Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

ΤΕΛΙΚΑ ΣΚΟΤΩΣΑΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ;


«Σκοτώσαμε τον Θεό και ορφανέψαμε»


Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος αποτιμά με λόγο οξύ στην «Κ» και το Νίκο Παπαχρήστου τη σχέση μερίδας πιστών με το Θείο και τον ρόλο της Εκκλησίας «Ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί». Με τα λόγια αυτά που καταρχήν ξαφνιάζουν, σοκάρουν, ο 78χρονος ιερέας π. Φιλόθεος Φάρος αποτιμά τη σημερινή σχέση μεγάλης μερίδας πιστών με το Θείο, μια σχέση «καταναλωτική» την οποία όπως υποστηρίζει ενισχύουν με τη στάση ζωής τους πολλοί κληρικοί. Με λόγο τολμηρό, ενίοτε καυστικό αλλά και αυτοκριτικό ο π. Φιλόθεος είναι ο πρώτος ιερέας που δεν διστάζει να χαρακτηρίσει σωστή την απόφαση για το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» αφού η Πολιτεία απευθύνεται σε πολίτες και όχι σε πιστούς. Χαρακτηρίζει «φαρισαίους» και «υποκριτές» ιεράρχες και κληρικούς που έσπευσαν να μιλήσουν για «πορνεία» και «κουσούρια», υποστηρίζοντας ότι όσοι εμφανίζονται αυστηροί στην πραγματικότητα αναζητούν «άλλοθι» για να αποπροσανατολίσουν από δικές τους «αμαρτωλές» πράξεις. Αυτούς μάλιστα θεωρεί υπεύθυνους για το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι καταλήγουν σε ψυχιάτρους φορτωμένοι ενοχικά σύνδρομα. «Μακάρι να ενδιαφερόντουσαν για την ελληνική οικογένεια αλλά αδιαφορούν πλήρως», επισημαίνει. Οσο για εκείνους που βλέπουν μια νέα επίθεση κατά της Εκκλησίας απαντά με νόημα: «Η Εκκλησία του Χριστού δεν κινδυνεύει από εξωτερικούς εχθρούς». Οι θέσεις του πατρός Φιλόθεου Φάρου, όπως τις αναπτύσσει σήμερα στην «Κ», που θίγουν και το πλαίσιο σχέσεων Πολιτείας-Εκκλησίας, σίγουρα θα αποτελέσουν αφορμή διαλόγου, αφού πολλοί θα συμφωνήσουν πολλοί θα διαφωνήσουν, άλλοι θα συνυπογράψουν, άλλοι θα θυμώσουν...«Η Πολιτεία ορθώς πράττει και προωθεί το Σύμφωνο. Το ερώτημα όμως είναι αν η Ελλάδα είναι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία ή μια θεοκρατία τύπου «Χομεϊνί». Φαίνεται πως σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό η Ελλάδα είναι θεοκρατία. Είναι χαρακτηριστικό πως υποψήφιοι βουλευτές, δήμαρχοι και άλλοι πολιτευόμενοι πριν ξεκινήσουν την προεκλογική τους εκστρατεία πρέπει να περάσουν να φιλήσουν το χέρι του Δεσπότη. Και θα φροντίσουν οι κάμερες να το απαθανατίσουν αυτό, για να τους δουν οι ψηφοφόροι τους γιατί αλλιώς δεν έχουν ελπίδες...», λέει ο π. Φιλόθεος Φάρος.Χωρίς περιστροφές δηλώνει στην «Κ» αντίθετος με το πνεύμα της πρόσφατης αυστηρής απόφασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου που χαρακτήριζε «πορνεία» κάθε συζυγική σχέση εκτός του ορθοδόξου γάμου. «Δείχνει την ουσιαστική απομάκρυνση από το πνεύμα του Ευαγγελίου. Κατά την γνώμη μου διαστρέφεται το πνεύμα της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού. Οι κανόνες, σύμφωνα με την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, είναι φάρμακα και παιδαγωγικά μέτρα που χρησιμοποιούνται κατά την κρίση του πνευματικού. Δεν είναι νόμοι. Ο Χριστός άλλωστε ήρθε για να αλλάξει το καθεστώς της ιουδαϊκής παράδοσης και ιδιαίτερα της φαρισαϊκής. Και ζητάει την επιδίωξη της εσωτερικής αναπτύξεως. Οχι την αντιμετώπιση του κακού με μια νομική και αστυνομική αντίληψη. Ομως μέσα στη ζωή της Εκκλησίας το ιουδαϊκό φαρισαϊκό πνεύμα έχει εισχωρήσει από πολύ νωρίς» σημειώνει και προσθέτει: «Ο Χριστός λέει ότι πορνεία και άλλα κακά πράγματα έρχονται από την καρδιά του ανθρώπου. Δεν καταδικάζει κανέναν αμαρτωλό. Μόνο τον υποκριτή. Το πνεύμα του Χριστού δεν είναι νομικό, αλλά προσπαθεί να δείξει ποια είναι η ουσία της αμαρτίας. Δεν είναι μια εξωτερική συμπεριφορά. Για παράδειγμα φόνος για τον Χριστό είναι η απόρριψη του άλλου. Συνεπώς στη διδασκαλία του δεν χωράει η “αυτοδικαίωση”. Κανείς δεν μπορεί να λέει εγώ είμαι ενάρετος και να κατηγορεί κάποιον άλλο σαν αμαρτωλό»...«Υποκριτές και Φαρισαίοι»Πολλοί μητροπολίτες αφήνουν να εννοηθεί πως θα πρέπει να επιβληθούν πνευματικές κυρώσεις σε βάρος όσων προχωρήσουν στη σύναψη «Συμφώνου Συμβίωσης». Τι λέει για αυτό ο πατέρας Φιλόθεος;«Ο Χριστός ήταν σαφής όταν είπε πως δεν ήρθε να κρίνει αλλά να σώσει τον κόσμο. Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε. Αντιθέτως, καταδικάζει ξεκάθαρα συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως την υποκρισία. Μιλώντας στους Φαρισαίους, οι οποίοι έκαναν όσα κάνουμε εμείς οι κληρικοί σήμερα, στηλίτευσε το ενδιαφέρον τους για τα περίτεχνα κοσμήματα, τα περίλαμπρα άμφια, την επιδίωξή τους να κάθονται στις πρώτες θέσεις των δείπνων αλλά και την εκμετάλλευση φτωχών ανθρώπων. Ο Χριστός συνεχώς καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά αγαθά, τη χλιδή και την πολυτέλεια. Ολα αυτά αφορούν εμάς τους παπάδες. Ζούμε ζωή πριγκιπική, μετακινούμεθα με τις κράισλερ και τις μερσεντές, μας υπηρετεί ένα σωρό κόσμος, φορτωνόμαστε όλα αυτά τα χρυσά και έχουμε και την απόλυτη εξουσία στην ψυχή των ανθρώπων. Είναι ανατριχιαστικά πράγματα αν σκεφτείτε ότι γίνονται στο όνομα του Χριστού που περπατούσε ξυπόλητος και δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι. Ε, λοιπόν, είμαστε ανακόλουθοι με όσα δίδαξε ο Χριστός. Και επομένως το λιγότερο που θα περίμενε κάποιος από εμάς είναι να μην πετάμε πέτρες στους άλλους. Οι δικές μας αμαρτίες είναι εκείνες που κυρίως καταδίκασε ο Ιησούς Χριστός. Πώς να το κάνουμε· δεν μίλησε για τις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά είπε ξεκάθαρα πως δεν γίνεται να υπηρετεί κάποιος δύο Κυρίους, τον Θεό και τον Μαμωνά. Είπε επίσης πως όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα».«Εμείς οι παπάδες έχουμε πολλές νευρώσεις σχετικά με τον ερωτισμό. Και πολλά από αυτά που λέμε μπορεί να είναι συνέπεια των νευρώσεών μας», υποστηρίζει μιλώντας στην «Κ» ο π. Φιλόθεος. «Πιστεύω ότι οι αυστηρότεροι από εμάς τους κληρικούς στα θέματα της σεξουαλικής ηθικής είναι είτε πιο νευρωτικοί σε σχέση με τον ερωτισμό είτε κρύβουν τα περισσότερα και θέλουν να έχουν ένα άλλοθι. Εμφανίζονται δηλαδή αυστηροί για να μην επιτρέψουν στον απλό άνθρωπο να σκεφθεί πως αυτοί μπορεί να έχουν μια έντονη προσωπική ζωή, σχετική με αυτό που εξίσου έντονα καταδικάζουν. Αναμφισβήτητα, πάντως, όταν κάποιος ελέγχει τον ανθρώπινο ερωτισμό έχει στα χέρια του αλυσοδεμένους τους ανθρώπους».Το χάσμαΤη στιγμή που η Ιεραρχία υποστηρίζει πως το «Σύμφωνο» στρέφεται εναντίον του θεσμού της οικογένειας, ο π. Φιλόθεος κάνει λόγο για πλήρες χάσμα με την κοινωνία. «Ακούω κάποιους μητροπολίτες να λένε ότι ενδιαφέρονται για την ελληνική οικογένεια. Μακάρι να ενδιαφέρονταν, αλλά αδιαφορούν πλήρως και είναι και ανίκανοι να κάνουν κάτι για να αντιμετωπίσουν την κρίση στην οικογένεια. Οι περισσότεροι δεσποτάδες και παπάδες είναι ποιμαντικά ανύπαρκτοι και δεν έχουν σταθεί ποτέ στο πλευρό ενός ανθρώπου που έχει ανάγκη. Οχι να του δώσουμε ρετσέτες, αλλά απλά να σταθούμε πλάι του. Γιατί πολλές φορές αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος που έχει μια δυσκολία δεν είναι να του δώσουμε μια λύση, αλλά να δει ότι νοιαζόμαστε γι’ αυτόν.Αυτήν τη στιγμή η ελληνική οικογένεια βρίσκεται σε τρομερή κρίση. Σήμερα, ένα τεράστιο ποσοστό νέων είναι παροπλισμένοι με ψυχικές διαταραχές· πολλές από τις οποίες οφείλονται σε κάποιους παπάδες που είναι λαύροι κατά των σαρκικών αμαρτημάτων. Εμείς οι παπάδες οδηγούμε τα παιδιά στους ψυχιάτρους. Οταν ακούω ψυχίατρο παπά να λέει ότι έχει θεραπεύσει ομοφυλοφίλους ξέρω ότι έχει αποπειραθεί να τους κάνει ψυχολογική λοβοτομή. Και τους έχει παραδώσει σε τρομερά βασανιστήρια και ενοχικά σύνδρομα. Ο διεθνούς κύρους κατάλογος της ψυχοπαθολογίας που εκδίδει η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία εδώ και 50 χρόνια δεν θεωρεί την ομοφυλοφιλία αρρώστια. Υπάρχουν όμως Ελληνες παπάδες που τη θεωρούν αρρώστια. Και πιστεύω πως εκείνος που προσπαθεί να θεραπεύσει έναν ομοφυλόφιλο είναι ο ίδιος άρρωστος που χρησιμοποιεί ταλαίπωρους ανθρώπους για να δώσει τη δική του νευρωτική μάχη».Με έντονη αυτοκριτική διάθεση, ο π. Φιλόθεος καταδικάζει την εξουσιαστική συμπεριφορά ορισμένων κληρικών. «Κοιτάξτε, εμείς οι κληρικοί στο μεγάλο μας ποσοστό εσωτερικά είμαστε τενεκέδες ξεγάνωτοι. Και προσπαθούμε να καλύψουμε την αίσθηση της εσωτερικής μας ανεπάρκειας. Γιατί πολλοί από εμάς, αν μας βγάλετε τα γένια και τα ράσα, δεν είμαστε τίποτα. Θα ήμασταν σκέτα μηδενικά. Ομως με αυτά τα συμπράγαλα που φοράμε αποκτάμε κύρος, μπορούμε να καθορίζουμε τις ζωές των άλλων, κρέμονται οι άλλοι από το στόμα μας, αποκτάμε εξουσία. Και έτσι νομίζουμε ότι θα αυξήσουμε την αυτοεκτίμησή μας. Κούνια που μας κούναγε. Δεν αφορά βέβαια τους πολλούς ότι δεν αυξάνουμε την αυτοεκτίμησή μας. Τους αφορά όμως ότι τους βασανίζουμε και τους οδηγούμε στον Καιάδα των ψυχοφαρμάκων που είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Επίσης, πολλοί κληρικοί θέλουμε να βρούμε κάποιον άλλο τρόπο να δείξουμε ότι έχουμε λόγο υπάρξεως. Ασχολούμαστε με το Σκοπιανό ή με άλλα παρεμφερή πράγματα –άσχετα με την αποστολή μας– για να δείχνουμε ότι κάτι έχουμε κάνει. Εχουν καμία σχέση αυτά με όσα δίδαξε ο Χριστός;».Για τον π. Φιλόθεο η απάντηση της Εκκλησίας στο «Σύμφωνο» δεν πρέπει να είναι η τιμωρία όσων το επιλέξουν, αλλά η πρόταση ζωής που κάνει ο Χριστός. «Οι βασικές αρχές του Χριστού είναι η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η σχέση με τον άλλο είναι βασική πηγή ζωής για τον άνθρωπο. Αλλά οι σχέσεις είναι περίπλοκες και χρειάζεται αγώνας για να είναι όσο γίνεται περισσότερο υγιείς. Η ερωτική πλευρά τους είναι η πιο καίρια. Και εκεί εύκολα γίνονται πολλές εκτροπές. Οσες περισσότερες τόσο λιγότερη πληρότητα ζωής υπάρχει. Και η πληρότητα στη ζωή έρχεται μέσα σε σχέσεις ουσιαστικές, που παίρνουν χρόνο, κόπο, θέλουν αγώνα. Αν ζητούν οι νέοι κάποιο συγχωροχάρτι δεν είναι πολύ διαφορετικοί από τους παπάδες που τους το αρνούνται», επισημαίνει. «Στις μέρες μας ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί. Τα λόγια που λέμε, τα μεγάλα, τα επουράνια, τα πνευματικά όχι μόνο δεν ακτινοβολούν πίστη, αλλά φανερώνουν την αγωνία μας να καλύψουμε την έλλειψη της πίστεώς μας. Γιατί η πίστη δεν μεταδίδεται με μπλα μπλα, αλλά ακτινοβολεί. Δεν λες εγώ πιστεύω, αλλά ο τρόπος που ζεις δείχνει ότι πιστεύεις. Σήμερα ο τρόπος ζωής όλων μας δείχνει ότι δεν πιστεύουμε. Προσεγγίζουμε την πίστη σαν ένα καταναλωτικό αγαθό. Εχουμε από αυτό, από εκείνο, τα έχουμε όλα και λέμε άντε τώρα να εξασφαλίσουμε και ένα οικοπεδάκι στον παράδεισο».Ποιος είναιΟ π. Φιλόθεος Φάρος σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο Σχολή, Νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ποιμαντική Ψυχολογία στις ΗΠΑ. Χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας το 1962 στην Ελλάδα. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως εφημέριος στις ΗΠΑ. Δίδαξε Ποιμαντική Ψυχολογία στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη από το 1969 έως το 1976. Υπηρέτησε ως ιερέας-σύμβουλος στο νοσοκομείο J.B. Thomas Day Care παρέχοντας ποιμαντική υποστήριξη σε νεαρά ζευγάρια που τα παιδιά τους αντιμετώπιζαν σοβαρές ασθένειες καθώς επίσης και ως προϊστάμενος του τμήματος Οικογενειακής Στήριξης στην πρότυπη ψυχιατρική κλινική Human Resource Institute στη Βοστώνη από το 1970 μέχρι το 1976.Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1976, ασχολήθηκε συστηματικά με το συγγραφικό έργο καθώς επίσης, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, με το Συμβουλευτικό Κέντρο Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Σήμερα, συνταξιούχος πλέον, λειτουργεί κάθε Κυριακή στον Αγιο Νικόλαο Ραγκαβά της Πλάκας. Πάντοτε μετά τη λειτουργία συζητάει με νέα ζευγάρια και νέους για τα θέματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.
πηγή:
http://www.kathimerini.gr,06-04-08/
Νομίζω οτι είναι μνημειώδης η συνέντευξη του πατρός Φιλοθέου η οποία και αναδημοσιεύεται από εμάς με τον σεβασμό στον κληρικό εκείνο που αγωνίζεται για να παραμένει το κριτήριο μας καθαρό και ορθόδοξο...διαβάστε με προσοχή τι λέει μην προτρέξετε να τον εξοβελίσεται ειδικά οι θρησκευόμενοι (θρησκειοποιημένοι άνθρωποι και εν ταυτώ αντίθεοι πρακτικώς), εμείς οι εκκλησιαζόμενοι, στον Θεό εν τω Ναώ προσφέρουμε αμαρτίες και λάθη στα οποία πάνω και ζητούμε συγχώρεση!
Σκύβουμε πάνω στον πονεμένο και πληγωμένο αδελφό μας παρηγορητικά και όχι οταν κάπου κάνει λάθος παίρνουμε εμείς στα χέρια μας την θεϊκή κρίση και του επιρίπτουμε ευθύνες και προθέσεις τις οποίες εκείνος ποτέ δεν θέλησε και ποτέ δεν σκέφτηκε!
Αν υπάρχει ένας κληρικός που μας έκανε να αγαπήσουμε τον Χριστό και την Ιερωσύνη του είναι ο παπα-Φιλόθεος (σημειωτέον και για την ιστορία από κοντά τον έχουμε δει λειτουργούντα μόλις μία φορά στον άγιο Νικόλαο Ραγκαβά, άρα ούτε φιλία προσωπική υπάρχει ούτε και γνωριμία περεταίρω) αλλά βαθύτατα μας έχει επιρεάσει θεολογικο-πνευματικά με την χαρισματούχο πέννα του!
καλή ανάγνωση...φίλοι ακριβοί!
Modern Father

