του μεγάλου τραύματος που είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Όχι, όμως με εντολές και λόγο αλλά με κόπο και προσπάθεια, γινόμενος ένας από εμάς τους ανθρώπους. Όμοιος σε όλα με εμάς χωρίς αμαρτία.
Σε όλες τις πίστεις των ανθρώπων και σε όλες τις μορφές θρησκευτικότητος συναντούμε το πανανθρώπινο αίσθημα για να κατανοήσουμε το επέκεινα και να καταλάβουμε τι είναι ο Θεός. Ενώ στην χριστιανική πίστη έχουμε την αντίθετη κίνηση, δεν κινείται ο άνθρωπος να ανακαλύψει το Θεό. Αλλά κινείται ο Θεός για να αποκαλυφθεί στον άνθρωπο. Και τελικά αυτό είναι η πίστη μας, η αποκάλυψη του ίδιου του Θεού σε εμάς, αποκάλυψη του θεανθρώπου Χριστού μας σε όλους μας. Αυτό το άνοιγμα το κάνει ο Θεός μας, θέλει και γίνεται άνθρωπος για να κάνει όχι χάρη και αβάντα στον άνθρωπο αλλά να θεραπεύσει την διαταραγμένη σχέση του με τον Θεό.
Ο Χριστός μας είναι το περιεχόμενο του ιερού ευαγγελίου, που κηρύττει η Εκκλησία μας. Ο Χριστός μας είναι το ευαγγέλιο και το ιερό ευαγγέλιο είναι ο θεάνθρωπος Χριστός μας. Αυτό το ευαγγέλιο έχει περιεχόμενο την αγάπη του για τον άνθρωπο. Δεν είναι νομικό κείμενο, αλλά είναι μιά υπόμνηση αγάπης και σωτηρίας και ένα συμβόλαιο θεραπείας που δείχνει στον άνθρωπο το ανίστακτο ενδιαφέρον του Θεού Πατέρα που στέλνει τον πάντοτε εργαζόμενο την σωτηρία μας Υιό του, με την επέλευση του Αγίου Πνεύματος στη χοϊκή ύπαρξη της Θεομήτορος.
Ο Θεός, ο άνθρωπος και ο κόσμος συμβάλλονται και αντισυμβάλλονται να εύρουν τόπον ο ένας στονάλλο, και ο κόσμος να ξανακοσμηθεί με το στόλισμα του Ίδιου του Θεανθρώπου Χριστού μας.
Η σωτηρία δεν είναι εξώκοσμη ή εξωκοσμική αλλά ενδόκοσμη και ενδοκοσμική, όλα γίνονται εν χρόνω και τόπω, σε χωροχρονική διάσταση για να επανέλθει ο άνθρωπος στην αγκαλιά του Σωτήρα του, που δεν είναι κάποιος δυνατός και εξωτερικός βοηθός αλλά ένα αδύναμο Βρέφος και εσωτερικό ιστορικό πρόσωπο.
Δόξα τω σαρκωθέντι Λόγω! Αυτός, ο Λόγος, διαλέγεται με τα ανθρώπινα και αισθητά πράγματα. Πονά και θλίβεται πλησίον των αδελφών του και ζει σε δύσκολες συνθήκες, μεγαλώνει με δυσκολίες και αφήνεται να δοκιμάσει όλες τις αθλιότητες των ανθρώπων. Σταύλος, Φάτνη, Προσφυγιά, και τόσα άλλα που ξέρουμε όλοι από τα μικράτα μας και μπορεί να μην τα έχουμε συνειδητοποιήσει. Κι όμως όλα αυτά συνθέτουν την υποδοχή του ανθρώπου στον ίδιο τον Θεό του και όμως ο Χριστός δεν απαιτεί, ούτε επαιτεί αλλά έρχεται να εργασθεί όπως πάντα ο Πατέρας του εργάζεται. Η εργασία του είναι η διακονία στον άνθρωπο, είναι το αγκάλιασμα αυτού που όλα τα βλέπει μαύρα, είναι το αφόπλισμα του ηρωδιανού καταστροφικού πνεύματος που δεν υφίσταται ως εκδίκηση από τον Θεό του Ουρανού και της Γης.
Η χαρά της σωτηρίας δεν έχει ανθρώπινη επίνευση, δεν υπάρχει ως ανθρώπινη επινόηση κατά τον απόστολο Παύλο αλλά ούτε επίσης διδαχή ανθρώπινη και γήινη αλλά είναι κάτι τις διαφορετικό. Είναι άλλο το νόημα του ευαγγελίου διότι είναι του Χριστού η αποκάλυψη.
Αυτή την αποκάλυψη την έχουμε δεχθεί; Ζει μέσα μας ο Χριστός με βεβαιότητα ως βρέφος, ως νεαρός και ως ο Ιησούς της δημοσίας του δράσεως έως της σταυρώσεως Του; Φωνάζει η χοϊκή μας ύπαρξη ότι ζει μέσα μας ο Χριστός και άρα η ζωή μας είναι Ζωή Του και η αναπνοή μας είναι Αναπνοή Του και η σκέψη μας είναι Σκέψη Του, Νους Χριστού, που τόσο τον έχουμε ανάγκη σήμερα;
Τι μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ή απλά εξαντλούμεθα σε χρόνια πολλά και δώρα που δείχνουν απλά την κενότητα του βιώματος μας ενώ είναι άγιο να φαίνεται η καινότητα της πίστεως μας και η καινούργια βεβαιότητα στην ελπίδα μας που είναι ο Χριστός μας!
Ο Ιησούς μας, αγαπητοί μου Χριστιανοί, που ακόμη και η χριστιανική μας ιδιότητα μας τον θυμίζει, είναι ο Θεάνθρωπος που έγινε για εμάς το χάδι στο μικρό παιδί και τον ενήλικα γιατί όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα μικρό παιδί. Ο Ιησούς μας έγινε η κουβέρτα που σκεπάζει την γύμνια μας την πνευματική. Ο Ιησούς μας έγινε το ζεστό προσφάι του πεινασμένου και το δροσερό νερό του διψασμένου για δικαιοσύνη σύγχρονου ανθρώπου που ψάχνει παντού εκτός από την φάτνη της δικής του καρδιάς μέσα στην οποία και μπορεί να συναντήσει τον αποκεκαλυμμένο Θεό μας.
Ευχόμαστε να συναντήσουμε εκεί στον τόπο της καρδιάς μας τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας.Αμήν.
Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018
Πρόγραμμα ιεροκηρυκτικής μας Διακονίας μηνός Ιανουαρίου 2019
Πρόγραμμα ιεροκηρυκτικής μας Διακονίας μηνός Iανουαρίου 2019:
Πρωτοχρονιλα εις ι.Μονήν Παντανάσσης Κρανιδίου.
Σαββάτο 5η Ιανουαρίου 2019, Προεόρτια Θεοφανείων, όρθρος και θεια Λειτουργία μετα μεγάλου Αγιασμού εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Λουκαϊτίου στις 7.30 π.μ..
Κυριακή 6η Ιανουαρίου ε.ε., ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, ορθός και θεία Λειτουργία μετά Θείου κηρύγματος εις Ι. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Φούρνων στις 7.00 π.μ..
Εσπέρας και περι ώραν 5ην απογευματινήν Μέγας Πνηγυρικός Εσπερινός εις ι.Μητροπολιτικόν Ναόν Τιμίου Προδρόμου Κρανιδίου χοροστατούσης της Αυτού Σεβασμιότητος του Μητροπολίτου ημών και Ποιμενάρχου πατρός Εφραίμ και εν συνεχεια κοπή ΑγιοΒασιλόπιτας των Αρχιερατικών Επιτροπειών Κρανιδίου και Ερμιόνης εις τον εν λόγω ιερόν Ναόν.
Εσπέρας και περι ώραν 5ην απογευματινήν Μέγας Πνηγυρικός Εσπερινός εις ι.Μητροπολιτικόν Ναόν Τιμίου Προδρόμου Κρανιδίου χοροστατούσης της Αυτού Σεβασμιότητος του Μητροπολίτου ημών και Ποιμενάρχου πατρός Εφραίμ και εν συνεχεια κοπή ΑγιοΒασιλόπιτας των Αρχιερατικών Επιτροπειών Κρανιδίου και Ερμιόνης εις τον εν λόγω ιερόν Ναόν.
Δευτέρα 7η Ιανουαρίου ε.ε. στις 7 π.μ. όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Μητρ. Ν.Τιμίου Προδρόμου Κρανιδίου ιερουργούντος του Μητροπολίτου μας πατρός Εφραίμ.
Το εσπέρας θα τελεσθεί Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του εαυγγελιστου Ματθαίου (κεφ. 26 και εξής).
Το εσπέρας θα τελεσθεί Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του εαυγγελιστου Ματθαίου (κεφ. 26 και εξής).
Τετάρτη 9η Ιανουαρίου ε.ε. Εσπερινός μετά της καθιερωμένης Μελέτης Αγίας Γραφής εις Ι.Ν.Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου εις τας 16.30.
Πέμπτη 10η Ιανουαρίου ε.ε., στις 5 μ.μ. μικρό Απόδειπνον και εν συνεχεία συμμελέτη αγίας Γραφής εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Σαββάτο 12η Ιανουαρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Μονήν Παντανάσσης Κρανιδίου και συνέχεια κηρυγμάτων επι των λόγων των ασκητικών Αββά Ισαάκ του Σύρου.
Κυριακή 13η Ιανουαρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν. Αγίου Νικολάου Διδύμων.
Δευτέρα 14η Ιανουαρίου ε.ε., στις 4.30 μ.μ. Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του ευαγγελιστού Ματθαίου (κεφ. 26 και εξής).
Πέμπτη 17η Ιανουαρίου ε.ε., και το εσπέρας εις τας 5 μ.μ. μικρό απόδειπνον και εν συνεχεια μελέτη αγίας Γραφής εν τω ιερώ Ναώ Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Παρασκευή 18η Ιανουαρίου ε.ε., Αγίου Αθανασίου, Πατρ. Αλεξανδρείας, στις 7 π.μ. όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Φούρνων.
Κυριακή 20η Ιανουαρίου ε.ε., στις 7.30 π.μ. όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Λουκαϊτίου.
Δευτέρα 21η Ιανουαρίου ε.ε., 4.30 μ.μ. Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του ευαγγελιστού Ματθαίου (κεφ. 26 και εξής).
Τετάρτη 23η Ιανουαρίου ε.ε., εις τας 4.30 μ.μ. εσπερινός και εν συνεχεία συμμελέτη αγίας Γραφής εκ του κατα Ματθαίον ευαγγελίου εν τω ιερώ Ναώ Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου.
Πέμπτη 24η Ιανουαρίου ε.ε., εις τας 5 μ.μ. μικρό απόδειπνον και εν συνεχεια μελέτη αγίας Γραφής εν τω ιερώ Ναώ Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Σαββάτο 26η Ιανουαρίου ε.ε., στις 7 π.μ. όρθρος και θεία Λειτουργία εις ιεράν Μονήν Παντανάσσης Κρανιδίου.
Κυριακή 27η Ιανουαρίου ε.ε.,όρθρος και θεία Λιετουργία εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Φούρνων στις 7 π.μ..
Δευτέρα 28η Ιανουαρίου ε.ε. Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του εαυγγελιστου Ματθαίου (κεφ. 26 και εξής).
Τετάρτη 30η Ιανουαρίου ε.ε.όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
το εσπέρας η ακολουθία του εσπερινού μετά της καθιερωμένης Μελέτης Αγίας Γραφής εις Ι.Ν.Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου εις τας 16.30.
το εσπέρας η ακολουθία του εσπερινού μετά της καθιερωμένης Μελέτης Αγίας Γραφής εις Ι.Ν.Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου εις τας 16.30.
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί Κυριακής Αγίων Προπατόρων! ...
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί Κυριακής Αγίων Προπατόρων! ...: Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας «ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· ὁ Χρ...
«ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.» (Κολ. γ, 3-4)
Πλησιάζουν οι άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, αγαπητοί μου αδελφοί, και εμείς οι χριστιανοί εντίνουμε τον αγώνα μας τον πνευματικό και θέλουμε να δοξάσουμε τον Θεό με την παρουσία μας στις λατρευτικές εκκλησιαστικες συνάξεις μας γιατί Χριστούγεννα δεν είναι φώτα και λαμπιόνια, ρεβεγιόν και κρεατοφαγία αλλά είναι πρωτιστα και μέγιστα εκκλησιασμός και θεία ευχαριστία.
Αλλιώς κάνουμε Χριστούγεννα με εξόριστο τον βασικό πρωταγωνιστή, κάνουμε θέατρο χωρίς πρώτο ρόλο και κινηματογράφο χωρίς φίρμα άρα είναι σίγουρο ότι και η παράσταση η θεατρική θα ματαιωθεί και το έργο το κινηματογραφικό δεν θα πετύχει αφού ελλείπει ο βασικός και κύριος μέτοχος αμφοτέρων των έργων. Πως θα μπορούσαμε να εορτάσουμε χωρίς τον Χριστό; Και γιατί τελικά μας φαντάζει αδύνατο να τον έχουμε εντός της καρδιάς μας και να τον κοινωνήσουμε ως σώμα και αίμα, του Θείου Βρέφους που γεννιέται στην φάτνη; Σε ποια φάτνη; Για την ακρίβεια στην φάτνη της αλογίας της καρδιάς μας.
Οι στίχοι αυτοί οι δύο στους οποίους αναφερόμαστε είναι ο ένας από το αποστολικό ανάγνωσμα και ο άλλος ο αμέσως προηγούμενος του είναι για να κατανοήσουμε τι θέλει να πεί ο μέγας των αποστόλων σύσκηνος, θείος Παύλος. Το βάπτισμα σας είναι ο θάνατος σας, για να γίνεται ένα με τον Χριστό και η ζωή σας κρύβεται στο πρόσωπο του Χριστού και ο Χριστός κρύβεται στο πρόσωπο του Θεού Πατρός. Αλλά όταν ο Χριστός φανερωθεί στην απόλυτη του δόξα κατά την Δευτέρα Παρουσία Του τότε και σεις θα συν-δοξασθείτε στην δόξα της Βασιλείας Του.
Βάπτισμα είναι η μετοχή σας στο θάνατο και την ανάσταση του Χριστού μας. Ναι αυτό είναι το άγιο βάπτισμα και αυτή η προετοιμασία πριν τη μεγάλη εορτή καθότι στην αρχαία Εκκλησία τα Θεοφάνεια-Επιφάνεια εβαπτίζοντο άρα ετοιμάζονταν πριν εορτάσουν Χριστούγεννα και Θεοφάνεια να ζήσουν το γεγονός της βαπτίσεως τους. Η δε αρχαία Εκκλησία μας, τα Χριστούγεννα και την επιφάνεια στην Βάπτιση του Ιησού Χριστού από τον Ιωάννη τα εόρταζε και τα ζούσε συνολικά και επί τω αυτώ. Σε ένα γεγονός λειτουργικό την θεοφάνεια, γιατί και στην Σάρκωση σαρκώνεται ο Ιησούς μας και είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός μας τον οποίον γνωρίζουμε αλλά η βούληση είναι του Πατρός και η επενέργεια είναι του Θείου Πνεύματος συνεργούσης της αγίας Παρθένου Μαρίας. Άρα τα δώρα του θείου βαπτίσματος, οι χριστιανοί τα κατανοούμε ως δώρα του Ιδίου, του Χριστού. Εκείνος δώρισε τον εαυτό του στην ανθρωπότητα για να πεθάνει για χάρη της και ο άνθρωπος δώρισε την ύπαρξη του στο Θεό δια του αγίου Βαπτίσματος. Αμφότεροι υποχώρησαν ο Ιησούς εκκένωσε το θεϊκό του μεγαλείο και την θεια του δόξα και έγινε ένας από εμάς με τρόπο υποδοχής από τους ανθρώπους ευτελέστατον αλλά και ο άνθρωπος ανύψωσε τον εαυτόν του, τόσο υψηλά όσο του έδωσε να δοξασθεί ο Υιός του Θεού.
Οι άνθρωποι είναι εικόνες Χριστού από καταβολής κόσμου και αυτές οι εικόνες όσο και να αμαυρωθούν είναι και παραμένουν ιερές και τρισευλογημένες. Αυτές τις εικόνες ήρθε ο Χριστός να ζωηρεύσει, να τους φτιάξει τα χρώματα και να τις καινουργώσει, να τις κάνει όπως εκείνος ως κατασκευαστής ήθελε. Το αν θα δεχθούμε εμείς να συντηρηθούν από τον κατασκευαστή, οι ιερές εικόνες εξαρτάται από εμάς τους ίδιους, εκείνος μπορεί να τις κάνει όλες καινούργιες και να τις δοξάσει στην αιωνιότητα.
Αλλά αυτή η επέμβαση θέλει την δική μου ελεύθερη καρδιά να την ανοίξω και να αφήσω τον κατασκευαστή των ιερών εικόνων, των ιδίων μας των υπάρξεων να τις κάνει ο Κύριος καινές και ολοφώτεινες. Εμείς μόνοι μας, θα δεχθούμε να γίνουμε φωτεινοί και καινούργιοι ή θα μείνουμε σκοτεινοί και απαρχαιωμένοι.
Πολύ απλό το σκεπτικό και πολύ εύκολη η μετοχή σε αυτό το έργο. Η σάρκωση του Θείου Λόγου, δεν έγινε μιά φορά και εγκαταλείφθηκε ο άνθρωπος εκεί να προσπαθεί μοναχός του, αλλά ο Κύριος μας επιτρέπει σε κάθε θεία Λειτουργία να ξανα-σαρκωθεί για όλους εμάς ο Θείος Λόγος και να μας προσφερθεί στα ευχαριστιακά είδη, του άρτου και του οίνου και να μας πει: «εγώ έγινα για σας άρτος ως σώμα μου και σας μέθυσα με το κρασί του αίματος μου, ελάτε να με γευθείτε ελάτε να με κάνετε δικό σας».
Η δόξα της Δευτέρας Παρουσίας προγεύεται από τους ανθρώπους σε αυτή την επίγεια πραγματικότητα γιατί η θεία Λειτουργία είναι η μέλλουσα δόξα των αγίων του Θεού. Εμείς δε μετέχοντας στο δείπνο του Θεού, σε αυτό το τραπέζι της Βασιλείας Του, είμεθα έτοιμοι να τα δώσουμε όλα για να είμαστε αυτοί που τελικά θα ζήσουμε Χριστού-γεννα, Θεο-φάνεια, Ανά-σταση και Ανά-ληψη. Μπορεί να εορτάζουμε αυτές τις εορτές ξεχώριστα αλλά δεν είναι ξέχωρες μεταξύ τους, είναι μία εορτή ουσιαστική. Είναι το μυστήριο της Ογδόης ημέρας που βιώνουμε, το σχέδιο του Θεού να μας ξαναβάλει στον Παράδεισο όχι στατικά και αρχαιο-πληκτικά αλλά ουσιαστικά και νεω-ποιητικά! Δόξα τω Θεώ, που εμείς ως χριστιανοί, προσπαθούμε να ζήσουμε όσα πιστεύουμε.
Ευχαριστούντες τον Σαρκωθέντα Λόγο, Σωτήρα Χριστό που μας χάρισε τον Παύλο στην αγία του Εκκλησία, για να μπορούμε να ζούμε το μεγαλείο της πίστεως μας και να κατανοούμε έστω και λίγο τον πλούτο της δικής του χρηστότητος, που δεν είναι απλα χρηστότης αλλά είναι η δική μας θεο-ποιητική εν-Χρίστωση. Ας ζήσουμε έστω και λίγο τούτη τη χρονιά Χριστούγεννα στην καρδιά μας που την προσφέρουμε ως φάτνη στον Χριστό μας όχι από δική του ανάγκη αλλά από δική μας προσφορά και θέληση. Αμήν.
Καλά Χριστούγεννα, αδελφοί μου Χριστιανοί και αγαπητοί.
Κυριακάτικοι Στοχασμοί Κυριακής Αγίων Προπατόρων! 16.12.2018 Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη
Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
«ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.» (Κολ. γ, 3-4) Πλησιάζουν οι άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, αγαπητοί μου αδελφοί, και εμείς οι χριστιανοί εντίνουμε τον αγώνα μας τον πνευματικό και θέλουμε να δοξάσουμε τον Θεό με την παρουσία μας στις λατρευτικές εκκλησιαστικες συνάξεις μας γιατί Χριστούγεννα δεν είναι φώτα και λαμπιόνια, ρεβεγιόν και κρεατοφαγία αλλά είναι πρωτιστα και μέγιστα εκκλησιασμός και θεία ευχαριστία.
Αλλιώς κάνουμε Χριστούγεννα με εξόριστο τον βασικό πρωταγωνιστή, κάνουμε θέατρο χωρίς πρώτο ρόλο και κινηματογράφο χωρίς φίρμα άρα είναι σίγουρο ότι και η παράσταση η θεατρική θα ματαιωθεί και το έργο το κινηματογραφικό δεν θα πετύχει αφού ελλείπει ο βασικός και κύριος μέτοχος αμφοτέρων των έργων. Πως θα μπορούσαμε να εορτάσουμε χωρίς τον Χριστό; Και γιατί τελικά μας φαντάζει αδύνατο να τον έχουμε εντός της καρδιάς μας και να τον κοινωνήσουμε ως σώμα και αίμα, του Θείου Βρέφους που γεννιέται στην φάτνη; Σε ποια φάτνη; Για την ακρίβεια στην φάτνη της αλογίας της καρδιάς μας.
Οι στίχοι αυτοί οι δύο στους οποίους αναφερόμαστε είναι ο ένας από το αποστολικό ανάγνωσμα και ο άλλος ο αμέσως προηγούμενος του είναι για να κατανοήσουμε τι θέλει να πεί ο μέγας των αποστόλων σύσκηνος, θείος Παύλος. Το βάπτισμα σας είναι ο θάνατος σας, για να γίνεται ένα με τον Χριστό και η ζωή σας κρύβεται στο πρόσωπο του Χριστού και ο Χριστός κρύβεται στο πρόσωπο του Θεού Πατρός. Αλλά όταν ο Χριστός φανερωθεί στην απόλυτη του δόξα κατά την Δευτέρα Παρουσία Του τότε και σεις θα συν-δοξασθείτε στην δόξα της Βασιλείας Του.
Βάπτισμα είναι η μετοχή σας στο θάνατο και την ανάσταση του Χριστού μας. Ναι αυτό είναι το άγιο βάπτισμα και αυτή η προετοιμασία πριν τη μεγάλη εορτή καθότι στην αρχαία Εκκλησία τα Θεοφάνεια-Επιφάνεια εβαπτίζοντο άρα ετοιμάζονταν πριν εορτάσουν Χριστούγεννα και Θεοφάνεια να ζήσουν το γεγονός της βαπτίσεως τους. Η δε αρχαία Εκκλησία μας, τα Χριστούγεννα και την επιφάνεια στην Βάπτιση του Ιησού Χριστού από τον Ιωάννη τα εόρταζε και τα ζούσε συνολικά και επί τω αυτώ. Σε ένα γεγονός λειτουργικό την θεοφάνεια, γιατί και στην Σάρκωση σαρκώνεται ο Ιησούς μας και είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός μας τον οποίον γνωρίζουμε αλλά η βούληση είναι του Πατρός και η επενέργεια είναι του Θείου Πνεύματος συνεργούσης της αγίας Παρθένου Μαρίας. Άρα τα δώρα του θείου βαπτίσματος, οι χριστιανοί τα κατανοούμε ως δώρα του Ιδίου, του Χριστού. Εκείνος δώρισε τον εαυτό του στην ανθρωπότητα για να πεθάνει για χάρη της και ο άνθρωπος δώρισε την ύπαρξη του στο Θεό δια του αγίου Βαπτίσματος. Αμφότεροι υποχώρησαν ο Ιησούς εκκένωσε το θεϊκό του μεγαλείο και την θεια του δόξα και έγινε ένας από εμάς με τρόπο υποδοχής από τους ανθρώπους ευτελέστατον αλλά και ο άνθρωπος ανύψωσε τον εαυτόν του, τόσο υψηλά όσο του έδωσε να δοξασθεί ο Υιός του Θεού.
Οι άνθρωποι είναι εικόνες Χριστού από καταβολής κόσμου και αυτές οι εικόνες όσο και να αμαυρωθούν είναι και παραμένουν ιερές και τρισευλογημένες. Αυτές τις εικόνες ήρθε ο Χριστός να ζωηρεύσει, να τους φτιάξει τα χρώματα και να τις καινουργώσει, να τις κάνει όπως εκείνος ως κατασκευαστής ήθελε. Το αν θα δεχθούμε εμείς να συντηρηθούν από τον κατασκευαστή, οι ιερές εικόνες εξαρτάται από εμάς τους ίδιους, εκείνος μπορεί να τις κάνει όλες καινούργιες και να τις δοξάσει στην αιωνιότητα.
Αλλά αυτή η επέμβαση θέλει την δική μου ελεύθερη καρδιά να την ανοίξω και να αφήσω τον κατασκευαστή των ιερών εικόνων, των ιδίων μας των υπάρξεων να τις κάνει ο Κύριος καινές και ολοφώτεινες. Εμείς μόνοι μας, θα δεχθούμε να γίνουμε φωτεινοί και καινούργιοι ή θα μείνουμε σκοτεινοί και απαρχαιωμένοι.
Πολύ απλό το σκεπτικό και πολύ εύκολη η μετοχή σε αυτό το έργο. Η σάρκωση του Θείου Λόγου, δεν έγινε μιά φορά και εγκαταλείφθηκε ο άνθρωπος εκεί να προσπαθεί μοναχός του, αλλά ο Κύριος μας επιτρέπει σε κάθε θεία Λειτουργία να ξανα-σαρκωθεί για όλους εμάς ο Θείος Λόγος και να μας προσφερθεί στα ευχαριστιακά είδη, του άρτου και του οίνου και να μας πει: «εγώ έγινα για σας άρτος ως σώμα μου και σας μέθυσα με το κρασί του αίματος μου, ελάτε να με γευθείτε ελάτε να με κάνετε δικό σας».
Η δόξα της Δευτέρας Παρουσίας προγεύεται από τους ανθρώπους σε αυτή την επίγεια πραγματικότητα γιατί η θεία Λειτουργία είναι η μέλλουσα δόξα των αγίων του Θεού. Εμείς δε μετέχοντας στο δείπνο του Θεού, σε αυτό το τραπέζι της Βασιλείας Του, είμεθα έτοιμοι να τα δώσουμε όλα για να είμαστε αυτοί που τελικά θα ζήσουμε Χριστού-γεννα, Θεο-φάνεια, Ανά-σταση και Ανά-ληψη. Μπορεί να εορτάζουμε αυτές τις εορτές ξεχώριστα αλλά δεν είναι ξέχωρες μεταξύ τους, είναι μία εορτή ουσιαστική. Είναι το μυστήριο της Ογδόης ημέρας που βιώνουμε, το σχέδιο του Θεού να μας ξαναβάλει στον Παράδεισο όχι στατικά και αρχαιο-πληκτικά αλλά ουσιαστικά και νεω-ποιητικά! Δόξα τω Θεώ, που εμείς ως χριστιανοί, προσπαθούμε να ζήσουμε όσα πιστεύουμε.
Ευχαριστούντες τον Σαρκωθέντα Λόγο, Σωτήρα Χριστό που μας χάρισε τον Παύλο στην αγία του Εκκλησία, για να μπορούμε να ζούμε το μεγαλείο της πίστεως μας και να κατανοούμε έστω και λίγο τον πλούτο της δικής του χρηστότητος, που δεν είναι απλα χρηστότης αλλά είναι η δική μας θεο-ποιητική εν-Χρίστωση. Ας ζήσουμε έστω και λίγο τούτη τη χρονιά Χριστούγεννα στην καρδιά μας που την προσφέρουμε ως φάτνη στον Χριστό μας όχι από δική του ανάγκη αλλά από δική μας προσφορά και θέληση. Αμήν.
Καλά Χριστούγεννα, αδελφοί μου Χριστιανοί και αγαπητοί.
Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018
Ερμηνεία του κατά Ματθαίον ευαγγελίου 2018 νο 9 παραβολή ταλαντων
Έχουμε μείνει στον 14ο στίχο του 25ου κεφαλαίου, ο προηγούμενος στίχος, που είναι ο τελευταίος στίχος της προηγούμενης μελέτης αγίας Γραφής, της προηγούμενης συνάντησης μας λέει το εξής: "να είμαστε σε εγρήγορση πνευματική, γιατί μόνο τότε θα καταλάβουμε την στιγμή εκείνη που ο Υιός του ανθρώπου θα αποκαλυφθεί σε όλους εμάς".
Τώρα συνεχίζουμε παρακάτω:" Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ," (Ματθ. κε, 14) Αναφέρεται στην παραβολή των ταλάντων, λέει όπως ένας άνθρωπος που φεύγει, καλεί τους δικούς του δούλους και τους παραδίδει τα υπάρχοντα αυτού. Έτσι γίνεται εδώ και ο οικοδεσπότης, αφήνει τα υπάρχοντα τους στους δούλους τους. Έτσι , γινόταν τότε, έτσι κάνει και ο Θεός παραδίδει σε εμάς, μας αφήνει την υπευθυνότητα όλων των περί ημάς πραγνάτων, όσων δηλαδή βρίσκονται γύρω απο εμάς.
"καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν," (Ματθ. κε, 15) Σε άλλον έδωσε πέντε τάλαντα, πέντε χαρίσματα, πέντε ευλογίες, σε άλλον έδωσε δύο, σε άλλον έδωσε ένα. "ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως." (Ματθ. κε, 15) Έδωσε στον καθένα κατά την δύναμη και κατά την θέληση της δικής του καρδιάς. Όπως μπορούσε να κρατήσει αυτές τις αρετές, έτσι τις έδωσε στον καθένα...sec 1.52
Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ι΄ Λουκά! 09.12.20...
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ι΄ Λουκά! 09.12.20...: Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας Σήμερα ακούσαμε, αγαπητοί μου αδελφοί χριστιανοί, ένα αποστολικό ανάγνω...
Σήμερα ακούσαμε, αγαπητοί μου αδελφοί χριστιανοί, ένα αποστολικό ανάγνωσμα αφιερωμένο στην εορτή της Συλλήψεως της Θεοτόκου υπό της Αγίας Άννης και του δικαίου Ιωακείμ.
Μας μιλεί για τις δύο διαθήκες, την Παλαιά και την Καινή. Την σχέση με την οποία αναπτύσσονται και πορεύονται οι χριστιανοί ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους με αυτή την διδασκαλία που διδάσκει και τους κάνει να έχουν εφόδια ζωής αιωνίου ενώπιον των άλλων ανθρώπων.
"γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας."(Γαλ. δ, 22-23)
Είναι καταγεγραμμένο μας λέει στην προς Γαλάτας επιστολή του ο απόστολος των Εθνών Παύλος ότι ο Αβραάμ είχε δύο υιούς τον έναν υιό της Άγαρ ο οποίος γεννήθηκε σε πνευματική δουλεία και έναν υιό από την νόμιμη γυναίκα του την Σάρρα, ο οποίος γεννά στην ελευθερία και γεννιέται κατόπιν υποσχέσεως του Θεού.
Αυτά είναι λέει ο απόστολος “αλληγορούμενα”, ο δούλος γιός του Αβράαμ ο τεχθείς από την Άγαρ είναι εκείνος που συμβολίζει την Παλαιά Διαθήκη που ναι μεν είναι ο νόμος, αλλά δεν κατάφερε να ελευθερώσει από την δουλειά του εχθρού διαβόλου το ανθρώπινο γένος των βροτών. Ενώ ο υιός της ελευθέρας που γεννάται στην ελευθερία συμβολίζει την Καινή Διαθήκη που μας αφήνει ελεύθερος να είμαστε τέκνα του Θεού δια της υποσχέσεως της σωτηρίας μας εν τω προσώπω Ιησού Χριστού.
Αυτή η πνευματική ελευθερία συναντάται μόνο δια του Ιησού Χριστού στα αληθινά τέκνα του Θεού. Αληθινά τέκνα του Θεού δεν μας κάνει η κληρονομιά μας περιουσίας πατρικής αλλά μας κάνει η ελευθερία των τέκνων του Θεού δια του Αγίου Βαπτίσματος.
Όλοι είμεθα τέκνα του Θεού αλλά δεν είμαστε ταυτόχρονα όλοι τέκνα του Χριστού και της ζωής και του κηρύγματος Του, αν δεν γίνουμε τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας Του. είναι εύκολο συνάμα και δύσκολο να απελευθερωθούμε από την κατάρα του νόμου και να ενδυθούμε τα όπλα του φωτός που μας χορηγεί ο Χριστός μας. Θέλει να χρησιμοποιήσουμε την διαθήκη του σαν συμβόλαιο ζωής αιωνίου και να μην εγκλωβιστούμε μόνον σε όσα ξηρά και στυφά μπορούμε να τηρήσουμε γνωρίζοντας το γράμμα της Καινής διαθήκης. Δεν φθάνει να γνωρίζουμε αλλά είναι σημαντικό το να ζούμε όπως υποσχεθήκαμε στο βάπτισμα μας. Να πεθάνουμε συν Χριστώ ίνα και συζήσωμεν Αυτώ. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι ό νόμος και η πιστή τήρηση του το πολύ πολύ να μας έκανε έναν καλό και νομοταγή πολίτη αλλά δεν θα μας έσωζε εν τω προσώπων Ιησού Χριστού.
Αν δεν αφήσουμε την υπόσχεση του Θεού προς τον άνθρωπο να γίνει το δικό μας κοινωνικό και προσωπικό συμβόλαιο στη σχέση μας με τον Θεό. Τότε απλά θα είμαστε τυπικοί και τυπολάτρες νεο-φαρισαίοι που δεν θα έχουμε ερείσματα στον Χριστό και την χάρη του αλλά στον Νόμο και τα παρελκόμενα του.
Τελικώς ο νόμος δεν μας δικαιώνει αλλά η πιστή μας σώζει και μας δικαιώνει ενώπιον του Θεού. Ας αφήσουμε την καρδιά μας όπως η Σάρρα παρόλη την ηλικία της εμπιστεύθηκε τις πνευματικές τις δυνάμεις που έκαναν την βιολογική της ύπαρξη με την χάρη του Θεού να καρπίσει. Ενώ η Άγαρ αν και μπόρεσε να καρπογονήσει δεν μπόρεσε να γεμίσει με ελπίδα και επαγγελία στην καθημερινότητα της. Η μία έμεινα να θυμίζει τα παλαιά και κεκανονισμένα και η δεύτερη μας θυμίζει τα αεί ζώντα και πάντα καινούργια που εισηγείται ο Χριστός δια της σαρκώσεως του και της σωτηρίας όλων μας. Ο νέος Ισαάκ είναι ο Ιησούς Χριστός και ο Ιησούς παρατυπώνεται στο παιδί του Θεού που έλαβε ο Αβραάμ δια της Σάρρας εξ επαγγελίας.
Εμείς ανήκουμε στους υιούς της Βασιλείας του Θεού, είμαστε τέκνα του Χριστού και συνοδίτες και συνοδοιπόροι στα τόσα βάσανα μαζί Του.
Δεν τελειώνει για εμάς η επαγγελία αφού ολοκληρώνεται στα έσχατα, άρα ακόμη όλη σαν κοινότητα εκκλησιαστική πορευόμαστε αινούντες και ευλογούντες τον Θεόν, για τα σωτηρία του Νέου Ισραήλ, στον οποίο ανήκει κάθε γένος και κάθε ανθρωπινο όν. κανεις δεν περισσεύει και κανείς δεν υστερεί για την Εκκλησία μας αρκεί να αγαπά και να εμπιστεύεται τον σιτοδότης της καλής θημωνίας που είναι ο Άρτος ο εκ του Ουρανού καταβάς, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας.
Ας είμεθα εκείνοι, οι οποίοι θα αγκαλιάσουμε τον Χριστό με την αγάπη της Σάρρας που είδε τον καρπό των προσευχών της και να μην εμπιστευόμαστε μόνο της χοϊκές δυνατότητες της Άγαρ γιατί απλά οδηγούν στην δουλεία. Η Καινή Διαθήκη δεν αντιστρατεύεται την Παλαιά αλά την ερμηνεύει Χριστολογικά και μας εισάγει και εμάς να γίνουμε παιδιά του Χριστού σε κάθε θλίψη, ανάγκη και στενοχωρία, τότε η ύπαρξη μας θα είναι χαρούμενη με χαρά Χριστού και γεμάτη λύπη επειδή πολλοί δεν νοιώθουν αυτή την ευλογία του βαπτίσματος μας εν Εκκλησία. Η χαρμολύπη, αδελφοί μου μας χαρακτηρίζει όλους τους ανθρώπους και δη τους αληθινά πιστούς χαρά για τον Χριστό και λύπη για τις αμαρτίες μας που μας κρατούν δεμένους με τον κόσμο τούτο. Μακάρι να ελευθερωθούμε ουσιαστικά στο όνομα του Χριστού μας, Αμήν!
Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Ι΄ Λουκά! 09.12.2018. Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη
Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
Μας μιλεί για τις δύο διαθήκες, την Παλαιά και την Καινή. Την σχέση με την οποία αναπτύσσονται και πορεύονται οι χριστιανοί ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους με αυτή την διδασκαλία που διδάσκει και τους κάνει να έχουν εφόδια ζωής αιωνίου ενώπιον των άλλων ανθρώπων.
"γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας."(Γαλ. δ, 22-23)
Είναι καταγεγραμμένο μας λέει στην προς Γαλάτας επιστολή του ο απόστολος των Εθνών Παύλος ότι ο Αβραάμ είχε δύο υιούς τον έναν υιό της Άγαρ ο οποίος γεννήθηκε σε πνευματική δουλεία και έναν υιό από την νόμιμη γυναίκα του την Σάρρα, ο οποίος γεννά στην ελευθερία και γεννιέται κατόπιν υποσχέσεως του Θεού.
Αυτά είναι λέει ο απόστολος “αλληγορούμενα”, ο δούλος γιός του Αβράαμ ο τεχθείς από την Άγαρ είναι εκείνος που συμβολίζει την Παλαιά Διαθήκη που ναι μεν είναι ο νόμος, αλλά δεν κατάφερε να ελευθερώσει από την δουλειά του εχθρού διαβόλου το ανθρώπινο γένος των βροτών. Ενώ ο υιός της ελευθέρας που γεννάται στην ελευθερία συμβολίζει την Καινή Διαθήκη που μας αφήνει ελεύθερος να είμαστε τέκνα του Θεού δια της υποσχέσεως της σωτηρίας μας εν τω προσώπω Ιησού Χριστού.
Αυτή η πνευματική ελευθερία συναντάται μόνο δια του Ιησού Χριστού στα αληθινά τέκνα του Θεού. Αληθινά τέκνα του Θεού δεν μας κάνει η κληρονομιά μας περιουσίας πατρικής αλλά μας κάνει η ελευθερία των τέκνων του Θεού δια του Αγίου Βαπτίσματος.
Όλοι είμεθα τέκνα του Θεού αλλά δεν είμαστε ταυτόχρονα όλοι τέκνα του Χριστού και της ζωής και του κηρύγματος Του, αν δεν γίνουμε τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας Του. είναι εύκολο συνάμα και δύσκολο να απελευθερωθούμε από την κατάρα του νόμου και να ενδυθούμε τα όπλα του φωτός που μας χορηγεί ο Χριστός μας. Θέλει να χρησιμοποιήσουμε την διαθήκη του σαν συμβόλαιο ζωής αιωνίου και να μην εγκλωβιστούμε μόνον σε όσα ξηρά και στυφά μπορούμε να τηρήσουμε γνωρίζοντας το γράμμα της Καινής διαθήκης. Δεν φθάνει να γνωρίζουμε αλλά είναι σημαντικό το να ζούμε όπως υποσχεθήκαμε στο βάπτισμα μας. Να πεθάνουμε συν Χριστώ ίνα και συζήσωμεν Αυτώ. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι ό νόμος και η πιστή τήρηση του το πολύ πολύ να μας έκανε έναν καλό και νομοταγή πολίτη αλλά δεν θα μας έσωζε εν τω προσώπων Ιησού Χριστού.
Αν δεν αφήσουμε την υπόσχεση του Θεού προς τον άνθρωπο να γίνει το δικό μας κοινωνικό και προσωπικό συμβόλαιο στη σχέση μας με τον Θεό. Τότε απλά θα είμαστε τυπικοί και τυπολάτρες νεο-φαρισαίοι που δεν θα έχουμε ερείσματα στον Χριστό και την χάρη του αλλά στον Νόμο και τα παρελκόμενα του.
Τελικώς ο νόμος δεν μας δικαιώνει αλλά η πιστή μας σώζει και μας δικαιώνει ενώπιον του Θεού. Ας αφήσουμε την καρδιά μας όπως η Σάρρα παρόλη την ηλικία της εμπιστεύθηκε τις πνευματικές τις δυνάμεις που έκαναν την βιολογική της ύπαρξη με την χάρη του Θεού να καρπίσει. Ενώ η Άγαρ αν και μπόρεσε να καρπογονήσει δεν μπόρεσε να γεμίσει με ελπίδα και επαγγελία στην καθημερινότητα της. Η μία έμεινα να θυμίζει τα παλαιά και κεκανονισμένα και η δεύτερη μας θυμίζει τα αεί ζώντα και πάντα καινούργια που εισηγείται ο Χριστός δια της σαρκώσεως του και της σωτηρίας όλων μας. Ο νέος Ισαάκ είναι ο Ιησούς Χριστός και ο Ιησούς παρατυπώνεται στο παιδί του Θεού που έλαβε ο Αβραάμ δια της Σάρρας εξ επαγγελίας.
Εμείς ανήκουμε στους υιούς της Βασιλείας του Θεού, είμαστε τέκνα του Χριστού και συνοδίτες και συνοδοιπόροι στα τόσα βάσανα μαζί Του.