ΑΒΒΑ ΙΣΑΑΚ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΙΝΕΣΙΣ

ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ
ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΙΝΕΣΙΣ


Διαβάσαμε στην πολλή ωραία και προσεγμένη έκδοση της Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλιού Θήρας μια θαυμάσια προσευχητική σειρά δοξολογικών και θεολογικών αιτημάτων προς τον Κύριο μας και θέλουμε να τα μεταφέρουμε στους φίλους μας στην διαδυκτιακή επικοινωνία :
«Θεέ μου, αξίωσε με να γνωρίσω την ελπίδα αυτήν που θα χαρίσεις στους δικαίους όταν επιστρέψεις και πάλι με σώμα ανθρώπινο για να αποκαλύψεις την δόξα σου στους κόσμους Σου.»
[1]
Η προσευχή του αγίου Ισαάκ, Επισκόπου Νινευϊ της Συρίας, απευθύνεται στον Ιησού Χριστό και δι’ Αυτού προς όλη την αγία Τριάδα, τον Πατέρα, τον Υιό και το θείο Πνεύμα και ζητά να του χαρισθεί κάτι το οποίο δεν αξίζει ο άνθρωπος -ο κάθε άνθρωπος, ο μοναχός πρωτίστως αφού σε αυτούς απευθύνονται τα ασκητικά του Αγίου και κατ’ επέκταση κάθε, αγωνιζόμενος πνευματικά, χριστιανός- να του δοθεί ως χάρισμα το να γνωρίσει ο άνθρωπος την ελπίδα που θα δώσει ο Κύριος μας στους δικαίους και υιούς του που τηρούν το δικό του θέλημα και μετέχουν αγωνιστικώς στον στίβο και την παλαίστρα του να εκπληρώνουν το θέλημα του Θεού στην ζωή τους!
Όλα τα λαμβάνουμε ενώ δεν τα αξίζουμε πλουσιοπάροχα από τον Θεό μας και απλόχερα εμείς καλλιεργούμε εσωτερικά την ταπείνωση μας και παραδεχόμαστε την μηδαμινότητα και ευτέλεια μας και σπεύδουμε να ασπασθούμε τα χέρια του και την άχραντον του πλευρά σαν τον Θωμά, σπεύδουμε να σηκωθούμε από τον λήθαργο της παραλυσίας μας της πνευματικής που επί πολλά έτη σκλαβώνει την διάνοια και την καρδιά μας στην απραξία της ακινησίας προς το αγαθό και τρέχουμε φωνάζοντας παντού ότι είναι ο Χριστός που μας εγείρει από την ασθένεια μας την πνευματική!
Σπεύδουμε να μαρτυρήσουμε στην καθεύδουσα και υπνώττουσα πόλη ότι «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», μας μίλησε για την ζωή μας, μας έδωσε συμβουλές στο παρών της ζωής μας στο τώρα δεν μας είπε θεωρίες, είπε ελάτε κοντά μου και ’γω έχω νερό που σε ξεδιψά αιώνια! Επίσης διάλεξε γι’ αυτή την μαρτυρία μια αιρετική και αμαρτωλή γυναίκα -την μετέπειτα αγία Φωτεινή την Ισαπόστολο- γιατί η αμαρτία όταν την δούμε κατάματα και κατανοήσουμε τις συνέπειες της, τις καταστροφικές στην ζωή μας τότε μας βοηθάει πνευματικά μας ταπεινώνει τελωνικά και μας εξυψώνει σταυρικά και λυτρωτικά με την διαρκή μετάνοια που είναι η γλώσσα των αγωνιστών αγίων με τον άγιο Θεό μας!
Αυτή δε η ελπίδα θα χαριστεί όταν ο Χριστός με το αναστημένο σώμα του θα επιστρέψει «κρίναι ζώντας και νεκρούς», να δει την πορεία της Εκκλησίας του και όλων των στολιδιών που έπλασε, «των κόσμων του» όπως αναφέρει ο Άγιος Ισαάκ, όλων των ανθρώπων όσων αναγεννήθηκαν κοντά του και ας ευχόμαστε να είμαστε σε αυτούς και όλων όσων αν και άκουσαν γι’ Αυτόν και θα τον ειδούν και τότε μπροστά τους θα τον αρνηθούν…όλοι είναι σεσωσμένοι αλλά μερικοί -οι αρνητές του την σωτηρία την θεωρούν κόλαση- και άρα ο Χριστός θα δώσει αυτές του τις ευλογημένες θεϊκές απολαύσεις και εμπειρίες σε όσους τις ζητούν!
Ευχηθείτε αγαπητοί να απολαύσουμε από τώρα την ελπίδα των αιωνίων αγαθών γιατί αν προσμένουμε ότι μόνον τότε θα την γευθούμε αν από εδώ δεν την απολαύσουμε ούτε και τότε θα είμαστε άξιοι αυτής και τέτοιας μεγάλης τιμής!
Ζήστε από τώρα προσευχόμενοι ουράνια και αναστάσιμη χαρά!

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η!
Modern Father

[1] ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ, Ασκητικά, Τόμος 2α, Λόγοι Α΄ - Γ΄, μετάφραση από τα συριακά Νέστωρ Καββαδάς, εκδόσεις Θεσβίτης, σσ. 45 - 46.

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

YΠΟΝΟΙΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ ΕΓΝΩΣΜΕΝΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ.

ΥΠΟΝΟΙΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ ΕΓΝΩΣΜΕΝΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ.

Αγαπητοί μου φίλοι,

όλοι χαρήκαμε για το γεγονός ότι στο μουσικό πανηγύρι της Eurovision, εμείς, ως χώρα με την εκπροσώπηση της κυρίας Καλομοίρας Σαράντη και με ένα τραγούδι σύγχρονο και φρέσκο καταλάβαμε την 3η θέση!
Μας προβλημάτισε όμως η παρουσία της περσινής νικήτριας της Eurovision, της Σέρβας καλλιτέχνιδος, που παρουσιάστηκε με καθαρά ανδρικού τύπου ενδυμασία(αυτό όμως δεν ήταν κακό και μεμπτό) και πλησίον της παρουσιάστηκε μιά κοπέλα ντυμένη ως νύφη, η οποία αφού έβγαλε το νυφικό φόρεμα που φόραγε μετά ήταν ντυμένη ομοιόμορφα με την ερμηνεύτρια και η οποία σκηνή θύμιζε σε όσους το είδαν κάτι σαν «γάμο», κάτι σαν να ήθελε να φωνάξει την δική της αγάπη για άτομα του ιδίου φύλου.
Αν το σόου ήταν δικό της ας έκανε ότι ήθελε, αλλά σ’ αυτό το πανηγύρι που το βλέπουν οι πάντες δεν θα ήταν ορθό να διαδραματιστούν αυτά τα ευτράπελα και τραγικά!
Ευτράπελα γιατί μόνον θυμηδία προκαλούν παρόμοιες πρακτικές, αλλά και τραγικά αφού αν φθάσουμε όλοι να ερωτευόμαστε άτομα του ιδίου φύλου με εμάς. Τότε ο κόσμος θα οδηγηθεί στην απώλεια, στο τέρμα του, αφού δεν θα υπάρχει η αλληλοσυμπλήρωση του φυσικού και φυσιολογικού γαμικού δεσμού ανδρός και γυναικός (και ο καρπός του τα παιδιά).
Είναι η μοναδικότητα του θεσμού και του μυστηρίου του γάμου που η Εκκλησία του Χριστού ε υ λ ο γ ε ί μεταξύ ανδρός και γυναικός
[1], που είναι μετά το γάμο ένα ζεύγος, μιά συζυγία, μιά συντροφιά, και τελικά ένας και ενιαίος άνθρωπος, αφού οι σύζυγοι είναι ένα ενιαίο και υπαρκτό σύνολο και πλέον το συμπλήρωμα του άνδρα είναι η γυναίκα του και το συμπλήρωμα της γυναίκας είναι ο άνδρας της! Αν μετά το γάμο αυτή η κοινωνιακή σχέση διασπαστεί τότε μιλάμε για μισό, για μισό άνθρωπο που ότι και να κάνει ότι και να λέει είναι ημιτελής άνθρωπος, θα του λείπει πάντα το συμπλήρωμα του, ο άλλος άνθρωπος - του διαφορετικού πάντα φύλου- για να είναι μοναδική η συζυγία και η σχέση αιώνια (φερόμενη για την αιωνιότητα της παραδείσιας μακαριότητος) που την ενώνει και την κάνει δυνατή μόνο η σχέση της με τον Ιησού Χριστό.
Ο Ιησούς είναι αυτός που ενώνει το ζευγάρι και το βοηθάει στις δυσκολίες του, η συζυγία άνδρα και γυναίκας εν Χριστώ ελαφρύνεται και γίνεται μια σχέση καθόλου βαρετή, γίνεται μιά σχέση δημιουργική και ζωντανή, καθάρια από κάθε εγωιστική μικροαπαίτηση, ο άνδρας υποχωρεί ενώπιον της θελήσεως και της διαφωνίας της γυναίκας του και η γυναίκα υπομένει τις δυσκολίες του άνδρα της για να μπορέσουν με φόβο και αγάπη να ανέλθουν τον Γολγοθά της ζωής τους!
Με την σιγουριά των ανθρώπων – συζύγων που όταν δουν τον «Γολγοθά» τους, που είναι τα καθημερινά προβλήματα και οι δυσκολίες της ζωής, σ’ αυτό το νοητό όρος θα είναι τρεις οι Σταυροί, οι δύο δικοί τους, του ζευγαριού και ο ένας στη μέση που θα συνδέει και τους άλλους δύο μεταξύ τους και θα απαλύνει τον πόνο τους, θα είναι ο Σταυρός του Χριστού που θα χύνει το αίμα του σαν ζωηφόρο φάρμακο στις ανοικτές πληγές των πονεμένων πλευρών των παιδιών Του, που σταυρώνουν και σταυρώνονται καθημερινά με το δικό τους θέλημα και με τις δικές τους πράξεις.
Ας μην βλέπουμε τα πράγματα μόνον αρνητικά (το θέμα με την φυλοομοφυλική
[2] επίδειξη της σέρβας τραγουδίστριας αλλά ας τονίσουμε στο δικό μας περιβάλλον επιρροής την αξία του γάμου, του μυστηρίου εκείνου που βάζει τον Χριστό αφέντη και άρχοντα και πατέρα και φίλο όλων μα ό λ ω ν των πραγμάτων και γεγονότων που συμβαίνουν μέσα στην σχέση της κοινότητος του ανδρογύνου, του πυρήνα διασπάσεως ή συγκλήσεως της σημερινής κοινωνίας, ας πολεμήσουμε να ζήσουμε εμείς τη σχέση μας ως σχέση ανδρογύνου με τον Χριστό μας και την αγία του Εκκλησία, όλο και κάποιος κληρικός θα βρεθεί για να πονάει για τα πνευματικά του παιδιά και την πρόοδο ή την στασιμότητα ή την οπισθοπορεία των πνευματικών του παιδιών. Εμείς πονάμε και θλιβόμαστε για τις δύσκολες παρεκκλίσεις άλλα και για τις μικρές ταλαντώσεις από την ορθή πορεία αλλά διαδίδουμε τον λόγο του Χριστού : «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς», ελάτε πονεμένοι και θλιμμένοι, προβληματισμένοι και δυστυχισμένοι, ευτυχείς και πανευτυχείς και όλοι χωράτε στην αγκαλιά μου! Ελάτε να συγχορεύσουμε στο πανηγύρι του Χριστού μας, κοντά στον άδειο τάφο του με πρώτο συγχορευτή και αγαπητό μας πατέρα και διδάσκαλο τον ίδιον, τον Αναστημένο Λυτρωτή!
Εσείς που είστε σε σχέσεις εν Χριστώ ζήστε την χαρά του Αναστάντος και πείτε με την ζωή σας ότι Χριστός ανέστη αληθώς μέσα μας και φαίνεται αυτή του η Ανάσταση στην δική μας ζωή!

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η!
Mοdern Father


[1] «από δε αρχής κτίσεως άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός` ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα, και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. (ξεκάθαρη αναφορά του Κυρίου μας στη γαμήλια σχέση – στη γαμική συνάφεια ανδρός και γυναικός)ώστε ουκέτι εισί δύο, αλλά μία σάρξ` ό ούν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω.» ( Μαρκ. ι΄, 6 – 9)
[2] Ομοφυλοφιλική : είναι η άλλη γραφή που σημαίνει το αυτό πράγμα και γεγονός.

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΘΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ὁ Γ'

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ
καί πάσης Παλαιστίνης
παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην
ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωoδόχου Τάφου
τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

«Χριστός ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται,
ἡ ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων,
ὁ πρωτότοκος τῆς κτίσεως
καί δημιουργός πάντων τῶν γεγονότων.»

Ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ ἱστάμενοι καί κατανύξει βαθείᾳ προσευχόμενοι, ἐν τῇ λαμπροφόρῳ ταύτῃ νυκτί, ἐν τῷ ἁγίῳ τόπῳ τούτῳ, ἐν τῷ μέσῳ τῆς γῆς, ἐν ᾧ ὁ Θεός σωτηρίαν εἰργάσατο, οὐχί μόνον ἀναμιμνῃσκόμεθα, ἀλλά καί μετέχομεν μυστηρίου καινοῦ καί ἀνηκούστου, τό ὁποῖον ὁ Θεός Πατήρ εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους ἀπεκάλυψε, τοῦ μυστηρίου δηλονότι τῆς τριημέρου ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ τοῦ Μονογενοῦς, τοῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς ἀειπαρθένου σαρκωθέντος, ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου κατά σάρκα γεννηθέντος, τοῖς ἀνθρώποις συναναστραφέντος καί ἐπί Ποντίου Πιλάτου σταυρωθέντος.

Τοῦ μυστηρίου τούτου «γυναῖκες μυροφόροι μύρα φέρουσαι, ἵνα τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ ἀλείψωσι» καί «λίαν πρωΐ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων τῷ τάφῳ προσελθοῦσαι» (Μάρκ. 16,1-3), ὑπό τοῦ ἀγγέλου, τοῦ παρά τόν λίθον καθημένου, γνῶσιν ἔλαβον. Ἀπόστολοι ἀναστάντες, ἐπί τό μνημεῖον ἔδραμον καί εἰσελθόντες, εἶδον «τά ὀθόνια κείμενα μόνα» (Ἰω. 20,25), «καθώς καί αἱ γυναῖκες εἶπον, Αὐτόν δέ οὐκ εἶδον» (Λουκ. 24,25). Μετ' ὀλίγον ὅμως, Οὗτος Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ, κλαιούσῃ παρά τόν Τάφον, ἐφανερώθη (Ἰω. 20,15), ταῖς ἐμφόβοις γυναιξί ὑπήντησεν, «χαίρετε» λέγων (Ματθ. 28,9), «δυσί μαθηταῖς πορευομένοις εἰς ἀγρόν εἰς ἑτέραν μορφήν ἐφανερώθη (Μάρκ. 16,12), καί ἐν τῷ εὐλογεῖν τόν ἄρτον ἐγνώσθη αὐτοῖς (Λουκ. 24,30-31), καί τούς μαθητάς συνηθροισμένους προέτρεψεν, ἵνα ψηλαφήσωσιν Αὐτόν» (Λουκ. 24,40) καί παρ' αὐτῶν, ἀνενδεής ὤν, ἐζήτησε «βρώσιμόν τι» «καί λαβών ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος, ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν» (Λουκ. 24,44), ἵνα τό ἀληθές τοῦ προσώπου, τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ βεβαιώσῃ.

Τό μυστήριον τοῦτο, τό ὄντως ἀληθές, ἀρχικῶς «ὡσεί λῆρος» καί αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς ἐφάνη (Λουκ. 24,11), διό καί «νωθεῖς καί βραδεῖς τῇ καρδίᾳ ἀποκαλοῦνται» (Λουκ. 24,26), μετά ταῦτα ὅμως τῇ πληθύϊ τῶν σημείων καί τῶν ἐμφανίσεων τοῦ Ἀναστάντος καί τῷ φωτισμῷ τοῦ ἐπιφοιτήσαντος Ἁγίου Πνεύματος ἀκραδάντως ἐπείσθησαν καί τῇ οἰκουμένῃ πάσῃ διαπρυσίως ἐκήρυξαν.