Δεν τελειώνει για εμάς η επαγγελία αφού ολοκληρώνεται στα έσχατα, άρα ακόμη όλη σαν κοινότητα εκκλησιαστική πορευόμαστε αινούντες και ευλογούντες τον Θεόν, για τα σωτηρία του Νέου Ισραήλ, στον οποίο ανήκει κάθε γένος και κάθε ανθρωπινο όν. κανεις δεν περισσεύει και κανείς δεν υστερεί για την Εκκλησία μας αρκεί να αγαπά και να εμπιστεύεται τον σιτοδότης της καλής θημωνίας που είναι ο Άρτος ο εκ του Ουρανού καταβάς, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας.
Ας είμεθα εκείνοι, οι οποίοι θα αγκαλιάσουμε τον Χριστό με την αγάπη της Σάρρας που είδε τον καρπό των προσευχών της και να μην εμπιστευόμαστε μόνο της χοϊκές δυνατότητες της Άγαρ γιατί απλά οδηγούν στην δουλεία. Η Καινή Διαθήκη δεν αντιστρατεύεται την Παλαιά αλά την ερμηνεύει Χριστολογικά και μας εισάγει και εμάς να γίνουμε παιδιά του Χριστού σε κάθε θλίψη, ανάγκη και στενοχωρία, τότε η ύπαρξη μας θα είναι χαρούμενη με χαρά Χριστού και γεμάτη λύπη επειδή πολλοί δεν νοιώθουν αυτή την ευλογία του βαπτίσματος μας εν Εκκλησία. Η χαρμολύπη, αδελφοί μου μας χαρακτηρίζει όλους τους ανθρώπους και δη τους αληθινά πιστούς χαρά για τον Χριστό και λύπη για τις αμαρτίες μας που μας κρατούν δεμένους με τον κόσμο τούτο. Μακάρι να ελευθερωθούμε ουσιαστικά στο όνομα του Χριστού μας, Αμήν!
απλούς και πένης ο άγιος Σπυρίδων.
Πολλά λείπουν από την σημερινή κοινωνία μας, ένα από αυτά είναι εκείνο που είχε ως χάρισμα ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος μας Σπυρίδων, ο επίσκοπος Τριμυθούντος, ο ταπεινός και πράος αλλά και θαυματουργός και αθόρυβος.
Ο κάθε άγιος μας έχει το χάρισμα του, ο ιερός Σπυρίδων, ως επίσκοπος και πατέρας, ως οικογενειάρχης, ως καθημερινός άνθρωπος, ως φίλος και συνοδίτης των χριστιανών είναι δίπλα σε όλους τους χριστιανούς. Είναι δίπλα στους υιούς της βασιλείας του Θεού ο Άγιος μας και πως είναι δίπλα σε όλους μας;
Έχει ένα μοναδικό χάρισμα που ίσως δεν το έχουν όλοι οι άνθρωποι, αλλά και όλοι οι άγιοι μας δεν το είχαν, ο άγιος μας ήταν απλός και απλούστατος στην καθημερινή συναναστροφή, στην απλή διάθεση με την οποία προσέγγιζε τους αδελφούς του.
Γι' αυτό τον ιερό Σπυρίδωνα τον αγαπάει πολύ ο πιστός λαός του Θεού, για την απλότητα του, την ευλογητή απλότητα που επλούτιζε την καρδιά του και τον έκανε να είναι πλησίον στον καθένα.
εσύ που τον χρειάζεσαι ως πατέρα σαρκικό, εκεί είναι να σε κάνει να νοιώσεις οικεία με την παρουσία του.
εσύ που τον χρειάζεσαι ως αδελφό πνευματικό, εκεί είναι ο άγιος να σου προσφέρει το χέρι του και να ζεσταίνει την καρδιά σου έχοντας έναν απλό και ταπεινό αδελφό δίπλα σου.
εσύ που θες έναν δίκαιο κριτή που να σου λύσει τα νομικά σου αδιέξοδα και τις αδικίες που σε καταπνίγουν, εκεί είναι να σου θυμίσει ότι Δίκαιος Κριτής είναι Ένας, ο Κύριος, άρα, εκείνος θα είναι εκεί να σου το θυμίζει αλλά και να σου λέει ότι με απλότητα μπορείς να λύσεις τα θέματα που σε κατατρύχουν και σε καταπληγώνουν.
εσύ που θες έναν οικονομικό αναλυτή για να σε βοηθήσει στα επίγεια, ο ταπεινός άγιος σου θυμίζει ότι όταν ξεχνάμε να τακτοποιήσουμε τα οικονομικά μας αυτά μας συνοδεύουν στις εν γένει μελλοντικές δυσκολίες, άρα πηγαίνει στον τάφο και μιλά στη νεκρή κόρη του και αυτή του θυμίζει που είχε κρύψει κάτι που ήταν ξένο και ο άγιος το επέστρεψε εκεί που ανήκε, βρήκε λύση στο πρόβλημα και ταυτόχρονα εκείνος είναι που δεν ασχολείται με τα επίγεια και υλικά αγαθά.
Ο απλούς και ταπεινός όσιος Σπυρίδων είναι ένας επίσκοπος που δεν επισκοπεύει απλά, αλλά διακονεί, που δεν θέλει θρόνους και μεγαλεία, αλλά ψάχνει για να βρει τρόπο να θυσιάσει τον εαυτό του. είναι το χέρι του Θεού που απλώνεται για να εγγίσουν οι άνθρωποι τον Χριστό. Ζει τον Χριστό και αυτόν με πολλή απλότητα προσφέρει σε εμάς που δεν είμεθα απλοί, που δεν ψάχνουμε να βρούμε απλότητα και ταπεινότητα αλλά μέσα για αυτοπροβολή και μέσα για να ανέλθουμε ψηλά και να κατακτήσουμε μεγάλες θέσεις.
Τελικά, όμως δεν είναι τίποτα από αυτά που μας κάνει χαρούμενους και μας κάνει να έχουμε την χάρη του Θεού δρώσα και ζώσα εν ημίν, μέσα μας, δεν έχουμε απλή και ταπεινή σκέψη και απλή και ταπεινή προσέγγιση προς όλους και όλα τα πράγματα που μας εγγίζουν.
Η απλότητα του αγίου μας διδάσκει να είμεθα απλοί και απαλοί προς τους αδελφούς και οικείους αλλά και προς τους εχθρούς μας. αν δεν αγαπήσω τους πάντες δεν θα αποκτήσω απλότητα στην καθημερινότητα μου αλλά και στα πιο σύνθετα που μας περιβάλλουν.
Ο άγιος Σπυρίδων μας φωνάζει, γίνετε απλοί για να χαρίσετε στους εαυτούς σας χαρά πνευματική και έτοιμη διάθεση να συνεργασθείτε με τον καθένα, μην απορρίπτετε κανέναν πριν δοκιμάσετε την σχέση του μαζί του. Αφεθείτε να ζήσετε κοντά στους άλλους και μην κρίνετε, πριν γνωρίσετε και αν γνωρίσετε, μην κρίνετε, αλλά διακρίνατε, τι θέλετε να βρείτε πίσω από την κάθε κίνηση του κάθε αδελφού ή φίλου αλλά και όποιου είναι λιγάκι μακρυά μας.
Απλότητα μέσα από την ταπεινή μορφή του αγίου Σπυρίδωνος, ας απολαύσουμε πλούσια και ταπεινά μέσα από την απλούστατη καρδιά του. Γένοιτο.
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018
Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2018
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018
ΧρΙσΤοΥγΕνΝα ή χΡιΣτΟύΓεΝνΑ;
ΧρΙσΤοΥγΕνΝα ή χΡιΣτΟύΓεΝνΑ;
(διάλεξε εσύ και αντιστοίχισε τους στίχους)
Χρόνια δίσεκτα
Ρεύση σπέρματος
Ίαμα ανθρώπινο
Σωματική επαφή
Τώρα ήλθε
Ούτε υπήρχε
Υπέροχος σχετικά
Γάμου αμύητος
Εύμορφος γαιώδης
Νεάνις παγκαλίς
"Νεογενής" Θεός
Ανύμφευτος Νύμφη
εξ ουρανού.
η Παναγία μας!
+π.Ιερόθεος,
ξημερώνοντας η 3η Δεκεμβριου του 2018
Ρεύση σπέρματος
Ίαμα ανθρώπινο
Σωματική επαφή
Τώρα ήλθε
Ούτε υπήρχε
Υπέροχος σχετικά
Γάμου αμύητος
Εύμορφος γαιώδης
Νεάνις παγκαλίς
"Νεογενής" Θεός
Ανύμφευτος Νύμφη
εξ ουρανού.
η Παναγία μας!
+π.Ιερόθεος,
ξημερώνοντας η 3η Δεκεμβριου του 2018
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Τι σημαίνουν Χριστούγεννα!...
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Τι σημαίνουν Χριστούγεννα!...: Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας Μιας και πλησιάζει η μεγάλη αυτή εορτή ή ουσιαστική αυτή η ενοποιητική...
Κυριακή, 2 Δεκεμβρίου 2018
Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Τι σημαίνουν Χριστούγεννα! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη
Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
Μιας και πλησιάζει η μεγάλη αυτή εορτή ή ουσιαστική αυτή η ενοποιητική πρόταση ζωής αιωνίου βιώνουμε Χριστούγεννα που σημαίνει
ότι ο Χριστός γεννήθηκε κάποτε ιστορικά στη Βηθλεέμ;
ότι ξαναγεννιέται μιά φορά εντός μας με την βάπτιση μας;
ή ότι γεννιέται κάθε φορά που τον γευόμαστε και τον πίνουμε μεθυσμένοι και πεπλησμένοι όντες θείας χάριτος...;;;
«ΑΕΙ γεννάται ο Χριστός...» θα μας φώναζε ο όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής από την «μυσταγωγία» που είναι κείμενο ζωής και θεολογίας, όχι του γράμματος αλλά του πνεύματος, μας το διαβεβαιώνει ο όσιος Ὁμολογητής διαβεβαιώνει ὅτι ὁ Χριστὸς «ἐφάπαξ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἀεὶ γεννᾶται τοῖς θέλουσι». Πρέπει να θέλει η καρδιά σου να γεννηθεί εντος της ο Χριστός… όχι, μια και δυο αλλά πάντα και πάντοτε χωρίς να αμαυρώνεται ο ιστορικός χαρακτήρ της θείας σαρκώσεως του Ζωοδότου Χριστού του Σωτήρος ημών των αμαρτωλών.
Όχι μια φορά, ιστορικά - όχι μία φορά συμβολικά - αλλά κάθε φορά "μεταβολικά" (σε κάθε μεταβολή άρτου και οίνου σε σώμα και αίμα Χριστού) στην εμπειρία της θείας Ευχαριστίας αλλά και κάθε φορά που δίνω την ύπαρξη μου για φάτνη... Δεν περιχωρείται ο αναφής και απεριχώρητος Θεός αλλά και κάνει την σκηνή της ύπαρξης μου φάτνη δική Του... Ο Χριστός δεν φοβάται την ύπαρξη μου, δεν κολλάει από την α μ α ρ τ ω λ ό τ η τ α μου, δεν σκέπτεται ότι εγώ ο άνθρωπος είμαι αποτυχημένος εξωτερικά και πελαγωμένος εσωτερικά... Αρκεί να του φωνάξεις με ερωτική διάθεση έλα σκήνωσε μέσα μου... Σε θέλω... Σε ποθώ... Σε αγαπώ Κύριε μου... Σε αποζητώ απεγνωσμένα… Σε χρειάζομαι ουσιαστικά… Σε όποια γλώσσα ακόμη και με κινέζικα ιδεόγραμματα... Και θα έρθει να σκηνώσει και θα γεννηθεί στην δική μου φάτνη, για μένα τον μαύρο, κίτρινο, άσπρο, κόκκινο, ότι και όπως και να ζω... Αγκαλιά χρειάζεται, αγκαλιά χρειάζομαι για να ζεσταθώ... Να ζεσταθώ από την παρουσία του, να με στενοχωρεί η απουσία Του, να με πονά η στιγμή μακρυά Του και να φωνάζω: «Κύριε, με ζεσταίνει το φως Σου, θεέ μου σεσαρκωμένε για εμένα.»
Δόξα τω φανέντι Θεώ και επί γης οφθέντι και φωτίσαντι τω κόσμω... πάλιν και πολλάκις το μαρτυρώ και το βροντοφωνάζω με απολυτη βεβαιότητα σε μία κατάσταση σκαιότητος.
Ωχ πως μπορώ να είμαι εγώ ο ελλιπής το σκεύος που θα διατηρώ αυτή την φάτνη; Μα η φάτνη ήταν ατελής και στην ατέλεια της φανερώθηκε η ερωτική μανία ο Ιησούς να ξανακαινουργώσει την σχέση Θεού- ανθρώπου και κόσμου.
Ω, Ναι, Κύριε ξέρεις πώς να με σώσεις μην με αφήσεις να βασανισθώ, μην με αφήσεις να λογικοποιήσω το μυστήριο σου, μην με αφήσεις να πνευματοποιήσω την σάρκωση σου, αλλά έλα εντός μου, και σαρκώσου μυστικά και όχι μαγικά, ποιοτικά και όχι ποσοτικά…
Άφησε όμως να φανεί ο χρυσός της βασιλείας σου, που δεν είναι εκ του κόσμο τούτου.
Άφησε να φανεί η σμύρνα της ταφής σου, ενώ είσαι ακόμη μειρακίσμος εν τη φάτνει τη αλόγω και ασπλάχνω.
Άφησε να ξεδιπλωθεί ο λίβανος της δικής σου αγιότητος που δεν την σκιάζει η βρωμιά μου.
Ω Κύριε, ευγνομώνως σε βλέπω με τα μάτια της ψυχής κάνε με να βιώσω το μυστήριο σου φέτος μην παρέλθουν τα Χριστού-γεννα, μην χαθεί η πρόθεση η ιερά της κάθε Λειτουργίας σου και δεν σαρκώσω το μήνυμα σου και δεν αρθρώσω λόγο πνευματικά για αυτό το μήνυμα.
Καλή ανάσταση για να χαρώ την γέννα Σου.
ότι ο Χριστός γεννήθηκε κάποτε ιστορικά στη Βηθλεέμ;
ότι ξαναγεννιέται μιά φορά εντός μας με την βάπτιση μας;
ή ότι γεννιέται κάθε φορά που τον γευόμαστε και τον πίνουμε μεθυσμένοι και πεπλησμένοι όντες θείας χάριτος...;;;
«ΑΕΙ γεννάται ο Χριστός...» θα μας φώναζε ο όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής από την «μυσταγωγία» που είναι κείμενο ζωής και θεολογίας, όχι του γράμματος αλλά του πνεύματος, μας το διαβεβαιώνει ο όσιος Ὁμολογητής διαβεβαιώνει ὅτι ὁ Χριστὸς «ἐφάπαξ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἀεὶ γεννᾶται τοῖς θέλουσι». Πρέπει να θέλει η καρδιά σου να γεννηθεί εντος της ο Χριστός… όχι, μια και δυο αλλά πάντα και πάντοτε χωρίς να αμαυρώνεται ο ιστορικός χαρακτήρ της θείας σαρκώσεως του Ζωοδότου Χριστού του Σωτήρος ημών των αμαρτωλών.
Όχι μια φορά, ιστορικά - όχι μία φορά συμβολικά - αλλά κάθε φορά "μεταβολικά" (σε κάθε μεταβολή άρτου και οίνου σε σώμα και αίμα Χριστού) στην εμπειρία της θείας Ευχαριστίας αλλά και κάθε φορά που δίνω την ύπαρξη μου για φάτνη... Δεν περιχωρείται ο αναφής και απεριχώρητος Θεός αλλά και κάνει την σκηνή της ύπαρξης μου φάτνη δική Του... Ο Χριστός δεν φοβάται την ύπαρξη μου, δεν κολλάει από την α μ α ρ τ ω λ ό τ η τ α μου, δεν σκέπτεται ότι εγώ ο άνθρωπος είμαι αποτυχημένος εξωτερικά και πελαγωμένος εσωτερικά... Αρκεί να του φωνάξεις με ερωτική διάθεση έλα σκήνωσε μέσα μου... Σε θέλω... Σε ποθώ... Σε αγαπώ Κύριε μου... Σε αποζητώ απεγνωσμένα… Σε χρειάζομαι ουσιαστικά… Σε όποια γλώσσα ακόμη και με κινέζικα ιδεόγραμματα... Και θα έρθει να σκηνώσει και θα γεννηθεί στην δική μου φάτνη, για μένα τον μαύρο, κίτρινο, άσπρο, κόκκινο, ότι και όπως και να ζω... Αγκαλιά χρειάζεται, αγκαλιά χρειάζομαι για να ζεσταθώ... Να ζεσταθώ από την παρουσία του, να με στενοχωρεί η απουσία Του, να με πονά η στιγμή μακρυά Του και να φωνάζω: «Κύριε, με ζεσταίνει το φως Σου, θεέ μου σεσαρκωμένε για εμένα.»
Δόξα τω φανέντι Θεώ και επί γης οφθέντι και φωτίσαντι τω κόσμω... πάλιν και πολλάκις το μαρτυρώ και το βροντοφωνάζω με απολυτη βεβαιότητα σε μία κατάσταση σκαιότητος.
Ωχ πως μπορώ να είμαι εγώ ο ελλιπής το σκεύος που θα διατηρώ αυτή την φάτνη; Μα η φάτνη ήταν ατελής και στην ατέλεια της φανερώθηκε η ερωτική μανία ο Ιησούς να ξανακαινουργώσει την σχέση Θεού- ανθρώπου και κόσμου.
Ω, Ναι, Κύριε ξέρεις πώς να με σώσεις μην με αφήσεις να βασανισθώ, μην με αφήσεις να λογικοποιήσω το μυστήριο σου, μην με αφήσεις να πνευματοποιήσω την σάρκωση σου, αλλά έλα εντός μου, και σαρκώσου μυστικά και όχι μαγικά, ποιοτικά και όχι ποσοτικά…
Άφησε όμως να φανεί ο χρυσός της βασιλείας σου, που δεν είναι εκ του κόσμο τούτου.
Άφησε να φανεί η σμύρνα της ταφής σου, ενώ είσαι ακόμη μειρακίσμος εν τη φάτνει τη αλόγω και ασπλάχνω.
Άφησε να ξεδιπλωθεί ο λίβανος της δικής σου αγιότητος που δεν την σκιάζει η βρωμιά μου.
Ω Κύριε, ευγνομώνως σε βλέπω με τα μάτια της ψυχής κάνε με να βιώσω το μυστήριο σου φέτος μην παρέλθουν τα Χριστού-γεννα, μην χαθεί η πρόθεση η ιερά της κάθε Λειτουργίας σου και δεν σαρκώσω το μήνυμα σου και δεν αρθρώσω λόγο πνευματικά για αυτό το μήνυμα.
Καλή ανάσταση για να χαρώ την γέννα Σου.
Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018
Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018
Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018
Πρόγραμμα ιεροκηρυκτικής μας Διακονίας μηνός Δεκεμβρίου 2018.
Πρόγραμμα ιεροκηρυκτικής μας Διακονίας μηνός Δεκεμβρίου 2018:
Κυριακή 2α Δεκεμβρίου,οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, ορθός και θεία Λειτουργία μετά Θείου κηρύγματος εις Ι. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Φούρνων.
Δευτέρα 3η Δεκεμβρίου ε.ε. Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του εαυγγελιστου Ματθαίου (κεφ. 25 και εξής).
Τετάρτη 5η Δεκεμβρίου ε.ε. οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, Πανηγυρικός εσπερινός μετά της καθιερωμένης Μελέτης Αγίας Γραφής εις Ι.Ν.Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου εις τας 16.30.
και εν συνεχεία μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός εις ι.Ν.Αγίου Νικολάου Διδύμων εις τας 18.00 .
Πέμπτη 6η Δεκεμβρίου ε.ε.,αγίου Ιεράρχου Νικολάου επισκόπου Μύρων της Λυκίας, Ορθρος και πανηγυρική θεία Λειτουργία εις εορταζουσα ως άνω ενορία Διδύμων 7.30 π.μ. και εξης.
Το εσπέρας στις 5 μ.μ. μικρό Απόδειπνον και εν συνεχεία συμμελέτη αγίας Γραφής εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Σαββάτο 8η Δεκεμβρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία και συνέχεια κηρυγμάτων επι των λόγων των ασκητικών Αββά Ισαάκ του Σύρου.
Κυριακή 9η Δεκεμβρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιιαρχών Λουκαϊτίου.
Δευτέρα 10η Δεκεμβρίου ε.ε.,4.30 μ.μ. Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του ευαγγελιστού Ματθαίου (κεφ. 25 και εξής).
Τετάρτη 12η Δεκεμβρίου ε.ε., αγίου Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος του θαυματουργού, όρθρος και θεία λειτουργία εις ι.Μονήν Παντανάσσης Κρανιδίου.
και το εσπέρας της 12ης Δεκεμβρίου ε.ε., εις τας 4.30 μ.μ. εσπερινός και εν συνεχεία συμμελέτη αγίας Γραφής εκ του κατα Ματθαίον ευαγγελίου εν τω ιερώ Ναώ Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου.
Πέμπτη 13η Δεκεμβρίου ε.ε., εις τας 5 μ.μ. μικρό απόδειπνον και εν συνεχεια μελέτη αγίας Γραφής εν τω ιερώ Ναώ Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Σαββάτο 15η Δεκεμβρίου ε.ε. αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου, όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Μονήν Παντανάσσης Κρανιδίου.
το εσπέρας εσπερινός του αγίου Μοδέστου στα ιερα Εισόδια της Θεοτόκου Κρανιδίου στις 5 μ.μ..
Κυριακή 16η Νοεμβρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Αγίου Ελευθερίου Λουκαϊτίου(εκ μεταθέσεως διοτι εόρταζε χθες) στις 7.30 π.μ. θα ξεκινήσουν οι ιερές ακολουθίες στον ως ανω νεκροταφειακό ναό του χωρίου.
Δευτέρα 17η Δεκεμβρίου ε.ε., 4.30 μ.μ. Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του ευαγγελιστού Ματθαίου (κεφ. 26 και εξής).
Τετάρτη 19η Δεκεμβρίου ε.ε., εις τας 4.30 μ.μ. εσπερινός και εν συνεχεία συμμελέτη αγίας Γραφής εκ του κατα Ματθαίον ευαγγελίου εν τω ιερώ Ναώ Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου.
Πέμπτη 20η Δεκεμβρίου ε.ε., εις τας 5 μ.μ. μικρό απόδειπνον και εν συνεχεια μελέτη αγίας Γραφής εν τω ιερώ Ναώ Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Κυριακή 23η Δεκεμβρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Ερμιόνης.
Τρίτη, ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, εις Ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Φόυρνων εις τας 6.30 π.μ..
εσπέρας εις πανηγυρίζουσαν ενορίαν της συνάξεως της Θεοτόκου Κρανιδίου εις τας 5 μ.μ..
Τετάρτη 26η Δεκεμβρίου ε.ε. Σύναξις της Θεοτόκου εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Λουκαϊτίου εις τας 7.30 π.μ..
Σαββάτο 29η Δεκεμβρίου ε.ε., όρθρος και πανηγυρική θεία Λειτουργία εις ι.Μονήν Παντανάσσης Κρανιδίου.
Κυριακή 30η Δεκεμβρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Mεταμορφώσεως του Κυρίου Κρανιδίου.
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018
Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018
Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018
Συνοδικότητα, τότε και σήμερα...
Συνοδικότητα.
Στην αρχαία Εκκλησία του Χριστού η Συνοδικότητα ήταν πολυ βασικη στην διοίκηση αλλά και αργότερα στην αποστολική Σύνοδο του 49 μ.Χ. ολοι ησαν συνοδικα συσκεπτόμενοι.
στις οικουμενικές Συνόδους είχαν συμμετοχοι επίσκοποι και άλλωνμ βαθμων κληρικοι και μοναχοι είτε άμεσα στις συνεδριάσεις είτε έμμεσα επιρεάζοντες τις συνεδριάσεις και όσα σε αυτές διαμείβονταν!
μα πλέον εδω στα Ελλαδικά δεδομένα είμεθα καλοί οι κληρικοι για κατα τόπους ιερες συνάξεις, για να συλλέγουμε δίσκους και να μεταφέρουμε την γνωμη του μητροπολιτου μας προς τον λαό αλλά δεν είμεθα ικανοί κληρικοί και να λαϊκοί να συμμετέχουμε και να συναποφασίζουμε μετα των Αρχιερέων μας τα της Εκκλησίας μας!
ειναι λογικο να αποφασίζονται πράγματα για εμάς χωρίς εμάς;
είναι πρέπον να διακυβεύεται ανθρωπινα και εκκλησιαστικά τομέλλον μας και εμεις να μην ξέρουμε τίποτα;
αυτό ειναι Εκκλησία;
ή ειναι το πλέον σκληρό πρόσωπο μιας ευγενούς ή αγενούς δεσποτικής διοικήσεως;
αν δεν ειναι η Εκκλησία του Χριστού αλλά εκχωρήθηκε εις τους δεσποτάδες μας ας το πουν ξεκάθαρα να παύσουμε εμείς να ακολουθούμε τέτοια Εκκλησία...δεν ειναι Εκκλησία -μιά τέτοια Εκκλησία- που οδηγεί σε "σωτηρία" αλλά όχι σε εκκλησιαστική - συλλογική σωτηρία αλλά σε μια αρετολογική ατομοκρατική σωστική δυνατότητα!
αυτή δεν ειναι απλή κρίση για το πως θα ζούμε αύριο αλλά για το με ποιον θα ζούμε αύριο; θα ζουμε και θα αναπνέουμε για τον Χριστό ή για να κάνουμε ευκολύνσεις στους ισχυρούς της μέρας;
απάντηση έχουμε δώσει όλοι οι χριστιανοί είτε είμεθα χιλιάδες είτε ολίγοι ακολουθούντες το ιερό ευαγγέλιο και τον ίδιο τον εμπνευστή του τον Ιησού Χριστό!
μετα αγάπης Χριστού,
+π.Ιερόθεος Λουμουσιώτης,
αρχιμανδρίτης,
Ιεροκήρυξ της ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας.
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018
πρός όσους δηλώνουν υπεύθυνοι στον καιρό της ανευθυνότητος
πρός όσους δηλώνουν υπεύθυνοι στον καιρό της ανευθυνότητος,
Σεβαστοι μου συμπρεσβύτεροι, δεν ξερω αν υπάρχει ακνείς απο εσάς-εμάς που να θεωρεί ευατόν αρμόδιον για την κατάσταση του σήμερα...
ίσως πολλοι εξ ημών αυτών να φωνάζουμε στο διάβα της ζωής, να ωρυόμεθα διαδυκτιακώς και να πορευόμεθα συνομοσιακώς εν μέσω αδελφών και φίλων αλλά και όσων έχουν συγκεκαλυμένη θέση ως προς ημάς τους ιδίους.
η κληρική μας ιδιότητα δεν ξέρω αν ετιμήθερι πρώτα απο όσους μας εχειροτόνησαν κάποτε πρεσβυτέρους του λαού του Θεού με ευθύνες αποστολικές και "διακονικές" των πρώτων και μόνων διακόνων που ήσαν στο φρόνημα απόστολοι...αυτοί θα τρέμουν για την κατάντια μας όχι γιατί αποτύχαμε να εμπνεύσουμε την πίστη στον Χριστό και την ελπίδα προς τον έρωτα της καρδιάς μας αλλά για το ότι καναμε την ιερή υπόθεση της πίστεως "χρέους παγκοσμίου" τιμή και ιερό αλισβερίσι...