Διά τοῦ μυστηρίου τούτου τῆς ἀναστάσεως ὁ φιλάνθρωπος Θεός ἡμῶν καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τό ἔργον τῆς σωτηρίας ἡμῶν εἰς πέρας φέρει. Ὁ Υἱός Αὐτοῦ διά τοῦ σταυροῦ εἰς τόν ᾋδην κατερχόμενος, νικᾷ τάς ἐναντίας δυνάμεις, συντρίβει τά δεσμά τοῦ ᾋδου, συλᾷ ἐξ αὐτοῦ τόν ἄνθρωπον, ὡς νέος δεύτερος Ἀδάμ προσλαμβάνει ἀπό τῆς χειρός, ὡς ἐν τῇ ὀρθοδόξῳ εἰκόνι τῆς Ἀναστάσεως ἀπεικονίζεται, τόν παλαιόν, τόν πρῶτον Ἀδάμ, τόν πεσόντα, ἀνασύρει τοῦτον ἐκ τοῦ βυθοῦ τοῦ ᾋδου καί εἰς τά ὕψη τοῦ οὐρανοῦ ἀναβιβάζει. Τοῦτο δέ, διότι ἀναλαμβανόμενος εἰς τόν οὐρανόν καί ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός καθήμενος, τήν προσληφθεῖσαν κατά τήν σάρκωσιν ἀνθρωπίνην φύσιν Αὐτοῦ καί διά τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεως δοξασθεῖσαν, μεθ' Ἑαυτοῦ εἰς τό διηνεκές φέρει. Διά τῆς δυνάμεως τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος, πιστεύων καί μετέχων εἰς τό λυτρωτικόν ἔργον Αὐτοῦ, καθίσταται φοβερός τῷ διαβόλῳ καί τῷ θανάτῳ, ἀψηφᾷ καί νικᾶ τόν θάνατον, ζῇ ἐν τῷ κόσμῳ ζωήν οὐχί ἁπλῶς ἠθικῶς βελτιωμένην ἀλλά ἐξ ὁλοκλήρου ἀναγεγεννημένην, μεταμορφωμένην καί ἀνακαινισμένην, ἐν ᾗ ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλήθεια, ἡ δικαιοσύνη καί ἡ εἰρήνη, πολιτεύονται, «ὅσα ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἅγια, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴτις ἀρετή καί εἴτις ἔπαινος (Φιλιππ. 4, 8-9). Ἐν Χριστῷ ἀναστάντι ὁ ἄνθρωπος ἐν ζωῇ προγεύεται ζωῆς αἰωνίου ἐν τῷ σώματι Αὐτοῦ τῇ Ἐκκλησίᾳ καί μετά θάνατον ἀπολαμβάνει ἐν πληρότητι μετά ὁσίων, μαρτύρων καί δικαίων, τοῦ ἱλαροῦ καί ἀπλέτου φωτός τῆς τρισυποστάτου Ἁγίας Τριάδος.

Εἰς μίαν τοιαύτην βιοτήν καί πολιτείαν εἴμεθα κεκλημένοι ὑπό τοῦ Θεοῦ Πατρός, δι' Υἱοῦ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Πολιτείαν θεανθρωπίνην ἐπί γῆς ἐνεργουμένην. Τήν ἀλήθειαν ταύτην φυλάττει καί παραδίδει εἰς τά μέλη αὐτῆς ἡ Ἑκκλησία, τό σῶμα Χριστοῦ, ὁπουδήποτε γῆς, ἰδίᾳ δέ ἡ οὖσα ἐν τοῖς ἁγίοις τόποις, ἐν οἷς ἔζησε καί περιεπάτησεν, ὁ ἱδρυτής Αὐτῆς, Σιών ἡ Ἁγία, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ ἐμπεπιστευμένη ὑπ' Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τήν διαφύλαξιν αὐτῶν καί τήν μαρτυρίαν τῶν σωτηριωδῶν γεγονότων, τά ὁποῖα ἀπεκαλύφθησαν ἐπ' αὐτῶν.

Ἐν χαρᾶ ὅθεν, ἀνεκλαλήτῳ καί εὐχαριστίᾳ βαθείᾳ ἀναφωνοῦμεν, «Χριστός ἀνέστη, ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες, ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι, ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται, Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, οὐδείς ἐπί μνήματος». Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ, Πάσχα ‚ϐηʹ.

Μετά Πατρικῶν εὐχῶν καί Πατριαρχικῶν Εὐλογιῶν,
Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ'
Πατριάρχης Ἱεροσολύμων


Λόγω δικών μου προβλημάτων υγείας και μέχρι να γίνω καλά και να επανέλθω με κάποια δημοσίευση...σας δίνω να δείτε και να ανανεώσεται τον αναστάσιμο αγωνιστικό χαιρετισμό του Πατριάρχου της Αγίας Πόλεως, Ιερουσαλήμ κυρίου ΘΕΟΦΙΛΟΥ! Χριστός ανέστη! και εις το επανεπικοινωνείν!
Modern Father

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

ΑΣΜΑ ΔΡΟΣΕΡΟΝ & ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ

Α Ν Α Σ Τ Α Σ Ι Μ Ο
Φέτος το Πάσχα καλωσόρισες, Χριστέ,
κι έλα να γιοματίσουμε μαζί ψωμί και ψάρι.
Θα πλημμυρίζουν μύρα γύρω οι πασχαλιές
και θα σου ψάλω το αναστάσιμο τροπάρι.

Στης Τιβεριάδας την ακρολιμνιά θα’ ρθείς
τ’ απεγνωσμένα μου τα δίχτυα να γεμίσεις.
Θα με ρωτήσεις τρεις φορές: Σύ μέ φιλείς;
την άρνηση μου μεγαλόψυχα να σβήσεις.

Θα πορευτούμε δειλινό προς Εμμαούς
και θα με μάθεις τις Γραφές πώς να ξανοίγω.
Στις τρύπες που έσταξαν ζωαρχικούς κρουνούς
της πίστης θα στεριώσεις μου τον πύργο.

Φέτος το Πάσχα τρείς κι αμέτρητες φορές
καλώς να’ ρθείς, Χριστέ, καλώς και να δεχτώ σε.
Στ’ αχνάρια που άφησαν οι μέρες οι πικρές
της αναστάσιμης χαράς λούλουδα στρώσε,

κι απλός και πράος σαν αγέρι ορθρινό
διάβα και πες εδώ που αλώνισεν ο πόνος:
Την πάσα μέρα μεθ’ υμών ιδού εγώ
Έως της συντελείας του αιώνος…

ΚΑΙΤΗ ΧΙΩΤΕΛΛΗ
«Πάσχα τό τερπνόν», σ. 22,
Εκδ. Ακρίτας

Μ’ αυτό το ποίημα διάλεξα να επικοινωνήσουμε ξανά αγαπητοί φίλοι μου και να σας ξαναπώ τρυφερά και εγκάρδια το χιλιοειπωμένο αλλά όχι εξαντλημένο αναστάσιμο χαιρετισμό : ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και τώρα στις έδρες των κεντρών της ψυχής μας και στα μίχια και βαθύτατα των καρδιών μας.