αυτό εμενα ως κληρικό με πονά...αλλά επίσης με σύγχρονους όρους επειδη όλοι ζούμε στο δύο χιλιάδες δέκα και οκτώ απο της γεννήσεως του Ιησού Χριστού, με κάνει να θλιβομαι επειδή απεμπόλησα ενα δικαίωμα που είχα το Σ.τ.Ε. να με προστατεύει ως έλληνα υπήκοο και ευρωπαίο πολίτη απο την δεσποτική αυθαιρεσία(προσωπικα έχοντας μητροπολιτη τον Υδρας πατέρα Εφραίμ δεν το εχω βιώσει άμεσα στο πετσί μου...) αλλά επειδή η "πιάτσα" ειναι μικρά και εχουμε διαβάσει και εχουμε καταθλιβη με ετερες περιπτώσεις που μας κανουμε να θλιβόμεθα...μονοι εμεις δεν θα μπορούμε να προσφύγουμε στις δικαστικες αρχές αφού εκεινος πλεον ο οργανισμός που θα μας μιοσθοδοτει επιδοματικώς μέσω του κράτους θα είναι και ό ίδιος που σε ενα τραγικο σύστημα εκκλησιαστικης διοίκησης θα μας κάνει να τρέμουμε αν ξαφνικά κάτι γίνει και μας εγκαλέσει με όσους αγοράς ελευθέρας ο εργοδότης μας - μητροπολίτης θα γίνει ο εγκαλών ημάς ενώπιον της τάξεως της εκκλησιαστικης δικαιοσυνης προς λογοδοσίαν και τελικά θα μας κρίνει με δυο παπαδικες συμβουλευτικές ψήφους...και μπορει ακομη και να μας στερησει της αξιποπρεπειας του μεχρι προτινος μισθού μας νύν επιδόματος...
ίσως και εγω τα εχω χάσει δεν ειμαι νομικός έγινα κληρικος για να φωναζω στα παιδια του Θεού ότι μας αγαπα ο Χριστος και μας θέλει μετόχους στα ιερα μυστήρια του και όχι (δεν) γίνηκα "μπακάλης για να πουλάω την πιστη και την Χριστ-ελπιδά μου".
ξερω οτι ίσως φανω ρομαντικός αλλά εγώ ως ιερομόναχος ενας ειμαι θα ζησω με βάσανα αλλά οι πλείστοι αδελφοί μου, έγγαμοι ιερείς πως θα ζήσουν με την αβεβαιότητα του αύριο και επίσης ποσο θα συνεχίζει το επίδομα- η αλλαγη ονόματος οχι σε χριστιανό αλλά σε άθρησκο εκλεγμένο Πρωθυπουργό μας, τα βαπτίσια δεν τα εκανε ουτε ο Γεροντας Αρχιεπίσκοπος μας αλλά ο Πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος...το επίδομα αυτό εξαγοράζει τι;
την σιώπη μας;
την καλη και αγαστη μας συνεργασία;
την υποδούλωση μας;
αν μεχρι χθες δεν μου εδιναν τον μισθο μου θα προσεφευγα σε διοικητικο δικαστηριο και το κράτος θα ειχε απλά ντράβαλα ...
τώρα που θα προσφύγω;
ποιος θα με δικαιώσει;
ο 50-50 τοις εκατό συνδιαχειριστής της εκκλησιαστικης(γιατι της μοναστηριακης περιουσιας ευχομαι να μην δωσει κανενας Ηγούμενος το δικαίωμα να βάλλουν στο χέρι τα πολυκέφαλα θηρία...)περιουσίας θα αποφάσίσει; κάτι ποου δεν τον συμφέρει;
όλα στο βωμό του κέρδους;
κατακλυσμός εντός μας, πόνος εκτός μας...
η περιθαλψη μας; οι όποιες κρατήσεις μας; και ολα αυτα και ποσα αλλα που δεν ξερω γιατι στα 35 ετη ζωης μου δεν σκέπτομαι να εφ\ησυχάσω αλλά να πιάσω την αγριέλαιον και χάριτι Θεού να την κανω καλλιέλαιον...
μη φοβού αδελφέ συμπρεσβύτερε το μικρό ποίμνιο, αλλά να φοβάσαι το ποίμνιο που κρύβει μέσα έστω και καλογεροφέρνοντες Ιούδες και "δαιμόνια" ως λεει ο ιερός Ι'ακωβος στην επιστολή του στο δεύτερο κεφάλαιο που φρίττουν και πιστεύουν αλλα κανενα έργο αρετής ή μετανοίας δεν υπαρχει στην κακία τους.
εγώ εγινα παπας απο τρέλλα για τον Χριστό όσοι με ξέρετε προσωπικά ξέρετε οτι δεν ειμαι φανατικός αλλά πορωμένος και ερωτευμένος με τον Χριστό και την αγία του Εκκλησία, οχι την συναλλασομένη αλλά την πορευομένη εν ομονοία και εξαγιάζουσα την αμαρτωλότητα μας!
αυτή την Εκκλησια των Χριστιανών μας διακονώ γι' αυτήν και το αίμα της καρδιάς μου χύνω.
"Κατω τα χέρια απο την Εκκλησία"
ΖΗΤΟΥΜΕ ελευθέρα και ζώσα και δρώσα πλέον ΕΚΚΛΗΣΙΑ όχι του κράτους παραμάγαζο...και άλλα πολλά έχω να γραψω σταματώ...
ξερω οτι σας ξένισε είχα καιρο να αφησω την καρδιά μου να φωνάξει αλλά πονώ και φρικιώ για επιούσα στιγμή όχι μέρα...
μετα σεβασμού ασπάζομαι τας χείρας απαντων των συν-ιερουργών μου του "ανωτερου κληρου"(διάκονοι-πρσβύτεροι και επίσκοποι τον συναποτελούν αυτόν τον κλήρο)
μετα τιμής στα παντελόνια που φορούμε μέσα απο τα τιμημένα ράσα,
+παπα-Ιερόθεος Λουμουσιώτης του Ιωάννου εκ Κρανιδίου,
αρχιμανδρίτης
και ιεροκηρυξ της ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας
Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018
Ερμηνεία του κατά Ματθαίον ευαγγελίου 2018 νο 6β νόημα εντολών του νόμου
Βρισκόμαστε στο 5ο κεφάλαιο του κατα Ματθαίον ευαγγελίου στον 17ο στίχο, μας είχε πεί ο Κύριος ότι είμαστε το αλάτι και το φως της γης, όλοι όσοι δηλαδή τον ακολουθούμε και απηύθηνε πρώτα αυτή την διδασκαλιά ιδιαίτερα στους μαθητές του.
στον 17ο στίχο του πέμπτου κεφαλαίου μας λέει: "Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι." δεν ήλθα να καταργησώ τον Νόμο και τους Προφήτες, αυτά που σας είπαν οι προ εμού λαλήσαντες, οι προλαλήσαντες, αλλά ήλθα να συμπληρώσω. Να νοηματοδοτήσω τον Νόμο, να του δώσω περιεχόμενο sec. 46...
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Η' Λουκά! 11.11.20...
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Η' Λουκά! 11.11.20...: Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας «Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα...
«Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ
Σήμερα τελούμε την μνήμη των αγίων αυτών Μαρτύρων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου και η εκκλησιαστική τάξη επιτάσσει να αναγινώσκουμε το αποστολικό ανάγνωσμα των αγίων μαρτύρων. Θα κρατήσουμε έναν εκ των στίχων αυτού, αγαπητοί μου αδελφοι, και επ’ αυτού θα αναλύσουμε ολίγα τινά από αυτά που προκύπτουν από την επιστολή την Δευτέρα προς Κορινθίους.
Μας ομιλεί εδώ ο θείος Παύλος για έναν θησαυρό που όμως αυτός ο θησαυρός δεν είναι επίγειος και δεν εξαντλείται σε υλικά αγαθά και επίγεια πράγματα άλλα είναι επουράνιος και μυστικός θησαυρός που κάθε πιστός τον εγγράφει «εν ταις πλαξίν» της καρδίας αυτού. Εκεί κρύπτεται και φυλάσσεται ο θησαυρός της αγίας και αμωμήτου πίστεως μας που μας οδηγεί όλους στην ευλογία αυτού, να υπάρχει δηλαδή στην πνευματική μας πορεία και ύπαρξη.
Ενώ όμως κάθε θησαυρός πρέπει να προφυλλάσεται λίαν καλώς και να είναι το πλέον προφυλαγμένος και όμως αυτός τυγχάνει συχνά εκτεθειμένος βορρά των παθων και αδυναμιών μας, οι οποίες και μπορεί να τον καταδυναστεύουν ή να διαλύουν ακόμη και το σκέυος στο οποία φυλάσεται και υπάρχει. Ποιο είναι το σκέυος; Ο ταπεινος και ευτελής ευατός μας που όμως ως θεματοφύλακας της ιερας ταύτης και πνευματικής τραπέζης διατηρεί καθαρά την συνείδηση μας για να μπορεί να φυλάσει και διατηρει αμωμον και ακασχετον την παρακαταθήκη της εις Χριστόν πίστεως.
Η φυλακή του νου και των αισθήσεων είναι αυτή που κάνει το αδύναμο ανθρώπινο σκεύος να προστατεύει τον σημαντικό θησαυρό μας που δεν είναι τελικά κάτι το υλικό αλλά είναι η πνευματική μας μεθηλικίωση ενώπιον της εικόνος του Χριστού που είναι ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά και μεμονωμένα αλλά που μαθαίνει μέσα στην Εκκλησία να διατηρεί τον θησαυρό ανεπηρέαστο προς το πονηρό και κακό που μπορεί να μολύνει την ύπαρξη μας με παντοίους τρόπους και να καταστρέψει το σκεύος της εκλογής στο οποίο προστατεύεται ο «αχώρητος παντί» που χωρά και «σαρκώνεται» πολλές φορές μέσα στον κάθε από εμάς. Δεν γίνεται μια φορά άνθρωπος για χάρη μας αλλά γίνεται καθημερινά και κάθε στιγμή άνθρωπος για εμάς τους ίδιους όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή θέλει ελκύσαι προς τον Εαυτό του ανθρώπινο.
Αυτό το οστράκινο σκεύος δεν μπορεί να προσέξει αυτόν τον πνευματικό μας θησαυρό και το εν αυτώ κεκρυμμένο μεγαλείο του αλλά μέσα στην απλότητα και προχειρότητα του ανθρωπίνου σκεύους του διερρηγμένου να μπορεί ο κάθε άνθρωπος να «βλέπει» ή να «διαγιγνώσκει» ή να «ευρίσκει» αν θέλετε την δύναμη και αδυναμία του ίδιου του Θεού. Ενώ φαίνεται δυνατός ο Θεός δεν επιβάλλει την δύναμη του και ενώ φαίνεται αδύνατος κατά την ίδια περίοδο και φάση της ζωής του ανθρώπου εκεί είναι πλησίον του ανθρώπου που φαίνεται να δοκιμάζεται.
Είναι σαν το πλοίο που δέρεται υπό των κυμάτων και μερικές φορές φαίνεται ότι χάνεται αλλά αν θέλει Εκείνος διασώζεται με ηρεμία και ησυχία, αυτή την ηρεμία αν και τα σκεύη τα οποία φυλάνε τον θησαυρό δείχνουν ότι δεν την έχουν και την ησυχία την ανακαλύπτει κανείς στο απάνεμο λιμάνι της σωτηρίας του και αυτό δεν είναι άλλο από αυτή την ίδια την Εκκλησία του. Κανείς δεν απορρίπτει τον θησαυρό, αν τον βρει σε μια σπηλιά, επειδή το κιούπι που εφυλάσσετο ήτο πήλινο και εύθραυστο. Η ευθραυστότητα του σκεύους δεν κάνει κακό στον ίδιο τον θησαυρό. Ο θησαυρός είναι ανέγγιχτος και έτοιμος να λάμψει και να χαρούν την λάμψη του όσοι το θαυμάζουν και να θαμπωθούν από την μοναδικότητα της λάμψης του. αλλά και το υλικό μας θυμίζει ότι ναι μεν υπάρχει ο θησαυρός που είναι η απόλυτη υπακοή στο θέλημα του Θεού και η ακράδαντη και αταλάντευτη πίστη του ανθρώπου προς τον Θεόν.
Τελικά, αυτός είναι ο θησαυρός της σχέσεως Θεού προς τον άνθρωπο, της σχέσεως πλάσματος προς τον Πλάστη του, της προσωπικής επικοινωνίας Δημιουργού με το δημιούργημα Του, αδελφοί μου αγαπητοί, εδώ φαίνεται ότι τίποτα δεν είναι δικό μας και τίποτα δεν μας ανήκει αφού όλα είναι δωρήματα και ευλογίες του Θεού προς όλους εμάς. Είτε υπολογίζουμε στην δύναμη του Θεού που εμφανίζεται είστε στην δύναμη του Θεού που εκδηλώνεται αρνητικά και δεν φαίνεται σαν δύναμη αλλά σαν υποχωρητικότητα και αδυναμία, Εκείνος δρα και υπάρχει στις καρδιές μας και φωτίζει τις πράξεις μας και καθοδηγεί το είναι μας που είναι και παραμένει το σκεύος στο οποίο η Ελπίδα είναι ακαταίσχυντη και η αγάπη του Χριστού γίνεται και είναι ανυπόκριτη αφού δεν ζητά τα εαυτής αλλά τα του ετέρου. Σπάνια ζούμε και κατανοούμε αυτό τον θησαυρό και το ότι κατοικεί, όχι σε υπερκόσμια και υπέρλαμπρα αλλά στην ταπεινή, άδολη και απλή καρδιά του καθενός εξ ημών. Μακάρι να έχουμε τέτοια καρδιά για να αναπαύετε ο θησαυρός μας που είναι ο ίδιος ο Κύριος μας. Αμήν.
Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Η' Λουκά! 11.11.2018. Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη
Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
«Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν,» (B Kόρινθ. δ, 7)
Σήμερα τελούμε την μνήμη των αγίων αυτών Μαρτύρων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου και η εκκλησιαστική τάξη επιτάσσει να αναγινώσκουμε το αποστολικό ανάγνωσμα των αγίων μαρτύρων. Θα κρατήσουμε έναν εκ των στίχων αυτού, αγαπητοί μου αδελφοι, και επ’ αυτού θα αναλύσουμε ολίγα τινά από αυτά που προκύπτουν από την επιστολή την Δευτέρα προς Κορινθίους.
Μας ομιλεί εδώ ο θείος Παύλος για έναν θησαυρό που όμως αυτός ο θησαυρός δεν είναι επίγειος και δεν εξαντλείται σε υλικά αγαθά και επίγεια πράγματα άλλα είναι επουράνιος και μυστικός θησαυρός που κάθε πιστός τον εγγράφει «εν ταις πλαξίν» της καρδίας αυτού. Εκεί κρύπτεται και φυλάσσεται ο θησαυρός της αγίας και αμωμήτου πίστεως μας που μας οδηγεί όλους στην ευλογία αυτού, να υπάρχει δηλαδή στην πνευματική μας πορεία και ύπαρξη.
Ενώ όμως κάθε θησαυρός πρέπει να προφυλλάσεται λίαν καλώς και να είναι το πλέον προφυλαγμένος και όμως αυτός τυγχάνει συχνά εκτεθειμένος βορρά των παθων και αδυναμιών μας, οι οποίες και μπορεί να τον καταδυναστεύουν ή να διαλύουν ακόμη και το σκέυος στο οποία φυλάσεται και υπάρχει. Ποιο είναι το σκέυος; Ο ταπεινος και ευτελής ευατός μας που όμως ως θεματοφύλακας της ιερας ταύτης και πνευματικής τραπέζης διατηρεί καθαρά την συνείδηση μας για να μπορεί να φυλάσει και διατηρει αμωμον και ακασχετον την παρακαταθήκη της εις Χριστόν πίστεως.
Η φυλακή του νου και των αισθήσεων είναι αυτή που κάνει το αδύναμο ανθρώπινο σκεύος να προστατεύει τον σημαντικό θησαυρό μας που δεν είναι τελικά κάτι το υλικό αλλά είναι η πνευματική μας μεθηλικίωση ενώπιον της εικόνος του Χριστού που είναι ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά και μεμονωμένα αλλά που μαθαίνει μέσα στην Εκκλησία να διατηρεί τον θησαυρό ανεπηρέαστο προς το πονηρό και κακό που μπορεί να μολύνει την ύπαρξη μας με παντοίους τρόπους και να καταστρέψει το σκεύος της εκλογής στο οποίο προστατεύεται ο «αχώρητος παντί» που χωρά και «σαρκώνεται» πολλές φορές μέσα στον κάθε από εμάς. Δεν γίνεται μια φορά άνθρωπος για χάρη μας αλλά γίνεται καθημερινά και κάθε στιγμή άνθρωπος για εμάς τους ίδιους όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή θέλει ελκύσαι προς τον Εαυτό του ανθρώπινο.
Αυτό το οστράκινο σκεύος δεν μπορεί να προσέξει αυτόν τον πνευματικό μας θησαυρό και το εν αυτώ κεκρυμμένο μεγαλείο του αλλά μέσα στην απλότητα και προχειρότητα του ανθρωπίνου σκεύους του διερρηγμένου να μπορεί ο κάθε άνθρωπος να «βλέπει» ή να «διαγιγνώσκει» ή να «ευρίσκει» αν θέλετε την δύναμη και αδυναμία του ίδιου του Θεού. Ενώ φαίνεται δυνατός ο Θεός δεν επιβάλλει την δύναμη του και ενώ φαίνεται αδύνατος κατά την ίδια περίοδο και φάση της ζωής του ανθρώπου εκεί είναι πλησίον του ανθρώπου που φαίνεται να δοκιμάζεται.
Είναι σαν το πλοίο που δέρεται υπό των κυμάτων και μερικές φορές φαίνεται ότι χάνεται αλλά αν θέλει Εκείνος διασώζεται με ηρεμία και ησυχία, αυτή την ηρεμία αν και τα σκεύη τα οποία φυλάνε τον θησαυρό δείχνουν ότι δεν την έχουν και την ησυχία την ανακαλύπτει κανείς στο απάνεμο λιμάνι της σωτηρίας του και αυτό δεν είναι άλλο από αυτή την ίδια την Εκκλησία του. Κανείς δεν απορρίπτει τον θησαυρό, αν τον βρει σε μια σπηλιά, επειδή το κιούπι που εφυλάσσετο ήτο πήλινο και εύθραυστο. Η ευθραυστότητα του σκεύους δεν κάνει κακό στον ίδιο τον θησαυρό. Ο θησαυρός είναι ανέγγιχτος και έτοιμος να λάμψει και να χαρούν την λάμψη του όσοι το θαυμάζουν και να θαμπωθούν από την μοναδικότητα της λάμψης του. αλλά και το υλικό μας θυμίζει ότι ναι μεν υπάρχει ο θησαυρός που είναι η απόλυτη υπακοή στο θέλημα του Θεού και η ακράδαντη και αταλάντευτη πίστη του ανθρώπου προς τον Θεόν.
Τελικά, αυτός είναι ο θησαυρός της σχέσεως Θεού προς τον άνθρωπο, της σχέσεως πλάσματος προς τον Πλάστη του, της προσωπικής επικοινωνίας Δημιουργού με το δημιούργημα Του, αδελφοί μου αγαπητοί, εδώ φαίνεται ότι τίποτα δεν είναι δικό μας και τίποτα δεν μας ανήκει αφού όλα είναι δωρήματα και ευλογίες του Θεού προς όλους εμάς. Είτε υπολογίζουμε στην δύναμη του Θεού που εμφανίζεται είστε στην δύναμη του Θεού που εκδηλώνεται αρνητικά και δεν φαίνεται σαν δύναμη αλλά σαν υποχωρητικότητα και αδυναμία, Εκείνος δρα και υπάρχει στις καρδιές μας και φωτίζει τις πράξεις μας και καθοδηγεί το είναι μας που είναι και παραμένει το σκεύος στο οποίο η Ελπίδα είναι ακαταίσχυντη και η αγάπη του Χριστού γίνεται και είναι ανυπόκριτη αφού δεν ζητά τα εαυτής αλλά τα του ετέρου. Σπάνια ζούμε και κατανοούμε αυτό τον θησαυρό και το ότι κατοικεί, όχι σε υπερκόσμια και υπέρλαμπρα αλλά στην ταπεινή, άδολη και απλή καρδιά του καθενός εξ ημών. Μακάρι να έχουμε τέτοια καρδιά για να αναπαύετε ο θησαυρός μας που είναι ο ίδιος ο Κύριος μας. Αμήν.
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2018
Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2018
Νεκτάριος, ο ημέτερος προστάτης!
Βοηθεια μας -μπορει να μην μπορεσαμε για πολλοστη φορα να ειμεθα αισθητα στην Αιγινα- αλλα απο εδω απο το ομορφο Κρανιδι μας παρακαλουμε τον αγιο μας Νεκτάριο μητροπολίτη Πενταπόλεως τον θαυματουργό, να ειναι η χαρις του και η ευωδια των τιμιων λειψάνων του συντροφιά μας σε τουτο τον ανθρωπινο βιο!να σκεπει και να ευλογει ολο τον κληρο της ΕκκλησιΑς της Ελλάδος, εκείνης που καχύποπτα τον υπεδέχθη όταν κατέφθασε λοιδωρημενος απο του ΠΑτρ.Αλεξανδρείας και που τοσο ασπλαχνα του εφέρετο μεχρι το 1908 σίγουρα...Αγιε μου συγχωρησε μας ακομη δεν μαθαμε να αγαπαμε με την καρδιά μας αλλά με τον νου μας υπολογίζοντας την θεση και το κύρος του άλλου και ποιος ειναι αναμεσα στους ισχυρούς και οχι ποίος είναι ενώπιον του Θεού του Υψίστου που έχει άλλα κριτήρια...ίδιες παντα οι συνθηκες και παντα ιδιες οι εποχές μα και οι ανθρωποι παντα προβλέψιμοι απογοητευτικά...
Σε ικετεύω μεσα απο την αμαρτία γέμουσα καρδιά μου σκεπαζε μας όλους αλλα ιδιατερα τα παιδια που αγαπας που πανε στα σχολεια και στα πανεπιστημια μας δείξε λίγη αγαπη Χριστου σε αυτά...
σε αγαπουμε και σε θεωρουμε προσωπικα προσ΄τατη και έφορο της ιερατικης μας δικονιας και εν γενει πορείας,
+Ιερόθεος, ο ελάχιστος εν ιερομονάχοις
9η Νοεμβρίου 2018
Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2018
Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2018
Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018
η σωτηρία είναι η Εκκλησία
"Πρέπει πάντα να θυμόμαστε
πώς η Εκκλησία δεν σώζει
(δεν κάνει δηλαδή σώο τον άνθρωπο)
ούτε με αυτά που λέει,
ούτε με αυτά που κάνει.
Η Εκκλησία σώζει με αυτό που είναι και μόνο.
Η ένταξη μας στο σώμα της Εκκλησίας,
στο ευχαρηστιακό σώμα,
είναι η απαρχή της σωτηρίας-και μόνο αυτό.
...
Η σωτηρία
είναι η Εκκλησία."
Δημήτρη Μαυρόπουλος,
Διερχόμενοι διά του Ναού,
Μαθήματα κατήχησης για ενήλικους,
εκδόσεις Δόμος,
σσ. 21-22.
Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018
Πρόγραμμα ιεροκηρυκτικής μας Διακονίας μηνός Νοεμβρίου 2018:
Πρόγραμμα ιεροκηρυκτικής μας Διακονίας μηνός Νοεμβρίου 2018:
Πέμπτη 1η Νοέμβρη όρθρος και θεία Λειτουργία εις ιεράν Μόνην Αγίων ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ Ερμιόνης χοροστατούντος και ιερουργούντος του Σεβ.Μητροπολίτου ημών πατρός Εφραίμ,
το εσπέρας στις 5 μ.μ. μικρό απόδειπνο και ερμηνεία κατα Ματθαίον Ευαγγελίου εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Παρασκευή 2α Νοεμβρίου ε.ε. όρθρος και θεία Λειτουργία εις Ι. Ν. Αγίων Αναργυρων Κύρου και Ιωάννου, ανάμνησις των εγκαινίων αυτού του ευκτηριου Οικου εις Ερμιόνην.
Σαββάτο 3η Νοεμβρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις Ιεράν Μόνην Παντανασσης Κρανιδιου.
Κυριακή 4η Νοεμβρίου, ορθός και θεία Λειτουργία μετά Θείου κηρύγματος εις Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Διδύμων.
Δευτέρα 5η Νοεμβρίου ε.ε. Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του εαυγγελιστου Ματθαίου (κεφ. 23 και εξής).
Τετάρτη 7η Νοεμβρίου ε.ε. Πανηγυρικός εσπερινός μετά Θείου κηρύγματος εις Ι. Ν. Παμμεγιστων Ταξιαρχών Λουκαϊτίου εις τας 17.30.
Το εσπέρας η συμμελέτη της Αγίας Γραφής εις ι.Ν.Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ λόγω της πανηγύρεως του παρεκκλησίου του Νεκροταφείου Κρανιδίου.
Πέμπτη 8η Νοεμβρίου ε.ε., Ορθρος και πανηγυρική θεία Λειτουργία εις εορταζουσα ως άνω ενορία Λουκαϊτίου 7.30 π.μ. και εξης.
Το εσπέρας στις 5 μ.μ. μικρό Απόδειπνον και εν συνεχεία συμμελέτη αγίας Γραφής εις ι.Ν.Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Κυριακή 11η Νοεμβρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιιαρχών Φούρνων.
Δευτέρα 12η Νοεμβρίου ε.ε., 5 μ.μ. Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του ευαγγελιστού Ματθαίου (κεφ. 24 και εξής).
Τετάρτη 14η Νοεμβρίου ε.ε., εις τας 5μ.μ. εσπερινός και εν συνεχεία συμμελέτη αγίας Γραφής εκ του κατα Ματθαίον ευαγγελίου εν τω ιερώ Ναώ Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου.
Πέμπτη 15η Νοεμβρίου ε.ε., εις τας 5 μ.μ. μικρό απόδειπνον και εν συνεχεια μελέτη αγίας Γραφής εν τω ιερώ Ναώ Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Σαββάτο 17η Νοεμβρίου ε.ε. όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Μονήν Παντανάσσης Κρανιδίου.(λογω μηνιαίας αδείας του εφημερίου)
Κυριακή 18η Νοεμβρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Φούρνων.(λογω μηνιαίας αδείας του εφημερίου)
Δευτέρα 19η Νοεμβρίου ε.ε., 5 μ.μ. Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του ευαγγελιστού Ματθαίου (κεφ. 24 και εξής).
Τετάρτη 21η Νοεμβρίου ε.ε., εις τας 5μ.μ. εσπερινός και εν συνεχεία συμμελέτη αγίας Γραφής εκ του κατα Ματθαίον ευαγγελίου εν τω ιερώ Ναώ Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου.
Πέμπτη 22α Νοεμβρίου ε.ε., εις τας 5 μ.μ. μικρό απόδειπνον και εν συνεχεια μελέτη αγίας Γραφής εν τω ιερώ Ναώ Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Κυριακή 25η Νοεμβρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Φούρνων.(λογω μηνιαίας αδείας του εφημερίου)
Δευτέρα 26η Νοεμβρίου ε.ε., 5 μ.μ. Παράκληση εις Ι. Μόνην Ζωοδόχου Πηγής Κοιλαδος και εν συνεχεία συμμελετη Αγίας Γραφής επί του κειμένου του ευαγγελιστού Ματθαίου (κεφ. 25 και εξής).
Τετάρτη 28η Νοεμβρίου ε.ε., εις τας 5μ.μ. εσπερινός και εν συνεχεία συμμελέτη αγίας Γραφής εκ του κατα Ματθαίον ευαγγελίου εν τω ιερώ Ναώ Εισοδίων της Θεοτόκου Κρανιδίου.
Πέμπτη 29η Νοεμβρίου ε.ε., εις τας 5 μ.μ. μικρό απόδειπνον και εν συνεχεια μελέτη αγίας Γραφής εν τω ιερώ Ναώ Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πορτο Χελίου.
Παρασκευή 30η Νοεμβρίου ε.ε., όρθρος και θεία Λειτουργία εις ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Λουκαϊτίου εις τας 7.30 π.μ..
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή της Αγίας Σκέπης τ...
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή της Αγίας Σκέπης τ...: Πανοσ. Αρχιμ. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας Η χάρη της Παναγίας μας σήμερα, αδελφοί μου αγαπητοί, εορτάζει την αγία τ...