Μodern Father

Σάββατο 10 Μαΐου 2008

ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΓΑΜΟΣ

Ἔρωτας καί γάμος: μυστήριο ἀγάπης
Συζητώντας μ' ἕνα ἱερέα γιά τό γάμο...
-Γιατί ὀνομάζουμε τό γάμο μυστήριο; Τί τό μυστηριῶδες ἔχει;
Δέν τό ὀνομάζουμε μυστήριο ἐπειδή ἔχει κάτι τό ἀκατανόητο, ὅπως ἡ κοινόχρηστη σημασία ὑπονοεῖ. Μυστήριο εἶναι κάθε συνάντηση κτιστοῦ καί ἀκτίστου, δηλαδή Θεοῦ ἀπό τή μία καί ἀνθρώπου ἀπό τήν ἄλλη. Καί στόν ἐκκλησιαστικό γάμο ἔχουμε μιά τέτοια συνάντηση, μᾶλλον μιά ἕνωση, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι μυστήριο ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῡ ἤ ἡ Θεία Λειτουργία. Φυσικά μία τέτοια συνάντηση ὑπερβαίνει τή δυνατότητα τοῦ μυαλοῦ μας νά τήν κατανοήση πλήρως.
-Μπορεῖτε νά ἐξηγήσετε περισσότερο πῶς συναντᾶται ὁ Θεός μέ τόν ἄνθρωπο στόν γάμο;
Ὅπως ἀκριβῶς στή Θεία Εὐχαριστία. Ἐκεῖ προσφέρουμε τά ὑλικά δῶρα μας (ψωμί καί κρασί) στόν Θεό καί Αὐτός μᾶς τά ἐπιστρέφει ἁγιασμένα, ὡς Θεία Κοινωνία. Ἔτσι καί στόν γάμο προσφέρουμε τήν ἕνωσή μας στόν Θεό καί τήν λαμβάνουμε πίσω ἁγιασμένη.
-Αὐτό τί σημαίνει στήν πράξη;
Γιά νά τό ἀντιληφθῆτε χρειάζεται νά θυμηθεῖτε τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα πού διαβάζεται στήν ἀκολουθία τοῦ γάμου. Πρόκειται γιά τό πρῶτο θαῦμα τοῦ Χριστοῦ, πού ἔγινε στήν Κανᾶ. Ὅπως θά θυμᾶστε, ὅταν τελείωσε τό κρασί ὁ Χριστός ζήτησε νά γεμίσουν ἕξη πέτρινες στάμνες μέ νερό καί κατόπιν νά τό σερβίρουν. Ἦταν πιά κρασί καί ὁ γαμπρός ἀπόρησε. Κάλεσε τόν ὑπεύθυνο τοῦ τραπεζιοῦ καί τοῦ εἶπε: "Ὅλος ὁ κόσμος βάζει στήν ἀρχή τό καλύτερο κρασί καί κατόπιν τό κατώτερο. Σύ γιατί κράτησες τό καλό γιά τό τέλος;" (Ἰωάν. 2, 1 -11).
Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων ὀνομάζονται σημεῖα, δηλαδή σημάδια μιᾶς ἄλλης πραγματικότητας. Στήν περίπτωση αὐτή ὁ Κύριος μᾶς δείχνει ποιά εἶναι ἡ φυσική φορά τῶν πραγμάτων χωρίς τήν Χάρη τοῦ Θεοῦκαί ποιά μέ αὐτήν. Χωρίς τή συνάντηση Θεοῦ καί ἀνθρώπου στόν γάμο, ἡ φυσική του πορεία εἶναι νά φθίνη καί νά κουράζεται. Ὅταν πραγματοποιηθῆ ἡ ἕνωση αὐτή, ὁ φυσικός δεσμός ἐνσωματώνεται στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία καί λαμβάνει δυναμισμό ἀπροσμέτρητο.
-Καί τόσοι γάμοι ἀνθρώπων πού δέν συνδέονται ἐνεργά μέ τήν Ἐκκλησία ἤ πού τελοῦν πολιτικό γάμο; Εἶναι καταδικασμένοι σέ φθορά καί συμβατικότητα; Ἡ πραγματικότητα δέν τό ἐπικυρώνει αὐτό.
Πολύ σωστά. Στήν περίπτωση αὐτή ἀπομένουν οἱ φυσικές δυνατότητες καί οἱ καλές προθέσεις. Οἱ ἄνθρωποι πού δέν βιώνουν τό γάμο ὡς μυστήριο εἶναι ἐνδεχόμενο νά διαθέτουν πολλές φυσικές δυνατότητες καί πολύ καλές προθέσεις. Ὅμως χωρίς τή συνάντηση μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ αὐτές δέν γονιμοποιοῦνται. Στηρίζονται βέβαια στήν ἀγωνιστικότητα τῶν δύο συζύγων, ἡ ὁποία μπορεῖ νά εἶναι ἀξιοπρόσεκτη, μπορεῖ ὅμως καί νά ἐξαντληθῆ.
-Δηλαδή ὁ Θεός εἶναι ἐντελῶς ἀπών ἀπό ἕνα τέτοιο γάμο;
Ὄχι βέβαια. Ὁ Θεός εἶναι παρών σέ κάθε καλή ἀνθρώπινη προσπάθεια καί τήν στηρίζει. Αὐτό συμβαίνει καί μέ μή Χριστιανούς· πολύ περισσότερο μέ βαπτισμένους. Δέν περιμένει νά Τόν ἐπικαλεσθοῦμε γιά νά σπεύση σέ βοήθεια. Ὅμως, γιά νά καταλάβουμε τή διαφορά πρέπει νά ἀνατρέξουμε πάλι στο ἀρχέτυπο τῶν μυστηρίων τή Θεία Εὐχαριστία. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἀγωνίζονται στή ζωή τους νά διορθωθοῦν, ἤ ἄλλοι ἐπικαλοῦνται τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ, χωρίς ὅμως νά κοινωνοῦν Σῶμα Του καί Αἷμα Του. Δέν εἶναι τό ἴδιο. Μέ τή Θεία Κοινωνία ὁ ἄνθρωπος προσέρχεται νά ἐνσωματωθῆ στόν Χριστό ψυχοσωματικά "εἰς ζωήν αἰώνιον " ὄχι γιά νά γίνη ἁπλῶς καλός ἄνθρωπος ἀλλά γιά νά ἁγιαστῆ καί νά ζήση αἰώνια μαζί Του.
Τό ἴδιο καί στόν ἐκκλησιαστικό γάμο. Αὐτός πού προσέρχεται μέ ἐπίγνωση δέν κάνει τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά Τοῦ ζητᾶ νά ἐσωματώση τήν ἀγάπη του στή δική Του ἀγάπη, νά κάμη τήν ἀγάπη τῶν δύο νά ἀποκτήση μιά ἄλλη ποιότητα πέρα ἀπό τή φυσική, ἀλλά καί νά ζήση αἰώνια. Θυμηθῆτε τή φράση πού λέγει ὁ ἱερέας στό τέλος τοῦ ἀρραβῶνα: "Βεβαίωσον αὐτούς τῇ παρά Σοῦ ἁγίᾳ ἑνότητι", καθώς καί τήν ἄλλη στό τέλος τοῦ γάμου: "Ἀνάλαβε τούς στεφάνους αὐτῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου, ἀσπίλους καί ἀμώμους καί ἀνεπιβουλεύτους διατηρῶν αὐτούς εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων." Ἔτσι ὁ γάμος παίρνει κοσμολογικές καί ὀντολογικές διαστάσεις. Ὁ ἄνθρωπος φανερώνει ἐπάνω τήν ἀλήθεια τοῦ κόσμου: τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη.
-Ἡ ἐμπειρία ὅλων μας λέγει πώς ἡ πλειονότητα ὅσων τελοῦν ἐκκλησιαστικό γάμο μᾶλλον δέν σκέπτεται ἔτσι. Ὁ νοῦς τους βρίσκεται στά ἐξωτερικά στοιχεῖα, πού ἄλλωστε δίνουν καί τήν λαμπρότητα.
Αὐτό εἶναι τό θλιβερό γεγονός τῆς ἐκκοσμίκευσης. Ἡ Ἐκκλησία ὑποχωρεῖ στόν κόσμο καί ἀφήνεται νά πάρη τό ἦθος του. Δέν ἀρνεῖται κανείς τό χαρμόσυνο χαρακτήρα τοῦ γάμου, ἀλλά ἡ πραγματική λαμπρότητα βρίσκεται σέ αὐτό ποῦ ζῆ ἐσωτερικά ὁ πιστός, στό "ἄν τό μυστήριο τελεσιουργῆται πράγματι μέσα του. Στόν ψαλμό 44 διαβάζουμε: "Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρός τοῦ βασιλέως ἔσωθεν" (στίχος 14). Δηλαδή, ὅπως ἑρμηνεύουν οἱ Πατέρες, ἡ δόξα καί λαμπρότητα τῆς Ἐκκλησίας (θυγατέρας του Θεοῦ - Πατέρα, ἀφοῦ νυμφεύεται τόν Υἱό Του) εἶναι ἐσωτερική, διότι μέσα στό μυστήριο τῆς ἐσωτερικότητας λαμβάνουν χώρα τά σημαντικά.
Ἐπαναλαμβάνω: αὐτό δέν σημαίνει ὅτι θά ἀρνηθοῦμε τά ἐξωτερικά στοιχεῖα τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ γάμου, διότι περί γιορτῆς πρόκειται. Ἄλλωστε καί ἡ λαογραφική μας παράδοση τά διαθέτει πλούσια. Σημαίνουν ἁπλῶς πώς ἡ μάχη θά δοθῆ μέσα στήν ἀνθρώπινη καρδιά. Στό τρόπο μέ τόν ὁποῖο προσέρχεται κάποιος στό μυστήριο. Ἄν προσέλθη μέ τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα πού περιγράψαμε, τότε ἀξιοποιεῖ τή συνάντηση καί ἕνωση μέ τόν Θεό. Ἄν ὄχι, τότε ἡ Χάρη του Θεοῦ δέν ἐνεργεῖ.
-Δηλαδή ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ δέν ἀλλάζει αὐτόματα τόν ἄνθρωπο.
Ἀκριβῶς, Ἄν τόν ἄλλαζε αὐτόματα παρά τή βούλησή του, θά εἴχαμε μαγικοῦ τύπου δράση. Ὁ Θεός συνεργάζεται μέ μᾶς. Γι' αὐτό καί πλῆθος γάμων πού τελοῦνται στήν Ἐκκλησία ἀποτυγχάνουν. Διότι οἱ ἄνθρωποι ἔμειναν μόνο στό φολκλορικό μέρος στή "συσκευασία" ἤ μόνο στο πρακτικό - ὀργανωτικό.
-Πάντως μοῦ κάνει ἐντύπωση ὁ παραλληλισμός τοῦ γάμου μέ τή Θεία Λειτουργία. Ὑπάρχει καί ἡ σεξουαλικότητα πού ὁ περισσότερος κόσμος θεωρεῖ ἁμαρτωλή, ἤ τουλάχιστον ἀσυμβίβαστη μέ τά ἅγια πράγματα. Εἶναι γνωστή ἡ εὐαισθησία τῆς Ἐκκλησίας γιά τά σεξουαλικά. Μήπως ἡ Ἐκκλησία ἔκαμε τόν γάμο μυστήριο ἁπλῶς καί μόνο προκειμένου νά περιορίση τίς σεξουαλικές παρεκτροπές; Μήπως προτίμησε τόν συμβιβασμό γιά νά ἀποφύγη χειρότερα;
Φυσικά ἔχει καί τέτοιες λειτουργίες ὁ γάμος (ἠθικοποίηση τῆς συμπεριφορᾶς, σταθερότητα τῆς κοινωνίας κ.ἄ.) ἀλλά τίς διαθέτει γενικά ὡς κοινωνικός θεσμός. Κάθε εἴδους γάμος (πολιτικός θρησκευτικός ἄλλων θρησκειῶν) ἐπινοήθηκε γιά νά μειωθῆ ἡ ἀπληστία τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά δημιουργηθῆ κατάλληλο περιβάλλον γιά τό μεγάλωμα τῶν παιδιῶν, γιά νά τιθασευθοῦν φυγόκεντρες καί διαλυτικές τάσεις. Αὐτές εἶναι φυσικές λειτουργίες. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀγνοεῖ τό φυσικό ἀλλά τό ὑπερβαίνει. Ἐνδιαφέρεται γιά ἐκεῖνο πρός τό ὁποῖο δείχνει τό φυσικό.
Γιά παράδειγμα, φυσική εἶναι ἡ τάση τοῦ ἀνθρώπου γιά συντροφικότητα. Ὁ Θεός τήν ἀποδέχεται καί τήν εὐλογεῖ εὐθύς ἐξ ἀρχῆς (Γένεση 1, 27 -28 καί 2, 18 -24). Ἔρχεται ὅμως τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τοῦ μυστηρίου (Ἐφεσίους 5, 20 -33) νά παραλληλίση τό δεσμό τῶν δύο ἀνθρώπων μέ τήν ἕνωση Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Ἀπό παλιά, στήν Παλαιά Διαθήκη, ὁ Θεός χρησιμοποίησε σάν ἀνάλογο γιά νά δείξει τή σχέση Του μέ τούς ἀνθρώπους τόν ἐρωτικό δεσμό (Ψαλμοί 44, 12 Ἱερεμίας 3, 6-9 Ἠσαίας 54, 1 10 καί 62, 4 -5 Ἰεζεκιήλ 16, 163 καθώς καί ὁλόκληρο τό Ἆσμα Ἀσμάτων . Βλ. ἐπίσης στήν Καινή Διαθήκη: Ἰωάννη 3, 29- Ματθαίου 9, 15 καί 22, 114 -Β Κορινθίους 11, 2 -Ἐφεσίους 5, 26-27 Ἀποκάλυψη 21, 9 καί 22, 17). Καί οἱ Πατέρες στή συνέχεια μεταχειρίσθηκαν αὐτό τό παράδειγμα (Κλῖμαξ, λόγος 30, 5).
Ἀντιλαμβανόμαστε πόσο τιμοῦν τόν ἀνθρώπινο ἔρωτα αὐτές οἱ παρομοιώσεις. Ἡ ἐρωτική συντροφικότητα ἀντιμετωπίζεται ὡς πρωτογενής καί θεμελιώδης ἀνθρώπινη λειτουργία. Αὐτό βέβαια τό πιστεύουν καί ὅσοι βλέπουν τόν γάμο ἀνθρωποκεντρικά. Ἐπί πλέον, ὅμως, ἐδῶ παίρνει νόημα ἀπο τήν οὐράνια πηγή της καί γίνεται στή συνέχεια νοσταλγία της. Πέρα ἀπό τό γεγονός ὅτι "ὁ Θεός τούς ἔρωτας τούτους ἐγκατέσπειρε" ( Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος) ὥστε ὁ ἄνθρωπος νά καταξιώνεται καί νά συμπληρώνεται, τούς ἔκαμε καί σκαλοπάτια μέ τό ὁποῖα θά ἀνάγεται πρός τά ἀνώτερα καί ἐπουράνια. Ὄχι φυσικά μέ τήν ἔννοια ὅτι αὐτόματα ἡ ἐρωτική ζωή ἀνεβάζει πνευματικά τόν ἄνθρωπο (μέ τήν κακή χρήση της μπορεῖ, ἀντίθετα νά ξεπέση, ) ἀλλά ὅτι ὅταν ὑπάρχει πνευματική ζωή τό γεγονός τοῦ ἔρωτα λειτουργεῖ καί ὡς κίνητρο γιά τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό: ἀφοῦ εἶναι τόσο ἰσχυρός ὁ ἀνθρώπινος ἔρωτας, μπορεῖ κανείς νά φανατασθῆ τόν ἔρωτα πρός τόν Θεό πόσο σφοδρός μπορεῖ νά γίνη. Ἐκτός αὐτοῦ, μέ τήν διαπροσωπική σχέση ὁ ἄνθρωπος μαθαίνει ν' ἀνοίγεται στόν ἄλλο καί νά κοινωνεῖ μαζί του· χωρίς αὐτή τή βασική προϋπόθεση ἀδυνατεῖ κάποιος νά κοινωνήσει μέ τόν Θεό.
Στήν πραγματικότητα, ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ ἀφάνταστα τόν ἔρωτα καί τόν γάμο καί μόνο σέ αὐτή τή βάση μπορεῖ κάποιος νά καταλάβη τίς "ἀπαγορεύσεις" της. Οὐσιαστικά πρόκειται γιά μέτρα προστασίας αὐτῶν τῶν θεϊκῶν δώρων, ὅπως κάποιος προστατεύει τή φλόγα τοῦ κεριοῦ του νά μήν τή σβήση ὁ ἄνεμος, ἤ ὅπως ὑποβάλλεται σέ στερήσεις ὁ ἀθλητής προκειμένου νά γευθῆ τή χαρά τῆς νίκης. Τό ἀρχικό κεφάλαιο τοῦ ἔρωτα χρειάζεται νά αὐξηθεῖ καί νά μεταμορφωθῆ, ὄχι νά ἀναλωθῆ ἀπερίσκεπτα ὅπως συχνά συμβαίνει.
Ἀπό τήν ἄλλη, εἶναι γεγονός ὅτι διάφορα μέλη τῆς Ἐκκλησίας δυστυχῶς δέν συμμερίζονται τή ζωηφόρο Θεολογία της, εἴτε ἀπό ἄγνοια εἴτε γιά διάφορους προσωπικούς λόγους. Γονεῖς πού βασανίζονται ἀπό τόν πουριτανισμό τους καί δέν χάρηκαν τόν ἔρωτα ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, κληρικοί καί κατηχητές πού δέν διδάχθηκαν σωστά τήν Ἀλήθεια ἤ πού παρανόησαν τήν Ὀρθόδοξη ἄσκηση, ὅλοι αὐτοί συμβάλλουμε συχνά στήν ἀποξένωση τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ζωή, ἀφοῦ τόν ἐξωθοῦμε νά τή βλέπη σάν τόν θεματοφύλακα τοῦ πουριτανισμοῦ.
-Αὐτή ἡ ἀποκρουστική κατάσταση συνυπάρχει μέ τή σεξουαλική ἀσυδοσία τοῦ καιροῦ μας, ὅπως ἐκφράζεται στά ἔντυπα καί στά μέσα ἐνημέρωσης.
Πολύ σωστά τό ἐπισημαίνετε. Ὁ σημερινός ἄνθρωπος βρίσκεται ἐγκλωβισμένος ἀνάμεσα στά δύο δεινά: στή φοβία τοῦ παρελθόντος καί στήν σύγχρονη ἐμπορευματοποίηση. Ἡ πρώτη τόν ἐμποδίζει νά χαρῆ μέ εὐχαριστία τά δῶρα τοῦ Θεοῦ, ἡ δεύτερη τοῦ τά καταπνίγει. Οἱ πολλοί ὕμνοι στόν ἔρωτα σήμερα δέν εἶναι παρά τό ἄλλοθι γιά τόν ἐξευτελισμό του. Δύσκολο νά συμπεράνουμε ποιά συμφορά εἶναι ἡ σοβαρώτερη: ἡ ἐνοχή καί τό ἄγχος γιά τόν ἔρωτα καί τό σέξ ἤ ἡ τυραννία τοῦ αἰσθησιασμοῦ πού διαστρεβλώνει καί τελικά καταστρέφει τήν ἔμφυτη ἀγαπητική δύναμη; Ἐπί πλέον ζοῦμε μέσα στόν καταιγισμό ἑνός λεξιλογίου πού συγχέει τήν σωματική ἕλξη μέ ἔρωτα καί καθιστᾶ ἀναξιόπιστα τά συναισθήματα. Ἡ ἄσκηση πού προτείνει ἡ Ἐκκλησία συντελεῖ καί στό ξεκκαθάρισμα τοῦ ἐνδοψυχικοῦ κόσμου.
-Ἕνα γνωστό μου ζευγάρι πού πῆγε νά ἐξομολογηθῆ ἐπέστρεψε ἀπογοητευμένο ἐπειδή ὁ πνευματικός δέν τούς ἐπέτρεψε νά κοινωνήσουν. Αἰτία ἦταν οἱ προγαμιαῖες σχέσεις τους. Ἦταν σωστό αὐτό;
Πρόκειται γιά μιά πολύ συχνή αἰτία πικρίας τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων πού καταλήγει στήν ἀπομάκρυνσή τους ἀπό τήν Ἐκκλησία. Γιά νά κατανοήσουμε τό πνεῦμα αὐτῆς τῆς "ἀπαγόρευσης" χρειάζεται νά θυμηθοῦμε ὅσα ἀναφέραμε ἀρχικά γιά τό μυστήριο τοῦ γάμου.
Ἡ λέξη μυστήριο προέρχεται ἀπό τό ρῆμα μυῶ πού σημαίνει εἰσάγω σέ κάτι, μεταδίδω μιάν ἀλήθεια. Αὐτός πού μυεῖται λέγεται μυημένος. Τό πρωταρχικό νόημα, λοιπόν, αὐτῆς τῆς διαδικασίας βρίσκεται στή Θεία Λειτουργία, τό κατ' έξοχήν μυστήριο. Αὐτός πού βαπτίζεται καί χρίεται γίνεται μυημένος, μέ ἄλλα λόγια μπορεῖ πλέον νά συμμετέχη στά ἄδυτα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ (πού εἶναι ἡ Θεία Εὐχαριστία) καί ἀπαντᾶ στόν ἱερέα (σήμερα τό κάνει ὁ ψάλτης ὡς ἀντιπρόσωπος τοῦ λαοῦ), νά ἀκούη τά λεγόμενα, νά μεταλαμβάνη Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ. Συναποτελεῖ μέ τούς ἄλλους πιστούς τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή ἐκείνους πού ἐνσωματώθηκαν στήν Ἀλήθεια καί στή Ζωή (πού εἶναι ὁ Χριστός: Ἰωάν. 14, 6).
Ἀπό τό γεγονός αὐτό καί μετά ὅλα εἶναι διαφορετικά, ὅλα (πρέπει νά) λαμβάνουν χώρα κάτω ἀπό τό φῶς αὐτῆς τῆς ἀσύλληπτης δωρεᾶς. Ὁλόκληρη ἡ ζωή τοῦ Χριστιανοῦ παίρνει νόημα ἀπό τήν ἔνταξή του στήν Ἐκκλησία. Τίποτε δέν μπορεῖ νά γίνη ἔξω ἀπό τήν εὐλογία της, ὄχι διότι τό ἐπιβάλλει κάποιος κανονισμός ἤ μιά θρησκοληψία, ἀλλά διότι ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τρόπο ζωῆς. Ἀγκαλιάζει ὁλόκληρη τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, γι' αὐτό καί ὑπάρχουν πλῆθος προσευχῶν καί εἰδικῶν ἀκολουθιῶν γιά ὅλες τίς δραστηριότητές της: φαγητό, ἐκπαίδευση, πολτική, μεταφορές, ἐμπόριο, γεωργία, βιομηχανία κ.ἄ. Θά ἦταν ἀδιανόητο νά ἀπουσιάζη ἡ ψυχοσωματική ἕνωση δύο ἀνθρώπων ἀπό τήν ἐκκλησιαστική εὐλογία (ἄν καί μέ τό γάμο συντρέχουν περισσότεροι λόγοι, δέν εἶναι μια ἁπλῆ δραστηριότητα).
Ἔτσι λοιπόν, ἡ ἐγκράτεια πρίν ἀπό τόν γάμο παίρνει τό νόημα μιᾶς θεληματικῆς ἄσκησης προκειμένου νά παραμείνη κάποιος ἐνταγμένος στήν Ἐκκλησία. Μέ τό βάπτισμα καί τό χρίσμα ὁ πιστός ἀποκτᾶ τήν γενική ἱερωσύνη, τήν ἱερωσύνη τῶν λαϊκῶν. Μετέχοντας καί αὐτός στό ἱερατικό ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ (πού προσέφερε τόν Ἑαυτό Του θυσία ὡς Μέγας Ἀρχιερεύς) προσφέρει καί αὐτός θυσία τήν ἄσκησή του καί κάθε εἴδους ἄσκηση (ἀφοῦ αὐτή λαμβάνει χώρα στήν ψυχή καί στό σῶμα του), στό δέ συγκεκριμένο θέμα τήν ἐγκράτεια. Ἄν ἀρνηθῆ αὐτή τήν ἄσκηση αὐτονομεῖται ἀπό τό ἐκκλησιαστιό σῶμα, διότι προηγουμένως αὐτονόμησε τήν ἐρωτική -σεξουαλική λειτουργία ἀπό τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Μέ ἄλλα λόγια, τό νά μήν κοινωνήση δέν ἀποτελεῖ τιμωρία, ἀλλά φανέρωση αὐτοῦ πού ἤδη ἔχει συμβῆ μέσα του.
Βέβαια στήν πράξη πολλές φορές γίνεται ἡ λεγόμενη οἰκονομία, δηλαδή μία ἐπιεικής ἀντιμετώπιση αὐτοῦ τοῦ τόσο γενικευμένου προβλήματος, ἀνάλογα μέ τήν ἀγωνιστικότητα πού δείχνει ὁ πιστός. Εἶναι φανερό ὅτι ἄλλη σημασία ἔχει νά γνωρίζη κάποιος τόν στόχο καί νά ἀγωνίζεται ἀλλά μερικές φορές νά ἀποτυγχάνη στήν ἐπίτευξή του, καί ἄλλη τό νά ἀγνοῆ τόν στόχο ἤ νά τόν περιφρονεῖ κιόλας. Ἡ σημερινή δυσκολία εἶναι ἀποτέλεσμα καί τῆς διχασμένης ταυτότητας τοῦ νεοέλληνα, ὁ ὁποῖος παραπαίει ἀνάμεσα σέ μιά θρησκευτικότητα παραδοσιακή καί χωρίς ἐπίγνωση καί σέ ἕνα ἡδονοθηρικό τρόπο ζωῆς, ἀγνοώντας ἔτσι τί πραγματικά εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Πάντως ἕνα τέτοιο ἐπιτίμιο ἀποχῆς ἀπό τήν Θεία Κοινωνία μέ κανένα τρόπο δέν θά πρέπει νά γίνεται ἀφορμή νά διακόπτει ὁ πιστός τή σχέση του μέ τήν Ἐκκλησία ἤ νά χαλαρώνη τήν προσευχή του καί τήν πνευματική ζωή, ὅπως δυστυχῶς συχνά συμβαίνει.
-Μήπως ξεχνᾶμε τίς σημερινές συνθῆκες ζωῆς πού τόσο ἀπέχουν ἀπό τήν παραδοσιακή κοινωνία; Καθώς ἔχει ἐμπορευματοποιηθῆ ἡ σεξουαλικότητα καί ἀπό τήν ἄλλη καθυστερεῖ ἡ ἡλικία γάμου, ὅλο καί πιό δύσκολη γίνεται ἡ προγαμιαία ἐγκράτεια.
Ἔχετε δίκιο. Θά λέγαμε ὅτι σήμερα ἡ ἐγκράτεια ἰσοδυναμεῖ μέ θαῦμα. Ἀλλά ὅπως ὅλα τά θαύματα ἀπαιτοῦν δύναμη Θεοῦ καί πίστη τοῦ ἀνθρώπου, ἔτσι καί αὐτή εἶναι ἐφικτή ὅταν ὁ ἄνθρωπος τό θελήση πολύ καί ζητήσει τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε ἄς μή λησμονοῦμε ὅτι, ἀφοῦ ἐκκλησιολογικά μόνο δικαιώνεται αὐτή ἡ ἐγκράτεια μόνο μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ νά πραγματοποιηθῆ. Μόνο ἕνας συνηδειτά πιστός, πού μελετᾶ, προσεύχεται, ἐξομολογεῖται, κοινωνεῖ, εἶναι σέ θέση νά διατηρήση μέσα του μία ἀτμόσφαιρα ἐμπιστοσύνης στόν Θεό καί πνευματικῆς ἀγωνιστικότητας. Τό μαρτυροῦν οἱ χιλιάδες νεαρῶν πιστῶν πού τό ἐπιτυγχάνουν καί σήμερα. Στήν ἐποχή μας ὑπάρχει πληθώρα βιβλίων σχετικῶν μέ τό νόημα τοῦ γάμου, ἔτσι ὥστε ὅποιος θέλει μπορεῖ νά ἐμβαθύνη. Ἄλλωστε τό σεξουαλικό ζήτημα δέν ἐξαντλεῖται στήν προγαμιαία ἐγκράτεια. Χρειάζεται μακροχρόνιος ἀγώνας ὥστε νά θέση κανείς τή λειτουργία αὐτή στήν ὑπηρεσία τῆς ἀγάπης, τῆς ἑνότητας, τῆς κατανόησης, τῆς τρυφερότητας, τῆς βαθειᾶς κοινωνίας.
Μπήκαμε σ' ἕναν καινούργιο αἰῶνα πού φιλοδοξεῖ νά καθιερώσει ἐναλλακτικές μορφές οἰκογένειας, ἁπλῶς καί μόνο γιά νά ἱκανοποιήση κάθε φτηνή ἐπιθυμία καί γιά νά διαδώση τό ἰδανικό ἑνός "γάμου"- ἁπλοῦ συμβολαίου. Σ' ἕνα κόσμο πού κλυδωνίζεται ἀπό τήν καχυποψία καί τήν ἐχθρότητα, πού ἀποδιοργανώνεται ἀπό τόν ἡδονισμό καί τήν ἐκμετάλλευση, χρειαζόμαστε τόν ἐκκλησιαστικό γάμο περισσότερο ἀπό ποτέ στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Ὄχι ὡς ἁπλή τελετή, ἀλλά ὡς κεντρικό ἄξονα τῆς ζωῆς ἀπό τόν ὁποῖο παίρνουν νόημα ὅλες οἱ ὑπόλοιπες πτυχές της. Ὁ κόσμος δέν θά σωθῆ οὔτε ἀπό τόν ἀφελῆ ρομαντισμό τῆς δῆθεν ἀγάπης, οὔτε ἀπό τήν ἀπρόσωπη ἀπόλαυση πού ἦλθε νά τόν ἀντικαταστήση, τά ὁποῖα ἤδη κάποιοι ἐμπορεύονται. Ἐλπίδα του παραμένει ἕνας γάμος πού τρέφεται ἀπό τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, πού διατηρεῖ ὡς ὅραμα τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, πού ἀγωνίζεται (σκληρά μερικές φορές) νά μεταποιῆ καθημερινά τό φυσικό σέ θεανθρώπινο. Ἕνας γάμος πού ὑλοποιεῖ τήν αἰώνια βούληση τοῦ Θεοῦ γιά τόν τρόπο τῆς σχέσης: τή βαθειά κοινωνία τῶν προσώπων.
Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός

http://file045.mylivepage.com/chunk45/1686120/1400/%CE%88%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%93%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CF%80.%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%8C%CF%82.doc

Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ;

Πάτερα Φιλόθεε, είναι αμαρτία η ομοφυλοφιλία;
Την 13η Φεβρουαρίου του 2005 Ο Πατέρας Φιλόθεος Φάρος έδωσε την ακόλουθη συνέντευξη για το περιοδικό «Κ» της εφημερίδος Καθημερινή. Η συνέντευξη πάρθηκε από το τελευταίο βιβλίο του Πατέρα Φιλόθεου Φάρου «ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ Αυτοβιογραφία, σσ, 308-313» και διατηρήθηκε η ορθογραφία του κειμένου. Οι παραπομπές είναι πρόσθετες και πρόχειρες. ΕΡ: "Αμαρτία" ή "κουσούρι" είναι η ομοφυλοφιλία; Με τέτοιες θέσεις μήπως οι κληρικοί απορρίπτουν ένα τμήμα της κοινωνίας; ΑΠ: Ο Χριστός δήλωνε κατηγορηματικά: «Εγώ δεν ήρθα να κρίνω τον κόσμο αλλά να τον σώσω» (Ιωάν. 12,47).Συμβούλευε «μην κρίνετε, ίνα μη κριθήτε»(Ματθ. 7,1). Δηλαδή, η έννοια της κρίσεως και πολύ περισσότερο της κατακρίσεως του άλλου είναι εντελώς αντιχριστιανική. Οι εντολές του Χριστού είναι δύο: η αγάπη για τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ως προς την σεξουαλικότητα, θα πρέπη να κάνουμε σαφές ότι ο Χριστός αντιμετωπίζει τις ερωτικές παρεκτροπές με πάρα πολύ μεγάλη επιείκεια. Ουδέποτε αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία. ΕΡ: Μήπως απλώς έχουμε να κάνουμε με μια «συντηρητική στάση» της Ιεραρχίας και των κληρικών απέναντι στα ζητήματα της ιδιωτικής ζωής, όπως είναι οι προγαμιαίες σχέσεις ή οι «σεξουαλικές ιδιαιτερότητες»; ΑΠ: Πέφτετε έξω να τη θεωρήτε απλά συντηρητική. Αυτή είναι μεθόδευση, δεν είναι συντηρητικότητα. Πρέπει να γίνει ένας αποπροσανατολισμός για να μπορέσουμε να σώσουμε το τομάρι μας. Αλλιώς είμαστε φοβερά έκθετοι. Εμφανιζόμαστε αυστηροί και βράχοι ηθικής με το αζημίωτο, ενώ η ανηθικότητα κατά τον Ιησού Χριστό είναι η καλοπέραση, η πολυτέλεια και η χλιδή. Αυτό είναι το άκρον άωτον της ανηθικότητας. Επιπροσθέτως, κυριαρχώντας πάνω στον ερωτισμό –επειδή είναι ένα καίριο μέρος της υπάρξεώς μας– εξασφαλίζουμε πάνω στον άνθρωπο απόλυτη εξουσία. Αυτά λοιπόν είναι πολύ καλά σχεδιασμένα και μεθοδευμένα. Είναι πολύ αφελής ο χαρακτηρισμός αυτής της στάσης ως συντηρητικότητας. Είναι μία μεθόδευση αποπροσανατολισμού και στήριξης της εξουσίας. Ένας τρόπος να εξασφαλίσουμε για τον εαυτό μας ένα άλλοθι. Να φαινόμαστε ως βράχοι ηθικής καταργώντας καίρια την πρόταση του Χριστού.Όσοι αναφέρονται στην ομοφυλοφιλία επικαλούνται τον λόγο του Αποστόλου Παύλου ότι «οι λοίδοροι, οι πλεονέκτες, οι ειδωλολάτρες, οι μοιχοί και οι αρσενοκοίτες δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού» (1Κορ. 6,10). Οι Γραφές όμως έχουν ποιμαντική πρόθεση. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να επικαλήται κανείς την αναφορά του Παύλου σαν να είναι ο απόλυτος νόμος. Επιπλέον, ο Απόστολος Παύλος τοποθετεί την ομοφυλοφιλία μαζί με την πορνεία, τη λοιδορία και με την πλεονεξία. Γιατί δεν άκουσα κανένα να βγη να καταδικάση τους πλεονέκτες; Ή μήπως ο χαρακτηρισμός «κουσούρι» δεν αποτελεί λοιδορία; Γιατί λοιπόν τόσο βολικά ξεχνάμε όλες τις άλλες αναφορές και περιοριζόμαστε στην ομοφυλοφιλία; Δεν είναι από ηλιθιότητα, δεν είναι από βλακεία. Όχι, δεν είμαστε τόσο βλάκες εμείς οι παπάδες, κάθε άλλο. Όπως σας είπα, έτσι γλυτώνουμε το τομάρι μας.Είναι μία απάτη, μία κραυγαλέα απάτη, που ούτε οι άνθρωποι της μαφίας δεν θα έκαναν. Αυτή η απάτη στοιχίζει βάσανα και ταλαιπωρίες σε έναν τεράστιο αριθμό νέων κυρίως ανθρώπων, οι οποίοι καταλήγουν να ζουν με ψυχοφάρμακα. Επειδή ακριβώς αντιμετωπίζουν εσωτερικές συγκρούσεις σε σχέση με τον ερωτισμό τους, εξ αιτίας κάποιων τέτοιων αφορισμών, καταλήγουν στην ψυχική διαταραχή, στο τέλμα. Είναι παροπλισμένοι, αχρηστεμένοι και έχουν χάσει ανεπιστρεπτί το τρένο της ζωής. Και η κατάστασή τους αυτή οφείλεται κυρίως στη στάση των παπάδων που για να σώσουν το τομάρι τους εξαπολύουν όλες αυτές τις κατάρες και τους αφορισμούς, οι οποίοι σε έναν έφηβο λειτουργούν με τρόπο καταλυτικώτατο.
ΕΡ: Ορισμένοι έχουν πει ότι το έιτζ είναι η τιμωρία του Θεού στους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι με τη σειρά τους απαντούν ότι για τις «αμαρτίες» ευθύνεται η χριστιανική ηθική. ΑΠ: Εκείνος ο οποίος λέει ότι ο θεός τιμωρεί δεν είναι χριστιανός. Δεν έχει καμιά σχέση με τον Ιησού Χριστό. Ο Θεός ούτε οργίζεται ούτε εξευμενίζεται ούτε τιμωρεί ούτε εξαγοράζεται. Ο Θεός μόνον αγαπάει.[1] Δεν υπάρχει λοιπόν τιμωρία από το Θεό. Όταν εγώ βιάζω την ίδια μου τη φύση αυτοτιμωρούμαι. Αυτό είναι και η αμαρτία: το να στρεφόμαστε ενάντια στη φύση μας, που είναι τελικά κάτι το αυτοκαταστροφικό και μας οδηγεί στο «θάνατο».
ΕΡ: Πάτερ Φιλόθεε, τελικά τι είναι ο Παράδεισος, τι η Κόλαση και ποιοι θα πάνε εκεί;ΑΠ: Στο Ευαγγέλιο η πιο αυστηρή καταδίκη ανθρώπου που πηγαίνει στην Κόλαση βρίσκεται στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Ο Χριστός μας λέει για έναν πλούσιο που απολάμβανε τα πλούσια φαγητά του. Δίπλα του ήταν ένας φτωχός που μάζευε τα ψίχουλα. Όταν πέθαναν, ο φτωχός πήγε στον Παράδεισο και ο πλούσιος στην Κόλαση, που όμοιά της δεν περιγράφεται πουθενά αλλού στο Ευαγγέλιο. Τι κακό έκανε ο πλούσιος; Ούτε σκότωσε ούτε μοίχευσε ούτε ομοφυλόφιλος ήταν ούτε κλέφτης και ανέντιμος επιχειρηματίας ήταν. Γιατί αυτός ο άνθρωπος βασανίζεται τόσο πολύ; Απλούστατα γιατί δεν παρατήρησε τον Λάζαρο. Ήταν τόσο πολύ αυτό-απασχολημένος ώστε δεν παρατήρησε τον άλλον. Αυτό το αμάρτημα κι εγώ και ο αρχιεπίσκοπος κι εσείς το κάνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Γιατί δεν αναφερόμαστε σε αυτό; Την Κόλαση δεν μας την φτιάχνει ο Θεός. Την Κόλαση την φτιάχνουμε εμείς για τον εαυτό μας. Όταν εγώ στρέφωμαι προς τον εαυτούλη μου, νοιάζωμαι μόνο για την καλοπέρασή μου, να εξασφαλίσω ανέσεις, ακόμα και να σώσω την ψυχή μου, αδιαφορώντας για τον άλλον. Δηλαδή, να καίγεται ο κόσμος και να σκέπτωμαι μόνο πώς θα σωθώ εγώ. Όμως ο Χριστιανός πηγαίνει στον Παράδεισο θυσιάζοντας τον Παράδεισο για τον άλλον. Γιατί ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να είναι σε κοινωνία με τον άλλον. Ο Παύλος λέει ότι «ευχαρίστως πηγαίνω στην κόλαση για να σωθούν οι Εβραίοι αδελφοί μου». Η Κόλαση που κάνει λόγο ο Ιησούς Χριστός και που ο άνθρωπος δημιουργεί για τον εαυτό του είναι η αυτο-απασχόληση και ο εγωκεντρισμός.Η ανθρώπινη αμαρτία στην οποία ο Χριστός δίνει την μεγαλύτερη έμφαση είναι αυτή της πλεονεξίας, του πλούτου, της υποδουλώσεως στα υλικά αγαθά. Δεν είναι δυνατόν κανείς να αγαπά Θεό και συνάνθρωπο όταν είναι υποδουλωμένος στα υλικά πράγματα, όταν βάζη πρώτες στην ιεράρχηση των αξιών του την καλοπέραση, την άνεση, τη χλιδή… Γιατί ειδωλοποιεί, θεοποιεί και λατρεύει τα πράγματα. Δεν μπορεί να αγαπήση τον συνάνθρωπο, διότι ο άλλος έχει κάτι που θέλει να του το πάρη ή μπορεί ο άλλος να του πάρη κάτι που έχει εκείνος. Οι κληρικοί, λοιπόν, που υποτίθεται ότι είναι μαθητές του Χριστού, θα πρέπη να εμφανίζωνται ότι ακολουθούν τις εντολές Του. Αλλά οι περισσότεροι από εμάς τους κληρικούς περνάμε πάρα πολύ καλά. Το βιοτικό μας επίπεδο είναι πολύ πάνω από το επίπεδο του μέσου ανθρώπου. Και όχι μόνο. Πολλοί ζούμε σε συνθήκες χλιδής. Έχουμε τις Chrysler, τις Mercedes, τα παλάτια μας και ντυνόμαστε σαν μεσαιωνικοί πρίγκιπες. Δηλαδή, όταν ο αρχιεπίσκοπος έκανε αυτή τη δήλωση για τους ομοφυλόφιλους αυτά που φορούσε μπορεί να στοίχιζαν είκοσι και τριάντα χιλιάδες ευρώ. Εάν θα έπρεπε ο αρχιεπίσκοπος να είναι το πρότυπο του καλού Χριστιανού, με βάση την εντολή του Χριστού που καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά πράγματα, δεν θα το κατάφερνε. Ενώ αν αναφέρεται σε μία πράξη που έχει σχέση με τον ερωτισμό είναι πολύ εύκολο να τα καταφέρη. Γιατί; Κατ’ αρχήν κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι είναι ερωτικά ανέπαφος. Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε ότι «αν και δεν παντρεύτηκα δεν είμαι παρθένος». Ο δε Συμεών ο Νέος Θεολόγος δεν διστάζει να ομολογήση ότι ήταν και σοδομίτης «γνώμη και προαιρέσει». Καθένας άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι δεν έχει ερωτικές ανησυχίες, λογισμούς ή εμπειρίες. Όμως οι ερωτικές παρεκτροπές, είτε της σκέψης είτε της πράξης, δεν φαίνονται. Αντιθέτως, το γεγονός ότι ζη κανείς σε συνθήκες χλιδής και πολυτέλειας, αυτό δεν μπορεί να το κρύψη. Κατά συνέπειαν ένας κληρικός που ζη σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να εμφανιστή σαν κάποιος που τηρεί τις εντολές του Χριστού. Γι’ αυτό είναι πολύ εύκολο να ανακαλύψη κάποια αμαρτία την οποία δεν φαίνεται ότι διαπράττει ο ίδιος.

http://smemnios.blogspot.com/2008/03/blog-post_12.html?showComment=1205362440000

Ο πατήρ Φιλόθεος δεν θέλει συστάσεις είναι ένας ευλογημένος και θεολογών νούς που εκφράζει το ευαγγελικό πνεύμα και μήνυμα στους ανθρώπους του σήμερα! Διαβάστε φίλοι μου τη συνέντευξη του είναι άκρως ενδιαφέρουσα και η θεολογική του επιχειρηματολογία παραμένει άκρως αγιογραφική και στο βάθος της πατερική.

Modern Father
[1] Η υπογράμμιση δική μας, Μodern Father.

ΑΓΑΘΟΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΗΣ ΕΝ Ω ΔΟΛΟΣ ΟΥΚ ΕΣΤΙ!


Σωτήριος, Μητροπολίτης Κορέας


02.05.08
Ένα γράμμα, μια φωτογραφία και μια…λεζάντα έμελλε ν’ αλλάξουν για πάντα τη ζωή του στρατιωτικού ιερέα, πρώην Πρωτοσυγκέλλου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1968-1973), Σωτήριου Τράμπα. Ήταν μια κατεπείγουσα αίτηση για ιερέα που έφτασε από την Κορέα το 1975, η φωτογραφία μικρών παιδιών, ντυμένων με την τοπική ενδυμασία, έξω από έναν ορθόδοξο ναό και…η λεζάντα «αισθανόμαστε ορφανά». Αμέσως, αποφάσισε να πάει, έστω και για λίγο καιρό, να βοηθήσει. 33 χρόνια μετά, ως Μητροπολίτης Κορέας πια, ο π. Σωτήριος εξακολουθεί να ζει και να διακονεί στη χώρα της πρωινής γαλήνης…

Στη ΜΑΓΔΑ ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΥ

- Ποια ήταν τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίσατε, φτάνοντας εκεί, το 1975;

Το πρώτο ήταν ότι δεν είχα κατοικία. Τις πρώτες ημέρες έμενα σε ξενοδοχείο, μετά νοίκιασα ένα διαμέρισμα. Οι συνθήκες ήταν άσχημες και, βέβαια, αυτές οι δυσκολίες συνεχίστηκαν τα πρώτα χρόνια. Ο μοναδικός ορθόδοξος ναός σε όλη την Άπω Ανατολή τότε, ο Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου, δεν είχε καν θέρμανση. Ακόμη, δεν γνώριζα την κορεατική γλώσσα, ενώ ιδιαίτερα σημαντικό πρόβλημα ήταν η έλλειψη εκκλησιαστικών βιβλίων και, φυσικά, το θέμα των αναγκαίων οικονομικών μέσων, προκειμένου η Εκκλησία μας να ανταποκριθεί στις εκεί ανάγκες. - Πόσοι χριστιανοί ορθόδοξοι Κορεάτες υπήρχαν τότε και πόσοι είναι σήμερα;
Χριστιανοί ορθόδοξοι Κορεάτες υπήρχαν από το 1900, οπότε ξεκίνησε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κορέας, και αρκετοί ήταν κι εκείνοι που έγιναν μετά τον Πόλεμο της Κορέας, από τον π. Ανδρέα Χαλκιόπουλο, που ήταν στο ελληνικό εκστρατευτικό Σώμα. Οι περισσότεροι, όμως, είχαν σκορπίσει. Ο αριθμός ήταν πολύ περιορισμένος. Με τη χάρη του θεού και με τις προσπάθειες των εκεί ιερέων μας και πολλών συνεργατών, καθώς και με την υλική, πνευματική και ηθική βοήθεια από την Ελλάδα, συνεχώς βαπτίζονται και νέοι αλλά και ολόκληρες οικογένειες. Είναι χαρακτηριστική, άλλωστε, η ομαδική βάπτιση στο Ιντσόν, τον περασμένο Δεκέμβριο, την Κυριακή προ των Χριστουγέννων, που βαπτίστηκαν ο παππούς, η γιαγιά , τα παιδιά τους…μέχρι και το δισέγγονο. Οι πιστοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κορέας, η οποία από το 1955 υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ανέρχονται στους τρεις χιλιάδες. Είναι λίγοι, σε σύγκριση με τον πληθυσμό, που μόνο στη Ν. Κορέα ζουν 50 εκατομμύρια άνθρωποι. -Ποιες είναι οι επικρατέστερες θρησκείες;

Περίπου το 25% είναι βουδιστές, οι χριστιανοί όλοι είμαστε λίγο περισσότεροι από τους βουδιστές, υπάρχουν και άλλες μικρότερες θρησκείες αλλά και 20 εκατομμύρια άνθρωποι άνευ θρησκεύματος. Στην Κορέα υπάρχει πλήρης θρησκευτική ελευθερία.Γενικώς, απολαμβάνουμε μία εξαίρετη τιμή. Μάλιστα, τώρα που πρόκειται, στις 25 Φεβρουαρίου, να γίνει η ορκωμοσία του νέου Προέδρου με ενημέρωσαν ότι έχουν στείλει πρόσκληση να παραστώ και εγώ, που δεν είμαι Κορεάτης υπήκοος, απλώς Επίτιμος Δημότης της πόλης της Σεούλ, όπως μ’ έχει ανακηρύξει ο Δήμαρχός της. -Τι έλκει τους Κορεάτες στην ορθόδοξη Πίστη;
Ένα βασικό στοιχείο είναι η ορθόδοξη λατρεία, η οποία τους συγκινεί. Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια μιας καθηγήτριας κορεατικής γλώσσας, η οποία είναι προτεστάντισσα. Λέει, λοιπόν: «Εμείς στις προτεσταντικές εκκλησίες λέμε πολλά λόγια και κάνουμε λίγη προσευχή. Εσείς κάνετε πολλή προσευχή και λέτε λίγα λόγια, σύντομα κηρύγματα». -«Προσλαμβάνει» η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κορέας τοπικά παραδοσιακά στοιχεία, που δεν αντίκεινται στη χριστιανική ηθική και στην ορθόδοξη λατρεία;Φυσικά. Για παράδειγμα, εκεί χρησιμοποιούν το ρύζι ως βασική τροφή και όχι το σιτάρι. Έτσι, τα κόλλυβα τα κάνουμε με ρύζι και όχι με σιτάρι. Επίσης, οι Κορεάτες γιορτάζουν το σεληνιακό έτος, το κινεζικό, το οποίο ήταν στις 7 Φεβρουαρίου. Εκείνη τη μέρα συνηθίζουν να κάνουν δείπνα για τους νεκρούς. Εμείς το έχουμε μετατρέψει σε μνημόσυνο. Είναι περίεργο για εμάς τους Έλληνες η τέλεση μνημόσυνου ανήμερα την Πρωτοχρονιά, όμως τους ταιριάζει, τους εκφράζει και έρχονται στην εκκλησία. Επίσης, στο Τσου-σοκ, κάθε φθινόπωρο, στο τέλος της συγκομιδής, εορτάζεται μια γιορτή σαν την ημέρα των Ευχαριστιών των Αμερικανών. Οι Κορεάτες, τότε, πηγαίνουν στα μνήματα, ως τιμή κι ευχαριστία προς τα πνεύματα και τους προγόνους. Εμείς, επίσης, πηγαίνουμε στο ορθόδοξο κοιμητήριο και κάνουμε τρισάγια για τους κεκοιμημένους, Συνδυάζεται, δηλαδή, η παραδοσιακή τους γιορτή με την ορθόδοξη παράδοση των μνημόσυνων.-Πώς επιλέγονται τα ονόματα που δίδονται στους Κορεάτες;
Όταν πήγα εκεί, είχα ακούσει πως τα κορεατικά ονόματα είναι πολύ όμορφα. Έχουν ονόματα όπως «ευωδία ρόδου» ή «ευωδία γιασεμιού». Έτσι, τους ρώτησα εάν ήθελαν να τους δίνω χριστιανικά ή κορεατικά ονόματα. Αφού, λοιπόν, έκαναν συμβούλιο, μου είπαν: « έχουμε το όνομά μας, ας έχουμε και το όνομα ενός αγίου ή μιας αγίας». Γενικώς, πάντως, προτιμούμε να συνδυάζονται τα γενέθλια ή η μέρα της βάπτισής τους με τον προστάτη άγιο.-Σήμερα, ποια είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Μητρόπολη Κορέας;
Πάντα υπάρχουν ελλείψεις προσώπων, συνεργατών. Πρέπει να πούμε ότι σήμερα οι επτά ενορίες μας δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των πρώτων ετών. Υπάρχουν προβλήματα όμως που υπερισχύουν των δυνατοτήτων μας. Για παράδειγμα, εάν θέλουμε να κτίσουμε έναν ιερό ναό, τα ποσά είναι τεράστια. Στην παρούσα φάση, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα Ασιατικό Ορθόδοξο Συνεδριακό Εκπαιδευτικό Κέντρο, που να συμπεριλαμβάνει και Θεολογική Σχολή, αλλά το ποσό για την ανέγερση των κτιρίων είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που μας ξεπερνά και μας απασχολεί. Προσπαθούμε να βρούμε δωρητές ή κάποιες πηγές από πιο επίσημους παράγοντες.
΄Αγιος ΝεκτάριοςΥιός Ανθρώπου[Βλ. Αγίου Νεκταρίου, Χριστολογία, © 1992 Βιβλιοπωλείον Ν. Δ. Παναγόπουλου]Προφητείαι πληρωθείσαι εις το πρόσωπον του Ιησού1. «Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου» (Ωσηέ ια' 1, Ματθ.β' 15).

2. «Φωνή εν Ραμά, ηκούσθη, θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς. Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής· και ουκ ήθελε παρακληθήναι, ότι ουκ εισίν» (Ιερεμ. λα' 15, Ματθ.β' 17).

3. «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού (Ησ. μ' 3, Ματθ. γ' 3).

4. «Ότι τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου, και επί χειρών αρούσι σε, μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου» (Ψαλμ. 90, 11-12, ΜατΘ. δ' 6).

5. «Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου» (Δευτ.στ' 16, ΜατΘ. δ' 7).

6. «Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε, και τας νόσους εβάστασεν» (Ησ. νγ' 4, Ματθ. η' 17).

7. «Ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου» (Μαλ. γ' 1, Ησ. μ' 3, Ματθ. ια' 10).

8. «Ιδού, ο παις μου, ον ηρέτισα· ο αγαπητός μου, εις ον ευδόκησεν η ψυχή μου· θήσω το πνεύμα μου επ' αυτόν, και κρίσιν τοις έθνεσιν απαγγελεί· ουκ ερίσει, ουδέ κραυγάσει· ουδέ ακούσει τις εν ταις πλατείαις την φωνήν αυτού. Κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει, και λίνον τυφόμενον ου σβέσει· έως αν εκβάλη εις νίκος την κρίσιν. Και εν τω ονόματι αυτού έθνη ελπιούσι» (Ησ. μβ' 1-4, Ματθ. ιβ' 18).

9. «Ώσπερ γαρ ην Ιωνάς εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτως έσται ο υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας» (Ιωνα β' 1, Ματθ. ιβ' 40).

10. «Ακοή ακούσετε, και ου μη συνήτε· και βλέποντες βλέψετε, και ου μη ίδητε. Επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν· μήποτε ίδωσι τοις οφθαλμοίς, και τοις ωσίν ακούσωσι, και τη καρδία συνώσι, και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Ησ.στ' 9-10, Ματθ. ιγ' 14).

11. «Ανοίξω εν παραβολαίς το στόμα μου· ερεύξομαι κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου» (Ψαλμ.οζ' 2-3, Ματθ. ιγ' 34-35).

12. «Εγγίζει μοι ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσι με τιμά· η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ' εμού. Μάτην δε σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων» (Ησ. κθ' 13, Ματθ. ιε' 8).

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/nektarios_christol_3.html

"ΟΙ ΜΑΚΡΥΝΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΣΟΥ ΑΠΟΛΟΥΝΤΑΙ"

ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗΣ 400 ΠΑΙΔΙΩΝ!

Αυτός είναι ο τίτλος ενός άρθρου που δημοσιεύεται στο ένθετο περιοδικό, του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 13 Απριλίου 2008, ΕTweekly.
Είναι σχεδόν εξωφρενικό και απίστευτο αυτό που διαβάζουμε αλλά είναι και ιδιαίτερα φυσικό για τον καθένα που νομίζει ότι είναι εκπρόσωπος ή αντιπρόσωπος του Χριστού στη γη, ας μεταφέρουμε ολόκληρο το άρθρο και ύστερα θα προβούμε στο σχολιασμό του :
«ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗΣ 400 ΠΑΙΔΙΩΝ!
Ο «ηγέτης της πολυγαμίας» στις ΗΠΑ βρίσκεται σε κλοιό μετά την ανακάλυψη απομακρυσμένης αγροικίας όπου ζούσαν εκατοντάδες παιδιά.
Ήταν την περασμένη Τρίτη όταν η αστυνομία έστρεψε το βλέμμα της για πρώτη φορά σε έναν απομακρυσμένο οικισμό, χτισμένο κάπου στην ξερή γη του δυτικού Τέξας. Αμέσως τα ρεπορτάζ των τοπικών τηλεοπτικών δικτύων μετέδωσαν σκηνές που σόκαραν, υπό τον τίτλο «400 παιδιά βρέθηκαν στο ράντσο του ηγέτη της πολυγαμίας». Καθώς η Αμερική παρακολουθούσε ζωντανά την επιβίβαση δεκάδων νεαρών κοριτσιών σε λεωφορεία της αστυνομίας, όλοι καταλάβαιναν ότι ενδέχεται να βρίσκονται μπροστά στο μεγαλύτερο σκάνδαλο αποπλάνησης ανηλίκων όλων των εποχών. Και πίσω από όλα αυτά κρύβεται ίσως η πιο αμφιλεγόμενη φιγούρα σήμερα στις ΗΠΑ.
Για τους ακόλουθους του, ο Γουόρεν Τζεφς είναι ο «Προφήτης», για όλους τους υπόλοιπους όμως ήταν ένας κήρυκας με δράση που ξεπερνούσε τα όρια της νομιμότητας, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε το FBI να τον εντάξει στη λίστα με τους περισσότερο καταζητούμενους.
Σήμερα, ο πενηντατετράχρονος ηγέτης μίας σέκτας της Εκκλησίας των Μορμόνων
[1] έχει καταδικαστεί σε δεκαετή φυλάκιση για την προώθηση σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ενηλίκων αρρένων πιστών του και ανηλίκων κοριτσιών. Η ανακάλυψη του ράντσου στο Τέξας όμως πρόκειται σίγουρα να στενέψει τον κλοιό γύρω του.
Ο Τζεφς είναι ο απόλυτος ηγέτης της Φονταμενταλιστικής Εκκλησίας
[2] των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Αντίθετα με τους Μορμόνους που έχουν αποκήρυξη την πολυγαμία εδώ και περίπου έναν αιώνα, αυτός υποστηρίζει πως ο Ιησούς κήρυττε υπέρ της απόκτησης πολλών συζύγων από τους άντρες. Το πρόβλημα είναι ότι η σέκτα του ενθάρρυνε γάμους με ανήλικα κορίτσια. Συγκεκριμένα, η υπόθεση για την οποία σήμερα βρίσκεται στη φυλακή αφορά το γάμο μιάς 14χρονης με το 19χρονο πρώτο της ξάδελφο στην πολιτεία της Γιούτα. Παρόμοιες υποθέσεις εναντίον του εκκρεμούν και σε άλλες αμερικανικές πολιτείες, ο Τζεφς κρυβόταν από την αστυνομία για περίπου ένα χρόνο και γι’ αυτό το FBI τον είχε κατατάξει στην περίφημη λίστα του.
Στο ράντσο του Τέξας διέμεναν συνολικά 401 παιδιά, 133 γυναίκες και ένας αδιευκρίνιστος αλλά πολύ μικρότερος αριθμός ανδρών. Η αστυνομία τώρα καλείται να διευκρινίσει τόσο τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν τα παιδιά, στη συντριπτική πλειοψηφία τους μικρά κορίτσια, καθώς και ποια από αυτά έχουν παντρευτεί με ενηλίκους, υπό τις ευλογίες του Τζεφς. Η πολυγαμία είναι παράνομη παντού στις ΗΠΑ, όμως οι ακόλουθοι παρόμοιων θρησκευτικών οργανώσεων μπορούν να έχουν όσες «πνευματικές συζύγους» επιθυμούν, αρκεί βέβαια να πρόκειται για ενήλικα άτομα.» (ανήκει στην θεματική ενότητα της επικαιρότητος και είναι του κ. Αλεξάνδρου Κόντη)
Φρικτό είναι το άκουσμα και φρικιαστικό το ανάγνωσμα τέτοιου είδους κακόφημων ειδήσεων, αλλά για μένα είναι φυσικό καθότι ο άνθρωπος που απομακρύνεται από τον Θεό είναι σε κατάσταση απροσδιόριστη και καταστροφική για τον ίδιο τον εαυτό του και για τους γύρω του!
Λέει ο προφήτης και βασιλιάς Δαυϊδ, ότι όσοι απομακρύνονται από τον Θεό χάνονται («οι μακρύνοντες από σου απολούνται») είναι ξεκάθαρος τους περιμένει η απώλεια αφού απομακρύνουν την ζωή και τη σκέψη τους και φυσικά την καρδιά τους από τον άγιο Θεό.
Δυστυχώς αυτός ο κύριος ότι κάνει το κάνει εν ονόματι του Ιησού Χριστού και το παίζει «προφήτης» και ηγέτης μιάς «εκκλησίας», αλλά τελικά δεν εισηγείται ότι ο Κύριος μας διετύπωσε θεωρία και πίστη για πολυγαμιά, επ’ αυτού είναι ξεκάθαρο το ευαγγέλιο του Ιησού και όλη η αγία Γραφή, ο γάμος είναι μέγα και ιερώτατο μυστήριο και κανείς δεν μπορεί να τον (δια)λύει άνευ αιτίου σημαντικού αυτή την αιώνια σχέση την οποία και συνάπτουν οι άνθρωποι δια των τελεστικών ευχών των Πρεσβυτέρων της Εκκλησίας, ενώπιον Θεού και των τέκνων του, των ανθρώπων.
Δυστυχώς εκείνος ο πλάνος αμερικάνος θέλει ο Χριστός να κάνει στην άκρη για να αυτοπροβληθεί και δεν προβληματίζεται για το ότι ο Χριστός διαφωνεί με τα πιστεύματα του και τις ιδέες του!
Το χειρότερο και πιο εξευτελιστικό είναι να βλέπουν αυτά τα νεαρά παιδιά (14-15 ετών) σαν σκευη ηδονής και να τα εντάσουν σε συζηγηκούς δεσμούς φυσικά χωρίς την θέληση τους…όταν ειδωθούν τα παιδιά και όλοι μας, σαν εικόνες του Θεού, τότε όλοι θα είμαστε προσεκτικοί προς την προοπτική να μην πληγώνουμε και να μην τραυματίζουμε τις τρυφερές καρδούλες τους, όταν κανουμε ή πούμε ή θελήσουμε να επιβάλλουμε σ’ αυτές τις παιδικές υπάρξεις τα δικά μας θελήματα!
Είναι παραβίαση της ελευθερίας που μας χάρισε ο Θεός μας (κατ’ εμέ δεν πιστεύει στον Ιησού Χριστό της Εκκλησίας της αρχαίας και ενιαίας και της συνέχειας της που είναι η ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού) να καλούνται να παντρευτούν μικρά κορίτσια με ενήλικους άνδρες μέσα στο περιβάλλον της κατ’ ευφημισμόν «εκκλησίας» (της αιρέσεως του Τζεφς) για να πληθύνονται οι πιστοί του.
Φυσικά και σ’ αυτό διαφωνόντας με τον Ιησού Χριστό που μιλά για μικρή ζύμη, για ευσεβές λείμμα που πιστεύει στο Θεό. Ο Χριστός ήθελε οι πιστοί του να έχουν ένταση στην πνευματική ζωή και δεν τον ενδιέφερε καθόλου το πλήθος, ο όχλος, καθότι αυτός είναι ευμετάβολος και ευκολος στις αλλαγές των θεσεων και κινήσεων του προς κάποιον και μπορεί να σε ανεβάσει ανέξοδα και άπονα στο Σταυρό, όπως έκανε και ο όχλος της αιρέσεως του Τζεφς, που οδήγησε στην ακούσια σταύρωση τα ανήλικα παιδιά των πλανεμένων γονέων τους που τον ακολουθούν!
Αγαπητοί μου πρεσέξτε τα παιδιά σας και παιδιά μας, να είναι κοντά στην Εκκλησία του Χριστού και να αποφεύγουν τις επικύνδυνες ατραπούς των αιρετικών ομάδων και σεκτών που τελικά τα οδηγούν στην απώλεια.
[1] Διατηρούμε την γραφή του κειμένου με κεφαλαίο η λέξη Εκκλησία με επίγνωση της εκκλησιολογικής αρχής της μιάς, αγίας, καθολικής και αποστολικής _ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ_ Εκκλησίας του Χριστού μας. Μ.F.
[2] Ισχύει η παραπάνω γνώση και διαφωνίας μας επι θεολογικού εδάφους.