Η χάρη της Παναγίας μας σήμερα, αδελφοί μου αγαπητοί, εορτάζει την αγία της Σκέπη! Την αγάπη της που εφαπλούται ως ένδυμα προσωπικό της επί την βασιλίδα των πόλεων, την Πόλη του Κωνσταντίνου. Tην Σκέπη της που όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί εορτάζουν την 1η Οκτωβρίου κάθε έτους, ενώ εμείς στην Ελλάδα με απόφαση της ιεράς Συνόδου του έτους 1952 μετεφέραμε την εορτή της, από της αρχής του Οκτωβρίου την μέρα που άρχισε ο αγώνας της Ελλάδος εναντίον των Ιταλών το 1940.
Αυτή η μεταφορά της Εορτής εγένετο και με ειδική ακολουθία που έγραψε ο Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας μας, γέροντας Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης. Ανυμνεί το μεγαλείο της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και μας θυμίζει την αγία της ευλογία στα παιδιά μας στο μέτωπο που επολέμουν. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρός Χρυσάνθος ετύπωσε ένα μικρό εικονάκι που έγραφε: «Παιδί μου, η Παναγία μαζί σου» και αυτό συντρόφευε τα παιδιά μας στο μέτωπο. Όχι, γιατί η Παναγία μας μισεί κάποιο λαό, αλλά γιατί το άδικο στην περίπτωση αυτή ευρίσκετο στην πλάτη του Έλληνα, που έβλεπε την πατρίδα του να απειλείται και να συρρικνώνεται.
Σήμερα έχουμε αυτή την εμπιστοσύνη στη Σκέπη της Παναγίας μας; Έχουμε την αγκαλιά της Μάνας μας Παναγιάς για να καταφεύγουμε σε αυτήν ή χάσαμε την εν Χριστώ ελπίδα για σωτηρία πνευματική και χάσαμε και τον μπούσουλα μας ως ευλαβική κοινότητα Ελλήνων και Χριστιανών; Αυτή την χάρη τη γεμάτη έλεος Θεού και βοήθεια επιδεόμενη σε όλους μας την έχουμε αδήριτο ανάγκη.
Κανείς δεν είναι έτοιμος να αφήσει την μητρική της αγκάλη, όλοι θέλουμε το χάδι και την προστασία της. Όλοι θέλουμε να γίνει η ζεστασιά στην παγωμάρα του σύγχρονου καιρού. Θέλουμε να είναι το δροσερό αεράκι στον καύσωνα των παθών μας. Να είναι το ένδυμα που θα μας ενδύει και θα μας παρουσιάζει έτοιμους να εμπιστευθούμε το νέο και δεύτερο καταπέτασμα. Τα δικά μας άγια των Αγίων, δεν είναι σχηματικά και τύπος που υποδεικνύουν κάτι ως τύπο ξηρό και κάτι που υποκαθιστά κάτι άλλο, αλλά είναι η ζωντανή παρουσία της Μάνας μας. Της μάνας του Χριστού και Θεού μας. Η Παναγιά δεν αυτονομείται αλλά υποτάσσεται στην επίγεια παρουσία Της στην Εκκλησία του Χριστού για αυτό και αυτή, η μία Εκκλησία του Χριστού σε κάθε της Σύναξη μετά τον καθαγιασμό των τιμίων δώρων που προσφέρουν οι πιστοί, μας θυμίζει ότι τα έργα του Θεού και τα δημιουργήματα του είναι τα σημαντικά ανάμεσα στους ανθρώπους.
Φωνάζει δε σε όλους μας μην αφήσετε ο άνθρωπος να αμαυρωθεί και να γίνει απάνθρωπος. Μην αφήσετε το Χριστός μας να γίνει α-Χριστός, ένας Χριστός δηλαδή που δεν ξεβολεύει τον αμαρτωλό, αλλά ένας Χριστός που βολεύει τις συνειδήσεις εκείνων που δεν τον έχουν ερωτευθεί, αλλά ζουν απλά για να καταξιώνονται από την πίστη τους.
Η Παναγία μας θυμίζει ότι η διακονία πάντων και πασών είναι πολύ ενδιαφέρουσα προσφορά προς τον συνάνθρωπο και μας αφήνει να της φωνάξουμε ότι πάνω από όλα τα άλλα κτίσματα εμείς «εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου» μνημονεύουμε και ευχαριστούμε που μας χάρισε ως δώρο τον Χριστό μας.
Ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο να γίνει ένας από εμάς ο Θεός του Ουρανού, να χαρούμε και να απολαύσουμε και την επίγεια παρουσία Του. Να γευθεί τα δικά μας θετικά και αρνητικά αισθήματα και συναισθήματα και να είναι Εκείνος που να χαρεί την συνύπαρξη μας μαζί Του. Μας καταδέχεται ο Χριστός σε όλα μας τα αδιάβλητα πάθη και είναι Αυτός που μας κάνει να μην σπαρταράμε από το κακό που μας κατατρύχει αλλά να γευόμαστε την ευγνωμοσύνη του ότι έχουμε κει Εμείς προστάτη πλέον ενώπιον του Θεού έναν από εμάς!
Είμαστε εικόνες Χριστού πλασμένες να δοξασθούμε και αυτές οι εικόνες μόνο στη χαρά του Χριστού βρίσκουν νόημα ζωής αιωνίου. Η Μάνα Του Παναγιά μας γίνεται και για Εκείνον σπλάχνα οικτιρμών και χαρά μοναδική στα δύσκολα του βίου Του αλλά ακόμη και στις τελικές στιγμές επί της γης είναι κάτω από τον Σταυρό και την τρυπά δίστομος ρομφαία αλλά δεν εγκαταλείπει την θέση της. Τον γιο της, τον νεκρό του, το σώμα του το πανάσπιλο που πήρε από εκείνη και τελικά το χάρισε σε όλους εμάς τεθεωμένο και αναστημένο. Άλλης βιωτής σώμα, άλλη εμπειρίας ύπαρξη!
Δόξα τω Θεώ, όλοι μας σκεπασθήκαμε ως παιδιά από τη μάνα μας αυτή την γλυκιά μέριμνα την είχε και η Παναγιά μας για τον Υιό της από της παιδικής του ηλικίας μέχρι το τέλος του επί γης. Πάντα εκεί και πάντα παρούσα. Κάθε μάνα είναι σαν Παναγιά και κάθε Παναγιά έχει λίγη ιερότητα από την μητρότητα που την γεύεται με τον ένα ή άλλο τρόπο κάθε γυναικεία ύπαρξη!
Η Παναγιά μας είναι ένας ύμνος στη γυναίκα σε όλες τις φάσεις στην επίγεια ζωής της, κάθε τι που φέρει κόπο και προσπάθεια και είναι γεμάτο εντιμότητα και πρόοδο η Παναγία μας το σκεπάζει και αυτή την αγία της Σκέπη επικαλούμεθα εφ’ όλων υμών. Η Μάνα του Θεανθρώπου να σκεπάζει όλων των ανθρώπων τις δυσκολίες και να χαρίζει ειρήνη στους λαούς και ευγενή συνύπαρξη μεταξύ τους. Αμήν.
Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
Η χάρη της Παναγίας μας σήμερα, αδελφοί μου αγαπητοί, εορτάζει την αγία της Σκέπη! Την αγάπη της που εφαπλούται ως ένδυμα προσωπικό της επί την βασιλίδα των πόλεων, την Πόλη του Κωνσταντίνου. Tην Σκέπη της που όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί εορτάζουν την 1η Οκτωβρίου κάθε έτους, ενώ εμείς στην Ελλάδα με απόφαση της ιεράς Συνόδου του έτους 1952 μετεφέραμε την εορτή της, από της αρχής του Οκτωβρίου την μέρα που άρχισε ο αγώνας της Ελλάδος εναντίον των Ιταλών το 1940.Αυτή η μεταφορά της Εορτής εγένετο και με ειδική ακολουθία που έγραψε ο Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας μας, γέροντας Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης. Ανυμνεί το μεγαλείο της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και μας θυμίζει την αγία της ευλογία στα παιδιά μας στο μέτωπο που επολέμουν. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρός Χρυσάνθος ετύπωσε ένα μικρό εικονάκι που έγραφε: «Παιδί μου, η Παναγία μαζί σου» και αυτό συντρόφευε τα παιδιά μας στο μέτωπο. Όχι, γιατί η Παναγία μας μισεί κάποιο λαό, αλλά γιατί το άδικο στην περίπτωση αυτή ευρίσκετο στην πλάτη του Έλληνα, που έβλεπε την πατρίδα του να απειλείται και να συρρικνώνεται.
Σήμερα έχουμε αυτή την εμπιστοσύνη στη Σκέπη της Παναγίας μας; Έχουμε την αγκαλιά της Μάνας μας Παναγιάς για να καταφεύγουμε σε αυτήν ή χάσαμε την εν Χριστώ ελπίδα για σωτηρία πνευματική και χάσαμε και τον μπούσουλα μας ως ευλαβική κοινότητα Ελλήνων και Χριστιανών; Αυτή την χάρη τη γεμάτη έλεος Θεού και βοήθεια επιδεόμενη σε όλους μας την έχουμε αδήριτο ανάγκη.
Κανείς δεν είναι έτοιμος να αφήσει την μητρική της αγκάλη, όλοι θέλουμε το χάδι και την προστασία της. Όλοι θέλουμε να γίνει η ζεστασιά στην παγωμάρα του σύγχρονου καιρού. Θέλουμε να είναι το δροσερό αεράκι στον καύσωνα των παθών μας. Να είναι το ένδυμα που θα μας ενδύει και θα μας παρουσιάζει έτοιμους να εμπιστευθούμε το νέο και δεύτερο καταπέτασμα. Τα δικά μας άγια των Αγίων, δεν είναι σχηματικά και τύπος που υποδεικνύουν κάτι ως τύπο ξηρό και κάτι που υποκαθιστά κάτι άλλο, αλλά είναι η ζωντανή παρουσία της Μάνας μας. Της μάνας του Χριστού και Θεού μας. Η Παναγιά δεν αυτονομείται αλλά υποτάσσεται στην επίγεια παρουσία Της στην Εκκλησία του Χριστού για αυτό και αυτή, η μία Εκκλησία του Χριστού σε κάθε της Σύναξη μετά τον καθαγιασμό των τιμίων δώρων που προσφέρουν οι πιστοί, μας θυμίζει ότι τα έργα του Θεού και τα δημιουργήματα του είναι τα σημαντικά ανάμεσα στους ανθρώπους.
Φωνάζει δε σε όλους μας μην αφήσετε ο άνθρωπος να αμαυρωθεί και να γίνει απάνθρωπος. Μην αφήσετε το Χριστός μας να γίνει α-Χριστός, ένας Χριστός δηλαδή που δεν ξεβολεύει τον αμαρτωλό, αλλά ένας Χριστός που βολεύει τις συνειδήσεις εκείνων που δεν τον έχουν ερωτευθεί, αλλά ζουν απλά για να καταξιώνονται από την πίστη τους.
Η Παναγία μας θυμίζει ότι η διακονία πάντων και πασών είναι πολύ ενδιαφέρουσα προσφορά προς τον συνάνθρωπο και μας αφήνει να της φωνάξουμε ότι πάνω από όλα τα άλλα κτίσματα εμείς «εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου» μνημονεύουμε και ευχαριστούμε που μας χάρισε ως δώρο τον Χριστό μας.
Ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο να γίνει ένας από εμάς ο Θεός του Ουρανού, να χαρούμε και να απολαύσουμε και την επίγεια παρουσία Του. Να γευθεί τα δικά μας θετικά και αρνητικά αισθήματα και συναισθήματα και να είναι Εκείνος που να χαρεί την συνύπαρξη μας μαζί Του. Μας καταδέχεται ο Χριστός σε όλα μας τα αδιάβλητα πάθη και είναι Αυτός που μας κάνει να μην σπαρταράμε από το κακό που μας κατατρύχει αλλά να γευόμαστε την ευγνωμοσύνη του ότι έχουμε κει Εμείς προστάτη πλέον ενώπιον του Θεού έναν από εμάς!
Είμαστε εικόνες Χριστού πλασμένες να δοξασθούμε και αυτές οι εικόνες μόνο στη χαρά του Χριστού βρίσκουν νόημα ζωής αιωνίου. Η Μάνα Του Παναγιά μας γίνεται και για Εκείνον σπλάχνα οικτιρμών και χαρά μοναδική στα δύσκολα του βίου Του αλλά ακόμη και στις τελικές στιγμές επί της γης είναι κάτω από τον Σταυρό και την τρυπά δίστομος ρομφαία αλλά δεν εγκαταλείπει την θέση της. Τον γιο της, τον νεκρό του, το σώμα του το πανάσπιλο που πήρε από εκείνη και τελικά το χάρισε σε όλους εμάς τεθεωμένο και αναστημένο. Άλλης βιωτής σώμα, άλλη εμπειρίας ύπαρξη!
Δόξα τω Θεώ, όλοι μας σκεπασθήκαμε ως παιδιά από τη μάνα μας αυτή την γλυκιά μέριμνα την είχε και η Παναγιά μας για τον Υιό της από της παιδικής του ηλικίας μέχρι το τέλος του επί γης. Πάντα εκεί και πάντα παρούσα. Κάθε μάνα είναι σαν Παναγιά και κάθε Παναγιά έχει λίγη ιερότητα από την μητρότητα που την γεύεται με τον ένα ή άλλο τρόπο κάθε γυναικεία ύπαρξη!
Η Παναγιά μας είναι ένας ύμνος στη γυναίκα σε όλες τις φάσεις στην επίγεια ζωής της, κάθε τι που φέρει κόπο και προσπάθεια και είναι γεμάτο εντιμότητα και πρόοδο η Παναγία μας το σκεπάζει και αυτή την αγία της Σκέπη επικαλούμεθα εφ’ όλων υμών. Η Μάνα του Θεανθρώπου να σκεπάζει όλων των ανθρώπων τις δυσκολίες και να χαρίζει ειρήνη στους λαούς και ευγενή συνύπαρξη μεταξύ τους. Αμήν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