Τρίτη 6 Μαΐου 2008

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ

Σκέψεις στην Κυριακή των Βαΐων

«Τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου τὰς ἀπαρχάς, ἡ παροῦσα ἡμέρα λαμπροφορεῖ.»
Έχουμε ένα ασυνήθιστο γεγονός ενώ ξεκινούν τα πάθη, τα παθήματα ενός ανθρώπου, τα πάθη τα σεπτά του, κατά τα μάτια των ανθρώπων` του τότε και του σήμερα, του ανθρώπου Ιησού, εμείς να χαιρόμαστε, να λαμπροφορούμε, να ντυνόμαστε επίσημα και ακριβά να υποδεχθούμε τον εισερχόμενο στην αγία Πόλη, τον σωτήρα και λυτρωτή μας Ιησού Χριστό!
Αυτό το γεγονός ενώ είναι λυπηρό για το ότι ξέρουμε που οδηγείτε ο Χριστός, εμείς χαιρόμαστε διότι αφού πάθει ως άνθρωπος θα φανερωθεί ως αναστημένος Θεάνθρωπος, θα λυπηθούμε επειδή θα φύγει από κοντά μας με την Σταύρωση Του, θα χαρούμε αφού γευθούμε τους καρπούς της Ανάστασης του!
Αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της εισόδου στην Ιερουσαλήμ…ο Κύριος έρχεται ενώπιον όλων και εμβαίνει στην αγία Σιών επευφημείται από όλους ... άπο άλλους με δόλο, από άλλους με απαιτήσεις, από άλλους άδολα και αγνά!
Με δόλο τον υποδέχονται οι Γραμματείς και Φαρισαίοι που περιμένουν να τον στείλουν στο εκτελεστικό - ρωμαϊκό απόσπασμα λες και ο Κύριος βλάπτεται από την Σταύρωση Του!!! Χωρίς να μπορούν να συνηδειτοποιήσουν ότι απλά τους επιτρέπει να τον σταυρώσουν κατ΄άνθρωπον αφού είναι αυτό το μέσο του Σταυρού το σωτηριολυτρωτικό όργανο του ανθρωπίνου γένους!
Με απαιτήσεις τον δέχονται οι μαθητές του, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, όπως ακούσαμε στο ευαγγέλιο της περασμένης Κυριακής, εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται την Βασιλεία του Θεού, ως γεγονός της Εκκλησίας του Χριστού καθαρά πνευματικό και εκκλησιαστικό! Αλλά την περιμένουν σαν κοσμική επιβολή δύναμης και εξουσίας προς όσους εχθρεύονται το ιουδαϊκό γένος! Θα λύτρωνε απλά τους Εβραίους από τους κακούς ρωμαίους χωρίς να τους απάλλασσε από την καταδυνάστευση της αμαρτίας!!!
Με άδολες καρδιές και αγνές προθέσεις τον δέχονται μόνον τα άκακα παιδία, τα παιδιά που ενώ βλέπουν το άσημο και απλό της εμφανίσεως του, οσφραίνονται το βαρύ αρωμα της αγιότητος την οποία αποπνέει…κατανοούν και βλέπουν ότι ο απλούς Ιησούς εισοδεύει σταΙεροσόλυμα για την σωτηρία τους και την σωτηρία όλου του κόσμου!
«Δεῦτε οὖν φιλέορτοι, ὑπαντήσωμεν ἄσμασιν, ὁ γὰρ Κτίστης ἔρχεται, σταυρὸν καταδέξασθαι, ἐτασμούς καὶ μάστιγας, Πιλάτω κρινόμενος, ὅθεν καὶ ἐκ δούλου ῥαπισθεὶς ἐπὶ κόρρης, τὰ πάντα προσίεται, ἵνα σώσῃ τὸν ἄνθρωπον.»
Καλούμαστε να γίνουμε ως άνθρωποι ένα μελωδικό τραγούδι, ένα γλυκόλαλο άσμα στο Δημιουργό του Παντός, στον εισοδεύοντα επί πόλου όνου, Ιησού τον Χριστό, να αναπέμψουμε, να λαλήσουμε, να του πούμε αλλά και μαζί με τη χαρά μας είναι ο μόνος αληθινός Θεός μας, που μας ησυχάζει τις θλίψεις και τα νοήματα μας, μας ηρεμεί τις σκέψεις και τους λογισμούς μας! Είναι διπλά μας και για μας καταδέχτηκε τον Σταυρό, για εμάς άπλωσε τα χέρια του στο καταραμένο ξύλο που γίνεται άγιο σύμβολο παντοτινής θυσίας!
Τον χτυπούν, τον ραπίζουν, τον φτύνουν, τον καθυβρίζουν! Γιατί;;; Ποιό ήταν το λάθος του;;; δεν αρνήθηκε το πλάσμα του, τον άνθρωπο αν και ο άνθρωπος τον αρνήθηκε ελεύθερα, τον αρνείται και θα τον αρνείται αν δεν θέλει να ζει την ζωή του Χριστού και ο Χριστός δέχεται ακόμη και αυτόν που τον αρνείται όχι μόνον στα λόγια αλλά και στις πράξεις. Όπως είναι ο σταυρωτής του, μετέπειτα άγιος Λογγίνος, που αφού τον είδε σταυρούμενον επίστευσε χωρίς δεύτερη σκέψη σ’ Αυτόν και αφιέρωσε εαυτόν στην Εκκλησία του Χριστού και στο κήρυγμα του Ιησού Χριστού ως Λυτρωτή της ανθρωπότητος!
Όλες αυτές τις ταπεινώσεις της δέχθηκε ο μόνος απόλυτα Ταπεινός, αφού έγινε άνθρωπος «ίνα σώση τον άνθρωπον» όπως λέγει και το τροπάριο που αναλύουμε! Όλες αυτές τις ύβρεις της δέχθηκε ενώ ήταν ο μόνος που δεν έπρεπε να υβρίζεται καθότι είναι ο μόνος απόλυτα Αναμάρτητος!
Τα πάντα κάνει ο Χριστός Κυρίου μεταχειρίζεται κάθε τρόπο και κάθε μέσο που δεν ήξερε και δεν είχε χρησιμοποιήσει, αυτό που δεν ήταν έγινε, δεν ήταν άνθρωπος και έγινε Θεάνθρωπος μοναδικός και σωτήριος για την λερωμένη, αμαυρωμένη και κουρελιασμένη ανθρώπινη φύση…λυτρώνει όλο το ανθρώπινο γένος από την εξουσιαστική δυναστεία του θανάτου πάνω σε κάθε άνθρωπο μεμονωμένα και σ’ όλο το ανθρώπινο γένος καθ’ ολοκληρίαν για να σώσει τον άνθρωπο!
«Διὰ τοῦτο βοήσωμεν. Φιλάνθρωπε Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν πταισμάτων δώρησαι τὴν ἄφεσιν, τοὶς προσκυνοῦσιν ἐν πίστει, τὰ ἄχραντα Πάθη σου.»
Για όλα όσα εν τάχει αναφέραμε, ας ζητήσουμε από τον χορηγό της αφέσεως των αμαρτιών μας και της συγχωρήσεως των πταισμάτων μας να μας χαρίσει την άφεση, να μας δωρίσει την πνευματική προκοπή να αφήσουμε κάθε αμαρτία που μας δένει με τα επίγεια αγαθά και να μας χορηγήσει πλουσιοπάροχα τα αιώνια και θεία του Χριστού δωρήματα!Να γίνει ο θριαμβευτής της Ιερουσαλήμ Ιησούς, ο Νυμφίος της καρδιάς μας, ο οποίος και μας ζητά να τον αγαπήσουμε απλά και απαλά, να τον ερωτευθούμε χωρίς δεύτερη σκέψη και να χαρούμε την βραδυά της ανάστασης μας από τα πάθη μας αφού θα έχουμε προσκηνύσει και προγευθεί τα πάθη του τα πάνσεπτα και έτσι θα προσκηνήσουμε και την Αγία του Ανάσταση και θα την βιώσουμε ως παγκόσμιο και οικουμενικό πανηγίρι στο οποίο μετέχει κάθε Χριστιανική καρδιά. Αμήν.

ΧΡΟΝΙΚΑ ΠΡΟΘΥΣΤΕΡΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΥΝ ΩΦΕΛΙΜΟ

ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΠΙ ΤΟ ΕΚΟΥΣΙΟΝ ΠΑΘΟΣ.
ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΠΙ ΤΟ ΕΚΟΥΣΙΟΝ ΠΑΘΟΣ.
Ο Κύριος κινείται ερχόμενος, προς το εκούσιον πάθος!
Διερευνούμε αυτή την κίνηση` τι σημαίνει για τον άνθρωπο του σήμερα ότι κινείται ο Ιησούς Χριστός στο πάθος που διαλέγει ο Ίδιος;
Έχουμε κινούμενο τον Θεό και κοινούμενο [1] πάλι τον ίδιο τον Θεό [2] [από το κοινόω (=κάμνω κοινόν, μεταδίδω, καθιστώ μέτοχον)[3] καλύτερα νοηματοδοτείται ότι ο Χριστός κοινοποιεί την σκέψη και την θέληση Του για την σωτήρια παρέμβαση του θεού στα του ανθρώπου πράγματα] προς τον ίδιο τον άνθρωπο, αυτό ζούμε εκκλησιαστικά τη μεγάλη Εβδομάδα!
Ο Θεός δεν ζητά να είναι ενθρονισμένος σαν εκκλησιαστικό-πολιτικός άρχοντας, αλλά θέλει και πραγματοποιεί το ξεγύμνωμα του μπροστά στους εξουσιαστές (όπως είναι οι αρχιερείς Άννας και Καϊάφας -θρησκευτική μορφή εξουσίας-, όπως και ενώπιον του Πιλάτου- πολιτική μορφή εξουσίας4), ξεγυμνώνεται και ενώπιον του απλού ανθρώπου ( του φονιά ληστή πάνω στο Σταυρό, του απλού στρατιώτη που τον εμπαίζει)!
Δεν φοβάται οι άνθρωποι να τον απορρίψουν, δεν φοβάται οι άνθρωποι να τον αφήσουν μόνο του, δεν φοβάται την μοναξιά του εκουσίου (με τη δική του θέληση) πάθους, πονά και υποφέρει αλλά και δίνει λύση στους ανθρώπους που μέχρι τότε αναζητούσαν τον θεό! Δεν τους αφήνει να μαντεύσουν έναν θεό που θα τον ανακάλυπταν, αλλά ο Ίδιος αποκαλύπτει τον Εαυτό Του, πάνω στο ταπεινό γαϊδουράκι με πορεία προς το πάθος, με ευθεία στόχευση τον Σταυρό, με θρόνο αυτό το καταραμένο ξύλο!
Κινήθηκε τότε ή μας αφήνει να βρισκόμαστε σε διαρκή κίνηση πλησίον Αυτού, να πηγαίνουμε στο πάθος από το οποίο και μαθαίνουμε…τι σημαίνει αυτή η κίνηση του Χριστού από «θρόνο δόξης της επουρανίου Βασιλείας», να αναπαύεται σε πορεία προς την πόλη των παθών του και της δικής του Ανάστασης με ένα απλό «ονάριο», με το απλό και ταπεινό μέσο, όχι γιατί ήταν απλά ταπεινό το γαϊδουράκι, αλλά ο στόχος ήταν να πάει στην Αγία Πόλη με μέσο οποιοδήποτε γιατί δεν είναι ο στόχος το μέσο αλλά ο τρόπος είναι το μέσο!
Ο στόχος ήταν η κήρυξη της δικής του Αδυναμίας, του δικού του Σταυρού, που είναι και θρόνος και δόξα και καύχημα, διότι δεν έβαλε άλλους να θυσιασθούν για την ελευθερία των ανθρώπων από τα πάθη της αμαρτίας (αστοχία – γι’ αυτό και ο στόχος είναι ο επαναπροσδιορισμός μας στην ζωή του Χριστού που είναι η παραδείσια μακαριότητα)! Αλλά θυσίασε μοναδικά και αγαπητικά τον Εαυτού, όπως τον κένωσε όταν έγινε άνθρωπος, αλλά το διαφορετικό δεν ήταν η σάρκωση5 αλλά η σταύρωση!
Αυτό που δεν μπορεί να χωνέψει ο αρνητής του Σταυρού του Χριστού είναι ότι θυσίασε τον Εαυτό του!
Γι΄ αυτό η Εκκλησία Του Χριστού επιμένει στην εμπειρική της έκφραση : ότι έρχεται στο πάθος του ο Χριστός ελεύθερα και επειδή ο ίδιος το θέλησε «ίνα θεόν τον άνθρωπον απεργάσει»!
Ας ανοίξουμε τα μάτια των καρδιών μας και ας έχουμε την πονεμένη καρδιά μας από τα πάθη (με άλλη έννοια τα δικά μας, τα αστοχήματα μας και αμαρτήματα μας) έτοιμη να γίνει θρόνος και σταυρός του Χριστού των καρδιών μας, του δικού μας Χριστού, του δικού μας Νυμφίου τον οποίο προσερχόμαστε «εν Εκκλησία» (σε μυστηριακή σύναξη) να τον γευθούμε, να τον ζήσουμε, να τον βιώσουμε, να «φάει»6 ο έρωτας του Χριστού τις δικές μας φτωχές και αμαρτωλές καρδιές!
Να μην ξεχνάμε ότι και μέχρι το βράδυ της Ανάστασης Του και εμείς μπορούμε να τον εγγίσουμε πραγματικά με απόλυτο αναστάσιμο ερωτισμό και βιωματική διάθεση!
Μην τον αφήνουμε όπως θα έρθει να φύγει μακρυά μας αφού ε μ ε ί ς του κλείσουμε την πόρτα της καρδιά μας!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Με εγκάρδιες και εόρτιες ευχές,
π. Ιερόθεος Ιωάννου Λουμουσιώτης.


1 Κατά το ευαγγελικό ότι ο εξερχόμενος λόγος κοινοί τον άνθρωπον. (ο στίχος μας παραδίδεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο {κεφ. 15, στιχ. 18} : «τα δε εκπορευόμενα εκ του στόματος εκ του στόματος εκ της καρδίας εξέρχεται, κακείνα κοινοί τον άνθρωπον.» δηλ. άλλα (είναι) εκείνα που βγαίνουν από το στόμα του ανθρώπου, προέρχονται από την καρδιά και εκείνα είναι που μολύνουν τον άνθρωπο.) εδώ όμως ο Χριστός δεν μολύνεται αλλά βοηθάει και γίνεται η θεραπευτική αγωγή του ανθρώπου στην αμαρτία και το κακό.
2 Χωρίς όμως ο Κύριος να μολυνθεί αφού είναι αιωνίως αναμάρτητος και μονίμως αμόλυντος, αλλά γίνεται για τον άνθρωπο τα πάντα!


[3] Π.Χ.ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ, ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΟΥ, ΕΠΙΤΟΜΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, εκδ. Βιβλ. Εστίας, Αθήνα, 1995 7 ,σ. 452.
4 Και οι δύο μορφές εξουσίας έχουν μέσα τους καταναγκασμό και πειθαναγκασμό της γνώμης της ελεύθερης των ανθρώπων, επιζητούν να μην υπάρχει σκέψη για να έχουν όχλο τον οποίο και κάνουν ότι θέλουν, ο Χριστός πάντα σεβόταν-σέβεται-θα σέβεται όσους τον αμφισβητούν χωρίς να τον αγαπούν, δέχεται την αμφισβήτηση των δικών του ανθρώπων – μαθητών του χωρίς να τους δείχνει την πόρτα!
5 Που και αυτό αμφισβητήθηκε από αρχαίους αιρετικούς (δοκιτισμός)!
6 Κατά την ευχή που κάποιοι ασκητές λένε να σας φάει ο παράδεισος.


ΧΡΟΝΙΚΑ ΠΡΟΘΥΣΤΕΡΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΥΝ ΩΦΕΛΙΜΟ

ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΠΙ ΤΟ ΕΚΟΥΣΙΟΝ ΠΑΘΟΣ.
ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΠΙ ΤΟ ΕΚΟΥΣΙΟΝ ΠΑΘΟΣ.
Ο Κύριος κινείται ερχόμενος, προς το εκούσιον πάθος!
Διερευνούμε αυτή την κίνηση` τι σημαίνει για τον άνθρωπο του σήμερα ότι κινείται ο Ιησούς Χριστός στο πάθος που διαλέγει ο Ίδιος;
Έχουμε κινούμενο τον Θεό και κοινούμενο [1] πάλι τον ίδιο τον Θεό [2] [από το κοινόω (=κάμνω κοινόν, μεταδίδω, καθιστώ μέτοχον)[3] καλύτερα νοηματοδοτείται ότι ο Χριστός κοινοποιεί την σκέψη και την θέληση Του για την σωτήρια παρέμβαση του θεού στα του ανθρώπου πράγματα] προς τον ίδιο τον άνθρωπο, αυτό ζούμε εκκλησιαστικά τη μεγάλη Εβδομάδα!
Ο Θεός δεν ζητά να είναι ενθρονισμένος σαν εκκλησιαστικό-πολιτικός άρχοντας, αλλά θέλει και πραγματοποιεί το ξεγύμνωμα του μπροστά στους εξουσιαστές (όπως είναι οι αρχιερείς Άννας και Καϊάφας -θρησκευτική μορφή εξουσίας-, όπως και ενώπιον του Πιλάτου- πολιτική μορφή εξουσίας4), ξεγυμνώνεται και ενώπιον του απλού ανθρώπου ( του φονιά ληστή πάνω στο Σταυρό, του απλού στρατιώτη που τον εμπαίζει)!
Δεν φοβάται οι άνθρωποι να τον απορρίψουν, δεν φοβάται οι άνθρωποι να τον αφήσουν μόνο του, δεν φοβάται την μοναξιά του εκουσίου (με τη δική του θέληση) πάθους, πονά και υποφέρει αλλά και δίνει λύση στους ανθρώπους που μέχρι τότε αναζητούσαν τον θεό! Δεν τους αφήνει να μαντεύσουν έναν θεό που θα τον ανακάλυπταν, αλλά ο Ίδιος αποκαλύπτει τον Εαυτό Του, πάνω στο ταπεινό γαϊδουράκι με πορεία προς το πάθος, με ευθεία στόχευση τον Σταυρό, με θρόνο αυτό το καταραμένο ξύλο!
Κινήθηκε τότε ή μας αφήνει να βρισκόμαστε σε διαρκή κίνηση πλησίον Αυτού, να πηγαίνουμε στο πάθος από το οποίο και μαθαίνουμε…τι σημαίνει αυτή η κίνηση του Χριστού από «θρόνο δόξης της επουρανίου Βασιλείας», να αναπαύεται σε πορεία προς την πόλη των παθών του και της δικής του Ανάστασης με ένα απλό «ονάριο», με το απλό και ταπεινό μέσο, όχι γιατί ήταν απλά ταπεινό το γαϊδουράκι, αλλά ο στόχος ήταν να πάει στην Αγία Πόλη με μέσο οποιοδήποτε γιατί δεν είναι ο στόχος το μέσο αλλά ο τρόπος είναι το μέσο!
Ο στόχος ήταν η κήρυξη της δικής του Αδυναμίας, του δικού του Σταυρού, που είναι και θρόνος και δόξα και καύχημα, διότι δεν έβαλε άλλους να θυσιασθούν για την ελευθερία των ανθρώπων από τα πάθη της αμαρτίας (αστοχία – γι’ αυτό και ο στόχος είναι ο επαναπροσδιορισμός μας στην ζωή του Χριστού που είναι η παραδείσια μακαριότητα)! Αλλά θυσίασε μοναδικά και αγαπητικά τον Εαυτού, όπως τον κένωσε όταν έγινε άνθρωπος, αλλά το διαφορετικό δεν ήταν η σάρκωση5 αλλά η σταύρωση!
Αυτό που δεν μπορεί να χωνέψει ο αρνητής του Σταυρού του Χριστού είναι ότι θυσίασε τον Εαυτό του!
Γι΄ αυτό η Εκκλησία Του Χριστού επιμένει στην εμπειρική της έκφραση : ότι έρχεται στο πάθος του ο Χριστός ελεύθερα και επειδή ο ίδιος το θέλησε «ίνα θεόν τον άνθρωπον απεργάσει»!
Ας ανοίξουμε τα μάτια των καρδιών μας και ας έχουμε την πονεμένη καρδιά μας από τα πάθη (με άλλη έννοια τα δικά μας, τα αστοχήματα μας και αμαρτήματα μας) έτοιμη να γίνει θρόνος και σταυρός του Χριστού των καρδιών μας, του δικού μας Χριστού, του δικού μας Νυμφίου τον οποίο προσερχόμαστε «εν Εκκλησία» (σε μυστηριακή σύναξη) να τον γευθούμε, να τον ζήσουμε, να τον βιώσουμε, να «φάει»6 ο έρωτας του Χριστού τις δικές μας φτωχές και αμαρτωλές καρδιές!
Να μην ξεχνάμε ότι και μέχρι το βράδυ της Ανάστασης Του και εμείς μπορούμε να τον εγγίσουμε πραγματικά με απόλυτο αναστάσιμο ερωτισμό και βιωματική διάθεση!
Μην τον αφήνουμε όπως θα έρθει να φύγει μακρυά μας αφού ε μ ε ί ς του κλείσουμε την πόρτα της καρδιά μας!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Με εγκάρδιες και εόρτιες ευχές,
π. Ιερόθεος Ιωάννου Λουμουσιώτης.


1 Κατά το ευαγγελικό ότι ο εξερχόμενος λόγος κοινοί τον άνθρωπον. (ο στίχος μας παραδίδεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο {κεφ. 15, στιχ. 18} : «τα δε εκπορευόμενα εκ του στόματος εκ του στόματος εκ της καρδίας εξέρχεται, κακείνα κοινοί τον άνθρωπον.» δηλ. άλλα (είναι) εκείνα που βγαίνουν από το στόμα του ανθρώπου, προέρχονται από την καρδιά και εκείνα είναι που μολύνουν τον άνθρωπο.) εδώ όμως ο Χριστός δεν μολύνεται αλλά βοηθάει και γίνεται η θεραπευτική αγωγή του ανθρώπου στην αμαρτία και το κακό.
2 Χωρίς όμως ο Κύριος να μολυνθεί αφού είναι αιωνίως αναμάρτητος και μονίμως αμόλυντος, αλλά γίνεται για τον άνθρωπο τα πάντα!


[3] Π.Χ.ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ, ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΟΥ, ΕΠΙΤΟΜΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, εκδ. Βιβλ. Εστίας, Αθήνα, 1995 7 ,σ. 452.
4 Και οι δύο μορφές εξουσίας έχουν μέσα τους καταναγκασμό και πειθαναγκασμό της γνώμης της ελεύθερης των ανθρώπων, επιζητούν να μην υπάρχει σκέψη για να έχουν όχλο τον οποίο και κάνουν ότι θέλουν, ο Χριστός πάντα σεβόταν-σέβεται-θα σέβεται όσους τον αμφισβητούν χωρίς να τον αγαπούν, δέχεται την αμφισβήτηση των δικών του ανθρώπων – μαθητών του χωρίς να τους δείχνει την πόρτα!
5 Που και αυτό αμφισβητήθηκε από αρχαίους αιρετικούς (δοκιτισμός)!
6 Κατά την ευχή που κάποιοι ασκητές λένε να σας φάει ο παράδεισος.

http://eyaggelistria.blogspot.com/2008_04_01_archive.html

ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ - ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ


Θα ανοίξουμε αυτό το blog, αυτό τον διάλογο μαζί σας ακολουθώντας τον δρόμο του Αναστάντος Ιησού Χριστού -όπως Εκείνος μιλούσε με τους μαθητές του και εκείνοι δεν τον αναγνώρισαν διότι ήταν αναστημένος, αναζωογονημένος και καινός (καινούργιος) βγήκε μέσα από του τάφου τη μεγάλη φυλακή και εμάς μας ελευθέρωσε με την δική του Ανάσταση- διαλεγόμενοι με κάτι που δεν είμαστε εμείς, αλλά με κάτι που θέλουμε να γίνουμε, δεν είμαστε μέχρι τωρα γνώστες και χρήστες (τέλειοι) του κόσμου του διαδυκτίου, που είναι η γλώσσα και ο τρόπος έκφρασης της γνώσης στην εποχή που ζούμε!
Αλλά θα το τολμήσουμε είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουμε άνθρωποι του σήμερα, γεγονότα, «παράγωγα» και άνθρωποι του πολιτισμού μας! Να μιλήσουμε στον άνθρωπο του σήμερα με τον τρόπο του σήμερα!
Αγαπητοί φίλοι και συνταξιδιώτες στο μεγάλο καράβι του cyber (ηλεκτρονικού) κόσμου,
Η Εκκλησία του Χριστού ενώ δημιουργήθηκε στα πλαίσια και στις παρυφές του ποταμού της αρχαίας Συναγωγής προτίμησε να εξέλθει του ποταμού και να εκχυθεί στην ανοιχτή θάλασσα, στην οποία πλέει το πλοίο, «η νοητή ναύς», του Χριστού, δηλαδή να μην ζητά από κανέναν εθνικό προ του να γίνει μαθητής του Αληθινά Ελεύθερου από κλισέ και παρωπίδες Ιησού Χριστού, να περάσει από την συναγωγή, να γίνει τηρητής του Μωσαϊκού Νόμου και να περιτμηθεί αν είναι άντρας για να έχει πάνω του το σημάδι πιστοποίησης ότι ανήκει στην ιουδαϊκή θρησκεία!
Η Εκκλησία τότε έκαμε αποστολική σύνοδο το 49 μ.Χ. και έλυσε το θέμα` είπε δε ότι όσοι έρχονται κοντά στο Χριστό δεν πρέπει κανείς να τους φορτώνει με βαρέα και δυσβάστακτα χρέη και καθήκοντα αλλά να λατρεύουν με ειλικρινή αγάπη τον Έρωτα τους Ιησού Χριστό και να απέχουν μόνο από τα ειδωλολατρικά έθιμα αλλά και να μην προσέρχονται ούτε να διδάσκονται τον μωσαϊκό νόμο και φυσικά να μην τον τηρούν στις διατάξεις του, αλλά να βλέπουν μέσα στο γράμμα του νόμου αυτό το πνεύμα του νόμου που το νοηματοδοτεί ο Ιησούς Χριστός.
Το σημαντικό και διαφορετικό που έχει ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σταυρός και η Ανάσταση Του, είναι ο Γολγοθάς του και ο ανοιχτός τάφος με τον Άγγελο να λέει : «δεν είναι εδώ»! κάθε άλλος θεός, κάθε άλλη δημιουργημένη θεότητα αρχαία και νέα είναι παντοδύναμη είναι κυριαρχική επί των πραγμάτων και των ανθρώπων γύρω του, αλλά ο Χριστός θέλει ελεύθερες και χαρούμενες υπάρξεις δίπλα του, θέλει γεμάτους ανθρώπους! δεν θέλει μιζέρια, δεν θέλει ετερομεμψία, δεν θέλει να έρχεται ο άλλος κοντά του γιατί θαμπώθηκε από την παρουσία του!
Θέλει τον άλλον άνθρωπο να έχει την εμπειρία του Ιησού στην καρδιά του, θέλει ο άλλος να γίνει πιστός γιατί τον ερωτεύθηκε, θέλει να γίνει πιστός γιατί τον αγάπησε, θέλει να τον πιστέψει γιατί ελεύθερα ανέβηκε στο Σταυρό.
Γι’ αυτό μας είπε ότι ο ηγούμενος πρέπει να γίνει σαν αυτόν που διακονεί, ο δεσπότης να γίνει διάκονος και όποιος θέλει να γίνει πρώτος να γίνει δούλος όλων!
Αν δεν θέλουμε τον Σταυρό του Χριστού και θέλουμε μόνον την Ανάσταση, την χαρά, το πανηγύρι, τοτε να ψάξουμε σε άλλον Θεό, ο σωτήρας μας και θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός μας έδειξε το σταυρό του ως μέτρο και μέσο θυσίας, αλλά όχι θυσίας του άλλου για εμάς α λ λ ά του εαυτού μας για τον άλλο!
Σας παραθέτω μεταφρασμένο (ελεύθερα και χαρούμενα με βάση τη μεταγραφή του κειμένου από τη βιβλική εταιρεία) το ευαγγελικό ανάγνωσμα του μεγάλου Σαββάτου το πρωί:
«Το ξημέρωμα της επομένης ημέρας μετά το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία ήρθαν να δούν τον τάφο του Ιησού.
Έξαφνα έγινε σεισμός μεγάλος, γιατί ένας άγγελος Κυρίου κατέβηκε από τον ουρανό, ήλθε στο μνημείο, κύλισε τον λίθο (που έφραζε την είσοδο του τάφου)και καθόταν επ’ αυτού.
Ο άγγελος αστραποβολούσε και τα τα ρούχα του ήταν ολόλευκα σαν το χιόνι. Τόσο τον φοβήθηκαν οι φρουροί, που άρχισαν να τρέμουν και πήραν την όψη νεκρού (από τον φόβο). Ο άγγελος είπε στις γυναίκες: «Εσείς μη φοβάστε! Ξέρω ποιόν γυρεύετε, τον Ι η σ ο ύ, τον Ε σ τ α υ ρ ω μ έ ν ο. Δεν είναι εδώ, γιατί όπως σας είπε αναστήθηκε! Ελάτε να δείτε τον τόπο που βρισκόταν το σώμα του. Τρέξτε γρήγορα και πείτε στους μαθητές του, ότι “αναστήθηκε από τους νεκρούς και πηγαίνει πριν από σας και σας περιμένει στη Γαλιλαία` εκεί θα τον δείτε. Αυτά είχα να σας πω.”
Οι γυναίκες βγήκαν γρήγορα από το μνήμα με φόβο και με χαρά μεγάλη και έτρεξαν να ανακοινώσουν το χαρμόσυνο γεγονός στους μαθητές. Πηγαίνοντας να πουν τα νέα στους μαθητές Του, τις συνάντησε ο Ιησούς και τους είπε: «Χ α ί ρ ε τ ε!» Αυτές τον πλησίασαν, έπεσαν στα πόδια του και τον προσκύνησαν. Τότε λέει στις μαθήτριες του ο Δάσκαλος, Ιησούς : «Μη φοβάστε! Πηγαίνετε να στους αδελφούς μου να φύγουν για τη Γαλιλαία, κι εκεί θα με δούν, θα με συναντήσουν».
Όταν έφυγαν οι γυναίκες, μερικοί από τους φρουρούς πήγαν στην πόλη και ανέφεραν στους Ιουδαίους αρχιερείς τα γεγονότα, όλα όσα διαδραματίστηκαν . Οι αρχιερείς φώναξαν και τους πρεσβυτέρους , έκαναν συμβούλιο κι αποφάσισαν : Έδωσαν πολλά χρήματα στους στρατιώτες και τους είπαν : «Να πείτε ότι τη νύχτα και καθόσον εμείς κοιμόμασταν, ήλθαν οι μαθητές του και τον έκλεψαν». Κι αν αυτό φθάσει στα αυτιά του Ρωμαίου διοικητή, εμείς θα τον πείσουμε και θα σας απαλλάξουμε από τις ευθύνες σας.» Οι στρατιώτες πήραν τα χρήματα κι έκαναν όπως τους διέταξαν (οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι). Έτσι κυκλοφόρησαν αυτή την φήμη στους Ιουδαίους μέχρι σήμερα.
Οι ένδεκα μαθητές έφυγαν κατευθυνόμενοι προς την Γαλιλαία, στο βουνό όπου ο Ιησούς τους παρήγγειλε να πάνε.
(Και) όταν τον είδαν τον προσκύνησαν` μερικοί όμως είχαν αμφιβολίες. Ο Ιησούς τους πλησίασε και τους είπε : «ο Θεός (Πατέρας μου και Πατέρας σας) μου έδωσε όλη την εξουσία στον ουρανό και πάνω στη γη. Πηγαίνετε λοιπόν και κάνετε μαθητές μου όλα τα έθνη, βαφτίζοντας τους πάντες (που φυσικά θα το θελήσουν ελεύθερα) στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και διδάξτε τους να τηρούν όλα όσα σας έδωσα ως εντολές. Εγώ δε από τώρα και στο εξής θα είμαι πάντα μαζί σας έως τη συντέλεια (καταστροφή - διάλυση) του κόσμου». Αμήν .»
Αυτή είναι η περιγραφή των περί την Ανάστασιν του Κυρίου μας γεγονότων, δεν έχουμε λεπτομέρειες του τρόπου της αναστάσεως διότι δεν μας ενδιαφέρει ο τρόπος και ο τόπος μόνον αλλά το γεγονός, το πρόσωπο του Αναστημένου Λυτρωτή μας! (ποίος είναι ο αναστάς Κύριος)
Γι ‘ αυτό έχουμε κενό μνημείο, άγγελο λαμπερό, ενδύματα παρατημένα και η καλύπτρα της κεφαλής παραπέρα διότι ο τάφος δεν είναι σκοπός, αλλά σκοπός μας είναι η υπαρξιακή και οντολογική συμμετοχή μας στο μυστήριο της Αναστάσεως και του Αναστημένου Κυρίου μας!
Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ -ΑΛΗΘΩΣ- Α Ν Ε Σ Τ Η!
ΧΑΙΡΕΤΕ, ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΞΕΚΙΝΑΕΙ Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!